ΜΊΛΑ ΕΥΘΕΩΣ, ΓΙΑ ΝΑ ‘ΣΑΙ ΩΡΑΙΟΣ...

Μάθε να λες αυτό που θες, χωρίς πολλές υπεκφυγές.
Χωρίς να στριφογυρίζεις τα λόγια σου,
χωρίς υπονοούμενα, ειρωνίες, κακίες,
ή πικρές κουβέντες που στάζουν δηλητήριο.
Με ευγένεια, μα και ειλικρίνεια.
Με σεβασμό, αλλά και ξεκάθαρα.
Κι όταν μιλάς, μίλα για σένα,
χωρίς κριτική στο πώς φέρεται ο άλλος.

Διότι αυτό ενοχλεί,
και φέρνει αμυντική αντίδραση.

Παραδείγματα:
Αγάπη μου, ο τρόπος που φέρθηκες χτες στην επίσκεψη που πήγαμε, μ’ έκανε να νιώσω ότι στα μάτια σου δεν αξίζω τίποτα και ότι είμαι στο περιθώριο.
Γλυκέ μου, όταν μιλάς μπροστά στα παιδιά με τέτοια λόγια, νιώθω μεγάλη υποτίμηση.
Μωρό μου, όταν αργείς να γυρίσεις, νιώθω ανασφάλεια, και ότι δεν σου βγάζω αγάπη.

Όλες οι παραπάνω προτάσεις, δεν κρίνουν τον άλλο, δεν κατακρίνουν, δεν πολεμούν, δεν βγάζουν κακία ούτε προκαλούν αντίδραση.
Μιλούν όμως πολύ καθαρά για τη δική σου και μόνο ψυχική κατάσταση, και βοηθούν τον άνθρωπό σου να σε καταλάβει καλύτερα, χωρίς να θυμώνει.

Γενικώς, θέλουμε πολλή δουλειά όλοι...
Μα πάρα πολλή...
Ο χρόνος είναι τόσο πολύτιμος.
Κι υπάρχει ΜΟΝΟ γι’ αυτή τη δουλειά!
Για τίποτε άλλο...

π.Ανδρέας Κονάνος

'Η κουκουναρίτσα σου..'' Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός

Ειδικά η γυναίκα δε γνωρίζει άλλη τροφή παρά μόνο την αγάπη. Άμα της λείπει η αγάπη, δεν μπορεί η γυναίκα να σταθεί, δε ζει, δεν τρέφεται, άρα είναι ισχνή και αδύναμη και στο πιο παραμικρό αεράκι.

Αυτό πρέπει να το έχουν στο μυαλό τους όλοι οι άνδρες σύζυγοι και πάντα να θυμούνται τα λόγια που είπε ο Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός:

«Η γυναίκα, στη φύση της, είναι γέννημα και προιόν αγάπης. Άρα, λοιπόν, δεν μπορεί η γυναίκα να ορθοποδήσει και να ισορροπήσει, όταν της λείπει η αγάπη. Δεν είναι πλέον θέμα προαιρέσεως ή εκλογής, είναι θέμα φυσικού στοιχείου. Δεν μπορεί ποτέ να ορθοποδήσει αν δεν αισθάνεται αγάπη αληθινή»...[1]

Όχι χλιαρότητες, λοιπόν. Και όχι πράγματα νερόβραστα. Όσοι είναι κοντά στον Θεό δεν ξέρουν αυτές τις χλιαρότητες, τις πεζότητες, αυτά τα νερουλά του κόσμου...

Να αγαπάμε πολύ και να φλέγουμε, να παίρνουν τα ξύλα μας φωτιά, να υψωνόμαστε ολόκληρο βουνό, οροσειρά οξυγόνου ακλόνητη γι’ αυτήν τη μικρή ομορφούλα μας, τη γυναικούλα μας, τη γλυκούλα μας, την κουκουναρίτσα μας, που είπαμε για χάρη αυτηνής να ξεχάσουμε για πάντα το ΕΓΩ μας.

Τρελοί να γίνονται οι σύζυγοι όταν είναι για τη σύζυγο τους, θυσιαστικοί, δότες, φανατικοί ακροατές της αγάπης λόγω αγάπης που ζέει και δεν ακουμπιέται απο τίποτα...

Παρατηρεί κανείς ένα ευλογημένο ανδρόγυνο που έχει γνήσια αγάπη εν Θεώ.

Πω πω τι μανία οι δυο τους (!) να σκέφτονται ο ένας τον άλλον, το πως ψάχνονται, το πως κοιτιούνται, το πως αναζητιούνται στα τηλέφωνα όλη τη διάρκεια της μέρας, το πως φροντίζει ο ένας τον άλλον, «να βάλεις το παλτό σου» του λέει, «να βάλεις τη ζακέτα σου» της λέει...

Αυτοί που έχουν συζυγία εν Θεώ έχουν καλή κι ευλογημένη μανία. Όλο θέλουν να σκέφτονται το ίδιο πράγμα: την αγάπη τους, τη λατρεία τους. Όπου και να βρίσκεται το βλέμμα τους, πάντοτε κοιτάζουν κοφτά για να εισπράττουν τη θέα του συντρόφου τους, εκ του οποίου τρέφονται εν Θεώ.

Και δεν τσιγκουνεύεται ο Θεός: δίνει, δίνει, δίνει. Άγιον έρωτα, δίνει. Κι έχουν να τρέφονται οι σύζυγοι στη δύσκολη ανάβαση τους...

[1] Συνέντευξη του Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού στον Αρχιμ. π. Θεόφιλο Ζησόπουλο στο τηλεοπτικό κανάλι «4Ε» με θέμα «Περί της αγάπης μεταξύ των συζύγων». Προσβάσιμη απο όλους στο διαδίκτυο.

πηγή

Οι αναισθησιολόγοι του νοσοκομείου της Σάμου αποφάσισαν για λόγους συνειδήσεως να μη χορηγούν αναισθησία σε επεμβάσεις διακοπής κύησης

 Σε μια πρωτοφανή όσο και αξιοθαύμαστη κίνηση, όλοι οι αναισθησιολόγοι του νοσοκομείου της Σάμου αποφάσισαν για λόγους συνειδήσεως να μη χορηγούν αναισθησία σε επεμβάσεις διακοπής κύησης, εκτός αν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι κινδύνου της ζωής ή της υγείας της εγκύου. Η απόφαση έχει ξεσηκώσει ποικίλες αντιδράσεις από κάθε κατεύθυνση, που βέβαια αναμασούν τα γνωστά επιχειρήματα περί ελεύθερης επιλογής και διαχείρισης του σώματος των γυναικών, αλλά αφήνουν και σαφείς αιχμές για θρησκευτικά δόγματα που μας γυρίζουν στο Μεσαίωνα και άλλα συναφή. Δεν λείπουν κι αυτοί που υποστηρίζουν ότι υπό συνθήκες κρίσεως είμαστε πάρα πολλοί στην Ελλάδα και δεν πρέπει να γεννάμε παιδιά μέχρι να στρώσουν τα πράγματα! Ακόμη, κάποιοι ρωτούν πώς οι ίδιες αναισθησιολόγοι μέχρι πρό τινος δεν είχαν συνειδησιακά προβλήματα με τις αμβλώσεις και ξαφνικά τα απέκτησαν (εδώ θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς το ακλόνητο και άκρως επίκαιρο επιχείρημα ότι κάποιοι μέχρι πρόσφατα είχαν πρόβλημα με τα μνημόνια, το οποίο λύθηκε ως δια μαγείας, αλλά ας μη πολιτικοποιήσουμε το θέμα...).
Επί της ουσίας και τελείως σοβαρά, από δεοντολογικής πλευράς κανείς δεν μπορεί να επιβάλει σε κανέναν γιατρό να ενεργήσει αντίθετα στη συνείδησή του. Ο Κώδικας Δεοντολογίας είναι σαφής: «Ο ιατρός μπορεί να επικαλεσθεί τους κανόνες και τις αρχές της ηθικής συνείδησής του και να αρνηθεί να εφαρμόσει ή να συμπράξει στις διαδικασίες τεχνητής διακοπής της κύησης, εκτός εάν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της υγείας της» (άρθρο 31). 

Ακόμη, πολύ σημαντικό, δεν είναι άγνωστο να αλλάζουν οι άνθρωποι ζωή και συμπεριφορά: στην εκκλησιαστική γλώσσα αυτό λέγεται μετάνοια. Ανεξάρτητα από το τί έκανε παλαιότερα ένας γιατρός, μπορεί να αναθεωρήσει τη στάση του απέναντι στο μεγάλο θέμα της Ζωής σε κάθε της μορφή. Έχω γράψει πριν από χρόνια για τον Μπέρναρντ Νάθανσον, Αμερικανό μαιευτήρα με χιλιάδες εκτρώσεων στο ‘ενεργητικό’ του, που το 1979 σταμάτησε οριστικά τις επεμβάσεις αυτές, δηλώνοντας: «Είναι αναμφίβολο ότι η ζωή αρχίζει με τη σύλληψη και απαιτεί όλη την προστασία και την ασφάλεια που απολαμβάνει καθένας από μας».
Συγχαίροντας τις συναδέλφους για τη στάση τους αυτή, τους ευχόμαστε καλή δύναμη και υπομονή για να αντιμετωπίσουν τα πυρά των κάθε είδους ‘προοδευτικών’. Όπως μας λέγει η Έξοδος, ‘εὖ ἐποίει ὁ Θεός τάς μαίας’ των Εβραίων που δεν θανάτωναν τα αρσενικά μωρά σύμφωνα με τη διαταγή του Φαραώ στην Αίγυπτο. Και δεν λείπουν σε κάθε εποχή εκείνοι που ακολουθούν το παράδειγμά τους.

antonispapagiannis.blogspot

Ποιός φταίει; Τα μήλα ή μηλιά;

Όταν ένα δένδρο το κόψεις, τα κλαδιά του ξεραίνονται σε ελάχιστο χρόνο. Όταν το περιποιείσαι και το ποτίζεις, τα κλαδιά του γίνονται όλο και πιο πράσινα, όλο και πιο δροσερά. 

Δένδρο είναι οι γονείς. Κλαδιά είναι τα παιδιά τους.Όταν λοιπόν οι γονείς, που είναι η ρίζα και ο κορμός, τρέφονται με νηστείες, με προσευχές, με ελεημοσύνες, με καλά έργα, ο Θεός φυλάει τα παιδιά· και προχωρώντας με το παράδειγμά τους γίνονται καλοί χριστιανοί και καλοί άνθρωποι.

Όταν οι γονείς κάνουν αμαρτίες, που κάνουν το δένδρο του σπιτιού τους να ξεραίνεται, και προ παντός όταν εκείνοι το κόβουν με τα ίδια τους τα χέρια, τότε τα παιδιά τους ξεραίνονται πνευματικά· πεθαίνουν ψυχικά· γίνονται από χίλιες δύο πλευρές προβληματικά πρόσωπα!… 

Και ο Θεός τότε, τιμωρεί τους γονείς εκείνους και τους βάζει στη κόλαση, μαζί με τα παιδιά τους, που τα γέννησαν και τα πήραν στο λαιμό τους.* 

Όταν έχουμε μια μηλιά, που κάνει ξινά μήλα, ποιόν κατηγορούμε; Ποιός φταίει; Τα μήλα ή, η μηλιά; Ασφαλώς η μηλιά φταίει.Λοιπόν. Γίνετε σεις η μηλιά καλό δένδρο, κάνετε σεις έργα καλά, να γίνουν και τα παιδιά σας καλά.

Μας λέει η Αγία Γραφή:Από τότε που έφτιαξε ο Θεός τον Αδάμ, είχαν περάσει τρεισήμισι χιλιάδες (3.500) χρόνια. Και σε τόσα χρόνια δεν είχε πεθάνει παιδί πριν από τον πατέρα του από φυσικό θάνατο.Τότε ζούσε ένας άνδρας που τον έλεγαν Θάρα. Αυτός με παγίδα του διαβόλου ήταν ο πρώτος που έφτιαξε είδωλα. Και έβαλε τα παιδιά του να τα προσκυνάνε σαν Θεό (Γεν. 11, 24-32).Από τότε άρχισαν τα παιδιά να πεθαίνουν πριν από τους γονείς τους. Έτσι τιμώρησε ο Θεός τον Θάρα

Κάθε αμαρτία που κάνουν οι γονείς, είναι δηλητήριο στις ψυχές των παιδιών τους. Και κάνει τα παιδιά ξερόκλαδα.Το διαζύγιο είναι τσεκούρι στην ρίζα.Δεν αφήνει τίποτε! Τί φοβερή αμαρτία!…

(Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Διδαχή Ζ’, διασκευή).

πηγη

”Διδάσκεις στο παιδί μου Τι; Η αλήθεια για την σεξουαλική αγωγή”

 της Miriam Grossman

 Το εκπληκτικό άρθρο που δημοσιεύουμε παρακάτω μεταφρασμένο, είναι ένας διαφωτιστικός must οδηγός για κάθε γονέα που θέλει να ξέρει τι συμβαίνει με το πρόγραμμα ”σεξουαλικής αγωγής” που εφαρμόζεται ταυτόχρονα σε όλες τις δυτικές χώρες και τι πραγματικά πρεσβεύει, καθώς το ίδιο πρόγραμμα, υποτίθεται προσαρμοσμένο στην ελληνική πραγματικότητα, αναμένεται να μπει στα σχολεία και της δικής μας χώρας.

Η Miriam Grossman, MD, είναι πιστοποιημένη ψυχίατρος με πολλές τηλεοπτικές συνεντεύξεις που γράφει και μιλά σε γονείς, σπουδαστές, εκπαιδευτικούς και επαγγελματίες του χώρου της υγείας διεθνώς για τους κινδύνους της πολιτικής ορθότητας και της λανθασμένης επιστήμης στο επάγγελμά της.

Το ”You’re Teaching My Child What?: A Physician Exposes the Lies of Sex Ed and How They Harm Your Child”, είναι ένα από τα βιβλία της που εκδόθηκε το 2009, και το άρθρο που ακολουθεί είναι μόνο ένα απόσπασμα που δημοσιεύθηκε το 2010 από το The Heritage Foundation.Προς διευκρίνιση του άρθρου, προσθέτουμε ότι στις ΗΠΑ και τον Καναδά η προώθηση της ”σεξουαλικής αγωγής” στα παιδιά έχει ανατεθεί σε τρείς μη κυβερνητικές οργανώσεις οι οποίες και αναφέρονται εκτεταμένα.

Διδάσκεις στο παιδί μου Τι; Η αλήθεια για την σεξουαλική αγωγή
της Miriam Grossman

 Περίληψη: Οι αρχές της σεξουαλικής αγωγής υγείας δεν βασίζονται στις φυσικές επιστήμες. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι υποκινούμενη από ένα συγκεκριμένο όραμα για το πώς η κοινωνία πρέπει να αλλάξει, και εξαιτίας αυτού του γεγονότος, τα προγράμματα σπουδών σεξουαλικής αγωγής παραλείπουν κρίσιμες βιολογικές αλήθειες και εγκρίνουν συμπεριφορές υψηλού κινδύνου. Η προτεραιότητα για την SIECUS, την Planned Parenthood και την Advocates for Youth δεν είναι η υγεία και η ευημερία των νέων. Αυτές οι ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενες οργανώσεις πολεμούν την «καταπίεση» και την «μη ανεκτικότητα», όχι τον έρπητα ή τη σύφιλη. Αλλά όταν βασιλεύει η σεξουαλική ελευθερία, η σεξουαλική υγεία υποφέρει. 

Τα παιδιά μας διδάσκονται ότι μπορούν να παίξουν με τη φωτιά, και είμαστε υποχρεωμένοι να τα ενημερώσουμε για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν και να τα διδάξουμε βιολογικές αλήθειες, ακόμα και όταν δεν είναι πολιτικά ορθές.
Όταν αποφοίτησα από την ιατρική σχολή, πήρα όρκο. Σηκώθηκα με τους συμμαθητές μου, σήκωσα το δεξί μου χέρι, και ορκίστηκα να αποτρέψω την ασθένεια όποτε μπορούσα. Τώρα, πολλά χρόνια αργότερα, είμαι προβληματισμένη από τα εμπόδια που στέκονται στο δρόμο μου. Δεν αναφέρομαι σε απειλές όπως επιπόλαιες αγωγές ή το όραμα των αδελφών Emanuel για την υγειονομική περίθαλψη. Τα θέματα που με αφορούν προέρχονται από το εσωτερικό των επαγγελμάτων της υγείας και της εκπαίδευσης.

Οι αρχές της σεξουαλικής αγωγής υγείας δεν βασίζονται στις φυσικές επιστήμες. Δεν έρχονται απ’ ότι έχουμε δει κάτω από το μικροσκόπιο. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι υποκινούμενη από ένα όνειρο, ένα συγκεκριμένο όραμα για το πώς η κοινωνία πρέπει να αλλάξει, και εξαιτίας αυτού του γεγονότος, τα προγράμματα σπουδών σεξουαλικής αγωγής παραλείπουν κρίσιμες βιολογικές αλήθειες και εγκρίνουν συμπεριφορές υψηλού κινδύνου.
Τρεις ομάδες πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα: τα κορίτσια, οι γυναίκες και οι άνδρες που έχουν σεξουαλικές επαφές με άλλους άνδρες. Όχι πολύ καιρό πριν, πέρασα τις εργάσιμες ημέρες μου όπως και οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου: βλέποντας ασθενείς και γράφοντας συνταγές, λίγο πολύ κοιτάζοντας τη δουλειά μου. Τότε παρατήρησα κάτι. Ερχόμενοι μέσω του γραφείου μου ήταν μια σταθερή ροή φοιτητών, οι περισσότεροι από αυτούς γυναίκες, που πλήρωναν ένα υψηλό τίμημα για τις σεξουαλικές τους επιλογές. Πέρασα εκατοντάδες και εκατοντάδες ώρες με αυτούς τους μαθητές, και είναι ο λόγος που είμαι εδώ σήμερα.

Τα εγγόνια ως Μαριονέτες

 π. Σπυρίδων Σκουτής 

Αν είσαι ζευγάρι με παιδιά αποκατεστημένα , παντρεμένα , με εγγόνια ή περιμένοντας εγγόνια , ευχόμαστε το άρθρο να λειτουργήσει ως ακτινογραφία συνειδησιακού φρονήματος. Ο καθένας μας θα δεί τον εαυτό του μέσα στο άρθρο, αλλά ας πάμε πίσω από τις λέξεις και ιδιαίτερα στα παρασκήνια της έκφρασης να δούμε ποια είναι η πηγή και τι ύδωρ αναβλύζει. Θα εξετάσουμε το πρακτικό αποτέλεσμα τις οντολογικές και κοινωνικές συνέπειες όταν δεν υπάρχει στη ζωή μας ο Χριστός ως οντολογική προσωπική σχέση.

Ξεκινώντας λοιπόν , η αρχή του εγγάμου βίου αρχίζει με έρωτα ώστε , αυτός ο έρωτας να σταυρωθεί μέσα από τη ζωή για να μεταβληθεί σε αγάπη. Αυτή η πορεία για να θεμελιωθεί μπορεί να πάρει αρκετά χρόνια. Το νέο ζευγάρι γίνονται γονείς και πορεύονται μέσα στη ζωή με δυσκολίες, χαρές, λύπες και γενικότερα εμπόδια. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο που σπουδάζουν τα παιδιά τους ή τα παντρεύουν και τότε αρχίζει η περίοδος της αληθινής αποκρυστάλλωσης της σχέσης, τότε βγαίνει στην επιφάνεια η σκουριά αν η σχέση ήταν νεκρή, ή το μύρο αν η σχέση βάδιζε σε πνευματικά αναστημένα επίπεδα.

 Σε αυτή την περίοδο καλείται ο άνδρας να γνωρίσει και πάλι τη γυναίκα του και το αντίστροφο. Δυστυχώς τόσα χρόνια βάδιζαν με παιδοκεντρικότητα και τώρα που τα παιδιά έφυγαν έμειναν πάλι μόνοι τους. Τότε γίνεται η διαπίστωση του τι σχέση είχαν τόσα χρόνια και τι σχέση θα έχουν από εδώ και μπρος. Οι δύο άγνωστοι καλούνται όχι μόνο να γίνουν γνωστοί αλλά να συνεννοηθούν ακόμα και σε απλά πράγματα. Αυτό ονομάζεται μοναχική αποξένωση του προσώπου λόγω στέρησης ουσιαστικού πνευματικού και υπαρξιακού νοήματος στην ζωή. Το νόημα που ήταν τα παιδιά έφυγε άρα τώρα δεν υπάρχει νόημα και ψάχνουν απεγνωσμένα να το βρουν γιατί αν κοιτάξει ο ένας τον άλλον το μόνο που θα βρει είναι το πού έφταιξε ο καθένας και πόσο, μέσα στην έγγαμη ζωή και ποιος έχει τα περισσότερα ελαφρυντικά ή βάρη. Οπότε φτάνουμε στο σημείο σταθμός, για αναζήτηση και στοχοποίηση νοήματος για να πάρει η ζωή πλέον άλλη χροιά.Αν το ζευγάρι έχει Χριστό αν οι καρδιά του ζευγάριου έχει γίνει μία και κοιτάει τον ουρανό τότε όχι μόνο δεν θα αλλάξει τίποτα όταν φύγουν τα παιδιά , αλλά το ζευγάρι θα μπει σε μια περίοδο ωρίμανση και πνευματικής προετοιμασίας για την μεγάλη συνάντηση και την καλή απολογία.

Πως εκφράζεται το νεκρό πνευματικό νόημα πρακτικά στην ζωή στο στάδιο της ώριμης ηλικίας ;

 Το νόημα θα το βρουν με λανθασμένο τρόπο στα εγγόνια. Συνήθως θα πιέσουν και τα παιδιά τους οι υποψήφιοι παππούδες και γιαγιάδες να βγάλουν και το όνομα τους διότι πιστεύουν έτσι λανθασμένα ότι θα ξαναζήσουν ή , η πορεία προς τον τάφο θα επιβραδυνθεί

Συχνά έχουμε και το φαινόμενο της διπλής ονοματοδοσίας στα τέκνα κάτι το οποίο είναι το αποκορύφωμα της προσωπικής νεκρής ματαιοδοξίας. Δεν αναφερόμαστε για την διπλή ονομασία που τοποθετείτε κάποιο όνομα Αγίου προς τιμή του, αλλά την προσωπική ματαιοδοξία της ονοματοδοσίας όπως για παράδειγμα να βάλουμε και τα δύο ονόματα των παππούδων για να μην γίνει παρεξήγηση, οπότε βλέπουμε την διαφορά της οντολογίας. Δηλαδή το νεογνό γίνεται αντικείμενο και καλείται χωρίς τη θέληση του να λάβει την ταμπέλα της κενοδοξίας του κάθε νεκρού πνευματικά ανθρώπου. Αυτό στις μέρες μας αλλάζει με τα ζευγάρια να δίνουν όποιο όνομα επιθυμούν μέσα από δική τους προσωπική επιθυμία ή και αν ακόμα δώσουν ονόματα παππούδων και γιαγιάδων να το κάνουν διότι το επιθυμούν οι ίδιοι και όχι διότι τους ζητήθηκε και συχνά με δόλιο τρόπο : 

«Εμείς έτσι κάνουμε στο σόι μας», «τι θα πει ο κόσμος» και άλλα τέτοια τραγελαφικά. Δε γνωρίζουν όμως ότι με τις φράσεις αυτές αποδεικνύουν πόσο νεκροί και στεγνοί είναι μέσα τους. Βλέπουν τη ζωή με τύπους και όχι με ουσία.Kανένα όνομα δεν μας ανήκει , τα ονόματα είναι των Αγίων και ειναι μεγάλη τιμη να φέρουμε τό όνομα ενός Αγίου που καλούμαστε να τον μιμηθούμε κατά τον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο. Αν οι γονείς θέλουν όμως να βγάλουν τα ονόματα των παππουδων και των γιαγιάδων να το κάνουν με συμφωνία ώστε να μην γίνει το όνομα αιτία τσακωμών σε μια ρουλέτα συγκρούσεων που μπορει να φτάσει και στο σημείο κάποιοι να μην έρθουν και στην βάπτιση του παιδιού.

«Αυτό το φαινόμενο το βλέπουμε σε κάθε σόι να υπάρχουν 4 -5 ίδια ονόματα σε παιδιά και πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει.»

Εκεί αρχίζει ο δεύτερος και τελευταίος κρίκος της ζωής με τη μορφή της παιδοκεντρικότητας ή εγγονο-κεντρικότητας. Η γιαγιά και ο παππούς από τη στιγμή που στερούνται Χριστοειδούς πνεύματος και νοήματος προσπαθούν να πιαστούν από κάπου για να δώσουν ομορφιά διότι ο τάφος πλέον από φαντασία αρχίζει να γίνεται γεγονός που έρχεται.

Ο παππούς και η γιαγιά σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να ακυρώσει τους γονείς μπροστά στο εγγόνι και για κανέναν λόγο. Ιδιαίτερα σε ευαίσθητα θέματα όπως : Θανάτου, Θεού, πίστεως, Ιστορίας, οντολογίας, αγάπης, έρωτος, σχέσεων, κοινωνικότητας κλπ. Διότι το παιδί θα βρεθεί σε κυκλώνα διχογνωμίας και δρόμων που δε συγκλίνουν πουθενά που δεν έχουν προορισμό αλλά γίνονται πορεία φίλαυτης επιθυμίας του διδάσκοντος. Δεν είναι τυχαίο που οι Άγιοι γέροντες λένε ότι όλη η οικογένεια και οι γονείς οφείλουν να έχουν τον ίδιο πνευματικό ώστε η εν Χριστώ πορεία του Αγιασμού να έχει γερά θεμέλια. Οι γονείς καλούνται να θεμελιώσουν νουθεσία ελευθερίας στην πορεία του αγιασμού σε συνεργασία με τον πνευματικό.

Όπως είναι και λανθασμένο τα παιδιά να μεγαλώνουν περισσότερο με τη γιαγιά και τον παππού παρά με τους γονείς και ιδιαίτερα όταν ο παππούς και οι γιαγιά έχουν εκτροχιασμένες αντιλήψεις ιδιαίτερα ηθικιστικού ή κοσμικού τύπου, ώστε να πετρώνουν τις καρδιές των παιδιών. Δεν τους χαλάνε χατίρι διότι θεωρούν ότι πρέπει να ικανοποιήσεις κάθε επιθυμία στο εγγόνι για να γίνει αρεστός παππούς ή γιαγιά στα μάτια του. Συχνά επεμβαίνουν και στους γονείς με την εξής φράση : «Και εμείς μεγαλώσαμε παιδιά και ξέρουμε» η κορωνίδα της φιλαυτίας σε όλο το μεγαλείο. Ιδιαίτερα αυτή τη φράση τη λένε παππούδες και γιαγιάδες που είχαν νεκρή ζωή και προσπαθούν με τα λόγια να δώσουν ουσία στην ψεύτικη εσωτερικότητα τους. Στην λέξη «μεγαλώσαμε» θεωρούν το φαγητό και τις σπουδές και όχι τα πνευματικά εμβόλια όπως η προσωπική σχέση με τον Κύριο ως σωτηριολογική πορεία. Την ίδια λέξη θα μπορούσε κάποιος να τη χρησιμοποιήσει μεγαλώνοντας ένα κουτάβι, αλλά για τους νεκρούς Χριστολογικά ανθρώπους το παιδί είναι αντικείμενο που απλά πρέπει να το ηθικοποιήσεις με ένα φιλοσοφικό update.

Στις γιορτές έρχεται η αποθέωση. Τα Χριστούγεννα, Το Πάσχα, η ονομαστική εορτή γίνεται δωρο-αγάπη. Να πάρουμε δώρο στο εγγόνι για να δούμε στο πρόσωπο του ένα νεκρό στην ουσία χαμόγελο. Δε λέμε για τον βίο του Αγίου που έχει το παιδί μας, δεν του αναφέρουμε ότι το Πάσχα αφορά την υπαρξιακή του πορεία και ότι στα Χριστούγεννα το γεγονός της ενσάρκωσης είναι σχέση Θεού-ανθρώπου και όχι ένα μυθικό γεγονός που απλά το γιορτάζουμε κοινωνικά. Η απάντηση στο ερώτημα του παιδιού «γιατί γίνεται αυτό» , συνήθως είναι «γιατί έτσι», «γιατί το κάναμε στην οικογένεια μας», «γιατί έτσι κάνουν όλοι», κλπ , με αποτέλεσμα το παιδί να απορεί και φυσικό είναι διότι αυτές δεν είναι απαντήσεις συνείδησης με οντολογικό υπόβαθρο αλλά απλά να καλύψουμε λεκτικά την στιγμή του ερωτήματος. Άρα μια νεκρή απάντηση ιδιαίτερα σε σοβαρά θέματα θα σπείρει πνευματικό θάνατο και ερημιά στον ερωτούμενο με ολέθρια αποτέλεσμα ιδιαίτερα όταν είναι παιδί.

Όπως κλασσικά η ανόητη και ψευδής φράση της γιαγιάς όταν κοινωνάει το παιδί «Βάλαμε Χρυσό δοντάκι!» αντί Σώμα και Αίμα Χριστού με αποτέλεσμα το παιδί να βυθίζεται στο ψέμα και στην υποκρισία από τα γεννοφάσκια του σε ένα θέμα ιδιαίτερα υπαρξιακά σωτηριολογικό για εκείνο.

Ο παππούς και η γιαγιά που έχουν Χριστό στην ζωή τους , όχι ως θρησκευτική τυπολατρία αλλά ως οντολογία προσωπικής σχέσης μέσα από το Ορθόδοξο βίωμα θα νουθετήσουν παιδιά και εγγόνια με τον ίδιο τον Χριστό. Η προσευχή και η πνευματική ζωή είναι ενσάρκωση πρακτικά στην ζωή και όχι τυπολατρία για το φαίνεσθε αλλά για τον αγιασμό του είναι και την θυσία του πλησίον. Βλέπουν τα εγγόνια ως καρπούς αγάπης των παιδιών τους από τον δημιουργό και όχι ως αντικείμενα, ενώ δεν πρόκειται να ζητήσουν τίποτα , ούτε ανταλλάγματα ούτε κοσμικές δοξασίες : «Τι θα πει ο κόσμος» και φυσικά ούτε ψεύτικα νοήματα. Όλα αυτά συνοψίζονται στην φράση του Αποστόλου Παύλου : «Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἐαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.»

πηγή

Το είδα εδώ

Σε σένα, μάνα…

- Σπρώχνεις με δυσκολία το καροτσάκι στη λαϊκή. Από τα λιγοστά πράγματα μέσα είναι φανερό ότι είσαι μόνη. Το σκυφτό κορμί σου δείχνει ότι τα χρόνια πέρασαν, τα βάσανα έμειναν. Σε αυτή την καμπούρα που κάποτε ήταν όρθια πλάτη, παιδιά έπαιζαν τον αναβάτη. Παιδιά που μεγάλωσαν και έφυγαν, κάποια για πάντα. Χρόνια πολλά σε σένα, μάνα.
- Σε σένα, μάνα, που είσαι σε ένα νοσοκομείο και πονάς. Που αν ζυγίσει κανείς την καρδιά σου, προτιμάς χίλιες φορές να αγκαλιάζεις εσύ τον πόνο παρά το παιδί σου.
- Σε σένα, μάνα, που είσαι στη φυλακή ή σε κάποια κλινική αποτοξίνωσης. Μέσα από τα ρουφηγμένα μάτια σου βλέπεις λίγο ουρανό, θυμάσαι το παιδικό χαμόγελο και υπάρχεις ακόμη.
- Σε σένα, μάνα, μάνα της προσφυγιάς. Που σε έδιωξαν από το σπίτι σου, σου ξερίζωσαν τη χώρα, αλλά όχι την αγάπη. Που μεγαλώνεις τα παιδιά σου σε κουτιά, τα κοιμίζεις σε ξένο χώμα.

- Σε σένα, μάνα, που δεν θυμάσαι τίποτα. Όλοι γύρω σου είναι ξένοι, όλα μακρινά. Κάπου κάπου, ένα δάκρυ σου ίσως και να κουβαλάει μια θύμηση.
- Σε σένα, μάνα, που δεν πήρες ποτέ το παιδί στα χέρια σου. Το «γιατί» δεν έχει τώρα σημασία. Που μόνο εσύ ξέρεις πώς είναι, μόνο εσύ νιώθεις την καρδιά σου.
- Σε σένα, μάνα, που μοχθείς και αγωνίζεσαι. Που λύνεις τα προβλήματα με μια αγκαλιά, που στο άκουσμά σου καλοσυνεύουν όλα. Μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χαμόγελο. Ακόμη κι αν μεγαλώσαμε, το αξίζεις.
Κι αν δεν είσαι εδώ, δες το δάκρυ μας από ψηλά. Μη μας παρηγορήσεις, όπως παλιά. Από αγάπη και νοσταλγία είναι.
Σε σένα μάνα, μητέρα, γυναίκα…

Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής

πηγή

Αφού παντρεύτηκες ζήσε ως παντρεμένος.

Αφού παντρεύτηκες ζήσε ως παντρεμένος. Το λέγω αυτό διότι παρατηρείται το φαινόμενο, κάποιοι χριστιανοί που επέλεξαν τον έγγαμο βίο μετά από μερικά χρόνια να ξυπνά μέσα τους ένας «θείος ζήλος» ο οποίος γεννά λογισμούς και συμπεριφορές που τους απομακρύνουν από τα συζυγικά τους καθήκοντα.
Ενώ δηλαδή είναι παντρεμένοι, ίσως έχουνε και παιδιά θεωρούν ότι ήρθε καιρός να ζήσουν ως μοναχοί. Και δυστυχως αυτό το παίρνουν απόφαση μόνοι τους, χωρίς την συγκατάθεση των συζύγων τους.
---------------------------
Η άσκηση μέσα στον γάμο είναι φυσικά απαραίτητη, διότι αλλιώς ο γάμος δεν θα εξυπηρετεί τον σκοπό του που είναι η συνοδοιπορία του ανδρός και της γυναικός προς την θέωση. Όμως είναι άλλο το ασκητικό φρόνημα μέσα στο γάμο και άλλο ακραίες καταστάσεις μίμησης μοναχικής ζωής. Δεν είσαι μοναχός άνθρωπε, παντρεμένος είσαι!
---------------------------
Φτάνουν κάποιοι εξ αυτών να απαξιώνουν την βόλτα με τον/την σύζηγό τους ως κάτι το μη πνευματικό! Ή να αποφασίζουν από μόνοι τους την αποχή από την συζυγική κλίνη!
---------------------------

Όσο πνευματικό είναι να κάνουμε τον κανόνα μας (την καθημερινή προσευχή μας) άλλο τόσο πνευματικό είναι να βγεις μια βόλτα με τον/την σύζυγό σου, να δείτε μια ταινία μαζί, να πάτε σε μια ταβέρνα. Όσο πνευματικό είναι να τρέχουμε στα μοναστήρια, άλλο τόσο πνευματικό είναι να χαϊδέψουμε το πρόσωπο του συζύγου που έρχεται κουρασμένος από την δουλειά, να πούμε ένα καλό λόγο στην σύζυγο για το φαγητό που μαγείρεψε.
---------------------------
Δυστυχώς υπάρχει ένας λογισμός ότι εάν είσαι άνθρωπος του Θεού δεν θα πρέπει να κοιτάς την εξωτερική σου εμφάνιση. Αυτό όμως είναι εν μέρη σωστό. Εάν είσαι μοναχός, ερημίτης, μπορεί να ισχύει το παραπάνω. Ακόμα όμως και μοναχός να είσαι σε κοινόβιο μοναστήρι καλείσαι να είσαι ευπρεπισμένος, να κάνεις μπάνιο (να μην βρωμάς)· υπήρχανε πατέρες που δεν έκαναν μπάνιο όμως τρώγανε ένα παξιμάδι ανα δύο ημέρες, μερικοί τρώνε κανονικά αλλά δεν κάνουνε μπάνιο με αποτέλεσμα η παρουσία τους –λόγο της αδιακρισίας τους- να γίνεται αφόρητη.
Εάν λοιπόν αυτά ισχύουν για μοναχούς πόσο μάλλον για ανθρώπους που ζούνε μέσα στον κόσμο και είναι και παντρεμένοι.
---------------------------
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει για την γυναίκα ότι θα πρέπει να καλοπίζεται ώστε να είναι ποθητή στον άνδρα της (όχι για να σκανδαλίζει άλλους), και για τον άνδρα να προσέχει την εμφάνισή του για να αρέσει στην γυναίκα του. Βλέπουμε λοιπόν πόση διάκριση έχουν οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησία μας σ’αυτά τα θέματα.
---------------------------
Είναι ΜΗ πνευματικό να αφήνουν οι σύζυγοι την εξωτερική τους εμφάνιση για λόγους «πνευματικούς». Ο άλλος άνθρωπος σε παντρεύτηκε, σε θέλει άνδρα της, σε θέλει γυναίκα του, δεν επέλεξε να ζήσει μαζί σου ως συνμοναστής σου! Σε παντρεύτηκε 70 κιλά όχι 120! Μην τα θεωρείτε αυτά μικρά. Από την στάση σας σε αυτά φαίνεται και η πνευματική σας κατάσταση. Όταν ο άλλος λέει ότι αγαπά την γυναίκα του και από τότε που παντρεύτηκε έχει βάλει 50 κιλά δείχνει ότι η αγάπη του αυτή έχει μετατραπεί σε ένα βόλεμα. Βολεύτηκε και το έριξε στο φαΐ. Όταν τον αγαπάς τον άλλον, τα προσέχεις όλα, ακόμα και τα κιλά σου.
---------------------------
Η Σωτηρία σου λοιπόν δεν εξαρτάται από πόσα μοναστήρια επισκέφθηκες ή πόση ώρα κάνεις προσευχή. Η Σωτηρία σου έρχεται μέσα από τον/την σύζυγό σου, μέσα από τα συζυγικά σου καθήκοντα, μέσα από την οικογένειά σου, μέσα από την έγγαμη ζωή σου.
---------------------------
Θα πρέπει να το καλατάβετε όλοι οι έγγαμοι ότι φυσικά και παραδείγματα για εσάς είναι οι μοναχοί όπως παραδείγματα των μοναχών είναι οι άγγελοι. Όμως όπως οι μοναχοί δεν μπορούν να πάνε σε μια ταράτσα και να πετάξουν όπως μπορούν οι άγγελοι έτσι και εσείς οι έγγαμοι μην κάνετε πράγματα που είναι καθαρά μόνο για τους μοναχούς, όπως η παρθενία, ή η ακτημοσύνη, ή ο εγκλεισμός. Το πνεύμα των μοναχών να πάρετε που είναι το πνεύμα της υπακοής, της συγχώρεσης, της ταπείνωσης, της αγάπης.
---------------------------
Έγγαμοι, οι οποίοι αφού γεύτηκαν τις χαρές του γάμου τους (όταν ήταν νέοι) και ξαφνικά (αφού πέρασαν τα χρόνια) ξύπνησε μέσα τους ο μοναχός ή η μοναχή ΔΕΝ πράττουν καλώς.
Πώς θα σας φαινόταν αν κάποιος μοναχός έλεγε: Και γω βαρέθηκε τόσα χρόνια μέσα στο ράσο, να παντρευτώ και μετά ίσως ξαναγυρίσω!!! Θα κατακρίνατε την συμπεριφορά του και δικαιολογημένα. Το ίδιο ισχύει και για τους έγγαμους που από μόνοι τους αποφασίζουν να ζήσουν πλέον ως μοναχοί.
---------------------------
Καλές είναι και οι προσευχές αλλά το ίδιο πνευματικό είναι να πλένετε και κανένα πιάτο, καλή είναι η μελέτη του Θείου λόγου αλλά το ίδιο πνευματικό είναι και ένα ταξιδάκι με τον/την σύζυγο, καλές και ευλογημένες είναι οι επισκέψεις σε μοναστήρια αλλά το ίδιο ωφέλιμο είναι να οργανώσετε ένα ρομαντικό δείπνο για το ταίρι σας.
---------------------------
Πνευματική «μαγκιά» είναι όχι να γίνεις από έγγαμος, μοναχός αλλά να μην κάνεις ποτέ το ταίρι σου να ξενερώσει. Να γίνει ο γάμος σου, το σπιτικό σου ένας τόπος ομόνοιας, παρηγοριάς, συγχώρεσης, κατανόησης.
---------------------------
Αφού παντρεύτηκες, ζήσε ως παντρεμένος με υπακοή, έτσι θα σωθείς.

Υ.Γ. ελπίζω να "πιάσετε" το πνεύμα της ανάρτησης και να μην το προσεγγίσετε σχολακιστικά.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

πηγή

Οι πειρασμοί της αγίας Μαύρας πάνω στο σταυρό & η συγκλονιστική ιστορία των αγίων μαρτύρων Ξενίας και Πελαγίας

Οι νεόνυμφοι σταυρωμένοι άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα και η αγία Μεγαλομάρτυς Ξενία (ή Ξένη ή Ξένια) από την Καλαμάτα (3 Μαΐου)

Οι Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα γεννήθηκαν στη κωμόπολη Παναπέα στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου.

Ο Τιμόθεος ήταν αναγνώστης και κήρυκας του Ευαγγελίου στην Εκκλησία των Παναπέων και εκτελούσε τα ιερατικά του καθήκοντα με θερμότατο ζήλο και θαυμαστά αποτελέσματα. Το γεγονός αυτό προξενούσε ζηλοφθονία στους ειδωλολάτρες, οι οποίοι τελικώς τον κατήγγειλαν στον αδίστακτο ειδωλολάτρη έπαρχο Αρριανό, είκοσι μόλις μέρες μετά τον γάμο του με την Αγία Μαύρα. Ο Αρριανός κάλεσε τον Τιμόθεο να παραδώσει τα ιερά βιβλία του στην πυρά. Ο Τιμόθεος αρνήθηκε με παρρησία να καταστρέψει τα βιβλία του, λέγοντας στον έπαρχο ότι τα θεωρεί ως ιερά πνευματικά του όπλα και εφόδια. Οργισμένος ο Αρριανός υπέβαλε τον άγιο σε διάφορα βασανιστήρια, τα οποία ο Τιμόθεος υπέμεινε με παροιμιώδη υπομονή.

Πρώτα πρώτα έβαλαν μέσα στα αυτιά του Μάρτυρα πυρακτωμένα σίδερα, με αποτέλεσμα να λιώσουν οι κόρες των ματιών του και να πέσουν στο έδαφος. Στη συνέχεια έδεσαν τους αστραγάλους πάνω σε τροχό βασανιστηρίων και σφράγισαν το στόμα του με φίμωτρο. Έπειτα έδεσαν μια βαριά πέτρα στόν τράχηλό του και τον κρέμασαν σε ένα δέντρο.

Για να κάμψει το σθένος του ο έπαρχος στράφηκε προς τη σύζυγό του Μαύρα, την οποία στην αρχή κολάκευε για να θυσιάσει στο είδωλα και μην ακολουθήσει τη θανατηφόρα πορεία του συζύγου της. Με παραίνεση όμως του Τιμόθεου, η Μαύρα ομολόγησε κι εκείνη την πίστη της στον Θεό. Τότε ο Αρριανός διέταξε τον άγριο βασανισμό της Αγίας, η οποία καθ' όλη τη διάρκεια των μαρτυρίων έψαλε.

Πρώτα πρώτα, λοιπόν, της ξερρίζωσαν τις τρίχες του κεφαλιού της και στη συνέχεια της έκοψαν τα δάχτυλα. Έπειτα την βύθισαν ολόκληρη μέσα σε ένα καζάνι γεμάτο νερό που κόχλαζε. Επειδή όμως η Αγία, αν καί ήταν μέσα στο βραστό νερό, δεν έπαθε το παραμικρό έγκαυμα, ο Αρριανός σχημάτισε τη γνώμη ότι το νερό δεν ήταν θερμό, αλλά ψυχρό. Έτσι, για να το διαπιστώσει, πρόσταξε να του ραντίσουν το χέρι. Τότε η Αγία πήρε με τη χούφτα της νερό και το έριξε πάνω στο χέρι του. Το νερό αυτό ήταν τόσο καυτό, ώστε να διαλυθεί το δέρμα του ηγεμόνα.
Παρ' όλα αυτά, ο Αρριανός δεν σταμάτησε και διέταξε να σταυρώσουν και τους δυο Αγίους.

Ακόμη και στο σταυρό του μαρτυρίου, ο βδελυρός έπαρχος, πλησίασε την αγία σε μία απέλπιδα προσπάθεια έστω και την τελευταία στιγμή να την αποσπάσει από το μαρτύριο και την πίστη της. Φωτισμένη όμως από τη θεία χάρη η αγία τον απέπεμψε.

Ενώ η αγία Μαύρα ήταν κρεμασμένη στο σταυρό, την πλησίασε - σαν σε έκσταση - ο διάβολος, προσφέροντάς της ένα ποτήρι γεμάτο με μέλι και γάλα. Της συνιστούσε μάλιστα να το πιεί για να μην φλογίζεται από τη δίψα. Η Άγία όμως, φωτισμένη από τον Θεό, κατάλαβε την πανουργία του διαβόλου και με την προσευχή της τον έδιωξε. Ο παγκάκιστος χρησιμοποίησε όμως και άλλο τέχνασμα. Φάνηκε στην Αγία ότι την μετέφερε σε ένα ποτάμι απ' όπου έτρεχε μέλι και γάλα και της πρότεινε να πιεί. Εκείνη όμως, μετά από θείο φωτισμό, είπε: «Δεν πρόκειται να πιώ απ' αυτά. Θα πιώ από το ουράνιο ποτήρι που μου πρόσφερε ο Χριστός». Έτσι, ο διάβολος έφυγε απ' αυτήν νικημένος και καταντροπιασμένος.

Τότε παρουσιάστηκε στην Αγία άγγελος Θεού, ο οποίος την πήρε από το χέρι, την οδήγησε στον ουρανό και, αφού της έδειξε έναν θρόνο με μια στολή λευκή πάνω σ' αυτόν και ένα στεφάνι, της είπε: «Αυτά ετοιμάστηκαν για σένα». Στη συνέχεια, αφού την οδήγησε ακόμη ψηλότερα της έδειξε άλλον θρόνο και στολή και στεφάνι, της είπε πάλι: «Αὐτά προορίζονται για τον άντρα σου. Η διαφορά του τόπου δηλώνει το γεγονός ότι ο άντρας σου υπήρξε η αιτία της σωτηρίας σου».

Μετά από εννιά μέρες παρέδωσαν και οι δύο την ψυχή τους στον Κύριο και έτσι το Άγιο ζεύγος συγκαταλέχθηκε στην ιερώνυμη φάλαγγα των μαρτύρων της Εκκλησίας μας.

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Μαύρα από το 1331 μ.Χ. θεωρείται και τιμάται ως πολιούχος της πόλης της Λευκάδας, η οποία παλιότερα ονομαζόταν «Αγία Μαύρα». Μέσα στο Φράγκικο Κάστρο, στα Βόρεια του νησιού, υπήρχε μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας, που καταστράφηκε το 1810 μ.Χ., καθώς οι Άγγλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν το Φρούριο. Σήμερα, ένα μικρό εκκλησάκι προς τιμήν της Αγίας Μαύρας και του συζύγου της, Αγίου Τιμοθέου, υπάρχει στην θέση παλιού προμαχώνα του Φρουρίου, ο οποίος διαμορφώθηκε το 1886 μ.Χ. σε ναό. Ο ναός αποτελεί εξωκκλήσιο της ενορίας Ευαγγελιστρίας (Μητροπόλεως) της πόλης της Λευκάδας και κάθε χρόνο, στο πανηγύρι της Αγίας, συρρέουν πλήθη προσκυνητών. Στο ναό της Ευαγγελιστρίας φυλάσσεται μάλιστα και παλαιά εικόνα της Αγίας, τοποθετημένη σε ειδικό προσκυνητάριο.

Η ιστορία για το πως έφτασε η τιμή της Αγίας Μαύρας στην Λευκάδα έχει ως εξής:

Το 1331 μ.Χ. το νησί της Λευκάδας περνάει στην κυριαρχία του Ανδηγαυού (Φράγκου) ηγεμόνα Βάλτερου Βρυέννιου. Οι Ανδηγαυοί κατάγονταν από την κωμόπολη Sainte Maure (Αγία Μαύρα), που βρισκόταν στο νομό Intre et Loir της σημερινής Γαλλίας. Φτάνοντας στο νησί, του έδωσαν το όνομα της μακρινής πατρίδας τους και έχτισαν μικρό ναό, ρωμαιοκαθολικού δόγματος, αφιερωμένο στο όνομα της Αγίας Μαύρας.

Στα μέσα του 15ου μ.Χ. αιώνα - 130 χρόνια αργότερα – έφτασε στο νησί η Ελένη Παλαιολογίνα, κόρη του Θωμά Παλαιολόγου και σύζυγος του δεσπότη της Σερβίας Λαζάρου Βούκοβιτς. Σκοπός του ταξιδιού της ήταν ο γάμος της κόρης της, Μελίσσας, με τον Δούκα της Λευκάδας, Λεονάρδο Γ’ τον Τόκκο. Στην πορεία τους προς το νησί κινδύνεψαν από σφοδρή θαλασσοταραχή. Η ευσεβής Ελένη τάχθηκε στην Αγία Μαύρα, προς το νησί της οποίας κατευθυνόταν, να σωθεί και να της φτιάξει ναό.
Πράγματι, σώθηκε και έχτισε τον περικαλλή ορθόδοξο ναό της Αγίας Μαύρας. Επίσης, έχτισε ή ανακαίνισε και το μοναστήρι της Οδηγήτριας – στην περιοχή της Απόλπαινας.
Η Κάρα της Αγίας βρίσκεται στον ομώνυμο Ναό Κοιλανίου Λεμεσού Κύπρου.
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου της βρίσκεται στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στο Ναό του Αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. 

Αγία Ξενία η Μεγαλομάρτυρας και θαυματουργή

Η Αγία Ξενία γεννήθηκε στην Καλαμάτα της Πελοποννήσου το 291 μ.Χ. Οι γονείς της ονομάζονταν Νικόλαος και Δέσποινα, ήταν ευσεβείς χριστιανοί καικατάγονταν από τα ανατολικά μέρη της Ιταλίας. Εξ αιτίας όμως των συνεχών και σκληρών διωγμών κατά των Χριστιανών στα χρόνια εκείνα, κατέφυγαν στην Καλαμάτα και εγκαταστάθηκαν σε κάποιο αγρόκτημα, έξω από την πόλη, διότι ο πατέρας της ήταν γεωργός.

Από μικρή η Ξενία στόλιζε την ψυχή της με νηστείες, εγκράτεια, σιωπή, τακτική προσευχή, σεμνότητα ομιλίας, δάκρυα και αγρυπνίες. Επίσης βοηθούσε με όλη της τη δύναμη τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά.

Ο έπαρχος της Καλαμάτας Δομετιανός, όταν κάποτε τη συνάντησε τυχαία, θαμπώθηκε από την ομορφιά της και θέλησε να την κάνει γυναίκα του. Αλλά η Ξενία αρνήθηκε σθεναρά ν' αλλάξει την πίστη της και να γίνει γυναίκα ειδωλολάτρη άρχοντα. Τότε ο Δομετιανός τη βασάνισε με τον πιο φρικτό τρόπο, και όταν είδε ότι δεν μπορούσε να αλλάξει το φρόνημα της, τελικά την αποκεφάλισε στις 3 Μαΐου του έτους 318 μ.Χ. ["Ν": κατόπιν ο δήμιος του πήγε την καρδιά της σ' ένα πιάτο, γι' αυτό και εικονίζεται να την κρατάει!].

Μετά τον θάνατο της η Αγία - με τη χάρη του Θεού - επετέλεσε πολλά θαύματα.

Το 1993 ανηγέρθει Ιερός Ναός προς τιμήν της, ο οποίος βρίσκετε στα δυτικά της πόλης της Καλαμάτας και υπάγετε ως Παρεκκλήσιο στον Ενοριακό Ναό Αγίας Τριάδας Καλαμάτας.

Η αγία Πελαγία της Ταρσού, που την έψησαν ζωντανή μέσα σε χάλκινο βόδι! (4 Μαΐου)

Η Αγία Πελαγία γεννήθηκε στην πόλη Ταρσό της Κιλκισίας και έζησε στη Ρώμη στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Μεγάλωσε σε ειδωλολατρικό περιβάλλον, όμως σε νεαρή ηλικία είδε σε όραμα τον Επίσκοπο της Ρώμης, ο οποίος την προέτρεπε να βαπτισθεί. Όταν ξύπνησε και συνήλθε ζήτησε άδεια από τη μητέρα της και με το πρόσχημα ότι θα μεταβεί στην τροφό της, πού ζούσε σε άλλη πόλη, πήγε στον Επίσκοπο, ο οποίος τη βάπτισε χριστιανή.
Η χαρά της ήταν μεγάλη. Αφού παρέδωσε τα πολυτελή της ενδύματα στον Επίσκοπο για να τα πουλήσει και να διαθέσει τα χρήματα στους πτωχούς και αδύνατους, ντύθηκε τη στολή του βαπτίσματος και εν συνεχεία πήγε στην τροφό της η οποία όμως όταν την είδε έτσι ντυμένη έγινε έξαλλη από θυμό και την έδιωξε. Αποφάσισε τότε να επιστρέψει στη μητέρα της, ελπίζοντας στη μητρική κατανόηση και στοργή.
Όταν όμως και η μητέρα της αντίκρισε αυτή της την ενδυμασία αναστατώθηκε και πέφτοντας στο πόδια της, την ικέτευσε να επανέλθει στην αρχική της πίστη. Η Πελαγία απογοητεύτηκε, στενοχωρήθηκε αλλά της δήλωσε ότι η απόφασή της ήταν οριστική και αμετάκλητη. Όταν όμως πληροφορήθηκε το γεγονός ο γιος του Διοκλητιανού, ο οποίος ήταν αρραβωνιαστικός της Πελαγίας, από τη θλίψη του αυτοκτόνησε.
Όταν ο αυτοκράτορας ανακάλυψε την αιτία θανάτου του γιου του κάλεσε την Πελαγία και τη διέταξε να θυσιάσει στο είδωλα. Η Αγία με παρρησία αρνήθηκε, λέγοντάς του ότι γνώρισε τον αληθινό Θεό. Έξαλλος ο Διοκλητιανός, διέταξε να πυρώσουν ένα χάλκινο βόδι και να την τοποθετήσουν εντός του, χαρίζοντάς της την ουράνια δόξα.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας φυλάσσονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους, Προυσού Ευρυτανίας και Νταού Πεντέλης και στό Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

o-nekros