Γιατί υποφέρουν τα άκακα νήπια;

Ο Άγιος Νήφων – Ένας Ασκητής Επίσκοπος

- Πραγματικά, πάτερ, είπε ο Γρηγόριος (στον όσιο Νήφωνα), ο λαός αποδεκατίστηκε. Οι πιο πολλοί βασανίζονται στο κρεβάτι του πόνου… Πες μου όμως ποιά είναι η κύρια αιτία του θανατικού αυτού, αλλά και όλων γενικά των ασθενειών;

- (…) Αν ο Θεός δεν λυπήθηκε ούτε τον απόστολο Παύλο, τον μεγάλο φωστήρα, αλλά του έδωσε αρρώστια αγιάτρευτη, «ἄγγελον σατᾶν, ἵνα αὐτόν κολαφίζῃ» (Β' Κορ.12:7), κι έτσι να μην υπερηφανεύεται για το πλήθος των αποκαλύψεων που του έγιναν, πώς δεν θα δώσει εξουσία στο σατανά να χτυπήσει με την αρρώστια κι εμάς τους αμαρτωλούς, ώσπου να γίνουμε ταπεινοί; Γιατί δεν φτάνει που είμαστε αμαρτωλοί, αλλά το παίρνουμε και πάνω μας! Αλλά τί λέει η Γραφή; Ότι «τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ» (Λουκ.16:15).

Στην απάντηση αυτή του οσίου ο Γρηγόριος αντέτεινε:

- Εγώ όμως, πάτερ, έχω δει πολλά νήπια να είναι κατάκοιτα πολύ καιρό και να βασανίζονται από φοβερές αρρώστιες. Είχαν κι αυτά τ’ αθώα παιδάκια υπερηφάνεια, κι έτσι ο Θεός «κατέβαλεν αὐτά ἐν τῷ ἐπαρθήναι»(Ψαλμ.72:18), όπως είπες; Τι να σκεφτούμε γι’ αυτό;

- Επειδή οι γονείς έπεσαν σε πολλές αμαρτίες, παιδεύονται τα παιδιά τους, για ν’ αποκτήσουν έτσι συναίσθηση της κακίας τους και να μετανοήσουν.

- Μα καλά, παρατήρησε ο Γρηγόριος, είναι δίκαιο να βασανίζονται αθώα πλάσματα για τις αμαρτίες άλλων;

- Βασανίζονται, βέβαια, εδώ για την αποστασία και την αμαρτία των γονιών τους, αλλά στη μέλλουσα ζωή θα κερδίσουν στεφάνια και δόξα αιώνια. Τότε ο καθένας θα κριθεί σύμφωνα με τα έργα του, μολονότι τώρα, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, αλλιώς οικονομούνται του Θεού τα κρίματα. Βλέπεις, αμαρτάνει κάποιος, και ο Θεός καταστρέφει τ’ αμπέλια του και τα χωράφια του. Κι αν δεν έρθει σε μετάνοια, εξολοθρεύει τα ζώα του. Αν ούτε έτσι συναισθανθεί τις ανομίες του, θανατώνει τα παιδιά του, που δεν έφταιξαν φυσικά σε τίποτα. Μ’ αυτούς τους τρόπους ο Θεός κεντρίζει τους ανθρώπους, που πνίγονται μέσα στις βιοτικές μέριμνες και δεν σκέφτονται καθόλου την ψυχή τους. Ούτε που τους περνάει από το νου πως είναι αμαρτωλοί και πως έχουν ανάγκη τη μετάνοια. Νύχτα-μέρα με επίγειες υποθέσεις ασχολούνται, συνεχώς σε καινούργιες αμαρτίες πέφτουν, μα για την ψυχή τους δεν σκοτίζονται. Γι’ αυτό χτυπάει ο Θεός πολλούς αθώους –στεφανώνοντάς τους όμως για το χτύπημα- και ξυπνάει τους υπόλοιπους από τον θανάσιμο πνευματικό τους λήθαργο. Όσοι δεν συνέρχονται και δεν μετανοούν ούτε με αυτόν τον τρόπο, θα είναι εντελώς αναπολόγητοι την ημέρα της Κρίσεως.

Ο Άγιος Νήφων – Ένας Ασκητής Επίσκοπος, σελ. 249-251

πηγή