Πουθενά όμως δεν βρήκα τέτοιο ηρωικό βλέμμα όσο στις γυναίκες που ξέρουν ότι έχουν ένα παιδί με ιδιαιτερότητα

  Πιο μάνες από την κάθε μάνα στο κόσμο, είναι εκείνες οι γυναίκες που έκλαψαν από στενοχώρια και όχι από χαρά, βλέποντας τον πρώτο υπέρηχο του παιδιού τους.
Πιο μάνες από κάθε άλλη, είναι εκείνες που κράτησαν στην αγκαλιά τους ένα διαφορετικό παιδί.
Ένα παιδί που αποφάσισαν να φέρουν στον κόσμο τούτο.
Τον ιδανικό, τον όμορφο, τον σωστό που δεν χωράει λάθη, που δεν χωράει ιδιαίτερους ανθρώπους.
Που εμείς φτιάξαμε έτσι, ώστε να αποτελείται από όμορφα,ροδαλά, παχουλά παιδιά.
  Και δείχνουμε ακόμα με το δάχτυλο, τη μητέρα στο διπλανό δωμάτιο που κρατάει στην αγκαλιά της ένα ιδιαίτερο παιδί.Που ξέρει ότι το χαμόγελο όλων παγώνει στα χείλη τους και το βλέμμα τους έχει μια λύπη.Το δικό της όμως χαμόγελο είναι το ίδιο.Γιατί για εκείνη, το δικό της παιδί είναι το πιο όμορφο απ’ όλα.
Στην πορεία της ζωής μου έχω συναντήσει πολλές μανάδες και τις έχω συναναστραφεί.Λόγω της δουλειάς μου ίσως περισσότερες.
Πουθενά όμως δεν βρήκα τέτοιο ηρωικό βλέμμα όσο στις γυναίκες που ξέρουν ότι έχουν ένα παιδί με ιδιαιτερότητα.
  Στο βλέμμα μιας τέτοιας μάνας θα διακρίνεις τα πάντα.Το βλέμμα θα σου μιλήσει πριν το στόμα ανοίξει.Σε αυτές τις γυναίκες που υποκλίνομαι,είναι που όσο βαθιά και να έψαξα χρόνια τώρα να βρω κάποιο σημάδι πως κάτι τις βάραινε,
μέσα στην ίριδα των ματιών τους έβλεπα μόνο αγάπη και υπομονή.
Και ας είχαν στην πλάτη τους έναν σταυρό μεγαλύτερο από το ανάστημά τους.
  Έτσι λοιπόν γυρνούσα στον εαυτό μου λέγοντας ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι, που θεωρούσα ότι έχω πρόβλημα γιατί δεν διαβάζει πολύ, γιατί δεν έχει καλούς βαθμούς, γιατί αργεί να κοιμηθεί, γιατί ασχολείται τόσο με τα pc games και όλες αυτές τις χαζομάρες που με απασχολούσαν.
  Ευχήθηκα να έχει την υγεία του και τίποτε άλλο.Μα επειδή είμαι άνθρωπος, ξεχνούσα τον όρκο μου και πάλι κάποιο περιστατικό μου τον θύμιζε.
Ώσπου στο τέλος, μετά από αρκετές φορές, από χρόνια ολόκληρα, κατάφερα να φτάσω εκεί που ήθελα.
  Στο να τηρήσω αυτό που ευχόμαστε όλοι, αλλά λίγοι το πράττουμε. Να έχουν τα παιδιά μας την υγεία τους πάνω από ΟΛΑ.Δεν θέλω με αυτό να μειώσω τίποτα.
  Ούτε την πρόοδο, ούτε τη μάθηση,ούτε τις σπουδές ούτε τη μόρφωση.
Μα εάν το παιδί σου δεν είναι τόσο δυνατός μαθητής ή τόσο καλός φοιτητής ή δεν περάσει σε μια σχολή και εσύ πεθαίνεις από άγχος, το στενοχωρείς και το πιέζεις και εκείνο, τότε έλα να σε πάρω από το χέρι να σε πάω εκεί που η ψυχή και η λογική σου δεν το αντέχει.
Και ξαναγύρισε τότε πίσω και πες του πάλι τα ίδια εάν μπορείς.Αλλά δεν θα μπορείς.
  Μάθαμε να είμαστε φαντασμένοι, μέσα από τα τέλεια παιδιά μας.Να θεωρούμε την ευτυχία μας ένα αντάλλαγμα όμορφων, δυνατών, άριστων μαθητών.
Να λέμε “ο δικός μου πήρε 20” λες και το πήραμε εμείς.Κατά τ’ άλλα η ψυχή μας φτωχή πολύ και αδιάβαστη να συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία
στις πλάτες των παιδιών μας.
Όχι λοιπόν. Θα μας πεις πρώτα εσύ,ποιος είσαι και τι έκανες σε αυτή τη ζωή
και θα αφήσεις το παιδί σου που το έχεις για βιτρίνα.
  Γιατί πρέπει να είσαι ταπεινός για να μπορέσεις να αξίζεις αυτό το παιδί που θα σου φέρει 20, χωρίς να το έχεις πιέσει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Έχω γνωρίσει άξιους ανθρώπους,που χωρίς να έχουν την ίδια ευκαιρία στη ζωή,
έχουν παιδιά έξοχα.Ανθρώπους που δεν κοκορεύονται και δεν είναι υπερόπτες.
  Έχω γνωρίσει και άλλους που πριν σου πούνε το όνομά τους,σου εκθειάζουν τα παιδιά τους, γιατί μέσα από εκείνα γίνονται αυτοί κάποιοι.
Σίγουρα, για να μην παρεξηγηθώ,δεν είναι κακό να είσαι περήφανος για το παιδί σου.Είναι το πιο σημαντικό άτομο στον κόσμο.
Όμως άνθρωπε, θυμήσου ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να έχεις υγιή παιδιά.
Και αυτό μεταξύ μας, το ξεχνάς.
  Ο Θεός με ευλόγησε να έχω ένα υγιέστατο παιδί.Όμως, στις δυσκολίες που έρχονται, στιγμή δεν παύω να σκέφτομαι,ότι στη θέση εκείνης της μάνας που το παιδί της δεν περπατάει,θα μπορούσα να ήμουν εγώ.
Και αυτό δεν το ξέχασα, ούτε όταν δεν πήρε καλό έλεγχο,
ούτε όταν κόπηκε σε μαθήματα, ούτε όταν δεν πέρασε στη σχολή.
  Δεν είμαι καλή, ούτε καλύτερη από κανέναν.Έχω κάνει τα πιο πολλά λάθη.
Όμως κάποτε, έκανα μια ευχή και έγινε πραγματικότητα.
Να έχω ένα υγιές παιδί.Δεν ζήτησα να έχω ένα άριστο ρομπότ.Εσείς τι ζητήσατε, θυμάστε;
Μπέττυ Κούτσιου

῾Χαιρετήστε – λέγει – τον Ανδρόνικο και την Ιουνία τους συγγενείς μου, οι οποίοι και πριν από εμένα έγιναν χριστιανοί’»

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

    «Αυτός ο απόστολος του Κυρίου, αφού διέτρεξε σαν να είχε φτερά όλη την οικουμένη, ξερίζωσε εκ βάθρων κάθε πλάνη με το κήρυγμά του γιά τον Χριστό, έχοντας ακόλουθό του και την υπερθαύμαστη Ιουνία, η οποία είχε νεκρωθεί ήδη για τον κόσμο και ζούσε μόνο για τον Χριστό. Αποτέλεσμα της δράσης τους αυτής ήταν να ελκύσουν στη γνώση του Θεού πολλούς ανθρώπους, προκαλώντας έτσι την καταστροφή των ειδωλολατρικών ναών. Όπου πήγαν οικοδόμησαν θείες εκκλησίες, αποδίωξαν από τους ανθρώπους ακάθαρτα πνεύματα και θεράπευσαν ανίατα πάθη. Στο τέλος, ως άνθρωποι, έφυγαν από τη ζωή αυτή. Αυτούς τους αποστόλους τους θυμάται ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του. ῾Χαιρετήστε – λέγει – τον Ανδρόνικο και την Ιουνία τους συγγενείς μου, οι οποίοι και πριν από εμένα έγιναν χριστιανοί’»[1].

 Η συγγένεια του αποστόλου Παύλου προς τους σήμερα εορταζομένους αποστόλους Ανδρόνικο και Ιουνία, όπως και η πριν από αυτόν ένταξή τους στην Εκκλησία ως μέλη Χριστού, είναι από τα σημεία που θίγει έντονα ο άγιος υμνογράφος Ιωσήφ, διότι τα βλέπει να προβάλλονται από τον ίδιο τον Παύλο ως αποδεικτικά της σπουδαίας θέσης αυτών στην Εκκλησία. 

 Ο απόστολος Παύλος δηλαδή μνημονεύοντας ιδιαιτέρως τους αγίους Ανδρόνικο και Ιουνία στην προς Ρωμαίους επιστολή δείχνει ότι πρόκειται περί αποστόλων που κατέχουν επίσημη θέση στην Εκκλησία. «Σας επισήμους πράγματι μεταξύ των Αποστόλων ο μακάριος Παύλος σας ανακηρύττει στην Εκκλησία, μακάριοι»[2] (ωδή ε´). «Σε τιμάμε τώρα, μαζί με τον Παύλο, εμείς που μαζευτήκαμε με πίστη, Ανδρόνικε, ως συγγενή του Παύλου, που έγινες μαθητής του Χριστού και πριν από αυτόν»[3] (ωδή ε´). Κι είναι ευνόητο: αν ένας μέγας άγιος και μέγας απόστολος σαν τον απόστολο Παύλο εκθειάζει κάποιους, σημαίνει ότι αυτοί οι κάποιοι δεν είναι τυχαία πρόσωπα. Μόνον ένας άγιος με οξυμμένα τα πνευματικά κριτήριά του μπορεί να βλέπει την πνευματική κατάσταση των άλλων, όπως εν προκειμένω ο Παύλος για τους Ανδρόνικο και Ιουνία. 

Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος το έχει πει: «ο πνευματικός πάντα ανακρίνει, αυτός δε υπ᾽ ουδενός ανακρίνεται»[4]. Ο πνευματικός άνθρωπος, αυτός δηλαδή που έχει το Πνεύμα του Θεού, μπορεί να διακρίνει και να ελέγχει τα πάντα, ο ίδιος όμως δεν μπορεί να ελεγχθεί από οποιονδήποτε μη πνευματικό. Αυτό λοιπόν τονίζει και ο άγιος Ιωσήφ: «Ο θείος απόστολος Παύλος, εκθειάζοντάς σας λαμπρότατα με θεϊκούς επαίνους, προβάλλει στους πιστούς τη γενναιότητά σας, λέγοντας ότι αποδειχτήκατε μαθητές του Θεού Λόγου πριν από αυτόν και συγγενείς του ίδιου»[5] (στιχηρό εσπερινού).

  Η σεβαστική αυτή στάση του αποστόλου Παύλου προς τους συγγενείς του αγίους Ανδρόνικο και Ιουνία, στάση που προεκτείνεται και σε όλο το πλήρωμα πια των πιστών, προφανώς οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι οι άγιοι αυτοί απόστολοι υπήρξαν πράγματι άγιοι ως «του Λόγου υπήκοοι» (στιχηρό εσπερινού), αφού «όλες τις κινήσεις του νου τους τις κατεύθυναν με χαρά στην εφαρμογή των θελημάτων του Θεού[6] (ωδή α´) – αυτός είναι ο άγιος: ο πιστός που ολόκληρο τον εαυτό του τον αναφέρει στον Θεό και στην τήρηση του αγίου θελήματός Του - αφετέρου στο γεγονός ότι ο Ανδρόνικος, αλλά και η Ιουνία ασφαλώς «αξιώθηκε να δει, με τον αγώνα του να νεκρώσει τα αμαρτωλά φρονήματά του, τη ζωή των ζώντων, δηλαδή τον Χριστό τον Θεό μας ως άνθρωπο επί της γης»[7] (ωδή γ´), όπως και υπήρξαν μέτοχοι της φωτιάς του αγίου Πνεύματος που έπνευσε και σ᾽αυτούς κατά την Πεντηκοστή, φωτιά που περιέφεραν έπειτα στην άσκηση της ιεραποστολικής διακονίας τους. «Έγινες πυρίπνοος του θείου Πνεύματος με την καθαρή διάνοιά σου, απόστολε, περιφέροντας τη θέρμη της φωτιάς αυτής και φλέγοντας το αγκάθι της πλάνης»[8] (ωδή γ´).

  Οι εκτιμήσεις του αγίου Ιωσήφ ότι οι άγιοι «νέκρωσαν τα αμαρτωλά φρονήματά τους για να δουν τον Χριστό» και ότι «περιέφεραν τη θέρμη της φλόγας του Παρακλήτου» έχουν ιδιαίτερη σημασία και για τη δική μας ζωή. Κανείς δηλαδή δεν μπορεί να δει τον Χριστό, όχι βεβαίως «σαρκοφόρον επί γης»[9], αλλά εν Πνεύματι αισθητά στην καρδιά του, αν δεν κάνει έναν αγώνα, ασφαλώς με τη χάρη του Χριστού και μέσα στην Εκκλησία, για νέκρωση του αμαρτωλού φρονήματός του, διότι «ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν»[10], όπως και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πράγματι έλαβε αυτόν τον Χριστό μέσα του, αν δεν βρίσκεται σε θερμότητα η καρδιά του, ως προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Παγωμένη καρδιά, δηλαδή καρδιά που δεν έχει αγάπη, συνεπώς θέρμη αγίου Πνεύματος, έστω κι αν υπάρχει ομολογία πίστεως, δεν έχει και Χριστό. Ο Χριστός βρίσκεται πάντοτε και μόνον εκεί που περιφέρεται η θέρμη της φλόγας του Πνεύματος του Θεού, η ζωντανή αγάπη[11].



[1] Συναξάρι του Μηναίου.

[2] «Ως επισήμους όντως εν αποστόλοις υμάς ο μακάριος Παύλος ανακηρύττει εν τη Εκκλησία, μακάριοι».

[3] «Ως συγγενή σε Παύλου και προ αυτού μαθητήν χρηματίσαντα, συν αυτώ νυν τιμώμεν, πίστει συνελθόντες, Ανδρόνικε».

[4] Α΄ Κορ. 2, 15.

[5] «Παύλος ο θείος Απόστολος, θείοις επαίνοις υμάς εκθειάζων λαμπρότατα, τοις πιστοίς παρίστησι την υμών γενναιότητα, προ τούτου λέγων αποδειχθήναι υμάς Θεού του Λόγου μαθητάς».

[6] «Ίθυνας του νοός σου πάσας τας κινήσεις, ιερώτατε, προς Θεού θελημάτων αποπλήρωσιν χαίρων, Ανδρόνικε».

[7] «Νεκρώσας τα μέλη σου αγωνίσμασι, την ζωήν κατηξίωσαι των ζώντων θεάσασθαι επί γης σαρκοφόρον, Χριστόν τον Θεόν ημών».

[8] «Πυρίπνοος γέγονας θείου Πνεύματος, καθαρά διανοία σου, την θέρμην, απόστολε, περιφέρων και φλέγων της πλάνης την άκανθαν».

[9] Από την υμνολογία της Εκκλησιας.

[10] Ματθ. 6, 24.

[11] Πρβλ. Α΄ Ιωάν. 4, 8: «Ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστί».

Η κυρά Μαρία η Προσφορού

 Σήμερα κηδεύτηκε η κυρά Μαρία η Προσφορού από την Αγία Παρασκευή. Είχα την ευλογία να την γνωρίσω. Μία Αγία των Αθηνών. Μέρα νύχτα προσευχή στο μικρό καλυβακι της που ήταν πνιγμένο από πολυκατοικίες. Είχε στο δωμάτιό της την παμπάλαια εικόνα της Παναγίας της Οικονόμισσας.
Σήμερα την πήραν για πάντα στην Αγία Άννα στο Άγιον Όρος οι πατέρες. Ήρθαν Αγιορείτες, Ιερομοναχοι, Ιερείς έως και από την Κρήτη.
Στο προαύλιο του ναού 500 άτομα.
Αν δεν ήταν ο κόβιντ θα ήταν χιλιάδες. Αυτή η γυναίκα όλη τη νύχτα κομποσχοίνι και όλη την ημέρα ζυμωνε πρόσφορα. 2 και 3 σακιά πρόσφορα τη βδομάδα. Έστελνε παντού. Αμέτρητες Λειτουργίες από τα χεράκια της. Σκέφτομαι.
Αυτό το χρόνο πέθαναν περίπου 7 δεσποτάδες. Πήγαν στην κηδεία 5 παπάδες δικοί τους και άλλοι 5 φίλοι τους.
Σε κανέναν ο λαός δεν πήγε αυθόρμητα να γεμίσει τον περίβολο του ναού.
Σημάδια του ουρανού! Μία γυναικούλα που παντρεύτηκε ανήλικη ένα κτήνος που την κακοποιουσε και έμεινε νεότατη χήρα, έλαμψε πάνω από Αρχιερείς γιατί αγάπησε πολύ τον Ιησού Χριστό και έγινε Διακόνισσα Του να φτιάχνει μια ζωή πρόσφορα για τις Θείες Λειτουργίες Του.
π. Χρήστος Ιωαννίδης

Την ἔχω γνωρίσει !Ἔφτιαχνε πρόσφορα, μεγάλα, προζυμένια ἐννοεῖται... Καί φουσκωτά, σάν... πολίτικες βασιλόπιτες!
Γεώργιος Αναγνώστ..
Καλη Ανάσταση!!

πηγή

"Ας είμαστε μια λαμπάδα αναμμένη που θα φωτίζει πάντα τους γύρω μας και θα μοσχοβολά την πίστη μας στο Θεό!"

"Ας είμαστε μια λαμπάδα αναμμένη που θα φωτίζει πάντα τους γύρω μας και θα μοσχοβολά την πίστη μας στο Θεό!"

(Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Άγ.Παΐσιος-Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού γίνεται μάνα, μοιάζει μέ μηχανάκι πού, ὅσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατί δουλεύει συνέχεια ἡ ἀγάπη.

-Μιά φορά, Γέροντα, μᾶς εἴπατε ὅτι μέ τήν ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος μεγαλώνει, ὡριμάζει.

 – Δέν φθάνει νά ἀγαπάη κανείς τόν ἄλλον· πρέπει νά τόν ἀγαπάη περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του. Ἡ μάνα ἀγαπάει τά παιδιά της περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό της. Μένει νηστικιά, γιά νά ταΐση τά παιδιά της, ἀλλά νιώθει μεγαλύτερη εὐχαρίστηση ἀπό ἐκεῖνα. Τά παιδάκια τρέφονται ὑλικά καί ἡ μητέρα πνευματικά. Ἐκεῖνα ἔχουν τήν ὑλική γεύση, ἐνῶ αὐτή ἔχει τήν πνευματική… ἀγαλλίαση.

 Μιά κοπέλα, πρίν παντρευτῆ, μπορεῖ νά κοιμᾶται μέχρις τίς δέκα τό πρωί καί νά θέλη καί τό γάλα της νά τό ἑτοιμάζη ἡ μάνα της. Βαριέται νά κάνη καμμιά δουλειά. Τά θέλει ὅλα ἕτοιμα· θέλει ὅλοι νά τήν περιποιοῦνται. Ἀπαιτήσεις ἀπό τήν μάνα, ἀπαιτήσεις ἀπό τόν πατέρα, καί ἐκείνη νά ἔχη τό χουζούρι της. Ἐνῶ ὑπάρχει στήν φύση της ἡ ἀγάπη, δέν ἀναπτύσσεται, γιατί συνέχεια δέχεται βοήθεια καί εὐλογίες ἀπό τήν μάνα της, ἀπό τόν πατέρα της, ἀπό τά ἀδέλφια της. Ἀπό τήν στιγμή ὅμως πού γίνεται μάνα, μοιάζει μέ μηχανάκι πού, ὅσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατί δουλεύει συνέχεια ἡ ἀγάπη.

 Πρῶτα σιχαινόταν, ὅταν ἄγγιζε κάτι βρώμικο, καί ἔπαιρνε μοσχοσάπουνα γιά νά πλυθῆ. Ὕστερα, ὅταν λερώνεται τό παιδάκι καί πρέπη νά….τό καθαρίση, λές καί πιάνει… μαρμελάδες!

 Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι Δ´, Οἰκογενειακή Ζωή, ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2003, σσ. 79-80.

 Πηγή

Προσευχή για ηρεμία στο σπίτι

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΗΡΕΜΙΑ: (για να προστατεύει ο Θεός την οικογένεια και να ξεπεραστούν οι δυσκολίες μέσα στο σπίτι)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι

Βασιλεύ ουράνιε, παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.

Δόξα Πατρί, και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς, Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν.

Άγιε, επισκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί, και Υιώ και αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, έλθετω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

(Ψαλμός 126)

ΕΑΝ μη Κύριος οικοδομήση οίκον, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες· εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων. 2 εις μάτην υμίν εστι το ορθρίζειν, εγείρεσθαι μετά το καθήσθαι, οι εσθίοντες άρτον οδύνης, όταν δω τοις αγαπητοίς αυτού ύπνον. 3 ιδού η κληρονομία Κυρίου υιοί, ο μισθός του καρπού της γαστρός. 4 ωσεί βέλη εν χειρί δυνατού, ούτως οι υιοί των εκτετιναγμένων. 5 μακάριος ος πληρώσει την επιθυμίαν αυτού εξ αυτών· ου καταισχυνθήσονται, όταν λαλώσι τοις εχθροίς αυτών εν πύλαις.

(Ψαλμός 127)
Προσευχή για ηρεμία στο σπίτι

ΜΑΚΑΡΙΟΙ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, οἱ πορευόμενοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ. 2 τοὺς πόνους τῶν καρπῶν σου φάγεσαι· μακάριος εἶ, καὶ καλῶς σοι ἔσται. 3 ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου· οἱ υἱοί σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου. 4 ἰδοὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον. 5 εὐλογήσαι σε Κύριος ἐκ Σιών, καὶ ἴδοις τὰ ἀγαθὰ ῾Ιερουσαλὴμ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου· 6 καὶ ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου. εἰρήνη ἐπὶ τὸν ᾿Ισραήλ.

(Ψαλμός 139)

Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.

2 ΕΞΕΛΟΥ με, Κύριε, ἐξ ἀνθρώπου πονηροῦ, ἀπὸ ἀνδρὸς ἀδίκου ρῦσαί με, 3 οἵτινες ἐλογίσαντο ἀδικίαν ἐν καρδίᾳ, ὅλην τὴν ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμους· 4 ἠκόνησαν γλῶσσαν αὐτῶν ὡσεὶ ὄφεως, ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν. (διάψαλμα). 5 φύλαξόν με, Κύριε, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλοῦ, ἀπὸ ἀνθρώπων ἀδίκων ἐξελοῦ με, οἵτινες διελογίσαντο τοῦ ὑποσκελίσαι τὰ διαβήματά μου· 6 ἔκρυψαν ὑπερήφανοι παγίδα μοι καὶ σχοινία διέτειναν, παγίδα τοῖς ποσί μου, ἐχόμενα τρίβους σκάνδαλα ἔθεντό μοι. (διάψαλμα). 7 εἶπα τῷ Κυρίῳ· Θεός μου εἶ σύ, ἐνώτισαι, Κύριε, τὴν φωνὴν τῆς δεήσεώς μου. 8 Κύριε, Κύριε, δύναμις τῆς σωτηρίας μου, ἐπεσκίασας ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου ἐν ἡμέρᾳ πολέμου. 9 μὴ παραδῷς με, Κύριε, ἀπὸ τῆς ἐπιθυμίας μου ἁμαρτωλῷ· διελογίσαντο κατ᾿ ἐμοῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃς με, μήποτε ὑψωθῶσιν. (διάψαλμα). 10 ἡ κεφαλὴ τοῦ κυκλώματος αὐτῶν, κόπος τῶν χειλέων αὐτῶν καλύψει αὐτούς. 11 πεσοῦνται ἐπ᾿ αὐτοὺς ἄνθρακες, ἐν πυρὶ καταβαλεῖς αὐτούς, ἐν ταλαιπωρίαις οὐ μὴ ὑποστῶσιν. 12 ἀνὴρ γλωσσώδης οὐ κατευθυνθήσεται ἐπὶ τῆς γῆς, ἄνδρα ἄδικον κακὰ θηρεύσει εἰς διαφθοράν. 13 ἔγνων ὅτι ποιήσει Κύριος τὴν κρίσιν τῶν πτωχῶν καὶ τὴν δίκην τῶν πενήτων. 14 πλὴν δίκαιοι ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου, κατοικήσουσιν εὐθεῖς σὺν τῷ προσώπῳ σου.

Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, Ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ ’Οσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

πηγή

Μου λείπει η μυρωδιά της αγάπης...

 Μου λείπει η μυρωδιά των καλών ανθρώπων...Θα με ρωτήσεις:

- Μα πώς μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι;.

 Και θα χαμογελάω. Δεν θα βιαστώ να σου απαντήσω για να μην εξορίσω τις στιγμές και τη γλύκα της ψυχής τους.
-Σαν ζεστό ψωμί! Έτσι μυρίζουν οι καλοί άνθρωποι! Σαν τα χεράκια της γιαγιάς όταν είσαι μικρή!
Σαν το πουλόβερ του παππού όταν σε αγκάλιαζε!
Σαν το χαμόγελο της μαμάς!
Σαν το γέλιο σου όταν ήσουν παιδί!".
Ναι, μου λείπουν εκείνες οι στιγμές που στην ψυχή μου δεν καταλάβαινα την έννοια του κακού. Δεν το καταλαβαίνω τώρα, αλλά τώρα δυστυχώς ξέρω ότι υπάρχει.
Μου λείπει η μυρωδιά των ζεστών χεριών...Θα με ρωτήσεις:

  - Μα πώς μυρίζουν τα ζεστά χέρια;".
Θα κλάψω κι εγώ. Δεν θα βιαστώ να απαντήσω για να μην φύγει η ζέστη των δακρύων από το μάγουλο μου.
-Σαν παιδί! Σαν τη γιαγιά μου! Σαν τον μπαμπά μου! Σαν εκείνα τα μέρη όπου πάντα ένιωθα ασφαλής!. Και ακόμα νιώθω.
Αλλά κάποιοι έφυγαν."
Μου λείπει η μυρωδιά της αγάπης...Θα με ρωτήσεις: 

- Μα πως μυρίζει η αγάπη;".

 Και θα σου πω.... όπως όλα τα συναισθήματα, τα χαμόγελα, τα δάκρυα, η παιδική ηλικία θα χωρέσουν στα μάτια μου. Θα σε κοιτάζω, θα πάρω το χέρι σου χωρίς να πω τίποτα και θα το βάλω στον κόρφο μου. Στην καρδιά.
′-Αυτό είναι! Μυρίζει σαν καρδιά βανίλιας! Καρδιά με γιασεμί! Μια καρδιά που τρέμει! Δεν μπορώ να περιγράψω τη μυρωδιά και τη γεύση της αγάπης. Για τον καθένα είναι διαφορετική!
Κλείσε τα μάτια σου και ασκήσου στην αίσθηση. Νιώσε τον αέρα, τη χαρά, την καλοσύνη, την παιδική ηλικία. Κάθε ένα έχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά. Θα την αναγνωρίσεις. Είναι με την καρδιά σου!"

πηγή

Παιδί μου υπάρχει και η 11η εντολή, ού μπλέξεις "!

π. Ιωάννης Καλαΐδης

Πριν από αρκετά χρόνια ένα φιλικό μου πρόσωπο είχε σοβαρά προβλήματα με την σύζυγό του, η οποία τον ταλαιπωρούσε, με τον δύσκολο χαρακτήρα της, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Γνωρίζοντας την μεγάλη αυτή δυσκολία που αντιμετώπιζε και θέλοντας να τον βοηθήσω, ρώτησα τον άγιο Πατέρα γιατί γινόταν αυτό και αν θα μπορούσε να βοηθηθεί. Τότε προς μεγάλη μου έκπληξη ο π. Ιωάννης μου είπε: " Παιδί μου υπάρχει και η 11η εντολή, ού μπλέξεις "!

Για να είμαι ειλικρινής δεν μπόρεσα να αντιληφθώ την πνευματική διάσταση αυτών των λόγων του Παππούλη. Από σεβασμό όμως και συστολή προς την αγιοσύνη του, δεν επέμεινα ούτε ζήτησα διευκρινήσεις. Μετά από πολλά χρόνια και όταν ο π. Ιωάννης ήταν πλέον στους Ουρανούς, μου έλυσε την απορία ένας ευλαβέστατος Αγιορείτης Ιερομόναχος. Μου είπε ότι ο άγιος Πατέρας ήθελε να πει ότι ο άνθρωπος αυτός έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στην επιλογή του για το πρόσωπο που θα τον συντρόφευε σε όλη του την ζωή!

Σε ερώτησή μου δε, πώς πρέπει να είναι η συμπεριφορά των ανδρών προς τις συζύγους τους, ο π. Ιωάννης μού είπε: " Παιδί μου την γυναίκα δεν πρέπει να την αφήνεις να σου ανεβεί στο κεφάλι, ούτε να την πατάς κάτω με τα πόδια σου "!

Με απλά λόγια, μας δίδασκε τα πιο βαθιά νοήματα!
Ας μας σκεπάζει η αγία ευχή του!

Μιλτιάδης Τσεσμετζής - Εκπαιδευτικός

apantaortodoxias

Ἡ τεχνολογία βλάπτει τὴν ἀγάπη!

 Ναί, ἀκούγεται παράξενο αὐτό, καλοί μου φίλοι. Καὶ ὅμως, ὅπως θὰ δοῦμε, εἶναι πολλοὶ οἱ τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους ἡ τεχνολογία μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Καὶ δὲν εἶναι μόνον ἡ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ἀνώτερα συναισθήματα, τὰ ὁποῖα παραγκωνίζει πρὸς χάρη τῶν ἀρνητικῶν μας συναισθημάτων! Ἀλλ’ ἂς δοῦμε τί ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὴν ἀγάπη, μέσα ἀπὸ συγκεκριμένα παραδείγματα …

Πρώτη περίπτωση. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλοι, λίγο ὥς πολύ, ἔχουμε μία ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὰ κινητά μας, ἰδιαίτερα δὲ ἡ νέα γενιά, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει πλέον χωρὶς αὐτά! Τὰ ἔχουμε πάντα μαζί μας, τρῶμε μὲ αὐτὰ καὶ κοιμόμαστε ἔχοντάς τα στὸ προσκεφάλι μας. Τὰ ἐλέγχουμε κατὰ μέσον ὅρο 47 φορὲς τὴν ἡμέρα, οἱ δὲ νέοι 82 φορὲς τὴν ἡμέρα, σύμφωνα μὲ τὶς ἔρευνες. Καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ συμβαίνει αὐτὸ καὶ τὰ ἀγαπᾶμε τόσο πολύ. Μὲ αὐτὰ ἐπικοινωνοῦμε, ἐνημερωνόμαστε, δικτυωνόμαστε, ψυχαγωγούμαστε κ.λπ. Ὡστόσο αὐτή μας ἡ ἀγάπη πρὸς τὰ κινητά, κάποτε ξεπερνᾶ τὰ ὅρια. Σὲ βαθμὸ ποὺ διαταράσσει (τουλάχιστον!) τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον μας πρὸς τὸν συνάνθρωπο, ἀκόμη δὲ καὶ μὲ τοὺς οἰκείους μας.

Πῶς; Ὅταν κάποιος μπροστὰ μας ἐλέγχει συνέχεια τὸ κινητό του καὶ ἀσχολεῖται μ’ αὐτό, ἀκόμη καὶ ἄθελά του, ἐκπέμπει τὸ ἑξῆς μήνυμα: Ὅτι βρίσκει τὸ κινητό του πιὸ ἐνδιαφέρον ἀπὸ μᾶς!

Τὸ βλέπουμε αὐτὸ ἰδιαίτερα στὴ νέα γενιά. Ὅταν βρίσκονται στὸ καθιστικὸ τοῦ σπιτιοῦ μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς καὶ τὰ ἀδέλφια τους, στὸ αὐτοκίνητο, ἀκόμη δὲ καὶ στὸ οἰκογενειακὸ τραπέζι, ἀποφεύγουν τὴ συζήτηση καὶ τὴν τόσο ἀναγκαία ψυχικὴ ἐπαφὴ μαζί τους, ἀσχολούμενοι μὲ τὸ κινητό! Τὸ ὁποῖο εἶναι καὶ ἡ διέξοδος στὸ νὰ μὴ ἔχουν καμμία τέτοια ἐπαφή!

Ὅμως τὸ φαινόμενο παρατηρεῖται καὶ στοὺς γονεῖς. Ἐνῷ μετὰ τὸν κάματο τῆς ἡμέρας ἢ καὶ τῆς ἑβδομάδας βρίσκονται ἐπιτέλους μαζὶ μὲ τὰ παιδιά τους (καὶ τοὺς ἐφήβους τους!), δὲν ἀφήνουν τὸ «ἔξυπνο» κινητὸ ἀπ’ τὰ χέρια τους, ἀσχολούμενοι ἀκατάπαυστα μαζί του! Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὑπάρχουν πολλὰ παιδιὰ σήμερα ποὺ – ὅσο παράξενο κι ἂν φαίνεται – τὰ ἔχουν μὲ τὶς νέες τεχνολογίες, ἐπειδὴ τοὺς στεροῦν τοὺς γονεῖς τους!

Τὸ φαινόμενο αὐτὸ εἶναι τόσο μεγάλο, ποὺ τὸ παρατηρεῖ κανεὶς ἀκόμη καὶ στὶς κηδεῖες, στὴν ὁποῖες – κατὰ τὰ ἄλλα – πηγαίνουμε, γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔφυγαν ἀπ’ τὴ ζωή αὐτὴ καὶ νὰ συμπαρασταθοῦμε στοὺς πενθοῦντες!

Ἐπιστημονικὴ μελέτη ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ «Psychology of Popular Media Culture» ἔδειξε ὅτι γιὰ τὸ 70% τῶν γυναικῶν τὸ κινητὸ ἐπηρεάζει τὴ σχέση τους μὲ τὶς συζύγους τους, καθ’ ὅσον αὐτοί, ἐνῷ συζητοῦν, ἀπαντοῦν στὶς κλήσεις ἢ στέλνουν μηνύματα!
Ἄλλη ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου Μπέϊλορ κατέληξε σ’ αὐτὸ τὸ συμπέρασμα: Ἐκεῖ στὴν προσ­πάθειά μας νὰ εἴμαστε συνέχεια σ’ ἐπαφὴ μὲ τὴν τεχνολογία, διαταράσσουμε τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις μας ἀκόμη καὶ μὲ τοὺς δικούς μας ἀνθρώπους!

Τί παρατηρεῖ, μετὰ ἀπ’ αὐτὰ κανείς; Ὅτι ἐπειδὴ οἱ νέες τεχνολογίες μᾶς παρέχουν τὴ δυνατότητα νὰ μὴ εἴμαστε ἐκεῖ ποὺ εἴμαστε, τὸ ἴδιο κάνουν τελικὰ καὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπᾶμε, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἴδια τὴν ἀγάπη!

Δεύτερη περίπτωση. Ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ ψυχολόγοι, οἱ ἀνθρωπολόγοι καὶ ἄλλοι ἐπιστήμονες, ἡ ἐπιθυμία γιὰ στενότερη ἐπαφὴ μὲ τοὺς συνανθρώπους μας καὶ γιὰ τὴ δημιουργία ψυχικῶν δεσμῶν μαζί τους εἶναι διάχυτη σὲ ὅλους μας. Ἀπὸ ἐκεῖ πηγάζουν οἱ συγγένειες καὶ οἱ φιλίες. Καὶ τί δὲν κάνουμε ὅλοι, γιὰ νὰ ἔχουμε τὴν κατάλληλη φιλικὴ συντροφιά!
Μάλιστα, σύμφωνα καὶ μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς μελέτες, ὅσο πιὸ ἰσχυροὺς κοινωνικοὺς δεσμοὺς καὶ φιλίες ἔχει κάποιος, τόσο αὐξάνουν ἀκόμη καὶ οἱ πιθανότητες νὰ ζήσει περισσότερα καὶ καλύτερα χρόνια.

Ὅμως τὸ πᾶν εἶναι οἱ πραγματικοὶ φίλοι, σ’ αὐτοὺς ποὺ μποροῦμε νὰ δώσουμε τὴν καρδιά μας καὶ νὰ πάρουμε τὴ δική τους καὶ ὄχι οἱ ἁπλῶς γνωστοί. Αὐτοὶ οἱ δεσμοὶ τῆς πραγματικῆς ἀγάπης, εἶναι ὁπωσδήποτε λυτρωτικοί.

Καὶ τί γίνεται ἐπ’ αὐτοῦ σήμερα; Σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς ἔρευνες, ἡ τεχνολογία μὲ πολλοὺς τρόπους ἔχει μειώσει διαχρονικὰ τοὺς πραγματικούς μας φίλους. Κι ἐνῷ ὁ ἀριθμὸς τῶν γνωστῶν μας αὐξάνεται (ὅπως καὶ τῶν εἰκονικῶν φίλων), τῶν πραγματικῶν ὅλο καὶ λιγοστεύει!
Οἱ γνωστοὶ μέσα ἀπὸ τὶς κοινωνικὲς ἐπαφὲς κυμαίνονται ἀπὸ 250 ἕως 5.500 ἀνθρώπους. Οἱ κοντινότεροι ἀπ’ αὐτούς, εἶναι γύρω στοὺς 120. Οἱ φίλοι περιορίζονται τὸ πολὺ σὲ 20. Οἱ πραγματικοὶ ὅμως εἶναι τὸ πολὺ δύο, ἀπὸ τρεῖς ποὺ ἦταν πρὶν ἀπὸ 30 χρόνια!

Ἂς σημειωθεῖ ὅτι οἱ φιλίες, γιὰ νὰ «χτιστοῦν», ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀπαιτοῦν καὶ χρόνο, δεδομένου ὅτι κεραυνοβόλα φιλία (κατὰ τὸν κεραυνοβόλο ἔρωτα) δὲν ὑπάρχει. Ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Κάνσας ἔδειξε ὅτι, γιὰ νὰ ἐξελιχθεῖ μία γνωριμία σὲ μία τυπικὴ φιλία ἀπαιτοῦνται 50 ὧρες συναναστροφῆς καὶ ἄλλες 40 ὧρες, γιὰ νὰ γίνει ἀληθινή. Γιὰ νὰ ἀναπτυχθεῖ δὲ σὲ πραγματικὴ καὶ στενὴ φιλία, ἀπαιτοῦνται συνολικὰ 200 ὧρες!

Καὶ τί κάνει ἐπ’ αὐτοῦ ἡ τεχνολογία; Αὐξάνει τοὺς εἰκονικοὺς φίλους σὲ βάρος τῶν πραγματικῶν καὶ περιορίζει τὸν χρόνο ποὺ μποροῦμε νὰ διαθέσουμε γιὰ τοὺς πραγματικοὺς πρὸς ὄφελος τῶν εἰκονικῶν!
Σκεφθεῖτε, τώρα, τί γίνεται ἂν ἐκεῖ στὶς τόσο περιορισμένες συναντήσεις μὲ τοὺς πραγματικοὺς φίλους μας, ἀσχολούμαστε καὶ μὲ τὰ κινητά μας, ὅπως πιὸ πάνω ἀναφέραμε!

Ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχουμε ἀναφέρει, ἡ πραγματικὴ φιλία δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη ὑπόθεση. Χτίζεται σιγὰ – σιγά, μὲ κόπο καὶ ἀγώνα. Δοκιμάζεται στὸ χρόνο, στὶς χαρές, στὶς δυσκολίες. Εἶναι ἔκφραση ἀνθρωπιᾶς. Εἶναι δόσιμο πρὸς τὸν ἄλλο, εἶναι ἡ διαρκὴς προσφορά μας πρὸς αὐτόν. Μοιάζει μὲ τὸ πολύκαρπο δένδρο ποὺ γιὰ νὰ καρποφορήσει θέλει ἐκεῖνο τὸ ἀδιάκοπο σκάψιμο, πότισμα, κλάδεμα καὶ ράντισμα!

Ἀντίθετα ἡ ἠλεκτρονικὴ φιλία εἶναι εὔκολη ὑπόθεση. Δὲν ἀπαιτεῖ καὶ πολλά. Ἕνα ὑπολογιστὴ συνδεδεμένο μὲ τὸ διαδίκτυο μόνο! Κι ὕστερα μηδαμινὴ διαπροσωπικὴ ἐπαφὴ καὶ πολλὰ λόγια, λόγια, λόγια! Ἡ ἀγάπη ἐκφράζεται μὲ δῶρα, εἰκονικὰ κι αὐτά, ἡ δὲ ἔγνοια γιὰ τὸν ἄλλο μέ… συναισθηματεικονίδια! Ἄρα δὲν χρειάζεται τίποτα νὰ δώσεις, δὲν ἀπαιτεῖται ἡ προσφορά σου σὲ κάτι!
Λοιπόν, τί πλῆγμα ποὺ εἶναι κι αὐτὸ στὴν ἀγάπη!

Τρίτη περίπτωση. Τὰ κοινωνικὰ δίκτυα, ἐκεῖνο ποὺ κάνουν στὸ θέμα αὐτὸ εἶναι, ὄχι νὰ αὐξάνουν τὴν ἀγάπη, ἀλλὰ νὰ πυροδοτοῦν τὴ ζήλια, ἡ ὁποία βεβαίως βρίσκεται στὸν ἀντίποδα τῆς ἀγάπης. «Ἡ ἀγάπη οὐ ζηλεῖ», τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Δηλαδή, δὲν ζηλεύει.

Σύμφωνα μὲ ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου Χοῦμπολτ καὶ τοῦ Πολυτεχνείου τοῦ Ντάρμσταντ, 1 στοὺς 3 χρῆστες τοῦ Facebook αἰσθάνονται χειρότερα ὅταν τὸ ἐπισκέπτονται, λόγω τῆς ζήλειας ποὺ νοιώθουν!
Κι αὐτὸ γιατί οἱ χαρούμενες φωτογραφίες τῶν φίλων ποὺ κατὰ κανόνα ἀνεβάζουν μετὰ ἀπὸ διακοπές, διασκεδάσεις καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις καὶ τὰ σχόλια γιὰ τὴν εὐτυχισμένη τους ζωή, πυροδοτοῦν συναισθήματα ζήλιας, ἀπογοήτευσης, ἀπομόνωσης καὶ μοναξιᾶς! Πολλοί, μὲ τὰ συναισθήματα αὐτά, ἔφθασαν νὰ μὴ «ἀνεβάζουν» τίποτα δικό τους, ἀκολουθώντας μία παθητικὴ στάση διαβάζοντας τὰ δημοσιεύματα τῶν ἄλλων μόνο!
Ἄλλη ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μιζούρι μιλᾶ, γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους, ὄχι μόνο γιὰ τὴ ζήλεια, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ γιὰ τὸν φθόνο ποὺ νοιώθουν οἱ χρῆστες γιὰ τοὺς «φίλους» τους!

Τέταρτη περίπτωση. Ὅπως εἶναι γνωστὸ τὰ κοινωνικὰ δίκτυα αὐτὸ ποὺ κάνουν ἐπιπλέον, εἶναι νὰ μᾶς ἀναγκάζουν νὰ αὐξάνουμε τὴν αὐτοπροβολή μας, τὸν ναρκισσισμό μας καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ τὸ ἐγώ μας. Ἀπὸ αὐτὰ ποὺ συνέχεια «πρέπει» νὰ ἀνεβάζουμε γιά μᾶς, μέχρι τὰ «Like» ποὺ ἐπίσης «πρέπει» νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι γιά μᾶς!
Ἡ κατάσταση αὐτὴ θυμίζει τὸ ἑξῆς ἀνέκδοτο. Κάποιος εἶπε στὸ φίλο του: «Τόσην ὥρα μιλᾶμε γιὰ μένα. Ἂς ποῦμε κάτι καὶ γιὰ σένα. Γιὰ πές μου, πῶς σὲ νίκησα τότε, στὸ σκάκι ποὺ παίζαμε;»!!!
Λοιπόν, αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ διόγκωση τοῦ ἐγώ μας, λειτουργεῖ ἀσφαλῶς σὲ βάρος τοῦ «ἐμεῖς» καὶ ὁπωσδήποτε στὸ πραγματικὸ ἐνδιαφέρον καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἄλλο. Ὅλα εἶναι γιὰ τὴν … αὐτοῦ ἐξοχότητα τὸν ἑαυτό μας, τοὺς δὲ ἄλλους τοὺς θέλουμε μόνο, γιὰ νὰ μᾶς θαυμάζουν καὶ νὰ μᾶς χειροκροτοῦν!

Πέμπτη περίπτωση. Ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου Μπεϊχὰνγκ (Πεκίνο) ποὺ ἔγινε μὲ βάση 70.000.000 ἀναρτήσεις στὸ Weibo (ἀντίστοιχο τοῦ Twitter), θέλησε νὰ δεῖ ποιὰ ἀνθρώπινα συν­αισθήματα κυριαρχοῦν στὸν ψηφιακὸ κόσμο. Καὶ τί διαπίστωσε; Πὼς αὐτὰ δὲν εἶναι οὔτε τὸ συναίσθημα τῆς χαρᾶς, οὔτε δὲ καὶ τῆς λύπης (μὲ τὰ ὁποῖα καὶ ἐκδηλώνεται ἡ ἀγάπη), ἀλλὰ τῆς ἀποστροφῆς, τῆς ὀργῆς καὶ τοῦ θυμοῦ! Εἶναι δὲ καὶ αὐτὰ ποὺ ἔχουν καὶ τὶς περισσότερες ἀπαντήσεις καὶ προωθοῦνται μὲ ἐνθουσιασμό!


Ἂς μὴ μακρηγορήσουμε ἄλλο, παιδιά. Οἱ τεχνολογίες εἶναι, γιὰ νὰ μᾶς κάνουν καλύτερη τὴ ζωή καὶ ὄχι χειρότερη. Ἂς τὶς χρησιμοποιοῦμε «ἔξυπνα», λοιπόν, χωρὶς νὰ παραμερίζουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς τοὺς ἄλλους, τοὺς ὁποίους ὅλοι μας ἔχουμε πολὺ μεγάλη ἀνάγκη …

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

πηγή

ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ- «Ηγίασε, Πάτερ, σε ο Θεός εκ κοιλίας μητρός»

Ο όσιος Στυλιανός θεωρείται προστάτης των παιδιών: των νηπίων, των βρεφών, των νεογνών. Ο ίδιος ο Θεός φανέρωσε τη θέλησή Του να θεραπεύονται τα παιδιά με την επίκληση του ονόματός του, που γινόταν ίαμα σ’ αυτά και στις μητέρες τους (Συναξάρι). Ποια η αιτία του χαρίσματος αυτού; Κατά τον υμνογράφο του μακαριστό Γέροντα Γεράσιμο Μικραγιαννίτη, επειδή αγιάστηκε ήδη από την κοιλιά της μητέρας του. «Ηγίασε, Πάτερ, σε ο Θεός εκ κοιλίας μητρός». Κι αυτό γιατί ο Θεός προείδε με την παγγνωσία Του τη θετική προς Αυτόν στάση του, οπότε τον χαρίτωσε με πλούσια χαρίσματα και σημεία.

 «Εξ απαλών ονύχων ο Θεός σ’ έκανε δικό Του, γιατί προείδε την αγαθή ζωή σου». Η από τόσο νωρίς κλήση του από τον Θεό μάλιστα κάνει τον υμνογράφο να τον παραλληλίζει με γιγάντια αναστήματα του παρελθόντος, που και αυτά είχαν κληθεί με αντίστοιχο τρόπο: τον ένθεο προφήτη Σαμουήλ, τον ένδοξο προφήτη Ιερεμία, τον Πρόδρομο του Κυρίου, μέγα Ιωάννη τον Βαπτιστή.

 Ο περιορισμός όμως των χαρισμάτων του μόνο στον κόσμο των παιδιών θα ήταν μία συρρίκνωση της θαυμαστής παρουσίας του στην Εκκλησία. Διότι η Εκκλησία τον προβάλλει, πέρα από προστάτη των παιδιών, και ευρύτερα ως έναν από τους στύλους της ζωής της: «στύλος άσειστος της Εκκλησίας ανεδείχθης, μακάριε» (απολυτίκιο). Χρειάζεται να το εξηγήσουμε. Η Εκκλησία μας βεβαίως στηρίζεται στον Κύριο Ιησού Χριστό, ο Οποίος αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της, όμως ο Ίδιος θέλησε να μαρτυρείται στον κόσμο και να στερεώνονται οι άνθρωποι και μέσω των πιστών Του. Εκείνος είπε ότι οι μαθητές Του θα αποτελούν τους μάρτυρές Του στον κόσμο «μέχρι τα πέρατα της γης». Από την άποψη αυτή, ο πιστός που με συνέπεια ακολουθεί τον Κύριο, σαν τον όσιο Στυλιανό που «ακολούθησε τον Χριστό με τέλειο φρόνημα», γίνεται κι αυτός ένας στύλος της Εκκλησίας: οι άνθρωποι μπορούν να στηρίζονται επάνω του, βλέποντας στο πρόσωπό του την παρουσία Εκείνου.

Ποιο το κύριο γνώρισμα της αγιασμένης ζωής του; Ο άγιος «διέπρεψε στην καθαρότητα των ηθών και στους ιερούς αγώνες για να αποκτήσει την τελειότητα των αρετών ως άγγελος». Κι αυτό θα πει ότι αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του, ώστε να ζήσει την αγάπη του Θεού, ήταν η εγκράτεια. Επανειλημμένως η ακολουθία του αναφέρει ότι υπήρξε «στήλη έμψυχος της εγκρατείας» και «της εγκρατείας αληθής υποτύπωσις». Δεν είναι τυχαίο ότι προβάλλεται «ως άσαρκος», «καθώς θεώρησε βδέλυγμα εντελώς την αίσθηση των φθαρτών», ζώντας σε ένα σπήλαιο και τρεφόμενος από άγγελο του Θεού. Η εγκράτειά του όμως δεν πρέπει να εννοηθεί αιρετικά: ως αποχή των αισθητών από μίσος προς αυτά ή από άρνηση γενικότερα προς τη ζωή. Η εγκράτεια, χριστιανικά, είναι η απομάκρυνση από τη γοητεία του κόσμου των αισθήσεων, διότι ο χριστιανός έχει προσανατολίσει με αγάπη τον νου και την καρδιά του προς τον Θεό. Η εγκράτεια δηλαδή είναι μία γενική αρετή, που χαρακτηρίζει όλη τη ζωή του ανθρώπου. «Ο πιστός εγκρατεύεται ως προς όλα» (Παύλος).

Που σημαίνει: δεν είναι δυνατόν να στραφεί κάποιος προς τον Θεό, αν ταυτοχρόνως δεν αγωνίζεται να απεγκλωβιστεί από τον μαγνήτη των παθών. «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν». Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να ακολουθεί κανείς τα ίχνη του Χριστού, χωρίς να θέλει να νηστεύει. Η νηστεία, ως στοιχείο εγκράτειας, δηλώνει το πού έχει ρίξει ο πιστός το κέντρο βάρους της ψυχής του. Αδυναμία νηστείας – εννοείται χωρίς να υπάρχει ιατρικός λόγος – σημαίνει ότι η ψυχή είναι «δεμένη» με τα πράγματα του κόσμου και όχι με τον Χριστό. Έτσι η εγκράτεια κατανοείται με θετικό τρόπο: σαν το ελατήριο που συμπιεζόμενο φαίνεται ότι μικραίνει, μαζεύει όμως τεράστια ενέργεια. Οπότε ασκούμενη σωστά δίνει τη δύναμη για να «πετάξει» ο άνθρωπος ακολουθώντας τα χνάρια του Χριστού. Στην πραγματικότητα είναι το «απαρνησάσθω εαυτόν» που είπε ο Κύριος, για να γίνει κάποιος ακόλουθος και μαθητής Του. 

«Τα έχασαν με την ασκητική σου διαγωγή, σοφέ Στυλιανέ, όσοι σε είδαν να ζεις σαν άγγελος από τον έρωτα του Θεού που είχες», σημειώνει για τον άγιο επί του θέματος ο υμνογράφος. Να δώσει ο Θεός διά του αγίου να ζούμε και εμείς με λίγη εγκράτεια, σ’ έναν κόσμο που ταλανίζεται μεν από ποικίλες κρίσεις, αλλά παραδέρνεται συνήθως από τις διάφορες ηδονές.

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

πηγή

«Τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να πάρουν ανάσα – Σκύβουμε πάνω στο θέμα των αμβλώσεων»

Εισήγηση της κας Παναγιώτας Χατζηγιαννάκη, ιατρού, πνευμονολόγου με θέμα: 

«Τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να πάρουν ανάσα – Σκύβουμε πάνω στο θέμα των αμβλώσεων», η οποία πραγματοποιήθηκε στον πλαίσιο λειτουργίας του Κύκλου Ομιλιών «Μεγαλώνοντας παιδιά σήμερα» στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Παιανίας την Τετάρτη 20 Μαρτίου 2019.

ΕΔΩ

 Πεμπτουσία