Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Είναι παλιά η κούραση που κουβαλάω

Σχετική εικόνα
Είναι παλιά η κούραση που κουβαλάω.Δεν έχω άλλες αντοχές.
Το μυαλό μου λέει ‘’ συνέχισε’’, το σώμα όμως δεν τραβάει. Κουράστηκε. Και μαζί με το σώμα βάρυνε και η ψυχή.

Αναρωτιέσαι τι μπορεί να φταίει. Τι έγινε και είμαι έτσι.
Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Δεν είναι ότι έγινε κάτι σήμερα, χθες, αυτές τις μέρες…Είναι παλιά η κούραση που έχω μαζεμένη. Είναι παλιά κούραση.
Απλά τώρα ήρθε και έσκασε. Ξεχείλισε το ποτήρι. Κλάταρα ρε παιδί μου, πως το λένε…


‘’Ξεκουράσου’’, θα μου πεις.Δεν είναι όμως τόσο απλό. Με μια και δυο μέρες, δουλειά δεν γίνεται.Πρέπει, η νοοτροπία να αλλάξει. Ο τρόπος ζωής.

Να σκάω για χαζά πράγματα λιγότερο, να βρίσκω χρόνο λίγο να ξεκουράζομαι, λίγο να παίρνω καμμιά ανάσα, να μην τρελαίνομαι αν δεν γίνονται όλα τέλεια, να αφήνω και κάτι στο Θεό, να αφήνω και τίποτα να πέσει κάτω....

Είναι παλιά η κούραση που έχω μαζεμένη. Είναι παλιά η κούραση που κουβαλάω...Πιστεύω πως με καταλαβαίνεις...Πάνω κάτω, τα ίδια πρέπει να περνάς και εσύ...

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
ΠΗΓΗ

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Τή μία παιδοκτόνο σημαδέψαμε!

Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη,
Αποτέλεσμα εικόνας για avort crima
Σκότωσε τὸ νεογέννητο βρέφος της μιὰ 22χρονη φοιτήτρια. Τὸ γέννησε μόνη της καὶ τὸ πέταξε στὸν ἀκάλυπτο χῶρο τῆς πολυκατοικίας πού διέμενε. Τῆς ἐπετέθησαν ἐπὶ πολλὲς ἡμέρες (τελευταῖο δεκαήμερο τοῦ Ἀπριλίου) ὅλα τά τηλεοπτικὰ κανάλια, ὅλοι οἱ δημοσιογράφοι καὶ ὅλοι οἱ κοινωνικοὶ φορεῖς. Ἀπεκάλεσαν φρικιαστικὴ καὶ ἐγκληματικὴ τὴν πρᾶξι της. Ἐναντίον της ἀσκήθηκε δίωξις μὲ τὴν κατηγορία τῆς ἀνθρωποκτονίας ἐκ προθέσεως.

• Διαφωνεῖ κανείς, ὅτι ἦταν φρικιαστικό τό ἔγκλημά της;
• Νὰ ρωτήσουμε ὅμως κάτι:
Ἂν τὸ ἔγκλημα αὐτὸ τὸ διέπραττε μερικοὺς μῆνες νωρίτερα, θὰ τὴν κατηγοροῦσε κανείς; Θὰ τὸ σκότωνε τὸ παιδί της μὲ συνεργὸ ἐγκληματία γιατρό, πού σκοτώνει ζωντανά τά βρέφη, μόνο ποῦ δέν τά ρίχνει στὸν ἀκάλυπτο πολυκατοικίας, ἀλλὰ πολτοποιημένα στὸν ὑπόνομό τῆς κλινικῆς του!

• Ἄν σκότωνε ζωντανό το παιδί της ἡ 22χρονη μὲ τὴ διαδικασία τῆςἐκτρώσεως, θὰ ἔφευγε ἀπὸ τὴν κλινικὴ σὰν κὰλή... κυρία καὶ θὰ πήγαινε στὸ σπίτι της, χωρὶς κανεὶς νὰ τὴν καταδιώκη! Βέβαια, ἂν λειτουργοῦσε ἡ συνείδησίς της, θὰ τῆς φώναζε: «Εἶσαι φόνισσα»! Καί τό σφαγιασθὲν βρέφος θὰ τὴν κυνηγοῦσε σ᾽ ὅλη της τὴ ζωὴ καὶ θὰ τῆς βοοῦσε: «Γιατί μὲ σκότωσες;».
Ὑποκριτικὴ κοινωνία! Καταδικάζεις μιὰ κοπέλλα, πού ὁ ἄτιμος πού τὴν κατέστησε ἔγκυο τὴν ἔγκατελειψε. Καὶ χειροκροτεῖς τοὺς φονιάδες γονεῖς καὶ γιατρούς, πού σκοτώνουν 300.000 παιδιὰ κάθε χρόνο στὴν Ἑλλάδα!
Ἔνοχη φόνου ἀσφαλῶς ἡ 22χρονη φοιτήτρια. Μὰ μυριάδες φορὲς πιὸ ἔνοχοι οἱ αὐτουργοὶ τῶν ἀμβλώσεων (ἐκτρώσεων). Ἑκατομμύρια φορὲς πιὸ ἔνοχο εἶναι τὸ Ἑλληνικὸ κράτος, πού μὲ νόμο του ἐπευλογεῖ τὸ φόνο ἀθώων παιδιῶν καὶ χρηματοδοτεῖ τοὺς φυσικοὺς αὐτουργοὺς τῆς βρεφικῆς μαζικῆς δολοφονίας.

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Οι τρεις γυναίκες και η Ευτυχία

Αποτέλεσμα εικόνας για three women painting
Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και, ξαφνικά, βλέπουν μες στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρίσκεται παγιδευμένη η Ευτυχία.

Τότε η πρώτη γυναίκα λέει:
– Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.
Αμέσως, μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή κι ευτυχισμένη έφυγε.

Η δεύτερη γυναίκα ζήτησε:
– Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια.
Αμέσως, εμφανίσθηκε μπροστά της ένα σακούλι γεμάτο χρυσαφικά και διαμάντια, η γυναίκα το αρπάζει κι ευτυχισμένη φεύγει.

Μόνο η τρίτη γυναίκα δεν έλεγε τίποτα και τότε η Ευτυχία της είπε μεσ’ από τον λάκκο:
– Πες μου κι εσύ τι θέλεις να σου δώσω;

Και τότε η γυναίκα έσκυψε, άπλωσε το χέρι της και είπε:
-”Δώσε μου το χέρι σου” κι έβγαλε την Ευτυχία από το λάκκο.

Μετά συνέχισε το δρόμο της…..
Η Ευτυχία χαμογέλασε και την ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ!

“Μαμά, δεν θα σου πάρω λουλούδια γιατί…”

Αποτέλεσμα εικόνας για mama copil flori
Ρομίνα Ξύδα

 Θυμάμαι το βλέμμα της, την πρώτη φορά που στάθηκα απέναντί της με μία ανθοδέσμη γεμάτη κατακόκκινα τριαντάφυλλα να πνίγουν την αγκαλιά και το μπόι μου. Βλέμμα γεμάτο παράπονο. Θα' μουν δεν θα μουν δέκα χρονών.

 Εκείνη, να μαζεύει από το πάτωμα τα κομμάτια του σπασμένου μου κουμπαρά απ' όπου είχα εκταμιεύσει εκατό ολόκληρες δραχμές για να τις “καταθέσω” στο πλησιέστερο ανθοπωλείο της γειτονιάς και στο όνομα της “γιορτής της μητέρας”, εγώ να κοιτάζω τα μάτια της, μάτια βυθισμένα στο παράπονο:
 “Γιατί κορίτσι μου το έκανες αυτό; Είναι πολύ όμορφα τα λουλούδια που μου αγόρασες, αλλά γιατί; Μπορούσες να κόψεις μια μαργαρίτα, να μου δώσεις ένα φιλί! Ξέρεις πόσο πολύτιμο, πόσο ακριβό είναι για μένα ένα σου μόνο φιλί; Σε παρακαλώ, δεν θέλω ποτέ να μου ξαναγοράσεις λουλούδια. Όλα αυτά είναι ανοησίες και γίνονται μόνο και μόνο για να μας παίρνουν τα λεφτά. Εγώ, από τότε που σε αντίκρισα, γιορτάζω κάθε μέρα καρδιά μου. Θέλω να μου υποσχεθείς, αυτήν εδώ την στιγμή, ότι δεν θα ξαναχαλάσεις τα λεφτά σου σε ανόητες γιορτές όπως αυτή της μητέρας. Οι μανούλες, παιδί μου, δεν έχουν ανάγκη από γιορτές. Οι μανούλες γιορτάζουν πάντα…”


Δεν την άκουσα ποτέ. Πάντα, κάθε χρόνο στην γιορτή της μητέρας, έσπαγα κουμπαράδες και υποσχέσεις όντας ανίκανη να κατανοήσω από την θέση της κόρης το βαθύτερο νόημα της λέξης “μάνα”. Πάντα, μέχρι την στιγμή που ο πεντάχρονος γιος μου με πλησίασε με τον δικό του κουμπαρά στα μικροσκοπικά του χεράκια λέγοντάς μου: 
“Μαμά, σου δίνω τα λεφτά μου, για να πάρεις λουλούδια που γιορτάζεις! Εγώ, θα μαζέψω καινούρια λεφτά για παιχνίδια…” Εκείνη κιόλας την στιγμή αισθάνθηκα να τον κοιτάζω με βλέμμα ξεπατικωμένο απ' το παράπονο της μάνας μου, να νιώθω το δίκιο της, να παπαγαλίζω τα λόγια της: “…
Όλα αυτά είναι ανοησίες και γίνονται μόνο για να μας παίρνουν τα λεφτά, αγόρι μου. Εγώ, από την στιγμή που σε αντίκρισα, γιορτάζω κάθε μέρα…Οι μανούλες δεν έχουν ανάγκη από γιορτές. Οι μανούλες γιορτάζουν πάντα…”

Κι αυτή είναι η αλήθεια. Τώρα πλέον, από το ακριβό πόστο της μάνας, μπορώ να συνειδητοποιήσω πόσο φτηνοί είναι όλοι εκείνοι που “εμπορεύονται” την ιδιότητά αυτή πουλώντας λουλουδάκια με φιόγκους και γλάστρες με πούπουλα. Πόσο τραγικό είναι να σε μαθαίνουν από τα γεννοφάσκια σου ότι για μια μέρα το χρόνο οφείλεις στην μαμά σου περίτεχνες ανθοδέσμες και τριαντάφυλλα σε σχήμα καρδιάς. Και το κυριότερο: πόσο λυπηρό είναι να μετατρέπουν την δυνατότερη αγάπη όλων, αυτή μεταξύ μάνας και παιδιού, σε πληρωμένο υποκατάστατο συμβολικής αγάπης.

 “Όλα τα πρόφταινε ανέκοπα κι αθόρυβα, σαν να' χαν τα χέρια της μια καλοπροαίρετη μαγική δύναμη, που κυβερνούσε με καλοσύνη την καθημερινή ανάγκη. Μπορεί και να ‘ναι η νεράιδα συλλογιζόμουν κοιτάζοντάς την σιωπηλά…”, γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης για την μητέρα του, στην μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του “Αναφορά στο Γκρέκο”. Αυτή είναι η μάνα: Μια νεραϊδένια μορφή με χέρια μαγικά που όλα τα μπορεί, όλα τα προφταίνει, όλα τα καταφέρνει αδιαφορώντας για το αντίτιμο. Αυτή είναι η μάνα: Ένα μικρό κορίτσι που μεγαλώνει, ωριμάζει και γίνεται γυναίκα μέσα από την άδολη αγάπη των παιδιών της. Αυτή είναι η μάνα: Κάποια ορθάνοιχτη καρδιά που χτυπάει μόνο αν δίνει, αδιάφορη να λάβει το παραμικρό. Αυτή είναι μάνα: Ένα φαρδύ χαμόγελο στα χείλη που πλαταίνει μπρος στα μεγάλωμα των καρπών της. Αυτή είναι η μάνα: Ένα πλάσμα που γιορτάζει κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, κλείνοντας βλέφαρα, αυτιά και… ημερολόγια σε εκείνους που επιμένουν ότι η “γιορτή” της “πέφτει” _ μετά του παρά _ κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη...

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Λόγια του πατρός Αθανασίου Μπελιάεφ, ο οποίος εξομολόγησε τα παιδιά το Πάσχα του 1917, όταν η Τσαρική Οικογένεια βρισκόταν υπό κράτηση

Φωτογραφία του χρήστη Aγία Τσαρική Οικογένεια της Ρωσίας.

 Είθε ο Θεός να δώσει ώστε όλα τα παιδιά να είναι τέτοιας ηθικής ακεραιότητας, όπως τα παιδιά του πρώην Τσάρου.
 Με εξέπληξε η τόση γλυκύτητα, ταπείνωση και υποταγή στο θέλημα των γονιών τους, η απόλυτη παράδοση στο Θέλημα του Θεού, η αγνότητα της σκέψης τους και η τέλεια άγνοια της εμπαθούς και εφάμαρτης κοσμικής ακαθαρσίας. Ήμουν κατάπληκτος και τελείως αμήχανος: έπρεπε άραγε, ως Εξομολόγος τους, να τους ρωτήσω για αμαρτίες οι οποίες πιθανώς να τους ήταν άγνωστες;

π. Αθανάσιος Μπελιάεφ.

(λόγια του πατρός Αθανασίου Μπελιάεφ, ο οποίος εξομολόγησε τα παιδιά το Πάσχα του 1917, όταν η Τσαρική Οικογένεια βρισκόταν υπό κράτηση στα Ανάκτορα του Αλεξάνδρου, στο Τσάρσκογιε Σελό.)

Η ευλάβεια των παιδιών της Τσαρικής Οικογένειας...

Αποτέλεσμα εικόνας για Николай II Алекса́ндрович,
.." Έγραφε για τα παιδιά της κάποτε η Αλεξάνδρα στον αγγλικανό επίσκοπο και οικογενειακό σύμβουλο των παιδικών της χρόνων δρα Μποϊντ Κάρπεντερ:
" Είθε ο Θεός να μας βοηθήση να τους δώσουμε μια ορθή και στέρεη μόρφωση και να τους καταστήσουμε πάνω από όλα καλούς χριστιανούς στρατιώτες, ώστε να αγωνίζονται για τον Σωτήρα μας".
Ήταν αρκετό να μπή κανείς στα δωμάτια των παιδιών για να αντιληφθή την πνευματική τους κατάσταση. Αντί των συνηθισμένων αντικειμένων που συναντά κανείς στα παιδικά και εφηβικά δωμάτια, τα κορίτσια είχαν δίπλα από τα κρεβάτια τους Καινές Διαθήκες, προσευχητάρια, σταυρούς και κεριά. Όσο για τους τοίχους των δωματίων τους, όπως και σε αυτό των γονιών τους, δεν υπήρχε σχεδόν ούτε ένα σημείο ακάλυπτο από τις πολυάριθμες εικόνες που κρέμονταν πάνω σε αυτούς.
Από πολύ νωρίς, η Αλεξάνδρα φρόντισε να εμφυτεύση στις ψυχές των παιδιών της την αγάπη για την προσευχή. Σχεδόν καθημερινά τα έπαιρνε μαζί της σε κάποιον ναό για να ανάψουν το κερακι τους και να προσευχηθούν ήσυχα σε μια γωνιά. Κάθε βράδυ πήγαινε στα δωμάτια τους για να συμπροσευχηθούν και όταν η ίδια δεν ήταν καλά στην υγεία της -κάτι που συνέβαινε πολύ συχνά- συνήθιζε να τους στέλνη γραπτά σημειώματα από το δωμάτιό της, τα οποία περιείχαν πνευματικές συμβουλές και υπενθυμίσεις για προσευχή".

Από το βιβλίο ΟΙ ΆΓΙΟΙ ΒΑΣΙΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΡΟΜΑΝΟΦ
(ΌΣΑ ΔΕΝ ΜΠΌΡΕΣΕ ΝΑ ΚΡΥΨΗ Η ΣΙΩΠΉ)
(Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Μέσα Ποταμού)

Παρασκευή 4 Μαΐου 2018

Άλλαξε την εικόνα της ζωής σου και όχι του προφίλ σου

Βλέπω κάτι φωτογραφίες εδώ στο Facebook και σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα, από διάφορες γυναίκες που σε κάνουν να διερωτάσαι για το IQ , την ψυχολογική τους κατάσταση, τον αυτοσεβασμό, την αξιοπρέπεια, και την θέση τους σ' αυτή την κοινωνία..

Όταν, αυτές οι ίδιες, προωθούν με τέτοιο αισχρό τρόπο τον εαυτό τους, πως περιμένουν από τους άλλους να τις εκτιμήσει πόσο μάλλον να τους δώσει σημασία ή να τις πάρει στα σοβαρά..!

Ανεβάζουν φωτογραφίες με τα χείλη σαν πάπιες - τι γελοιότητα Θεέ μου! , με τις γλώσσες έξω, τι αηδία! φωτογραφίες που φαίνονται όλα τα επίμαχα σημεία ξεκινώντας από στήθος, πισινό και δεν ξέρω και γω τι άλλο, φωτογραφίες γεμάτες πρόκληση και δήθεν νάζι, ενώ στην πραγματικότητα φωνάζει από μακριά, η ανασφάλεια, η μοναξιά, η χαμηλή αυτοπεποίθηση, και είναι φως φανάρι πως ψάχνονται και είναι γυναίκες έτοιμες για όλα, αφού το μήνυμα που εκπέμπουν είναι ολοφάνερο..

Φυσικά, αν τις ρωτήσεις ουδέποτε θα παραδεχτούν την ωμή πραγματικότητα που εκπέμπει η όλη τους στάση, αλλά μπορεί να σου πουν ό,τι όλο αυτό είναι νάζι, και σέξι πόζες χωρίς κάποιο κρυφό μήνυμα και σίγουρα το ζητούμενο σε όλο αυτό το καρναβάλι χαμένου εαυτού και στημένης ποζας, είναι ό,τι ψάχνουν για αγάπη και τον έρωτα της ζωής τους, χωρίς να εξαιρούνται φυσικά οι παντρεμένες που έχουν γίνει χειρότερες από τις ελεύθερες.
Εδώ γελάμε και κλαίμε μαζί.

Εσύ φυσικά μετά από το πρώτο σοκ, γιατί μια γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της ουδέποτε δεν θα τον εκθέσει με τέτοιο τρόπο, δηλαδή του ξεπουλήματος, διερωτάσαι όλα οσα έχω αναφέρει πιο πάνω..

Που πας κουκλίτσα μου με τέτοια μυαλά;
Πώς είναι δυνατόν να πιστέψεις πώς υπάρχει άνδρας με μυαλό και καρδιά που θα γυρίσει να δει αυτή την κατάντια που συνειδητά εσύ προβάλεις με τόση άνεση και χωρίς ίχνος ντροπής ;
Γιατί το γελοίον της υπόθεσης είναι πως ολ' αυτά γίνονται εν γνώση σου, και όχι εν αγνοία σου, και αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε όλο αυτό το χάος και τον κυκεώνα των κοινωνικών δικτύων.

Αν εσύ η ίδια, προβάλεις αυτό τον εαυτό, κι άλλος που θα σε δει, αυτό ακριβώς θα δει!
Το να ζεις με την πεποίθηση, πως ο άλλος θα κάτσει να ασχοληθεί ό,τι πίσω από αυτό το χάλι κρύβεται η αδελφή ψυχή του και ο έρωτας της ζωής του, πλανάσαι πλάνη οικτράν! Το πολύ πολύ να κάνει το κέφι του, να περάσει τον καιρό του φλομώνοντας σε στα ψέματα, και μετά μην τον είδατε μην τον απαντήσατε, αφού ακόμη κι ο πιο χυδαιος άντρας, κάποτε θα αηδιάσει από αυτό που βλέπει, και δεν θα έχει κι άδικο..και μετά κλαίνε για δήθεν χαμένους έρωτες και η κατάθλιψη βαράει κόκκινο..

Κυρίες μου, μήπως ήρθε ο καιρός να ξαναβρείτε τη χαμένη και σωστή σας θηλυκότητα;
Μήπως επιτέλους ήρθε ο καιρός να ξαναβρείτε τον εαυτό σας, την αξιοπρέπεια και τον χαμένο αυτοσεβασμο σας;
Μήπως ήρθε ο καιρός να αλλάξετε πρότυπα αφού και αυτά έχουν το μερίδιο τους στην όλη κατάντια;
Γιατί, χωρίς αυτά, και συγνώμη που θα το θέσω ωμά, είστε οτιδήποτε άλλο εκτός από γυναίκες, και αυτό το λέω σηνειδητά σαν γυναίκα, που βλέπει και ξέρει και στεναχωριέται με όλο αυτό το καρναβάλι..

Μια σωστή γυναίκα δεν χρειάζεται τίποτα απ' όλα αυτά για να προσελκύσει και να ελκύσει έναν σωστό άνδρα.
Μια σωστή γυναίκα που προβάλλει με τον σωστό τρόπο τα χαρίσματα της με ευγένεια και συστολή αμέσως γίνεται αγαπητή και σεβαστή. Αν όμως προβάλλεται με λάθος τρόπο μην περιμένει σεβασμό από κανέναν αφού εσύ πρώτη δεν σέβεσαι τον εαυτό σου..!

Μήπως ήρθε ο καιρός της αλλαγής για να πάρει επιτέλους η γυναίκα τη θέση που της αναλογεί στη κοινωνία;
Μήπως ήρθε η ώρα για την ανατροπή των στερεότυπων που σας θέλουν ένα κομμάτι κρέας;
Μήπως είναι η ώρα της αξιοπρέπειας;

Φιλιώ Ροτσίδου
30•04•2018