Η προσευχή της μάνας δεν συγκρίνεται με τίποτα σε αυτό τον κόσμο.

  Η προσευχή της μάνας δεν συγκρίνεται με τίποτα σε αυτό τον κόσμο. Στον κόπο των μητέρων βρίσκεται το παρόν και το μέλλον ενός λαού. Πέρα από ό,τι προσφέρει η κοινωνία στον άνθρωπο, η μάνα που μεγαλώνει το παιδί φυτεύει τον σπόρο στην ψυχή του.

 Αυτή πρέπει να είναι ισορροπημένη, να έχει τον Άγιο της εικόνας στην καρδιά,τον Σταυρό στο μυαλό και να ξέρει τον δρόμο της Εκκλησίας. Μόνο έτσι θα μπορέσει να προετοιμάσει το παιδί για την ζωή. Αυτό που μας λείπει τώρα είναι ακριβώς αυτό.

 Μας λείπουν οι άγιες μητέρες, οι οποίες μας χαρίζουν αγίους ήρωες, μάρτυρες, διανοουμένους ή να μας δώσουν τις ιδιοφυΐες,που θα αναδείξουν ό,τι καλύτερο έχει αυτός ο λαός της Ορθοδοξίας.

π. Ιουστίνος Parvu

Μια ζεστή κουβέντα

Της ΝΑΥΣΙΚΑΣ ΙΕΣΣΑΙ – ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Πόσο καιρό έχω να σε δω…Μου ‘λειψες…το ξέρεις; Μου ‘πε, κοιτώντας με στα μάτια, η γειτόνισσα μου, καθώς απαντηθήκαμε στον δρόμο. Και να σας πω…ξαφνιάστηκα. Είμαστε πια μαθημένοι στις βιαστικές φράσεις-κλισέ:
 «Τι κάνεις; Τι κάνεις; Καλά; Χαίρομαι…». Με την τελευταία λέξη, ν’ ακούγεται από απόσταση συνήθως. Γιατί εκείνος που την είπε, είχε κιόλας εξαφανιστεί. Ήταν ακόμα τόσο τρυφερός ο τρόπος που το είπε που δε σ’ άφησε υποψία, πως μπορεί να ήταν μια απλή φιλοφρόνηση. Το βράδυ, πριν κλείσω τα μάτια, καθώς γυροφέρνω τα περιστατικά της ημέρας στο νου μου, διαπίστωσα πως εκείνο το «μου ‘λειψες», είχε περάσει από τα αυτιά μου στην καρδιά μου κατευθείαν και την κράτησε ζεστή, όλες τις ώρες. Μου χε δώσει ένα ξέχωρο κέφι. Ναι, αυτή η ζεστή κουβέντα, είχε μια δυναμική, που με ενεργοποίησε ιδιαίτερα εκείνη την ημέρα. Για σκέψου…ψιθύρισα κι είναι τόσο απλό.

  Την Τρίτη, τρέχαμε στη φαρδιά λεωφόρο, μέσα στο αυτοκίνητο μιας ξαδέλφης, μας σταμάτησε το κόκκινο φανάρι. Η ξαδέλφη μου κατέβασε γρήγορα το τζάμι της. είχε δει το μικρό που ερχόταν βολίδα προς τα μας με τα χαρτομάντιλα που πουλούσε μέσα σε ένα ρηχό πανέρι. Έβγαλε το χέρι της, ακούμπησε ένα κέρμα ανάμεσα στα πακετάκια, ύστερα χάιδεψε – με μητρική θα ‘λεγα στοργή – το κεφαλάκι του μικρού και του είπε: «Άκουσε με…να προσέχεις… να προσέχεις πολύ σε παρακαλώ…έτσι;», και του ‘κλεισε το μάτι. Το παιδί χαμογέλασε. Να ‘χε άραγε εισπράξει άλλη παρόμοια ανησυχία για την «ασήμαντη» ζωούλα του; για σκέψου…συλλογιστικά κι είναι τόσο απλό…

 Στο σούπερ-μάρκετ, το Σάββατο, κάτι παρόμοιο. Ουρά στο ταμείο 5. Ένας – δύο ζητούσαν να περάσουν μπρός, για τι είχαν μόνο ένα κουτί γάλα στο χέρι ή ένα πακέτο ζάχαρη. Εμείς οι άλλοι υπερασπιζόμασταν με φωνές διαμαρτυρίας την πολύτιμη προτεραιότητα μας. Η ταμίας ανεβοκατέβαζε σβέλτα τα δάκτυλα πάνω στα πλήκτρα της ταμειακής, γεμάτη ένταση, προσπαθώντας να μας εξυπηρετήσει. «Τι είσαι εσύ κορίτσι μου, τι είσαι εσύ…αετός…δεν πιάνεσαι…είσαι το πιο γρήγορο ταμείο του σούπερ-μάρκετ…» είπε ο κύριος μπροστά από μένα, χαριτολογώντας. Η ταμίας κοκκίνισε ελαφρά και χαμογέλασε με ανακούφιση. Να που κάποιος πρόσεξε την προσπάθεια της. για σκέψου…και ήταν τόσο απλό…

«Μου αρέσει η επιλογή σου…έχεις φίνο γούστο…». «Με πόση δεξιοτεχνία το κάνεις αυτό….». «Τι έξυπνα το χειρίστηκες το θέμα…Πως τα κατάφερες; Δεν ήταν εύκολο…». «Καλό δρόμο να έχεις…Η Παναγιά μαζί σου…». Είναι λίγες ζεστές κουβέντες, που άρπαξε το αυτί μου και τις περιμάζεψα, στις μέρες που πέρασαν….Εγκλωβισμένοι στα δικά μας, δεν σηκώνουμε τα μάτια, να ανταμώσουμε τα μάτια του άλλου…Δεν νοιαζόμαστε για πέρα από τις δικές μας υποθέσεις. Παγιδευμένοι για καλά, στα γρανάζια της βιασύνης και του άγχους, βιαστικοί στο τηλέφωνο, βιαστικοί στο δρόμο, βιαστικοί στην κάθε συνάντηση με το άλλο πρόσωπο. Κι όμως είναι τόσο απλό. Να θυμίζουμε στον άλλον με μια μας ζεστή κουβέντα, πως είναι κάτι σπουδαίο. Μοναδικό και πολύτιμο. Το ‘χουμε ανάγκη όλοι. «Γεια σου χαρά μου…Πως σου πάει αυτό το χρώμα…».


*Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Δεκέμβριο του 2004
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

πηγή

Όσο και εάν σήμερα φαίνεται παράδοξο υπάρχουν ακόμα τέτοια ζευγάρια(μία μικρή ζύμη)που ''ανάμεσα'' τους έχουν τον Χριστό!

Και καθώς ο ιεροψάλτης  καταλήγει τον απόστολο του Γάμου με την γνωστή φράση«η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» βλέπεις στα πρόσωπα των καλεσμένων(ναι, δυστυχώς σαν καλεσμένοι σε ένα κοινωνικό γεγονός εκφράζονται μιας και ελάχιστοι είναι οι εν προσευχή σιωπούντες) μια λυσσασμένη αδημονία να πατήσει η νύφη το γαμπρό και εάν μάλιστα επιτευχθεί
απλώνεται διάχυτα στο εκκλησίασμα ένα χαιρέκακο χαμόγελο βγαλμένο από την ταινία ''Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα''(με το Αντωνάκη.....χωρίς το ''μου'' πλέον)......
  Το αποκορύφωμα φυσικά της εκκοσμίκευσης του μυστηρίου τούτου είναι το ρύζι (όχι δεν είναι παράδοση της Εκκλησία μας), είναι απίστευτη η αβυσσαλέα μανία μερικών που τεντώνονται για να βρουν καλύτερο ''στόχο''.....

Όλα όμως ξεκινούν από πριν...
Βλέπεις η Δύση έχει τα bachelor  η Ορθόδοξη Ανατολή (μας τον λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος) παρότρυνε τους μελλόνυμφους να περάσουν λίγο διάστημα ο άνδρας σε ανδρικό και η γυναίκα σε γυναικείο μοναστήρι (να δοκιμαστούν λίγο  στην υπακοή, στην κοπή του θελήματος-εγώ)

Όσο και εάν σήμερα φαίνεται παράδοξο υπάρχουν ακόμα τέτοια ζευγάρια(μία μικρή ζύμη)που ''ανάμεσα'' τους έχουν τον Χριστό!


Η φώτο  είναι μία δεύτερη εκκλησιολογική απάντηση στην κοσμική οπτική  του μυστηρίου του γάμου (η Πρώτη, όταν κάποτετο μυστήριο του Γάμου  γινόταν μέσα στην Θεία Λειτουργία!)

Ioannis Papadimitriou

«Φέρτε τα παιδιά στην εκκλησία κι ας κάνουν φασαρία !»

 Όταν την περασμένη Παρασκευή, ο 34χρονος ελληνορθόδοξος ιερέας, πατέρας Μιχαήλ, έκανε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την οποία έστελνε μήνυμα προς τους νεαρούς γονείς, παρακινώντας τους να πηγαίνουν τα «φασαριόζικα» παιδιά τους στην εκκλησία, ούτε ο ίδιος φανταζόταν ότι τα λόγια του θα γίνονταν viral και θα χτυπούσαν μια τόσο «ευαίσθητη χορδή» για εκατοντάδες ελληνορθόδοξους γονείς, οι οποίοι αμέσως άρχισαν να μοιράζονται μαζί του τις εμπειρίες και τους φόβους τους που, τελικά, τους αποθαρρύνουν από το να φέρνουν τα παιδιά τους στην εκκλησία, γράφει σε εκτενές του άρθρο το neoskosmos.com.
 «Θέλω να ξέρετε ότι και παρατηρώ και βλέπω και νιώθω την αγωνία σας όταν τα παιδιά σας αρχίζουν να κάνουν φασαρία ή γίνονται ανυπόμονα μέσα στην εκκλησία και νιώθω την ανάγκη να σας εκφράσω τον σεβασμό και τον θαυμασμό μου για το θάρρος σας και την προσπάθεια που κάνετε να τα έχετε υπό έλεγχο κατά τη διάρκεια της λειτουργίας» λέει ο ιερέας, ο οποίος είναι σήμερα ένας από τους πιο δημοφιλείς και αγαπητούς ιερείς στην Αδελαΐδα. «Θαυμάζω το γεγονός πως κάνετε ό,τι περνά από το χέρι σας για να τα απασχολείτε και μην νομίζετε ότι κατά τη διάρκεια της λειτουργίας δεν βλέπω και εγώ τα βλέμματα που στέφονται προς το μέρος σας, αποδοκιμάζοντας τη συμπεριφορά των παιδιών σας και τα κεφάλια που γυρνούν επιδεικτικά και σας κάνουν να νιώθετε ντροπή όταν εσείς οι ίδιοι έχετε το θάρρος να έρθετε κοντά μας με τα παιδιά σας και, ταυτόχρονα, προσπαθείτε να συγκεντρωθείτε και να συμμετέχετε στο μυστήριο και την λειτουργία» λέει ο πατέρας Μιχαήλ.

Με αυτό το τρόπο στέλνει συνάμα το δικό του μήνυμα και σε εκείνους που πολλές φορές χάνουν την υπομονή τους όταν τα μικρά παιδιά δεν «κάθονται ήσυχα» μέσα στην εκκλησία καλώντας τους να έχουν περισσότερη υπομονή και να μην παθαίνουν «αμνησία» αλλά να έχουν πάντα στο μυαλό τους τα δικά τους παιδικά χρόνια και την εποχή που εκείνοι ήταν νεαροί γονείς και αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα.

«Τα παιδιά είναι ευλογία από το Θεό και δεν θα μπορούσα να νιώθω μεγαλύτερη περηφάνια από αυτή που νιώθω όταν τα βλέπω διστακτικά να μπαίνουν στον οίκο του Θεού την ίδια στιγμή που οι γονείς προσπαθούν να τα βοηθήσουν να καταλάβουν το νόημα της λειτουργίας» λέει ο πάτερ Μιχαήλ ο οποίος είναι γιος ενός από τους πρώτους ιερείς της Ελληνορθόδοξης εκκλησίας στη Νότια Αυστραλία.

«Ως ιερέας δεν υπάρχει μεγαλύτερη εσωτερική ευτυχία από το να δίνω στα μικρά παιδιά, την Θεία Κοινωνία, την οποία τελικά εκείνα αξίζουν περισσότερο από τον καθένα μας. Τα παιδιά σας με την αθωότητα τους μας διδάσκουν πώς ακριβώς πρέπει όλοι εμείς αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε μια θέση στο Βασίλειο του Θεού και είναι δική μας η χαρά και η τιμή να τα έχουμε κοντά μας γι’ αυτό πρέπει να στηρίζουμε τους νέους γονείς που παρά τις δυσκολίες και το άγχος που βιώνουν εκείνη την ώρα, επιλέγουν να φέρουν τα παιδιά τους στην εκκλησία και ας μοιάζει πολλές φορές ότι όλη αυτή η προσπάθεια είναι εν πολλοίς μάταιη».

Στο μήνυμά του ο ιερέας κάνει ιδιαίτερη μνεία σε εκείνους τους πιστούς που κατά την διάρκεια της λειτουργίας προσπαθούν, είτε με ένα χαμόγελο είτε με ένα νεύμα επιδοκιμασίας, να δώσουν θάρρος στους νέους γονείς και τους καλεί να συνεχίσουν να δείχνουν την καλοσύνη και την υποστήριξη τους σε εκείνους που την δεδομένη στιγμή τη χρειάζονται.

«Πολλοί είναι αυτοί που επιθυμούν διακαώς να σας βοηθήσουν, απλώς δεν ξέρουν τον τρόπο και να είστε σίγουροι ότι εκείνη την ώρα προσεύχονται για σας και τα παιδιά σας. Δεν είστε μόνοι και είμαστε όλοι εδώ μαζί σας. Να θυμάστε ότι χωρίς τα μικρά παιδιά, η εκκλησία μας θα χαθεί» καταλήγει ο κ. Μιχαήλ.

«Εγώ πρώτη παραδέχομαι ότι δεν φέρνω τον μικρότερο γιο μου στην εκκλησία γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Ντρέπομαι να αντικρύσω τα βλέμματα αποδοκιμασίας και τα σχόλια, αλλά πλέον νιώθω ανακούφιση διαβάζοντας αυτά τα λόγια και σίγουρα θα προσπαθήσω και πάλι να φέρω τα παιδιά μου στην εκκλησία» έγραψε μια χρήστης, μητέρα τριών ανήλικων παιδιών.

«Πριν ασπαστώ την ορθοδοξία, όταν έμπαινα σε μια εκκλησία συχνά αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν ένα παιδί να θέλει να έρθει μέσα στον οίκο του Θεού όταν νιώθει ότι δεν είναι ευπρόσδεκτο. Αν το απορρίψουμε από μικρό πώς περιμένουμε να θέλει να συμμετέχει όταν γίνει ενήλικας» λέει ακόμα ένας χρήστης που πρόσφατα αποφάσισε να γίνει χριστιανός ορθόδοξος.

«Τα παιδιά είναι πραγματική ευλογία. Εμείς οι ενήλικες γεμάτοι πάθη, κακίες και αμαρτίες είμαστε εκείνοι πρέπει να μιμηθούμε την αγνότητα και την αθωότητα των παιδιών και να είμαστε υπομονετικοί όταν μπορεί εκείνα να κουράζονται και να κάνουν φασαρία, να κλαίνε ή να μην κάθονται φρόνιμα μέσα στην εκκλησία. Όταν οι γονείς τα φέρνουν με ευλάβεια και ειλικρίνεια να λάβουν την θεία κοινωνία, εκεί καταλαβαίνουμε το μεγαλείο της ύπαρξης τους», έγραψε ένας άλλος χρήσης».

«Είχα ανάγκη να ακούσω αυτά τα λόγια. Ως μητέρα ενός δίχρονου αγοριού, το να έρθω στην εκκλησία την Κυριακή δεν είναι πάντα ό,τι πιο εύκολο. Σας παρακαλώ μη μας κρίνετε. Απλά και εμείς προσπαθούμε» έγραψε μια νεαρή μητέρα.
«Είμαστε πολύ τυχεροί που σας έχουμε κοντά μας πάτερ και ευχαριστούμε που μας υποδέχεστε στην εκκλησία με τόση αγάπη και κατανόηση. Ειδικά για εμάς που έχουμε παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και κάποιες φορές η παρουσία τους μπορεί να διακόπτει τη ροή της λειτουργίας, αυτά τα λόγια είναι βάλσαμο» έγραψε ο πατέρας ενός μικρού αγοριού.

https://www.orthodoxianewsagency.gr

Η υπεράσπιση της ζωής του αγέννητου παιδιού σκοταδιστικός μεσαίωνας ή ύψιστη έκφραση πολιτισμού και ανθρωπισμού; (Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 29η Ιουλίου 2019

Όταν σκοτώσεις ένα ζώο (κακώς αν το κάνεις) πας φυλακή και πληρώνεις υπέρογκο πρόστιμο, ενώ αν σκοτώσεις ένα παιδί, το οποίο δεν είχε την τύχη να γεννηθεί, παίρνεις εύσημα και θεωρείσαι«ανθρωπιστής», «δημοκράτης» και «υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»! Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα της σύγχρονης κοινωνίας, η οποία βιώνει προφανώς την χειρότερη πνευματική και ηθική κατάπτωση της ανθρώπινης ιστορίας, όπου η ανθρώπινη ζωή κατάντησε απίστευτα «φθηνή», τόσο φθηνή, η οποία υστερεί σε σχέση με τη ζωή των ζώων!

 Θέμα της παρούσας ανακοίνωσής μας είναι ο, ακατανόητος από υγιείς νόες, θόρυβος για την πρόσφατη καθιέρωση, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας μας, «ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΕΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» και η οποία θα «εορτάζεται», σύμφωνα με την ανακοίνωσή της, την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα. 

Η αγία μας Εκκλησία αντιμετωπίζοντας με τρόμο, φρίκη και δέος την ανελέητη σφαγή χιλιάδων αθώων παιδιών στις μήτρες των «μανάδων» τους από δολοφονικά χέρια επαγγελματιών μαιευτήρων, με έξοδα των (αδειανών) ασφαλιστικών ταμείων, θέσπισε να θυμόμαστε μια μέρα του χρόνου αυτές τις τραγικές υπάρξεις και να προβληματιζόμαστε για το ανείπωτο αυτό έγκλημα. Η Εκκλησία μας ακόμη, θέσπισε αυτή την ημέρα μνήμης και για έναν άλλο σοβαρότατο λόγο, να μας κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τον διαφαινόμενο αφανισμό του Γένους μας, καθ’ ότι, από τη μια μεριά οι περισσότερες από 300.000εκτρώσεις το χρόνο και η δραματική αποφυγή της τεκνογονίας κατέστησαν την πατρίδα μας «χώρα γερόντων», και μάλιστα σε ένα τρομακτικό και επικίνδυνο γεωστρατηγικό σημείο της γης.

 Επίσημες στατιστικές βεβαιώνουν ότι οι θάνατοι υπερβαίνουν κατά πολύ τις γεννήσεις. Ο πληθυσμός της Ελλάδος μειώνεται και γερνά με γοργούς ρυθμούς, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την διαιώνιση του Έθνους μας, την άμυνα της χώρας, την κοινωνική ασφάλεια, την αποτροπή εποικισμού από αλλοεθνείς, κλπ.!
Για να δείξουμε το φοβερό μέγεθος του προβλήματος των εκτρώσεων στην πατρίδα μας, μόνο ετούτο θα αναφέρουμε: από την μεταπολίτευση και δώθε, κατακρεουργήθηκαν και πετάχτηκαν στους υπονόμους, περισσότερα από 13.000.000 αγέννητα ελληνόπουλα! Μια Ελλάδα και πλέον, αφανίστηκε μέσα σε 45 χρόνια! Τέτοια ανείπωτη τραγωδία, εν καιρώ ειρήνης, δεν βίωσε ποτέ στο μακραίωνο παρελθόν της η Πατρίδα μας!

Αυτό λοιπόν το εφιαλτικό σκηνικό ώθησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδοςκ. Ιερώνυμο και τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας μας να πάρουν τέτοια απόφαση, πραγματικά ιστορικής σημασίας, τους οποίους συγχαίρουμε δημοσίως. Η ανακοίνωσή της χαροποίησε τους πιστούς, όχι όμως και τους απίστους και εκκλησιομάχους, οι οποίοι «φρόντισαν» να κάμουν βαρύγδουπα «διαβήματα» για την «οπισθοδρομικότητα» αυτή, όπως την χαρακτήρισαν. Η κριτική και η όποια αντίδραση στον ειδεχθή φόνο, στη κατακρεούργηση του ανυπεράσπιστου αγέννητου παιδιού, χαρακτηρίστηκε ως «καταπάτηση των δημοκρατικών κατακτήσεων», ως «καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των γυναικών να αυτοδιαθέτουν το σώμα τους», ως «επιστροφή στην ακροδεξιά», λες και η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής είναι «προνόμιο» πολιτικής επιλογής!

Η πρώτη και άμεση ανακοίνωση μας ήρθε από τον πολιτικό σχηματισμό ΚΙΝΑΛ,

Η αποδοχή της ατέλειας ως τελειότητα

Είσαι όμορφη όταν μπορώ να αποδεχτώ την ατέλεια σου ως τελειότητα και να μπορώ αυτό να το αποδεχτώ μέχρι θανάτου.

Αυτό είναι τελικά που αγαπάμε στον άλλον. Όταν όχι μόνο δεν με ενοχλεί η ατέλεια σου αλλά στα μάτια μου μοιάζει μια υπέροχη τελειότητα. Με μια τέτοια στάση αποδοχής οικοδομεί το ζευγάρι τα σκαλοπάτια για τη Βασιλεία των Ουρανών. 

Μην σε ενοχλεί αν νιώθεις ότι είσαι κοντή, χοντρή, με κάποια σημάδια ή αναπηρία. Είσαι πανέμορφη στα μάτια του Θεού και εκεί έξω για κάποιον είσαι ό,τι ομορφότερο υπάρχει. Αν δεν τον έχεις βρει θα τον βρεις και να μην τον βρεις υπάρχει Εκείνος που είσαι τα πάντα γι’ Αυτόν...Ο Νυμφίος Χριστός . Στον καθρέφτη του Παραδείσου η ατέλεια μεταμορφώνεται σε τελειότητα διότι ο Δημιουργός τελειοποιεί τα πάντα.

Μην σε ενοχλεί η εμφάνιση σου , μην προσπαθείς να κάνεις αλλαγές για τα μάτια του κόσμου. Μείνε μέσα στην αυθεντικότητα και στην εσωτερική ομορφιά , η οποία είναι αυτή που θα τελειοποιήσει και το εξωτερικό κάλλος. Την ομορφιά δεν την βλέπουμε αλλά την μυρίζουμε όπως στα λουλούδια.

Ποιος είναι ο ορισμός στο τι είναι όμορφο; Δεν υπάρχει απάντηση...Η ομορφιά βιώνεται μέσα στην καρδιά και όχι στα περιοδικά. Μην σε απασχολεί λοιπόν το ερώτημα αν και πως μπορώ να βγω στην παραλία έτσι που είμαι. Μπορείς να αντικρίσεις τον Χριστό με την εσωτερική σου παρουσία ; Μπορείς να αγαπήσεις ; Να συγχωρέσεις; Είσαι τότε ο πιο όμορφος άνθρωπος στον κόσμο…. Μια ομορφιά που δεν έχει τα χρώματα από τα κοσμικά make-up αλλά έχει τα χρώματα από την παλέτα του παραδείσου….

π. Σπυρίδων Σκουτής

πηγή

Ένωση ψυχοσωματική

Η ζωή βγαίνει μέσα απο το γάμο.Είναι μια μήτρα ο γάμος που γεννά ζωή, γεννάει τα παιδιά
Θα σας πω δυο-τρία πραγματάκια για αυτό, που νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικά σχετικά με το πως ορίζεται η οικογένεια .
Σήμερα πολύ συχνά λέγεται ότι δύο άνθρωποι αγαπιούνται, συνεπώς γιατί να μην παντρευτούν ακόμη και αν είναι του ίδιου φύλου;Όχι! 
Σκοπός είναι η αγάπη να δώσει Ένωση.
Για να γίνει Ένωση ψυχοσωματική, Ένωση και ψυχών και σωμάτων.
Ας ξεκινήσουμε από των σωμάτων.
Πρέπει να είναι συμπληρωματικοί οι άνθρωποι.Όχι οι ίδιοι.Συμπληρωματική η ένωση εννοώ Δεν ενώνονται οι δύο άντρες μαζί
Συγνώμη αν παραπέμπω σε άλλο πράγμα, ούτε δύο γυναίκες.
Πρώτον:Συμπληρωματική, ανατομικά είναι ένας άντρας και μία γυναίκα.
Δεύτερον:Η φυσιολογία τους.
Δέστε τι ωραία που είναι η φυσιολογία των σωμάτων
Όλα τα συστήματα των ανθρώπινων σωμάτων είναι ίδια στον άντρα και στη γυναίκα.Η νεφρική λειτουργία είναι η ίδια και στον άντρα και στη γυναίκα
Η αναπνευστική λειτουργία.Το πεπτικό σύστημα.Η ηπατική λειτουργία!
Όλα.Η μόνη διαφορά είναι στο αναπαραγωγικό σύστημα.
Και κάτι ακόμα.Η πεπτική, όλες οι λειτουργίες γίνονται για το ίδιο το σώμα. Ολοκληρώνονται καθώς υπηρετούν το ίδιο το σώμα.
Η αναπαραγωγική λειτουργία δεν μπορεί να λειτουργήσει για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Και ένα τρίτο
Όλες οι λειτουργίες γίνονται αντανακλαστικά.
Εγώ δεν μπορώ να σταματήσω αυτή τη στιγμή τη νεφρική μου λειτουργία!
Κάτι να κάνω και να σταματήσουν τα νεφρά να λειτουργούν. Δεν γίνεται
Αυτή η λειτουργία ( αναπαραγωγική λειτουργία) υπόκειται στον ανθρώπινο έλεγχο.

Άρα λοιπόν μπορεί ο άνθρωπος αυτεξουσίως να την ελέγξει.
Απαιτεί και δεύτερο άνθρωπο συμπληρωματικής ανατομίας και φυσιολογίας και βιολογίας.
Όλα τα κύτταρα είναι ίδια περίπου.Τα γεννητικά κύτταρα διαφέρουν.
Έτσι έχουμε ωάρια,τα οποία έχουνε απλοειδές γονιδίωμα, ενώ όλα τα κύτταρα έχουν την διπλοειδές.Είναι συμπληρωμένα
Και τα σπερματοζωάρια που και αυτά έχουν απλοειδές γονιδίωμα.
Και τι θέλουνεΔεν πάει μαζί ωάριο με ωάριο ούτε σπερματοζωάριο σπερματοζωάριο.
Αλλά θα πάει σπερματοζωάριο με ωάριο.Έτσι γίνεται!
Δεν τα κατάφερε κανείς να τα κάνει αλλιώς
Αυτό είναι η φυσιολογία των σωμάτων και αυτό είναι το βιολογικό τους υπόβαθρο.
Και πώς θα γίνει αυτό το πράγμα;Με την ένωση
Άρα οι ετεροφυλικότητα είναι απαραίτητος όρος για την ένωση των ανθρώπων.
Σωματικά και ψυχικά μετά!Πώς γίνεται η ψυχική Ένωση;
Η ψυχική Ένωση γίνεται με την αγάπη!
Ποιά αγάπη όμως; Την καινοτική αγάπη!
Τι θα πει αγαπώ;
Όταν λέει μία γυναίκα ότι ο άντρας μου δεν είναι αυτός ο οποίος με ικανοποιεί (κατά χριστιανική αντίληψη), είναι αυτός στον οποίο δίνομαι, για τον όποιο ζώ, που αποτελεί το δώρο του Θεού στη ζωή μου.
Γιατί να απέχουμε τόσο πολύ από το να τα καταλαβαίνουμε τα πράγματα έτσι;
Ένας άντρας όταν πει οτι αυτη ειναι η γυναικα μου, ζω για να την κάνω ευτυχισμένη, όχι ευχαριστημένη.
Ζω για να αναπαύσω τον Θεό .Ζω για να δούμε την παρουσία Του στη ζωή μας.
Ας είμαστε αταίριαστοι πολλές φορές!
Αρκεί να υπάρχει πολύ δυνατή αγάπη. Μια δυνατή αγαπημένη ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΑΜΗΝ.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Τι να κάνω αν η οικογένειά μου δεν συμφωνεί με τη Χριστιανική ζωή μου;

Ερώτηση που λάβαμε:

Οικογένεια και πίστη.
Όλοι αγαπάμε την οικογένειά μας. Είναι ένα από τα άγια δώρα που μας έδωσε ο Κύριος. Τα παιδιά κάνουν ασφαλώς υπακοή στους γονείς συνάμα με την αγάπη που τους τρέφουν. Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς δεν έχουν άμεση σχέση με την εκκλησία, την αποφεύγουν ή ακόμα-ακόμα -Θεός φυλάξοι – δεν πιστεύουν στον Κύριο και θεωρούν «υπερβολή» τις εκάστοτε επιλογές του χριστιανού, όπως να πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, να νηστεύει, να απέχει από νυχτερινές εξόδους κ.ο.κ.; Στην ενδεχόμενη παρότρυνσή τους για να μιμηθεί το παιδί τη συμπεριφορά αυτή και εφόσον πρέπει να τους υπακούει, τι στάση μπορεί να κρατά;
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Τη στάση που πρέπει να έχουν τα παιδιά απέναντι στους γονείς τους παρουσιάζει με σαφήνεια ο απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή: “Τα παιδιά να υπακούτε τους γονείς σας σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Διότι αυτό είναι δίκαιο. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Η εντολή αυτή είναι η πρώτη στο δεκάλογο που συνοδεύεται με υπόσχεση ανταμοιβής. Διότι στη συνέχεια λέει η Αγία Γραφή: για να βρεις καλό, να ευτυχήσεις και να ζήσεις πολλά χρόνια στη γη” (στ΄ 1-4).

Ο απόστολος Παύλος στη επιστολή αυτή μιλάει στους πρώτους Χριστιανούς ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν και νέοι με γονείς ειδωλολάτρες. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά θα διαπιστώσουμε ότι δεν κάνει λόγο για “άνευ όρων” υπακοή αλλά για υπακοή “εν Κυρίω”! Υπακοή δηλαδή σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου και στο σημείο αυτό μας υπενθυμίζει την πέμπτη κατά σειρά θεϊκή εντολή του δεκαλόγου “τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου…”.

Σε περίπτωση όμως που το θέλημα των γονέων εναντιώνεται στο θέλημα του Θεού, στην τήρηση του Ευαγγελίου και στη συνείδηση ενός Χριστιανού τότε ισχύουν οι λόγοι της Αγίας Γραφής “Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος (Ματθ. ι 37)” και “πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις (Πράξ. ε΄29)”. Σε θέματα συνειδήσεως, ηθικής και πίστεως δε χωρούν συμβιβασμοί και υποχωρήσεις! “Εδραίοι γίνεσθε αμετακίνητοι (Α Κορ. ιε στ 58)”!

Αυτό όμως δε σημαίνει πως χάνει την αξία της η εντολή της τιμής προς τους γονείς! Έχουμε το δικαίωμα να μην υπακούσουμε σε εντολές των γονιών μας που είναι αντίθετες με τις εντολές του Θεού, δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να υποτιμήσουμε, να περιφρονήσουμε ή να ειρωνευτούμε τους γονείς μας. Η επιμονή μας στην τήρηση του Ευαγγελίου γίνεται αφενός από αγάπη στο Θεό, Δημιουργό και Σωτήρα μας και αφετέρου από αγάπη και προς τους γονείς μας, προκειμένου να γευτούν και οι ίδιοι το θησαυρό που έχουμε και εμείς γευτεί μέσα στην Εκκλησία.

Σε περίπτωση που ο γονιός ζητάει κάτι αντίθετο με τη συνείδησή μας ας προσευχηθούμε σύντομα μέσα μας ώστε με το φωτισμό του Θεού να μπορέσουμε να χειριστούμε με διάκριση τη λεπτή αυτή και δύσκολη θέση. Μήπως μπορούμε να αντιπροτείνουμε μια άλλη λύση που να ικανοποιεί το αίτημα του γονιού μας χωρίς να αντικρούει σε κάποια εντολή του Θεού; Ας αποφύγουμε όσο είναι δυνατό τη ρήξη και τη σύγκρουση αν μπορούμε να παραμείνουμε με κάποιο τρόπο σταθεροί στα θέματα της πίστης και του ορθόδοξου ήθους. Σε περίπτωση όμως που αυτό δεν είναι εφικτό τότε ας πούμε με ειλικρίνεια, απλότητα και σταθερότητα “συγνώμη αλλά αυτό που μου ζητάς δεν μπορώ να το κάνω. Λυπάμαι αλλά είναι αντίθετο στη συνείδησή μου!”

Ποιος γονιός δε θα εκτιμήσει βαθιά μέσα του αυτό το ήθος και φρόνημα του παιδιού του ακόμη και αν αυτό γίνεται σε κάτι με το οποίο δε συμφωνεί ο ίδιος!

Θα μπορούσαμε ίσως σε δεύτερο χρόνο με περισσότερη ψυχραιμία και σε κατάλληλη περίσταση να απαντήσουμε και εμείς με διάκριση με τα δικά μας επιχειρήματα. Κυρίως όμως και σε κάθε περίσταση πρέπει να μιλάει το παράδειγμά μας. Θα έρθει στιγμή που και οι επιφυλακτικοί γονείς βιώνοντας καθημερινά το τι είναι ο Χριστός και η Εκκλησία μέσα από τη ζωή των αγωνιζόμενων παιδιών τους θα αφήσουν κατά μέρος τις επιφυλάξεις τους και θα αναζητήσουν και αυτοί τη μόνη “Οδό και Αλήθεια και Ζωή” (Ιω. ιδ΄ 6)!

Στο σημείο αυτό, ας αναλογιστούμε πρώτον πως στην εποχή μας υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση για τα θέματα της πίστεως, για το τι είναι Εκκλησία και το τι διδάσκει το Ευαγγέλιο. Ως αποτέλεσμα συμβαίνει κάποιοι γονείς να αποκτούν λανθασμένη εικόνα της Εκκλησίας και προσπαθούν να προστατέψουν τα παιδιά τους από αυτό που νομίζουν επικίνδυνο ή επιβλαβές λόγω της παραπληροφόρησης.

Δεύτερον, δεν είναι λίγες οι φορές που βλέποντας οι γονείς το παιδί τους να κινείται αντίθετα σε αυτό που κάνουν οι πολλοί, ανησυχούν για το αν και κατά πόσο το παιδί τους θα μπορέσει να ενταχθεί ομαλά στην κοινωνία. Αγωνιούν μήπως ο γνήσιος εκκλησιαστικός τρόπος ζωής οδηγήσει τα παιδιά τους στην απομόνωση και θέλουν να τα προστατεύσουν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο ξεχνώντας ίσως, προς στιγμήν, ότι ο χριστιανικός βίος είναι ο μόνος που οδηγεί σε πραγματική κοινωνία με το Θεό και τους ανθρώπους.

Τρίτον, υπάρχει το πιθανό ενδεχόμενο οι γονείς στην πραγματικότητα να μην εναντιώνονται στην πίστη των παιδιών τους αλλά στον τρόπο που αυτή η πίστη εκφράζεται, πιθανόν με μια δόση υπερβολικού εφηβικού ζήλου.

Ας μην είμαστε λοιπόν βιαστικοί στο να παρεξηγήσουμε και να απορρίψουμε μέσα μας ως πρόσωπα τους γονείς μας ακόμη και στην περίπτωση που θεωρούμε ότι αντιδρούν στην πίστη μας! Κατά κανόνα ό,τι μας λένε το κάνουν με καλή διάθεση, από αγάπη και σύμφωνα με αυτό που εκείνοι θεωρούν ως το καλύτερο για εμάς ακόμη και αν ως άνθρωποι συμβαίνει να κάνουν λάθος.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πολύ θα βοηθήσει η τακτική επικοινωνία του νέου με τον πνευματικό του πατέρα ο οποίος θα μπορέσει με διάκριση να τον καθοδηγήσει προκειμένου να χειριστεί ο νέος με λεπτότητα την αντίδραση που συναντάει στην οικογένειά του.

Με αυτές τις προϋποθέσεις η καλοπροαίρετη και με αγάπη επιφύλαξη των γονέων απέναντι στην εκκλησιαστική ζωή των παιδιών τους δε θα αποτελέσει εμπόδιο για τους πνευματικά αγωνιζόμενους νέους, αλλά αντίθετα αφορμή για εντονότερο, πιο συνειδητό και πιο ελεύθερο πνευματικό αγώνα, για πιο γνήσια πνευματική ζωή, για πιο σταθερό και πιο ώριμο ορθόδοξο φρόνημα. Ο Θεός ο οποίος βλέπει την καλή διάθεση των γονέων και των παιδιών θα σκεπάσει με τη Χάρη Του γονείς και παιδιά ώστε οι μεν νέοι να εδραιώνονται στην πίστη περισσότερο, οι δε γονείς να ανακαλύπτουν την παρουσία Του σιωπηλά, αργά και σταθερά μέσα από τη ζωή των παιδιών τους.

agonistes/αντιγραφή

Η γονεϊκότητα στην ψηφιακή εποχή

Η γονεϊκότητα ήταν ήδη δύσκολη πριν ανακαλυφθούν τα smartphone. Πώς μπορούν να ανταποκριθούν οι γονείς στις απαιτήσεις της ανατροφής των παιδιών τους στην ψηφιακή εποχή;

Η γονεϊκότητα είναι δύσκολη και ουσιαστικά ο γονέας έχει συνήθως μόνο μια φορά στη ζωή του για να πετύχει το έργο του. Και τα πράγματα ήταν πιο εύκολα πριν ανακαλυφθούν τα smartphones. Αυτή η ηλεκτρονική συσκευή, που είναι μικρή, χωράει παντού και είναι συνέχεια συνδεδεμένη στο διαδίκτυο, θέτει ακόμα περισσότερες προκλήσεις στην ανατροφή των παιδιών.

Αναλογιστείτε πως είναι να είσαι σήμερα έφηβος. Ο νεαρός σου εγκέφαλος δημιουργεί συνεχώς νέες συνάψεις, είναι έτοιμος να δοκιμάσει τα όρια του, να συνδεθεί με τους συνομηλίκους και να πάρει κακές αποφάσεις χωρίς να νοιάζεται για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες – και υπάρχει και αυτό το smartphone στην κατοχή του. Φαίνεται σχεδόν άδικο. Κάθε παιδί που μπορεί να επιβιώσει στην σύγχρονη εφηβεία χωρίς να κάνει ένα ψηφιακό λάθος, θα πρέπει να κερδίζει ολυμπιακό μετάλλιο.

Μήπως η διαρκής πίεση να είμαστε συνδεδεμένοι ζορίζει τα παιδιά μας;
Μια νέα μελέτη στο Journal of Abnormal Psychology1 αναφέρει ότι η κατάθλιψη των εφήβων αυξήθηκε περισσότερο από 60% μεταξύ του 2009 και του 2017. Στα παιδιά ηλικίας 12 έως 13 ετών, τα ποσοστά κατάθλιψης αυξήθηκαν κατά 47%. Οι ερευνητές σημείωσαν την ίδια ανοδική τάση στις αυτοκτονίες, τις απόπειρες αυτοκτονίας και τη σοβαρή ψυχολογική δυσφορία μεταξύ των νέων. Αν και δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν με σαφήνεια την αιτία αυτής της εφηβικής δυσφορίας, οι συγγραφείς της μελέτης ζητούν περισσότερη έρευνα για να κατανοήσουν το ρόλο παραγόντων όπως η τεχνολογία και η χρήση ψηφιακών μέσων.

Είναι εύκολο να κατηγορήσεις την αγωνία του εφήβου για την τεχνολογία. Στο κάτω κάτω, η αιφνίδια έκταση της τεχνολογίας είναι η προφανής ένοχος. Αλλά δεν είναι επίσης πιθανό η τεχνολογία απλά να ενισχύει τα υπόλοιπα προβλήματα του κόσμου, όπως η κλιματική αλλαγή, η βία, η δυσκολία εισόδου στα πανεπιστήμια και άλλα; Επιπλέον, η τεχνολογία παρέχει στους νέους ένα μέρος να αποδράσουν από αυτά τα προβλήματα και να μοιραστούν πράγματα με τους συνομηλίκους τους. Είναι περίπλοκο και υπάρχουν πολλά ακόμα που δεν γνωρίζουμε.

Οι ψυχολόγοι συγκλίνουν σε τρία ευρεία θέματα ανησυχίας σχετικά με την εφηβεία και την τεχνολογία:

1. Η ενσυναίσθηση είναι απαραίτητη

Σχεδόν όλοι οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως αν μπορούσαν να δώσουν στα παιδιά μόνο μια υπερδύναμη, αυτή θα ήταν η ενσυναίσθηση. Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να μπαίνει κάποιος στην θέση του άλλου. Περιλαμβάνει την δυνατότητα αλλαγής της οπτικής γωνίας και επιτρέπει σε κάποιον να μπορεί να νιώσει ό,τι νιώθει και ο άλλος. Η ενσυναίσθηση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για να γίνεις ένας έφηβος, ένας χαρούμενος και επιτυχημένος ενήλικας, που προσαρμόζεται εύκολα. Κάνει τα παιδιά πιο συμπαθητικά, με ενδιαφέρον για διάφορες δραστηριότητες, πιο ανθεκτικά, καλύτερους ηγέτες, ευσυνείδητα και αυξάνει το προσδόκιμο ζωής τους.

Δυστυχώς, μεταξύ 1979 και 2009 οι έρευνες ενσυναίσθησης σε νέους φοιτητές σημείωσαν καθοδική πορεία κατά 40%, με την πιο απότομη πτώση να συμβαίνει από το 2000 και μετά.

Αυτή η πτώση στην ενσυναίσθηση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική σε συγκεκριμένα παιδιά που είναι «συνδεδεμένα τις περισσότερες ώρες της ημέρας» επειδή θα πρέπει να είναι σε θέση να χαλαρώσουν και να είναι ανθρώπινοι και όχι να ανησυχούν για τον αν κάποιος θα τους βγάλει φωτογραφία ή θα τους βιντεοσκοπήσει και μετά να το δημοσιεύσουν κάπου.

Η ενσυναίσθηση είναι επίσης το αντίδοτο του διαδικτυακού εκφοβισμού, διότι μπορεί να τον κατευνάσει πριν ξεκινήσει. Η στρατηγική των σχολικών ψυχολόγων για την πρόληψη του διαδικτυακού εκφοβισμού, επικεντρώνεται σε ιστορίες που έχουν ως θέμα την ενσυναίσθηση. Αυτές περιλαμβάνουν ιστορίες για ήρωες, αξιότιμους ανθρώπους, πρότυπα ρόλων και άλλους ανθρώπους της πραγματικής ζωής. Οι ιστορίες καλλιεργούν την ενσυναίσθηση μεταξύ των νέων για να βεβαιωθούν ότι μπορούν να καταλάβουν συναισθηματικά τη βλάβη που μπορούν να προκαλέσουν με κάποιες από τις ενέργειές τους στο διαδίκτυο.

2. Sexting, μία διαρκώς αυξανόμενη ανησυχία

Το sexting, η διαδικτυακή αποστολή και/ή λήψη σεξουαλικών μηνυμάτων ή μηνυμάτων που υποδηλώνουν σεξουαλικότητα, αναδύεται συνεχώς ως ένα από τα πιο ανησυχητικά και ταχέως αναπτυσσόμενα προβλήματα της σημερινής νεολαίας. Στις αρχές του 2018, μια μελέτη σχετικά με το sexting των εφήβων που δημοσιεύθηκε στην Journal of the American Medical Association (JAMA)2 απεκάλυψε ότι περίπου το 15% των παιδιών μεταξύ 11 και 17 ετών στέλνουν ερωτικά μηνύματα και 28% αυτών λαμβάνουν.

Πρόκειται για ένα πολύ έντονο φαινόμενο εκκολαπτόμενης σεξουαλικότητας σε συνδυασμό με την πρώτη ελευθερία του παιδιού στη δική του τεχνολογική συσκευή, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι. Εκτός από όλα αυτά, αυτή η εκκολαπτόμενη σεξουαλικότητα διαδραματίζεται πολύ πριν ο προμετωπιαίος φλοιός, το μέρος του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο των παρορμήσεων, να αναπτυχθεί πλήρως.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το πόσο πολύ λίγα παιδιά (και οι ενήλικες, για το θέμα αυτό) κατανοούν ή μάλιστα γνωρίζουν, τις σοβαρές συνέπειες της ανταλλαγής τέτοιων μηνυμάτων. Η αποστολή ή λήψη σεξουαλικών μηνυμάτων μεταξύ ατόμων ηλικίας κάτω των 18 ετών, ακόμη και μεταξύ δύο εφήβων σε μια σχέση, είναι παράνομη στα περισσότερα κράτη και εγείρει ποινικές συνέπειες.

Το sexting είναι σήμερα μία εμπειρία τυπικής εφηβικής και πρώιμης ενήλικης ζωής. Επομένως, είναι πολύ συνηθισμένο για τους εφήβους να στέλνουν σεξουαλικά μηνύματα μέσα από το κινητό τους. Και από τη στιγμή που φτάνουν στην πρώιμη ενηλικίωση, περισσότεροι από τους μισούς στέλνουν σεξουαλικές φωτογραφίες.

Αυτό είναι το πρόβλημα. Τα σχολεία και οι γονείς αποτυγχάνουν να εκπαιδεύσουν τη νεολαία για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν αυτοί ή ένας φίλος τους ανακαλυφθεί ότι κάνουν sexting. Τα σχολεία δεν γνωρίζουν σε μεγάλο βαθμό πώς να χειριστούν ένα περιστατικό sexting. Και πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν ότι, σε πολλά κράτη, η κατοχή σεξουαλικού υλικού που απεικονίζει ανηλίκους, εμπίπτει στους υφιστάμενους νόμους περί παιδικής πορνογραφίας.

3. Τι χρειάζονται τα σημερινά ψηφιακά παιδιά: Υποστήριξη.

Οι ψυχολόγοι συμφωνούν σε αυτό: τα παιδιά χρειάζονται υποστήριξη. Αυτό που πραγματικά τους εκπλήσσει είναι ότι τα παιδιά ζητούν με τον τρόπο τους βοήθεια και ενημέρωση σε όλα αυτά τα θέματα και το έχουν έντονη ανάγκη.

Οι γονείς, βέβαια, βρίσκονται στην καλύτερη θέση για να βοηθήσουν, όμως εδώ είναι το πρόβλημα: οι γονείς ανησυχούν τόσο πολύ που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Υπάρχουν γονείς που ξεσπούσαν σε δάκρυα γιατί το μόνο που έκαναν ήταν να μαλώνουν με τα παιδιά τους για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στην συνέχεια τα παιδιά γίνονται νευρικά για την ψηφιακή ζωή και όλα αυτά επειδή οι γονείς τους είναι τρομοκρατημένοι. Πραγματικά δεν χρειάζεται να γίνεται τόσο δύσκολο.

Οι γονείς πρέπει να ανοίξουν ένα διάλογο σχετικά με αυτά τα θέματα στις κοινότητές τους και να βρουν υποστήριξη. Οι γονείς και τα σχολεία πρέπει να συνεργαστούν γιατί δεν ζουν πλέον σε έναν κόσμο όπου μπορούν να διαχωρίσουν το σπίτι με το σχολείο. Οι διευθυντές των σχολείων πρέπει να υποστηρίξουν τους εκπαιδευτικούς να αναπτυχθούν επαγγελματικά, διότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να κατανοήσουν και αυτά τα θέματα. Όλοι πρέπει να αναρωτηθούν αν κάνουν αυτές τις συζητήσεις στις κοινότητές τους.

Ο επίλογος

Αν τα παιδιά δεν παίρνουν τη βοήθεια που χρειάζονται από τους γονείς τους και τα σχολεία τους, τότε ίσως ευθυνόμαστε εμείς για την αύξηση των ποσοστών κατάθλιψης στην εφηβεία και όχι η τεχνολογία.


Πηγή: psychologytoday.com
Απόδοση: Γεωργιάννα Βιολάτου, Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Έρευνες: 1. Age, Period, and Cohort Trends in Mood Disorder Indicators and SuicideRelated Outcomes in a Nationally Representative Dataset, 2005–2017
2. Prevalence of Multiple Forms of Sexting Behavior Among Youth
https://antikleidi.com

Ο Θεός κρύβεται στα απλά,τα ελάχιστα,τα μικρά,τα καθημερινά

Όσο εμείς θα ψάχνουμε κάπου μακριά,σε τόμους υψηλής θεολογίας,
σε δυσπρόσιτους ουρανούς,και φιλοσοφικούς στοχασμούς
τόσο ο Θεός θα κρύβεται στα απλά,
τα ελάχιστα,τα μικρά,τα καθημερινά.

Στο πρωινό χαμόγελο,στο παιδικό το πρόσωπο,
στο βιβλίο που διαβάζεις,στον άνθρωπο σου π' αγκαλιάζεις.

 Στη ματιά ενθάρρυνσης που ανταλλάζεις με τον αδερφό σου
και η κουβέντα από καρδιάς με τη συνάδελφο σου.
 Στο αηδόνι της αυλής που κελαηδά,στη μουσική στο ράδιο που παίζει,
και σ' όλη την ύπαρξη σουμε τρόπο μυστήριο μιλά.
 Στο ευωδιαστό λουλούδι που μυρίζεις
και στο βρεφικό χεράκι που με συγκίνηση και δέος, αγγίζεις.

Ας μη ψάχνουμε λοιπόν στον ουρανό τον μυστήριο Άλλο,
γιατί έχει ήδη φανερωθεί
σε όλη την πλάση,μέσα απ' τον πλησίον,
τον ελάχιστο αδερφό,τον άλλον.

Ο Θεός είναι τόσο κοντά μας που πολύ συχνά
σκοντάφτουμε επάνω Του.
Μια ανάσα μακριά μας κι εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι.

Όπως πολύ χαριτωμένα έλεγε ο π.Δημήτριος Στανιλοάε,
πολλές φορές ο Θεός κοιμάται στο ίδιο το κρεββάτι μας.

Αλέξης Αλεξάνδρου 

πηγή

ΜΑΝΑ Η ΤΑΠΕΙΝΗ…

ΜΑΝΑ Η ΤΑΠΕΙΝΗ…

1.-«Είπαν του ήλιου “γιορτάζει η μάνα”

κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.

Είπαν της θάλασσας “γιορτάζει η μάνα”

κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη.

Το ‘μαθαν τα πουλιά, “γιορτάζει η μάνα”

και το τραγούδι τους ξεχείλισε πλημμύρα.

Το ‘μαθαν τα άνθη, “γιορτάζει η μάνα”

και μοσχοβόλησε η πλάση χίλια μύρα.

Τ’ άκουσε η βροχή, αλλά δεν έκλαψε

δάκρυ δεν κάνει να κυλήσει αυτή τη μέρα.

Τ’ άκουσε ο ουρανός κι άνοιξε διάπλατα

πείτε ευχές, μύριες ευχές για τη μητέρα»

[ “Η Μάνα”, Γεώργιος Μαρτινέλλης]