Να ξέρετε, η κατάρα των γονέων πιάνει πολύ, ακόμη και η αγανάκτησή τους
Αλλά και οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στον “έξω απ' εδώ”, τα τάζουν στον διάβολο και έχει δικαιώματα μετά ο διάβολος. “Μου τόταξες”, σου λέει.
Ήταν ένα ανδρόγυνο στα Φάρασα (4). Αυτοί είχαν ένα παιδάκι που έκλαιγε, και ο πατέρας συνέχεια το έστελνε στον “έξω απ' εδώ”. Και να, τι έγινεΕπέτρεψε ο Θεός και, όταν το έστελνε στον “έξω απ' εδώ”, εξαφανιζόταν το παιδί από την κούνια. Η φουκαριάρα η μάνα πήγαινε μετά στον Χατζεφεντή (5). “Χατζεφεντή, νάχω την ευχή σου, το παιδί το πήραν οι δαίμονες”. Πήγαινε ο Χατζεφεντής, διάβαζε ευχές στην κούνια, επέστρεφε το παιδί. Αυτή η δουλειά γινόταν συνέχεια. Η καημένη έλεγε: “Χατζεφεντή, νάχω την ευχή σου, πού θα πάη αυτό;” “Εγώ δεν κουράζομαι να έρχωμαι, της έλεγε, εσύ κουράζεσαι να έρχεσαι να με φωνάζης; Θα κουρασθή ο διάβολος και θα σου αφήση”. Από τότε δεν εξαφανιζόταν το παιδί. Όταν μεγάλωσε μετά, το έλεγαν “υπόδειγμα του διαβόλου”. Ανακάτευε όλο το χωριό, άνω-κάτω τους έκανε. Τι τραβούσε ο πατέρας μου (6)! Πήγαινε στον έναν και έλεγε: “Ο τάδε είπε αυτό για σένα”. Πήγαινε στον άλλο, έλεγε τα ίδια. Μετά πιάνονταν ο ένας με τον άλλον, χτυπιόνταν. Όταν το καταλάβαιναν, πήγαιναν σ' αυτόν να τον πιάσουν, να τον λιντσάρουν. Αυτός τους κατάφερνε όμως να του ζητάνε και συγγνώμη! Τόσο διαβολεμένος ήταν! Υπόδειγμα του διαβόλου! Οικονόμησε ο Θεός να δουν και στην συνέχεια οι άλλοι το αποτέλεσμα, για να βάλουν μυαλό, να φρενάρουν τον εαυτό τους και να είναι πολύ προσεκτικοί, τώρα αυτόν πώς θα τον κρίνη ο Θεός, είναι άλλο θέμα. Φυσικά, έχει πολλά ελαφρυντικά.
Η μεγαλύτερη περιουσία για τον κόσμο είναι η ευχή των γονέων.
Όπως και στην μοναχική ζωή η μεγαλύτερη ευλογία είναι να πάρης την ευχή του Γέροντά σου. Γι' αυτό λένε: “Να πάρης την ευχή των γονέων”.
Μια μάνα, θυμάμαι, είχε τέσσερα παιδιά και έκλαιγε η καημένη: “Θα πεθάνω με τον καημό, μου έλεγε, δεν παντρεύτηκε κανένα παιδί. Κάνε προσευχή”. Χήρα γυναίκα εκείνη, ορφανά αυτά, τους πόνεσα. Κάνω προσευχή, κάνω προσευχή, τίποτε. Λέω, “κάτι συμβαίνει εδώ”. “Μας έχουν κάνει μάγια”, έλεγαν τα παιδιά. “Δεν είναι μάγια, φαίνεται αυτό, όταν είναι από μάγια. Μήπως σας καταριόταν η μάνα σας;” τα ρωτάω. “Ναι, Πάτερ, μου λένε, η μητέρα μας, όταν ήμασταν μικρά, επειδή ήμασταν πολύ ζωηρά, μας έλεγε συνέχεια από το πρωί μέχρι το βράδυ: “Κούτσουρα να μείνετε, κούτσουρα να μείνετε””. “Πάτε να τραντάξετε την μάνα σας, τα λέω, και να της πήτε να μετανοήση, να εξομολογηθή και από 'δω και πέρα να σας δίνει ευχές συνέχεια”. Μέσα σε ενάμισι χονο παντρεύτηκαν και τα τέσσερα. Εκείνη η καημένη ήταν χήρα γυναίκα, ήταν, φαίνεται, και στενόκαρδη, και εκείνα ζωηρά, την έσκαγαν, και έτσι τα καταριόταν.
- Αν οι γονείς καταρασθούν τα παιδιά και μετά πεθάνουν, πώς θα απαλλαγούν τα παιδιά από την κατάρa
- Αν ψάξουν τα παιδιά στον εαυτό τους, θα βρουν ότι, για να τα καταρασθούν οι γονείς τους, φαίνεται θα ήταν παλαβά και θα τους βασάνιζαν. Οπότε, αν συναισθανθούν το σφάλμα τους και μετανοήσουν ειλικρινά και εξομολογηθούν, τακτοποιούνται. Και αν τα παιδιά κάνουν πνευματική προκοπή, θα βοηθηθούν και οι γονείς.
- Γέροντα, και εμένα, όταν έφευγα για το Μοναστήρι, οι γονείς μου με καταριόνταν.
- Αυτές είναι οι μόνες κατάρες που γίνονται ευχή.
3) Βλ. Ισαάκ Σύρου, Ασκητικά, Λόγος ΝΕ', έκδ. Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1977, σ. 219
4) Το Κεφαλοχώρι έξι ελληνικών χωριών στην περιοχή της Καισαρείας της Καππαδοκίας, πατρίδα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου και του Γέροντα.
5) Έτσι αποκαλούσαν οι Φαρασιώτες τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη.
6) Ο πατέρας του Γέροντα ήταν πρόεδρος του χωριού
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕΛ 1Ο5 ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΠΗΓΗ
Καλησπερα, στο αξιολογο ιστολογιο σας μπηκα προσφατα προσπαθωντας να βρω μια ορθοδοξη και κατατοπιστικη απαντηση.Αυτο που κυριολεκτικα με βασανιζει ειναι το εξης: πριν χρονια διακονησα για 5-6 χρονια καποιον ιερομοναχο κυριως με οικονομικη ενισχυση, ανελλιπως καθε 1-2 μηνες.Καποτε μου ετυχε κατι σοβαρο και απειχα 3 μηνες [ ο ιερεας γνωριζε το λογο].Οταν επεστρεψα και του τηλεφωνησα μου εκλεισε το τηλ. φωναζοντας-τη καταρα μου ναχεις-....Προσπαθωντας μεσω κοινων γνωστων να μαθω τι συμβαινει καταλαβα οτι τον καιρο που ελειπα ειχε αρρωστησει.Οι ιδιοι μου ειπαν οτι επασχε και απο καποια νευρασθενεια που ισως λογω του φοβου του που αρρωστησε ειχε επιδεινωθει.Εγω παντως δεν ειχα καταλαβει τιποτα απεδιδα καποια πραγματα στην ιδιορρυθμια του χαρακτηρος του.Οταν ξεκινησα να τον επισκεφθω ειχε ηδη πεθανει χωρις να συχωρεθουμε και χωρις να καταλαβω αν η καταρα του ειχε εμενα για στοχο η την εξεστομησε πανω στα νευρα του. Μετα το θανατο του τον εβαζα 1ο στους κεκοιμημενους της οικογενειας μου και προσευχομουν για την αναπαυση της ψυχης του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετα απο 5 χρονια συνεβη στην οικογενεια του παιδιου μου περιπτωση ανιατης ασθενειας [ψυχολογικης φυσεως], που μεχρι σημερα μας εχει βυθισει στη θλιψη και τη δυστυχια. Η ερωτηση μου ειναι η εξης:αφου και οι τριχες της κεφαλης μας ειναι αριθμημενες, την καταρα την ενεργοποιει η οχι ο Κυριος αναλογα με τη διαπαιδαγωγηση μας.Ειναι δυνατον ατομα που δεν ειναι απολυτα καλα χωρις ομως ιατρικη παρακολουθηση [γεροντικες ανοιες και νευρασθενειες], μολις νοιωσουν οτι σε κατι πιεζονται και λογω ισχυρογνομωνου χαρακτηρος, να μπορουν να πιασουν οι καταρες τους;σκεφτομαι βεβαια οτι τα ιδια τα ατομα μπορει να πιστευουν οτι βρισκονται εν δικαιω. Το αποτελεσμα ειναι να βασανιζομαι απο ολα τα παραπανω και μαλιστα να αναρωτιεμαι αν θα λιωσω η αν χρειαζεται να τα πω σε αρχιερεα η αν η μεγαλη δυσκολια στο σπιτι του παιδιου μου οφειλεται στη καταρα αυτη. Σημειωνω οτι ο πνευματικος μας [κοινος] δεν μας εδωσε καποια συμβουλη ειπε μονο "κυριε ελεησον".Πιστευω οτι προσευχεται για μας αλλα αιφνιδιαστηκε απο τη συγκεκριμενη καταληξη.Δηλαδη οτι πηγαμε να βοηθησουμε και στο τελος εισπραξαμε καταρα.
Θα σας παρακαλουσα να με βοηθουσατε με τις συμβουλες σας, γιατι ο,τι κακο μας συμβαινει το αποδιδω εκει, ιδιως να με κατατοπιζατε για το θεμα τους αρχιερεως.
Σας ευχαριστω προκαταβολικα για το χρονο σας και περιμενω με αγωνια.
Τιποτα δεν γινεται αν δεν το επιτρέπει ο Θεός.Εκείνος ξερει τους λόγους..Δεν ξερω αν ειναι τυχαιο η οχι σχετικά με την καταρα του Γέροντα.Αλλα γνωρίζω οτι η καταρα δεν "πιάνει" αν ειναι αδικη αλλα επιστρεφει πίσω σε εκεινον που την εδωσε.Βέβαια εκεινος εχει ελαφρυντικά λόγω της καταστασης του. Το θέμα ειναι οτι το παιδί σου για να πάθει αυτό σημαινει οτι ή εχεις σοβαρη ανεξομολόγητη αμαρτία, ή κάποιος απο τους γονείς σου, που ξοφλαει ομως στα παιδιά σου. Λίγες φορές ειναι απο δοκιμασία και το κάνει ο Θεός σε εκέινους απο υπερβολική αγάπη γιατι αποταμιεύει στο ταμιευτηριο του ΠΑραδεισου.Να εκκλησιάζεστε,να εξομολογείσθε, να προσέυχεστε κάθε μέρα,κ νύχτα (παρακλητικος κανών,αποδειπνο κλπ, να διαβαζεις ψαλτήρι,να πινετε καθε πρωι αγιασμο κ μετα αντιδωρο ,να κοινωνάτε και θα πάνε ολα καλά.Να αγαπατε τους εχθρους σας,να προσευχεστε γι αυτους,να μην αδικειτε, μονο λιγη προσπαθεια κ σιγα σιγα κ με φιλοτιμο.. Η Παναγια μαζί σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν πιστευα ποτε πως οι καταρες μπορουν να πιασουν. η γιαγια οταν ημουν μωρο επειδη η μητερα μου πηρε το πατερα μου κι εμενα μακρυα απο το σπιτι που μεναμε με τη γιαγια, η γιαγια ειπε...χωμα να γινεται τη καταρα μου να εχετε. η γιαγια εχει πεθανει. και η μητερα μου μια φορα πανω στα νευρα της μου ειχε πει...του χρονου τετοια μερα να σε δω νεκρη.περασα σοβαρες ασθενειες απο πολυ νεα. κι ακομα ειμαι αδυναμη στην υγεια. δεν ειμαι θυμωμενη ακομα κι ετσι να ειναι.αγαποαω και τη γιαγια και τη μαμα.αλλα μπορει να ειναι απο καταρα ολα αυτα που περνάω?H μητερα μου αποκλειεται να εξομολογηθει. δεν εξομολογειται. ουτε κι εγω που εξομολογουμαι σκεφτηκα ποτε να πω στον πνευματικο μου για τη καταρα της γιαγιας και της μαμας. δεν το θεωρουσα σημαντικο. πρεπει να το πω?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείται πώς πρέπει να το πεις στον πνευματικό.Πρεπει να έχουμε την ευχή των γονιών μας αλλιώς τίποτα δεν πάει καλα.Και εμείς πρεπει να μετανοήσουμε αν έχουμε φταίξει και γονείς μας.
ΔιαγραφήΠριν από 50 χρόνια, ο Liu ένα 19χρονο αγόρι ερωτεύτηκε μια 29χρονη χήρα εν ονόματι Xu...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνη την εποχή, όμως, ήταν απαράδεκτο και ανήθικο για έναν νεαρό άντρα να αγαπήσει μια μεγαλύτερη γυναίκα. Έτσι το ζευγάρι για να αποφύγει την κατακραυγή του κόσμου αλλά και τα κουτσομπολιά αποφάσισε να ζήσει σε μια σπηλιά στο βουνό, στην περιοχή Jiangjin.
Στην αρχή, τα πράγματα ήταν δύσκολα καθώς δεν είχαν τίποτα, ούτε νερό, ούτε ηλεκτρικό, ούτε τρόφιμα. Έπρεπε να ζήσουν τρώγοντας ρίζες και χόρτα από το βουνό, ενώ ο Liu κατάφερε να φτιάξει μια αυτοσχέδια λάμπα κηροζίνης για να φωτίσει τη ζωή τους. Σιγά σιγά προσαρμόστηκαν στις δυσκολίες και τα έφερναν βόλτα, έστω και δύσκολα, ενώ απέκτησαν επτά παιδιά. Ο Liu αναλάμβανε να βρει το φαγητό και η Xu μεγάλωνε τα παιδιά. Κι όλα αυτά με αγάπη και χωρίς καμία δυσφορία. Το μοναδικό πρόβλημα που υπήρχε ήταν το γεγονός ότι η Xu δεν μπορούσε να κατέβει το βουνό, με αποτέλεσμα να μένει σχεδόν απομονωμένη στη σπηλιά, σε αντίθεση με τον άντρα της που είχε ευκολότερη πρόσβαση στις παρυφές του.
Τότε ήταν που ο Liu αποφάσισε να διευκολύνει τη γυναίκα του, ξεκινώντας να σκάβει με το χέρι ένα ένα σκαλί στο βουνό. Για περισσότερα από 50 χρόνια σκάλιζε το… μονοπάτι που θα έκανε πιο εύκολη τη ζωή της γυναίκας του. «Οι γονείς μου ήταν τόσο αγαπημένοι, που έζησαν απομονωμένοι πολλά χρόνια χωρίς όμως να λείψει ποτέ ο ένας από τον άλλον», λέει ο Ming Sheng Liu, ένα από τα επτά παιδιά. Κι αυτό μέχρι την περασμένη εβδομάδα, όταν ο Liu, 72 ετών σήμερα, επιστρέφοντας από τις καθημερινές γεωργικές εργασίες του κατέρρευσε.
Η Xu τον αγκάλιασε και αυτός πέθανε στην αγκαλιά της… Τώρα πια τα σκαλιά που εκείνος έσκαψε με τα χέρια του στο βουνό μένουν για να θυμίζουν τη μεγάλη του αγάπη για εκείνη… Η ιστορία τους συγκεταλέγεται ανάμεσα στις 10 κορυφαίες ιστορίες αγάπης που είναι γνωστές σήμερα στην Κίνα, ενώ η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει σε μνημείο τόσο τη σπηλιά που ζούσαν όσο και τα χειροποίητα σκαλοπάτια σαν έναν μικρό φόρο τιμής προς το αγαπημένο ζευγάρι. Για να ζήσει η ιστορία τους για πάντα…
perierga.gr
Η εξομολογηση μας ειναι οσο γινεται καθαρη, ως αμαρτωλοι ανθρωποι, προσπαθουμε. Δεν νοιωθω οτι εχω κατι σοβαρο που να με τυπτει. Οι γονεις μας ομως εζησαν μια ζωη σε ταραγμενες εποχες. Πολεμοι, εμφυλιος, διχασμοι, μιση. Ποιος μπορει να ξερει τη κατασταση της ψυχης τους;Μονο ο Θεος.Και με εμας τα παιδια τους αγανακτουσαν πολλες φορες....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα αυτα που αναφερεις τα κανουμε. Και στην οικογενεια του παιδιου μου επισης, ισως λιγο πλημμελως λογω της καταστασης αλλα υπαρχει σεβασμος και προσευχη. Η πεποιθηση μου ειναι παντα στο Θεο και στη Παναγια μας και προσπαθω να μην γογγυσω αλλα καμια φορα το μελλον με τρομαζει παροτι γνωριζω καλα οτι δεν μου ανηκει.
Σ ευχαριστω για τον κοπο να μου απαντησεις και για τις συμβουλες. Αν ελεγες και ενα "Κυριε ελεησον" θα σε ευγνωμονουσα....
ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΟΛΑ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ.ΕΠΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ ΣΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν απο 4 χρόνια η κορη μου Μαρία 18 μηνών τοτε, προσβλήθηκε απο τον καρκίνο.Είχε όγκο στο κεφάλι τον οποίο πολεμήσαμε με χημειοθεραπείες,χειρουργεία και ακτινοβολίες.Πήγαμε στην Αθήνα και στη Γερμανία και με τη βοήθεια του Θεού το παιδί μου σώθηκε.Όλο αυτό το διάστημα είχαμε κάποιο πνευματικό ο οποίος προσευχόταν για το παιδί μου και μας έδινε κουράγιο.Όταν πια επιστρέψαμε σπίτι μας μετά απο αυτήν την περιπέτεια συνεχίζαμε να το επισκεπτόμαστε στο μοναστήρι και να ακολουθούμε την χριστιανική ζωή με εξομολογήσεις και νηστείες και θεία Κοινωνία.Όμως τόσο σε μένα όσο και στον συζυγό μου δεν μας άρεσαν κάποια πράγματα στο μοναστήρι όπως επίσης και στην εξομολόγηση.Κάθε φορά που πηγαίναμε για εξομολόγηση φεύγαμε μαλωμένοι αφού ότι έλεγε ο άντρας μου για μένα τα ήξερα και το αντίθετο.Ότι έλεγε συνέβαινε στο σπίτι κάποιου γνωστού εμείς το γνωρίζαμε.Μέχρι που σταματήσαμε να λέμε τα πολύ προσωπικά μας στο φόβο μήπως μαθευτεί.Ο άντρας μου γινόταν ολοένα και πιο απότομος και πιο επιθετικός.Ώσπου μια μέρα με έδιωξε απο το σπίτι.Εγώ δεν κράτησα εγωισμό και το ίδιο βράδυ ξαναγύρισα και τα βρήκαμε.Τότε πήγα στον γέροντα να του μιλήσω και αυτός μου πρότεινε να τον χωρίσω γιατί ήδη είχε κάνει μεγάλη προσπάθεια για μας χωρίς αποτέλεσμα.Επίσης μου είπε οτι ο άντρας μου δεν μ¨αγαπάει και οτι με κρατάει μόνο για τα παιδιά.Τότε βασανίστηκα πολύ πληγώθηκα και άρχισα να ψυχραίνομαι με τον άντρα μου.Κλείστηκα στον εαυτό μου αλλά δεν το έβαζα κάτω.Ένα απόγευμα έκανα μια συζήτηση με τον άντρα μου και του ανέφερα τις ευλογίες που είχα απο τον γέροντα για χωρισμό.Εκείνος τρελάθηκε και του έστειλε ενα μήνυμα για να μιλήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε.Έβρισκε συνέχεια δικαιολογίες για την συνάντηση και έτσι μιλήσαμε σε μια ξαδέρφη μου να ρωτήσει τον δικό της πνευματικό για τα όσα συνέβησαν και να πάρουμε τη γνώμη κάποιου πνευματικού ανθρώπου.Αυτός μας συμβούλεψε να μην πάμε να του μιλήσουμε γιατί δεν θα παραδεχόταν τίποτα.Εμείς όμως δεν τον ακούσαμε για δυο λόγους,πρώτον του είχαμε μεγάλη υποχρέωση που μας βοήθησε σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του παιδιού μας και δεύτερον στο μοναστήρι αυτό ένας απο τους μοναχούς είχε βαφτίσει το γιό μας και θέλαμε να έχουμε επαφές.Όταν πήγαμε στο κελί του αυτός δεν περίμενε οτι θα τα λέγαμε όλα και εξοργίστηκε.Έβγαλε το πετραχήλι και μας είπε να μην ξαναπατήσουμε το πόδι μας εκεί ούτε ως πνευματικά παιδιά ούτε ως πιστοί του μοναστηριού.Επιιπλέον είπε σε εμένα να το βρώ απο το θεό το οτι μίλησα στην ξαδέρφη μου και ανακάτεψα τα πράγματα.Εμείς απο τότε εξομολογούμαστε αλλού και νιώθουμε μέσα μας καλά και πιο ήρεμοι που γλιτώσαμε απο όλα αυτά όμως η κατάρα με στεναχωρεί γιατί έχουμε περάσει ήδη δύσκολα με τον καρκίνο της κόρης μας και φοβόμαστε.Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον) Η εξομολογηση πρεπει να προσφερει αναπαυση στον πιστο και οχι ταραχη της ψυχης.
ΑπάντησηΔιαγραφή2ον) Η συμπεριφορα του ιερεως πρεπει να ειναι ΑΨΟΓΗ και να μην αφηνει κανενα περιθωριο για παρεξηγησεις. Η επιλογη του πρεπει να γινεται μετα απο σχολαστικο ψαξιμο και προσευχη κι οχι οπως
ετυχε η οπως μας βολευει....
ποσο μαλλον να ανακατευει τα πραγματα και να δημιουργει τσακωμους. Εδω σ αυτο το σημειο θελω να
σκεφτεις μηπως και η δικη σας συμπεριφορα εξωθουσε τα πραγματα, μηπως ησασταν πιεστικοι, μηπως
δεν κατανοουσατε οσα σας συμβουλευε και κανατε το θελημα σας και τελος τον απηυδισατε. Μηπως
τον φθασατε σε σημειο οργης και καταρας, πραγμα ανεπιτρεπτο για ιερεα και
3ον) και σπουδαιοτερο: μηπως το μοναστηρι ηταν του παλαιου ημερολογιου; Αν ναι, εκανες καλα και
απομακρυνθηκες και πρεπει να αναθεωρησεις πολλα γιατι και τα μυστηρια (βαφτιση, εξομολογηση, θεια
Κοινωνια), δεν εχουν ισχυ.
Αν δεν ισχυει το παραπανω, μπλεξατε γιατι παρακουσατε τη συμβουλη του νεου πνευματικου που απ οτι
φαινεται κατι παραπανω ηξερε... Σε καθε περιπτωση προσευχη και για σας και για τον εν λογω ιερεα να
ελεησει ο Θεος, ταπεινη ζωη και προσφορα, οχι εγωϊσμοι και η Παναγια μας θα ελεησει και εσας και τα
παιδια σας. Μετανοια σημαινει διορθωση βιου.
με συγχωρειται,αλλα για να μην τρελαθουμε πιστευετε ακομα στις καταρες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ίδιος ο Χριστός καταράστηκε τη συκιά και ευθυς ξεράθηκε. Επειδή πέρασαν 2000 χρόνια δεν σημαίνει ότι τα πράγματα αλλαξαν όπως διατεινονται μερικοί ότι πρέπει η εκκλησία και το Ευαγγέλιο να .....προσαρμοστούν στους σύγχρονους καιρούς. Ο Κύριος μια φορά μίλησε και ο λόγος του είναι αψευδής και αλάνθαστος. Η εκκλησία και οι Άγιοι που είναι ο Χριστός παρατεινομενος εις τους αιώνες, μας ερμηνεύουν τον λόγο Του ότι οι άνθρωποι ΔΕΝ πρέπει να καταριομαστε επ ουδενί,μόνο να αγαπάμε, παρ όλα αυτά όμως για τους αμαρτάνοντας έχει αρχιερατικες ευχες συγχωρήσεως, έχει όμως και τα ανάθέματα και τους αφορισμούς για τους αμετανόητους. Το ποσο καλή χρήση γίνεται στα "εργαλεια" αυτά της εκκλησιας, επαφίεται στους άξιους κληρικούς αλλά και στη δική μας ορθή κρίση που παρέχει η γνώση, η προσευχη και τα μυστήρια. Σε κάθε περίπτωση ισχύει το "ερευνάτε τα Γραφας" και εννοούμε όλες τις θεόπνευστες πατερικές αναλύσεις των Αγίων που έρμηνευουν τα Ευαγγελια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ νεότης δυστυχώς αδυνατεί να καταλάβει και αυτό οφείλεται κυρίως σε άγνοια.
εμενα η μητερα με καταριεται, μου ζηταει συγνωμη και μετα απο λιγο καιρο το ξανακανει. εγω ομως την λατρευω και την συγχωρω καθε φορα. Μου εχουν συμβει πολλα ομως στην ζωη μου, ενα απο αυτα ειναι οτι δεν εχω φιλες
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ επειδή γέννησα τον γιο μου μικρή στα 19 δεν ήξερα πως είναι να μεγαλώνεις παιδιά. ..Έτσι ζήτησα τη βοήθεια της μαμάς μου κι αυτή με καταραστηκε. .Επειδή την χρειαζομουν να με βοηθάει μου είπε. ..Ότι μου κάνεις να σου το καμου νέα τα παιδιά σου και να σε κάνουνε πέρα. ..Αυτή η κατάρα έπιασε έχω χωρίσει και τα παιδιά μου πραγματικά δεν με θέλουν καθόλου. ..
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Unknown
ΔιαγραφήΔεν ξερω τι ηλικια εχεις σημερα αλλα σου θυμιζω:.1ον δεν υπαρχει τιποτα που να μην διορθωνεται με τη μετανοια (πλην της βλασφημιας του Αγιου Πνευματος) και 2ον ο υπομεινας εις τελος σωθησεται.....
Ο Θεος εχει απροβλεπτες λυσεις που δινει οταν εμεις εχουμε βαλει τον κοπο μας και την υπομονη μας. Ολα τα κακα προκυπτουν απο το ισχυρο θελημα μας δλδ απο τον εγωισμο μας και απο την ελλειψη προσευχης. Αν διορθωνουμε εμεις τον εαυτο μας μπορει ο Θεος να διορθωνει ολα τ αλλα γυρω μας.
Μου χει δωσει την η μανα μου την καταρα της ,"την καταρα μου να χεις" μου ειπε,ημουν παιδι και πιστευω ακραδαντα πως πανω στα νευρα της το χει πει,τουλαχιστον ετσι θελω να πιστευω..σαν παιδι ηθελα να παιζω,η μανα μου ηθελα να πηγαινω στο σταυλο να κανω δουλειες γιατι ο πατερας μου δουλευε οικοδομη και στα χωραφια κι η μανα μου επισης κουραζοταν με τις οικιακες δουλειες και οτι εχει σχεση με ενα σπιτι σε χωριο την 10ετια του 80....μου χει σπασει χοντρο κονταρι στην πλατη γιατι ειχα ξεχαστει στο παιχνιδι κι αργησα να παω στο μαντρι ,εχω φαει πολυ ξυλο για το τσιγαρο ,δεν ηθελε να καπνιζω η μανα μου και ηθελε να ειμαι καλος μαθητης στο σχολειο,ημουν μετριος ...εκανα μερικες φορες τις πρωινες εργασιες στο μαντρι και μετα πηγαινα στο σχολειο αλλα τα απογευματα παντα εγω εκανα τις δουλειες στο μαντρι....αρκετα ειπα και σας εχω κουρασει,με συγχωρειτε....στην ζωη μου τωρα ειμαι ελευθερος,49 ετων,δουλευω στην ΔΕΗ,προκοπη δεν μπορω να κανω,δεν στεριωνω φραγκο που λενε,ολα τα τρωω ασκοπα και νιωθω ενα μηδεν στην κοινωνια ασχετως που βοηθαω οπου μπορω ετσι στο ασχετο,ειμαι καλοκαρδος και πονοψυχος οπως και λιγοψυχος,συγκινουμαι ευκολα....με γυναικα δεν μπορω να εκφραστω οπως νιωθω,οποια μου αρεσει και θελω να μιλησω ,κομπλαρω και σηκωνομαι και φευγω... εχω περασει 2 εμφραγματα καρδιας,ανηκω στις ευπαθεις ομαδες......εν κατακλειδι,μηπως φταιει η καταρα της μανας μου εστω και πανω στα νευρα της;;; δεν ξερω αν το εχει μετανοιωσει η εχει εξομολογηθει...τωρα ζω μακρια λογω της δουλειας μου ,απο τις αδερφες μου και την χηρα μητερα μου....παρακαλω πειτε μου την οποια αποψη σας και συμβουλη σας..ευχαριστω εκ των προτερων.Γιωργος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού ζει ακόμα η μάνα σου εισαι τυχερός....Να πας και να γονατίσεις,μπροστα της και να πάρεις την ευχή της για την υπόλοιπη ζωή σου. Να φροντίσεις να βρεις καλο πνευματικό μόλις ανοίξουν οι εκκλησιες και να συμμετέχεις στα μυστήρια της μετανοιας της εξομολογησης και της Θειας Κοινωνίας. Να μην μακρυχρονισεις, να ενδιαφερθεις έμπρακτα. Μόλις κανεις εσύ το πρώτο βήμα ο Θεός θα κάνει 10.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι εκείνη που ξεκίνησε το σχολιασμό εδώ. Πέρασαν πάνω από 10 χρόνια. Το 2023 μετά από αλλεπάλληλες ασθένειες, απευθύνθηκα σε αρχιερέα και μας διάβασε ευχή για λύση της κατάρας. Έκτοτε αργά αργά και μέχρι σήμερα που σας γράφω βιώνουμε τ αποτελέσματα. Παρουσιάζονται διαφορά θέματα υγείας τα οποία σιγά σιγά τακτοποιουνται αλλά με έναν τρόπο που προδιαθέτει σε διαρκή προσευχή και απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα Του Θεού. Φαίνεται ότι εκεί υστερουσαμε και το δικό μας θέλημα ήταν ισχυρό. Πολλοί κληρικοί προσεύχονται για μας και μας βοηθούν πνευματικά στον αγώνα της ζωής. Το ότι ακόμα έχουμε αγωνίες για το μέλλον σημαίνει ότι δεν έχουμε παραδοθεί απόλυτα στο θέλημα του Κυρίου και αυτό με στενοχωρεί. Όμως η βοήθεια της Παναγίας μας και των Αγίων είναι τόσο εμφανής στα όσα παρουσιάζονται που ενισχύουν ακομα και τον στενό οικογενειακό μας κύκλο που έχει γνώση των γεγονότων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατανόησα ότι τα θαύματα γίνονται αργά και αθόρυβα και ευελπιστώ κάποτε το έλεος Του Θεού που έχει διαφανεί στην οικογένεια μου να γίνει αντιληπτό από όλους όσους παρακολουθούν και παραδειγματίζονται.....
Έγραψα τα παραπάνω για να καταδειξω ότι στη σημερινή ζωή που όλοι στρέφονται στην επιστήμη και στον ορθολογισμό και θεωρούν τον αφορισμό και την κατάρα ως γραφικά, να έχουν υπόψη τους ότι στο τέλος την αυλαία την κλείνει πάντοτε ο Θεός, τότε που τα φώτα δεν είναι πάνω τους και περνούν στη λησμονιά από τους ανθρώπους αλλά ποτέ από Εκείνον που ρυθμίζει τα πάντα.