Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΑ «ΒΟΔΙΑ» (Δίδαγμα)


Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης: 
Ένα ζευγάρι ανέβηκαν κάποιο απόγευμα στο Μοναστήρι και μπήκαν στο κελί του Γέροντα. 


Σε μια στιγμή, ο τελευταίος γύρισε και απευθύνθηκε στη γυναίκα:
-Τι κάνει ετούτος εδώ; Είπε κι έδειξε τον σύζυγο.
-Καλά είναι, Γέροντα.
-Καλά, ε; Ναι, αλλά εκείνα τα βόδια που έχει
 ζεμένα τον πάνε όπου θέλουνε.

Ποια βόδια, Γέροντα; Ρώτησε ο άνδρας.
-Δεν κατάλαβες; Καλά, άστο. Θα στο πω άλλη 
φορά.

Και την επόμενη φορά που τον επισκέφτηκαν, ενώ ο άνθρωπος το είχε ξεχάσει, 
άκουσε τον Γέροντα που ξαναρώτησε:
-Τι έγινε με τα βόδια;
-Ποια βόδια, Γέροντα; Δεν κατάλαβα, του είπε εκείνος ξαφνιασμένος πάλι.

-Δεν κατάλαβες, ε; Τα μάτια! Τα έχεις και τα δύο, κοιτάζεις από δω κι από
 εκεί και σε πάνε όπου θέλουνε.

 Τα μάτια και τις αισθήσεις να τα μαζεύουμε!

Ο άλλος δαγκώθηκε. Ο Γέροντας τον είχε δει με το διορατικό του χάρισμα 
που καθόταν με τις παρέες του στις καφετέριες και χαζολογούσαν,
 συζητώντας για όποιον περνούσε από μπροστά τους κουτσομπολεύοντας

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

H Σπουδαία Δουλειά...

Απο τα γεγονότα της καθημερινής ζωής..
Αυτή είναι η ιστορία τεσσάρων ανθρώπων που ονομάζονταν...
Ο Καθένας, ο Κάποιος,ο Τυχαίος,ο Κανένας.
Ηταν λοιπον,να γίνει μια σπουδαία δουλεια και..
Ο Καθένας ήταν βέβαιος οτι ο Κάποιος θα την κάνει.
Ο Τυχαίος θα μπορούσε να την κάνει...αλλά ο Κανένας την έκανε.
Ο Κάποιος θύμωσε γι'αυτό,γιατί ήταν δουλειά του Καθένα.
Ο Καθένας σκέφτηκε οτι ο Τυχαίος θα μπορουσε να την κάνει.
Αλλα ο Κανένας διαπίστωσε οτι ο Καθένας θα μπορούσε να την κάνει.
Τελικά ο Καθένας κατηγόρησε τον Κάποιο όταν ο Κανένας έκανε οτι
ο Τυχαίος μπορούσε να κάνει..

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Η θέση του παιδιού στη βυζαντινή κοινωνία

Όπως σε όλες τις μεσαιωνικές κοινωνίες, έτσι και στη Βυζαντινή, το παιδί δεν αποτελεί το κέντρο ενδιαφέροντος της οικογένειας και η θέση του δεν είναι προνομιακή μεταξύ των μελών της. Οι κοινωνικές αντιλήψεις επηρεάζουν την ενασχόληση της επιστήμης με το παιδί και η φροντίδα της υγείας του δε διαχωρίζεται από εκείνη των ενηλίκων. Οι πληροφορίες από τις ιστορικές, αγιολογικές και ιατρικές πηγές συνηγορούν στην έλλειψη της Παιδιατρικής ειδικότητας, αλλά ταυτόχρονα μαρτυρούν τη στάση της Εκκλησίας προς τον ανήλικο πληθυσμό σχετικά με τη ζωή του (απαγόρευση εκτρώσεων και έκθεσης βρεφών σε σύμφωνη νομοθετική ρύθμιση από την Πολιτεία) και την υγεία του (σωματική, ψυχική και κοινωνική) θέτοντας τη φιλανθρωπία στην κορυφή των αρετών και υλοποιώντας την με τη δημιουργία ευαγών ιδρυμάτων και με την αφιέρωση αρκετών αγίων αποκλειστικά στην προστασία των παιδιών και τη θαυματουργική θεραπεία τους από τις αρρώστιες.

ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΗΛΙΚΙΩΝ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Η νομική αναγνώριση της παιδικής ηλικίας ως αυτοτελές έννομο αγαθό είναι ανύπαρκτη στο μεγαλύτερο διάστημα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και μόνο στους τελευταίους αιώνες επιχειρείται να καλυφθεί το κενό με το έργο του Κωνσταντίνου Αρμενόπουλου«Εξάβιβλος». Στο κεφάλαιο «Περί άνηβων και αφηλίκων», του ανωτέρω συγγράμματος, ορίζεται η ανηλικότητα από τη γέννηση μέχρι το 25ο έτος και καταγράφονται οι ειδικότερες διακρίσεις.
«Ίμφαντες» ή «νήπιοι» ονομάζονται οι ανήλικοι μέχρι 7 ετών. «Άνηβοι» καλούνται τα αγόρια μέχρι το 14ο και τα κορίτσια μέχρι το 12ο έτος της ηλικίας τους και «αφήλικες» από τα όρια αυτά μέχρι το 25ο έτος.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ
Η διάθεση του νομοθέτη να προστατεύσει τον παιδικό πληθυσμό από κάθε επιβουλή εναντίον του είναι εμφανής στην αυξανόμενη αυστηρότητα με την οποία τιμωρούνται οι αξιόποινες πράξεις που στρέφονται κατά των ανηλίκων. Η μέριμνα αυτή επεκτείνεται στα έμβρυα, τα οποία έχουν τα ίδια δικαιώματα και θεωρούνται αναπτυσσόμενες ψυχοσωματικές οντότητες. Ο σεβασμός προς το έμβρυο επιβάλλει την αναστολή κάθε καταδίκης της μητέρας στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά ακόμα και την υποχρεωτική αφαίρεση του κυήματος από την αποθανούσα έγκυο λόγω πιθανότητας να είναι ζωντανό. Η Πολιτεία φροντίζει επίσης σε περιπτώσεις θανάτου του πατέρα ή διαζυγίου να αναλάβει την προστασία του παιδιού που θα γεννηθεί διορίζοντας «κουράτορα» (επίτροπο) που οφείλει να μεριμνήσει για την ανατροφή του.
Υπό την επίδραση του Χριστιανισμού παγιώνεται η απαγόρευση των εκτρώσεων και καταδικάζονται τόσο από την Εκκλησία όσο και από την Πολιτεία ανεξαρτήτως του λόγου για τον οποίον γίνονται (κληρονομικά δικαιώματα, διαζύγιο, αντίδραση προς το σύζυγο, δωροδοκίες συγγενών, προσωπική επιθυμία της μητέρας), της οικογενειακής κατάστασης της μητέρας (νόμιμο ή νόθο έμβρυο) και της χρονικής στιγμής (πρώιμη ή πιο προχωρημένη εγκυμοσύνη). Η ποινή περιλαμβάνει τη μητέρα αλλά και το συνεργό της στην πράξη που ισοδυναμεί με φόνο, δηλαδή τον ιατρό, τη μαία ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο και κυμαίνεται από εξορία, σωματικές ποινές, δήμευση περιουσίας, ακόμα και θάνατο. Η Εκκλησία προσθέτει και 10ετές επιτίμιο.
Η μέριμνα της Πολιτείας επεκτείνεται σε όλη τη διάρκεια της εμβρυικής ζωής και στον τοκετό. Καταλογίζονται ευθύνες στη μητέρα αν χάσει το νεογνό από αμέλεια. Αποφασιστική είναι και η παρέμβαση της νομοθεσίας στο ευρύτατα διαδεδομένο φαινόμενο στις κοινωνίες της αρχαιότητας, την έκθεση βρεφών: εκείνος που εκθέτει ένα νεογέννητο, όποια έκβαση και αν προκύψει (αν επιζήσει ή όχι το νεογνό) χαρακτηρίζεται ως φονιάς. Ο νόμος θεωρεί ένοχο όποιον πνίγει, εκθέτει σε δημόσιο χώρο ή αρνείται την τροφή σε βρέφος. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός κατάργησε το δικαίωμα του πατέρα να απορρίπτει τα παιδιά του, απόρροια ενός αρχαίου δικαιώματος που διαιωνιζόταν μέχρι τότε. Ωστόσο η διαρκής ανανέωση της απαγόρευσης αυτής σε όλες τις νομοθεσίες είναι ενδεικτική ότι δεν ήταν εύκολο να καταργηθούν αντιλήψεις αιώνων παρά το πνεύμα του Χριστιανισμού που κυριαρχεί στο Βυζάντιο.


Η ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ http://byzantin-history

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Ένα πανέμορφο γλυπτό αφιερωμένο στα βρέφη που χάθηκαν και στις γυναίκες που εκτιμούν την αξία της ανθρώπινης ζωής

Pomník nenarodeným deťom

Αυτό το γλυπτό είναι έργο του Martin Hudáčeka και είναι αφιερωμενο στα βρέφη που χάθηκαν αλλά και στις μητέρες των οποίων η ζωή αλλάζει ,αλλά και ξέρουν να εκτιμήσουν την αξία της ανθρώπινης ζωής.

ΠΗΓΗ

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΞΕΝΗΣ


    ΠΡΟΛΟΓΟΣ
 Μέσα στους αιώνες που κύλισαν είναι πολλές οι ψυχές που αγάπησαν το θείο Διδάσκαλο και έζησαν όπως εκείνος παραγγέλει. Αυτές οι ψυχές γίνονται , ιδιαίτερα στις μέρες μας φάροι πνευματικοί.
Μια από αυτές τις ψυχές είναι και η Οσία Ξένη
Στα ίχνη του Ιησού,που ξενιτεύτηκε από τον ουρανό στη γη, αναχώρησε και η οσία με τις δύο θεαραπαινίδες της σε ξένη χώρα για να μπορεί εκεί να προσφέρει τη λατρεία της στο Χριστό και τη διακονία της στον συνάνθρωπο.
Στη ζωή της συνάντησε πολλές δυσκολίες. Δεν λύγισε όμως. Έμεινε όρθια και σαν λαμπάδα έλιωνε στο βωμό της αγάπης και της προσφοράς, για να φωτίζει αιώνια κάθε ψυχή που θέλει να ακολουθήσει τη δική της ζωή.
Αυτή τη ζωή της,  ζωή  αγάπης και  διακονίας, αγωνίζεται να υλοποιήσει  η Αδελφότητά μας. Και προσπαθεί να το επιτυγχάνει κάθε φορά και περισσότερο, κάθε φορά και καλύτερα.
είθε η Οσία Ξένη, να γίνει το φωτεινό παράδειγμα που θα μας εμπνέει πάντοτε, ώσπου να έρθει η ώρα και της δικής μας αποδημίας από τη γη στον ουρανό, όπου ευφραίνεται η Οσία μας με άπειρες άλλες ψυχές που αγάπησαν και ακολούθησαν τα ίχνη του Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει κάθε τιμή και δόξα.

Η ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΛΗ
Βρισκόμαστε στον Ε΄ μ.Χ. αιώνα. Η Ρώμη εξακολουθεί να παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον από το παλιό της μεγαλείο.
Η Ρώμη θα θυμίζει πάντοτε τις πιο ευγενικές μορφές που έζησαν στην πόλη αυτή τα πρώτα χριστιανικά χρόνια. Θα θυμίζει ένα Σεβαστιανό και έναν Παγκράτιο μια Αγνή και μια Καικιλία και πλήθος άλλων μαρτύρων.
Αλλά και μετά την εποχή των διωγμών η πόλη δεν έπαψε να γεννά ευγενικές και εκλεκτές ψυχές. Μια τέτοια ψυχή είναι η Οσία Ξένη. Ευσεβία ήταν το πρώτο της όνομα. Οι γονείς της ήταν ειδωλολάτρες επιφανείς και πλούσιοι.Γι’ αυτό φρόντισαν να δώσουν στην κόρη  τους ανάλογη αγωγή και μόρφωση. Η Ευσεβία, όσο ήταν δυνατό σε μια κοπέλα της εποχής της, αγάπησε τα γράμματα, αλλά περισσότερο αγάπησε την αρετή. Ήταν ψυχή ενάρετη, ήταν όμως ειδωλολάτρισσα.
Αλλά μια τόσο καλοπροαίρετη ψυχή ήταν αδύνατο να μείνει μακριά από τη χριστιανική πίστη. Μέσα στο αρχοντικό της υπήρχαν πολλές δούλες και δύο από αυτές ήταν χριστιανές. Αυτές οι δύο ανέλαβαν, με πολλή προσευχή, αγάπη και υπομονή να κατηχήσουν τη νεαρή Ευσεβία, που έγινε μια πιστή και αφοσιωμένη μαθήτρια του Ιησού. Η καρδιά της ήταν «γη αγαθή»,και ο σπόρος του Θείου Λόγου ρίζωσε και καρποφόρησε πλούσια.
ΝΥΜΦΗ ΧΡΙΣΤΟΥ
Όταν η χριστιανή Ευσεβία ενηλικιώθηκε, διέθετε πολλά προσόντα. Είχε ευγενική καταγωγή, μόρφωση, ομορφιά και ήταν πλούσια. Γι’ αυτό πολλοί επιφανείς Ρωμαίοι τη ζήτησαν σε γάμο. Οι γονείς της διάλεξαν τον επιφανέστερο. Η κόρη όμως δυσαρεστήθηκε, γιατί στην καρδιά της είχε ανάψει η φλόγα της αγάπης στον Ιησού. Προτιμούσε να γίνει νύμφη Χριστού και όχι ενός Ρωμαίου άρχοντα. Ωστόσο οι γονείς της γίνονταν καθημερινά φορτικοί και επέμεναν στο γάμο. Έτσι η Ευσεβία αποφάσισε να φύγει κρυφά σε άγνωστο μέρος, όπου θα μπορούσε ελεύθερη και απερίσπαστη να δοθεί ολοκληρωτικά στα δύο μεγάλα της ιδανικά: Στη λατρεία του Ιησού και στη διακονία του πλησίον.
Αλλά μόνη της πού θα πήγαινε; Αποφάσισε λοιπόν να εμπιστευθεί την απόφασή της στις δύο χριστιανές θεραπαινίδες της και να τις καλέσει στο δικό της τρόπο ζωής λέγοντάς τους την απόφασή της: «Επιθυμώ να σας εμπιστευθώ ένα μυστικό της καρδιάς μου. Σας εξορκίζω όμως να μην αποκαλύψετε τίποτε και σε κανέναν. Επιπλέον σας παρακαλώ να με ακολουθήσετε, για να με βοηθήσετε στον ιερό σκοπό μου, αλλά κι εσείς να σώσετε τις ψυχές σας».
Ύστερα από αυτά πρόσθεσαν και εκείνες: «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου. Προτιμούμε να πεθάνουμε μαζί σου παρά να βασιλεύσουμε μακριά σου».
ΑΠΟΔΗΜΗΤΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Η Ευσεβία ευχαρίστησε το Θεό για την κατανόηση που βρήκε από τις δύο πιστές θεραπαινίδες και επιδόθηκε στην προετοιμασία του μεγάλου εγχειρήματος. Μοίρασε στους φτωχούς της πόλης όλα τα χρυσά και ασημένια στολίδια της, ενώ για τον εαυτό της κράτησε όσα χρήματα της ήταν αναγκαία. Πώς όμως θα έφευγε από το σπίτι της , χωρίς να γίνει αντιληπτή η αναχώρησή της; Προσευχήθηκε πολύ στον Κύριο και αποφάσισε να αναχωρήσουν νύχτα από το σπίτι της.Και για να μη δώσουν υποψία σε κανένα φόρεσαν ανδρικές στολές.
Φωτισμένες από την προσευχή κατέβηκαν στο επίνειο της Ρώμης, την Όστια. Εκεί ένα πλοίο ήταν έτοιμο να αναχωρήσει για την Αλεξάνδρεια. Ανέβηκαν στο καράβι και ξεκίνησαν για την Αλεξάνδρεια.
Το ταξίδι ήταν κοπιαστικό και επικίνδυνο, η Ευσεβία όμως δεν ανησυχούσε γι’ αυτό. Ήταν πρόθυμη να υποστεί κάθε ταλαιπωρία και είχε πλήρη εμπιστοσύνη σ’ Εκείνον για τον οποίο επιχειρούσε την περιπέτεια αυτή.
ΣΤΗΝ ΚΩ
Στην Αλεξάνδρεια η Ευσεβία δεν ησύχασε. Σε μια μεγάλη πόλη υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να γίνει αντιληπτή η παρουσία της από του πατέρα της, που σίγουρα θα κινούσαν γη και ουρανό για να την βρουν. Γι’ αυτό επιβιβάζεται για δεύτερη φορά σ’ ένα πλοίο, με κατεύθυνση τη νήσο Κω. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού η Ευσεβία σκέφτηκε ότι οι άνθρωποι που θα έστελνε ο πατέρας της για να τη βρουν θα την αναζητούσαν με το όνομα Ευσεβία.
Έτσι αποφάσισε να αλλάξει το όνομά της με κάποιο άλλο που θα ήταν σχετικό με την περιπέτειά της και θα εξέφραζε τον ψυχικό της κόσμο. Κι αυτό το όνομα ήταν το όνομα Ξένη.
 Ξένη, γιατί ξένη ήταν στα μέρη που ταξίδευε, Ξένη, γιατί ξενιτεύθηκε. Πολλοί Ρωμαίοι και Ρωμαίες ξενιτεύονταν τότε εξαιτίας του εμπορίου, για να γνωρίσουν άλλα μέρη ή να διασκεδάσουν την ανία τους. Η Ξένη όμως ξενιτεύθηκε για να μπορεί να επιδοθεί απερίσπαστα στη λατρεία του Ιησού και στη διακονία των ανθρώπων.
Ξένη, γιατί ήθελε να παραμείνει ξένη μέσα στον κόσμο, απαρατήρητη, αφανής. Αγάπησε πολύ την ταπεινοφροσύνη η Οσία Ξένη. Όνειρό της ήταν να παραμείνει για πάντα μια ταπεινή ψυχή. Το καινούριο της λοιπόν όνομα θα της υπενθύμιζε την επιδίωξή της αυτή.
Ξένη, γιατί έπρεπε να είναι ξένη προς τον κόσμο της αμαρτίας, ξένη προς την κακία. Το μίσος δεν είχε θέση στην καρδιά της ούτε ο φθόνος ούτε η ζήλεια. Μέσα στην καρδιά της υπήρχε μόνο φλογερή αγάπη. Αγάπη για τον Χριστό και για τον κόσμο. Δεν είχε καρδιά που να εχθρεύεται. Ήταν μια αληθινή νύμφη του Νυμφίου Ιησού.
Ξένη, για να μη ξεχάσει ποτέ ότι ήταν ξένη στη γη αυτή. Ξένη, για να μην επηρεασθεί από τα πράγματα του κόσμου αυτού.
Ξένη, για να θυμάται το χρέος της ξενίας, της φιλοξενίας προς τους ανθρώπους. Η Οσία Ξένη σκεφτόταν ότι όταν θα τακτοποιούνταν οριστικά, θα έδειχνε ιδιαίτερη αγάπη για τους ξένους. Θα έχτιζε ιδιαίτερο ξενώνα γι’ αυτούς και θα ασκούσε τη φιλοξενία όπως ο Αβραάμ, ο Λωτ και άλλες φιλόξενες ψυχές.
Ξένη, για να της θυμίζει το όνομα αυτό την ουράνια φιλοξενία, για την οποία έκανε λόγο ο Κύριος τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής του.
Την απόφασή της για το καινούριο όνομα η Οσία Ξένη την έκανε γνωστή στις δύο θεραπαινίδες,οι οποίες άκουσαν με θαυμασμό την έμπνευση της αυτή.
                     ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΙΜΑΙΝΕΙ, ΚΥΡΙΕ;
Παράλληλα με τον τόπο της οριστικής τους διαμονής τις τρεις αποδημήτριες του Χριστού τις  απασχολεί η έλλειψη πνευματικού οδηγού. Πού να πάνε να μείνουν για πάντα μόνες; Ποιος θα τις συμβουλεύει; Ποιος θα τις προτρέπει στο καλύτερο; Ποιος θα τις επιπλήττει για τα σφάλματά τους; Ποιος θα τις ενισχύει στις δύσκολες στιγμές, στις στιγμές των ποικίλων πειρασμών; Ποιο πατρικό χέρι θα τις σηκώνει από τις πνευματικές τους πτώσεις;
Είναι πρόβατα του Χριστού. Πρόβατα χωρίς ποιμένα γίνεται; Ποιος θα τις ποιμαίνει; Υπάρχουν λύκοι παντού, που ζητούν, να κατασπαράξουν τα πρόβατα του Χριστού. Ποιος λοιπόν, θα τις προστατεύσει απ’ αυτούς τους λύκους;
Αναζητούν λοιπόν οδηγό, ποιμένα για τον πνευματικό τους καταρτισμό, για την πνευματική τους ασφάλεια και για   να ασκηθούν στην υπακοή.

 
Ο ΠΑΥΛΟΣ
Από το λιμάνι της Κω περνούσαν πολλά πλοία, που πήγαιναν σε όλα τα νησιά και τα παράλια του Αιγαίου. Εκατοντάδες άνθρωποι ταξίδευαν από το ένα μέρος στο άλλο. Εκεί, παράμερα από το λιμάνι , βλέπουν από μακριά, κάποιο κληρικό. Ήταν μια σεβάσμια μορφή με πρόσωπο αγγελικό. Ήταν ταξιδιώτης, ερχόταν από τα Ιεροσόλυμα. Είχε πάει να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους που κάποτε περπάτησαν τα πόδια του Χριστού. Τώρα επέστρεφε στα Μύλασα της Καρίας, απέναντι στη Μικρασιατική γη,στο Μοναστήρι του Αγίου Απόστολου Ανδρέα, στο οποίο ήταν ηγούμενος. Το όνομά του ήταν Παύλος, ιερομόναχος.
                                               Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ ΣΤΑ ΜΥΛΑΣΑ
Οι τρεις αμνάδες του Ιησού, ακολουθώντας τον πνευματικό τους ποιμένα, που τους έστειλε Εκείνος, φθάνουν στα Μύλασα. Ο Παύλος φροντίζει πολύ για τις ψυχές αυτές. Αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στην οριστική τακτοποίησή τους. Φωτίζεται από το Θεό και διαπιστώνει στις ψυχές τους δύο μεγάλους πόθους, τον πόθο της αγιότητας και τον πόθο για δράση. Να κάνουν καλό στον κόσμο, να φανούν χρήσιμες στον πλησίον. Να διακονήσουν πιστά και πρόθυμα τον Κύριο, παντού, όπου τις προστάξει ο Παύλος τους. Να αξιωθούν να γίνουν τρεις σεμνές και ταπεινές διακόνισσες Εκείνου.

                                             ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Από εδώ και πέρα η διακονία της Οσίας Ξένης γίνεται πιο εντατική και κοπιαστική. Δεν είχε πια μόνο το Κοινόβιό της αλλά και το έργο και την αποστολή της Διακόνισσας της Εκκλησίας. Πρώτη αυτή, και ύστερα ένας αριθμός ευλαβών ψυχών, αφιερωμένων παρθένων, αποτελούσαν , πλάι στον καλό και ευλαβή επίσκοπο Παύλο , έναν όμιλο, σαν τον όμιλο των γυναικών που ακολουθούσαν τον Ιησού και τον διακονούσαν…
Σαν ένας άγγελος του Θεού έδινε το παρών στους φτωχούς, στους αρρώστους και στους φυλακισμένους. Φρόντιζε για τη φιλοξενία των γυναικών, για την επιτήρηση των θυρών του Ναού κατά την ώρα της λατρείας και είχε την επίβλεψη των χριστιανών γυναικών, τις οποίες συμβούλευε και νουθετούσε σαν Διακόνισσα. Κατηχούσε τις νέες και τις γυναίκες και έπαιρνε ενεργό μέρος στο Μυστήριο του Βαπτίσματος. Αλλά η πιο υψηλή διακονία ήταν η μεταφορά της Θείας Ευχαριστίας σε άρρωστες, γυναίκες, που δεν μπορούσαν να εκκλησιαστούν
Στην κοπιαστική της διακονία θυμόταν πάντοτε τον Νυμφίο της και Σωτήρα Χριστό, που δεν σταμάτησε ποτέ να εργάζεται για τη σωτηρία των ψυχών.
Η Οσία Ξένη, μεθυσμένη από την πνευματική της διακονία , ξέχασε το νόημα της λέξης ανάπαυση. Βιαζόταν να κάνει καλό στον κόσμο. Πονούσε να βλέπει άλλες ψυχές να ζουν στην άγνοια και στην αμαρτία, και άλλες να έχουν ανάγκη από οποιαδήποτε βοήθεια.
Στη διακονία της συχνά θυμόταν τα ολοκαυτώματα της Παλαιάς Διαθήκης. Θυμόταν τα περιστέρια, που καίγονταν ολόκληρα πάνω στα θυσιαστήρια, για να γίνουν οσμή ευωδίας στον Κύριο. Περιστερά κι’ αυτή του Χριστού, ήθελε να θυσιαστεί ολόκληρη πάνω στην ωραία της αποστολή.
Θυσιαστήρια, πάνω στα οποία καιγόταν καθημερινά, ήταν πολλά. Θυσιαστήρια ήταν οι αδελφές του Κοινοβίου της. Κάθε αδελφή ήταν για την Οσία Ξένη κι’ ένα θυσιαστήριο, πάνω στο οποίο θυσίαζε κάθε φορά και κάτι περισσότερο από τη ζωή της.Η αγωνία για την πνευματική τους προκοπή, η ανησυχία τους για την σωτηρία των ψυχών τους, ήταν μια φλόγα που κάλυπτε ολόκληρο το είναι της.
Θυσιαστήριο ήταν κάθε κατηχούμενη. Η σκέψη ότι γι’ αυτή την ψυχή ο Ιησούς με αγωνία προσευχόταν στον κήπο της Γεθσημανής την έκανε να συμμετέχει στην αγωνία του Ιησού, στην αγωνία για τη σωτηρία της ψυχής που κατηχούσε, έργο, το οποίο της ανέθεσε η Εκκλησία με τον πνευματικό της πατέρα, τον επίσκοπο των Μυλάσων, τον Παύλο.
Θυσιαστήριο ήταν κάθε πονεμένη ψυχή που ζητούσε δύο λόγια παρηγοριάς και λίγο κουράγιο, για να συνεχίσει την πορεία της σε κάποιο Γολγοθά της ζωής της. Η Οσία Ξένη πονούσε με όλες τις πονεμένες ψυχές, γιατί τις αγαπούσε όλες. Όλοι οι άνθρωποι που έτρεχαν κοντά της για οποιοδήποτε πνευματικό θέμα, ήταν θυσιαστήρια για την καλή και ακαταπόνητη Διακόνισσα της επισκοπής των Μυλάσων.
Η ζωή της ήταν μια λαμπάδα. Και όπως η λαμπάδα λιώνει όσο καίει, έτσι και εκείνη. Σαν μια πνευματική λαμπάδα έλιωνε κάθε μέρα όλο και περισσότερο, ώσπου έφθασε το τέλος.
                                    ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΣΤΕΦΑΝΙ
Όλες οι αδελφές του κοινοβίου των Μυλάσων συγκεντρώθηκαν,τότε, γύρω από το σεπτό σκήνωμα της Οσίας Ξένης με βαθιά οδύνη στην καρδιά και με δάκρυα στα μάτια. Την έκλαψαν πολύ την πνευματική τους μητέρα. Την έκλαψαν όσο την πόνεσαν. Την έκλαψαν όσο την αγάπησαν στη ζωή τους.
Εκεί πλάι, με το βλέμμα τους στραμμένο στη θεία μορφή της, άφησαν την σκέψη τους να πάει στα περασμένα. Η κάθε αδελφή θυμόταν τη δική της ιστορία, που σχετιζόταν με τη γερόντισσα αυτή, και άρχιζε την ώρα που ο Κύριος οδήγησε τα βήματά της στο Κοινόβιο της Καρίας .Στην αναμόχλευση της όμορφης αυτής ιστορίας τους, έβλεπαν για μια ακόμα φορά την απέραντη αγάπη που έτρεφε η μεγάλη νεκρή τους, όσο ζούσε στις ψυχές τους. Μια αγάπη που εκδηλωνόταν άλλοτε με γλυκύτητα, άλλοτε με αυστηρότητα, άλλοτε με επιπλήξεις κι άλλοτε με κάποιον άλλο τρόπο που τον ενέπνεε η αγάπη της και ο Ιησούς.
Στη συνείδηση των αδελφών η προεστώσα τους είχε επιβληθεί σαν αγία. Αυτό το διακήρυξε και ο Θεός την ημέρα της κοιμήσεώς της με τον πιο εντυπωσιακό και θαυμαστό τρόπο. Ήταν μεσημέρι, κανένα σύννεφο δεν σκίαζε τον ορίζοντα των Μυλάσων και ο ήλιος έλαμπε. Τότε ακριβώς φάνηκε στον ουρανό ένα στεφάνι από αστέρια, που στο κέντρο είχε ένα σταυρό λαμπρό, από αστέρια κι’ αυτό.
Το θαυμάσιο αυτό φαινόμενο το είδαν όλοι οι κάτοικοι των Μυλάσων και των περιχώρων. Το παρατήρησαν με προσοχή και με δέος χωρίς όμως να καταλαβαίνουν τη σημασία του. Εκείνη την ημέρα γιόρταζε το χωριό Λευκή, προάστιο των Μυλάσων, τη μνήμη του Αγίου Εφραίμ, που έζησε και κοιμήθηκε στα Μύλασα. Οι προσκυνητές, που ήταν πολλοί, είδαν και αυτοί τα λαμπρό στεφάνι με το ίδιο δέος και την ίδια συγκίνηση, αλλά και με την ίδια απορία που το έβλεπαν και οι εκεί κάτοικοι. Την εξήγηση έδωσε ο επίσκοπος Παύλος, που ήταν παρών στην πανήγυρη του Αγίου: «Η κυρία Ξένη κοιμήθηκε και γι’ αυτό φάνηκε τέτοιο σημάδι θαυμαστό».
Η εξήγηση αυτή συγκλόνισε τους χριστιανούς. Επίσκοπος και λαός αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία έτρεξαν στο Κοινόβιο των Μυλάσων. Όλος αυτός ο κόσμος δόξαζε το Θεό, που με το θαυμαστό στεφάνι διακήρυττε την αγιότητα της καλής Διακόνισσας. Οι ευλαβείς γυναίκες των Μυλάσων παρακαλούσαν θερμά τον επίσκοπό τους: «Μη κρύψεις το μαργαριτάρι Δέσποτα. Μη θάψεις το θυσαυρό. Μη καλύψεις τον έπαινο και τη δόξα της πόλης. Ας δουν όλοι ποιου Δεσπότη Χριστού είμαστε δούλοι. Ας δουν οι άπιστοι το μυστήριο και ας ντραπούν. Ας δουν οι Ιουδαίοι το σημείο του Σταυρού και ας γνωρίσουν ότι ο Σταυρωθείς απ’ αυτούς, Θεός ήταν.Ας δουν όλοι την Ξένη ποια δόξα αξιώθηκε από το Θεό. Ας δουν όλοι ποια δωρεά και χάρη αξιώθηκε η πόλη μας…»
Ο καλός εκείνος επίσκοπος άκουσε την παράκληση των πιστών και έκανε όπως του είπαν. Όταν έφθασαν στο Κοινόβιο, προσκύνησαν με ευλάβεια το λείψανο της Οσίας και ύστερα σχηματίστηκε μεγάλη πομπή με το λείψανό της. Μπροστά ήταν ο κλήρος και πίσω ακολουθούσε ο λαός με αναμμένες λαμπάδες. Η πομπή πέρασε μέσα από τα Μύλασα, για να δουν όλοι τη δόξα που αξιώθηκε από τον Θεό η Οσία Ξένη.Το παράδοξο ουράνιο στεφάνι με το σταυρό ακολουθούσε πάνω από την πομπή και ακριβώς πάνω από το άγιο λείψανο. Και κάθε φορά που η πομπή σταματούσε μπροστά σε κάθε εκκλησία , για να γίνει δέηση, σταματούσε και το στεφάνι. Όλοι έτρεξαν να δουν από κοντά αυτό το θαύμα. Ακόμα και οι Ιουδαίοι αναγκάσθηκαν να αναγνωρίσουν το θαύμα εκείνης της ημέρας. Η πομπή κατέληξε στο μοναστήρι και κανένας χριστιανός δεν γύρισε το βράδυ σπίτι του. Έμειναν κοντά στο επίσκοπο και στις αδελφές του Κοινοβίου ξάγρυπνοι και προσευχόμενοι.
Θεραπείες ασθενειών
Ανάμεσα στο πλήθος που αγρύπνησε εκείνη τη νύχτα στο Μοναστήρι της Οσίας Ξένης, ήταν και αρκετοί άρρωστοι. Το παράδοξο ουράνιο στεφάνι, που διακήρυττε την αγιότητα της Ξένης των Μυλάσων, έκανε πολλούς αρρώστους να φθάσουν στο Μοναστήρι. Άρρωστοι, που δεν γίνονταν καλά με βότανα και φάρμακα, πίστευαν ότι θα γίνουν καλά με τη χάρη της και έτσι γινόταν. Μόλις οι άρρωστοι άγγιζαν το άγιο λείψανο, γίνονταν καλά.Κόσμος πολύς που υπέφερε από χρόνιες και ανίατες παθήσεις, εκείνο το βράδυ βρήκε τη θεραπεία του, γεγονός για το οποίο όλοι δόξαζαν το Θεό.
                                                 ΣΤΟΝ ΣΙΚΙΝΙΟ ΤΟΠΟ
Επιθυμία της Οσίας ήταν να ενταφιαστεί στον Σικίνιο τόπο. Το ήξεραν αυτό οι αδελφές του Κοινοβίου γι’ αυτό και ο επίσκοπος δέχτηκε να ταφεί εκεί. Έτσι μετά την αγρυπνία και τη νεκρώσιμη ακολουθία μετέφεραν το άγιο λείψανο με πομπή στον Σικίνιο τόπο στο νότιο μέρος των Μυλάσων
Το ουράνιο στεφάνι ακολουθούσε και τώρα την πομπή και μόνο όταν το άγιο λείψανο τοποθετήθηκε στον τάφο, μόνο τότε εξαφανίστηκε από τον ουρανό, ώστε να μην αμφιβάλλει κανείς ότι για την Οσία Ξένη είχε φανεί. Εκεί στο μνήμα του Σικινίου ο επίσκοπος Παύλος πήρε τα σεντόνια που ήταν στο φέρετρο της Οσίας, τα έκοψε σε τεμάχια και τα μοίρασε όλα στους πιστούς. Τα τεμάχια αυτά θα ήταν φυλαχτά, αλλά και μια διαρκής ανάμνηση εκείνης που, ύστερα από το Χριστό, έδωσε την καρδιά της στο λαό αυτό του Θεού.
                                          ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
Το ιερό σκήνωμα εναποτέθηκε στον τάφο του Σικίνιου τόπου, ενώ η ψυχή της είχε πάρει θέση στην πόλη, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός. Εκείνος στον οποίο έδωσε όλη της την αγάπη και τη λατρεία, όλη της την καρδιά, της έδωσε τα φτερά, για να πετάξει και να αναπαυθεί κοντά του. Την πρώτη φορά πέταξε από τη Ρώμη στα Μύλασα. Αυτή τη φορά πέταξε από τα Μύλασα στον ουρανό. Αποδήμησε από τη γη στα ουράνια σκηνώματα.
Η Οσία Ξένη, με την κοίμησή της, έπαψε να είναι σωματικά παρούσα ανάμεσα στις αδελφές του Κοινοβίου και ανάμεσα στο λαό του Θεού που την αγαπούσε. Ήταν όμως παρούσα πνευματικά. Χάρη στην παρρησία που βρήκε κοντά στον Κύριο, ήταν γι’ αυτές τις ψυχές μια αιώνια μεσίτρια. Δεν έπαψε ποτέ να προσεύχεται στον Κύριο για τους πιστούς που αγάπησε και διακόνησε, όσο ζούσε, κάτω στη γη. Αλλά και οι πιστοί , μάλιστα δε οι αδελφές του Κοινοβίου, έστρεφαν διαρκώς τη σκέψη τους σ’ εκείνην και έκαναν παράκληση στη χάρη της να μεσιτεύει γι’ αυτές στο Θεό.
Ο τάφος της Οσίας έγινε προσκύνημα. Καθημερινά οι πιστοί έρχονταν στον τάφο και εκεί γονατιστοί παρακαλούσαν την Οσία να μεσιτεύει στο Θεό γι’ αυτούς. Πολλοί από τους προσκυνητές, που ήταν άρρωστοι και υπέφεραν από διάφορες παθήσεις, με την πίστη που τους διέκρινε, γίνονταν καλά. Κι αυτοί ήταν εκείνοι, που περισσότερο από όλους μιλούσαν με παλμό για την Οσία, ώστε η φήμη της να φθάσει παντού.
                                                   ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ
Το ιερό λείψανο έμεινε πολλά χρόνια στη γη της Καρίας. Κάποτε όμως, στα μεταγενέστερα χρόνια, παρέστη ανάγκη να γίνει μετακομιδή. Έτσι το ιερό λείψανο της Οσίας Ξένης, σε χρόνο που δεν είναι γνωστός, μεταφέρθηκε στη Θρακική πόλη Σηλυβρία, στον εκεί Μητροπολιτικό Ναό.
                                                     ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΩΝ ΜΥΛΑΣΩΝ
Ακολούθησαν χρόνια δύσκολα για τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας. Στα 1922 έγινε η Μικρασιατική καταστροφή και ακολούθησε η ανταλλαγή των πληθυσμών. Οι Έλληνες χριστιανοί εγκατέλειψαν τις εστίες τους και εγκαταστάθηκαν στο πάτριο έδαφος της κυρίως  Ελλάδας. Μαζί τους πήραν πρώτα τα ιερά λείψανα κι ό,τι άλλο μπορούσαν. Έτσι το ιερό λείψανο της Οσίας Ξένης από τη Σηλυβρία μεταφέρθηκε στην Καβάλα, όπου και φυλάσσεται μέχρι σήμερα στο ναό του Αγίου Ιωάννου, και από τα Μύλασα στη σημερινή Νίκαια του Πειραιά. Εδώ, στη Νίκαια, οι Μυλασείς, με πρωτοβουλία του από τον Πόντο Επισκόπου Σεβαστείας Γερβασίου, που το 1934 πήρε προαγωγή ως Μητροπολίτης Γρεβενών, και του Αρχιμ. Φιλαρέτου, ανήγειραν ναό στο όνομα της Οσίας, όπου και εναπόθεσαν το τεμάχιο από το ιερό λείψανο της Οσίας Ξένης.
                                                             ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Αυτή ήταν η ζωή της Οσίας Ξένης και των δύο θεραπαινίδων της. Αλλά ποια είναι η δική μας ζωή; Όποια κι’ αν είναι, μπορεί να γίνει καλή και από καλή καλύτερη. Τα μυστικά μάς τα αποκαλύπτει η Οσία μας.
Πρώτο μυστικό: Να αγαπήσουμε το Χριστό, έτσι όπως μας το ζητά ο ίδιος, με όλη μας την ψυχή, με όλη μας τη διάνοια, με όλη μας τη δύναμη. Έτσι τον αγάπησε η Οσία μας και οι θεραπαινίδες, έτσι τον αγάπησαν όλες οι άγιες ψυχές. Και όταν έτσι τον αγαπήσουμε, τότε δε θα μπορεί καμιά δύναμη στον κόσμο να μας χωρίσει από το Χριστό.
Δεύτερο μυστικό: Να καλλιεργήσουμε την πνευματική ενότητα με όσες ψυχές έχουν τα ίδια με εμάς πνευματικά ενδιαφέροντα. Με τις αδελφές ψυχές, μ’ αυτές που αγαπούν όπως κι εμείς το Χριστό, με τις αγωνίστριες ψυχές. Ο Ιησούς ζητά επίμονα την ενότητα αυτή.
Τρίτο μυστικό: Να καταρτιζόμαστε πνευματικά. Η συχνή και θερμή προσευχή,  η μελέτη της Αγ. Γραφής και άλλων πατερικών βιβλίων, η τακτική Θεία Κοινωνία και η καθημερινή περισυλλογή θα μας βοηθήσουν σημαντικά στον πνευματικό μας καταρτισμό.
Τέταρτο μυστικό: Να αγαπήσουμε τη διακονία, την προσφορά. Ο Ιησούς έδωσε τη ζωή του. Ας δώσουμε και εμείς τη δική μας. Έ μ β λ η μ ά   μ α ς   α ς   ε ί ν α ι   τ ο   Λ έ ν τ ι ο   τ η ς   Μ.   Π έ μ π τ η ς.

Μακάρι να βρεθούν ψυχές, πολλές ψυχές, που να ενσαρκώσουν τη ζωή και το πνεύμα της Οσίας Ξένης, να δώσουν τη μαρτυρία του Ιησού στο σύγχρονο κόσμο και να πράξουν ό,τι καλό και ωραίο για το καλό των συνανθρώπων μας και για τη δόξα του Κυρίου μας. Αμήν.

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Δύναμη ψυχής: Το κοριτσάκι που αντί για πόδια έχει μία μπάλα του μπάσκετ!


Δύναμη ψυχής: Το κοριτσάκι που αντί για πόδια έχει μία μπάλα του μπάσκετ!
Συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς κολύμβησης και θέλει να γίνει πρωταθλήτρια
Η 12χρονη  σήμερα Qian Hongyan από την Κίνα, τραυματίστηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ήταν  μόλις 3 ετών και προκειμένου να ζήσει οι γιατροί αναγκάστηκαν να της ακρωτηριάσουν τα δύο της πόδια.
Το ανάπηρο κοριτσάκι θέλοντας να κινηθεί, έφτιαξε μόνη της ένα … ‘σύστημα’ που απαρτίζεται από δύο βοηθήματα στα χέρια για να μην τραυματίζεται και μία μπάλα μπάσκετ η οποία αντικαθιστά τα δύο της πόδια. Η  μικρή πάει και έρχεται μόνη της καθημερινά από το σχολείο στο σπίτι και αντίστροφα.
Η ιστορία της Qian Hongyan  έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο. Η κοινή γνώμη συγκινήθηκε και βρέθηκαν τα χρήματα να βοηθηθεί και τώρα έχει προσθετικά πόδια, όμως τις περισσότερες στιγμές χρησιμοποιεί την μπάλα του μπάσκετ καθώς όπως λέει την διευκολύνει καλύτερα. Η μικρή Qian , που χρησιμοποιούσε μία μπάλα μπάσκετ την μισή της ζωή ως προσθετικό σώμα, συμμετείχε στους Παρολυμπιακούς Αγώνες στην κολύμβηση.
Ο προπονητής της λέει: «Η Qian εργάζεται και προπονείται πολύ σκληρά καθημερινά αν και έχει συναντήσει άπειρες δυσκολίες». Στόχος της είναι να γίνει πρωταθλήτρια!
Η ίδια λέει: «Ξύπνησα ένα πρωί και τα πόδια μου ήταν παγωμένα. Δεν είχα πολλές δυνάμεις. Θέλησα να σηκωθώ. Είπα στην μητέρα μου ότι κρυώνω και θέλω τα παπουτσάκια μου. Ξέσπασε αυτόματα σε κλάματα. Μήνες με θυμάμαι σε σοκ, καθηλωμένη στο κρεβάτι. Μια μέρα ο παππούς μου βρήκε μια μπάλα του μπάσκετ, παλιά και σκασμένη. Την έκοψε και με έβαλε μέσα. Ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που δεν ήμουν οριζόντια. Ένιωσα πολύ ευχάριστα. Με έβαζε μέσα και με στήριζε δίπλα του που και που. Όταν μεγάλωσα, πήρα δύο παλιά κινέζικα ξύλινα τσόκαρα και τα προσάρμοσα στα χέρια μου. Αυτά ήταν τα πόδια μου τώρα. Έσφιξα τη μπάλα και την προσάρμοσα πάνω μου. Έγινε ο κορμός μου. Μου αγόρασαν προσθετικά μέλη. Με πονούν. Δεν έχει γίνει σωστά ο ακρωτηριασμός μου.
Πάντα ζήλευα τους συμμαθητές μου που επέστρεφαν από το σχολείο τρέχοντας και χοροπηδώντας. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Μέσα στο νερό νιώθω ελεύθερη. Σαν κι αυτούς. Γι αυτό μου αρέσει τόσο. Βέβαια χωρίς πόδια δεν έχω καλή ισορροπία και ο κορμός μου στριφογυρνάει. Αυτό το δουλεύω σκληρά. Όσο για έξω από το νερό; Αν μεγαλώσω τόσο που πάψω να χωράω στη μπάλα, θα καθίσω σε αναπηρικό καροτσάκι. Είναι δύσχρηστο όμως. Εδώ δεν έχει ράμπες και δεν μπορώ να ανεβαίνω σκάλες με αυτό. Δεν θέλω να δυσκολεύω τη ζωή και άλλων ανθρώπων. Πρέπει όμως να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με ευγνωμοσύνη και δύναμη. Είναι όμορφη και ακόμη κι από τις ατυχίες μαθαίνουμε.»
Πόση έμπνευση μπορεί να δώσει ένα μικρό κορίτσι με τόση δύναμη ψυχής;
Κείμενο:  Νέλλυ Σκουφάτογλου

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Οι χριστιανοί στο καιρό των διωγμών και παντρεύονταν και παιδιά έκαναν-Γέροντας Παίσιος

Φωτογραφία: Ρώτησε κάποιος τον γέροντα Παϊσιο. Γέροντα σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά γιατί σκέφτονται σε τι είδος κόσμο θα φέρουν το παιδί τους. Μόλυνση από τα χημικά, από τα πυρηνικά, ζωή γεμάτη άγχος, άγρια κοινωνία, πόλεμοι, πεινά, σκοτωμοί, βιασμοί, αρπαγές, απαγωγές…
Αν είμαστε κιόλας στον καιρό του Αντίχριστου σκέφτομαι και εγώ μήπως δεν αξίζει κανείς να παντρεύεται και να κάνει παιδία. Όχι, Θανάση δεν είναι έτσι!…….. Οι χριστιανοί στο καιρό των διωγμών δεν παντρεύονταν; Και παντρεύονταν και παιδιά έκαναν!! Είχαν την ελπίδα τους στηριγμένη στο Χριστό …όχι στους ανθρώπους.
Είναι ολιγοπιστία αυτός ο λογισμός. Ο Θεός σε μια στιγμή μπορεί να τα διορθώσει όλα. Να σβήσει όλα τα στραβά. Κάνουν οι άνθρωποι σχέδια …έχει και Θεός τα δικά Του. Να ήξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την ουρά του για να την καταστρέψει … Δεν τον άφησε ο Θεός …του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνει ο διάβολος, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Μην ανησυχείς

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
Ρώτησε κάποιος τον γέροντα Παϊσιο. Γέροντα σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά γιατί σκέφτονται σε τι είδος κόσμο θα φέρουν το παιδί τους. Μόλυνση από τα χημικά, από τα πυρηνικά, ζωή γεμάτη άγχος, άγρια κοινωνία, πόλεμοι, πεινά, σκοτωμοί, βιασμοί, αρπαγές, απαγωγές…
Αν είμαστε κιόλας στον καιρό του Αντίχριστου σκέφτομαι και εγώ μήπως δεν αξίζει κανείς να παντρεύεται και να κάνει παιδία. Όχι, Θανάση δεν είναι έτσι!.. ...Οι χριστιανοί στο καιρό των διωγμών δε
ν παντρεύονταν; Και παντρεύονταν και παιδιά έκαναν!! Είχαν την ελπίδα τους στηριγμένη στο Χριστό …όχι στους ανθρώπους.
Είναι ολιγοπιστία αυτός ο λογισμός. Ο Θεός σε μια στιγμή μπορεί να τα διορθώσει όλα. Να σβήσει όλα τα στραβά. Κάνουν οι άνθρωποι σχέδια …έχει και Θεός τα δικά Του. Να ήξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την ουρά του για να την καταστρέψει … Δεν τον άφησε ο Θεός …του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνει ο διάβολος, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Μην ανησυχείς


πηγή-Αντέγραψα από...

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Ή ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΥ


Ο ιατρός Στόιαν Αδάσεβιτς είναι ο μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ομολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, για τον οποίο ευθύνονται τόσο ο ιατρός, όσο και η μητέρα.
Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Η αγιότης της ζωής», το οποίο είναι μια συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας. Το σχόλιο πιο κάτω δεν χρειάζεται επεξήγηση. 

«Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος για όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγέννητου ανυπεράσπιστου παιδιού. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα με τη διαγνωστική δυνατότητα και μου έφερε πολλές εκπλήξεις. Είδα το έμβρυο, τους κτύπους της καρδιάς του, τις κινήσεις, το άνοιγμα του στόματός του στα μεγαλύτερα έμβρυα παρατήρησα το «πιπίλισμα» του αντίχειρος, το έμβρυο εσκέπτετο και αισθάνετο, διότι αντέδρα στους βαθείς διαπεραστικούς ήχους, επιταχύνοντας τις κινήσεις του. Και ύστερα από 4-5 λεπτά όσον διαρκεί η άμβλωση, το έμβρυο τούτο, αυτό το ίδιο ανθρώπινο ον, κείται τεμαχισμένο μεταξύ των εργαλείων στο τραπέζι. Προς θλίψη και δυστυχία μου το 1988 έκανα την άμβλωση σε μια προχωρημένη εγκυμοσύνη των 4½ μηνών. Κατά τη διάρκεια αυτής της εγχείρησης, της οποίας τις λεπτομέρειες δεν μπορώ να περιγράψω άνευ ταραχής, φρυκιών ανακάλυψα το φονέα εντός μου. Μια εγχείρηση, η οποία έπρεπε να είναι μια πράξη ρουτίνας, μετατράπηκε σε πραγματικό εφιάλτη. Τότε συνειδητοποίησα ότι έπραξα φόνο, ότι θανάτωσα τον άνθρωπο. Η γυναίκα αιμορραγεί πολύ, η ζωή της κινδύνευε. Προσευχήθηκα: «Κύριε, βοήθησέ με να σώσω τη γυναίκα και τιμώρησε εμένα!» Έκτοτε ποτέ μου δεν επανέλαβα όμοια πράξη. Ετυχε η νέα μου γνώση να συμπίπτει με την άποψη της Εκκλησίας - ότι το έμβρυο είναι ζωντανό ήδη από τη σύλληψή του, δηλαδή από την στιγμή της γονιμοποίησης του ωαρίου.

Η ενδομήτριος παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη και βαρύτερη αμαρτία από τον απλό φόνο, επειδή το έμβρυο εντός της μήτρας είναι αδύναμο να αμυνθεί, ενώ δεν φταίει για τίποτε. Ως κοινωνία είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε το παιδί ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς και νομικώς, διότι πρέπει να έχει όλα τα δικαιώματα, τα οποία έχει ένας ενήλικας. Τούτο είναι το καθήκον μας προς όλα τα μέλη της κοινωνίας μας».
Πελαγία Εμμανουήλ, Νηπιαγωγός,Λευκωσία

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Ποιές είναι οι συνέπειες της μαγείας;''Γέροντας Κλεόπας''

Ποιες είναι οι συνέπειες της μαγείας;
– Όσοι ασχολούνται με τα μάγια ή τρέχουν στις μαγείες, διαπράττουν μεγάλη αμαρτία ενώπιον του Θεού και εναντίον του Αγίου Πνεύματος, διότι αφήνουν το Θεό και ζητούν βοήθεια από το διάβολο. Αρνούνται τις προσευχές της Εκκλησίας και μπαίνουν στα σπίτια των μάγων.
Εγκαταλείπουν τους λειτουργούς του Χριστού και πηγαίνουν στους υπηρέτες του σατανά. Δηλαδή, αφήνουν το ζων ύδωρ, τον ιερέα και τη σωτήρια χάρη της Εκκλησίας και για τα εμπαθή και ανθρώπινα ενδιαφέροντά τους ζητούν τη συμπαράσταση των μάγων, που είναι εχθροί του Χριστού. Αρνούνται την αλήθεια και δέχονται το ψεύδος, διότι όλα τα μαγικά λόγια και επικλήσεις είναι ψεύδη και δαιμονικές απάτες.
Μια τέτοια μεγάλη αμαρτία δε συγχωρείται στους ενόχους ούτε στον παρόντα αιώνα ούτε στο μέλλοντα, όπως λέγει ο Χριστός, εάν δεν μετανοήσουν σ’ όλη τους τη ζωή. Εναντίον αυτών των μάγων ξεσπούν κάθε είδους κακίες και κίνδυνοι. Πρώτα πρώτα τους ελέγχει η συνείδηση, διότι άφησαν το Θεό και ακολούθησαν το διάβολο. Κατόπιν κανονίζονται να απέχουν από τη Θεία Κοινωνία πολλά έτη, από 7 έως 15, και ακόμη μέχρι 20. Εκτός εάν τους οικονομήσει διαφορετικά ο πνευματικός, ανάλογα με την ειλικρίνεια της μετάνοιάς τους.
 Αυτοί που τρέχουν στους μάγους, αποβάλλουν από την ψυχή τους τη χάρη του Χριστού και βάζουν στο σπίτι της καρδιάς τους το πνεύμα του σατανά. Αρνούνται το Χριστό και ενώνονται με το διάβολο. Όλοι αυτοί δεν πρέπει να ονομάζονται χριστιανοί, αλλά αποστάτες. Τιμωρούνται από το Θεό με ασθένειες, και μάλιστα ανίατες, με οικογενειακά προβλήματα, με ζημιές και διενέξεις, με πτωχεία και φοβερό θάνατο. 
Και εάν δεν εξομολογηθούν με δάκρυα, δε θα σωθούν. Ενώ από την Εκκλησία αποβάλλονται τελείως, δηλαδή χωρίζονται από το Χριστό και παραδίνονται με τη θέλησή τους στα χέρια του νοητού εχθρού. Εάν πεθάνουν στην αμαρτία τους αυτή, δεν κηδεύονται από ορθόδοξο ιερέα, αλλά όπως οι ειδωλολάτρες και οι αρνητές της πίστεως, οδηγούνται στην αιώνια τιμωρία τους, στα βάσανα της κολάσεως. Αυτές λοιπόν είναι ο φοβερές συνέπειες της μαγείας.
(Γέρων Κλεόπας)

Έλεγε ο π. Κλεόπας: «Να μη κάνεις κανένα έργο, χωρίς να το σφραγίζεις με τον Τίμιο Σταυρό! Όταν αναχωρείς για ταξίδι, όταν αρχίζεις το έργο σου, όταν πηγαίνεις να διδάξεις στο σχολείο σου, όταν είσαι μόνος σου ή και με άλλους μαζί, σφράγισε με τον παντοδύναμο Σταυρό το μέτωπό σου, το σώμα σου, την καρδιά σου, τα χείλη σου, τα μάτια σου, τα αυτιά σου  και όλα τα μέλη σου να τα σφραγίζεις με το σημείο της νίκης του Χριστού επί του Άδου. Και τότε μη φοβάσαι από τα μαγικά ή τα ξόρκια και τους μάγους. Διότι όλα αυτά λύνονται από τη δύναμη του Σταυρού, όπως το κερί λιώνει μπροστά στη φλόγα της φωτιάς και όπως φεύγει η σκόνη στον άνεμο!»
Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη

Έκανε δώρο στο γιο της ένα iPhone θέτοντας... 18 όρους!

Όπως αναφέρει το Associated Press, η μητέρα μαζί με το δώρο έδωσε στον έφηβο και ένα συμβόλαιο με 18 κανόνες που θα πρέπει να τηρεί κάθε ώρα και στιγμή, ώστε να παραμείνει η δημοφιλής συσκευή της Apple στα χέρια του.
Οι όροι χρήσης της συσκευής έγιναν πολύ σύντομα δημοφιλείς στο Internet και βρέθηκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων, με τους γονείς να επισκέπτονται μαζικά τον ιστότοπο της μητέρας. Η ίδια μαζί με τον γιο της εμφανίστηκαν σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή. H μητέρα-blogger δικαιολόγησε την πράξη της, λέγοντας ότι ήθελε να διδάξει τον γιο της να διαχειρίζεται τον ψηφιακό καταιγισμό χωρίς όμως να γίνεται πολύ πιεστική. Η ίδια συμπλήρωσε ότι πολλοί γονείς κάνουν δώρο στα παιδιά τους smartphones, αλλά τις περισσότερες φορές η κατάσταση ξεφεύγει με αποτέλεσμα να χρειάζονται δραστικά μέτρα.
Το συμβόλαιο:
Αγαπημένε μου Gregory, Χρόνια πολλά! Είσαι τώρα ένας ευτυχής κάτοχος ενός iPhone. Ουάου! Είσαι ένα πολύ καλό και υπεύθυνο 13χρονο αγόρι και σου αξίζει αυτό το δώρο.
Η αποδοχή, όμως, αυτού του δώρου συνεπάγεται και κάποιους κανόνες. Σε παρακαλώ να διαβάσεις το παρακάτω συμφωνητικό. Ελπίζω πως καταλαβαίνεις ότι είναι χρέος μου να σε αναθρέψω ώστε να γίνεις ένας συγκροτημένος, υγιής νέος άντρας που μπορεί να λειτουργεί στον κόσμο και να συνυπάρξει με την τεχνολογία, όχι να τον καθορίζει εκείνη. Η αδυναμία σου να ανταποκριθείς στους κανόνες αυτούς θα έχει ως αποτέλεσμα να μην είσαι πλέον κάτοχος του iPhone. Σ' αγαπώ τρελά και περιμένω να μοιραστώ μαζί σου χιλιάδες sms τις επόμενες μέρες.
1. Αυτό είναι δικό μου τηλέφωνο. Εγώ το αγόρασα, εγώ το πληρώνω και στο δανείζω για να το έχεις. Δεν είμαι φοβερή;
2. Θα γνωρίζω πάντα το password.
3. Αν χτυπάει, απάντησέ το. Πες «παρακαλώ», χρησιμοποίησε τους καλούς σου τρόπους. Μην αγνοείς ποτέ κλήσεις όταν στην οθόνη εμφανίζεται η λέξη «Μαμά» ή «Μπαμπάς». Ποτέ.
4. Παραδίδεις πρόθυμα στους γονείς σου τη συσκευή κάθε βράδυ στις 7:30 τις ημέρες που έχεις σχολείο και το Σαββατοκύριακο, στις 9:00. Θα είναι κλειστό κάθε βράδυ και θα σου επιστρέφεται κάθε πρωί στις 07:30. Αν δεν θέλεις να καλέσεις κάποιον στο σταθερό του με την πιθανότητα να απαντήσουν οι γονείς τους, τότε μην καλέσεις καν. Μάθε να ακούς το έντσικτό σου και να να σέβεσαι τις άλλες οικογένειες με τον ίδιο τρόπο που θα ήθελες να σέβονται εμάς.
5. Το τηλέφωνο δεν θα έρχεται μαζί σου στο σχολείο. Μίλησε με τους ανθρώπους με τους οποίους ανταλλάσσεις μηνύματα, κατά πρόσωπο. Είναι μία τέχνη που θα πρέπει να αναπτύξεις στη ζωή σου. *Για τις ημιαργίες, τις εκδρομές και τις εξωσχολικές δραστηριότητες, θα συμφωνήσουμε ειδικές χρήσεις.
6. Αν πέσει στη λεκάνη, στο πάτωμα και σπάσει ή εξαφανιστεί είσαι υπεύθυνος για το κόστος επισκευής ή αντικατάστασης. Κούρεψε το γρασίδι κάποιου, κάνε babysitting ή αποταμίευσε τα χρήματα που σου δίνουμε στα γενέθλιά σου. Θα συμβεί σίγουρα, οπότε φρόντισε να είσαι προετοιμασμένος.
7. Μην χρησιμοποιήσεις την τεχνολογία για να πεις ψέματα, να κοροϊδέψεις ή να εξαπατήσεις κάποιον άλλο άνθρωπο. Μην συμμετέχεις σε συζητήσεις που πληγώνουν άλλους ανθρώπους. Παρέμενε καλός φίλος ή απλά μην συμμετέχεις στην ανταλλαγή κατηγοριών.
8. Μην στείλεις SMS, email, ή μην πεις τίποτα χρησιμοποιώντας αυτή τη συσκευή, που δεν θα έλεγες σε κάποιον κατά πρόσωπο.
9. Μην στείλεις SMS, email, ή μην πεις τίποτα χρησιμοποιώντας αυτή τη συσκευή που δεν θα έλεγες δυνατά με τους γονείς τους δωμάτιο. Λογόκρινε τον εαυτό σου.
10. Το πορνό απαγορεύεται. Αναζήτησε στο διαδίκτυο πληροφορίες που θα μοιραζόσουν άνετα με εμένα. Αν έχεις κάποια απορία, ρώτησε κάποιον, κατά προτίμηση εμένα ή τον πατέρα σου.
11. Όταν είσαι σε δημόσιο χώρο, κλείσε το, βάλε το στο αθόρυβο, ή κρύψε το στην τσάντα σου. Ειδικά σε κάποιο εστιατόριο, στον κινηματογράφο, ή όταν μιλάς σε κάποιον άλλο άνθρωπο. Δεν είσαι αγενής. Μην επιτρέψεις στο iPhone να το αλλάξει αυτό.
12. Μην στείλεις αποκαλυπτικές φωτογραφίες από τα «ιδιαίτερα» σημεία σου σε κανέναν ή μην δεχτείς τέτοιες φωτογραφίες. Μη γελάς. Κάποια στιγμή θα μπεις στον πειρασμό να το κάνεις, παρά την υψηλή σου νοημοσύνη. Είναι επικίνδυνο και μπορεί να διαλύσει την εφηβική/φοιτητική/ενήλικη ζωή σου. Παραμένει πάντα μία κακή ιδέα. Ο κυβερνοχώρος είναι αχανής και πιο δυνατός από εσένα και είναι δύσκολο να εξαφανίσεις κάτι τέτοιο, συμπεριλαμβανομένης μίας κακής φήμης.
13. Δεν χρειάζεται να τραβάς ένα τόνο φωτογραφίες και βίντεο. Μην καταγράφεις τα πάντα. Ζήσε τις εμπειρίες σου. Θα μείνουν αποθηκευμένες στη μνήμη σου για πάντα.
14. Κάποιες φορές επίλεξε να αφήνεις το τηλέφωνο πίσω στο σπίτι και να αισθάνεσαι ασφαλής και σίγουρος για την απόφασή σου αυτή. Δεν είναι ζωντανό και δεν είναι προέκτασή του. Είσαι καλύτερος από τον φόβο του να «χάσεις» κάτι που συμβαίνει.
15. Κατέβαζε μουσική που είναι καινούρια, ή κλασική, ή διαφορετική απ' αυτή που ακούν εκατομμύρια άλλοι που ακούν ακριβώς το ίδιο πράγμα όλοι. Η γενιά σου, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη γενιά, έχει πρόσβαση στην μουσική. Εκμεταλλεύσου αυτό το προνόμιο. Διεύρυνε τους ορίζοντές σου.
16. Επιδίωξε να παίζεις παιχνίδια με λέξεις, προβλήματα ή puzzle.
17. Κράτα το βλέμμα σου ψηλά. Βλέπε τι γίνεται στον κόσμο γύρω σου. Κοίταξε έξω από ένα παράθυρο. Άκουσε τα πουλιά. Πήγαινε μία βόλτα. Μίλησε σε κάποιο άγνωστο. Αναρωτήσου για πράγματα χωρίς να τα "γκουγκλάρεις».
18. Θα τα κάνεις μαντάρα. Θα σου πάρω πίσω το τηλέφωνο. Θα καθίσουμε κάτω και θα το συζητήσουμε. Και θα ξαναρχίσουμε από την αρχή. Εσύ κι εγώ, θα μαθαίνουμε συνέχεια. Είμαι με το μέρος σου. Είμαστε μαζί σε αυτό. Ελπίζω να συμφωνήσεις με αυτούς τους όρους. Τα περισσότερα από τα μαθήματα που αναφέρονται σε αυτό το συμφωνητικό, δεν αφορούν μόνο το iPhone, αλλά και την ίδια την ζωή σου. Μεγαλώνεις σε ένα κόσμο γρήγορο, που αλλάζει συνέχεια. Είναι συναρπαστικό και μαγικό. Προσπάθησε να βλέπεις τα πράγματα απλά, όποτε μπορείς. Έχε εμπιστοσύνη στο δυνατό σου μυαλό και την τεράστια καρδιά σου, περισσότερο απ' οποιοδήποτε μηχάνημα.
Σ' αγαπώ. Εύχομαι να απολαύσεις το φανταστικό σου iPhone.
Χρόνια πολλά! Φιλάκια Μαμά


ΠΗΓΗ:www.newsbomb