Ο αληθινός φίλος...

Ο Αληθινός φίλος...

(Α) λλοιώνει το θυμό σου

(Β) οηθάει όποτε και όταν τον χρειαστείς

(Γ) αληνεύει τις ταραχές σου...

(Δ) ωρίζει ακατάπαυστα πράγματα και συναισθήματα

(Ε) λευθερώνει αισθήματα αγάπης και χαράς

(Ζ) ωντανεύει την ζωή σου

(Ή) λιος είναι σε περιόδους θλίψεων

(Θ) υσίες κάνει για να σ΄έχει στο πλευρό του

(Ι) λαρότητα εκπέμπει όταν σε κοιτάει

(Κ) ολυμπάει στις τρικυμίες της ζωής μαζί σου

(Λ) ιώνει την μοναξιά απο την ζωή σου

(Μ) οιράζεται τα όνειρα μαζί σου

(Ν) ιώθει τον πόνο σου

(Ξ) εχνάει την άσχημη συμπεριφορά σου

(Ο) ραματίζεται την πληρότητα σου

(Π) ροσφέρει την καρδιά του

(Ρ) ωμαλαία σε υπερασπίζεται

(Σ) υγχωρεί τα λάθη σου

(Τ) ρέφει το πνεύμα σου

(Υ) πολογίζει σε εσένα

(Φ) ωνάζει όταν δεν θέλεις να ακούσεις

(Χ) αίρεται όταν προοδεύεις

(Ψ) ηλά κοιτά για να σε συναντήσει

(Ω) ! φίλε της καρδιάς μου, πόσο στ΄ αλήθεια κοντά Στο Θεό κατοικείς ( ; ) ! ...

πηγή

ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΜΑΤΘΑΙΟΥ(ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ)

Γιορτάζει η αγία μας Εκκλησία και πανηγυρίζει σήμερα τους Άγιους Πάντες, όλους δηλαδή εκείνους τους συνανθρώπους μας που όχι μόνο πίστεψαν στο κήρυγμα του Χριστού, αλλά με τη ζωή τους έκαναν πράξη τις αλήθειες του Ευαγγελίου και με το παράδειγμά τους ενισχύουν και προτρέπουν όλους εμάς να συνεχίσουμε τον καλό αγώνα της πίστεως. Είναι οι αδελφοί μας οι γνωστοί και οι αφανείς, είναι οι προστάτες μας, εκείνοι που πρεσβεύουν στον Κύριο και για τη δική μας σωτηρία και θαυματουργούν όταν τους επικαλούμαστε με πίστη, είναι τα ζωντανά βιβλία της πίστεως, τα παραδείγματά μας και η απόδειξη ότι ο αγώνας μας και εφικτός είναι και δεν είναι άσκοπος αλλά το αντίθετο, σωτήριος και ζωοποιός.

Γι αυτό και σήμερα ακούμε από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο να μας μεταφέρει τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: “ Κάθε έναν που θα με ομολογήσει ενώπιον των ανθρώπων, θα τον ομολογήσω κι εγώ μπροστά στον Πατέρα μου τον επουράνιο· και όποιον με αρνηθεί ενώπιον των ανθρώπων, θα τον αρνηθώ κι εγώ μπροστά στον Πατέρα μου. Εκείνος που αγαπά μητέρα ή πατέρα περισσότερο από εμένα, δεν μου είναι άξιος· και εκείνος που αγαπά τα παιδιά του περισσότερο από εμένα, δεν μου είναι άξιος. Κι εκείνος που δεν σηκώνει τον σταυρό του και δεν με ακολουθεί, δεν μου είναι άξιος”. Του λέει ο Πέτρος: Κύριε, ορίστε, τα έχουμε εγκαταλείψει όλα για να σε ακολουθήσουμε· τί λοιπόν θα κερδίσουμε; Ο Χριστός υπόσχεται ότι κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας Του οι Απόστολοι θα καθίσουν δίπλα από τον θρόνο Του, και θα κρίνουν τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ, “και ο καθένας που άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή μητέρα ή πατέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή αγρούς για χάρη του ονόματός μου, θα λάβει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή”.

Η ομολογία της πίστεως αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία για τη ζωή μας. Οι Άγιοι Πάντες το πέτυχαν αυτό, ομολόγησαν δηλαδή την πίστη τους στο Χριστό και Τον έθεσαν πρώτη προτεραιότητα στη ζωή τους, πάνω από κάθε τι ανθρώπινο και γήινο, γι αυτό και δοξάστηκαν από τον Θεό και τιμούνται από εμάς σήμερα. Και όταν μιλάμε για ομολογία πίστεως, έχουμε βέβαια στο νου μας τους άπειρους Μάρτυρες, που θυσίασαν ακόμα και τη ζωή τους προκειμένου να μην αρνηθούν την πίστη τους στον Χριστό. Δεν σκέφτηκαν τίποτα, δεν δείλιασαν μπροστά σε καμία απειλή, δεν κάμφθηκαν από τους πόνους και τα βασανιστήρια, δεν αρνήθηκαν τον Χριστό ακόμα και όταν οι τύραννοι θανάτωναν ενώπιόν τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα, γονείς, παιδιά, συζύγους. Για τους Μάρτυρες της πίστεώς μας το μεγαλύτερο αγαθό, το οποίο δεν μπορεί κανείς να μας αφαιρέσει, είναι ο Χριστός, τον οποίο δεν αρνήθηκαν και γι αυτό τα ονόματά τους έχουν μείνει αιώνια γραμμένα στο βιβλίο της ζωής.

Η ομολογία ωστόσο της πίστεως στον Χριστό δεν έχει να κάνει μόνο με το σωματικό μαρτύριο, αλλά με την όλη στάση του ανθρώπου, με τη διαρκή παρουσία του Χριστού στην καρδιά και στη ζωή του. Ομολογία πίστεως έδωσαν οι ασκητές της ερήμου, που θυσίασαν κάθε δικαίωμά τους και κάθε άνεση, ακόμα και την καθημερινή τους τροφή, για την αγάπη του Χριστού. Ομολογία πίστεως έδωσαν και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ποιμαίνοντας τον λαό του Θεού με το παράδειγμά τους και με τα συγγράμματά τους, με τα οποία αγωνίστηκαν να μας μορφώσουν εν Χριστώ και να αντικρούσουν τις πλάνες των αιρέσεων. Ομολογία πίστεως έδωσαν και όλοι οι Άγιοι, ακόμα και εκείνοι που παραμένουν άγνωστοι σε εμάς και μόνο ο Θεός γνωρίζει.

Ομολογία του Χριστού καλείται να δώσει ο κάθε πιστός σε κάθε εποχή και σε κάθε περίσταση, σε κάθε πτυχή και δραστηριότητα του καθημερινού του βίου, στην εργασία, στο σπίτι, στις συναναστροφές, στην κοινωνία, στον κάθε μας συνάνθρωπο. Ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή μας, που γίνεται προσπάθεια να περιοριστεί η πίστη στην ιδιωτική ζωή του ανθρώπου, που ο Χριστός και η πίστη μας βάλλεται με νέα μέσα και με πρόσχημα τα ανθρώπινα δήθεν δικαιώματα, ο λόγος του Κυρίου μας θα πρέπει να μας προβληματίσει ακόμα περισσότερο. Και τούτο επειδή, δυστυχώς, πολλές φορές παραθεωρούμε τον Χριστό και θέτουμε άλλες προτεραιότητες στη ζωή μας. Ασχολούμαστε με τα βιοτικά και τα καθημερινά, με την εργασία μας, με την οικογένειά μας, με τα θέλω μας, με το πώς θα γίνουμε αρεστοί και “επιτυχημένοι” στον κοινωνικό μας περίγυρο, και ξεχνάμε τον Χριστό ή δεν μιλάμε και πολύ γι' Αυτόν, μήπως και μας παρεξηγήσουν ή μας περιθωριοποιήσουν. Για να μη βρεθούμε στο περιθώριο της κοινωνίας, διαλέγουμε να θέσουμε τον Χριστό στο περιθώριο της ζωής μας, και να ασχοληθούμε με Αυτόν όταν οι άλλοι δεν θα μας βλέπουν, μυστικά και ιδιωτικά.

Στο σύγχρονο αυτό πειρασμό ας μη λησμονούμε ότι καμία αρετή δεν έχει μεγαλύτερη σημασία, όσο από την δημόσια ομολογία της πίστης μας στον Χριστό, όχι απλά με λόγια, αλλά με τα έργα μας και με τις πράξεις μας. [Διαφορετικά, αν δεν κάνουμε πράξη όσα μας προτρέπει σήμερα ο Χριστός, θα εκπλαγούμε εκείνη την ημέρα, όταν θα φωνάζουμε “Κύριε, άνοιξέ μας” κι εκείνος απαντήσει “Αλήθεια, δεν σας γνωρίζω” (Ματθ. 25, 12).]

ΠΗΓΗ

ΑΝΤΙΠΕΛΑΡΓΩΣΗ: Η πρόνοια των παιδιών για τους γονείς

          "Η πρόνοια, που διακρίνει τους πελαργούς για τους γερασμένους, πρέπει να γίνει παράδειγμα στα παιδιά μας, εάν θέλουν ν’ αγαπούν τους γονείς τους. Διότι κανείς δεν πρέπει να παρουσιάζει έλλειμμα φρόνησης, για να θεωρηθεί άξιος ντροπής και να μην μπορεί ως προς την αρετή από τ’ άλογα πτηνά.

          Εκείνοι τον πατέρα τους, που από τα γηρατειά δεν μπορεί να πετάξει λόγω της παύσεως των πτερών, τον βάζουν στη μέση και σχηματίζοντας  κύκλο τον ζεσταίνουν, και του προσφέρουν άφθονη τροφή, και τη δυνατή βοήθεια κατά την πτήση με τις πτέρουγές τους, ένας από τα δεξιά κι ένας από τ’ αριστερά. Κι αυτό έχει γίνει ξακουστό, ούτως ώστε την αντίδοση των ευεργετημάτων μερικοί την ονομάζουν αντιπελάργωση."

Μ. Βασιλείου, Λόγος εις την εξαήμερον

πηγή

Πήγε με το νυφικό στον τάφο του πατέρα της, για να πάρει την ευχή του

Πάνω από 718.000 likes έχει συγκεντρώσει η φωτογραφία που βλέπετε: Είναι η στιγμή, που η 23χρονη Paige Eding γονατίζει με το νυφικό μπροστά από τον τάφο του πατέρα της λίγο πριν τον γάμο της.

Την ώρα που πήγαινε στην εκκλησία ζήτησε να κάνουν μια στάση, για να πάρει την ευχή του, αφού δεν κατάφερε να την συνοδέψει στην εκκλησία. 
Σχεδόν ένα χρόνο πριν πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 45 ετών από σοβαρή λοίμωξη του αναπνευστικού.

Ο φωτογράφος, ο οποίος είχε προσληφθεί για να καλύψει το χαρμόσυνο γεγονός, την ρώτησε αν μπορούσε να κοινοποιήσει την φωτογραφία στο προφίλ που διατηρεί σε site κοινωνικής δικτύωσης.

Το συναίσθημα που προκαλεί είναι τόσο δυνατό, που χιλιάδες άνθρωποι έκαναν like, ενώ κάποιοι από αυτούς την "μοιράστηκαν" στα δικά τους "προφίλ".

star.gr /αντιγραφή

Γαλλία: Τέρμα η λέξη "Μητέρα" και "Πατέρας" από τον Σεπτέμβριο στα δημοτικά σχολεία

Σύμφωνα με την τροπολογία, οι μαθητές των δημοτικών σχολείων θα πρέπει να διδάσκονται τη θεωρία της ισότητας των φύλων και να επισημαίνεται ότι οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν είναι φυσικές, αλλά ιστορικά και κοινωνικά κατασκευασμένες και αναπαράγονται.

Κατά τη νέα σχολική χρονιά, ένα νέο υποχρεωτικό μάθημα, της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, θα εισαχθεί σε όλα τα Γαλλικά σχολεία. Τα παιδιά θα πρέπει να εκπαιδευτούν από την ηλικία των έξι ετών! Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι για να μετατοπίσει πλήρως την αντίληψη των παραδοσιακών βιολογικών ρόλων των ανδρών και γυναικών στο μυαλό των παιδιών, αντικαθιστώντας τις με τις νέες ιδέες σχετικά με το λεγόμενο "κοινωνικό φύλο".

Η Γαλλία έχει γίνει το πεδίο στην καλλιέργεια της αφύσικης ανθρωπότητας στους νέους. Η κυβέρνηση Ολάντ έχει απίστευτη επιμονή στην εισαγωγή του γάμου των ομοφυλοφίλων και στο να επιτρέψει ζευγάρια του ιδίου φύλου να υιοθετούν παιδιά, συμπληρώνοντας με συστημικά μέτρα, για να εκπαιδεύσει τη νέα γενιά, που δεν θα έχει καμία ιδέα του άνδρα και της γυναίκας.

Η "δημοκρατική" κυβέρνηση δεν παρέχει καμία εναλλακτική λύση. 

Το θέμα θα εισαχθεί σε όλα τα Γαλλικά σχολεία, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών και των εκκλησιαστικών σχολείων. Τον Φεβρουάριο, η Επιτροπή Πολιτιστικών Υποθέσεων της Εθνοσυνέλευσης ενέκρινε νομοθετική τροποποίηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος της αναπληρωτή Julie Sommaruga, σύμφωνα με την οποία η αποστολή του σχολείου είναι η"διδασκαλία της ισότητας των φύλων".

Σύμφωνα με την τροπολογία, οι μαθητές των δημοτικών σχολείων θα πρέπει να διδάσκονται τη θεωρία της ισότητας των φύλων και να επισημαίνεται ότι οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν είναι φυσικές, αλλά ιστορικά και κοινωνικά κατασκευασμένες και αναπαράγονται.

Η τροπολογία αυτή υποστηρίχθηκε από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, καθώς και από τους αριστερούς στο κοινοβούλιο - Περιβαλλοντολόγους, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές, και στις 19 Μαρτίου, η Εθνοσυνέλευση της Γαλλίας ενέκρινε το "Νόμο των φύλων" στην πρώτη ανάγνωση, ανοίγοντας το δρόμο για την επίσημη διαφθορά των ανηλίκων στα σχολεία της Γαλλίας.

Η προτεινόμενη έννοια περιλαμβάνει μια "θεωρία των φύλων". 

Είναι εύκολο να καταλάβουμε για το τι είδους "φύλα" μιλούν, αν εξετάσουμε το είδος των"φύλων" που παρουσιάζονται καθημερινά. Σε αντίθεση με τους κλασικούς ρόλους των δύο φύλων, σήμερα, το ίδιο άτομο μπορεί να έχει πολλαπλούς ρόλους και των δύο φύλων. Εκτός από τους "untrendy" παραδοσιακούς άνδρες και γυναίκες, υπάρχουν ομοφυλόφιλοι (οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες), όπως και κάθε άλλο "είδος", όπως αμφιφυλόφιλων, τραβεστί και τρανσέξουαλ. Δηλαδή, η ομοφυλοφιλία που χρησιμοποιείται για να θεωρηθεί μια ασθένεια από τα ιστορικά πρότυπα σερβίρεται ως ένα από τα «είδη» των σεξουαλικών σχέσεων.

Η ίδια η έννοια του «φύλου» εισήχθη στα Γαλλικά σχολικά βιβλία το 2011. Η ιδεολογία των φύλων εισάγει μια έννοια σύμφωνα με την οποία, το φύλο δεν καθορίζεται βιολογικά, αλλά είναι συνέπεια της πολιτιστικής και κοινωνικής ανάπτυξης του ατόμου στην κοινωνία.

Κατευθυνόμενες από παραλογισμό, οι σκέψεις αυτές στη σύγχρονη Γαλλία έχουν γίνει"μια δικαιολογία" για να νομιμοποιήσει τους γάμους των ομοφύλων και να επιτρέψει διεστραμμένους να υιοθετούν παιδιά. 

Κρίνοντας από τις τρέχουσες τάσεις, θα αποτελέσει τη βάση για την θεσμοθετημένη παιδεραστία και την ομοφυλοφιλία της νεότερης γενιάς, που από πολύ μικρή ηλικία, θα πρέπει να εμφυσήσει την ιδέα του διεστραμμένου σεξ ως βασικό σκοπό της ζωής.

Όταν μια τέτοια ιδεολογία έχει τεθεί σε εφαρμογή από την κυβέρνηση σε ένα δημόσιο οργανισμό όπως η γενική εκπαίδευση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει μια υλοποίηση του συνολικού σχεδίου για την καταστροφή της ανθρωπότητας, με τη μετατόπιση των θεμελιωδών εννοιών της παραγόμενης εξέλιξης της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.

Πρώτα, η αγαμία και οι αρχές στην προσέγγιση για αυστηρή ρύθμιση της σεξουαλικής ζωής σε μια οικογένεια ήταν ο στόχος, στη συνέχεια, η ομοφυλοφιλία έγινε κάτι το φυσικό, τώρα, οι ιδέες για πολλαπλούς ρόλους των φύλων είναι η εισαγωγή που αποτελούν τη βάση για τη διαμόρφωση της φυσικά άρρωστης και χειραγωγημένης κοινωνίας.

 pravda.ru -αντιγραφή

Τι διδάσκει η Βίβλος περί της Αγίας Τριάδας;

 Τι διδάσκει η Βίβλος περί της Αγίας Τριάδας;
Απάντηση: Το δυσκολότερο πράγμα στην σχέση της Χριστιανικής αρχής της Αγίας Τριάδας είναι αυτό ότι δεν υπάρχει τρόπος να εξηγηθεί σωστά. Η Αγία Τριάδα είναι αρχή η οποία είναι για την οποιαδήποτε ανθρώπινη ύπαρξη αδύνατο να κατανοήσει πλήρως, πόσο μάλλον να εξηγήσει. Ο Θεός είναι απείρως μεγαλύτερος από μας, επομένως, δεν χρειάζεται να περιμένουμε να είμαστε σε θέση να τον κατανοήσουμε πλήρως. Η Βίβλος διδάσκει ότι ο Πατέρας είναι Θεός, ότι ο Υιός είναι Θεός και ότι το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός. Η Βίβλος επίσης διδάσκει μόνο ένας Θεός. Αν και μπορούμε να κατανοήσουμε κάποιες σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών προσώπων της Αγίας Τριάδας, εν τούτοις η Αγία Τριάδα είναι ακατανόητη στον ανθρώπινο νου. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνο δεν είναι αλήθεια ή ότι δεν βασίζεται στη διδασκαλία της Βίβλου.

Να έχετε κατά νου όσο μελετάτε αυτό το θέμα ότι η λέξη "Τριάδα" δεν χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή. Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται στην προσπάθεια να περιγραφθεί ο Τριαδικός Θεός, το γεγονός ότι υπάρχουν τρία συνυπάρχοντα, αιώνια πρόσωπα που αποτελούν το Θεό. Είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι αυτό δεν είναι καθόλου υπόδειξη περί τριών θεών.

 Η Αγία Τριάδα είναι ένας Θεός σε τρία πρόσωπα. Δεν υπάρχει τίποτα λανθασμένο αν χρησιμοποιηθεί ο όρος "Τριάδα" αν και αυτή η λέξη στη Βίβλο. Απλούστερα είναι να πεις την λέξη "Τριάδα" παρά να πεις "3 συνυπάρχοντα , αιώνια πρόσωπα τα οποία αποτελούνε το Θεό." Αν αυτό παρουσιάζει πρόβλημα για σένα, μπορείς να θεωρήσεις το εξής: ή λέξη παππούς επίσης δεν χρησιμοποιείται στην Βίβλο. Αλλά εμείς ξέρουμε ότι υπήρχαν παππούδες στην Βίβλο. Ο Αβραάμ ήταν παππούς του Ιακώβ. Για αυτό, κοίταξε μην κολλήσεις μόνο στον όρο "Τριάδα" . Εκείνο που είναι πραγματικά σημαντικό είναι ότι η αρχή που ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗ με την λέξη "Τριάδα" υπάρχει στην Αγία Γραφή. Με αυτή τη εκτεταμένη εισαγωγή θα αναφέρουμε στίχους από τη Βίβλο, στη συζήτηση περί της Τριάδας.

1) Υπάρχει ένας Θεός: Δευτερονόμιο 6:4 Α’ Κορινθίους 8:4, Γαλάτας 3:20, Α’ Τιμόθεον 2:5.
2) Η Τριάδα προϋποθέτει τρία Πρόσωπα: Γέννεσις 1:1, 1:26, 3:22, 11:7, Ησαϊας 6:8, 48:16, 61:1, Ματθαίον 3:16-17, Ματθαίον 28:19, Β’ Κορινθίους 13:14. Στα χωρία της Παλαιάς Διαθήκης, η γνώση της Εβραϊκής γλώσσας είναι χρήσιμη. Στη Γέννεση 1:1, το ουσιαστικό "Ελοχίμ" χρησιμοποιείται στον πληθυντικό. Στην Γέννεση 1:26, 3:22, 11:7 και στον Ησαϊα 6:8, χρησιμοποιείται η αντωνυμία "εμείς" στο πληθυντικό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το "Ελοχίμ"και το "εμείς" αναφέρεται σε πάνω από δύο πρόσωπα. Στην Αγγλική γλώσσα, υπάρχουν μόνο δύο μορφές, ενικός και πληθυντικός. Στην Εβραϊκή υπάρχουν τρεις μορφές: ενικός, δυικός, και πληθυντικός. Ο δυικός είναι ΜΟΝΟ για δυο πρόσωπα. Στην Εβραϊκή, αυτή η δυική μορφή χρησιμοποιείται για πράγματα τα οποία πηγαίνουν ως ζευγάρι, όπως είναι τα μάτια , τα αυτιά, και τα χέρια . Η λέξη "Ελοχίμ" και η αντωνυμία "εμείς" είναι στον πληθυντικό – αναμφίβολα περισσότερα από δύο – και οφείλει να αναφέρεται σε τρία ή περισσότερα (Πατέρας, Υιός, Άγιο Πνεύμα).
Στο Ησαϊα 48:16 και 61:1, ο Υιός μιλά περί του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος. Συγκρίνεται το Ησαϊα 61:1 με το Λουκά 4:14-19 να δείτε ότι ο Υιός είναι Αυτός που μιλάει. Το κατά Ματθαίον 3:16-17 περιγράφει το γεγονός της βαπτίσεως του Ιησού. Σε αυτό φαίνεται ο Θεός Άγιο Πνεύμα κατεβαίνει στον Θεό Υιό, όσο ο Θεός Πατέρας εκδηλώνει την εύνοιά Του με τον Υιό. Το κατά Ματθαίον 28:19 και η Β’ Κορινθίους 13:14 είναι παραδείγματα τριών διαφορετικών προσώπων της Τριάδας.

3) Τα μέλη της Τριάδας αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον ως ένα σε διαφορετικούς παραγράφους : Στην Παλαιά Διαθήκη, ο "ΚΥΡΙΟΣ " αναγνωρίζεται από τον "Κύριο" (Γέννεσις 19:24, Ωσηέ 1:4). Ο "ΚΥΡΙΟΣ" έχει τον "Υιό" (Ψαλμός 2:7, 12, Παροιμίες 30:2-4). Το Πνεύμα αναγνωρίζεται από τον "ΚΥΡΙΟ" (Αριθμοί 27:18) και από τον "Θεό" (Ψαλμός 51:10-12). Ο Θεός Υιός αναγνωρίζεται από τον Θεό Πατέρα (Ψαλμός 45:6-7, Εβραίοι 1:8-9). Στην Καινή Διαθήκη, στο κατά Ιωάννην 14:16-17 ο Ιησούς μιλά στον Πατέρα περί της αποστολής του Παρακλήτου, δηλαδή του Αγίου Πνεύματος. Αυτό δείχνει ότι ο Ιησούς δεν θεωρούσε τον εαυτό Του Πατέρα ή Άγιο Πνεύμα. Λάβετε υπ’ όψιν όλα τα άλλα χωρία των Ευαγγελίων όπου ο Ιησούς μιλά με τον Πατέρα. Μήπως ο Ιησούς μιλούσε με τον εαυτό Του; Όχι. Εκείνος μιλούσε με άλλο Πρόσωπο της Τριάδας – με τον Πατέρα.

4) Κάθε πρόσωπο της Τριάδας είναι Θεός: Ο Πατέρας είναι Θεός: Ιωάννην 6:27, Ρωμαίους 1:7, Α’ Πέτρου 1:2. Ο Υιός είναι Θεός: Ιωάννην 1:1, 14, Ρωμαίους 9:5,Κολοσσαείς 2:9, Εβραίους 1:8, Α’ Ιωάννου 5:20. Το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός: Πράξεις 5:3-4, Α’ Κορινθίους 3:16 (Εκείνος που ενοικεί είναι το Άγιο Πνεύμα - Ρωμαίους 8:9, Ιωάννην 14:16-17, Πράξεις 2:1-4).

5) Η υπακοή μέσα στην Αγία Τριάδα: Η Αγία Γραφή δείχνει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι υπάκουο στον Πατέρα και τον Υιό, ενώ ο Υιός είναι υπάκουος στον Πατέρα. Αυτή είναι μια εσωτερική σχέση, η οποία δεν αρνείται τη θεότητα οποιουδήποτε προσώπου της Τριάδας. Αυτό είναι απλά πεδίο στο οποίο ο νους μας δεν μπορεί να καταλάβει κάθε τι που αφορά τον απεριόριστο Θεό. Σχετικά με τον Υιό, δες: Λουκάν 22:42, Ιωάννην 5:36, Ιωάννην 20:21, Α’ Ιωάννου 4:14. Σχετικά με το Άγιο Πνεύμα, δες: Ιωάννην 14:16, 14:26, 15:26, 16:7 και ιδιαιτέρα το Ιωάννην 16:13-14.

6) Οι ρόλοι το κάθε μέλος της Τριάδας: Ο Πατέρας είναι εν τέλει πηγή ή αιτία : 1) του σύμπαντος (Α’ Κορινθίου 8:6, Αποκάλυψη 4:11) 2) της θεϊκής αποκαλύψεως (Αποκάλυψη 1:1) 3) της σωτηρίας (Ιωάννην 3:16-17) και 4) των έργων του Ιησού ως ανθρώπου (Ιωάννην 5:17, 14:10). Ο Πατέρας είναι αυτός από τον οποίο αρχίζουν τα πάντα.
Ο Υιός είναι μεσίτης διά του οποίου ο Πατέρας πραγματοποιεί τα ακόλουθα: 1) την δημιουργία και την διατήρηση του σύμπαντος (Α’ Κορινθίους 8:6, Ιωάννην 1:3, Κολοσσαείς 1:16-17); 2) την θεϊκή αποκάλυψη (Ιωάννην 1:1, Ματθαίον 11:27, Ιωάννην 16:12-15, Αποκάλυψη 1:1), και 3) την σωτηρία (Β’ Κορινθίους 5:19, Ματθαίον 1:21, Ιωάννην 4:42). Ο Πατέρας πραγματοποιεί όλα αυτά διά του Υιού, ο οποίος είναι μεσίτης Του.

Το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο δια του οποίου ο Πατέρας πραγματοποιεί τα ακόλουθα έργα: 1) την δημιουργία και διατήρηση του σύμπαντος (Γέννεσις 1:2, Ιώβ 26:13, Ψαλμός 104:30), 2) την θεϊκή αποκάλυψη (Ιωάννην 16:12-15, Εφεσίους 3:5, Β’ Πέτρου 1:21), 3) την σωτηρία (Ιωάννην 3:6, Τίτον 3:5, Α’ Πέτρου 1:2), και 4) τα έργα του Ιησού (Ησαϊας 61:1, Πράξεις 10:38). Συνεπώς ο Πατέρας πραγματοποιεί όλα αυτά με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος.

Καμία από τις γνωστές απεικονίσεις δεν είναι απόλυτα ακριβής περιγραφή της Τριάδας. Το αυγό (ή το μήλο) δεν είναι σωστές απεικονίσεις επειδή η φλούδα, ο κρόκος , και το ασπράδι, είναι κομμάτια του αυγού, αλλά όχι το αυγό καθ’ αυτό. 
Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δεν είναι κομμάτια του Θεού, αλλά ο καθένας από αυτούς είναι Θεός. Η απεικόνιση με το νερό είναι λίγο καλύτερη, αλλά δεν περιγράφει σωστά την Τριάδα . Το υγρό, ο ατμός και ο πάγος είναι τρεις μορφές νερού. Ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δεν είναι μορφές του Θεού. Ο καθένας από αυτούς είναι Θεός. Λοιπόν, όσο αυτές οι απεικονίσεις, μπορούν να μας δώσουν την εικόνα της Τριάδας η εικόνα δεν είναι πλήρως σωστή. Ένας απεριόριστος Θεός δεν μπορεί να περιγραφθεί πλήρως με τέτοιες και όμοιες απεικονίσεις .

 Αντί να εστιάσεις την προσοχή σου στην Τριάδα, προσπάθησε να εστιαστείς στο μεγαλείο και απεριόριστη φύση του Θεού από την δική μας. " Αλήθεια, τι βάθος απροσμέτρητο πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι βουλές του Θεού και πόσο ανεξιχνίαστες οι μέθοδοί του! Ποιος, στ' αλήθεια, γνώρισε ποτέ τη σκέψη του Κυρίου; Και ποιος έγινε ποτέ σύμβουλός του (Ρωμαίους 11:33-34).
Πηγή

Κέλτικος μύθος...

Υπάρχει ένας μύθος για κάποιο πουλί που κελαηδάει μια φορά μονάχα στη ζωή του, πιο γλυκά από κάθε άλλο πλάσμα πάνω στη γη. Από τη στιγμή που αφήνει τη φωλιά του ψάχνει για ένα δέντρο με αγκάθια και δεν ησυχάζει ώσπου να το βρει. Τότε, την ώρα που τραγουδάει, ανάμεσα στ’ άγρια κλαδιά καρφώνεται πάνω στο πιο μακρύ και πιο αιχμηρό αγκάθι. Και, καθώς πεθαίνει, υψώνεται πάνω από την ίδια του την αγωνία για να κελαηδήσει καλύτερα από τον κορυδαλλό και το αηδόνι. Ένας θεσπέσιος ύμνος, με τίμημα την ύπαρξη του. Όμως ολόκληρη η πλάση μένει ακίνητη να αφουγκραστεί και ο Θεός από ψηλά χαμογελά.

Γιατί τι άριστο εξαγοράζεται μόνο με μεγάλο πόνο…

Έτσι τουλάχιστο λέει ο μύθος...

Ένας Κέλτικος Μύθος

ΠΗΓΗ

Η Αγία Χίλντα, η πνευματική μητέρα της ορθόδοξης Αγγλίας

Η αγία Χίλντα ήταν στενή συγγενής του βασιλέα Έντουιν της Νορθουμβρίας, ενός από τα επτά βασίλεια στα οποία ήταν διαιρεμένη η Αγγλία τον 7° αιώνα, την εποχή που έβγαινε από την ειδωλολατρία. Είχε λάβει το άγιο Βάπτισμα χάρη στο κήρυγμα του αγίου Παυλίνου, ενός από τους ιεραποστόλους της Ρώμης, και για τριάντα χρόνια καλλιεργούσε τις ευαγγελικές αρετές στον κόσμο, μέχρι την ημέρα που ανταποκρινόμενη στην κλήση του Θεού έλαβε την απόφαση να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, την οικογένειά της και την πατρίδα της. Μετέβη στο βασίλειο της ανατολικής Αγγλίας, ο βασιλιάς της οποίας είχε νυμφευθεί την αδελφή της, με την πρόθεση να περάσει στη Γαλλία για να γίνει μοναχή στην περίφημη Μονή της Σελ, κοντά στο Παρίσι, ένα από τα μοναστήρια που εξαρτιόταν από τη Μονή του Λουξέιγ [άγιος Κολομβανός, 23 Νοεμ.], όπου πήγαιναν τότε και άλλες παρθένες ευγενικής σαξωνικής καταγωγής. Ο άγιος Αιντάν [+651, 31 Αυγ.] όμως, επίσκοπος της μοναστικής νήσου Λίντσφαρνε, το κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής την εποχή εκείνη στα βρετανικά νησιά, την κάλεσε πίσω στη Νορθουμβρία και της παραχώρησε μια μικρή γαιοκτησία, όπου για ένα χρόνο άσκησε τον μοναχικό βίο επικεφαλής μιας μικρής ομάδας παρθένων. Αφού δοκιμάστηκαν έτσι γρήγορα τα τάλαντα της στην πνευματική καθοδήγηση, της ανατέθηκε η ηγουμενία μιας μεγάλης μοναχικής αδελφότητας στη Μονή του Χάρτλπουλ και εννέα χρόνια μετά, το 657, ίδρυσε τη Μονή του Χουίτμπυ.

Κατά τα τριάντα έτη της ηγουμενίας της στα δύο τούτα μοναστήρια, η αγία Χίλντα επέδειξε μια αξιοθαύμαστη ικανότητα, όχι μόνον στη διεύθυνση των γυναικείων αδελφοτήτων της – τις όποιες οδηγούσε προς τον Θεό εξασφαλίζοντας με σοφία την τάξη και την αγάπη σε τέτοιο σημείο που λεγόταν ότι η Μονή του Χουίτμπυ ήταν η τέλεια εικόνα της Εκκλησίας των αποστολικών χρόνων, όπου πλούσιοι και φτωχοί είχαν τα πάντα κοινά και τους ένωνε η ίδια αγάπη – αλλά και στη διοίκηση ενός ανδρικού μοναστηρίου που ήταν προσαρτημένο στο Χουίτμπυ, όπως συνέβαινε την εποχή εκείνη, και το οποίο χάρη σε αυτήν έγινε πραγματικό κέντρο εκπαιδεύσεως πολλών ιεραποστόλων και αγίων επισκόπων.

Βασιλείς, πρίγκιπες των γειτονικών περιοχών, ο επίσκοπος Αιντάν καί όλος ο λαός προσέφευγαν στην αγία Χίλντα για να λάβουν τις συμβουλές και τις πνευματικές οδηγίες της. Θεωρούνταν ως η αληθινή πνευματική μητέρα της χώρας. Αφού για πολλά χρόνια οδήγησε έτσι πολλές ψυχές προς τον Κύριο, δοκιμάστηκε εν συνεχεία για έξι χρόνια από μια σκληρή αρρώστια, η οποία δεν τήν εμπόδισε ωστόσο να συνεχίσει την πνευματική της καθοδήγηση. Το έβδομο έτος αυτού του μαρτυρίου της, στις 17 Νοεμβρίου του 680, σε ηλικία 66 χρόνων, συγκέντρωσε τις πνευματικές θυγατέρες της, μετέδωσε σε αυτές τις τελευταίες της οδηγίες για αγάπη και παρέδωσε με χαρά την ψυχή της στον Κύριο. Μία άλλη αγία της εποχής, η αγία Μπέγκου, είδε τότε την ψυχή της να υψώνεται προς τον ουρανό.

Η αγία Χίλντα υπήρξε, με την αγία Έμπα του Κόλντινγκχαμ [25 Αυγ.], μία από τις μεγάλες μορφές του νέου εκείνου αγγλοσαξωνικού χριστιανισμού και προσφέρει ένα σπάνιο παράδειγμα μιας πνευματικής μητέρας που έλαβε από τον Θεό το χάρισμα να οδηγεί όχι μόνον μοναχές, αλλά και μοναχούς, ακόμη δε και επισκόπους· γιατί ουκ ένι άρσεν και θήλυ·πάντες γαρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού (Γαλ. 3, 28).

Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τρίτος – Νοέμβριος, σελ. 197-199)

πηγή

Παγκοσμιοποιηση στα σχολεία, ακατάλληλα σχολικά βιβλία.

 Παγκοσμιοποιηση στα σχολεία, ακατάλληλα σχολικά βιβλία.

Η κ. Ευδοξία Αυγουστίνου, Φιλόλογος, Θεολόγος, Εκπαιδευτικός. Υποδείχνει 
τα ακατάλληλα και ύπουλα σημεία εκείνα, στα σχολικά βιβλία της Α΄& Β΄ Γυμνασίου, τα οποία υπονομεύουν & διαφθείρουν της αθώες και τρυφερές ψυχές των ανυπεράσπιστων αγνών μαθητών. 

Μία ορθόδοξη, σπάνια και αποκαλυπτική Τηλεοπτική εκπομπή.

πηγή-αντιγραφή

Ένα τραγούδι για τους μπαμπάδες

Ένα αλλιώτικο νανούρισμα.

Στίχοι μουσική: Διονύσης Τσακνής
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου 
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Διονύσης Τσακνής Ορφέας Περίδης
Σωκράτης Μάλαμας Πάνος Κατσιμίχας

Βρες μου τρόπο για να αρχίσω
βλέπεις βιάζομαι πολύ
απ' την πρώτη στιγμή να σε γνωρίσω 
να σου πω να μου πεις και εσύ.

Έλα μάθε μου άλλες λέξεις 
κι άλλο τρόπο να αγαπώ
Το σκοπό στα τραγούδια εσύ να διαλέξεις 
και να δεις που θα μάθω κι εγώ

Μες του κόσμου μας τη ζάλη 
και στου φόβους σου μπροστά 
θα σταθώ φρουρός μα φοβάμαι πάλι
σαν μικρούλης που δεν έχει μπαμπά

Ψάχνω πίσω μου στο χρόνο
προσπαθώ να θυμηθώ
να σου μοιάσω θέλω αυτό είναι μόνο 
πες μου κάτι για να κοιμηθώ 

Φύγε ύπνε μακριά του 
ένας ήλιος προβάλλει δειλά
δυο αστέρια πάντα κοντά του 
το κρατούν αγκαλιά.

Μεγαλώνω και το ξέρεις
όλα γύρω μου θολά
τι καινούριο παιχνίδι θα μου φέρεις
περιμένω από σένα πολλά.

Έναν μέλλον καρναβάλι
έρχεται από παντού 
πως το φτιάξατε έτσι αυτό το χάλι 
θα μου πεις και θα φύγεις γι αλλού.

Φύγε ύπνε φύγε μακριά του 
ένας ήλιος προβάλει δειλά 
δυο αστέρια πάντα κοντά του 
το κρατούν αγκαλιά.

πηγή

Μια Μητέρα (Ορθόδοξη)...

Η μητέρα αυτή δεν είναι Ελληνίδα, αλλά Ρουμάνα. Όμως πόσο δική μας είναι! Πόσο πιο δική μας (συχωρέστε με, τον ανόητο, αδελφοί), από κάποιες σημερινές μανάδες, που δε σκέφτονται ούτε επιθυμούν να βάλουν το Χριστό στη ζωή τους και στη ζωή των παιδιών τους...
Δε φταίνε αυτές - είναι θύματα της προπαγάνδας πανίσχυρων εξουσιαστών, αλλά και θύματα της δικής μου αδιαφορίας & ολιγωρίας, που δεν ακτινοβολώ, ούτε μεταδίδω το ευαγγέλιο. Της αδιαφορίας και ολιγωρίας, που δεν αντιστέκεται στους ισχυρούς, αλλά αφήνει να διαβρώνεται η πίστη & η συνείδηση των αδελφών μου. Ντροπή μου!
Αλλά κι αυτός ο πατέρας, που περιγράφεται στο κείμενο, πόσο διαφέρει από μας κι από άλλους πατεράδες που σίγουρα γνωρίζετε... 

Η Μητέρα μου

Γέροντος π. Πετρωνίου Τανάσε (†2011) 

Δικαίου Ρουμανικῆς Σκήτης 

Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους 

.......Σ᾿ ὅλη τήν ζωή της ζοῦσε μιά βαθειά πνευματική ζωή. Στίς ἑορτές συμμετεῖχε μέ πολλή εὐλάβεια, ἀκόμη καί στίς μικρότερες. Βέβαια δέν γνώριζε ἀπό βιβλία, εἶχε διάκρισι καί διαίσθησι, δέν ἐγνώριζε ἀπό ἑορταστικούς κύκλους καί ὅμως συμμετεῖχε σ᾿ ὅλες τίς ἑορτές, στίς νηστεῖες καί στά ἐτήσια μνημόσυνα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλανθάστως. 

.......Ἡ ἐλεημοσύνη της ἦτο ἡ βασική της φροντίδα σχεδόν σέ καθημερινή βάσι. Τούς ξένους τούς καλοῦσε ἀπό τόν δρόμο, τούς φιλοξενοῦσε σπίτι μας καί τούς ἀνέπαυε. Ποτέ δέν ἀνεχώρησε ἔστω καί ἕνας πτωχός ἀπό τό σπίτι μας μέ ἀδειανά τά χέρια.
 
.......Ὁ πατέρας μου τήν ὠνείδιζε ἐνίοτε, διότι εἶχε σέ μεγάλο βαθμό ἀνοικτά τά χέρια της.
 
.......Στά μνημόσυνα τῶν νεκρῶν συμμετεῖχε μέ πολλή εὐλάβεια. Κάθε Σάββατον πρωΐ ἔδινε ξεχωριστή ἐλεημοσύνη γιά τούς κοιμηθέντες: Μία λεκάνη γάλα ἤ φαγητό καί νερό πού μετέφερε ἡ ἴδια γιά τούς γείτονες. Κατόπιν ἀσχολεῖτο μέ τήν καθαριότητα τῶν ρούχων γιά τήν ἑπομένη ἡμέρα καί στήν συνέχεια ἐμαγείρευε τό φαγητό γιά τό τραπέζι τῆς Κυριακῆς, μετά τήν Θεία Λειτουργία, διότι τήν Κυριακή οὐδέποτε ἐμαγείρευε. 

.......Ὅταν κτυποῦσε ἡ καμπάνα τοῦ ἑσπερινοῦ, ὅλες οἱ δουλειές γιά τήν αὐριανή ἡμέρα εἶχαν τελειώσει καί ἔτσι ἄρχισε τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς ἐφορούσαμε ὅλοι τά καθαρά μας ροῦχα καί ἐσώρουχα καί ἐπηγαίναμε στήν ἐκκλησία.
 
.......Ὁ πατέρας μας σηκωνόταν πολύ πρωΐ, ἀφοῦ ἔκανε τήν προσευχή του, μετά ἐδιάβαζε τούς Χαιρετισμούς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τό Ὠρολόγιο καί κατόπιν ἐδιάβαζε περικοπές ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Ὅταν ἀναχωρούσαμε γιά τήν ἐκκλησία, πρῶτα ἐζητούσαμε συγγνώμη οἱ μέν ἀπό τούς δέ: «Συγχωρέστε», καί «ὁ Θεός νά σέ συγχωρέση!» Αὐτό συνέβαινε ὄχι μόνο μεταξύ μας, μέ τούς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ μας, ἀλλά καί μέ τούς γείτονες.
 
.......Τίς νηστεῖες, τίς τρεῖς ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος Δευτέρα, Τετάρτη καί Παρασκευή, καθώς καί τίς μεγάλες νηστεῖες τίς κρατοῦσε μέ πολλή εὐλάβεια καί ἀκρίβεια, καθώς καί τά μικρά παιδιά, ἔστω καί νά ἦσαν ἄρρωστα. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἦτο ἕνα γεγονός σημαντικό στήν χριστιανική ζωή ὅλων μας. Εἴχαμε σκεύη διατηρημένα μόνο γι᾿ αὐτόν τόν καιρό: ὅπως λεκάνες, πιάτα καί κουτάλια. Τό Πάσχα καί τά Χριστούγεννα ἡ γιορτές στά χωριά μας διαρκοῦσαν πολλές ἡμέρες.
 
.......Ἡ μητέρα μου ἦτο μία ἀνεπανάληπτη νοικοκυρά. Αὐτή ἔραβε, ὕφαινε στόν ἀργαλειό, ἔπλεκε. Μᾶς ἔκανε ἡ ἴδια ὅλα τά ἐνδύματά μας: Ὑποκάμισα, παλτά, γελέκια, ζακέτες, καθώς καί βελέντζες καί ἄλλα σκεπάσματα γιά τά κρεββάτια μας. Ἐμεγάλωσε ὀκτώ παιδιά, ἕξι κορίτσια καί δύο ἀγόρια καί μᾶς ἀνέθρεψε ὅλα μέ τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, μέ σεβασμό ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους καί μέ τιμή. Δέν λυπόταν νά μᾶς δέρνη κιόλας, ὅταν χαλούσαμε τήν τάξι τοῦ «κοινοβίου» της.
 
.......Εὐλάβεια, πίστις, ἐκπλήρωσις τῶν χριστιανικῶν μας παραδοσιακῶν καθηκόντων μᾶς εἶχαν γίνει φυσική συνήθεια. Ἐπήγαζαν μέσα ἀπό τήν ὕπαρξί της. Ὁμοίως ἡ ἀγάπη της γιά τόν Θεό, ἡ καλωσύνη, ἡ μετριοφροσύνη της...
 
.......Κάποτε, ὅταν εὑρέθηκα στό καταφύγιο τῆς πόλεως Μπροστένι, ἐπῆγα μία ἐπίσκεψι καί νά μείνω τό Ἅγιο Πάσχα στό σπίτι μας, καί θυμήθηκα τίς χριστιανικές μας συνήθειες τίς ὁποῖες δέν εἶδα πάλι ἀπό τήν παιδική μου ἡλικία. Ἠμπόρεσα νά συνομιλήσω μαζί της καί κατάλαβα τότε πόσο βαθειά ἦτο ἡ χριστιανική της ζωή.
 
.......Τήν Μεγάλη Πέμπτη ἀναχώρησε τό πρωΐ ἀπό τό σπίτι, καί ὅταν ἐπέστρεψε καί τήν ἐρώτησα, ἔμαθα μέ μεγάλη μου ἔκπληξι ὅτι εἶχε πάει σέ μιά ἀσθενῆ γειτόνισσα νά τῆς κάνη ἕνα δῶρο, νά τῆς πλύνη τά πόδια εἰς ἀνάμνησιν τῆς ταπεινώσεως τοῦ Ἰησοῦ μας πρό τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. «Ὁ Κύριος νά πλύνη τά πόδια τῶν Μαθητῶν Του κι ἐγώ νά μή κάνω τίποτε γι᾿ Αὐτόν; Μοῦ ἀπήντησε. Ἔκαμα κι ἐγώ κάτι παρόμοιο. Ἔπλυνα τά πόδια τῆς Μαρίας τοῦ Γαβριήλ, ἡ ὁποία εἶναι ἄρρωστη στό κρεββάτι καί τῆς ἐφόρεσα ἕνα ζευγάρι κάλτσες ἀπό τίς δικές μας καινούργιες».
Τήν Μεγάλη Παρασκευή ἦτο ὅλη τήν ἡμέρα μέ τά μάτια της δακρυσμένα. «ὅταν σκέπτωμαι, μοῦ ἔλεγε, πόσα ὑπέφερε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός γιά ἐμᾶς, μοῦ ἔρχεται νά κλαίω καί νά στενάζω ἀπό πόνο».
 
.......Τό Μέγα Σάββατο, ὅταν ἐμεῖς ἐθαυμάζαμε τά τσουρέκια καί τά κουλούρια πού μᾶς παρεσκεύαζε γιά τό Πάσχα, αὐτή μᾶς ἔλεγε: «Τά ἔκαμα τόσο ὡραῖα ὄχι γιά νά τά εὐχαριστηθῆτε τρώγοντάς τα, διότι δέν μοῦ ἔρχεται οὔτε νά ἀγγίξω, ἀλλά τά ἔκανα ἔτσι πρῶτα γιά τήν δόξα τοῦ Κυρίου μας, πού αὔριο ἀνασταίνεται».
 Μετάφρασις – Ἐπιμέλεια
Ὑπό Ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου
Ἁγίου Ὅρους Ἄθω 2002
πηγή

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΤΕΡΩΝ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 

Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ

Η χριστιανική πίστη βλέπει την προοπτική του κόσμου με κριτήριο την αιωνιότητα. Εχθρός ακατανίκητος ο θάνατος. Δεν έχει σημασία αν είναι αποτέλεσμα της φυσικής φθοράς και του χρόνου ή της πνευματικής φθοράς εξαιτίας της αμαρτίας που οδηγεί σ’ αυτόν «ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται».  Ο θάνατος υφίσταται ως ο προορισμός του καθενός μας. Ψάχνουμε παρηγοριά στις θρησκείες, στη φιλοσοφία, ενίοτε στην υλιστική ζωή. Και μπορεί πρόσκαιρα να ανακουφιζόμαστε, όμως το γεγονός του θανάτου δεν αλλάζει.

           Η χριστιανική πίστη όμως δεν μένει στο θάνατο. Δεν μας έχει δοθεί απλώς ως παρηγοριά για το μελλούμενο. Η πίστη στο Χριστό αποτελεί τη γέφυρα για την αιωνιότητα. Ο άνθρωπος δεν υπάρχει για να πεθάνει, αλλά για να ζήσει αιώνια. Και ο λόγος του Χριστού είναι ξεκάθαρος: «Αύτη δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και όν απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωάν. 17, 3). Αιώνια ζωή είναι η επίγνωση του αληθινού Θεού και του ιδίου του Κυρίου μας. Αν γνωρίσουμε και αναγνωρίσουμε Ποιος είναι ο Δημιουργός  και Ποιος Αυτός που μας δίνει την Ανάσταση και την αιωνιότητα, τότε ο θάνατος γίνεται Πάσχα, πέρασμα, μία ροπή, από την οποία θα περάσουμε, αλλά δεν θα νικηθούμε.

     Πώς όμως γνωρίζουμε τον αληθινό Θεό και τον Χριστό που απέστειλε στον κόσμο;

     Οι θρησκείες ακολουθούν το δρόμο της παρατήρησης. Βλέπουν τον φυσικό κόσμο και τα φαινόμενά του και θεωρούν ότι τίποτε από αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Οι αρχαίες παραδόσεις θεοποιούσαν τη φύση. Ο ορθολογισμός έχει διαγράψει αυτή την διάσταση, χωρίς όμως να μπορεί δια της επιστήμης να δώσει απάντηση στο Ποιος και Γιατί έχει δημιουργήσει τον κόσμο, με αποτέλεσμα η απάντηση του Θεού να παραμένει σταθερή και ακατανίκητη. Υπάρχει κι ένας δεύτερος δρόμος, τον οποίο ακολουθούν οι θρησκείες. Είναι αυτός της κατασκευής διδασκαλίας και της διαμόρφωσης ηθικής διδασκαλίας από τους ιδρυτές των θρησκειών, οι οποίοι προσπαθούν να ηθικοποιήσουν την κοινωνία και όσους πιστεύουν, με σκοπό την βελτίωση της ζωής και των ανθρώπινων προσώπων, αλλά και την αντοχή σε όλες τις δοκιμασίες.  Ο τρίτος δρόμος έχει να κάνει με την πίστη σε μια μεταθανάτια πραγματικότητα, η οποία είναι πνευματική και ψυχική, για όσους ακολουθούν το δρόμο της θρησκείας και συνδέεται με την ανταμοιβή για την προσπάθεια στην παρούσα ζωή.  Ο πιστός που επέδειξε ήθος και τήρησε τις εντολές θα ανταμειφθεί από την θεότητα απολαμβάνοντας χαρά και τιμή  και αιώνια παρουσία στον ουρανό. Οι ανατολικές θρησκείες, μάλιστα, μιλούν για μετενσάρκωση και τελικό εκμηδενισμό του ανθρώπου, με σκοπό την αιώνια ευτυχία.

            Η χριστιανική πίστη δεν εγκλωβίζεται σε λογικά κατασκευάσματα, στην ηθική της βελτίωσης του ανθρώπου ούτε στη λογική της μεταθανάτιας ανταμοιβής. Μιλά και βιώνει τη σχέση με το Χριστό ως την αιώνια ζωή. Γιατί όποιος γνωρίζει τον Χριστό, την ίδια στιγμή μπορεί να γνωρίσει τον Θεό-Πατέρα (Ιωάν. 14,9). Και αυτός είναι ο δρόμος της αποκάλυψης που ο Χριστός έφερε στον άνθρωπο και τον κόσμο και όχι ένα  ανθρώπινο γέννημα.   Αιωνιότητα σημαίνει συνεχής κοινωνία της ύπαρξης με το Χριστό. Πρόγευση αυτής της κοινωνίας είναι το μυστήριο της Εκκλησίας, μέσα από το οποίο ο άνθρωπος υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι πλάστηκε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού και ακολουθώντας τις εντολές του Χριστού σπουδάζει την αγάπη και την ελευθερία. Αγάπη προς κάθε άνθρωπο, για τον οποίο ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε, και προς τον κόσμο που ο Θεό δημιούργησε, για να μπορεί ο άνθρωπος να ζει και να δοξάζει το Θεό και να κοινωνεί με τον πλησίον, δημιουργώντας πολιτισμό και κάθε καλό.

  Ελευθερία από τα πάθη και το κακό, που σημαίνει την απουσία του Χριστού από τη ζωή και την κυριαρχία της αδιαφορίας έναντι του άλλου και της απόρριψης για λόγους που έχουν να κάνουν με το «εγώ» μας, αλλά και την παρουσία του πονηρού πνεύματος, που συμβάλλει στην αμαρτία.  Οι εντολές του Χριστού δεν μας δίδονται για να μας βελτιώσουν ή να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Είναι σημεία της αγάπης, που μας οδηγούν στη βίωση του μυστηρίου της πίστεως στην Εκκλησία (Ιωάν. 15, 10).  Και η αιωνιότητα γίνεται προέκταση του μυστηρίου αυτού. Περνώντας από το θάνατο ο άνθρωπος ξεκινά την αναστημένη ζωή μαζί με τον Χριστό που γνώρισε από τον κόσμο αυτό. Και προσδοκά την ανάσταση του σώματός του, για να γεύεται με πληρότητα την σωτηρία και την ανακαίνιση του κόσμου με αυτόν μέσα. Κι αυτό καθίσταται εφικτό, διότι ο Χριστός, δια της Αναλήψεώς Του, οδήγησε την ανθρώπινη φύση και πάλι στην κοινωνία με τον Θεό Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, «δίχα αμαρτίας και φθοράς».

             Αυτό είναι και το πνεύμα των Πατέρων της Εκκλησίας, τους οποίους η πίστη μας θυμάται την Κυριακή μετά την Ανάληψη του Χριστού, στα πλαίσια της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου. Μέσα από αυτούς μας υπενθυμίζει ότι η αιωνιότητα δεν είναι θεωρητική αποδοχή μιας πεποίθησης αλλά ξεκίνημα αποστολής να γίνει γνωστή στον κόσμο η βίωση της αγάπης του Χριστού και το μυστήριο της Εκκλησίας. Γιατί οι Πατέρες έζησαν και ζούνε την κοινωνία με το πρόσωπο του Χριστού και ό,τι έγραψαν ή πρότειναν στον κόσμο ήταν αποτέλεσμα του φωτισμού και της κοινωνίας με το Θεό, δηλαδή της γνώσης εκείνης που δεν περιορίστηκε στα ανθρώπινα όρια, αλλά ήταν καρπός του Αγίου Πνεύματος. Και οι Πατέρες έθεσαν στην κρίση της Εκκλησίας τα βιώματα, τους λόγους και τις αποφάνσεις τους, για να φανερώνεται η Αλήθεια που γίνεται Αιώνιος Ζωή.

             Το πατερικό πνεύμα αποτυπώνει την υπέρβαση της θρησκείας. Είναι όμως μία οδός ιδιαίτερα δύσκολη, γιατί απαιτεί αγώνα για αγάπη και ελευθερία, για κοινωνία με το Χριστό και αίσθηση αποστολής στον κόσμο μας. Οι πολλοί επαναπαυόμαστε στην θρησκευτική οδό. Είναι λιγότερο κοπιαστική και έχει ορατά αποτελέσματα, ενώ ικανοποιεί και την μεταφυσική μας αγωνία. Βεβαίως ο Χριστός δεν απορρίπτει κανέναν άνθρωπο. Η πίστη όμως χρειάζεται πρόοδο συνεχή, κατά τα μέτρα του καθενός. Ο καθένας μας ας μην αφήσει την ευλογία να ζήσει στο βάθος του το μυστήριο της Εκκλησίας χάριν της θρησκευτικής ευκολίας. Οι καιροί μάς επιβάλλουν υπερβάσεις. Με γνώμονα τους Πατέρες  ας προχωρήσουμε και ας αντιμετωπίσουμε τον θάνατο κάθε μορφής στη ζωή μας. Και Εκείνος που γνωρίζουμε ως τον Απεσταλμένο του Θεού-Πατρός δεν θα μας αφήσει.

π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός

πηγή

Πρωταθλητής του Super Bowl αρνείται να συναντηθεί με τον Ομπάμα για την δήλωσή του υπέρ της οργάνωσης που εκτελεί 33.000 αμβλώσεις τον χρόνο!

Για πολλούς αθλητές η ευκαιρία να συναντηθούν με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής είναι μια και μοναδική φορά στη ζωή τους, και δεν θέλουν να πάει χαμένη. Αλλά όχι για πρωταθλητή του Super Bowl με τους Μπάλτιμορ Ρέιβενς, Matt Birk.

Ο Birk, ο οποίος κέρδισε το τρόπαιο του Σούπερ Μπόουλ (είναι η σημαντικότερη και δημοφιλέστερη ετήσια διοργάνωση του αμερικανικού ποδοσφαίρου), φέτος τον Φεβρουάριο, με τους Baltimore Ravens, είπε στον σταθμό KFAN-FM ότι πήρε απόφαση να παραλείψει την συνάντηση με τον Πρόεδρο Obama, ο οποίοςδήλωσε τη στήριξή του στην Planned Parenthood.

"Περίπου πέντε ή έξι εβδομάδες πριν, ο Πρόεδρός μας έκανε ένα σχόλιο σε μια ομιλία και είπε, «Ο Θεός να ευλογεί την Planned Parenthood», είπε ο Birk στον ραδιοφωνικό σταθμό. «Η Planned Parenthood εκτελεί περίπου 330.000 αμβλώσεις το χρόνο. Είμαικαθολικός, είμαι ενεργός στο κίνημα ‘Pro life’, (υπεράσπισης του αγέννητου) και ένιωσα ότι δεν θα μπορούσα να έχω σχέση με αυτό. "

Ο αστέρας του αμερικάνικου ποδοσφαίρου είπε ότι ενώ ο ίδιος έχει "μεγάλο σεβασμό για το αξίωμα του προέδρου", "δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει "τη στήριξη του προέδρου στην κορυφαία οργάνωση αμβλώσεων της χώρας "με κάθε τρόπο."

"Είμαι πολύ μπερδεμένος με την δήλωση του προέδρου", δήλωσε ο Birk. "Να ευλογήσει ο Θεός ένα μέρος όπου αποτελειώνουν 330.000 ζωές κάθε χρόνο; Απλά επέλεξα να μην παραστώ."

Διάβασε: ΗΠΑ: «Όσο λιγότεροι άνθρωποι , τόσο λιγότερες κρατικές δαπάνες», λέει η πρόεδρος του Planned Parenthood

«Planned Parenthood»: Αποκτώντας υπερκέρδη από τις δολοφονίες αγέννητων μωρών....

H «Planned Parenthood» - που παρουσιάζεται ως «οργανισμός οικογενειακού προγραμματισμού» - αποτελεί μία από τις πλέον απάνθρωπες οργανώσεις του πλανήτη, που με την δικαιολογία της προστασίας της υγείας και της ζωής των γυναικών κερδοφορεί με την δολοφονία αγέννητων μωρών, λειτουργώντας ως πρωτεργάτης των πραγματοποιούμενων εκτρώσεων αλλά και των εκστρατειών προώθησης και νομιμοποίησής τους στην κοινή γνώμη.

“Εδώ και δεκαετίες, η Planned Parenthood λειτουργεί ως η πλέον εξελιγμένη φονική μηχανή στις Ηνωμένες Πολιτείες,” δήλωσε στον τύπο ο Douglas R. Scott, Jr., πρόεδρος της Life Decisions International.

Ο κυριότερος σύμμαχος και αρωγός της Planned Parenthood για το απάνθρωπο έργο της, είναι σύμφωνα με τον Scott η άγνοια της κοινής γνώμης για την κρυφή ατζέντα της και τις δραστηριότητες της νομιμοποιούν και γιγαντώνουν ολοένα και περισσότερο την δράση της... Περισσότερα εδώ

Κόκκινος Ουρανός/ Πηγή

Οι Άγιοι Πατέρες μιλούν για τον φθόνο

Τέτοιος είναι ο φθόνος. Δεν ενέχεται να βλέπει την ευτυχία των άλλων, διότι νομίζει ότι η ευτυχία του πλησίον είναι δική του συμφορά και λιώνει για όλα τα καλά του πλησίον του.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Όπως η σκουριά φθείρει το σίδηρο, έτσι και ο φθόνος φθείρει την ψυχή που τον κατέχει 

Μέγας Βασίλειος

Ο φθόνος κατατρώει εσωτερικά την καρδιά σαν τη φωτιά που κατακαίει κάποιο συμπιεσμένο σωρό από άχυρα. Και κρύβει μεν από ντροπή την αρρώστια, αλλά δεν είναι δυνατός να την κρύψει παντοτινά. 

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

Όποιος με φθονερό βλέμμα κοιτάζει την αξιότητα του άλλου, αυτού η καρδιά δεν είναι εντελώς καθαρή. 

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Ο φθόνος είναι δίδαγμα του διαβόλου, αρραβώνας κολάσεως, εμπόδιο στην ευσέβεια, πρόσθετη σπορά εχθρού, δρόμος για την κόλαση, στέρηση της βασιλείας του ουρανού. 

 Μέγας Βασίλειος

Οι φθονεροί άνθρωποι είναι χειρότεροι και από τους δαίμονες. Διότι οι δαίμονες αισθάνονται άσπονδη έχθρα εναντίον μας, εναντίον όμως των άλλων δαιμόνων κανένα κακό δεν σκέπτονται.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

πηγή

Σήμερα γιατί δεν έχουμε πολλούς αγίους;

Μια από τις αιτίες είναι επειδή, αντί οι μάνες να προσεύχονται για την οικογένειά τους, για τα παιδιά τους, κάθονται και παρακολουθούν ένα σωρό τηλεοπτικές σειρές! 
Δεν θέλουν να τις χάσουνε!
Ρώτησε τις μάνες όλες, ποιες γονατίζουν και προσεύχονται;

Κάποιες πιθανόν να προσεύχονται,
αλλά τι προσευχή αναπέμπουν στον Θεό;

Εκεί είναι τώρα το μυστικό. 

Θα σας το πω με ένα παράδειγμα. 
Είδα με τα μάτια μου μια κοπέλα, να παίρνει τηλέφωνο. 
Την ώρα που μιλούσε με το παλικάρι της τσακώθηκαν και μετά από λίγο χωρίσανε. 
Έβαλε η κοπέλα τα κλάματα και εγώ την ρώτησα:
-Τι έχεις παιδί μου;
-Χωρίσαμε κι εγώ τον αγαπώ.
Και άρχισε να κλαίει.
-Τι κάνει η έλλειψη του αγαπημένου;
Φέρνει δάκρυα, το αίσθημα ότι χάνεις κάποιον που αγαπάς.
-Τι κάνει τότε η καρδιά σου;
Κλαίει, λυπάται, πονά, δεν θες να τον χάσεις. Αυτό ακριβώς είναι.

Τώρα, ρωτήστε τον εαυτό σας:
-Πότε μπόρεσε κανείς με δάκρυα να αναζητήσει τον Θεό;
-Πότε μπόρεσε με δάκρυα να Τον αγαπήσει;
-Πότε μπόρεσε να Τον νιώσει τόσο δικό Του και να νιώσει τόσο πολύ την έλλειψή Του, ώστε με δάκρυα να Τον αναζητήσει;
Αυτό είναι ο θεϊκός έρωτας!
Το καταλάβατε;
Γι’ αυτό και σήμερα, ενώ υπάρχουν πολλοί που προσεύχονται, λίγοι είναι αυτοί που είναι ενωμένοι με τον Χριστό, σαν ένα. 
Ο Χριστός δεν ζητάει τυπικές παπαγαλίστικες προσευχές. Την καρδιά μας ζητάει. 
Δεν τον σαγηνεύουν τα περίπλοκα και αδιάφορα λόγια. 
Την ψυχή μας θέλει. 
Οι προσευχές μας να είναι εγκάρδιες, να Του μιλάμε απλά και αληθινά!

ΕΓΓΥΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΙΣ ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΟΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΣΩΣΕΙ. (Ψαλμ. 34, 18)(= Ο Κύριος είναι κοντά σε όσους έχουν συντετριμμένη καρδιά, και θα σώσει τους ταπεινούς στο πνεύμα.)

(απόσπασμα από κήρυγμα)
πηγή

Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης Τσί-Σοὺνκ (Κινέζος) καὶ οἱ μαζὶ μ᾿ αὐτὸν μαρτυρήσαντες: Τατιανὴ ἡ Πρεσβυτέρα του, Ἡσαΐας καὶ Ἰωάννης οἱ γιοί του, Μαρία ἡ νύφη του καὶ ἄλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες

Στὴ δύση τοῦ 19ου αἰώνα μ.Χ., στὴ Κίνα, ἀναπτύσσετε τὸ κίνημα τῶν Μπόξερ ποὺ ἀποτελούταν ἀπὸ ξενόφοβους συντηρητικοὺς ἀριστοκράτες ποὺ ἐναντιώνονταν σὲ ὁτιδήποτε νέο καὶ ἐκσυγχρονιστικό. Οἱ Μπόξερ, ἔπνιγαν στὸ αἷμα κάθε ἀντίδραση καὶ ζητοῦσαν τὴν ἔξωση ὅλων τῶν ξένων ποὺ ζοῦσαν στὴν Κίνα, στοὺς ὁποίους κατὰ τὴν γνώμη τοὺς ὀφειλόταν κάθε κακὸ ποὺ συνέβη σ' αὐτή.

Οἱ χριστιανοὶ ἔχουν τὴν πρώτη καὶ κύρια θέση στὸ διωγμὸ ποὺ ἐπέβαλαν οἱ Μπόξερ. Στὶς 11 Ἰουνίου τοῦ 1900 μ.Χ., στὸ Πεκίνο, μία πομπὴ μὲ Μπόξερ, ξεκίνησε μὲ ἀναμμένους δαυλούς, ὑψώνοντας στὰ χέρια τὰ εἴδωλα τῶν πατροπαράδοτων θεῶν τῆς κινέζικης φυλῆς καὶ κρατώντας θυμιατήρια γιὰ νὰ τοὺς θυμιάσουν οἱ χριστιανοί, ἀρνούμενοι τὴν «ξενόφερτη» πίστη τους. Ἡ πίεση ἦταν ἀφόρητη καὶ τὰ μαρτύρια τῶν χριστιανῶν φρικτά. Πολλοὶ δυστυχῶς κάμφθηκαν καὶ ἔκαιγαν θυμίαμα γιὰ νὰ σώσουν τὴ ζωή τους. Ἄλλοι ὅμως ὁμολογοῦσαν θαρραλέα τὴν πίστη τους στὸ Χριστό.

Ἀνάμεσα στοὺς τελευταίους ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Μητροφάνης Τσὶ-Σούνγκ, ὁ πρῶτος Κινέζος ὀρθόδοξος ἱερέας ποὺ εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπὸ τὸν ἅγιο Νικόλαο τῆς Ἰαπωνίας. Στὴν ἀρχή, οἱ Μπόξερ ἄρχισαν νὰ τὸν χτυποῦν βάναυσα μὲ γροθιὲς στὸ στῆθος. Ἔσφαξαν μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ τὴν πρεσβυτέρα τοῦ Τατιανὴ καὶ τὸν 23χρονο γιὸ τῆς Ἠσαΐα, ἐνῶ ἔκοψαν τὴ μύτη, τὰ αὐτιὰ καὶ τὰ δάκτυλα τῶν ποδιῶν τοῦ μικρότερου γιοῦ του, Ἰωάννη. Τέλος ἐκτέλεσαν καὶ τὸν Ἅγιο Μητροφάνη.

Λίγο ἀργότερα, ἔφτασε στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου καὶ ἡ νύφη τοῦ Μητροφάνη, Μαρία, μνηστὴ τοῦ μάρτυρα πιὰ Ἠσαΐα, 19 ἐτῶν, ἐπιθυμώντας νὰ πεθάνει μὲ τὴν οἰκογένεια τοῦ μνηστήρα της. Οἱ Μπόξερ, ἀφοῦ τὴν βασάνισαν τὴν σκότωσαν καὶ αὐτή.

Ἀπὸ τοὺς περίπου χίλιούς της ἐνορίας τοῦ Πεκίνου, οἱ τριακόσιοι χάθηκαν στὰ αἱματηρὰ γεγονότα τῆς 11ης Ἰουνίου 1900 μ.Χ., ἐκ τῶν ὁποίων 222 ἔλαβαν τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὴ ζωὴ αὐτῶν τῶν ἁγίων της ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο "Συναξάριον Ὀρθοδόξων Κινέζων Μαρτύρων", τοῦ Γεωργίου Ε. Πιπεράκη, Ἀθῆναι 1997.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α' Χορὸς ἀγγελικός.
Χριστῷ ἱερουργῶν, ἱερεὺς ὧν τῆς δόξης, θυσίαν λογικὴν καὶ τὸ ἄμωμον θύμα, ἀθλήσεως στάδιον, σεαυτὸν προσενήνοχας σὺν ποιμνίω σου, πάτερ Τσὶ-Σοὺνγκ ἐν Πεκίνω, ὅθεν πρέσβευε, ὑπὲρ τῶν πίστει ὑμνούντων τὴν παντιμον μνήμην σου.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος β'.
Καὶ τρόπων μέτοχος καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος τὴν πράξη εὖρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν• δὶ' ἰ πίστει ἐνήθλησας ἐν Πεκίνω, μέχρις αἵματος, ἱερομάρτυς Τσὶ-Σούνγκ. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῶ, σωθῆναι τὰς ψυχᾶς ἠμῶν.

Μεγαλυνάριον 
Ἦχος γ'
Χαίροις τοῦ Πεκίνου ἱερουργὸς σὺν τῷ σῶ ποιμνίω, μαρτυρήσας πανευκλεῶς, δυσσεβοὺς τυράννου, τὰς μηχανᾶς συνθλίψας, δυνάμει τοῦ Κυρίου, πάτερ Μητρόφανες.
πηγή