Η Αγωγή των Παιδιών και οι Μητέρες(Αγίου Νεκταρίου)

Ἁγίου Νεκταρίου
Ἐπιμέλεια: Λάζαρου Ἀραβανῆ, ἐρευνητοῦ

 Ἡ τῶν παίδων ἀγωγὴ ἀπὸ τῆς βρεφικῆς ἡλικίας ἀνάγκη νὰ ἄρχηται, ὅπως αἱ ψυχικαὶ τοῦ παιδὸς δυνάμεις ἀπ᾿ αὐτῆς τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῶν διευθύνονται εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς πρὸς τὸ καλόν, τὸ ἀγαθόν, τὸ ἀληθές, καὶ ἀπομακρύνονται τοῦ κακοῦ, τοῦ αἰσχροῦ καὶ τοῦ ψευδοῦς. Ἡ ἡλικία αὐτὴ δύναται νὰ θεωρηθῇ ἡ ἀσφαλεστέρα βάσις, ἐφ᾿ ἧς μέλλει νὰ οἰκοδομηθῇ ἡ ἠθικὴ καὶ διανοητική τοῦ παιδὸς μόρφωσις.

  Καὶ τὶς τῷ ὄντι δὲν ὁμολογεῖ ὅτι αἱ πρῶται ἐντυπώσεις αἱ κατὰ τὴν παιδικὴν ἡλικίαν γενόμεναι δὲν ἀποβαίνουσιν ἀνεξάλειπτοι; Τὶς ἀμφιβάλλει ὅτι κατὰ τὴν μικράν ἡλικίαν τοσοῦτον ἰσχυρῶς ἐκτυποῦνται ἐπὶ τῆς ἁπαλῆς ψυχῆς τοῦ παιδὸς αἱ ἐπιδράσεις, ὥστε καθ᾿ ὅλον τὸν βίον νὰ παραμένωσι ζωηραί; Πρὸς τὴν ἡλικίαν ταύτην ἡ φύσις ἔταξε παιδαγωγοὺς τοὺς γονεῖς καὶ ἰδίως τὰς μητέρας, ταύτας ἄρα ἀναγκαῖον διὰ τὸ ὑψηλὸν τοῦτο καθῆκον τοῦ παιδαγωγοῦ προσηκόντως νὰ ἐκπαιδεύωμεν καὶ ἐπιμελῶς νὰ ἀνατρέφωμεν, διότι αὗται θέλουσι χρησιμεύει τοῖς ἑαυτῶν τέκνοις εἰκόνες καὶ ὑποδείγματα, ὧν ἐκμαγεῖα ἔσονται τὰ τέκνα.

 Ὁ παῖς τοσοῦτον ἀπομιμεῖται τὰς ἀρετάς ἢ τὰ ἐλαττώματα τῆς μητρός, ἔτι δὲ καὶ τὴν φωνὴν καὶ τοὺς τρόπους, καὶ τὸ ἦθος καὶ τὴν συμπεριφοράν, ὥστε λίαν καταλλήλως δύναταί τις νὰ παρομοιώσῃ τὰ τέκνα πρὸς τὰς ὀρειχάλκινους πλάκας τοῦ φωνογράφου, τὰς δεχομένας πρῶτον τὰ ἴχνη τῆς φωνῆς καὶ ἐκπεμπούσας τὸ δεύτερον τὴν φωνὴν μετὰ τοῦ αὐτοῦ τόνου, τοῦ αὐτοῦ ὕφους, καὶ τοῦ αὐτοῦ χρωματισμοῦ, μεθ᾿ οὗ ἐξεφωνήθη. Πᾶν νεῦμα, πᾶσα λέξις, πᾶν κίνημα καὶ πᾶσα πράξις τῆς μητρός, γίνεται νεῦμα καὶ λέξις, καὶ ἔκφρασις, καὶ κίνημα καὶ πράξις τοῦ παιδός.

  Ἡ μήτηρ διὰ τῆς ἐνδελεχοῦς μετὰ τοῦ παιδὸς συνδιατριβῆς καὶ τῆς συνεχοῦς ὑποδείξεως τῶν αὐτῶν παραστάσεων ἐπιδρᾶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ ἤθους τοῦ παιδὸς καὶ δίδωσι αὐτὴ πρώτη τὴν πρώτην ὤθησιν πρὸς τὸ ἀγαθόν. Ἡ μήτηρ δι᾿ ἑνὸς βλέμματος, δι᾿ ἑνὸς φιλήματος, διὰ τῆς μειλιχίου αὐτῆς φωνῆς καὶ τῶν ἁβρῶν αὐτῆς θωπευμάτων, δύναται νὰ διεγείρῃ εὐθὺς εἰς τὴν καρδίαν τοῦ παιδὸς τὴν πρὸς τὸ ἀγαθὸν ροπὴν καὶ κλίσιν, ὁμοίως ἡ αὕτη δι᾿ ἑνὸς δυσμενοῦς βλέμματος, δι᾿ ἑνὸς δακρύου κυλιομένου ἐπὶ τῶν παρειῶν της, διὰ μίας ἐκφράσεως τῆς δηλωτικῆς της θλίψεως τῆς καρδίας της δύναται νὰ ἀπομακρύνῃ τὸν παῖδα ἀπὸ τοῦ ὀλεθριωτάτου τῆς καρδίας κινδύνου. 

Είναι εκείνες οι φωνές...( Νώντα Σκοπετέα)

   Ανατριχιαστικά του νούμερα των καταγεγραμμένων μόνο εκτρώσεων στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο . Ολόκληρες πόλεις και χώρες αντίστοιχα , σβήνονται απ τον χάρτη . Γενοκτονίες , με τον νόμο συμπαραστάτη. Δολοφονίες , με πανηγυρικά αθώους τους αυτουργούς, τους άμεσους και τους ηθικούς. Ένοχοι και ασεβείς προς το δικαίωμα της ολέθριας αυτοδιάθεσης, μόνο όσοι εκτός συρμού , εποχής και πραγματικότητας, σπαρακτικά ζητούν να σταματήσει το φριχτό έγκλημα ! 

 Μαζί και εκείνες οι φωνές των απειραρίθμων ψυχών, που σφαγιάστηκαν μα και όσων βρίσκονται ακόμα σε μητρικά σπλάχνα καταδικασμένες στο σκοτάδι να βοούν : -Αφήστε μα να ζήσουμε ! Μην μας φονεύετε! Ποθούμε το Φως του Πλάστη και Δημιουργού μας ! Λαχταράμε τόσο να γνωρίσουμε όλα του Θεού τα θαυμάσια! Μην θυσιάσετε ξανά την αθωότητα. Μην πικραίνετε πιότερο τον Χριστό μας! Χαρείτε την συνδημιουργία. Λάβετε το δώρο της Ζωής στην ζωή σας ! Εμείς θα γίνουμε μέσα σωτηρίας σας!

  Είναι και εκείνες οι άλλες οι φωνές που μάχονται για το δικαίωμα …στην άμβλωση. Προβάλλουν και ηθικά διλήμματα ως ατράνταχτα επιχειρήματα για την καθολική νομιμοποίηση. Αν υπάρχει εγκυμοσύνη μέσα στην οικογένεια με βιασμό από συγγενικό πρόσωπο, δεν πρέπει να επιτραπεί στην γυναίκα να κάνει έκτρωση ; Ανατριχιαστικά φρικαλέα μια τέτοια περίπτωση ! Ιδιαζόντως ειδεχθής ! Ευχή ποτέ να μην ξανασυμβεί τέτοιο δαιμονάρεστο κακό! Αλλά αν προσέξουμε κάπως καλύτερα και σε συνάρτηση με τους αριθμούς των 50.000.000 επισήμως μόνο καταγεγραμμένων εκτρώσεων παγκοσμίως, θα διαπιστώσουμε πως αυτές οι τόσο τραγικές περιπτώσεις αγγίζουν ένα απειροελάχιστο ποσοστό. 0,000000000…1%. Είναι δυνατόν να νομιμοποιεί και να παρέχει ένα φτιασιδωμένο με ηθικό περιτύλιγμα δικαιολόγημα, αυτό το τραγικό μα τόσο ελάχιστο ποσοστό, στο συνεχές αυτό αιμοσταγές τεράστιο έγκλημα ; 

Ένα είναι το δίλημμα και το φωνάζουν εκείνες οι υπό εκτέλεση ψυχές : 

- Προτιμάτε να μας σκοτώσετε και το βάρος αυτής της σφαγής να σας ακολουθεί για τα υπόλοιπο μιας αιωνιότητας; Ή να έρθουμε στον κόσμο και να γίνουμε της καλής απολογίας σας κάποτε οι ισχυροί υπερασπιστές; Στην Ελλάδα πλέον οι εκτρώσεις είναι τριπλάσιες απ τις γεννήσεις! Το πλέον όμως τραγικό είναι ότι πλέον διαφημίζονται και αναμιμνήσκονται ως εμπειρίες από το νοσταλγικό παρελθόν. 

–Έμεινα έγκυος στα γυρίσματα της ταινίας…αλλά ήταν κακό το timing τότε…Εμπόδιο στην καριέρα μου που τότε ήταν στο απόγειό της …Βέβαια μετά προσπαθήσαμε αλλά δεν ήθελε ο Θεός… Μα , ο Θεός σου έδωσε 3, 4 και εσύ τα σκότωσες ! Και δεν δακρύζεις γι αυτό πικρά κάθε μέρα που ξημερώνει !
Είναι οι φωνές τους που ποτέ δεν θα σιγάσουν . Ένα κερί αγνό κάθε βράδυ να λιώνει για αυτές τις ψυχούλες! Ενώνονται τις νύχτες που το καθάριο φως σπάει το σκοτάδι τους . Ένα γιατί παραπονεμένο στέλνουν σε όλους εκείνους που τους στέρησαν το Φως. Απάντηση δεν λαβαίνουν ποτέ! Μόνο λίγη ανάπαυση τους χαρίζει ένα αστέγνωτο δάκρυ, που για καιρούς τώρα μια μετανιωμένη μάνα σαν φυλαχτάρι το κρατά για το αντάμωμά τους. 

 Είναι εκείνες οι φωνές …Δεν θα τις ακούσουν τα αυτιά των ψυχρών εκτελεστών –ορθολογιστών που και αυτοί φωνάζουν ότι Θεός δεν υπάρχει ! Γι αυτό ο,τι δεν βλέπετε σκοτώστε το ! Σκοτώστε αγέννητα παιδιά , την άυλη ψυχή, τον ίδιο τον Θεό, αφού με ανύπαρκτο Αυτόν τα πάντα επιτρέπονται ! Μα είναι και κάποιοι που τις αφουγκράζονται συνέχεια εκείνες τις παραπονεμένες φωνές. Και πλέον γνωρίζουν και μετανοούν κάθε στιγμή και συγχωρούνται απ τον Θεό και τον δοξάζουν που δεν τους παραδειγμάτισε και ελπίζουν στον απέραντο και ανόθευτο ιλασμό Του. Ενώνουν ύστερα και τις δικές τους φωνές και εκλιπαρούν να μην βρεθεί ποτέ κανείς άλλος στην θέση τους .
  Και εσύ αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , που θαρρείς πως όλα αυτά ελάχιστα σε αγγίζουν , γιατί εσύ δεν υπέπεσες ποτέ σου σ αυτό το ανουσιούργημα , νιώσε πλέον την φριχτή πλάνη που το εγώ σου σε υποβάλλει . Και κλάψε και εσύ και μετανόησε για το δικό σου μεγάλο μερίδιο ευθύνης! Που ποτέ σου δεν ένωσες την φωνή σου , την αντίστασή σου , την προσευχή σου, να σταματήσει αυτό το αμάρτημα που καταματώνει και φραγγελώνει αλύπητα τον ίδιο τον Χριστό μας .
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή ( 2 μέρη)

εδώ

ΠΩΣ ΒΟΗΘΑΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ

  Το άγιο ζεύγος Αδριανός και Ναταλία προβάλλεται από την Εκκλησία μας ως τύπος της αληθινής συζυγίας – στο πρόσωπό τους βλέπουμε την ιδανική θα λέγαμε σχέση! Γιατί; Διότι όχι μόνον υπήρχε μεταξύ τους ο ανθρώπινος έρωτας, αλλά τροφοδοτείτο αυτός και αυξανόταν, βρίσκοντας τον ορθό στόχο του, από τον θεϊκό έρωτα που κατέλαβε το ζευγάρι. Διότι η εμπειρία των ανθρωπίνων σχέσεων και μάλιστα όσον αφορά στη συζυγική σχέση επιβεβαιώνει ότι χωρίς την αναφορά προς τον Θεό, χωρίς την αγάπη Εκείνου, αν όχι καθόλου αλλά πολύ σπάνια μπορεί να κρατηθεί και να παραμείνει πολυετής και ισόβια. Και αυτό οφείλεται βεβαίως στο γεγονός ότι η ανθρώπινη αγάπη, στοιχείο της οποίας είναι και ο έρωτας, είναι σαν την μπαταρία: έχει όριο λήξεως – φθείρεται και αυτή όπως όλα τα ανθρώπινα. Λοιπόν, απαιτείται η ανατροφοδοσία της αγάπης και του έρωτα από εκείνην την πηγή που είναι αιώνια: την αγάπη και τον έρωτα του Θεού. Όπου υπάρχει η σύνδεση με τον Θεό εκεί ο άνθρωπος αδιάκοπα «καινουργείται», όπως άλλωστε το υποσχέθηκε ο ίδιος ο Κύριος: «ιδού, καινά ποιώ πάντα!», όλα τα κάνω καινούργια.

   Κι ένας ύμνος από την ακολουθία των αγίων έρχεται και προσθέτει ένα σημαντικό στοιχείο στην ανατροφοδοσία αυτή και στη διακράτηση της ενότητας των συζύγων. «Πυρί αγάπης θεϊκής την ψυχήν φλεγομένη, του συζύγου εξήψας τον έρωτα εις Χριστόν, τον πόθον τον της σαρκός, Ναταλία, τέλεον μισήσασα» (ωδή γ΄). 

Τι λέει ο άγιος Θεοφάνης ο ποιητής εν προκειμένω; «Καθώς φλεγόσουν στην ψυχή από το πυρ της θεϊκής αγάπης, Ναταλία, άναψες τον έρωτα για τον Χριστό στον σύζυγό σου, αφού μίσησες εντελώς τον πόθο για τον κόσμο της αμαρτίας». Δεν ήταν στραμμένος προς τον Θεό όπως η γυναίκα του Ναταλία ο Αδριανός. Όμως όταν έρχεται σ’ επαφή πρώτον με αγίους μάρτυρες που φλέγονταν από τον θεϊκό έρωτα, κι έπειτα με την προτροπή της συζύγου του που εξίσου πυρπολείτο κι αυτή από τη θεία αγάπη, βλέπει να καταλαμβάνεται κι η δική του καρδιά από το ίδιο ένθεο πάθος, γεγονός που τον οδηγεί έπειτα και στο μαρτύριο!

   Η αγία Ναταλία μετέδωσε στον σύζυγό της αυτό που είχε: την αγάπη προς τον Χριστό – άλλωστε «δεν θα πάρεις από αυτόν που δεν έχει», κατά την παροιμία. Που θα πει: έστω και το ένα μέλος της συζυγίας αν είναι του Θεού, τότε, εφόσον ασφαλώς υπάρχει καλή διάθεση, μπορεί να δώσει ο Θεός να «καεί» και το άλλο μέλος από την ίδια αγάπη. Αυτό δεν προτρέπει και ο απόστολος Παύλος στις περιπτώσεις που ο ένας σύζυγος είναι χριστιανός και ο άλλος ειδωλολάτρης; Δεν λέει να χωρίσουν, γιατί η φλόγα της πίστεως μπορεί να μεταγγιστεί και στον άλλον. Κι ακόμη: ο αγιασμός του ενός μπορεί να γίνει αγιασμός λόγω της συζυγίας και για τον άλλον. Μόνον στην περίπτωση που υπάρχει παγιωμένη πονηρή κατάσταση αρνήσεως ισχύει το «χωριζέσθω». Λοιπόν, η επισήμανση του αγίου υμνογράφου με βάση τη ζωή των αγίων Αδριανού και Ναταλίας είναι πολύ παρήγορη. Ο κάθε σύζυγος αξίζει να αγωνίζεται για το άλλο μέλος της συζυγίας, γιατί η αγάπη προς τον Θεό μεταγγίζεται. Αρκεί όπως είπαμε να υπάρχει η αγάπη αυτή του ενός και να είναι δεκτικός με καλή διάθεση και ο άλλος.

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

Η ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

  Σε μια εποχή αποϊεροποίησης της ζωής, δεν θα μπορούσε να λείψει από το στόχαστρο και το πρόσωπο της μητέρας. Ανεξαρτήτως των λαθών που μπορεί να κάνει, άλλοτε από αγάπη, άλλοτε από φόβο, άλλοτε από άγνοια, η μάνα δεν θα πάψει να αποτελεί την πρόξενο της ζωής.

  Σήμερα γίνεται λόγος για κατάργηση του φυσικού φύλου και υιοθέτηση ενός είδους κοινωνικού. Ο άνδρας μπορεί να παίξει τον ρόλο της γυναίκας και η γυναίκα τον ρόλο του άντρα, καταργώντας οποιαδήποτε φυσική διαφοροποίηση. Γι’ αυτό και η άνεση με την οποία ο κόσμος λέει “ναι” στην τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, στα οποία δεν υπάρχει η φυσική διαφοροποίηση των φύλων. Γι’ αυτό και η άνεση με την οποία αποδίδεται στην μητέρα κοινωνική ανεπάρκεια για την ανατροφή ανδρών που παραδίδουν τον εαυτό τους στην βία επειδή είναι κακομαθημένοι, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν ότι το πρόβλημα δεν είναι το φύλο, αλλά ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά, που δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να βρει πυξίδα θυσίας, ορίων και υπέρβασης δικαιωμάτων. Όταν παραδιδόμαστε στο εγώ μας, τότε δεν είναι η ζωή ως αγάπη που κυριαρχεί, αλλά ένα αίσθημα ότι ο άλλος είναι υποχρεωμένος να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία, ιδέα, προσανατολισμό μας.

  Η μάνα είναι ιερό πρόσωπο γιατί, εκτός από εικόνα του Θεού, γίνεται συνδημιουργός Του στο να έρθει στον κόσμο ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος έχει την ευλογία, την ευκαιρία, την δυνατότητα να ζήσει αγαπώντας. Διότι αυτό είναι το κλειδί στην θέαση κάθε ανθρώπου. Υπάρχω για να αγαπώ. Το ίδιο και ο άλλος. Μία μάνα γέννησε τον καθέναν και την καθεμιά μας, για να γευτούμε κι εμείς και οι άλλοι την ομορφιά της αγάπης, το μοίρασμα της ζωής, το χαμόγελο, την ελπίδα, την στήριξη, την υπέρβαση της μοναξιάς. Η οδός αυτή όμως περνά μέσα από τον θάνατο. Διότι η μάνα, κυοφορώντας, θανατώνει την προτεραιότητα του εγώ της, την άνεσή της, ακόμη και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος, αφήνει κατά μέρος την καριέρα, έστω και προσωρινά, για να δώσει ζωή. Και γνωρίζει ότι την στιγμή που θα γεννηθεί το παιδί, ένας ακόμη θάνατος επισυμβαίνει. Το κόψιμο του ομφάλιου λώρου συνεπάγεται την ανάσταση σε μια νέα πορεία. Η μάνα θα προσφέρει το γάλα της, την φροντίδα, τον εαυτό της γνωρίζοντας ότι κλήθηκε να δώσει στο παιδί της την ελευθερία. Να το βοηθήσει να χτίσει προσωπικότητα, να βρει ταυτότητα, χωρίς να το δεσμεύει κοντά της. Κι αυτό είναι ένας ακόμη θάνατος. Διότι θέλει πολλή αγάπη για να μην βλέπεις το παιδί σου μόνο ως παιδί σου, αλλά και ως εικόνα Θεού, που καλείται να αγαπήσει και να δοθεί πέρα από σένα.

   Η Εκκλησία γιορτάζει το Δεκαπενταύγουστο ακριβώς αυτή την αλήθεια. Η Παναγία, λέγοντας το “ναι” στην κλήση του Θεού να γίνει μητέρα του Υιού Του, θανάτωσε κάθε δικό της θέλημα, κάθε όνειρο κοσμικό, κάθε επιθυμία. Πέρασε από τον χωρισμό που κάθε μάνα ζει την ώρα της γέννας. Και γνώριζε ότι το παιδί της δεν θα ήταν μόνο δικό της, αλλά όλου του κόσμου. Έγινε πρόξενος ζωής και η μητέρα της Ζωής. Και η Κοίμησή της είναι γιορτή. Η μετάστασή της δείχνει ότι διά του θανάτου η ζωή και διά πρεσβειών της η αγάπη είναι το ιερό νόημα. Ας την παρακαλούμε!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Στο φύλλο της Τετάρτης 18 Αυγούστου 2021

πηγή

ΤΑ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΒΟΥΡΓΙΑ – ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ*-

Ήταν ένα ζεστό καλοκαιριάτικο μεσημέρι του Ιούνη του 2019 . Είπα να πάω να δω λίγο τη μάνα μου. Την είδα να κρατά ένα δισκάκι με δυο φέτες βρεγμένο ψωμί. Προχωρούσε αργά με μικρά βήματα στην αυλή του σπιτιού μας . Απίθωσε με τρεμάμενα χέρια το ψωμί στον φούρνο. Μα τι έκανε ;

Απρόσμενα ένα σμήνος σπουργίτια κατέβηκαν από το πουθενά κι άρχισαν χαρούμενα να τσιμπολογούν τα βρεγμένα ψιχουλάκια . Τραγουδούσαν , πετάριζαν με τα μικρά τους φτεράκια, χοροπηδούσαν εδώ κι εκεί . Ήταν ένα πανέμορφο θέαμα . Φιλονικούσαν , σπρώχνονταν να χωρέσουν στη στέγη του φούρνου , κελαηδούσαν μες την τρελή χαρά. Ήταν τρισευτυχισμένα .

-Τα καημένα σχολίασε η γριά μάνα μου . Εδώ και χρόνια , τα ταΐζω κάθε μεσημέρι . Πεινούν κι αυτά . Δεν βρίσκουν εύκολα φαγητό. Κοίταξέ τα για λίγα ψίχουλα πόση χαρά νιώθουν, άκου τι ωραία κελαηδούν , ευχαριστούν τον Θεό για το λιγοστό ψωμάκι , δοξολογούν τον Πλάστη τους …

Έμεινα άφωνη να τα κοιτάζω . Την μάνα μου την καλόψυχη , την σπλαχνική , που συμπόνεσε ακόμη και τα σπουργίτια. Εγώ δεν σκέφτηκα ποτέ να ταΐσω τα σπουργίτια και μάλιστα επί σταθερής βάσης . Ναι, να φροντίσουμε αδέσποτα σκυλιά γατιά , λίγα ψίχουλα τον χειμώνα , αλλά κάτι τέτοιο δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου . Σκέφτηκα για πολλοστή φορά ότι την αξιοσύνη της μάνας μας δεν μπορέσαμε να την φτάσουμε ποτέ κανένα της παιδί …

Τα σπουργίτια συνέχισαν τον χορό και το τραγούδι στον φούρνο της μικρής μας αυλής, που χώρεσε αλήθεια τόσες όμορφες στιγμές, τόσες οικογενειακές χαρές ! Τώρα τα πουλιά πέταξαν μακριά απ΄ τη φωλιά , έκτισαν τις δικές τους φωλιές . Όμως το τραγούδι δεν σταμάτησε ποτέ , γιατί τώρα το πατρικό μου σπίτι φιλοξενεί άλλα πουλιά, τα σπουργίτια της γειτονιάς !

Παρατήρησα ένα σπουργίτι. Στεκόταν φρουρός στα κεραμίδια του σπιτιού, καθώς τα άλλα σπουργιτάκια γλεντούσαν τρώγοντας . Κοίτα τώρα σοφία και οργάνωση αν και πουλιά , σκέφτηκα , έχουν και φρουρό ασφαλείας !

Είπα στα εγγόνια μου , το και το.

Να πάμε να τα γυρίσω βίντεο , είπε ένας εγγονός μου.

Χαμογέλασα. Άλλη γενιά, άλλα έθιμα . Να πάμε μια μέρα …Οι μέρες πέρασαν , σβήστηκαν στο πέρασμα του χρόνου .

Αρχές Αυγούστου η μάνα μας αρρώστησε . Βεβαίως θυμηθήκαμε τα σπουργίτια της . Επί το έργον. Το καθήκον μας καλεί . Έτσι ακριβώς όπως έκανε κι εκείνη πριν πέσει στο κρεβάτι. Βάλαμε ψωμί στον φούρνο ξανά και ξανά … και πάλι και αύριο και μεθαύριο…όμως τα σπουργίτια δεν ματαφάνηκαν. Τα περιμέναμε . Λέγαμε . Σήμερα δεν μπορεί , θα έρθουν να φάνε . Έχει τόσες μέρες που…

Στις 11 Αυγούστου η μάνα μας ζήτησε να την καθίσουμε λίγο στην αυλή. Καθίσαμε τα αδέλφια δίπλα της . Όπως τον παλιό καλό καιρό που καθόμασταν παιδάκια στην ποδιά της να μας πει παραμύθια . Θυμηθήκαμε τα σπουργίτια . Σχολιάσαμε : Ακόμη και τα σπουργίτια κατάλαβαν ότι η μαστόρισσα τους αρρώστησε γιατί δεν έρχονται πια , αν και καθημερινά βάζουμε ψωμί.

Η μάνα μας κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι της .

– Όχι, δεν είναι γι αυτό που δεν έρχονται, λάθος κάνετε .

-Εμ γιατί;

=Είναι δεκαπενταύγουστος , μεγάλη νηστεία. Τα σπουργίτια δεν τρώνε …

-Έλα ρε μάνα τώρα που… Γελάσαμε αυθόρμητα . Απίστευτα πράγματα. Τι λες τώρα;

-Σωστά σας λέω . Έτσι είναι . Τα σπουργίτια νηστεύουν.

-Έλα τώρα ρε μάνα , αντέτεινα , πώς ξέρουν τώρα τα πουλιά ότι είναι δεκαπενταύγουστος και θα πρέπει να νηστέψουν;

-Είναι πολύ έξυπνα πουλιά , έχουν χάρισμα από τον Θεό.

Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο χαμογελώντας, ως συνένοχοι. Ναι τώρα που…

Η μάνα μας κατάλαβε τη σκέψη μας . Πω πω.

-Να σας το αποδείξω για να πειστείτε .

Ξαναγέλασα. Θυμήθηκα τα Μαθηματικά στο Δημοτικό της γενιάς μου , στο Δημόσιο σχολείο της αριστείας , που στην Τρίτη Δημοτικού μας μάθαιναν αυτή την βασική αρχή : Τα δεδομένα, το ζητούμενο, η απόδειξη . Να τώρα η μάνα μου που μόνη της θέτει επί τάπητος την απόδειξη.

Ήλθε ακόμη στο μυαλό μου μια χρονιά, που όντας νεαρή δασκάλα πήγα στο χωριό καταγωγής της μάνας μου να δουλέψω στις εκλογές. Με πλησίασε ο μουκτάρης του χωριού , παλιός συμμαθητής της μάνας μου . Μου τόνισε πόσο έξυπνη μαθήτρια ήταν ειδικά στα Μαθηματικά . Τόσο, που πηδώντας από τάξη σε τάξη , σε τρία χρόνια τελείωσε την Ε΄ Δημοτικού ! Ήταν οι χρυσοί καιροί που τα προικισμένα παιδιά άνοιγαν τον δρόμο ! Και τότε , ο παππούς την έβγαλε από το σχολείο , για να βοηθά στα χωράφια . Τρεις μήνες τον θερμοπαρακαλούσε ο δάσκαλος να στείλει το παιδί πίσω στο σχολείο… Η μάνα μας, ποτέ δεν μας είπε αυτή την ιστορία .

Να την τώρα τη μάνα μας με το τετράγωνο μυαλό που θα μας το αποδείξει κιόλας . Χαμογελάσαμε ξανά σαν άπιστος Θωμάς . Αν είναι δυνατόν τώρα τα σπουργίτια να νηστεύουν για τον δεκαπενταύγουστο.

Κοιτάξτε ξανάπε η μάνα μας ήρεμα , γαλήνια , με μισοσβησμένη φωνή : Θα το δείτε . Τα σπουργίτια θα ξανάρθουν στο σπίτι μας στις 15 Αυγούστου , που τελειώνει η νηστεία . Θα΄ρθουν για το τραπέζι του δεκαπενταυγούστου , πρόσθεσε χαμογελώντας .

Κλείσαμε το στόμα μας , τα παιδιά της , οι «πολύξεροι» εκπαιδευτικοί . Να το πιστέψουμε ; Μα είναι δυνατόν;

Θυμήθηκα μια ιστορία που διάβασα για τον Γέροντα Παΐσιο , που έμενε νηστικός σχεδόν όλο τον δεκαπενταύγουστο , τιμώντας έτσι τη μνήμη της Παναγίας . Τόσο μεγάλη νηστεία είναι .

-Ναι , είπε ξανά η μάνα μας . Τόσο μεγάλη νηστεία είναι . Για την Παναγία μας .

Τ΄ ασημένια της μαλλιά, το ρυτιδιασμένο της πρόσωπο, τα ροζιασμένα της χέρια , η σοφία των 90 της χρόνων , οι πικρές εμπειρίες της χηρείας από τη νιότη της , το ξεκάθαρο βλέμμα της , η γαλήνια μορφή της , δεν μας αφήνουν να συνεχίσουμε άλλο .

Είναι τόσο σίγουρη γι αυτό που λέει . Κι άλλο τόσο εμείς ότι δεν είναι δυνατόν να… όμως δεν τολμούμε να συνεχίσουμε άλλο. Σεβόμαστε τη μάνα μας. Είναι άρρωστη. Φεύγει; Πλήρης ημερών . Μια θλίψη μας πλακώνει.

Πού είναι κι αυτά τα σπουργίτια να μας δώσουν λίγη χαρά ; Πού χάθηκαν ;

Οι μέρες πέρασαν ξανά. Το ψωμί στον φούρνο δεν έλειψε . Περίμενε κι αυτό τους πεινασμένους φτερωτούς φίλους της γειτονιάς . Όμως τα σπουργίτια δεν πάτησαν το πόδι τους .

Ξημέρωσε δεκαπενταύγουστος . Κατά το μεσημέρι τα σπουργιτάκια άρχισαν να καταφθάνουν το ένα πίσω από το άλλο στον φούρνο της μάνας μας . Η μικρή μας αυλή γέμισε κελαηδήματα , τραγούδια και χαρές . Μα ήταν δυνατόν; Σωστά έβλεπαν τα μάτια μας ;

– Να τα , είπε η μάνα μας χαμογελώντας . Ήλθαν για το τραπέζι του δεκαπενταυγούστου , μετά από τόση νηστεία για την Παναγία μας . Είδατε που σας έλεγα ;

Βάλτε ψωμί για τα πουλιά !

Τα σπουργίτια του δεκαπενταυγούστου φτερούγιζαν όλο χαρά με τα μικρά τους φτεράκια , τσιμπολογούσαν το φτωχικό τους φαγητό και δοξολογούσαν ευχαριστώντας τον Πλάστη τους.

Γλεντούσαν για τη ζωή, για το ψωμί, τιμούσαν την Παναγία μας κι ευχαριστούσαν τη γριά μάνα μας για το τραπέζι του δεκαπενταυγούστου !

Τα σπουργίτια του δεκαπενταυγούστου !

* Τέως Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης Κύπρου

 

Από την Ραμάλα στην Παλαιστίνη και τον μικρούλη Παΐσιο

 

Από την Ραμάλα στην Παλαιστίνη και τον μικρούλη Παΐσιο 

πηγή

«Καλός ή καλή είναι, αλλά μόνο που γκρινιάζει!»

 Είναι το παράπονο πολλών συζύγων, ανδρών και γυναικών, ότι ενώ γενικώς δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον ή την σύντροφό τους, εκείνο που τους ενοχλεί ιδιαίτερα είναι η… γκρίνια του/της.

 «Καλός ή καλή είναι, αλλά μόνο που γκρινιάζει». Κι είναι κάτι που πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα από όλους κι όχι μόνο από τους συζύγους!

 Μοιάζει η γκρίνια με την περίπτωση της αγελάδας, που μπορεί να γεμίσει την καρδάρα, όπως λέμε, στο τέλος όμως να δώσει μία με το πόδι της και να… χύσει όλο το γάλα. Που σημαίνει ότι η γκρίνια μπορεί να μη φαίνεται για κάποιους ότι είναι κάτι σημαντικό, όμως τελικώς μάλλον δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί; Όπως μπορεί εύκολα να υπονοήσει κανείς η γκρίνια τελικώς κρύβει μία μεμψίμοιρη ψυχή, μία έλλειψη δηλαδή μεγαλοκαρδίας και αγαθής διάθεσης - μπορεί μερικές φορές βεβαίως να οφείλεται σε κάποιο πρόβλημα υγείας - που κάνει τον γκρινιάρη να ψάχνει να βρίσκει ακόμη και σε κάτι… τέλειο την ατέλεια. Κι αυτό θα πει ότι βαθύτερα υφίσταται κάποια επιθετικότητα του γκρινιάρη απέναντι στον… ίδιο του τον εαυτό, ο ίδιος δεν τα έχει βρει όπως πρέπει με τον εαυτό του, κι αυτήν τη δυσαρμονία του την προβάλλει και στις σχέσεις του, τις οικογενειακές, τις επαγγελματικές, σχεδόν όλες.
 Η υπέρβαση του προβλήματος φαίνεται να είναι μονόδρομος. Ως σύμπτωμα εγωισμού η γκρίνια θεραπεύεται με την άσκηση της αγάπης, της μόνης πραγματικότητας που καταργεί τον εγωισμό. Όσο κανείς συνειδητοποιεί ότι η γκρίνια είναι πράγματι πρόβλημα και μάλιστα πνευματικό, όσο ο πιστός αποζητά να στέκεται πάντοτε εκεί που είναι το θέλημα του Θεού, τόσο θα βλέπει να μειώνεται η κακή διάθεση, γιατί θα υπερισχύει η χάρη του Θεού, η οποία αμβλύνει τις εντάσεις και βλέπει κυρίως τα θετικά και όχι τα αρνητικά των ανθρωπίνων καταστάσεων. Ο καλός λόγος μας, έστω και με το «ζόρι» μερικές φορές, το χαμόγελό μας, η αγκαλιά μας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην υπέρβαση αυτού του ψυχικού τελικά προβλήματος.
π.Γεώργιος Δορμπαράκης

πηγή

Κι όμως, σε έπεισαν να αφήσεις την μητρότητα.

Αγκαλιασμένη με το σκοτάδι, το ψέμα και την πλάνη, μέσα στην διαστροφή, βαδίζεις για την κόλαση.

Τι είναι η διαστροφή; Να πιστεύω ότι αυτό που με διαλύει ψυχολογικά ότι είναι καλό, αλλά και να μην βλέπω το καλό μου και να το αποφεύγω. Να μην μπορεί τίποτα να με επαναφέρει στην ευθεία, να με ξυπνήσει και να με σώσει. Τότε είμαι μέσα στην διαστροφή. Αν εξακολουθώ να θέλω να κάνω παρέα με κάποιον που με καταστρέφει και δεν βλέπω ότι θέλει μόνο το κακό μου, για παράδειγμα.

Τι είναι η κόλαση; Ότι με ταράζει, ότι με διαλύει, ότι με βγάζει και με τραβά από την ειρήνη και την γαλήνη, ότι θέλει το κακό μου είναι αυτό που με κολάζει. Κόλαση είναι το άγχος, το στρες, η ταραχή, τα νεύρα και ο θύμος, οι νευρωτικές εσωτερικές καταστάσεις που εκδηλώνονται και εξωτερικά και καταλαμβάνουν τον άνθρωπο. Μπορεί ο άνθρωπος εξωτερικά να μοιάζει πράος αλλά μέσα του να είναι ένα καζάνι που βράζει, αλλά και το αντίθετο να μοιάζει θυμωμένος και μέσα του να είναι ήρεμος, απλά είναι αυστηρός.

Τι είναι ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ; Είναι η ατράνταχτη εσωτερική ηρεμία, είναι η παρουσία του Χριστού στην καρδιά του ανθρώπου.
«Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω·»

Αυτός είναι που καθαρίζει και φυλάει τον εσωτερικό άνθρωπο. Αυτός είναι που τον καθοδηγεί κάθε φορά να γίνεται χρήσιμος, όποτε χρειάζεται ήρεμος, αυστηρός, αμίλητος, ομιλητικός, κ.α. Αυτός είναι που ξέρει πότε χρειάζεται το κάθε τι. Αυτός είναι που μας οδηγεί στην ηρεμία και την γαλήνη
«Μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχές υμών». (Ματθ,ια΄,29).

Είμαστε σε εποχές διαστροφής και κολάσεως.
Καημένες γυναίκες, σας λυπάμαι. Σας έχουν πείσει πλέον ότι η μητρότητα είναι δευτερεύων και τριτεύων ζήτημα για την γυναίκα, αυτό όμως είναι η διαστροφή της αλήθειας. Διαλυμένες ψυχές, καριερίστριες, προσπαθείτε να πείσετε τους εαυτούς σας και τους άλλους, ότι η κόλαση που σας έβαλαν είναι ωραία… Παράδειγμα αυτή η «πρόεδρος της δημοκρατίας» ένας διαλυμένος άνθρωπος είναι, που παριστάνει την χαρούμενη και την ευτυχισμένη μέσα στην αλαζονεία του βίου της…

Κάπως έτσι διαλυθήκαμε. Ο ρόλος της μάνας έγινε κομπάρσου και όχι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑΣ. Αλλά είπαμε η διαστροφή είναι να πιστεύεις αυτό που σε διαλύει, για σωστό. Σας έχουν κάνει να πιστεύετε ότι η μητρότητα είναι περιττή. Σας έχουν κάνει να νομίζεται ότι είστε φεμινίστριες και ότι είστε ενάντια στον άνδρα, ωστόσο όλες σας πίσω από αυτούς τρέχετε και σας δίνουν οδηγίες για τον φεμινισμό. Έχετε βάλει στόχο στην ζωή σας την διασκέδαση και την καλοπέραση και στα 40 σας θυμάστε ότι δεν έχετε κάνει παιδιά και παρεξηγιέστε με ένα σποτάκι το οποίο απλά λέει «πότε θα γίνεις μάνα». Φυσικά αφού σας πληγώνει, αφού σας λείπει η μητρότητα μα τώρα είναι αργά, γιατί ξεχαρβαλωθήκατε,  γιατί πέρασε η μπογιά σας και δεν προσέξατε τον εαυτό σας και τον κακόμεταχειρηστήκατε για να ικανοποιήσετε τα πάθη σας. Μα τώρα ψάχνετε ένα κορόιδο να σας κάνει κυρία μπας και στα γερατεία σας ξεσκατίζει κανείς.

Έτσι καταλήξαμε να κυκλοφορούν ανάμεσα μας γυναίκες μισότρελες που εξωτερικά μοιάζουν ζηλευτές, πετυχημένες, χαρούμενες, ελκυστικές, ελεύθερες, κ.α εξωτερικά. Τους λείπει όμως βαθιά μέσα τους η μητρότητα. Γυναίκες που δεν ξέρουν τι θέλουν, γεμάτες ψυχολογικά και φόβους και πάθη, να σέρνουν μαζί τους μια σακούλα ψυχοφάρμακα και 10 σκύλους ή 10 γάτες για να το παίξουν και αυτές κάπου μάνες και να λένε από μέσα τους «να και εγώ μεγαλώνω παιδιά, τα σκυλάκια μου\ γατάκια μου», και έτσι κάπως να ησυχάζουν την φωνούλα που τους φώναζε χρόνια «πότε θα γίνεις μάνα;»

Μα φοβάστε με το σποτάκι που ξυπνάει την θαμμένη φωνούλα μέσα σας η οποία άλλαξε και λέει« δεν πρόλαβες να γίνεις μάνα» μην ξεσηκωθούν οι νέες κοπέλες και θέλουν να γίνουν μάνες κάτι που η δική σας η γενιά το ανάβαλε για να σπουδάσει και να γίνει κάτι «σπουδαίο». Φοβάστε γιατί ζείτε στην διαστροφή και στην κόλαση και το μόνο που σκέφτεστε είναι ποιόν άλλον μπορείτε να τραβήξετε σε αυτό που ζείτε, δεν σκεφτήκατε ποτέ να ακούσετε την καρδιά σας και τώρα σας φταίμε εμείς.

Σας φταίμε εμείς, και συνεπώς πρέπει και εμείς οι νέες κοπέλες να ζούμε στην διαστροφή μη τυχόν και σας πιάσουν τα ψυχολογικά σας αν μας δείτε από μικρές με φουσκωμένε κοιλιές. Σας φταίμε εμείς που αποφασίσατε να φάτε τα καλύτερα σας χρόνια για να γίνεται τηλεπαρουσιάστριες ή τραγουδίστριες ή γιατρίνες σπουδαίες και δώσατε την ψυχή σας προκειμένου να το καταφέρεται και δεν σας έμεινε τίποτα για την μητρότητα. Σας φταίμε εμείς που δεν κάνατε παιδιά διότι περιμένατε να μπείτε στο δημόσιο τομέα και εν τέλη μπήκατε στην κλιμακτήριο και δεν τα καταφέρατε.

Και μας πιέζεται τις νέες κοπέλες, «μην κάνεις ακόμα παιδιά», «να κάνεις ένα και βάλε το στην βιτρίνα», «πήγαινε με όσους θέλεις», κ.λ.π. Και τα κορίτσια είναι 13 χρονών και τα έχουν κάνει όλα, και όταν εννοώ όλα εννοώ όλα και από παντού. Μα φυσικά δεν μπορείτε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω αλλά μπορείτε να μας καταστρέψετε. Και λένε οι δάσκαλοι στα παιδιά «να αυνανίζεστε είναι καλό» (όντως δεν κάνω πλάκα). Και εθίζονται στα πάθη από μικρά τα παιδιά. Που να κάνουν μετά παιδιά, που έχουν χαλάσει;

Σιγά όμως που σας νοιάζει, θα έχουν και γκόμενες να πηδάν οι δικοί σας. Μα φυσικά. Αφού κατέστρεψαν οι επιλογές σας εσάς να μην καταστρέψετε εσείς εμάς; Μην έχετε και αντίζηλες φυσικά.

Η διαστροφή του κόσμου, τα πρότυπα της δύσης, μας διαλύουν, σαν κοινωνία, σαν Ρωμιοσύνη, σαν ανθρώπους, σαν ψυχές. Θέλατε όλες να γίνεται δυτικές και περιμένατε τον πρίγκιπα που θα σας σώσει αλλά ξεχάσατε πως δεν είσαστε οι ίδιες πριγκίπισσες. Θέλατε να γίνετε δυτικές και δεν σας αρκούσε ένας απλός άντρας που θα σας αγαπούσε και θα σας έκανε μάνες και νοικοκυρές.

Μακάρι να δώσει ο Θεός, να οικονομήσει να αποτινάξουμε τον χειρότερο ζυγό, αυτόν της δύσης και της αλαζονείας.

capnews

Εκείνος που σπείρει τον σπόρο του Χριστιανισμού, στην καρδιά ενός παιδιού, είναι σαν φυτεύει και να καλλιεργεί ένα φυτό στον παράδεισο

Το ζητούμενο δεν είναι να φτιάξεις παιδί μορφωμένο, αλλά χαριτωμένο. Έλεγε κάποιος σοφός:
Εκείνος που σπείρει τον σπόρο του Χριστιανισμού, στην καρδιά ενός παιδιού, είναι σαν φυτεύει και να καλλιεργεί ένα φυτό στον παράδεισο.
Ενώ εκείνοι που σπείρουν την κακία, την ακολασία και την απιστία στην καρδιά του παιδιού, φυτεύουν και καλλιεργούν ένα φυτό εκ προοιμίου, στην κόλαση.
Την καρδιά του παιδιού, μπορούμε να την παρομοιάσουμε με ένα κήπο και τους γονείς με κηπουρούς του Θεού. Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι από την βρεφική ηλικία, να καθαρίσουν τον κήπο, από τα αγριόχορτα και τα ζιζάνια της αμαρτίας.
Αν όμως οι γονείς αργοπορήσουν και το κακό ριζώσει καλά στις καρδιές των παιδιών τους και η παιδική καρδιά ''χορταριάσει'' από ελαττώματα, τότε δεν θα μπορούν να τα βγάλουν πέρα, με τα ζιζάνια αυτά...

Δημήτριος Παναγόπουλος
Ιεροκήρυκας

πηγή

Πουθενά όμως δεν βρήκα τέτοιο ηρωικό βλέμμα όσο στις γυναίκες που ξέρουν ότι έχουν ένα παιδί με ιδιαιτερότητα

  Πιο μάνες από την κάθε μάνα στο κόσμο, είναι εκείνες οι γυναίκες που έκλαψαν από στενοχώρια και όχι από χαρά, βλέποντας τον πρώτο υπέρηχο του παιδιού τους.
Πιο μάνες από κάθε άλλη, είναι εκείνες που κράτησαν στην αγκαλιά τους ένα διαφορετικό παιδί.
Ένα παιδί που αποφάσισαν να φέρουν στον κόσμο τούτο.
Τον ιδανικό, τον όμορφο, τον σωστό που δεν χωράει λάθη, που δεν χωράει ιδιαίτερους ανθρώπους.
Που εμείς φτιάξαμε έτσι, ώστε να αποτελείται από όμορφα,ροδαλά, παχουλά παιδιά.
  Και δείχνουμε ακόμα με το δάχτυλο, τη μητέρα στο διπλανό δωμάτιο που κρατάει στην αγκαλιά της ένα ιδιαίτερο παιδί.Που ξέρει ότι το χαμόγελο όλων παγώνει στα χείλη τους και το βλέμμα τους έχει μια λύπη.Το δικό της όμως χαμόγελο είναι το ίδιο.Γιατί για εκείνη, το δικό της παιδί είναι το πιο όμορφο απ’ όλα.
Στην πορεία της ζωής μου έχω συναντήσει πολλές μανάδες και τις έχω συναναστραφεί.Λόγω της δουλειάς μου ίσως περισσότερες.
Πουθενά όμως δεν βρήκα τέτοιο ηρωικό βλέμμα όσο στις γυναίκες που ξέρουν ότι έχουν ένα παιδί με ιδιαιτερότητα.
  Στο βλέμμα μιας τέτοιας μάνας θα διακρίνεις τα πάντα.Το βλέμμα θα σου μιλήσει πριν το στόμα ανοίξει.Σε αυτές τις γυναίκες που υποκλίνομαι,είναι που όσο βαθιά και να έψαξα χρόνια τώρα να βρω κάποιο σημάδι πως κάτι τις βάραινε,
μέσα στην ίριδα των ματιών τους έβλεπα μόνο αγάπη και υπομονή.
Και ας είχαν στην πλάτη τους έναν σταυρό μεγαλύτερο από το ανάστημά τους.
  Έτσι λοιπόν γυρνούσα στον εαυτό μου λέγοντας ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι, που θεωρούσα ότι έχω πρόβλημα γιατί δεν διαβάζει πολύ, γιατί δεν έχει καλούς βαθμούς, γιατί αργεί να κοιμηθεί, γιατί ασχολείται τόσο με τα pc games και όλες αυτές τις χαζομάρες που με απασχολούσαν.
  Ευχήθηκα να έχει την υγεία του και τίποτε άλλο.Μα επειδή είμαι άνθρωπος, ξεχνούσα τον όρκο μου και πάλι κάποιο περιστατικό μου τον θύμιζε.
Ώσπου στο τέλος, μετά από αρκετές φορές, από χρόνια ολόκληρα, κατάφερα να φτάσω εκεί που ήθελα.
  Στο να τηρήσω αυτό που ευχόμαστε όλοι, αλλά λίγοι το πράττουμε. Να έχουν τα παιδιά μας την υγεία τους πάνω από ΟΛΑ.Δεν θέλω με αυτό να μειώσω τίποτα.
  Ούτε την πρόοδο, ούτε τη μάθηση,ούτε τις σπουδές ούτε τη μόρφωση.
Μα εάν το παιδί σου δεν είναι τόσο δυνατός μαθητής ή τόσο καλός φοιτητής ή δεν περάσει σε μια σχολή και εσύ πεθαίνεις από άγχος, το στενοχωρείς και το πιέζεις και εκείνο, τότε έλα να σε πάρω από το χέρι να σε πάω εκεί που η ψυχή και η λογική σου δεν το αντέχει.
Και ξαναγύρισε τότε πίσω και πες του πάλι τα ίδια εάν μπορείς.Αλλά δεν θα μπορείς.
  Μάθαμε να είμαστε φαντασμένοι, μέσα από τα τέλεια παιδιά μας.Να θεωρούμε την ευτυχία μας ένα αντάλλαγμα όμορφων, δυνατών, άριστων μαθητών.
Να λέμε “ο δικός μου πήρε 20” λες και το πήραμε εμείς.Κατά τ’ άλλα η ψυχή μας φτωχή πολύ και αδιάβαστη να συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία
στις πλάτες των παιδιών μας.
Όχι λοιπόν. Θα μας πεις πρώτα εσύ,ποιος είσαι και τι έκανες σε αυτή τη ζωή
και θα αφήσεις το παιδί σου που το έχεις για βιτρίνα.
  Γιατί πρέπει να είσαι ταπεινός για να μπορέσεις να αξίζεις αυτό το παιδί που θα σου φέρει 20, χωρίς να το έχεις πιέσει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Έχω γνωρίσει άξιους ανθρώπους,που χωρίς να έχουν την ίδια ευκαιρία στη ζωή,
έχουν παιδιά έξοχα.Ανθρώπους που δεν κοκορεύονται και δεν είναι υπερόπτες.
  Έχω γνωρίσει και άλλους που πριν σου πούνε το όνομά τους,σου εκθειάζουν τα παιδιά τους, γιατί μέσα από εκείνα γίνονται αυτοί κάποιοι.
Σίγουρα, για να μην παρεξηγηθώ,δεν είναι κακό να είσαι περήφανος για το παιδί σου.Είναι το πιο σημαντικό άτομο στον κόσμο.
Όμως άνθρωπε, θυμήσου ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να έχεις υγιή παιδιά.
Και αυτό μεταξύ μας, το ξεχνάς.
  Ο Θεός με ευλόγησε να έχω ένα υγιέστατο παιδί.Όμως, στις δυσκολίες που έρχονται, στιγμή δεν παύω να σκέφτομαι,ότι στη θέση εκείνης της μάνας που το παιδί της δεν περπατάει,θα μπορούσα να ήμουν εγώ.
Και αυτό δεν το ξέχασα, ούτε όταν δεν πήρε καλό έλεγχο,
ούτε όταν κόπηκε σε μαθήματα, ούτε όταν δεν πέρασε στη σχολή.
  Δεν είμαι καλή, ούτε καλύτερη από κανέναν.Έχω κάνει τα πιο πολλά λάθη.
Όμως κάποτε, έκανα μια ευχή και έγινε πραγματικότητα.
Να έχω ένα υγιές παιδί.Δεν ζήτησα να έχω ένα άριστο ρομπότ.Εσείς τι ζητήσατε, θυμάστε;
Μπέττυ Κούτσιου

῾Χαιρετήστε – λέγει – τον Ανδρόνικο και την Ιουνία τους συγγενείς μου, οι οποίοι και πριν από εμένα έγιναν χριστιανοί’»

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

    «Αυτός ο απόστολος του Κυρίου, αφού διέτρεξε σαν να είχε φτερά όλη την οικουμένη, ξερίζωσε εκ βάθρων κάθε πλάνη με το κήρυγμά του γιά τον Χριστό, έχοντας ακόλουθό του και την υπερθαύμαστη Ιουνία, η οποία είχε νεκρωθεί ήδη για τον κόσμο και ζούσε μόνο για τον Χριστό. Αποτέλεσμα της δράσης τους αυτής ήταν να ελκύσουν στη γνώση του Θεού πολλούς ανθρώπους, προκαλώντας έτσι την καταστροφή των ειδωλολατρικών ναών. Όπου πήγαν οικοδόμησαν θείες εκκλησίες, αποδίωξαν από τους ανθρώπους ακάθαρτα πνεύματα και θεράπευσαν ανίατα πάθη. Στο τέλος, ως άνθρωποι, έφυγαν από τη ζωή αυτή. Αυτούς τους αποστόλους τους θυμάται ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του. ῾Χαιρετήστε – λέγει – τον Ανδρόνικο και την Ιουνία τους συγγενείς μου, οι οποίοι και πριν από εμένα έγιναν χριστιανοί’»[1].

 Η συγγένεια του αποστόλου Παύλου προς τους σήμερα εορταζομένους αποστόλους Ανδρόνικο και Ιουνία, όπως και η πριν από αυτόν ένταξή τους στην Εκκλησία ως μέλη Χριστού, είναι από τα σημεία που θίγει έντονα ο άγιος υμνογράφος Ιωσήφ, διότι τα βλέπει να προβάλλονται από τον ίδιο τον Παύλο ως αποδεικτικά της σπουδαίας θέσης αυτών στην Εκκλησία. 

 Ο απόστολος Παύλος δηλαδή μνημονεύοντας ιδιαιτέρως τους αγίους Ανδρόνικο και Ιουνία στην προς Ρωμαίους επιστολή δείχνει ότι πρόκειται περί αποστόλων που κατέχουν επίσημη θέση στην Εκκλησία. «Σας επισήμους πράγματι μεταξύ των Αποστόλων ο μακάριος Παύλος σας ανακηρύττει στην Εκκλησία, μακάριοι»[2] (ωδή ε´). «Σε τιμάμε τώρα, μαζί με τον Παύλο, εμείς που μαζευτήκαμε με πίστη, Ανδρόνικε, ως συγγενή του Παύλου, που έγινες μαθητής του Χριστού και πριν από αυτόν»[3] (ωδή ε´). Κι είναι ευνόητο: αν ένας μέγας άγιος και μέγας απόστολος σαν τον απόστολο Παύλο εκθειάζει κάποιους, σημαίνει ότι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι τυχαία πρόσωπα. Μόνον ένας άγιος με οξυμμένα τα πνευματικά κριτήριά του μπορεί να βλέπει την πνευματική κατάσταση των άλλων, όπως εν προκειμένω ο Παύλος για τους Ανδρόνικο και Ιουνία. 

Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος το έχει πει: «ο πνευματικός πάντα ανακρίνει, αυτός δε υπ᾽ ουδενός ανακρίνεται»[4]. Ο πνευματικός άνθρωπος, αυτός δηλαδή που έχει το Πνεύμα του Θεού, μπορεί να διακρίνει και να ελέγχει τα πάντα, ο ίδιος όμως δεν μπορεί να ελεγχθεί από οποιονδήποτε μη πνευματικό. Αυτό λοιπόν τονίζει και ο άγιος Ιωσήφ: «Ο θείος απόστολος Παύλος, εκθειάζοντάς σας λαμπρότατα με θεϊκούς επαίνους, προβάλλει στους πιστούς τη γενναιότητά σας, λέγοντας ότι αποδειχτήκατε μαθητές του Θεού Λόγου πριν από αυτόν και συγγενείς του ίδιου»[5] (στιχηρό εσπερινού).

  Η σεβαστική αυτή στάση του αποστόλου Παύλου προς τους συγγενείς του αγίους Ανδρόνικο και Ιουνία, στάση που προεκτείνεται και σε όλο το πλήρωμα πια των πιστών, προφανώς οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι οι άγιοι αυτοί απόστολοι υπήρξαν πράγματι άγιοι ως «του Λόγου υπήκοοι» (στιχηρό εσπερινού), αφού «όλες τις κινήσεις του νου τους τις κατεύθυναν με χαρά στην εφαρμογή των θελημάτων του Θεού[6] (ωδή α´) – αυτός είναι ο άγιος: ο πιστός που ολόκληρο τον εαυτό του τον αναφέρει στον Θεό και στην τήρηση του αγίου θελήματός Του - αφετέρου στο γεγονός ότι ο Ανδρόνικος, αλλά και η Ιουνία ασφαλώς «αξιώθηκε να δει, με τον αγώνα του να νεκρώσει τα αμαρτωλά φρονήματά του, τη ζωή των ζώντων, δηλαδή τον Χριστό τον Θεό μας ως άνθρωπο επί της γης»[7] (ωδή γ´), όπως και υπήρξαν μέτοχοι της φωτιάς του αγίου Πνεύματος που έπνευσε και σ᾽αυτούς κατά την Πεντηκοστή, φωτιά που περιέφεραν έπειτα στην άσκηση της ιεραποστολικής διακονίας τους. «Έγινες πυρίπνοος του θείου Πνεύματος με την καθαρή διάνοιά σου, απόστολε, περιφέροντας τη θέρμη της φωτιάς αυτής και φλέγοντας το αγκάθι της πλάνης»[8] (ωδή γ´).

  Οι εκτιμήσεις του αγίου Ιωσήφ ότι οι άγιοι «νέκρωσαν τα αμαρτωλά φρονήματά τους για να δουν τον Χριστό» και ότι «περιέφεραν τη θέρμη της φλόγας του Παρακλήτου» έχουν ιδιαίτερη σημασία και για τη δική μας ζωή. Κανείς δηλαδή δεν μπορεί να δει τον Χριστό, όχι βεβαίως «σαρκοφόρον επί γης»[9], αλλά εν Πνεύματι αισθητά στην καρδιά του, αν δεν κάνει έναν αγώνα, ασφαλώς με τη χάρη του Χριστού και μέσα στην Εκκλησία, για νέκρωση του αμαρτωλού φρονήματός του, διότι «ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν»[10], όπως και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πράγματι έλαβε αυτόν τον Χριστό μέσα του, αν δεν βρίσκεται σε θερμότητα η καρδιά του, ως προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Παγωμένη καρδιά, δηλαδή καρδιά που δεν έχει αγάπη, συνεπώς θέρμη αγίου Πνεύματος, έστω κι αν υπάρχει ομολογία πίστεως, δεν έχει και Χριστό. Ο Χριστός βρίσκεται πάντοτε και μόνον εκεί που περιφέρεται η θέρμη της φλόγας του Πνεύματος του Θεού, η ζωντανή αγάπη[11].



[1] Συναξάρι του Μηναίου.

[2] «Ως επισήμους όντως εν αποστόλοις υμάς ο μακάριος Παύλος ανακηρύττει εν τη Εκκλησία, μακάριοι».

[3] «Ως συγγενή σε Παύλου και προ αυτού μαθητήν χρηματίσαντα, συν αυτώ νυν τιμώμεν, πίστει συνελθόντες, Ανδρόνικε».

[4] Α΄ Κορ. 2, 15.

[5] «Παύλος ο θείος Απόστολος, θείοις επαίνοις υμάς εκθειάζων λαμπρότατα, τοις πιστοίς παρίστησι την υμών γενναιότητα, προ τούτου λέγων αποδειχθήναι υμάς Θεού του Λόγου μαθητάς».

[6] «Ίθυνας του νοός σου πάσας τας κινήσεις, ιερώτατε, προς Θεού θελημάτων αποπλήρωσιν χαίρων, Ανδρόνικε».

[7] «Νεκρώσας τα μέλη σου αγωνίσμασι, την ζωήν κατηξίωσαι των ζώντων θεάσασθαι επί γης σαρκοφόρον, Χριστόν τον Θεόν ημών».

[8] «Πυρίπνοος γέγονας θείου Πνεύματος, καθαρά διανοία σου, την θέρμην, απόστολε, περιφέρων και φλέγων της πλάνης την άκανθαν».

[9] Από την υμνολογία της Εκκλησιας.

[10] Ματθ. 6, 24.

[11] Πρβλ. Α΄ Ιωάν. 4, 8: «Ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστί».

Η κυρά Μαρία η Προσφορού

 Σήμερα κηδεύτηκε η κυρά Μαρία η Προσφορού από την Αγία Παρασκευή. Είχα την ευλογία να την γνωρίσω. Μία Αγία των Αθηνών. Μέρα νύχτα προσευχή στο μικρό καλυβακι της που ήταν πνιγμένο από πολυκατοικίες. Είχε στο δωμάτιό της την παμπάλαια εικόνα της Παναγίας της Οικονόμισσας.
Σήμερα την πήραν για πάντα στην Αγία Άννα στο Άγιον Όρος οι πατέρες. Ήρθαν Αγιορείτες, Ιερομοναχοι, Ιερείς έως και από την Κρήτη.
Στο προαύλιο του ναού 500 άτομα.
Αν δεν ήταν ο κόβιντ θα ήταν χιλιάδες. Αυτή η γυναίκα όλη τη νύχτα κομποσχοίνι και όλη την ημέρα ζυμωνε πρόσφορα. 2 και 3 σακιά πρόσφορα τη βδομάδα. Έστελνε παντού. Αμέτρητες Λειτουργίες από τα χεράκια της. Σκέφτομαι.
Αυτό το χρόνο πέθαναν περίπου 7 δεσποτάδες. Πήγαν στην κηδεία 5 παπάδες δικοί τους και άλλοι 5 φίλοι τους.
Σε κανέναν ο λαός δεν πήγε αυθόρμητα να γεμίσει τον περίβολο του ναού.
Σημάδια του ουρανού! Μία γυναικούλα που παντρεύτηκε ανήλικη ένα κτήνος που την κακοποιουσε και έμεινε νεότατη χήρα, έλαμψε πάνω από Αρχιερείς γιατί αγάπησε πολύ τον Ιησού Χριστό και έγινε Διακόνισσα Του να φτιάχνει μια ζωή πρόσφορα για τις Θείες Λειτουργίες Του.
π. Χρήστος Ιωαννίδης

Την ἔχω γνωρίσει !Ἔφτιαχνε πρόσφορα, μεγάλα, προζυμένια ἐννοεῖται... Καί φουσκωτά, σάν... πολίτικες βασιλόπιτες!
Γεώργιος Αναγνώστ..
Καλη Ανάσταση!!

πηγή

"Ας είμαστε μια λαμπάδα αναμμένη που θα φωτίζει πάντα τους γύρω μας και θα μοσχοβολά την πίστη μας στο Θεό!"

"Ας είμαστε μια λαμπάδα αναμμένη που θα φωτίζει πάντα τους γύρω μας και θα μοσχοβολά την πίστη μας στο Θεό!"

(Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Άγ.Παΐσιος-Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού γίνεται μάνα, μοιάζει μέ μηχανάκι πού, ὅσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατί δουλεύει συνέχεια ἡ ἀγάπη.

-Μιά φορά, Γέροντα, μᾶς εἴπατε ὅτι μέ τήν ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος μεγαλώνει, ὡριμάζει.

 – Δέν φθάνει νά ἀγαπάη κανείς τόν ἄλλον· πρέπει νά τόν ἀγαπάη περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του. Ἡ μάνα ἀγαπάει τά παιδιά της περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό της. Μένει νηστικιά, γιά νά ταΐση τά παιδιά της, ἀλλά νιώθει μεγαλύτερη εὐχαρίστηση ἀπό ἐκεῖνα. Τά παιδάκια τρέφονται ὑλικά καί ἡ μητέρα πνευματικά. Ἐκεῖνα ἔχουν τήν ὑλική γεύση, ἐνῶ αὐτή ἔχει τήν πνευματική… ἀγαλλίαση.

 Μιά κοπέλα, πρίν παντρευτῆ, μπορεῖ νά κοιμᾶται μέχρις τίς δέκα τό πρωί καί νά θέλη καί τό γάλα της νά τό ἑτοιμάζη ἡ μάνα της. Βαριέται νά κάνη καμμιά δουλειά. Τά θέλει ὅλα ἕτοιμα· θέλει ὅλοι νά τήν περιποιοῦνται. Ἀπαιτήσεις ἀπό τήν μάνα, ἀπαιτήσεις ἀπό τόν πατέρα, καί ἐκείνη νά ἔχη τό χουζούρι της. Ἐνῶ ὑπάρχει στήν φύση της ἡ ἀγάπη, δέν ἀναπτύσσεται, γιατί συνέχεια δέχεται βοήθεια καί εὐλογίες ἀπό τήν μάνα της, ἀπό τόν πατέρα της, ἀπό τά ἀδέλφια της. Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού γίνεται μάνα, μοιάζει μέ μηχανάκι πού, ὅσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατί δουλεύει συνέχεια ἡ ἀγάπη.

 Πρῶτα σιχαινόταν, ὅταν ἄγγιζε κάτι βρώμικο, καί ἔπαιρνε μοσχοσάπουνα γιά νά πλυθῆ. Ὕστερα, ὅταν λερώνεται τό παιδάκι καί πρέπη νά….τό καθαρίση, λές καί πιάνει… μαρμελάδες!

 Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι Δ´, Οἰκογενειακή Ζωή, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2003, σσ. 79-80.

 Πηγή

Προσευχή για ηρεμία στο σπίτι

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΗΡΕΜΙΑ: (για να προστατεύει ο Θεός την οικογένεια και να ξεπεραστούν οι δυσκολίες μέσα στο σπίτι)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι

Βασιλεύ ουράνιε, παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.

Δόξα Πατρί, και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς, Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.

Άγιε, επισκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί, και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, έλθετω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

(Ψαλμός 126)

ΕΑΝ μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες· εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων. 2 εις μάτην υμίν εστι το ορθρίζειν, εγείρεσθαι μετά το καθήσθαι, οι εσθίοντες άρτον οδύνης, όταν δω τοις αγαπητοίς αυτού ύπνον. 3 ιδού η κληρονομία Κυρίου υιοί, ο μισθός του καρπού της γαστρός. 4 ωσεί βέλη εν χειρί δυνατού, ούτως οι υιοί των εκτετιναγμένων. 5 μακάριος ος πληρώσει την επιθυμίαν αυτού εξ αυτών· ου καταισχυνθήσονται, όταν λαλώσι τοις εχθροίς αυτών εν πύλαις.

(Ψαλμός 127)
Προσευχή για ηρεμία στο σπίτι

ΜΑΚΑΡΙΟΙ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, οἱ πορευόμενοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ. 2 τοὺς πόνους τῶν καρπῶν σου φάγεσαι· μακάριος εἶ, καὶ καλῶς σοι ἔσται. 3 ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου. 4 ἰδοὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον. 5 εὐλογήσαι σε Κύριος ἐκ Σιών, καὶ ἴδοις τὰ ἀγαθὰ ῾Ιερουσαλὴμ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· 6 καὶ ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου. εἰρήνη ἐπὶ τὸν ᾿Ισραήλ.

(Ψαλμός 139)

Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.

2 ΕΞΕΛΟΥ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ρῦσαί με, 3 οἵτινες ἐλογίσαντο ἀδικίαν ἐν καρδίᾳ, ὅλην τὴν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμους· 4 ἠκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεὶ ὄφεως, ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν. (διάψαλμα). 5 φύλαξόν με, Κύριε, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀδίκων ἐξελοῦ με, οἵτινες διελογίσαντο τοῦ ὑποσκελίσαι τὰ διαβήματά μου· 6 ἔκρυψαν ὑπερήφανοι παγίδα μοι καὶ σχοινία διέτειναν, παγίδα τοῖς ποσί μου, ἐχόμενα τρίβους σκάνδαλα ἔθεντό μοι. (διάψαλμα). 7 εἶπα τῷ Κυρίῳ· Θεός μου εἶ σύ, ἐνώτισαι, Κύριε, τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου. 8 Κύριε, Κύριε, δύναμις τῆς σωτηρίας μου, ἐπεσκίασας ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρᾳ πολέμου. 9 μὴ παραδῷς με, Κύριε, ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας μου ἁμαρτωλῷ· διελογίσαντο κατ᾿ ἐμοῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃς με, μήποτε ὑψωθῶσιν. (διάψαλμα). 10 ἡ κεφαλὴ τοῦ κυκλώματος αὐτῶν, κόπος τῶν χειλέων αὐτῶν καλύψει αὐτούς. 11 πεσοῦνται ἐπ᾿ αὐτοὺς ἄνθρακες, ἐν πυρὶ καταβαλεῖς αὐτούς, ἐν ταλαιπωρίαις οὐ μὴ ὑποστῶσιν. 12 ἀνὴρ γλωσσώδης οὐ κατευθυνθήσεται ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνδρα ἄδικον κακὰ θηρεύσει εἰς διαφθοράν. 13 ἔγνων ὅτι ποιήσει Κύριος τὴν κρίσιν τῶν πτωχῶν καὶ τὴν δίκην τῶν πενήτων. 14 πλὴν δίκαιοι ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, κατοικήσουσιν εὐθεῖς σὺν τῷ προσώπῳ σου.

Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, Ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ ’Οσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

πηγή

Μου λείπει η μυρωδιά της αγάπης...

 Μου λείπει η μυρωδιά των καλών ανθρώπων...Θα με ρωτήσεις:

- Μα πώς μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι;.

 Και θα χαμογελάω. Δεν θα βιαστώ να σου απαντήσω για να μην εξορίσω τις στιγμές και τη γλύκα της ψυχής τους.
-Σαν ζεστό ψωμί! Έτσι μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι! Σαν τα χεράκια της γιαγιάς όταν είσαι μικρή!
Σαν το πουλόβερ του παππού όταν σε αγκάλιαζε!
Σαν το χαμόγελο της μαμάς!
Σαν το γέλιο σου όταν ήσουν παιδί!".
Ναι, μου λείπουν εκείνες οι στιγμές που στην ψυχή μου δεν καταλάβαινα την έννοια του κακού. Δεν το καταλαβαίνω τώρα, αλλά τώρα δυστυχώς ξέρω ότι υπάρχει.
Μου λείπει η μυρωδιά των ζεστών χεριών...Θα με ρωτήσεις:

  - Μα πώς μυρίζουν τα ζεστά χέρια;".
Θα κλάψω κι εγώ. Δεν θα βιαστώ να απαντήσω για να μην φύγει η ζέστη των δακρύων από το μάγουλο μου.
-Σαν παιδί! Σαν τη γιαγιά μου! Σαν τον μπαμπά μου! Σαν εκείνα τα μέρη όπου πάντα ένιωθα ασφαλής!. Και ακόμα νιώθω.
Αλλά κάποιοι έφυγαν."
Μου λείπει η μυρωδιά της αγάπης...Θα με ρωτήσεις: 

- Μα πως μυρίζει η αγάπη;".

 Και θα σου πω.... όπως όλα τα συναισθήματα, τα χαμόγελα, τα δάκρυα, η παιδική ηλικία θα χωρέσουν στα μάτια μου. Θα σε κοιτάζω, θα πάρω το χέρι σου χωρίς να πω τίποτα και θα το βάλω στον κόρφο μου. Στην καρδιά.
′-Αυτό είναι! Μυρίζει σαν καρδιά βανίλιας! Καρδιά με γιασεμί! Μια καρδιά που τρέμει! Δεν μπορώ να περιγράψω τη μυρωδιά και τη γεύση της αγάπης. Για τον καθένα είναι διαφορετική!
Κλείσε τα μάτια σου και ασκήσου στην αίσθηση. Νιώσε τον αέρα, τη χαρά, την καλοσύνη, την παιδική ηλικία. Κάθε ένα έχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά. Θα την αναγνωρίσεις. Είναι με την καρδιά σου!"

πηγή