Ξέρεις να κυβερνάς τον εαυτό σου...

Ο Γιώργος και η Μιμή γνωρίστηκαν κατά τις σπουδές τους και σύντομα μετά το τέλος τους παντρεύτηκαν.

Και ενώ όλα έδειχναν θαυμάσια, μια μέρα η Μιμή είπε ότι δεν θα ξαναμαγειρέψει,γιατί βαριόταν και στη συνέχεια έλεγε άπρεπα λόγια και γενικά ήταν όλο νεύρα.

Ο Γιώργος της είπε: «Μα γιατί καλή μου; Εμείς παντρευτήκαμε για να είμαστε διπλά ευτυχισμένοι». Όμως η Μιμή ήταν αμετάπειστη.

Τρέχει ο Γιώργος σε ένα γνωστό του παπά και του λέει με πίκρα: «Ατύχησα στο γάμο μου πάτερ. Μόνο όταν ήμασταν αρραβωνιασμένοι ήταν όμορφα.Τώρα τρέμω στη σκέψη πώς θα κάνω οικογένεια με αυτό το κορίτσι!

Απάντησε ο παπάς: «Ο νόμος του Θεού δεν επιτρέπει διαζύγιο. Εσύ ξέρεις τον τρόπο που θα την κάνεις να διορθωθεί.

Πέρασαν λίγες μέρες και ο νεαρός πήρε δυο κόλλες χαρτί και τις πήγε στον παπά για να τις δει. Ήταν δεσμεύσεις για τρόπους συμπεριφοράς δικής του σε στιγμές δύσκολες.

Εάν η Μιμή κάνει…εγώ γελάω.Εάν η Μιμή πει εγώ σφυρίζω και άλλα τέτοια.

Ξαναπήγε στον παπά. Τι είναι αυτά ρε Γιώργο; Τι θέλεις να πετύχεις με αυτά;

Απάντησε: «Χωρίς να δημιουργώ περισσότερη ένταση και τριβή, να της προκαλώ αφορμή για αυτοέλεγχο. Τα μελέτησα όσο πιο καλά μπορούσα. Ευλόγησέ τα λοιπόν να φέρουν αποτέλεσμα.

Μετά ελάχιστο χρονικό διάστημα η Μιμή «άλλαξε» και το εκμυστηρεύτηκε στον άνδρα της:

Κατάλαβα ότι έκανα λάθη και ότι δεν ψάχνεις να βρεις σε μένα λάθη για να με ταπεινώσεις. Κατάλαβα ότι με αγαπάς ειλικρινά. Είσαι αληθινός άνδρας. Ξέρεις να κυβερνάς τον εαυτό σου. Σε εμπιστεύομαι. Βοήθα με να μπούμε σε έναν κόσμο πιο όμορφο. Σε αγαπάω δυο φορές.

Με ένα τρόπο «τρελό» ένας νεαρός κατάφερε να φανεί στα μάτια της γυναίκας του, αληθινά άνδρας, περισσότερο άνδρας από ό,τι τον είχε φανταστεί.

Μητρ. Νικοπόλεως Μελετίου: «Σχέσεις των συζύγων»

«Μήτι ούτος εστίν ο Χριστός;-Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα

«Μήτι ούτος εστίν ο Χριστός;

Έτσι άρχισε το πρώτο κήρυγμά της, την πρώτη της ιεραποστολή. Και όταν βαπτίστηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδος, η πίστις της ζωντάνεψε και έγινε φλογερή. Μαζί της βαπτίστηκαν και τα δυό της παιδιά. Ασφαλώς θα ήταν προηγουμένως νόθα, και όλες της οι αδελφές.
Μετά το 40 μ.Χ. αρχίζει και την ιεραποστολική της δράση, κυρίως μεταξύ των γυναικών. Αφού όργωσε πνευματικά ολόκληρη την Παλαιστίνη, άρχισε να απλώνει την σπορά του Ευαγγελικού λόγου στις απέραντες εκτάσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Έτσι έφτασε μέχρι την Αφρική. Γυρίζει κατόπιν στην Μεσοποταμία, και από κει στην Αρμενία, Ασσυρία, Καππαδοκία, Γαλατία, Μικρά Ασία, Ελλάδα και φτάνει στη Ρώμη. 
Και όπως ο Χριστός ο Σωτήρας του κόσμου, έκανε την μεγάλη και κοπιαστική οδοιπορία, για να συναντήσει την Σαμαρείτιδα, διότι πήγε από την Ιουδαία στη Σαμάρεια, έτσι και κείνη για την αγάπη του Χριστού με θυσίες και σκληρές δοκιμασίες, επραγματοποίησε ένα τεράστιο έργο ιεραποστολής, σ’ όλες αυτές τις χώρες που ανέφερα, προσφέροντας το θεϊκό νερό της Ευαγγελικής διδασκαλίας του Ιησού, σε χιλιάδες διψασμένες ψυχές. 

Από όπου περνούσε προετοίμαζε το έδαφος για τους Αποστόλους, και τους διαδόχους των, σκορπίζοντας το φως του Χριστού, στις απελπισμένες και σκοτισμένες καρδιές των ειδωλολατρών. Εκεί κατόρθωσε με την χάριν του Ιησού Χριστού. Σιγά σιγά, οδοιπορώντας για 25 ολόκληρα χρόνια, έφθασε και μπήκε και μέσα στα ανάκτορα του Νέρωνος. Εκεί κατόρθωσε με την χάρη του Χριστού να κάνει χριστιανή την κόρη του αυτοκράτορος, τη Δομνίνα, και αρκετές άλλες υπηρέτριες, δούλες και σκλάβες. Αλλά ήδη είμεθα στα χρόνια των μεγάλων διωγμών, από τον αιμοσταγή αυτοκράτορα της Ρώμης, το Νέρωνα. Ήλθε δηλαδή και η ώρα του μαρτυρίου της. 

Συλλαμβάνεται όχι μόνον η ίδια αλλά και τα παιδιά της, και οι αδελφές της. Έτσι αξιώθηκε μιας μεγάλης τιμής. Να χύσει και το αίμα της, ύστερα από βασανιστήρια για την αγάπη του Χριστού – έτσι δεν κάνουμε και μείς; Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας, την Αγία Φωτεινή, τη Σαμαρείτιδα, την ονόμασε όχι μόνον μεγαλομάρτυρα, αλλά και ισαπόστολο. Η μνήμη της εορτάζεται δυό φορές το χρόνο, μία στη σημερινή Κυριακή, 5η Κυριακή του Πάσχα που ονομάζεται και Κυριακή της Σαμαρείτιδος, και τη δεύτερη φορά την 26η Φεβρουαρίου.
πηγή

Η τέχνη της αγάπης(ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ)

Ήταν ένα τραγουδάκι που το τραγουδούσα στα παιδιά μου. Όλα το αγάπησαν πολύ. Θυμάμαι μάλιστα ένα μου παιδί που με τις χούφτες του, τις μικρές τρυφερές χούφτες του, μου σκέπαζε το στόμα ώστε να μη πω το τέλος της ιστορίας που ήταν ένα τέλος θλίψης, τέλος που δεν είχε το «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», το τέλος δηλαδή των παραμυθιών.

Πιστεύω πάντα και κάθε φορά με ένα καινούργιο γεγονός εδραιώνεται αυτή η πίστη μου, πως δεν μπορεί να υπάρχει ένα τέλος καλό αν η πορεία είναι λαθεμένη.

Γι΄ αυτό, χωρίς να θέλω να πικράνω τα παιδιά μου, επέμενα να ακούσουν και το τέλος. Το τραγούδι, λοιπόν, μιλούσε για ένα ευτυχισμένο αρκουδάκι που μαζί με την μάνα του χαιρόταν τον κόσμο. Μα το βόλι του κυνηγού σκοτώνει τη μητέρα. Το αρκουδάκι μου, «πίνει νερό, πικραίνεται και πάει, είναι μονάχο και γι΄ αυτό πονάει». Μια μέρα στο μικρό ρυάκι, ένα σκιουράκι συναντά, παιχνίδια κάνουνε τρελά. Θε μου, να μη τελειώσει αυτή η χαρά. Το αρκουδάκι μας ξαναγίνεται ευτυχισμένο. «Πίνει νερό, δροσίζεται και πάει, έχει έναν φίλο και τον αγαπάει!».

Η συντροφικότητα, η φιλία, ο άλλος, γεμίζει την ψυχή όχι μονάχα του μικρού αρκούδου. Τη δικιά μας ερημιά καταργεί, δικιά μας ευτυχία είναι να έχουμε έναν σύντροφο. Σκέφτομαι πως σαφώς γι΄ αυτή τη συντροφικότητα μιλά στην Π. Διαθήκη, όταν δημιουργεί από τον Αδάμ ο Θεός την Εύα. Είδε, λέει, ο Θεός πως δεν είναι ευτυχία να βρίσκεται μόνος ο άνθρωπος στη Δημιουργία.

Είναι το αρκουδάκι μας τόσο ευτυχισμένο, συνεχίζει το παιδικό διδακτικότατο τραγουδάκι, που σφίγγει στην αγκαλιά του τον καινούργιο φίλο. Μα βάζει τόση δύναμη σ΄ αυτό το αγκάλιασμα, τόσο ασφυκτικά σφίγγει τον φίλο του που το σκιουράκι το μελί, άφησε μια κραυγή και πέθανε.

Το αρκουδάκι μας «πίνει νερό, πικραίνεται και πάει, δεν του ΄μαθαν πότε πως ν΄ αγαπάει!!!». Εδώ είναι το τέλος"το τέλος είναι τόσο θλιβερό ώστε να μη μπορεί να το αντέξει το νέο παιδί και να θέλει να μου σφραγίσει το στόμα, ή να βουλώσει τ΄ αυτιά του για να μην τ΄ ακούσει. Μα εγώ επέμενα να το λέω και τώρα τα παιδιά μου το τραγουδούν και στα δικά τους παιδιά.

Βλέπετε το μήνυμα είναι διαχρονικό. Τα σκέφτηκα όλα αυτά όταν ένα ζευγάρι σε τέλεια αποσύνθεση, με παιδιά που κοντεύουν να διαλυθούν σαν προσωπικότητες, ήρθαν φιλικά να κουβεντιάσουμε αυτά τα προβλήματα, να βρούμε το τι έφταιξε και η κατάσταση είχε φτάσει εκεί που άλλο δεν πήγαινε. Ήταν φιλική, κοντινή η οικογένεια και τους γνώριζα καλά. Ένας ένας ήταν θαυμάσιοι, όλο αισθήματα και αγάπη. Οι γονείς άνθρωποι θυσίας, άνθρωπο όλο καρδιά. Μα δεν τους είχε μάθει κανένας να αγαπάνε σωστά. Κι έτσι ξεχασμένη, χαλασμένη κάνουλα η αγάπη, αντί να ποτίζει το χώμα, να το αφρατεύει, να το κάνει καρπερό, ώστε λουλούδια να γεμίζει ο τόπος, το ΄κανε το τόσο νερό, το άσκεφτα χυμένο, βάλτο. Και στο βάλτο τα κουνούπια μένουν"εστία μόλυνσης ο βάλτος.

Το αρκουδάκι από την πολλή αγάπη έγινε αιτία να πεθάνει η συντροφιά του. Δεν του ΄χε μάθει κανείς να αγαπά σωστά. Κανείς δεν του ΄χε πει πως τέχνη χρειάζεται η εκδήλωση της αγάπης. Τ΄ αγαπώ το παιδί μου τόσο που ανησυχώ μήπως μπλέξει. Και γι΄ αυτό το σπίτι γίνεται φυλακή"και ποιος ποτέ ονειρεύτηκε να μένει σε φυλακή και ποιος δεν παλεύει να δραπετεύει από κει; Τ΄ αγαπώ τόσο το παιδί μου, ώστε προλαβαίνω κάθε του επιθυμία. Ναι, μα τότε έχουμε ένα παιδί που δεν ποθεί τίποτα και που επιθυμία έχει να έχει ... επιθυμία.

Το αγαπώ το παιδί μου τόσο, ώστε του κρύβω τις δυσκολίες της ζωής.

Και έτσι το παιδί μας πιστεύει πως το ΜΗ είναι ανύπαρκτο, πως μέλι και γάλα οι δρόμοι, μαλθακεύει, παραιτείται από αγώνες, δεν τρίβεται, δεν ακονίζεται το μαχαίρι και έτσι όταν έλθει σε αντάμωση με τις δυσκολίες τα χάνει. Παραδίδεται χωρίς όρους και ζητά δεκανίκια όπως τα ναρκωτικά, το αλκοόλ κ.λπ.

Μα τη λαθεμένη εκδήλωση αγάπης την έχουμε για το σύντροφό μας. Η πνιγηρή, ασφυκτική υπερπροστατευτικότητα και εκεί προεκτείνεται. Και στα δύο φύλα συμβαίνει κάτι τέτοιο, όχι μόνο στο γυναικείο. Έχετε δει άβουλες γυναίκες; Πίσω τους κρύβεται ένας σούπερ δυναμικός άντρας που τις ... λατρεύει και γι΄ αυτό ή πιο σωστά εξ αιτίας αυτού η προσωπικότητα της γυναίκας δεν ξεδιπλώνεται φυσιολογικά. Δεν μπορεί να οδηγήσει αν ο άντρας της κάθεται πλάϊ της και της τονίζει τα λάθη της ακριβώς γιατί την αγαπά τόσο ώστε νοιάζεται γι΄ αυτήν, μην πάθει κάποιο ατύχημα.

Το χειμώνα παίχτηκε μια ταινία με τρομερή επιτυχία στους κινηματογράφους που τόνιζε το θέμα της αγάπης χωρίς διάκριση, της σαρωτικής αγάπης. Οι γονείς τόσο αγαπούσαν το παιδί τους ώστε να θέλουν να ακολουθήσει ένα επάγγελμα και όχι αυτό το επάγγελμα που το αγόρι ήθελε. Από την υπερβολική άτεχνη αγάπη, το αγόρι αυτοκτόνησε. Επειδή αγαπάμε το παιδί μας θέλουμε να του διαλέξουμε εμείς το σύντροφο της ζωής του. Και αργότερα γινόμαστε κακά πεθερικά γιατί το παιδί μας δεν αγαπιέται τόσο όσο του αξίζει από αυτό το σύντροφο, ή αγαπιέται κάπως αλλιώτικα.

Η Αγάπη είναι θεϊκό δώρο, λέει η Γραφή, καρπός του Αγίου Πνεύματος. Και εμείς αυτό το δώρο το κάνουμε κατάρα αν δεν μάθουμε την τεχνική του. Γι΄ αυτό επέμενα να το τραγουδώ στα παιδιά μου, παρά τις αντιδράσεις τους. Γι΄ αυτό και το χαμηλοτραγουδούσα σε κείνο το ταλαιπωρημένο ζευγάρι που έχοντας στις καρδιές τους τόση αγάπη, σφίγγονταν μεταξύ τους, παραμόρφωναν από το σφίξιμο την προσωπικότητα του πλαϊνού τους. Και έμεναν μόνοι. Ακριβώς σαν εκείνο το δυστυχισμένο αρκουδάκι!

ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ
πηγή

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι ἀφοσιώνονται σέ Σένα Κύριε. Οἱ ἄλλοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον Σου. Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι εἶναι ἡ διαχωριστική γραμμή ἀνάμεσα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν (ἡ φωτεινή ὕπαρξη) καί στό σκόταδι τῆς ἀνυπαρξίας (Ματθ. 18. 2-5).

Οἱ φύλακες τῶν παιδιῶν ὀνομάζουν τούς ἑαυτούς των, γονεῖς καί ἐγκαταλείπουν τά παιδιά Σου στό χάος.

Οἱ φύλακες παρουσιάζονται ὡς γονεῖς καί γι᾽ αὐτό καθοδηγοῦν τά παιδιά Σου σάν νά εἶναι προσωπική τους ἰδιοκτησία. Ἀκριβῶς γι᾽ αὐτό παρεκτρέπονται καί διασποῦν τό ρόλο τους.

Τά παιδιά πού ἐσεῖς οἱ φύλακες ἔχετε ἀπαγάγει ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον καί σεῖς εὐθύνεστε γιά κλοπή καί ληστεία.

Δέν σᾶς ἀνήκει οὔτε ἡ δική σας ζωή, οὔτε ἡ ζωή τῶν παδιῶν σας γιά τήν ὁποία ἐσεῖς ἔχετε μόνο τό ρόλο τοῦ ἀγωγοῦ. Ὅλα ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον, ἐκτός ἀπό τήν ἐσωτερική κακία σας καί τήν ἀδυναμία πού εἶναι μόνο δική σας. Γιά ὅτι ἄλλο κατέχετε θά θεωρηθεῖτε ὑπεύθυνοι κλοπῆς. Δηλαδή εὐθύνεστε γιά ληστεία γιατί οἰκειοποιηθήκατε αὐτά πού στήν οὐσία δέν εἶναι δικά σας ἀλλά ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον. Θά εὐθύνεστε γιά ληστεία ἐπειδή ἔχετε ἀκρωτηριάσει ἐκεῖνα πού ἀνήκουν σέ ἄλλον.

Πάνω στή γῆ, ὑπάρχουν μόνο φύλακες, ὄχι δημιουργοί. Φύλακες τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, καί αὐτό εἶναι μέγιστη τιμή.

Ὁ Θεός σᾶς ἔχει ἐμπιστευτεῖ τήν προστασία, τήν κηδεμονία τοῦ πολυτιμότερου θησαυροῦ Του.

Καί αὐτό εἶναι ἀνυπολόγιστη τιμή.

Ἐκεῖνος πού δέν ἔχει γεννηθεῖ καί ἑπομένως δέν τοῦ ἔχουν ἐμπιστευθεῖ τήν προστασία κανενός θά εἶναι ποιό εὐλογημένος ἀπό σένα, ἄν ἡ κηδεμονία πού ἀσκεῖς εἶναι βδελυγμία καί ἀπονέκρωση τῶν ψυχῶν (Ματθ. 18. 6).

Γιατί ἄλλο νά χαίρεστε πού ἔχετε παιδιά παρά μόνο γιά νά ἀγρυπνεῖτε γι᾽ αὐτά καί νά τά φυλάγετε σάν νά εἶναι ἄγγελοι, ἀπό τόν οὐρανό; Γιατί νά λυπᾶστε γι᾽ αὐτά ὅταν φεύγουν νωρίς καί πετοῦν μέ τούς ἀγγέλους στόν παράδεισο; Ἀπολαμβάνετε ἤ στεναχωρεῖστε γιά κάτι πού ἀνήκει σέ ἄλλον.

Μή φροντίζετε μόνο νά διατηρεῖτε τό σῶμα τῶν παιδιῶν σας ἀσφαλές γιατί ἀκόμα καί οἱ ἀλεποῦδες τό ἴδιο κάνουν γιά τά μικρά τους. Ἀλλά βασικά ἐνδιαφερθεῖτε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν παιδιῶν σας. Ἐάν ἐσεῖς ἐνδιαφέρεστε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος θά φρόντισει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα. Καί ὅ,τι ἐσεῖς συσσωρεύετε μέ πόνο καί κόπο γιά τά παιδιά σας Ἐκεῖνος τούς τά παρέχει ἄνετα καί ταχύτητα. (Ματθ 6: 33).

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας, γιατί θά τούς στερήσετε τήν εἰρήνη, τήν εὐτυχία, τήν ὑγεία καί τήν εὐημερία τους.

Σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἐγκαταλείψει τό Θεό, καί ὁλόκληρο τόν κόσμο νά τούς ἀφήσετε, εἶναι σάν νά τόν ἀφήνετε σέ πεινασμένους πού θά τόν καταβροχθίσουν ὁλόκληρο καί ἀκόμη θά πεινοῦν καί θά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα.

Πολλές φορές κάνετε τό πᾶν γιά νά ἐξασφαλίσετε ἕνα κομμάτι ψωμί γιά τά παιδιά σας ἀλλά ἀδιαφορεῖτε τελείως ἔστω καί γιά τήν παραμικρή ποσότητα τροφῆς τῆς ψυχῆς καί τῆς συνειδήσεώς τους. Μόνο μ᾽ αὐτή τήν τροφή ἐξασφαλίζετε ἀπόλυτα τό μέλλον τῶν παιδιῶν σας καί ἐσεῖς ἐλκύετε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Βασιλιάς Θεός ἐμπιστεύετε τά παιδιά Του στήν κηδεμονία σας. Θά ἀνταμείψει δέ βασιλικά ἐκείνους πού ἀληθινά προστατεύουν τήν «πριγκιπική γενιά» καί δέν σβύνουν μέ τόν τρόπο τους τό Ὄνομα τοῦ Πατέρα ἀπό τή μνήμη τῶν παιδιῶν Του.

Μέσω τῶν παιδιῶν Του ὁ Βασιλιάς παρακολουθεῖ ἐσᾶς πού τά φροντίζετε καί περιμένει τήν ἀνταπόκρισή σας. Ἄν ἡ ἀπάντησή σας εἶναι «νεκρή» αὐτό θά σημαίνει ὅτι φροντίζετε….πτώματα!.

Τά παιδιά – πολύτιμες ὕπαρξεις γιά τό Θεό – μαζί μέ τούς ἁγίους εἶναι στραμένα ἀπόλυτα καί εἰλικρινά πρός τό Θεό… Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι θά κρίνουν τόν κόσμο.

Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἐπαναστάτες….

Πρόσεχε, ψυχή μου, πρόσεχε καί μήν κάνεις λάθη.

www.imaik.gr

Οι..πρώτες γεύσεις! (βίντεο)

Να ''κυνηγάμε''την ευχη

Στήν ώρα τής διακονίας (εργασίας) μας, ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε, αντί νά αργολογήσουμε, αντί νά συζητήσουμε, αντί να πούμε ιστορίες, αντί νά πούμε πνευματικά, καλύτερα είναι νά λέμε τήν "ευχή". Γιατί μέσα καί στά πνευματικά ακόμη θά υπάρχει καί μία κατάκριση, ένα κουτσομπολιό, μία αργολογία, μία μεμψιμοιρία,, θά υπάρξουν αστεϊσμοί, διάφορα.

 Όταν μάς έρχεται διάθεσις γιά συζήτηση, όταν μάς πιάνει πλήξη, μάς πιάνει στενοχώρια, νά ξέρετε είναι γιατί δέν κυνηγάμε τήν "ευχή". Νά τήν κυνηγήσουμε, όπως τήν κυνηγούσαν οί Πατέρες οί άγιοι, όπως τήν κυνήγησαν πνευματικοί άνθρωποι στόν κόσμο καί αισθάνθηκαν τήν Χάρι τού Θεού. Γιορτές καί Κυριακές πού έχουμε περισσότερο χρόνο νά λέμε τήν "ευχή" (Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με), νά τόν εκμεταλευώμαστε τόν χρόνο.

Από τό βιβλίο: Γερόντισα Μακρίνα - Λόγια Καρδιάς, εκδόσεις Ιεράς Μονής Παναγίας οδηγήτριας Πορταριά Βόλου.

Των παιδιών μας τα παιδιά, Τρεις γενιές σε μία οικογένεια, Έλενα Βιταλάκη - Αναστασία Πρατικάκη, Εκδ. Δοκιμάκης

27 Μαϊου 2013 Επίσημη ημέρα κυκλοφορίας ενός νέου βιβλίου των εκδόσεων " Δοκιμάκης"Των παιδιών μας τα παιδιά, τρεις γενιές σε μιά οικογένεια : Έλενα Βιταλάκη - Αναστασία Πρατικάκη

 Το βιβλίο αναφέρεται στο σημαντικό ρόλο των παππούδων και των γιαγιάδων στη σύγχρονη οικογένεια. Μάλιστα, ένας από τους βασικούς στόχους του βιβλίου είναι ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου των σύγχρονων παππούδων και γιαγιάδων στην οικογένεια μέσα από την ανάδειξη τρόπων αρμονικής συνύπαρξης με τους γονείς και τα εγγόνια τους. Στις μέρες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι πολύ διαφορετικοί από παλιότερα. Είναι πιο νέοι, υγιείς, δραστήριοι, μοντέρνοι και οι περισσότεροι εργάζονται και είναι καθοριστικοί στη ζωή ενός παιδιού.

Επειδή οι περισσότεροι γονείς εργάζονται, ο παππούς και η γιαγιά μπορούν να αποτελέσουν τα αμέσως επόμενα σημαντικά πρόσωπα για το μεγάλωμα του παιδιού μέσα στο σπίτι. Ουσιαστικά, οι παππούδες και οι γιαγιάδες προσδοκούν οι γονείς να τους συμπεριλάβουν στη ζωή των εγγονιών τους. Όσο για τα εγγόνια τους, θα ένιωθαν μεγάλη χαρά να τα δουν να γίνονται υπεύθυνοι και ώριμοι ενήλικοι, που θα θυμούνται τις όμορφες στιγμές που πέρασαν μαζί.

Το κλειδί για μια αρμονική σχέση ανάμεσα στους γονείς, τα εγγόνια και τη γιαγιά με τον παππού είναι η διαρκής επικοινωνία και η προσπάθεια ανταλλαγής συναισθημάτων για μια σωστή συνεννόηση ακόμα και στην περίπτωση που διαφωνούν.

Πολλές φορές, οι σύγχρονοι παππούδες και οι γιαγιάδες καλούνται να αντιμετωπίσουν  μια ποικιλία προκλήσεων και διλήμματα από καίρια ζητήματα της εποχής μας όπως, μια ενδεχόμενη εγκυμοσύνη στην εφηβεία, τα διαζύγια και η ανεργία. Οι περισσότεροι παππούδες και γιαγιάδες αντιμετωπίζουν ένα σωρό ερωτηματικά για το πώς θα ενσωματώσουν στην καθημερινότητα τους ένα νέο προκλητικό ρόλο, δηλαδή να στηρίζουν ηθικά αλλά και οικονομικά τόσο τους νέους γονείς όσο και το εγγόνια τους, με όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες για τους ίδιους.

Συνέντευξη των συγγραφέων που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ στις 25 Μαϊου 2013: 

1      Ποιο είναι το θέμα του βιβλίου;

Το βιβλίο αναφέρεται στο σημαντικό ρόλο των παππούδων και των γιαγιάδων στη σύγχρονη οικογένεια. Μάλιστα, ένας από τους βασικούς στόχους του βιβλίου είναι ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου των σύγχρονων παππούδων και γιαγιάδων στην οικογένεια μέσα από την ανάδειξη τρόπων αρμονικής συνύπαρξης με τους γονείς και τα εγγόνια τους.

2    Γιατί αποφασίσατε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Η απόφαση της συγγραφής του βιβλίου προήλθε από την επιθυμία μας να «αγγίξουμε» το θέμα της επικοινωνίας και της αρμονικής συνύπαρξης των τριών γενεών στους κόλπους μια οικογένειας. Μάλιστα, η απόφαση μας ενισχύθηκε περισσότερο από το ότι  τα περισσότερα συγγράμματα περιορίζονται  στις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους και όχι τόσο στη συμβολή και την προσφορά της μεγαλύτερης γενιάς, δηλαδή των παππούδων και των γιαγιάδων, στην ελληνική οικογένεια.

     Σε ποιους αναφέρεται το βιβλίο;

Όπως λέει και ο τίτλος του, το βιβλίο αναφέρεται και στις τρεις γενεές που μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά στη σύγχρονη Ελληνική οικογένεια. Φυσικά λοιπόν στους παππούδες και τις γιαγιάδες και  βέβαια στους γονείς των εγγονιών τους. Παραπέρα, το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο επιστημονικό οδηγό για τους φοιτητές μας αλλά και για εκπροσώπους ποικίλων ιδρυμάτων που ασχολούνται με την καλλιέργεια των διαγενεαλογικών σχέσεων στην οικογένεια.

    Πώς θα περιγράφατε το σύγχρονο παππού και τη σύγχρονη γιαγιά;

Στις μέρες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι πολύ διαφορετικοί από παλιότερα. Είναι πιο νέοι, υγιείς, δραστήριοι, μοντέρνοι και οι περισσότεροι εργάζονται. Μπορεί να μη διαβάζουν παραμύθια στα εγγόνια τους μπροστά στο τζάκι, εξακολουθούν όμως να είναι καθοριστικοί στη ζωή ενός παιδιού.

   Ποιος είναι ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς στη σύγχρονη οικογένεια;

Επειδή οι περισσότεροι γονείς εργάζονται, ο παππούς και η γιαγιά μπορούν να αποτελέσουν τα αμέσως επόμενα Σημαντικά πρόσωπα για το μεγάλωμα του παιδιού μέσα στο σπίτι. Εξάλλου, έχει διαπιστωθεί και ερευνητικά ότι ο ενεργός ρόλος των παππούδων και των γιαγιάδων στην ανατροφή ενός παιδιού ενισχύει γενικότερα τους δεσμούς του με την οικογένεια. 

 Τι προσδοκούν οι γονείς από τους παππούδες και τις γιαγιάδες;

Μια από τις σημαντικότερες προσδοκίες των σύγχρονων γονέων είναι οι παππούδες και οι γιαγιάδες να έχουν ένα σαφή ρόλο στην ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών ώστε να μην έρχεται σε σύγκρουση με το ρόλο των γονιών.

   Τι προσδοκούν οι παππούδες και οι γιαγιάδες από τα παιδιά και τα εγγόνια τους;

Ουσιαστικά, οι παππούδες και οι γιαγιάδες προσδοκούν οι γονείς να τους συμπεριλάβουν στη ζωή των εγγονιών τους. Όσο για τα εγγόνια τους, θα ένιωθαν μεγάλη χαρά να τα δουν να γίνονται υπεύθυνοι και ώριμοι ενήλικοι, που θα θυμούνται τις όμορφες στιγμές που πέρασαν μαζί.

    Ποιοι κρίσιμοι παράγοντες επηρεάζουν τη σχέση των εγγονιών με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους;

Ένας βασικός και κρίσιμος παράγοντας είναι οι σχέσεις των γονέων με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Όταν οι σχέσεις είναι καλές, ειδικά ανάμεσα στη μητέρα και τη γιαγιά, και όταν υπάρχει συμφωνία, ως προς τη συμπεριφορά των ενηλίκων προς τα παιδιά, τότε η σχέση του παππού και της γιαγιάς με το εγγόνι τους θα επιδράσει θετικά στην ανατροφή του. Άλλοι παράγοντες μπορεί είναι η ηλικία του παππού και της γιαγιάς, το φύλο του εγγονιού, η εθνικότητα, η κοινωνική τους τάξη, η γεωγραφική απόσταση, το περιβάλλον που ζει ο παππούς και η γιαγιάς και ο ρόλος  της καταγωγής των παππούδων και των γιαγιάδων στη ζωή των εγγονιών. Αν δηλαδή, οι παππούδες και οι γιαγιάδες προέρχονται  από  την  πλευρά  του  πατέρα ή  της μητέρας.  Τέλος, καίρια  ζητήματα της

σύγχρονης εποχής μας όπως το διαζύγιο, μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη ή η οικονομική κρίσημπορούν να αποτελέσουν σημαντικές προκλήσεις στην ανάπτυξη των σχέσεων των παππούδων και των γιαγιάδων με τους γονείς και τα εγγόνια τους. 

  Πώς επηρεάζουν σύγχρονα προβλήματα όπως το διαζύγιο, μία ανεπιθύμητη

ε   εγκυμοσύνη ή η οικονομική κρίση τις σχέσεις των παππούδων και των γιαγιάδων με τα παιδιά και τα εγγόνια τους;

Πολλές φορές, οι σύγχρονοι παππούδες και οι γιαγιάδες καλούνται να αντιμετωπίσουν  μια ποικιλία προκλήσεων και διλήμματα από καίρια ζητήματα της εποχής μας όπως, μια ενδεχόμενη εγκυμοσύνη στην εφηβεία, τα διαζύγια και η ανεργία. Οι περισσότεροι παππούδες και γιαγιάδες αντιμετωπίζουν ένα σωρό ερωτηματικά για το πώς θα ενσωματώσουν στην καθημερινότητα τους ένα νέο προκλητικό ρόλο, δηλαδή να στηρίζουν ηθικά αλλά και οικονομικά τόσο τους νέους γονείς όσο και το εγγόνια τους, με όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες για τους ίδιους.

1    Πώς μπορεί να χτιστεί μια αρμονική σχέση ανάμεσα στις τρεις γενιές;
Το κλειδί για μια αρμονική σχέση ανάμεσα στους γονείς, τα εγγόνια και τη γιαγιά με τον παππού είναι η διαρκής επικοινωνία και η προσπάθεια ανταλλαγής συναισθημάτων για μια σωστή συνεννόηση ακόμα και στην περίπτωση που διαφωνούν. Απαραίτητη είναι και η ένδειξη ευγνωμοσύνης για όσα προσφέρουν αλλά και η γνωστοποίηση των ορίων που έχουν θέσει οι γονείς στην ανατροφή του παιδιού. Δηλαδή, τα «πρέπει» και τα «μην».

πηγή

Χριστιανές και πατριώτισσες εναντίον των FEMEN

Η σελίδα «Christian Woman Against Femen» στο Facebook δημιουργήθηκε για να προβάλει τις γυναίκες εκείνες της Ευρώπηςπου είναι αντίθετες με την τακτική των πολυδιαφημιζόμενων δήθεν «ακτιβιστριών» χριστιανοφοβικών ‘Femen’ ΕΔΩ που εμφανίζονται γυμνόστηθες τσιρίζοντας είτε κατά του Πούτιν, είτε κατά του Πάπα, είτε κατά του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου, είτε κατά του «ομοφοβικού» αρχιεπισκόπου του Βελγίου, είτε γενικώς κατά του χριστιανισμού, φωνάζοντας ταυτόχρονα συνθήματα για τα «δικαιώματα» των γκέι.

Στην σελίδα εμφανίζονται νέες γυναίκες που κρατάνε χαρτόνια μεδιάφορα μηνύματα όπως «είμαι γυναίκα, είμαι χριστιανή, είμαι υπερήφανη για αυτό», «οι Femen σκοτώνουν τη θηλυκότητα», «Femen δε με εκπροσωπείτε» και άλλα, ενώ κάποιες χριστιανές υποστηρίζουν ότι προσεύχονται για τις Femen.

Η δημιουργία της σελίδας ήταν μια πρωτοβουλία της πολωνικής εθνικιστικής οργάνωσης ‘Kobiety Dla Narodu’ (Γυναίκες για το Έθνος) με επικεφαλής την 25χρονη Maria Piasecka-Łopuszańska(φωτο πάνω) και της Νεολαίας του ουγγρικού εθνικιστικού κόμματος Jobbik.

Νέες γυναίκες από όλο τον κόσμο που αγαπούν την πατρίδα τους, την οικογένεια και είναι πιστές καθολικές έστειλαν τις φωτογραφίες με τα μηνύματά τους.

Προς το παρόν η σελίδα έχει συγκεντρώσει πάνω από 5.000 like.

Πριν λίγες εβδομάδες ανάλογη προσπάθεια είχε επιδιώξει και ομάδα μουσουλμάνων γυναικών, οι οποίες δημιούργησαν στοFacebook την σελίδα «Muslim Women Against Femen», συγκεντρώνοντας πάνω από 10.000 like. 

Όπως λέει η Maria Piasecka-Łopuszańska στη γαλλική ιστοσελίδαNovo Press Info:

Οι FEMEN σφετερίζονται το δικαίωμα να είναι η φωνή των γυναικών και να συζητήσουν για τις ανησυχίες τους. Στην πραγματικότητα, η δράση τους και οι τρόποι δράσης τους είναι προσβολή για τις γυναίκες παντού. Προσβάλλουν τις πεποιθήσεις μας και την εκκλησία μας, και δεν θα παραμένουμε παθητικέςμπροστά σε αυτές τις ριζοσπαστικές επιθέσεις εναντίον του Χριστιανισμού.

Ήταν επείγουσα ανάγκη να δείξουμε την αντίθεση ανάμεσα στηνπροπαγάνδα και την παρουσίαση της FEMEN από τα media και την πραγματικότητα. Για το σκοπό αυτό, το Διαδίκτυο είναι ένα μεγάλο εργαλείο και προσιτό σε όλους. Έχουμε δημιουργήσει τηνσελίδα μας στο Facebook, η οποία ήδη μέσα σε μια εβδομάδα ακολουθείται από περισσότερα από 3.000 άτομα. Αυτός ο αριθμόςείναι ήδη μεγαλύτερος από ό, τι πολλές σελίδες των FEMEN σε διάφορες χώρες, και σκοπεύουμε να κινηθούμε γρήγορα για να εκθρονίσουμε και την επίσημη σελίδα της FEMEN.

Η κίνησή μας ‘Kobiety Dla Narodu’, διοικείται από γυναίκες μεεθνικιστική ευαισθησία. Είμαστε προφανώς διαφορετικές από τις"φεμινίστριες" στο βαθμό που είμαστε αντίθετες στις εκτρώσεις υπερασπιζόμενες το αγέννητο, καταπολεμάμε την πορνογραφία και η ηγεσία μας δεν αποτελείται από ομοφυλοφίλες. Ο σκοπός αυτής της δραστηριότητας είναι να διατηρήσουμε την ταυτότητά μαςκαι τον πολιτισμό μας και όχι να αγωνιστούμε για μια υποθετικήκαι αμφισβητήσιμη "σεξουαλική επανάσταση".

Θέλουμε να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία των γυναικών και την ενεργό συμμετοχή τους στο δημόσιο διάλογο. Αγωνιζόμαστε για τις νεαρές μητέρες, υποστηρίζουμε την ελεύθερη έκφραση καιτην δέσμευσή μας στον καθολικισμό και τον πατριωτισμό.

 Δεν υπάρχει κανένας ιδιαίτερος «ρόλος των γυναικών», όπως λέμε και στο ‘Ruch Narodowy’ (Εθνικό Κίνημα). Έχουμε τόσοπατρωτισμό όσο και οι άνδρες. Είναι ο ίδιος σκοπός και η πατρίδαμας που πρέπει να υπερασπιστούμε. Ο πατριωτισμός είναι μια οικουμενική αξία, δεν μπορώ να φανταστώ μια τέτοια κίνηση να κατασκευαστεί χωρίς τις γυναίκες!

 

   

 

 

  

 

 

 

 

ΠΗΓΗ

Γονέας δεν είναι αυτός που έφερε παιδιά στον κόσμο, αλλά εκείνος που κουράστηκε να τα αναθρέψει.

Κατά τον Χρυσόστομο γονέας δεν είναι αυτός που έφερε παιδιά στον κόσμο, αλλά εκείνος που κουράστηκε να τα αναθρέψει. Όχι το «τεκνοποιείν» αλλά το «τεκνοτροφείν» κάνει τον γονέα.

«Γιατί δεν κάνει έναν άνθρωπο πατέρα το γεγονός και μόνο ότι συνετέλεσε να γεννηθεί παιδί, αλλά το να το διαπαιδαγωγήσει σωστά». Και τότε ακούονταν παράπονα για την ανησυχητική πορεία των νέων - ανυπακοή, επανάσταση, θράσος, ασέβεια, αναρχία.

Βέβαια, πόσο ανησυχητική είναι η κατάσταση σήμερα, που η αμαρτία έχει τεράστια κοινωνική αποδοχή, έχει σχεδόν νομιμοποιηθεί και οι προκλήσεις της είναι πιο έντονες στους ασταθείς νέους! Ο Χρυσόστομος αποδίδει την κατάσταση στην έλλειψη φροντίδας των μεγαλυτέρων και στην ελλειπή αγωγή.

«Η αιτία της ανατροπής των πάντων, είναι ότι δεν φροντίζουμε τα δικά μας παιδιά. Φροντίζουμε για τα σώματα τους, περιφρονούμε όμως την αγωγή της ψυχής τους». Ρωτά, ελέγχοντας ο Χρυσόστομος. «Θέλεις παιδί υπάκουο;Από τα πρώτα βήματά του ανάθρεψέ το εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
 Αν δείχναμε το ίδιο ενδιαφέρον για την πνευματική αγωγή των παιδιών με εκείνο που δείχνουμε για την άλλη κατάρτισή τους θα προλαμβάναμε πολλά κακά. 
πηγή

Η αγκαλιά ενός παιδιού που συγκλόνισε τον Λεβαντόφσκι !

Του Θανάση Κελαντώνη

Ο Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι αποχωρούσε εκνευρισμένος απ' το «Ζιγκνάλ Ιντούνα Παρκ» το προηγούμενο Σάββατο. Τόσο για την ήττα της Ντόρτμουντ απ' τη Χόφενχαϊμ (1-2) όσο (κυρίως) για την απώλεια του τίτλου του πρώτου σκόρερ του γερμανικού πρωταθλήματος απ' τον Στέφαν Κίσλινγκ.

Δεν είχε όρεξη για δηλώσεις προς τους δημοσιογράφους, κατευθυνόταν απευθείας στον χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων ώστε να αποχωρήσει για το σπίτι του. Δεν μπορούσε παρά να παρατηρήσει το ηλικίας δέκα ετών κορίτσι που περίμενε δίπλα στο όχημά του. Του συστήθηκε, με τους γονείς της που τη συνόδευσαν απ' την Πολωνία να παρακολουθούν από απόσταση, ως Μιχαλίνα. Και τον άφησε κάγκελο. «Θέλω να σου ζητήσω μία τελευταία χάρη. Να μιλήσουμε για λίγο, σε θαυμάζω, κάνεις περήφανη την πατρίδα μας» του είπε. «Γιατί τελευταία;» τη ρώτησε ο επιθετικός της Ντόρτμουντ. «Γιατί σύντομα θα πεθάνω» απάντησε το κορίτσι.

Ε, καταλαβαίνετε. Πάγωμα αντιδράσεων, αμηχανία λόγου, σκέψεις στο μυαλό που συνήθως θάβονται απ' τη ρουτίνα της καθημερινότητας, όπως περιέγραψε την εικόνα Γερμανός δημοσιογράφος που ήταν κι αυτός πλησίον. Ακόμα και της όμορφης καθημερινότητας για ποδοσφαιριστή όπως ο Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι.

Για περίπου μισή ώρα ο 24χρονος επιθετικός στάθηκε εκεί, δίπλα στο αυτοκίνητό του, και συζήτησε με τη Μιχαλίνα που πάσχει από ανίατη ασθένεια. Για το πρωτάθλημα, για το «Γουέμπλεϊ» και το μεγάλο του όνειρο κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο τέλος, η Μιχαλίνα τον αγκάλιασε, τον φίλησε και του ευχήθηκε να κρατήσει αύριο το βράδυ την κούπα με τα μεγάλα αυτιά.

Ο Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι δεν έχει ακόμα παιδιά, πήρε όμως μία θαυμάσια γεύση του τι σημαίνει να σε πάρει αγκαλιά ένα παιδί. Το βιώνουμε κι εμείς και δεν το αλλάζουμε με ό,τι κι αν μας τάξετε. Αυτή η αγκαλιά αποτελεί το επιπλέον κίνητρό του ώστε να φύγει νικητής, μαζί με την Ντόρτμουντ, απ' το Λονδίνο και ποιος ξέρει; Ισως αποδειχτεί η επιπλέον δύναμή του στην αναμέτρηση με την Μπάγερν Μονάχου.

πηγή

H αγράμματη γιαγιά που έφθασε στη θέωση!

"Στο μεταξύ, το 1963, λίγο μετά την αναχώρηση τού πατέρα για το Όρος ανήμερα Μεγάλη Παρασκευή» είχε κοιμηθεί και ή μητέρα τού Γέροντα [ Εφραίμ του Κατουνακιώτη ] Αυτή ή υπέροχη γυναίκα αφενός αξιώθηκε δύο μέρες προ τού θανάτου της να γίνει μεγαλόσχημη μοναχή με το όνομα Μαρία -παρακαλούσε την Παναγία μια ζωή γι' αυτό- αφετέρου είχε έναν χαριτωμένο, οσιακό όντως θάνατο. Γλυκιά και παρήγορη στους γύρω της ψυχή, όταν για λόγους καρδιακής πάθησης μπήκε στο Νοσοκομείο του Στρατού, εξέπληξε τους πάντες με την ευγενική της γλώσσα. Πήγαινε ό γιατρός να την επισκεφθεί: «Καλώς τον χρυσό μου τον γιατρό. Τι κάνετε; Πώς είσθε; 'Η κυρία σας, τα παιδάκια σας Είναι καλά;» προλάβαινε και ρωτούσε με χάρη. «Μα, αυτή ή γιαγιά», έλεγαν θαυμάζοντας οι γιατροί «αντί να της δώσου­με θάρρος εμείς, αυτή εμψυχώνει και παρηγορεί εμάς». Τον γιο της τον μικρό» τον αξιωματικό, τον αγαπούσε πολύ. Όταν πήγαινε να την επισκεφθεί. το διαισθανόταν και έλεγε τάχα εμπιστευτικά στην τότε αρραβωνιαστικιά και μετά σύζυγο του: «Έρχεται ο δικός σου». Και να σε λίγο ό αξιωματικός. Απορούσε ή κοπέλα, αν μία πεθερά μπορεί να λέει «ο δικός σου». Κι όμως μπορούσε. 
Ό Γέροντας, Όταν έμαθε ότι μπήκε στο Νοσοκομείο, έστειλε ένα σχήμα και ένα πολυσταύρι στον αδελφό του και του έγραψε να την κάνουν μοναχή, «διότι δεν θα βγει από το Νοσοκομείο ζωντανή», βεβαίωνε. Διηγείται ή κόρη της: «Όταν ή μητέρα μας έγινε μεγαλό­σχημη στο Νοσοκομείο (σε όλη την ζωή της είχε την επιθυμία να γίνει μοναχή), ενώ τις άλλες ήμερες ήταν σιωπηλή (καθώς έλεγαν οι νοσοκόμες), την ήμερα και το βράδυ εκείνο συνεχώς μιλούσε! Εγώ κάθισα κοντά της όλη εκείνη τη νύχτα. Το πρόσωπο της έλαμπε, είχε γίνει φωτεινό μετά την κουρά της! Μιλούσε και κοίταζε προς τον ουρανό! "Τι λέγεις, μητέρα;" τη ρωτούσα, "τι βλέπεις;" "Τι να σου πω, παιδί μου, τι Όμορφα! Τι έβλεπα! Άλλα που βρίσκομαι;" Τότε συνερχόταν, και καταλάβαινε ότι ήταν στο Νοσοκομείο. 
-Μετά μία εβδομάδα πού ήταν στο Νοσοκομείο, και ενώ ήταν καλά και θα έβγαινε, παρουσίασε έναν πυρετό υψηλό, ανεξήγητο. Ξημερώματα Μεγάλης Παρασκευής κοιμήθηκε. Ό θάνατος της ήταν ήσυχος, ειρηνικός. Ήρθε ή μοναχή πού την είχε αναλάβει κατά την κουρά και την έντυνε, δηλαδή την ετοί­μαζε. Αμέσως αισθάνομαι έντονη ευωδία, άρρητη ευωδιά! Λέω τότε στη μοναχή: "Καλά, κι εσείς οι μοναχές βάζετε αρώμα­τα;" "Όχι, κυρία Ελένη", άπαντα, "δεν βάζουμε αρώματα. Αυτό πού ευωδιάζει, εγώ το αισθάνθηκα αμέσως, την ώρα πού την άλλαζα. Βγαίνει από το σώμα της μητέρας σας. Περίμενα να το αισθανθείτε κι εσείς, γι' αυτό δεν έλεγα τίποτε. Αυτό είναι σημάδι αγιότητας. Είναι σημάδι ότι σώθηκε ή μητέρα σας". Μείναμε κατάπληκτοι! 
-Ο ιερέας κατά την κηδεία θαύμαζε και έλεγε ότι πρόκει­ται περί άγιας ψυχής! Σαν ίδρωτας έβγαινε από το σώμα της μητέρας μύρο! Τα ρούχα μας, πού ήρθαν σε επαφή με το σώμα της μητέρας μας (την αγκαλιάζαμε και την φιλούσαμε), επί μιαν εβδομάδα ευωδίαζαν! Κατά την κηδεία περισσότερο ευωδίαζε ή μητέρα μας παρά ό επιτάφιος». 
Και ό ίδιος ό Γέροντας ομολογούσε: «Ναι, έτσι έγινε, αφού έπεσα, τρόπον τινά, σε μνησικακία. Να, το εξομολογούμαι. Μία γυναίκα, λέω, χωριάτισσα, αγράμματη, που έφθασε! Όταν προσευχόμουν γι' αυτήν, έπαιρνα* δεν έδινα! Πλημμύριζα από χάρη. 
-Είδα σαν μια θεωρία, να πούμε. Πήγαινε ή μητέρα μου στον Χριστό: "Καλώς τη Μαρία, καλώς τη Μαρία". Χρόνια έχουμε εμείς εδώ, για να αποκτήσουμε αυτήν την κατάσταση. 
-Πολλές φορές έβλεπα Ότι ή μητέρα μου είναι ό γέρο-Ιωσήφ, και ο γερο-Ιωσήφ μητέρα μου. Ένα πράγμα και οι δύο... 
-Είδα ότι είχαν με τον γερο-Ιωσήφ την ίδια πνευματική κατάσταση. Και πριν πεθάνει, και μετά τον θάνατο της, είχα πληροφορία, την ίδια πληροφορία: ή μητέρα μας έφθασε σε υψηλά πνευματικά μέτρα. Πώς να το πεις τώρα. Νερώνεις το κρασί με το νερό ή το νερό με το κρασί, ένα θα γίνει. Έτσι κάπως. Ό γέρο-Ιωσήφ μητέρα μου, και ή μητέρα μου γέρο-Ιωσήφ ήτανε. 
-Ή μητέρα μου δεν είχε παράδειγμα, μονάχη της έκανε υπομονή στις θλίψεις. Και στο βιβλίο του γέρο-Ιωσήφ βλέπει κανείς την πολλή υπομονή πού έκανε στις θλίψεις. Για τον Ιώβ γράφει ο άγιος Χρυσόστομος ότι είχε και άλλες αρετές, άλλα για τη μεγάλη του υπομονή, το να μη γογγύζει, επαινέθηκε από τον Θεό»." 

Aπό το βιβλίο: «Γεροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης», 
Εκδ . Ι . Ησυχαστηρίου «Αγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Ορος. H φωτογραφία είναι απο το μικρο και λιτότατο κελλακι του γεροντα,εκεί οπου δεχοταν τις επισκέψεις της Χάριτος κατά τις πολύωρες προσευχές του .ο παπα Εφραιμ ειναι καθισμενος στο ασκητικό κρεββατι του. 
ΠΗΓΗ

Η Ιεραπόστολος Μάμα - Σταυρίτσα, νέο βιβλίο για την ορθόδοξη ιεραποστολή στην Αφρική

Το συγκεκριμένο πόνημα ανήκει στον συγγραφικό ζήλο του π.Χρυσοστόμου Μαϊδώνη

Αναφέρεται στη βιογραφία της Μάμα Σταυρίτσας (1916-2000), μιας από τις λίγες γυναίκες ιεραποστόλους στην Αφρική

To βιβλίο προλογίζει ο μητροπολίτης Κεντρώας Αφρικής ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

Έκδοση Ιερά Μονή Κοσμά Αιτωλού Αρναίας

ΠΗΓΗ