Η οικογένεια είναι κυρίως ένα μέρος της παλιάς τάξης του κόσμου, όπως είναι οι παραδοσιακοί ρόλοι των ανδρών και γυναικών των οποίων οι διαφορές θεωρούνται ότι έχουν δημιουργηθεί σκόπιμα από το Θεό. Διαφορετικοί ρόλοι ανάμεσα στα φύλα θεωρούνται επίσης ότι έχουν θεσπιστεί από το Θεό. Αυτό είναι κρίσιμο στην περίπτωση της οικογένειας. Μια υγιής Χριστιανική κοινότητα δεν θα μπορέσει να αναπνεύσει στο είδος της ατμόσφαιρας την οποία η ατζέντα των φεμινιστικών μειονοτήτων έχει υπόψη της να επιβάλλει.
Στο σκληροπυρηνικό φεμινιστικό δόγμα οι γυναίκες περιγράφονται σαν να είναι τα «καταπιεσμένα θύματα» χιλιετίας ανδρικής κυριαρχίας και πατριαρχίας. Ως θύματα δεν μπορόυν να κάνουν κακό. Αυτές είναι υπεράνω κατηγορίας. Είναι ευγενικά θύματα ανδρικής βαρβαρότητας και φαίνεται ότι τα κοινωνικά κακά προέρχονται από τον λανθασμένο κυβερνητικό χειρισμό των υποθέσεων του κόσμου από τους άνδρες. (Μόνο μια μερική αλήθεια).
Τα σημερινά κακά είναι απόδειξη ότι οι άνδρες απέτυχαν και δεν είναι φτιαγμένοι για τη δουλειά αυτή. Υπονοείται ότι οι γυναίκες θα έκαναν μια πολύ καλύτερη δουλειά. Θα είχαν δημιουργήσει μια ουτοπία εάν τους δινόταν η ευκαιρία. Ο νέος μύθος είναι ο εξής: Των γυναικών η ανώτερη «φροντίδα», «περιποίηση» και «θηλυκή διαίσθηση και ο συντονισμός με τους ρυθμούς της γης» δεν θα επέτρεπαν ποτέ πόλεμο ή άλλες μορφές καταπίεσης.
Έτσι ποιά είναι η πηγή των κακών της ιστορίας; «Τα αρσενικά σωβινιστικά γουρούνια» (Βλέπετε είναι ελεύθερες να τα ονομάζουν έτσι), ειδικά όταν είναι ενσωματωμένα σε ανδροπρεπείς αρσενικούς. Οι πιο ασφαλείς, πιο ανεκτοί άνδρες είναι οι περισσότερο εκθηλυνομένοι ή οι εξαντλημένοι αρσενικοί. Αυτοί θα συμβιβαστούν με το φεμινστικό πρόγραμμα, σε αντίθεση με τους εκτός μόδαςJohn Wayne τύπους οι οποίοι είναι επικίνδυνοι και δεν θααλλάξουν ποτέ.
Κάποιος μπορεί να καταλάβει ότι αν αυτές οι υπερ-φεμινίστριες έπαιρναν τον έλεγχο της αστυνομίας, του στρατού, της αεροπορίας και της κυβέρνησης αυτές θα φυλάκιζαν κάθε αρσενικό του οποίου την συμπεριφορά έβρισκαν προσβλητική. Εάν ήταν δυνατόν πέρα από την φαντασίωση, θα βρισκόταν φυλακή οι ιδρυτές του έθνους, οι οργανωτές του (Αμερικανικού) Συντάγματος και 200 έτη στρατιωτών, οι οποίοι υπερασπίστηκαν την ελευθερία της Αμερικής. Όλοι, εκτός από τους «ασφαλείς αντρόγυνους άνδρες θα τοποθετούνταν εκτός κοινωνίας. Ελάτε να εισχωρήσετε στο νέο ιδανικό: φεμινιστική μητριαρχική κουλτούρα.
Ποιος λοιπόν εις το όνομα της αμεροληψίας διαγράφεται; Οι Λευκοί άνδρες. Όχι μόνο αυτό, αλλά και οι λευκοί συντηρητικοί Χριστιανοί άνδρες. Δείξτε σε ένα οποιοδήποτεgroup την φωτογραφία του Jerry Farwell (Αμερικάνος συντηρητικός χριστιανός τηλευαγγελιστής που ίδρυσε την ‘Moral Majority’ ‘Ηθική Πλειοψηφία’) και θα τον μισήσουν. Κοροϊδεύουν και περιφρονούν γιατί αυτός αντιπροσωπεύει τον δυνατό, παραδοσιακό, πεπαλαιωμένο αρσενικό, ο οποίος πιστεύει στο Θεό, στη χώρα, και στην οικογένεια με τον άνδρα ως κορυφή της οικογένειας.
Σχεδόν κάθε βδομάδα οι Θεολογικές σχολές του Ivy leagueκαι οι ιερατικές σχολές φιλοξενούν (δίνουν διαλέξεις) γεγονότα σχετικά με την αφύπνιση της γυναικείας συναίσθησης. Είναι ο δικός τους ακούραστος γύρος της υπενθύμισης της δικής τους καταπίεσης. Δίνονται ομιλίες και φιλμ σχετικά με την κακομεταχείρηση της συζύγου, φιλμ και σεμινάρια σχετικά με τη βία στο σπίτι, φιλμ και σεμινάρια σχετικά με πατέρες και πατριούς που κακοποίησαν τις κόρες τους. Η οικογένεια είναι ένα ίδρυμα μη κατάλληλο που καταρρέει, το οποίο πρέπει να αλλάξει ή να καταργηθεί.
Γίνονται σεμινάρια και μαθήματα προγραμματισμού πάνω σε τελείως ισοπεδωτικούς γάμους. Θα έπρεπε να είναι ένας κόσμος ευνουχισμένων ανδρών που να υποκύπτουν σε διεκδικητικές γυναίκες. Σε ένα τέτοιο κόσμο η ομοφυλοφιλική φατρία, μπορεί να προτείνει την ομοφυλοφιλία σαν νέα αρετή. Θα είναι μια χρυσή εποχή λεσβιών και ομοφυλοφίλων και ίσως της κατάργησης τέτοιων κακών όπως του γάμου. Ο Θεός να αποτρέψει να μη δούμε ξανά μια τέτοια εποχή όπως «Το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι».
Υπάρχει ένα νέο ιδανικό ανδρόγυνης (μορφής). Αυτοπροσδιοριζόμενες «μειονότητες» (ομοφυλόφιλες - λεσβιακές δυνάμεις κ.λπ.) έχουν αναπτύξει το νέο ιδανικό σαν τη συγχώνευση του θηλυκού και αρσενικού μέσα κατά το οποίο οι σεξουαλικές διαφορές θα μειώνονταν.
Οι άνδρες θα καυχώνται για την θηλυπρέπειά τους και οι γυναίκες θα γίνουν ψευδοαρσενικοί. Σύμμαχοι αυτών των γυναικών έχουν γίνει οι θηλυπρεπείς, γυναικουλίστικοι άνδρες οι οποίοι είτε αισθάνονται έλξη για άλλους άνδρες ή αυτοί που ντρέπονται για την ανδρική τους φύση και οι οποίοι έχουν αναγνωρίσει την ήττα τους στους λεσβιακούς και φεμινιστικούς σκοπούς. Χωρίς αμφιβολία, η αντρογυνία στο μέλλον θα αυξήσει περαιτέρω τον διχασμό και την αποξένωση ανάμεσα στα φύλα. Και αυτό είναι που θέλουν οι ομοφυλόφιλοι! Είναι σχεδόν μια εκστρατεία στρατολόγησης και κοινωνικής αλλαγής.
Οι καιροί έχουν αλλάξει. Στη δεκαετία των ‘60 πήγα να δω το φιλμ του Franco Zeffirelli ‘Ρωμαίος και Ιουλιέττα’. Έφυγα με δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου, καθώς οδηγούσα τη μοτοσικλέτα μου μέσα στην εξοχική περιοχή της Virginia. Είχα καταβληθεί από την επιθυμία για την ομορφιά της αληθινής θηλυκότητας, η οποία γοητεύει και την οποία οι θηλυκές γυναίκες έχουν. Όταν ερωτευόμουνα εκείνες τις μέρες, ερωτευόμουνα πραγματικά. Τα κορίτσια από τα κολλέγια των με τα όμορφα φορέματά τους και τα μακριά μαλλιά εμφανιζόταν για χορούς στο Πανεπιστήμιο και η έλξη που ένιωθα ήταν σαν ένας τεράστιος μαγνήτης. Τα κορίτσια εκείνης της εποχής εκτιμούσαν υπερβολικά το μυστήριο θέλγητρο της θηλυκότητάς τους. Θέλω να δω τέτοιες γυναίκες ξανά.
Ας ασχοληθώ με την αφήγηση: Αντί να έχουμε την λυγερή και θηλυκή Olivia Hussey τα 19 της να παίζει την Ιουλιέττα με τα ωραία της μάτια και το όμορφο πρόσωπό της, έχουμε την«Ms Betsy Gombler» (?) να κουνάει τους γοφούς της στην οθόνη ανακοινώνοντας στον Romeo τα μη διαπραγματευόμενά της με την φανταστική φωνή που έχουν μερικές απ’ αυτές (μια μίμηση της αντρικής φωνής πριν έρθει καλά καλά η εφηβεία - όχι ακόμη βαθιά, αλλά προσπαθώντας αρκετά ώστε να γίνει). Ονομάστε το Romeo and Ms Gombler, η σημερινή διασκευή μιας παλιάς ιστορίας.
Ίσως ο George Orwell ήταν όντως ένας προφήτης όλων αυτών των πραγμάτων με την «antisex league» (sex = φύλλο). Χωρίς αντίθετα, δεν υπάρχει έλξη - τουλάχιστον αυτό είναι αλήθεια ανάμεσα στα φύλα. Όταν οι φεμινιστές γλωσσολόγοι μετατρέπουν όλα τα μεγάλα έργα της λογοτεχνίας όπως αυτοί επιθυμούν, ίσως μπορούν να εισαγάγουν στο μεγάλο πολυθαύμαστο Σαιξπηρικό έργο τη δική τους περιεκτική γλώσσα καθώς και το νέο ιδανικό των νέων γυναικών, την Ιουλιέττα αντικατεστημένη από ένα αντρογύναικο άτομο, γνωστό ίσως σαν «Άτομο 1» στο έργο.
/ Από το βιβλίο του Tal Brooke‘Όταν ο Κόσμος Γίνει Ένας’, εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου