«Φροντίστε τα παιδιά μας, όσο θα είμαστε στη φυλακή για χρέη»!

Απελπισμένοι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους 

στα ορφανοτροφεία

Οικογένειες σε απελπισία κατακλύζουν την εισαγγελία ανηλίκων στην Αθήνα για να αφήσουν τα παιδιά τους σε κάποιο ίδρυμα μη μπορώντας να τους προσφέρουν τροφή και στέγη. Η κρίση τους έχει οδηγήσει στο απροχώρητο. 

Μεγάλα θύματα της κρίσης είναι τα παιδιά τα οποία βιώνουν με τον πιο άσχημο τρόπο τι σημαίνει φτώχεια και σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Συγκλονιστικό είναι το ρεπορτάζ του 'Έθνους" της Κυριακής, το οποίο αναφέρει πως στην εισαγγελία ανηλίκων γίνεται κάθε μέρα το αδιαχώρητο από γονείς οι οποίοι μη μπορώντας να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα προς το ζειν, ζητούν να τα δώσουν σε κάποιο ίδρυμα μέχρι να ορθοποδήσουν και πάλι.

Οι οικογένειες που ξεπερνούν τα όρια της φτώχειας δυστυχώς ολοένα και αυξάνονται και οι γονείς θέλοντας το καλύτερο για τα παιδιά και μη μπορώντας να τους το προσφέρουν κρίνουν πως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να τα δώσουν σε κάποιο ορφανοτροφείο όπου θα βρουν στέγη και φαγητό.

Από τη πλευρά τους, οι εισαγγελείς κάνουν ό, τι περνά από το χέρι τους για να τους βρουν λύση, να μην αποχωριστούν τα παιδιά τους, να κερδίσουν έστω λίγο χρόνο στη περίπτωση που εκκρεμούν καταδικαστικές αποφάσεις για χρέη.

Οι εισαγγελείς έκαναν έρανο μεταξύ τους

Χιλιάδες είναι οι ιστορίες γονέων που σοκάρουν και συγκινούν, όπως η περίπτωση μιας 30χορνης μητέρας που σύμφωνα με την εφημερίδα, μέχρι και οι εισαγγελείς δάκρυσαν όταν έφερε να αφήσει το δίχρονο αγοράκι της καθώς η ίδια δε μπορούσε να το συντηρήσει αφού δεν είχε να πληρώσει το ενοίκιο ενώ της είχαν κόψει και το ρεύμα.

Μάλιστα η γυναίκα είχε απευθυνθεί και στον αρχιεπίσκοπο ο οποίος της είχε δώσει χρήματα.

Οι εισαγγελείς έκαναν έρανο μεταξύ τους, μάζεψαν και της έδωσαν χρήματα για να πληρώσει το ενοίκιο της ενώ ενημέρωσαν και φορείς του Δήμου να της προσφέρουν τρόφιμα και ρούχα.

"Φροντίστε τα παιδιά μας όσο θα είμαστε στη φυλακή για χρέη"

Μια ακόμη ιστορία που συγκλονίζει είναι αυτή ενός ζευγαριού που διατηρούσε μικρή εμπορική επιχείρηση, η οποία πνίγηκε στα χρέη. Οι ακάλυπτες επιταγές οδήγησαν το ζευγάρι σε καταδικαστικές αποφάσεις.

Οι γονείς συντετριμμένοι και απογοητευμένοι ήρθαν στην εισαγγελία Αθηνών, ζητώντας να βάλουν σε ίδρυμα τα δύο ανήλικα παιδιά τους ώστε να τα φροντίζει κάποιος όσο θα είναι στη φυλακή!

Η εισαγγελία έδωσε τη λύση καθώς αφού συγκέντρωσε τις καταδικαστικές αποφάσεις είδε πως ορισμένες είχαν παραγραφεί λόγω παρέλευσης χρόνου, ενώ για τις υπόλοιπες κατάφεραν να πάρουν αναβολή.

Το δημοσίευμα τονίζει πως τις περισσότερες φορές οι προσπάθειες της Εισαγγελίας πιάνουν τόπο και τα παιδιά δεν αποχωρίζονται τους γονείς τους αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που τα παιδιά καταλήγουν στα ορφανοτροφεία,όπως η περίπτωση ενός 40χρονου Αφρικανού του οποίου τα παιδιά πήγαν σε ίδρυμα.

Βροχή οι αιτήσεις και στα παιδικά χωριά SOS

Καθημερινά αυξάνονται οι περιπτώσεις τον γονέων που αδυνατούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Φέτος, το πρώτο εξάμηνο του 2011 την πόρτα των παιδικών χωριών SOS χτύπησαν ακόμα περισσότεροι γονείς καθώς οι περιπτώσεις αυξήθηκαν κατά 65%.

Μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία αφορά Έλληνες (80%) ενώ μόνο το 20% οικονομικούς μετανάστες.

news247

www.hamomilaki.gr

Συμβουλές σε νιόπαντρη γυναίκα(Αγ.Γρηγόριος Θεολόγος)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα , ( την Ολυμπιάδα) ,την κατωτέρω επιστολή σα « δώρο » για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε. Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο.

Γράφει: « Κόρη μου, στους γάμους σου εγώ ο πνευματικός σου πατέρας, ο Γρηγόριος, σου κάνω δώρο τούτο το ποίημα. Και είναι ό,τι καλλίτερο η συμβουλή του πατέρα: Άκου λοιπόν Ολυμπιάδα μου :

1. Ξέρω ότι θέλεις να είσαι πραγματική χριστιανή . Και μια πραγματική χριστιανή πρέπει όχι μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται. Γι αυτό ,σε παρακαλώ ,να προσέξεις την εξωτερική σου εμφάνιση. Να είσαι απλή. Το χρυσάφι, δεμένο σε πολύτιμες πέτρες, δεν στολίζει γυναίκες σαν και σένα. Πολύ περισσότερο το βάψιμο. Δεν ταιριάζει στο πρόσωπό σου, την εικόνα του Θεού, να την παραποιείς και να την αλλάζεις, μόνο και μόνο για να αρέσεις. Ξέρε το ότι αυτό είναι φιλαρέσκεια και να μένεις απλή στην εμφάνιση. Τα βαρύτιμα και πολυτελή φορέματα ,ας τα φορούν εκείνες, που δεν επιθυμούν ανώτερη ζωή, που δεν ξέρουν τι θα πη πνευματική ακτινοβολία . Εσύ ,όμως έβαλες μεγάλους στόχους και υψηλούς στόχους στη ζωή σου. Κι αυτοί οι στόχοι σου ζητούν όλη τη φροντίδα κι όλη την προσοχή…

2. Με το γάμο , η στοργή και η αγάπη σου να είναι φλογερή και αμείωτη για κείνον, που σου δώσε ο Θεός . Για κείνον, που ‘γινε το μάτι της ζωής σου και σου ευφραίνει την καρδιά. Κι αν καταλάβεις πως ο άνδρας σου σε αγαπάει περισσότερο απ’ όσο τον αγαπάς εσύ, μη κατάταξης να του πάρεις τον αέρα, κράτα πάντα τη θέση που σου ορίζει το Ευαγγέλιο.

3. Εσύ να ξέρης ότι είσαι γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα των δύο φύλων και προσπάθησε να καταλάβεις τα καθήκοντα του γάμου. Στην εφαρμογή τους θα δεις πόση αντοχή χρειάζεται για ν’ ανταποκριθείς, όπως πρέπει , σ’ αυτά τα καθήκοντα , αλλά και πόση δύναμη κρύβεται στο ασθενές φύλο.

4. Θα ξέρης ,πόσο εύκολα θυμώνουν οι άνδρες. Είναι ασυγκράτητοι και μοιάζουν με λιοντάρια. Σ’ αυτό το σημείο η γυναίκα πρέπει να είναι δυνατότερη και ανώτερη. Πρέπει να παίζει το ρόλο του θηριοδαμαστή. Τι κάνει ο θηριοδαμαστής όταν βρυχάται το θηρίο; Γίνεται περισσότερο ήρεμος και με την καλωσύνη καταπραΰνει την οργή. Του μιλάει γλυκά και μαλακά , το χαϊδεύει, το περιποιείται και πάλι το χαϊδεύει κι έτσι το καταπραΰνει…

5. Ποτέ μη κατηγορήσεις και αποπάρεις τον άνδρα σου για κάτι που έκανε στραβό. Ούτε πάλι για την αδράνειά του, έστω κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που ήθελες εσύ. Γιατί ο διάβολος είναι αυτός, που μπαίνει εμπόδιο στην ομοψυχία των συζύγων…

6. Να έχετε κοινά τα πάντα και τις χαρές και τις λύπες. Γιατί ο γάμος όλα σας τα έκανε κοινά. Κοινές οι φροντίδες, γιατί έτσι το σπίτι θα στεριώσει. Να συμβάλλεις εκφράζοντας τη γνώμη σου, ο άνδρας όμως ας αποφασίζει.

7. Όταν τον βλέπεις λυπημένο, συμμερίσου τη λύπη του εκείνη την ώρα. Γιατί είναι μεγάλη ανακούφιση στη λύπη , η λύπη των φίλων. Όμως αμέσως να ξαστεριάζη η όψη σου και να σαι ήρεμη χωρίς αγωνία. Η γυναίκα είναι το ακύμαντο λιμάνι για το θαλασσοδαρμένο σύζυγο.

8. Να ξέρης ότι η παρουσία σου στο σπίτι σου είναι αναντικατάστατη, γι’ αυτό πρέπει να το αγαπήσεις μ’ όλες τις φροντίδες του νοικοκυριού. Να το βλέπεις σαν βασίλειό σου, και να μη συχνοβγαίνεις από το κατώφλι σου. Άφησε τις έξω δουλειές για τον άνδρα.

9. Πρόσεχε τις συναναστροφές σου. Πρόσεξε τις συγκεντρώσεις που πηγαίνεις. Μη πας σε άπρεπες συγκεντρώσεις, γιατί είναι μεγάλος κίνδυνος για την αγνότητά σου. Αυτές οι συναναστροφές αφαιρούν την ντροπή κι απ΄ τις ντροπαλές ,σμίγουν μάτια με μάτια, κι όταν φύγει η ντροπή γεννιούνται όλα τα χειρότερα κακά. Τις σοβαρές όμως συγκεντρώσεις με συνετούς φίλους να τις επιζητείς, για να εντυπώνεται στο νου σου ένας καλός λόγος, ή κάποιο ελάττωμα να κόψης ή να καλλιεργήσεις τους δεσμούς σου με εκλεκτές ψυχές. Μη εμφανίζεσαι ανεξέλεγκτα σε οποιονδήποτε, αλλά στους σώφρονες συγγενείς σου, στους ιερείς και σε σοβαρούς νεώτερους ή ηλικιωμένους. Μη συναναστρέφεσαι φαντασμένες γυναίκες , που έχουν στο νου τους στο έξω ,για επίδειξη. Ούτε ακόμα άνδρες ευσεβείς, που ο σύζυγός σου δεν θέλει στο σπίτι, αν και συ τόσο πολύ τους εκτιμάς. Υπάρχει για σένα πιο ακριβό πράγμα από τον καλό σου σύζυγο, που τόσο αγαπάς;

10. Επαινώ τις γυναίκες, που δεν τις ξέρουν οι πολλοί άνδρες. Μη τρέχεις σε τραπέζια κοσμικά και ας είναι για γάμο ή για γενέθλια. Εκεί ανάβουν άνομοι πόθοι, με τους χορούς, τους πήδους και τα γέλια, την ψεύτικη ευχαρίστηση , που παραπλανεύουν ακόμη και τους αγνούς και σώφρονες. Και η αγνότητα είναι τόσο λεπτό πράγμα! Σαν το κερί στις ακτίνες του ήλιου! Απόφευγε ακόμα και στο σπίτι σου τα κοσμικά τραπέζια . Αν μπορούσαμε να περιορίσουμε τις ορέξεις της κοιλιάς , θα κυριαρχούσαμε στα πάθη μας.

11. Κράτα τη μορφή σου γαλήνια και μη την αλλοιώνεις ούτε με μορφασμούς, όταν είσαι θυμωμένη. Στολίδια τ’ αυτιά νάχουν όχι τα μαργαριτάρια, αλλά ν’ ακούν καλά λόγια και να βάζουν για τα άσχημα λουκέτο στο νου. Έτσι, είτε κλειστά είναι , είτε ανοιχτά, η ακοή θα μένει αγνή.

12. Όσο για τα μάτια, είναι κείνα, που δείχνουν όλο το εσωτερικό της ψυχής. Ας σταλάζει αγνό κοκκίνισμα η παρθενική ντροπή κάτω από τα βλέφαρά σου κι ας προκαλεί τη σεμνότητα και την αγνή ντροπή σε όσους σε βλέπουν και σ’ αυτόν ακόμα τον σύζυγό σου. Είναι πολλές φορές προτιμότερο, για πολλά πράγματα, να κρατάς κλειστά τα μάτια, χαμηλώνοντας το βλέμμα.

13. Και τώρα στη γλώσσα. Θάχεις πάντα εχθρό τον άνδρα σου, αν έχεις γλώσσα αχαλίνωτη, έστω κι αν έχεις χίλια άλλα χαρίσματα. Γλώσσα ανόητη βάζει ,πολλές φορές ,σε κίνδυνο και τους αθώους. Προτίμα κι όταν ακόμα έχεις δίκιο, τη σιωπή. Είναι προτιμότερη για να μη ριψοκινδυνεύσεις να πεις ένα άτοπο λόγο. Κι αν έχεις την επιθυμία να λες πολλά, είναι καλλίτερο να σωπαίνεις. Πρόσεχε ακόμα το βάδισμα σου. Μετράει στη σωφροσύνη.

14. Και τούτο πρόσεξε και άκουσε: Μην έχεις αδάμαστη σαρκική ορμή. Πείσε και τον άνδρα σου να σέβεται τις ιερές ημέρες. Γιατί οι νόμοι του Θεού είναι ανώτεροι από την εικόνα του Θεού…

15. Αν από μένα το γέροντα πήρες κάποιο λόγο πνευματικό, σου συνιστώ να τον φυλάξεις στα βάθη της ψυχής σου. Έτσι με ό,τι πήρες από αυτά που άκουσες και με την ηθική σου ανωτερότητα, θα θεραπεύσεις τον εξαίρετο σύζυγό σου και περίφημο πολιτικό άνδρα από την υπερηφάνεια.

16. Αυτό τώρα το παρόν δώρο, κειμήλιο, σου προσφέρω. Αν θέλεις πάλι να σου ευχηθώ και το καλλίτερο, σου εύχομαι να γίνεις αμπέλι πολύκαρπο, με τέκνα τέκνων, για να δοξάζεται από περισσότερους ο Θεός , για τον οποίο γεννιόμαστε και προς τον Οποίον πρέπει απ’ αυτή τη ζωή να οδεύουμε ».

πηγή

ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ

Ντίνας Παπαθανασοπούλου 

   Το θέμα πού θα προσπαθήσω να προσεγγίσουμε σήμερα είναι ο παιδικός αποκρυφισμός. Ας δούμε πρώτα τι σημαίνει αποκρυφισμός και ποια είναι τα πιστεύω του. Σύμφωνα με το "Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό" των Θρησκειών, Αιρέσεων Παραχριστιανικών, Παραθρησκευτικών "Ομάδων και Σύγχρονων "Ιδεολογικών Ρευμάτων: "Αποκρυφισμός είναι η διδαχή για τα απόκρυφα πράγματα, τις απόκρυφες πραγματικότητες που δεν μπορούν να ερμηνευθούν με τους νόμους που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Αυτά τα μυστικά, τα κεκρυμμένα "απόκρυφα" φαινόμενα, δεν μπορούν να ανακαλυφθούν και να προσδιοριστούν με βάση την επιστημονική σκέψη. Ούτε πάλι είναι προσιτά "εις τους πολλούς και αμύητους", ισχυρίζονται οι αποκρυφιστές" .

Τα βασικά "πιστεύω" τους είναι εν συνόψει:

1. (α) Η μετενσάρκωση ή μετενσωμάτωση. Δηλαδή, δέχονται, ότι,

ο κάθε άνθρωπος υφίσταται αλληλοδιαδεχόμενες γεννήσεις και θανάτους (samsara) έως ότου ξεπληρώσει το "κάρμα" του και μετά απορροφάται και επιστρέφει στη Συμπαντική Αρχή.

(β) Μετεμψύχωση που ανάλογα με το κάρμα που συγκεντρώνει, στην επόμενη ζωή, μπορεί να υποβιβαστεί σε ζώο, φυτό ή ακόμη και ορυκτό.

2. Ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίσει τις απόκρυφες δυνάμεις που κρύβει μέσα του και βοηθούμενος από τις διάφορες τεχνικές και μεθόδους που θα διδαχθεί από τους κατέχοντες τη "γνώση", δηλ. τους Διδασκάλους του Αποκρυφισμού "γκουρού", θα μπορέσει να απαλλαγεί από τα δεσμά "του τροχού των γεννήσεων και των θανάτων" και ταυτόχρονα να γίνει ένας μεγάλος μάγος ή επίγειος θεός! Με άλλα λόγια, δεν πιστεύουν όπως εμείς οι Χριστιανοί, ότι, η πνευματική μας πρόοδος είναι δώρο του Προσωπικού Τριαδικού Θεού προς το δημιούργημα Του.

3. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει Προσωπικός, Άκτιστος και Αιώνιος Θεός ο οποίος δια της χάριτος Του βοηθάει τον άνθρωπο στις δυσκολίες του και τον σώζει.

4. Ο αποκρυφισμός συνδέεται με τη Μαγεία - Σατανισμό. Θέτει τον άνθρωπο υπεράνω του Θεού, δηλ. θεοποιεί τις ανθρώπινες δυνατότητες, τις οποίες απολυτοποιεί με έναν επικίνδυνο τρόπο, καθιστώντας έτσι τον άνθρωπο ευάλωτο στις σατανικές δυνάμεις.

Ο αποκρυφισμός περιλαμβάνει στους κόλπους του τον πνευματισμό, την ανθρωποσοφία, την αστρολογία, τη γιόγκα, την παραψυχολογία, τη λευκή και μαύρη μαγεία, τον εσωτερικό χριστιανισμό, την ουφολογία, τον υπνωτισμό, τον πανθεϊσμό, το νεοσατανισμό, κ.ά. δηλ. όλες τις πανάρχαιες ειδωλολατρικές θρησκείες και τις αρχαίες μυστηριακές διδασκαλίες.

Οι άνθρωποι παγιδεύονται στις μέρες μας όλο και περισσότερο στον αποκρυφισμό. Αυτοί φυσικά που δεν έχουν λύσει μέσα τους το υπαρξιακό τους πρόβλημα "από που έρχομαι;" "που πηγαίνω;" "ποιο είναι το νόημα της ζωής;" "τι γίνεται μετά θάνατον; "είναι πολύ περισσότερο ευάλωτοι.

Αλήθεια, τι τρομερό, 2006 χρόνια μετά την έλευση του Χριστού στη γη μας, να υπάρχουν άνθρωποι που αγνοούν την Αλήθεια της διδαχής του Χριστού και πιστεύουν σε κάθε ψεύτικη και διαβολική θεωρία τους προσφέρει ο αποκρυφισμός!

Το πιο τρομερό όμως είναι, ότι, τώρα ο αποκρυφισμός δεν προσπαθεί να παγιδεύσει μόνο τους μεγάλους, αλλά απευθύνεται και στους νέους και κυρίως στα παιδιά, ακόμη και της προσχολικής ηλικίας!

Ποια είναι ή σημαντικότερη δραστηριότητα του παιδιού; Μα φυσικά το παιχνίδι. Εξ ίσου όμως σημαντικό ρόλο παίζει και η τηλεόραση, ο κινηματογράφος και τα βιβλία. Ας αρχίσουμε όμως με το παιχνίδι. Το παιχνίδι συνδέεται με τις λέξεις "παιδί", "παιδεία" που σημαίνουν άσκηση και παίδευση. Το παιδί μέσω των παιχνιδιών εκφράζεται, κινείται, δημιουργεί, μεγαλώνει, ζει. Ο Σίλλερ είπε: "το παιδί δεν είναι δυνατόν να εξελιχθεί σε τέλειο άνθρωπο, παρά μόνον όταν παίζει".

Η διάθεση όμως των γονέων, παππούδων, συγγενών και φίλων να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των παιδιών για παιχνίδι και παιχνίδια, γίνεται στοιχείο κακής εκμετάλλευσης από πολλούς, με σκοπό την κερδοσκοπία. Γι' αυτό λοιπόν το λόγο παρατηρούμε, ότι, τα παιχνίδια συνεχώς πληθαίνουν, ανανεώνονται και προπαντός διαφημίζονται, ιδιαίτερα από τηλεοράσεως την εποχή προ των Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και μεγάλων εορτών. Αλλά τι παιχνίδια προτείνουν σήμερα οι βιομηχανίες παιδικών παιχνιδιών;

Τα ομαδικά παιχνίδια που παίζαμε με τα παιδιά της γειτονιάς μας στους ήσυχους, δρόμους ή στις αυλές των διώροφων σπιτιών μας, έχουν καταργηθεί στις μεγαλουπόλεις του σήμερα. Αυτό το παιχνίδι έδωσε τη θέση του στο μοναχικό και κυρίως στο βιομηχανικό και το ηλεκτρονικό παιχνίδι. Έπαψε όμως να υπάρχει πια η μικρή οικογενειακή βιοτεχνία που έβγαζε όμορφες κούκλες και πολύχρωμα φανταχτερά παιχνίδια. Τα παιδιά της εποχής μας επηρεάζονται ποικιλοτρόπως από τα πολλά και ακριβά παιχνίδια που διαθέτουν. Η επίδραση που δέχονται, θα έλεγα ότι είναι εντονότερη από άλλοτε, γιατί εκείνοι που ελέγχουν τα παιχνίδια, καθοδηγούν τα παιδιά, την προσωπικότητα τους, τη φαντασία τους και θα μπορούσε να πει κανείς, και την ίδια τους την ύπαρξη, εφόσον τα παιδιά μιμούνται και αντιγράφουν αυτούς που θεωρούν ήρωες και συμπεριφέρονται ή παίζουν ρόλους των ηρώων που τα εντυπωσίασαν.

Ντρέπομαι που βλέπω Έλληνες να πεινάνε, λέει ο Ν.Κανάκης από τους Γιατρούς του Κόσμου

  Μία ηλικιωμένη γυναίκα μπαίνει στα πολυϊατρεία των Γιατρών του Κόσμου για να ζητήσει λίγα τρόφιμα. «Συγγνώμη για την κατάντια μου» λέει με σιγανή φωνή στον διευθυντή της οργάνωσης, Νικήτα Κανάκη. Εκείνος φανερά συγκινημένος μιλά στο in.gr για την ανθρωπιστική κρίση που πλήττει τη χώρα μας και περιγράφει τις καθημερινές του συναντήσεις με τα πραγματικά πρόσωπα της κρίσης.

  Όταν πρωτοξεκίνησε ως εθελοντής στους Γιατρούς του Κόσμου 22 χρόνια πριν ο Νικήτας Κανάκης δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποια μέρα θα έστρεφε τη δράση του αποκλειστικά στην Ελλάδα, οργανώνοντας εκστρατείες για τη συγκέντρωση φαρμάκων και τροφίμων για τους φτωχούς Έλληνες και μετανάστες.

 «Είμαι εθελοντής από την πρώτη μέρα στους Γιατρούς του Κόσμου και έχω ζήσει πολύ μεγάλες καταστροφές. Αυτό που ζούμε εδώ με σοκάρει κι εμένα και με κάνει να ντρέπομαι» λέει.

 Είκοσι δύο χρόνια μετά από διεθνή ανθρωπιστική δράση σε πάνω από 50 χώρες, οι 600 Έλληνες Γιατροί του Κόσμου γυρίζουν φέτος στην Ελλάδα, εστιάζοντας όλη τους τη δράση αποκλειστικά στη χώρα μας.

 «Τον καιρό του πολέμου στο Ιράκ ένα μεγάλο μέρος της Βαγδάτης κρατήθηκε ζωντανό από τα περίπου 150 φορτηγά με τρόφιμα που έφτασαν από την Ελλάδα. Σήμερα αυτά τα φορτηγά χρειάζονται για την Ελλάδα» τονίζει ο κ.Κανάκης.

  Χτυπώντας το καμπανάκι του κινδύνου, οι Γιατροί του Κόσμου μιλούν πλέον με στοιχεία που πραγματικά σοκάρουν. «Πέρυσι το 6%-7% των ανθρώπων που στρέφονταν σε εμάς για βοήθεια ήταν Έλληνες. Φέτος το ποσοστό αυτό είναι στο 30% και μάλιστα σε κάποια περιφερειακά ιατρεία, όπως στο Πέραμα, πλησιάζει το 85%-90%. Μιλάμε για δραματική αύξηση» τονίζει ο κ.Κανάκης.

  «Φέτος πια θεωρούμε ότι είμαστε μπροστά σε μία ανθρωπιστική κρίση. Τα δύο βασικά χαρακτηριστικά που συναντάμε είναι ότι οι παραδοσιακά ασθενείς μας που είναι οι πιο φτωχοί και όσοι είναι αποκλεισμένοι από το σύστημα υγείας έχουν φτάσει πια στο όριο της εξαθλίωσης. Επίσης, αυξάνονται δραματικά οι Έλληνες ασθενείς που έχουν τη δική μας ανάγκη».

  Οι άνθρωποι που στρέφονται για βοήθεια στους Γιατρούς του Κόσμου είναι κυρίως χαμηλοσυνταξιούχοι, ηλικιωμένοι, νέοι άνεργοι, άνθρωποι με χρόνιες παθήσεις, που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα φάρμακά τους.

Η οργάνωση αρχικά ξεκίνησε εκστρατεία για τη συγκέντρωση φαρμάκων. Γρήγορα, όμως, διαπίστωσε πως από τα ελληνικά νοικοκυριά λείπουν και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

  «Μιλώντας με τους ασθενείς διαπιστώσαμε ότι είχαν πάρα πολύ λίγα τρόφιμα στα σπίτια τους. Έρχονται με πολύ αξιοπρέπεια, σιγανά και ντροπαλά και μας ρωτάνε αν έχουμε κάτι να φάνε. Αυτό ήταν σοκαριστικό και για μας. Γιατί όταν αυτός που σου λέει «πεινάω» μοιάζει με τη μάνα σου, ακούγεται σαν τον παππού σου, δείχνει σαν την κόρη ή το γιο σου επηρεάζεσαι»

 Η ανάγκη για τρόφιμα προέκυψε στα τέσσερα πολυϊατρεία της οργάνωσης, σε Αθήνα, Πέραμα, Θεσσαλονίκη και Χανιά.

  «Σκεφτήκαμε ότι το επόμενο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε είναι να απευθυνθούμε στον κόσμο που μας στηρίζει και να ζητήσουμε απλά πράγματα, αυτά που περισσεύουν σε όλους. Και έτσι φτιάχνοντας οικογενειακά πακέτα, να δώσουμε σε όλο και περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια. Στους Γιατρούς του Κόσμου δεν μας αρέσουν οι ουρές των απελπισμένων ανθρώπων στα συσσίτια. Θεωρούμε ότι σε μία δύσκολη στιγμή πρέπει να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων» τονίζει ο διευθυντής της οργάνωσης.

  Η έκκληση της οργάνωσης αφορά τρόφιμα, όπως ρύζι, όσπρια, μακαρόνια, λάδι, γάλα σε κουτί και κυρίως παιδικά γάλατα.

  «Έχουμε πεινασμένα Ελληνόπουλα ακόμη και αν δεν το παραδεχόμαστε. Εμείς βλέπουμε καθημερινά στα ιατρεία μας παιδιά κακοσιτισμένα. Το ότι υπάρχουν παιδιά που τρώνε αν έχουν, όταν έχουν και ό,τι έχουν είναι ένα γεγονός όσο και αν δεν θέλουμε να το πούμε», τονίζει ο κ.Κανάκης.

  Η νέα εκστρατεία των Γιατρών του Κόσμου για τα τρόφιμα θα κορυφωθεί τα Χριστούγεννα με ένα δέντρο που θα φτιάξουν από κουτιά με γάλα στην πλατεία Κοτζιά.

Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν πρόσφατα οι Γιατροί του Κόσμου έκαναν λόγο για κάθετη μείωση σε βαθμό κατάργησης των κονδυλίων από το Δημόσιο, λόγω περικοπών, αλλά και από τον ιδιωτικό τομέα, λόγω της κρίσης, γεγονός που έχει μειώσει απελπιστικά τους πόρους της οργάνωσης.

  «Το κράτος πρόνοιας όλα αυτά τα χρόνια έμενε σε μία επιδοματική λογική. Νομίζω ότι υπάρχει αμηχανία του κράτους απέναντι στην κοινωνία των ανθρώπων και των οργανώσεων. Από τη μία πλευρά σου λένε μπράβο και από την άλλη κάνουν πως δεν υπάρχεις. Από τη μία σου λένε ότι σε στηρίζουν όταν κάνεις προσπάθειες σε άλλες χώρες, αλλά όταν λες ότι είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει εδώ δεν παίρνεις καμία απάντηση» τονίζει ο κ.Κανάκης.

  Ωστόσο δεν είμαστε από αυτούς που γκρινιάζουμε για το κράτος. Γιατί εάν έχεις ένα κράτος αναποτελεσματικό οφείλεις να κάνεις ο ίδιος κάποιες επιλογές. Όταν έχεις μία οικονομική κρίση αυτού του μεγέθους η οποία εντείνεται και προκαλεί και κοινωνική κρίση, οφείλεις να δημιουργείς ένα δίχτυ προστασίας για τους πιο φτωχούς ανθρώπους» προσθέτει ο διευθυντής της οργάνωσης.

  Γι’ αυτό και οι Γιατροί του Κόσμου στρέφονται στους απλούς πολίτες, σε όσους θέλουν και μπορούν να συμβάλλουν με κάποιο τρόπο στο έργο τους. «Με το ελάχιστο χρηματικό ποσό, με μικρά πράγματα που μπορεί ο καθένας να διαθέσει και με εθελοντική εργασία μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε. Σε δύσκολους καιρούς ό,τι κάνουμε έχει αξία».

  Το στοίχημα των Γιατρών του Κόσμου που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είναι να βοηθήσουν όσους έχουν πραγματικά ανάγκη για να μην αποδειχθεί-όπως λένε-ο χειμώνας του 2012 ένα φονικός χειμώνας.

  «Προτεραιότητα μας αυτή τη στιγμή είναι να επιστρέψουμε ένα κομμάτι από τη χαμένη αξιοπρέπεια σε ανθρώπους που τους αδικεί η πατρίδα τους. Ο καθένας που έρχεται εδώ έχει μία μικρή ιστορία, έχει όνομα, έχει επίθετο. Δεν είναι πολύ διαφορετικός από εμάς.   Θεωρούμε άδικο μεγάλοι κυρίως άνθρωποι που έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για αυτή τη χώρα ξαφνικά να βρίσκονται στα 70 και στα 80 τους να δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους κάνουμε να νιώσουν ότι η κοινωνία δεν τους έχει ξεχάσει».

www.in.gr/neaproia.

Αρνείται να εγκαταλείψει τον τάφο του αφεντικού του και να φάει!

Ο Lao Pan, ένας ανύπαντρος άνδρας χωρίς οικογένεια έφυγε από την ζωή στα 68 του χρόνια.

Ο Pan ζούσε σε ένα χωριό της Κίνας και η μόνη συντροφιά και παρέα του ήταν ο σκύλος του.

Εδώ και μία εβδομάδα ο σκύλος παρά τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες των κατοίκων της περιοχής αρνείται να φύγει από τον τάφο του αφεντικού, καθώς επίσης και να φάει.

Όπως αναφέρει το Sky News οι κάτοικοι έχουν ήδη ξεκινήσει να κατασκευάζουν ένα σπιτάκι το οποίο θα τοποθετήσουν δίπλα στον τάφο, προκειμένου τουλάχιστον να προστατέψουν τον σκύλο από την βροχή και το κρύο/Πηγή

Άγιος Στυλιανός, ο προστάτης των νηπίων

Ό Αγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας , μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ηταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε , τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Ά­γιου Πνεύματος.
Aπό την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Άν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος , μολο­νότι είχε κι εκείνος σάρκα , εν τούτοις δεν άφη­σε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Ηταν αγνός , αγνότατος.
Δεν άφησε επίσης να τον κυρίευσει κανένα γη­ινό πάθος. Δεν επέτρεψε στα πλούτη και στην φιλοπλουτία να κυριαρχήσουν στην ψυχή του και να την υποτάξουν στην φθορά και στην απώλεια.
Με την δύναμη και την Χάρη του Θεού πολέ­μησε όλα τα δολώματα της φθαρτής και πρόσκαι­ρης ζωής. Φιλοσόφησε με την αληθινή σοφία του Θεού και είδε πόσο πρόσκαιρος και τιποτένιος είναι ο υλικός τούτος κόσμος. Αποφάσισε έπειτα να βαδίσει με την επιθυμία της ψυχής του. Η ψυχή του τον καλούσε σε αγώνες ηθικούς και ωραίους. 

Τον καλούσε στην άσκηση της αρε­τής. Του έδειχνε τον δύσκολο και δύσβατο δρόμο της αιωνίας ζωής , της παντοτεινής ευτυχίας.
H αγνή και πιστή καρδιά του υπάκουσε στην φωνή της ψυχής του. Και η πρώτη ενέργεια του ή­ταν να πούλησει την περιουσία του και να την μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας. Και όταν δεν του είχε απομείνει τίποτε πια από την πατρική κληρονομία , γεμάτος ανακούφηση και χαρά , είπε:
«Πέταξα μια βαρειά άγκυρα , που με κρατού­σε δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώ­ματος.

Το ορφανό αγόρι από την Κορέα που θα σας κάνει να κλάψετε!

Όταν ανέβηκε στην σκηνή του talent show o 22χρονος νεαρός,ρωτήθηκε από το μέλος της επιτροπής γιατί στο… ερωτηματολόγιο δίπλα στην θέση οικογένεια είχε αφήσει κενό.

Από εκείνη την στιγμή ξεδιπλώθηκε μια συγκλονιστική ιστορία ενός νέου που έζησε δύσκολα αλλά ανακάλυψε στην πορεία ότι έχει ταλέντο. Ότι η φωνή του μπορεί να μαγέψει ακόμα και μια ολόκληρη χώρα.

Ο Choi Sung-Bong άφησε άφωνη την κριτική επιτροπή του «Κορέα Έχεις Ταλέντο» όχι μονο από το ταλέντο του αλλά και από την προσωπική του ιστορία.

Τον εγκατέλειψαν σε ορφανοτροφείο, σε ηλικία τριών ετών. Όμως αποφάσισε να το σκάσει όταν ήταν πέντε, αφού τον κακοποιούσαν. Έζησε στους δρόμους για πολλά χρόνια και πουλούσε αναψυκτικά και τσίχλες για να ζήσει.

Παρόλα αυτά κατάφερε να τελειώσει το σχολείο. Έκανε λίγα μαθήματα μουσικής αλλά επειδή έπρεπε να δουλεύει έκανε απουσίες.Συνέχισε να εξασκείται μόνος του αφού από τα 12 του ήθελε να γίνει μουσικός.Ήδη το βίντεο στο youtube έχει σχεδόν 14 εκατομμύρια προβολές…/πηγή

Γιατί αφήνει ο Θεός να πεθαίνουν τα παιδιά από την πείνα;Μία ορθόδοξη προσέγγιση

Τό γράμμα τοῦ ἐφήβου τῆς Γ΄ Λυκείου Α.Κ. ἔχει ὥριμη­ σκέψη καί θέτει σπουδαῖα ἐρω­τήμα­τα. Ἀρχίζω ἀπό τό πρῶτο, πού λέει: «Ἀφοῦ ὁ Θεός φροντίζει καί γιά τά πετεινά τ᾿οὐ­ρανοῦ, γιατί ἀφήνει νά πεθαίνουν ἀπό τήν πείνα τόσα παιδιά στήν Ἀφρική, στήν Ἀσία, νά ὑπάρχουν τόσοι ἄστεγοι κ.τ.λ.;». 

Πράγματι· ὁ Θεός δέν δημιούργησε ἁπλῶς τόν κόσμο· ἡ ἀγαθή του πρόνοια φροντίζει μόνιμα γιά ὅλα τά ὄντα· ἄψυχα καί ἔμψυχα· ἄλογα καί λο­γι­κά. Καί γιά τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, πού δέν σπέρ­­νουν οὔ­τε θερίζουν οὔτε μαζεύουν σέ ἀπο­­θῆκες. Φροντί­ζει καί γιά ἐκεῖνα ἀκόμη τῶν ὁποίων ἡ τρο­φή εἶναι σπά­νια καί δυσεύρετη - ὅπως π.χ. τά κοράκια πού τρέφονται μέ ψοφίμια. Ὁ Θεός τρέ­­φει καί αὐτά. Πολύ περισσότερο φροντίζει γιά τούς ἀνθρώπους (Ματθ. στ´ 26-27 καί Λουκ. ιβ´ [12] 24-25). Ἡ ἀγαπητική μέριμνα τοῦ Θεοῦ ἐκτείνεται σ᾿ ὅλα αὐτά, καί διότι τά δημιουργήματα αὐτά δέν μποροῦν νά βοηθήσουν τό ἕνα τό ἄλλο· μόνο νά εἰδοποιηθοῦν μεταξύ τους μποροῦν, ὅταν ἐπι­σημάνουν κάποιο μέρος, ὅπου ὑπάρχει τροφή· π.χ. οἱ μέλισσες εἰδοποιοῦνται μετα­ξύ τους μ᾿ ἕναν πολύ ἔξυπνο τρόπο κ.λ.π. 

       Στίς 7η καί 9η Ὁμιλίες του «Εἰς τήν Ἑξαήμερον» ὁ Μ. Βασίλειος ἀπαριθμεῖ πλῆθος παραδειγμάτων γιά νά βεβαιώσει ὅτι ὁ Θεός προνοεῖ γιά ὅλη τήν κτίση. Γράφει: Κανένα δημιούργημα δέν εἶναι ἀπρονόητο οὔτε παραμελημένο ἀπό τόν Θεό, ἀλλά ὅλα τά σκοπεύει ὁ ἀκοίμητος ὀφθαλμός του, καί σ'ὅλα χορηγεῖ καί βραβεύει τή σωτηρία τους. Καί ἀλλοῦ γράφει: Κανένα ἀπό τά ὄντα δέν εἶναι ἀπρονόητο, οὔτε ἄμοιρο τῆς ἐπιμέλειας, ἡ ὁποία τοῦ ἀνήκει.Ο Θεός λοιπόν δέν ἀδιαφορεῖ γιά κανένα ἀπό τά πλάσματά του. Ὅμως ἡ ἀγάπη του ἐκτείνεται ἰδιαίτερα σ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Αὐτός, ὁ Κύριος νοιάζεται καί ἐνδιαφέρεται γιά σᾶς, μᾶς διδάσκει ὁ ἀπ. Πέτρος (βλ. Α΄ Πέτρ. ε΄ 7). Εἶναι δέ τόσο τό ἐνδιαφέρον τοῦ Κυρίου γιά τόν καθένα προσωπικά, ὥστε ἔχει γνώση καί τῶν ἐλαχίστων γεγονότων πού μᾶς συμβαίνουν, στά ὁποῖα ἐμεῖς δίνουμε ἐλάχιστη ἤ καί καμιά σημασία! Αὐτό μᾶς τό βεβαίωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μέ τόν λόγο του: Ἀκόμα καί οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς σας, γιά μιά ἀπό τίς ὁποῖες σεῖς μικρή ἤ καμιά φροντίδα δέν λαμβάνετε, καί τόν ἀριθμό τῶν ὁποίων ἀγνοεῖτε, ὅλες ἔχουν ἀριθμηθεῖ (βλ. Ματθ. ι΄ 30). Ἄν ὅμως ὁ Κύριος ἐνδιαφέρεται γιά τά ἀσήμαντα, πολύ περισσότερο ἐνδιαφέρεται γιά τά σημαντικά.

     Ἀκόμη ὁ Κύριος ἀνατέλλει χωρίς διάκριση τόν ἥλιο σέ πονηρούς καί ἀγαθούς· βρέχει τή βροχή του σέ δικαίους καί ἀδίκους (Ματθ. ε´ 45). Ἔτσι εὐ­εργετεῖ κι αὐτούς πού Τόν μισοῦν καί Τόν ὑβρί­­ζουν. Ὁ Θεός βρέχει καί στή γῆ πού καλλιεργεῖ­ται ἀπό χέρια πλεονεκτῶν καί ἐκμεταλλευτῶν. ­Ἀ­να­τέλ­­λει­ τόν ἥλιο, πού θερμαίνει τούς σπόρους καί πολ­λαπλα­σιάζει διά τῆς εὐφορίας τούς καρ­πούς. Ὅταν δέ ἡ Ἁγία Γραφή μιλάει γιά τόν ἥλιο καί τή βροχή, ἐννοεῖ καί ὅλα ὅσα εἶναι ἀπαραίτη­τα γιά τή ζωή μας, τήν αὔξηση, τήν προκοπή καί τήν εὐτυ­χία μας.

Ἡ ἀγαθή λοιπόν πρόνοια τοῦ Θεοῦ φροντίζει καί γιά τά πιό ἀσήμαν­τα τῆς ζωῆς μας. Ἀγκαλιάζει ὅλους. Μεριμνᾶ γιά ὅλες τίς χῶρες, γιά ὅλους τούς λαούς. Μάλιστα ὁ ἱερός Χρυσόστομος στήν ὁμιλία του «Πρός τούς λέγοντας ὅτι οἱ δαίμονες διοικοῦν τά ἀνθρώπινα» τονίζει: Οὔτε ὁ ἥλιος δέν εἶναι τόσο φωτεινός, τόσο λαμπρός, ὅσο σα­φής εἶναι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ! Ὅμως ποιά εἶναι ἡ δική μας συμπε­ριφορά; Εἶναι συνήθως ἡ ἀδικία, ἡ κακότητα, τό συμφέρον, ἡ ἐκμετάλλευση, ἡ μισανθρωπία, ἡ ἄρ­­νη­ση νά δώσουμε στόν ἄλλο ἀπό τά ἀγαθά μας. Λησμο­νοῦμε ὅτι ἔχουμε ὅλοι _ λευκοί, μαῦροι, κί­τρινοι _ κοινή καταγωγή, κοινή φύση. Μένουμε ὅμως ἀσυγκίνητοι, ἀνάλγητοι, ἄκαμπτοι μπροστά στή δυστυχία τῶν ἄλλων. Τό μόνο πού μᾶς ἐνδια­φέρει εἶναι πῶς θά αὐξήσουμε τά δικά μας κεφά­λαια _ ἀτομικά ἤ κρατικά. Ἡ ὅποια δυστυχία ὄχι μό­νο δέν μᾶς συγκινεῖ, ἀλλά καί ἀποτελεῖ εὐκαι­ρία το­κογλυφικῶν δανείων σ᾿ ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, πού σημαίνει τελικά αὔξηση τῶν δικῶν μας κεφα­­λαίων. Μέ μιά φράση· Ἡ δική μας συμπεριφορά πρός τούς συνανθρώπους μας εἶναι ἐντελῶς ἀ­­­ντίθετη πρός τήν ἀπέραντη ἀγαπητική συμπερι­φορά τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. 

    Ξεχνοῦμε ὅμως μιά μεγάλη ἀλήθεια. Παραβλέ­που­με ἕνα μέτρο καλλιεργείας τῆς ἑνότητος ὅ­­­λων διά τῆς ἀγάπης, πού ἔλαβε ὁ πάνσοφος Θεός γιά τά πλάσματά του. Ποιό εἶναι αὐτό τό μέτρο; Δέν ἔχουν ὅλες οἱ χῶρες τά ἴδια ἀγαθά, τά ἴδια προϊόντα, τόν ἴδιο πλοῦτο. Γιατί; Γιά νά ἔχει ὁ ἕνας λαός, ἡ μία χώρα ἀνάγκη τῆς ἄλλης. Ἔτσι τό ὑστέρημα ἤ τό ἔλλειμμα τοῦ ἑνός καλεῖται νά τό ἀναπληρώσει ὁ ἄλλος. Μ᾿ αὐτό τόν τρόπο καλ­λιεργοῦνται στε­νές ἀδελφικές, διακρατικές, εἰ­ρηνικές σχέσεις. Δυ­στυχῶς ὅμως μπαίνει ἡ δική μας ἀπληστία καί τό συμφέρον. Καί ἀντί ἀγάπης ἐφαρμόζουμε τό «ὁ θάνατός σου ζωή μου»! ῎Η αὐτό πού καταδικάζει ὁ ἀπ. Παῦλος: Ἄλλος μέν φτω­χότερος νά πεινᾶ, ἄλλος δέ πλουσιότερος νά μεθᾷ! (Α´ Κορ. ια´ [11] 21). 

    

Μέ τή συμπεριφορά ὅμως αὐτή ὅ,τι πρέπει νά συντελεῖ στήν ἀ­­­μοι­βαία φιλία καί ἀγάπη καί στή δημιουργία καλῶν καί εἰρηνικῶν σχέ­σεων, γίνεται ὄργανο ἁρπακτικότητος, ἐκμεταλλεύσεως· δηλα­δή κα­τα­στάσεων πού συντελοῦν στήν ψυχρότη­­τα, στή διάσταση ἤ καί σ᾿ αὐτόν ἀκόμη τόν πόλε­­­μο! Στόν ὁποῖο, προκειμένου νά ἐξοντώσουμε τόν ἀν­­­τί­­παλο _ ἀδελφό μας, χρησιμοποιοῦνται ὅπλα, πλοῖα, ἀεροπλάνα, βόμβες, πύραυλοι... Ὅλα ὅμως αὐτά φτωχαίνουν ἀκό­μη περισσότερο τούς φτω­χούς καί ἀδύνατους λαούς. Τούς βυθίζουν στήν πείνα καί στήν ἐξαθλίωση. Καί πλουτίζουν ἀκόμη περισσότερο τούς πλούσιους καί ἰσχυρούς, ἀφοῦ αὐτοί εἶναι οἱ κατασκευαστές καί οἱ ἔμποροι τῶν ὁπλικῶν συστημάτων...
     

Ὥστε ἡ φτώχεια, ἡ πείνα, ἡ δυστυχία τῶν λαῶν δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά καρπός τῆς δικῆς μας κακίας, τοῦ δικοῦ μας ἐγωισμοῦ, τοῦ δικοῦ μας αὐ­τεξουσίου. Γιά τή θεραπεία αὐτοῦ τοῦ κακοῦ δέν φταίει βέβαια ὁ Θεός. Ὡστόσο μᾶς ἔχει δώσει φάρ­μακο.

ΠΗΓΗ

Βελονιές αγάπης στην Ηγουμενίτσα για τη «Φλόγα»

Και φέτος στην Ήπειρο «τα μετάξια, οι βελόνες και οι χρυσοκλωστές δίνουν τη μάχη τους στον αγώνα του παιδιού κατά του καρκίνου» σύμφωνα με  τη «Φλόγα», το Σύλλογο Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια.

 Οι γυναίκες της «Φλόγας» Ηπείρου,  «έδεσαν» και  «σταύρωσαν» βελονιά τη βελονιά, εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια βελονιές και τις έκαναν πολύτιμα κεντήματα - έργα τέχνης, ανεκτίμητης αξίας, πραγματικής και συναισθηματικής.

Αυτό τον «κόπο αγάπης» οι επισκέπτες της ετήσιας Έκθεσης Χειροτεχνίας της Ηγουμενίτσας θα μπορούν να τον δουν και μέσα από τις αγορές τους να συμβάλλουν  στη λειτουργία του Σπιτιού των παιδιών της Φλόγας, που βρίσκεται στην Αθήνα.
Εκεί όπου φιλοξενούνται οικογένειες από όλη την Ελλάδα για όσο διάστημα τα παιδιά υποβάλλονται σε θεραπεία στα ογκολογικά τμήματα των παιδιατρικών και άλλων νοσοκομείων της Αθήνας. 
Στην έκθεση εκτός από κεντήματα μπορεί κανείς  να βρεί πολλά άλλα είδη, τοπικά προϊόντα που προσφέρουν διάφοροι φορείς και ιδιώτες καθώς και χειροποίητα δώρα που με αγάπη περισσή κατασκευασαν μαθητές σχολείων και ευαισθητοποιημένοι φίλοι της «Φλόγας».
Η έκθεση στην Ηγουμενίτσα  θα λειτουργεί από την Κυριακή, 27 Νοεμβρίου μέχρι την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου στο Πνευματικό Κέντρο Ηγουμενίτσας. 

http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4675296 /Αντιγραφή...

...το βραβείο δεν το παίρνει πάντα αυτός που το αξίζει-Ιρένα Σέντλερ

Δείτε αυτή την κυρία. Ας μην ξεχάσουμε ποτέ...

 Irena Sendler
Ιρένα Σέντλερ

"Ο κόσμος δεν έγινε τώρα κακός.... πάντα ήταν"
 "Το βραβείο δεν το παίρνει πάντα αυτός που το αξίζει"

Ιρένα Σέντλερ

Πλήρης ημερών – σε ηλικία 98 ετών - απεβίωσε η Πολωνέζα Ιρένα Σέντλερ, μια από τις ηρωίδες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία βοήθησε αρκετές οικογένειες φτωχών Εβραίων την εποχή της γερμανική κατοχής και φυγάδευσε περίπου 2.500 παιδιά από το γκέτο της Βαρσοβίας.
 Μόλις ξέσπασε ο πόλεμος, έσωσε τα παιδιά φυγαδεύοντάς τα με κάθε τρόπο και βρίσκοντάς τους καταφύγιο σε οικογένειες Καθολικών και σε μοναστήρια. Από το φθινόπωρο του 1940, η Σέντλερ εφοδίαζε με τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα τους εγκλείστους στο γκέτο βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή της. Συνελήφθη και οι ναζί τη χτύπησαν πάρα πολύ άσχημα και της έσπασαν και τα χέρια και τα πόδια.  Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σ΄ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς είχαν επιζήσει και επανένωσε τις οικογένειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πεθάνει στους θαλάμους αερίων. Τα παιδιά αυτών, τα βοήθησε να τακτοποιηθούν σε θετές οικογένειες ή να υιοθετηθούν.
Η Ιρένα έβγαζε λαθραία βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ακόμα, είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο.
Οι φαντάροι, φυσικά, δεν ήθελαν πάρε-δώσε με το σκύλο, ενώ το γάβγισμά του κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά!

Το 2007, η Ιρένα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Δεν επελέγη

Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είχε κερδίσει ένα χρόνο πριν γίνει Πρόεδρος, για την εργασία του ως "οργανωτής κοινότητας" για το ACORΝ...

και ο Αλ Γκορ το κέρδισε το 2007, για ένα φιλμ σχετικά με την υπερθέρμανση της γης...

Πηγή-anastasiosk

«Όπως τα γουρούνια στο σφαγείο»: Η ημέρα που οι Κινέζοι αξιωματούχοι δολοφόνησαν βάναυσα το αγέννητο παιδί μου

Της Wujian (LifeSiteNews.com) 

Σημείωση: Αυτή η μαρτυρία είναι απόσπασμα από μια δήλωση μιας Κινέζας, της Wujian (ψευδώνυμο), ενώπιον της Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ‘Tom Lantos’ της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων στις 10 Νοεμβρίου 2009. Αυτό το απόσπασμα που αρχικά εμφανίστηκε στο blog ‘Minnessota Concerned Citizens for Life’.

Το όνομά μου είναι Wujian. Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό στη βόρεια Κίνα. ...

Ήταν άνοιξη του 2004, όταν ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος. Ήταν όμορφο να αισθάνομαι αυτή τη ζωή να μεγαλώνει μέσα μου: τι θαύμα! Εν τω μεταξύ, ήμουν πολύ φοβισμένη επειδή δεν είχα άδεια για την εγκυμοσύνη ή άδεια τοκετού, πράγμα που σημαίνει, σύμφωνα με το κινεζικό δίκαιο, ότι αυτό το μωρό δεν επιτρέπεται να γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο. Κατά την περίοδο αυτή στη γενέτειρά μου, αυτός ήταν ο νόμος που αποφασίστηκε από την κινεζική πολιτική του «οικογενειακού προγραμματισμού» ...

Πολύ σύντομα, η κοιλιά άρχισε να διογκώνεται. Προκειμένου να προστατευθεί το μωρό μου, έπρεπε να κρύψω τον εαυτό μου σε ένα πολύ παλιό, άθλιο σπίτι σε μια απομακρυσμένη περιοχή. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα σε κανένα δωμάτιο ... Ο φόβος και η μοναξιά γέμιζαν την κάθε μου μέρα, αλλά όσο μπορούσα να έχω το μωρό μου, μπορούσα να αντέξω τα πάντα. ...

Τελικά, τα κυβερνητικά στελέχη του Οικογενειακού Προγραμματισμού έμαθαν για την εγκυμοσύνη μου. Έτσι άρχισαν να ψάχνουν για να με συλλάβουν και επειδή δεν μπορούσαν να με βρουν, έπιασαν τον πατέρα μου αντί για μένα. Τον έβαλαν στο κέντρο κράτησης και τον χτυπούσαν κάθε μέρα. Την τέταρτη ημέρα που έπιασαν τον πατέρα μου, ένας γείτονας ήρθε και μου είπε ότι ο πατέρας μου πέθαινε: ότι θα συνέχιζαν να χτυπάνε τον πατέρα μου - ακόμα και μέχρι θανάτου – εκτός αν πήγαινα στο τοπικό νοσοκομείο για να κάνω έκτρωση. ...

Πολύ σύντομα μετά από αυτό, συνέβη το χειρότερο: διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι οικογενειακού προγραμματισμού εισέβαλαν στο σπίτι όπου κρυβόμουν, και χωρίς να πουν λέξη, με έσυραν στο φορτηγό τους.

Μόλις μπήκα στο φορτηγό, βρήκα ότι μια άλλη μαμά ήταν ήδη μέσα στο βαν. Μου είπε ότι ήταν έγκυος στο πρώτο μωρό της, και ότι ήταν 28 ετών. Δεν είχε την άδεια εγκυμοσύνης ή την άδεια τοκετού, και ήταν 7 μηνών έγκυος. Ήταν τόσο πρόθυμη να κρατήσει αυτό το μωρό που μάλωνε με τους κυβερνητικούς υπαλλήλους στο βαν. Ξαφνικά, ένας κυβερνητικός αξιωματούχος, 20 χρονών περίπου, την χαστούκισε στο πρόσωπο και αμέσως το στόμα της άρχισε να αιμορραγεί. Όντας έτσι προσβεβλημένη, ούρλιαζε σαν λιοντάρι και πολέμησε με τους κυβερνητικούς αξιωματούχους Οικογενειακού Προγραμματισμού.

Περίπου μία ώρα αργότερα, το φορτηγό σταμάτησε στο νοσοκομείο. Ενώ με έσυρανν έξω από το βαν, είδα εκατοντάδες έγκυες μητέρες εκεί - όλες τους, όπως ακριβώς τα γουρούνια στο σφαγείο. Αμέσως με πήγαν σε ένα ειδικό δωμάτιο, και χωρίς καμία προκαταρκτική ιατρική εξέταση, μία νοσοκόμα έκανε μια ένεση οξυτοκίνης ενδοφλεβίως. Τότε με έβαλαν σε ένα δωμάτιο με διάφορες άλλες μαμάδες.

Η αίθουσα ήταν γεμάτη από μητέρες που μόλις είχαν υποστεί μια αναγκαστική άμβλωση. Μερικές μητέρες έκλαιγαν, κάποιες μητέρες θρηνούσαν, κάποιες μητέρες ούρλιαζαν, και μια μαμά κυλιόταν στο πάτωμα με αφόρητους πόνους. ...

Με τράβηξαν σε ένα άλλο μικρό δωμάτιο. Μια νοσοκόμα έβγαλε μία μεγάλη, 8 ιντσών μακριά βελόνα για να μου κάνει ενδομυϊκή ένεση. ...

Εκείνη τη στιγμή, ήμουν η μοναδική μαμά στο δωμάτιο. Άρχισα να παρακαλάω τη νοσοκόμα, και φώναζα, "έχω ήδη κάνει την ένεση οξυτοκίνης, παρακαλώ αφήστε με να φύγω. Θα πάω όσο πιο μακριά μπορώ και δεν θα πω σε κανέναν άλλο αυτό που μου κάνατε και θα είμαι ευγνώμων για σας για το υπόλοιπο της ζωής μου». Η νοσοκόμα δεν ανταποκρίθηκε στα παρακάλια μου - έμοιαζε να είναι από ξύλο.

Τότε συνέχιζα να της λέω, «Είσαι ένας άγγελος, ως νοσοκόμα ή γιατρός που βοηθά τους ανθρώπους και σώζει ανθρώπινες ζωές. Πώς μπορείς να γίνεις δολοφόνος, σκοτώνοντας ανθρώπους κάθε μέρα" ... Σύντομα θύμωσε πολύ με αυτό που της είπα, και μου είπε ότι μιλούσα πολύ. Μου είπε επίσης ότι δεν ήταν κάτι το σοβαρό το όλο θέμα γι 'αυτήν. Το έκανε όλο το χρόνο. Μου είπε επίσης ότι υπήρχαν πάνω από 10.000 αναγκαστικές εκτρώσεις στο νομό μας [στο νομό και όχι στη χώρα] εκείνο το έτος, και εγώ ήμουν μόνο μία από αυτές. Έμεινα έκπληκτη από τα λόγια της και συνειδητοποίησα ότι το μωρό μου και εγώ ήμασταν ακριβώς όπως ένα αρνί μπροστά στο σφαγέα. Τέλος, έβαλε τη μεγάλη, μακριά βελόνα στο κεφάλι του μωρού μου μέσα στη μήτρα. Εκείνη η στιγμή, ήταν το τέλος του κόσμου για μένα και ένιωσα ότι ακόμα και ο χρόνος είχε σταματήσει. ...

Προς μεγάλη μου έκπληξη, το επόμενο βράδυ με πήγανε σε μια χειρουργική αίθουσα. ... Ενώ ήμουν ξαπλωμένη στο χειρουργικό τραπέζι είδα ότι υπήρχαν δακτυλικά αποτυπώματα από αίμα στον τοίχο, που είχαν αφήσει άλλες μητέρες κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης τους για αναγκαστική έκτρωση.

Ένας γιατρός μου είπε ότι τους είχα φέρει ήδη πολλά προβλήματα γιατί το μωρό μου έπρεπε να βγει έξω από μόνο του μετά την ένεση. Δεδομένου ότι δεν βγήκε όπως αναμενόταν, αποφάσισαν να κόψουν το μωρό μου σε κομμάτια στην κοιλιά μου με το ψαλίδι, και στη συνέχεια να το ‘ρουφήξουν’ έξω με ειδικό μηχάνημα.

Τι είχα κάνει στη ζωή μου που να αξίζω αυτό το είδος της τιμωρίας; Ποιο ήταν το κακό που έκανα για όλα αυτά; Ακόμη και ένα άγριο ζώο όπως μια τίγρη θα έδινε τη ζωή της για να σώσει το τιγράκι της. Ως μαμά και ως ανθρώπινο ον, δεν μπορούσα να προστατεύσω τη ζωή του μωρού μου; ...

Μπορούσα να ακούσω τον ήχο του ψαλιδιού να κόβει το σώμα του μωρού μου στην κοιλιά μου. ... Προτιμούσα να πεθάνω μαζί με το μωρό μου εκείνη τη στιγμή. ...

Τελικά το ταξίδι στην κόλαση, η χειρουργική επέμβαση είχε τελειώσει, και μια νοσοκόμα μου έδειξε το κομμάτι ενός ποδιού γεμάτο αίματα με τσιμπιδάκι. Μέσα από τα δάκρυά μου, η εικόνα του αιματηρού ποδιού έμεινε χαραγμένη στα μάτια μου και στην καρδιά μου, καθώς μπορούσα να δω τα πέντε μικρά ματωμένα δάχτυλα των ποδιών. Αμέσως το μωρόρίχτηκε σε ένα δοχείο απορριμμάτων. ...

Τέλος, πήρα την άδεια να πάω στο σπίτι από το νοσοκομείο. Δεν είχα φάει τίποτα, ούτε καν νερό είχα πιει, για αρκετές ημέρες. Ίσα που μιλούσα σε άνθρωπο. Κατά καιρούς άκουγα τον πατέρα μου να θρηνεί. Τον άφησαν ελεύθερο μόλις με έπιασαν, αλλά τον είχαν χτυπήσει τρομερά. Του πήρε πάνω από ένα μήνα για να ανακτήσει σωματικά. Βλέποντας τον πατέρα μου και σκεπτόμενη το νεκρό μωρό μου, φώναζα μέρα και νύχτα, και συχνά η εικόνα του μικρού ματωμένοι ποδιού ερχόταν στο μυαλό μου. Συνήλθα σωματικά, μετά από περίπου ένα μήνα, αλλά ψυχολογικά και πνευματικά - ποτέ! ...

Ξέρω ότι υπάρχουν εκατομμύρια Κινέζες αδελφές μου που υποφέρουν και θα υποστούν το ίδιο πράγμα που έχω υποστεί. Ποιος μπορεί να τις βοηθήσει; Ποιος μπορεί να τις σώσει; Η πολιτική του ενός παιδιού και η πολιτική της καταναγκαστικής άμβλωσης έχει σκοτώσει εκατομμύρια αθώων ζωών στην Κίνα. Πώς αυτό το απάνθρωπο έγκλημα θα σταματήσει; Πότε αυτό το απάνθρωπο έγκλημα θα σταματήσει;

ΠΗΓΗ-ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ