Γιατί τα παιδιά μας βαριούνται στο σχολείο, είναι τόσο ανυπόμονα, απογοητεύονται εύκολα και τους λείπουν οι πραγματικοί φίλοι;

Victoria Prooday Καναδή εργοθεραπεύτρια με 10 χρόνια εμπειρίας στην εργασία με παιδιά, γονείς και δασκάλους.

Με τα χρόνια, έχω παρατηρήσει μια τρομακτική τάση μείωσης της κοινωνικής, συναισθηματικής και εκπαιδευτικής (ακαδημαϊκής) λειτουργίας των παιδιών, καθώς και μια απότομη αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών, των προβλημάτων συγκέντρωσης και άλλων προβλημάτων.

Τα σημερινά παιδιά ξεκινούν το σχολείο συναισθηματικά μη διαθέσιμα για μάθηση, και ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας συμβάλλει σε αυτό. Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλος είναι πλαστικός και εύπλαστος. Μπορούμε να κάνουμε τον εγκέφαλό μας πιο δυνατό ή πιο αδύναμο μέσω του περιβάλλοντός μας. Πιστεύω ειλικρινά ότι, παρά τις καλύτερες προθέσεις μας, δυστυχώς κατευθύνουμε την ανάπτυξη των παιδιών μας προς τη λάθος κατεύθυνση. Να γιατί:Ο αντίκτυπος της τεχνολογίας

Η χρήση της τεχνολογίας (τηλεόραση, tablet, smartphone) ως δωρεάν μπέιμπι σίτερ δεν είναι στην πραγματικότητα δωρεάν. Το τίμημα έρχεται. Πληρώνουμε με το νευρικό σύστημα των παιδιών μας, την προσοχή τους και την ικανότητά τους να καθυστερούν την ικανοποίηση. 

Σε σύγκριση με την εικονική πραγματικότητα, η καθημερινή ζωή είναι βαρετή. Όταν τα παιδιά έρχονται στην τάξη, συναντούν ανθρώπινες φωνές και επαρκή οπτική διέγερση, σε αντίθεση με τις πανταχού παρούσες γραφικές εκρήξεις και τα ειδικά εφέ που έχουν συνηθίσει να βλέπουν στις οθόνες. Μετά από συνεχή έκθεση στην εικονική πραγματικότητα, η επεξεργασία πληροφοριών στην τάξη γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για τα παιδιά μας, καθώς ο εγκέφαλός τους συνηθίζει στα υψηλά επίπεδα διέγερσης που παρέχονται από τα βιντεοπαιχνίδια. Η αδυναμία επεξεργασίας χαμηλότερων επιπέδων διέγερσης μειώνει την ικανότητα των παιδιών να λύνουν εκπαιδευτικά προβλήματα. Η τεχνολογία απομακρύνει επίσης συναισθηματικά τα παιδιά μας από τις οικογένειές τους. Η πρόσβαση στο γονικό συναίσθημα είναι ένα απαραίτητο θρεπτικό συστατικό για τον εγκέφαλο ενός παιδιού. Δυστυχώς, σταδιακά στερούμε από τα παιδιά μας αυτό το θρεπτικό συστατικό.Τα παιδιά παίρνουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν.

“Πεινάω!!” “Θα σου αγοράσω ένα σνακ σε λίγο.” “Διψάω!” “Ορίστε η μηχανή αναψυκτικών.” “Βαριέμαι!” “Παίζω με το τηλέφωνό μου!”

 Η ικανότητα να αναβάλλουμε την ικανοποίηση είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες για τη μελλοντική επιτυχία. Έχουμε τις καλύτερες προθέσεις να κάνουμε τα παιδιά μας χαρούμενα, αλλά δυστυχώς, τα κάνουμε χαρούμενα τη στιγμή και δυστυχισμένα μακροπρόθεσμα. Η ικανότητα αναβολής της ικανοποίησης σημαίνει την ικανότητα να λειτουργεί κανείς υπό άγχος. Τα παιδιά μας σταδιακά γίνονται λιγότερο προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν ακόμη και μικρές αγχωτικές καταστάσεις, οι οποίες τελικά γίνονται τεράστια εμπόδια στην επιτυχία τους στη ζωή.

Η αδυναμία αναβολής της ικανοποίησης συχνά εκδηλώνεται σε τάξεις, εμπορικά κέντρα, εστιατόρια και καταστήματα παιχνιδιών τη στιγμή που ένα παιδί ακούει «Όχι», επειδή οι γονείς έχουν εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο του παιδιού τους να παίρνει αυτό που θέλει αμέσως.Τα παιδιά κυβερνούν τον κόσμο

Να τι ακούω από γονείς συνέχεια: «στο γιο μου δεν του αρέσουν τα λαχανικά». «Δεν της αρέσει να κοιμάται νωρίς». «Δεν του αρέσει το πρωινό». «Δεν της αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά τα πάει περίφημα με το iPad της». «Δεν θέλει να ντυθεί μόνος του». «Είναι πολύ τεμπέλα για να ταιστεί μόνη της». 

Από πότε τα παιδιά λένε στους γονείς τους πώς να τα μεγαλώσουν; Αν τα αφήσουμε στην τύχη τους, το μόνο που θα κάνουν θα είναι να τρώνε μακαρόνια με τυρί και κρέμα, να βλέπουν τηλεόραση, να παίζουν στα τάμπλετ τους και να πηγαίνουν για ύπνο στις 12:00 π.μ. Τι καλό τους κάνουμε δίνοντάς τους αυτό που ΘΕΛΟΥΝ, αν ξέρουμε ότι ΔΕΝ τους είναι ΚΑΛΟ; Χωρίς σωστή διατροφή και έναν υγιεινό ύπνο, τα παιδιά μας θα εμφανίζονται στο σχολείο ευερέθιστα, ανήσυχα και απρόσεκτα. Επιπλέον, τους στέλνουμε λάθος μήνυμα. Μαθαίνουν ότι μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν και να μην κάνουν αυτό που δεν θέλουν. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως το “πρέπει να κάνουμε”. 

Δυστυχώς, για να πετύχουμε τους στόχους μας στη ζωή, πρέπει να κάνουμε αυτό που είναι απαραίτητο, και αυτό δεν είναι πάντα αυτό που μας αρέσει να κάνουμε. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί θέλει να γίνει άριστος μαθητής, πρέπει να μελετά σκληρά. Αν θέλει να γίνει επιτυχημένος ποδοσφαιριστής, πρέπει να προπονείται κάθε μέρα. Τα παιδιά μας ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν, αλλά δυσκολεύονται πολύ να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να το πετύχουν. Το αποτέλεσμα είναι ανέφικτοι στόχοι και απογοήτευση.Ατελείωτη Διασκέδαση

Έχουμε δημιουργήσει έναν τεχνητό κόσμο για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχει βαρετή στιγμή. Όταν ένα παιδί ηρεμεί, σπεύδουμε να το διασκεδάσουμε ξανά, γιατί διαφορετικά νιώθουμε ότι δεν εκπληρώνουμε το καθήκον μας να μεγαλώσουμε παιδιά. Ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους: αυτά έχουν τον δικό τους κόσμο της «διασκέδασης» και εμείς έχουμε τον δικό μας κόσμο της «εργασίας». Γιατί τα παιδιά δεν μας βοηθούν πια στην κουζίνα ή στο πλύσιμο των ρούχων; Γιατί δεν μαζεύουν και δεν τακτοποιούν τα παιχνίδια τους; Αυτή η μονότονη εργασία εκπαιδεύει τον εγκέφαλο, αναπτύσσοντας την εργασιακή ηθική και την ικανότητα να λειτουργεί σε περιόδους «πλήξης» – τους ίδιους «μύες» που τελικά απαιτούνται για το σχολείο. Όταν τα παιδιά έρχονται στο σχολείο και χρειάζονται να γράψουν κάτι, λένε: «Δεν μπορώ. Είναι πολύ δύσκολο. Και πολύ βαρετό». Γιατί; Επειδή η ατελείωτη διασκέδαση δεν αναπτύσσει την εργασιακή ηθική. Η εργασία την αναπτύσσει.

5. Περιορισμένη Κοινωνική Αλληλεπίδραση

Είμαστε όλοι απασχολημένοι, οπότε δίνουμε στα παιδιά μας gadgets για να τα κρατάμε απασχολημένα. Τα παιδιά παλιά έπαιζαν έξω, όπου ανέπτυσσαν τις κοινωνικές τους δεξιότητες σε ένα φυσικό, αδόμητο περιβάλλον. Δυστυχώς, η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους. Επιπλέον, η τεχνολογία έχει κάνει τους γονείς λιγότερο διαθέσιμους για κοινωνική αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους. Σαφώς, τα παιδιά μας μένουν όλο και πιο πίσω… επειδή η ψηφιακή φύλαξη παιδιών δεν έχει σχεδιαστεί για να βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες. Οι κοινωνικές δεξιότητες είναι απαραίτητες για τη μελλοντική επιτυχία στη ζωή!

Ο εγκέφαλος, όπως οι μύες, μαθαίνει και εκπαιδεύεται. Αν θέλετε το παιδί σας να κάνει ποδήλατο, του μαθαίνετε πώς να κάνει ποδήλατο. Αν θέλετε το παιδί σας να περιμένει, πρέπει να του διδάξετε υπομονή. Αν θέλετε το παιδί σας να επικοινωνεί, πρέπει να του διδάξετε κοινωνικές δεξιότητες. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις άλλες δεξιότητες. Δεν έχει καμία διαφορά!

Μπορείτε να μεταμορφώσετε τη ζωή του παιδιού σας εκπαιδεύοντας τον εγκέφαλό του ώστε να μπορεί να ευδοκιμήσει σε κοινωνικές, συναισθηματικές και ακαδημαϊκές δραστηριότητες. Δείτε πώς:Περιορίστε την πρόσβαση στην τεχνολογία και επανασυνδεθείτε με τα παιδιά σας.

Εκπλήξτε τα με λουλούδια, μοιραστείτε ένα χαμόγελο, γαργαλήστε τα, αφήστε ένα γλυκό σημείωμα στο σακίδιό τους ή κάτω από το μαξιλάρι τους, εκπλήξτε τα παίρνοντάς τα για μεσημεριανό, χορέψτε μαζί, μπουσουλήστε μαζί, κάντε μαξιλαροπόλεμο. Διοργανώστε οικογενειακά δείπνα, παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια τα βράδια (δείτε τη λίστα με τα αγαπημένα μου επιτραπέζια παιχνίδια στην προηγούμενη ανάρτηση), πηγαίνετε βόλτες με το ποδήλατο ή κάντε μια βόλτα σε εξωτερικούς χώρους με φακό το βράδυ.Εξασκηθείτε στην καθυστερημένη ικανοποίηση.

Αφήστε το να περιμένει! Εξηγήστε στο παιδί σας ότι η πλήξη είναι φυσιολογική. Οι πιο δημιουργικές ιδέες εμφανίζονται συχνά κατά τη διάρκεια της βαρεμάρας.

Αυξήστε σταδιακά τον χρόνο μεταξύ του “θέλω” και του “παίρνω”.
Αποφύγετε τη χρήση συσκευών σε αυτοκίνητα και εστιατόρια – αντίθετα, μάθετε το να περιμένει ενώ μιλάει και παίζει.
Περιορίστε τα συνεχή σνακ.Μην φοβάστε να θέσετε όρια. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και υγιή!

Δημιουργήστε ένα πρόγραμμα για τις ώρες γευμάτων, τις ώρες ύπνου και τον χρόνο μπροστά σε οθόνες.
Σκεφτείτε τι είναι ΚΑΛΟ για αυτά, όχι τι ΘΕΛΟΥΝ/ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ. Θα σας ευγνωμονούν αργότερα. Η ανατροφή των παιδιών είναι δύσκολη δουλειά. Πρέπει να είστε δημιουργικοί για να τα κάνετε να κάνουν αυτό που είναι καλό για αυτά, γιατί τις περισσότερες φορές, θα είναι το εντελώς αντίθετο από αυτό που θέλουν.
Τα παιδιά πρέπει να τρώνε πρωινό και θρεπτικά τρόφιμα. Πρέπει να περνούν χρόνο σε εξωτερικούς χώρους και να πηγαίνουν για ύπνο σε μια καθορισμένη ώρα, ώστε να έρχονται στο σχολείο την επόμενη μέρα έτοιμα για μάθηση!

Μετατρέψτε τα πράγματα που δεν τους αρέσουν/θέλουν να κάνουν σε διασκεδαστικό, συναισθηματικά διεγερτικό παιχνίδι.Διδάξτε στο παιδί σας να εκτελεί μονότονες εργασίες από μικρή ηλικία, καθώς αποτελούν τη βάση για μελλοντική «εργατικότητα».

Διπλώστε τα ρούχα, βάλτε τα παιχνίδια, κρεμάστε τα ρούχα, ξεπακετάρετε τα ψώνια, στρώστε το τραπέζι, μαγειρέψτε το δείπνο, πλύνετε τα πιάτα, στρώστε το κρεβάτι.

Να είστε δημιουργικοί. Προσθέστε ένα παιχνιδιάρικο στοιχείο στη δραστηριότητα για να συνδέσετε τον εγκέφαλο με κάτι θετικό.Διδάξτε τους κοινωνικές δεξιότητες

Διδάξτε τους να εναλλάσσονται, να μοιράζονται, να μαθαίνουν να χάνουν/κερδίζουν, να συμβιβάζονται, να επαινούν τους άλλους και να λένε «παρακαλώ» και «ευχαριστώ».
Από την εμπειρία μου ως εργοθεραπεύτρια, μπορώ να πω ότι τα παιδιά αλλάζουν όταν οι γονείς τους αλλάζουν την οπτική τους για τη γονική μέριμνα. Βοηθήστε τα παιδιά να πετύχουν στη ζωή διδάσκοντας και εκπαιδεύοντας τον εγκέφαλό τους το συντομότερο δυνατό!
dimpenews.com

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «Όσο αγαπάς, τόν εαυτό σου,τόσο ν’ αγαπάς καί τή γυναίκα σου»

Θεοῦ πλάσμα εἶναι ἡ γυναίκα. Μὲ τὴν ἀποστροφή σου δὲν προσβάλλεις ἐκείνην, ἀλλὰ τὸ Δημιουργό της. Τί δικό της ἔχει; Ὁ Κύριος δὲν τῆς τὰ ἔδωσε ὅλα;

Μὰ καὶ τὴν ὄμορφη γυναίκα μὴν τὴν παινέψεις, μὴν τὴν θαυμάσεις. Ὁ θαυμασμὸς τῆς μιᾶς καὶ ἡ περιφρόνηση τῆς ἄλλης δείχνουν ἄνθρωπο ἀκόλαστο. Τὴν ὀμορφιὰ τῆς ψυχῆς νὰ ζητᾶς καὶ τὸ Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας νὰ μιμεῖσαι.

Ἡ σωματικὴ ὀμορφιά, πέρα ἀπὸ τὸ ὅτι εἶναι γεμάτη ἀλαζονεία, προκαλεῖ ζήλεια, πόλλες φορὲς μάλιστα καὶ ἀβάσιμες ὑποψίες. Δὲν χαρίζει, ὅμως ἡδονή;
Γιὰ λίγο, ναί· γιὰ ἕνα μήνα ἢ δύο, ἢ τὸ πολὺ γιὰ ἕνα χρόνο· ὕστερα, ὄχι πιά. Γιατί, λόγῳ τῆς συνήθειας, δὲν σοὺ κάνει πιὰ αἴσθηση ἡ ὀμορφιά, ἡ ὁποία ὅμως διατηρεῖ τήν αλαζονεία της.

Κάτι τέτοιο δὲν συμβαίνει στὴν περίπτωση μιᾶς γυναίκας ποὺ δὲν ἔχει ἐξωτερικὴ ὀμορφιά, ἔχει ὅμως ἐσωτερική. Ἐκεῖ εἶναι φυσικὸ ἡ ἡδονὴ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ συζύγου νὰ παραμένουν ἀπ’ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος ἀμείωτες, γιατί προέρχονται ἀπὸ ὀμορφιὰ ψυχῆς καὶ ὄχι σώματος…

Ὅπως ὁ Κύριος φροντίζει στοργικὰ τὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ ὅλους ἐμᾶς, γιατί εἴμαστε μέλη Του, σάρκα Του καὶ ὀστᾶ Του- καὶ αὐτὸ τὸ γνωρίζετε καλὰ ὅσοι συμμετέχετε στὰ ἱερὰ μυστήρια-, ἔτσι καὶ ὁ ἄνδρας ὀφείλει νὰ φροντίζει στοργικὰ τὴ γυναίκα του, γιατί δημιουργήθηκε ἀπ’ αὐτόν, εἶναι κομμάτι τοῦ σώματός του.

“Γι’ αὐτό”, λέει ἡ Γραφή, “θὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας τὸν πατέρα του καὶ τὴ μητέρα του, γιὰ νὰ ζήσει μαζὶ μὲ τὴ γυναίκα του καὶ (μὲ τὴ συζυγία) θὰ γίνουν οἱ δυό τους μιὰ σάρκα”, ἕνα σῶμα, ἕνας ἄνθρωπος (Γέν. 2, 24΄· Ἐφ. 5, 31).

πηγή

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν έχουν χρόνο για ευτυχία…

 «Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάθε πρωί ξυπνούν θυμωμένοι με τη ζωή, θυμωμένοι με το φως που μπαίνει από το παράθυρο, θυμωμένοι που ξεκινά μια νέα μέρα στην οποία πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι, αλλά φοράνε σκοτεινά ρούχα, περπατούν με το κεφάλι κάτω, χαιρετούν στεναχωρημένοι και με το στόμα, μετρούν τις ρωγμές στην άσφαλτο και τις τρύπες στο δρόμο…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι, αλλά μπαίνουν στον εργασιακό χώρο στεναχωρημένοι και πιεσμένοι, βιάζονται να κρίνουν τους συναδέλφους τους και να κατηγορούν τα αφεντικά τους για όλα όσα τους δυσαρεστούν…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά γυρνούν στο σπίτι επιβαρυμένοι από το άγχος της δουλειάς, που δεν διστάζουν να σκορπίσουν στα σπίτια τους…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά το να μεγαλώνεις ένα παιδί έχει γίνει βάρος και η επιθυμία του για παιχνίδι, ένα επιπλέον άγχος.

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά είναι κολλημένοι στην τηλεόραση για τις ειδήσεις, ανατριχιάζουν στις διαφημίσεις και θυμώνουν με πολιτικές εκπομπές…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά σκεπάζουν τον νυχτερινό ουρανό με αδιαφανή στόρια, την ώρα του ύπνου ταράζουν με αγωνία τις σκέψεις της ημέρας και για την αϋπνία κατηγορούν τη ζωή…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά η σιωπή ή ο προβληματισμός φαίνονται σαν χαμένος χρόνος, η προσευχή είναι αφελής και η σιωπή είναι δύσκολο να αντέχει…

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν έχουν χρόνο γι΄ αυτό.

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν έχουν χρόνο για ευτυχία…

Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να ανακαλύψουν ότι η ευτυχία είναι μέσα τους, στον πρωινό ουρανό, στο χαμόγελο με το οποίο χαιρετούν τους ανθρώπους, στα μάτια των συναδέλφων στη δουλειά, στο παιχνίδι του παιδιού, στη σιωπή του σπιτιού, στο αστέρια στον ουρανό και στην προσευχή πριν τον ύπνο…

Θεέ μου, κάνε τους ανθρώπους να μάθουν να είναι ευτυχισμένοι!

π. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου

πηγή

Το έμβρυο στην ορθόδοξη πίστη.

Ἀναστάσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς, εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου, καὶ ἠσπάσατο τήν Ἐλισάβετ, καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἀνεφώνησε φωνὴ μεγάλη, καὶ εἶπεν, Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, καὶ πόθεν μοὶ τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς με; ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὤτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλία μου, καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοὶς λελαλημένοις αὐτὴ παρὰ Κυρίου.Λουκ. 1, 39-44

Έμβρυο και ορθόδοξη πίστη. Ποια είναι η θέση της χριστιανικής πίστης για τα έμβρυα.
Ο Αύγουστος είναι ένας μήνας που στην Ελλάδα, ανεξάρτητα με τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του κάθε ενός μας, είναι αφιερωμένος στο πρόσωπο της Παναγίας. Όλο το πρώτο μισό του μήνα με τις ακολουθίες των παρακλήσεων και κυρίως με την εμβληματική ημέρα Του Δεκαπενταύγουστου καθορίζεται από το πρόσωπο εκείνο που κατά τη χριστιανική παράδοση έμελλε να είναι ο άνθρωπος που έδωσε Σώμα στο Θεάνθρωπο Χριστό και οδήγησε καθοριστικά το ανθρώπινο γένος στη σωτηρία.

Ανεξάρτητα λοιπόν, από τη θέση που παίρνει κανείς σε θέματα πίστεως, μια που όλοι πλέον έχουν την τάση να εκφέρουν τη γνώμη τους, ας δούμε σε σχέση με το πρόσωπο της Παναγίας ποια είναι η θέση της χριστιανικής πίστης για τα έμβρυα. Τα έμβρυα που η σύγχρονη επιστήμη με πολλούς τρόπους χρησιμοποιεί και πολλές φορές κακοποιεί.

Έμβρυα στα ψυγεία αναπαραγωγικών μονάδων.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτή τη στιγμή πολλά έμβρυα βρίσκονται στα ψυγεία αναπαραγωγικών μονάδων και μάλιστα για λόγους σκοπιμότητας και κέρδους πληρώνουν κάποια ενοίκια εκείνοι οι οποίοι τα έχουν αποθηκεύσει. Κάποια από τα έμβρυα αυτά θα χρησιμοποιηθούν στη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης. Κάποια από τα έμβρυα αυτά δεν θα χρησιμοποιηθούν γιατί οι ίδιοι οι γονείς πέτυχαν αυτό το οποίο επεδίωκαν και τίθεται το ζήτημα της περαιτέρω διατήρησής τους. Σύμφωνα με το νόμο τα έμβρυα αυτά θα χρησιμοποιηθούν για πειραματικούς σκοπούς ή και θα καταστραφούν εάν οι γονείς τους δεν επιθυμούν την περαιτέρω χρήση τους. Αλλά και πολλά είναι εκείνα τα έμβρυα, τα οποία χρησιμοποιούνται σε αποτυχημένες απόπειρες απόκτησης παιδιών από τους γονείς τους και είναι συνηθισμένο το φαινόμενο μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες χρήσης των εμβρύων και εμφύτευσή τους στη μήτρα άλλες φορές να επέρχεται το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και άλλες φορές με απογοήτευση να εγκαταλείπεται η προσπάθεια.

Τα έμβρυα στη συνείδηση πολλών ανθρώπων δεν είναι παρά κύτταρα, τα οποία αποτελούν γενετικό υλικό και τα οποία μόνο όταν αρχίσουν να αναπτύσσονται μέσα στη μήτρα των μητέρων τους είναι πλέον οντότητες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν άνθρωποι. Για κάποιους άλλους, ακόμα και τα αναπτυσσόμενα στη μήτρα έμβρυα δεν αποτελούν ανθρώπους γι’ αυτό και πολύ εύκολα με τη διαδικασία της έκτρωσης καταστρέφονται και αποβάλλονται. Και θα θυμόμαστε βέβαια όλοι ότι έμβρυα κατά παραγγελία χρησιμοποιούνται για πειραματικούς σκοπούς στη δημιουργία των εμβολίων και άλλων φαρμάκων.

Έμβρυο και ορθόδοξη πίστη. Η θέση του εμβρύου έχει μια ιδιαίτερη αξία. Ένα Ευαγγέλιο από τη Μικρή Παράκληση.

Βέβαια, έχουμε πειστεί όλοι ότι τα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις μέρες μας δεν είναι παρά κούφια λόγια, μια που πολλοί άνθρωποι, μικρά παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι γίνονται θύματα βομβαρδισμών, πολεμικών επιχειρήσεων, αλλά και εκμετάλλευσης από τους συνανθρώπους τους. Ίσως σε κάποιες πιο ρομαντικές εποχές. η επίκληση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να ήταν πιο αποτελεσματική. Κάτι τέτοιο όμως, στην εποχή που ζούμε όλοι συνειδητοποιούμε ότι δεν έχει μεγάλη αξία.

Για τη χριστιανική πίστη, όμως η θέση του εμβρύου έχει μια ιδιαίτερη αξία. Κατά τη διάρκεια των παρακλήσεων διαβάζεται στη Μικρή Παράκληση ένα Ευαγγέλιο που σχετίζεται με τα γεγονότα που ακολούθησαν την σύλληψη κατά τον Ευαγγελισμό του Ιησού. Αμέσως λοιπόν, μετά τη σύλληψη η Παναγία, έχοντας το Έμβρυο Ιησού λίγων ημερών στην κοιλιά της, σπεύδει προς την συγγενή της, την εξαδέλφη της Ελισάβετ που βρίσκεται σε ένα χωριό που ονομάζεται Ορεινή για να τη συναντήσει και να της πει τα νέα. Πριν προλάβει όμως να πει πολλά πράγματα η Παναγία, φωτισμένη από το πνεύμα του Θεού η Ελισάβετ την αποκαλεί μητέρα του Κυρίου της. Ο Κύριος, ο οποίος είναι ένα έμβρυο λίγων ημερών για την Ελισάβετ και φυσικά για το Πνεύμα του Θεού, είναι ήδη εκείνος ο οποίος θα κυριαρχήσει στη ζωή και τη σωτηρία των ανθρώπων. Η αντιμετώπιση του εμβρύου από πλευράς της Ελισάβετ γίνεται σαν το έμβρυο να είναι ήδη ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος και σε κάθε περίπτωση είναι ο Κύριος, ο οποίος με θαυματουργικό τρόπο αναπτύσσεται μέσα στην κοιλιά της συγγενούς της.

Είναι λοιπόν το έμβρυο μια οντότητα την οποία προσκυνά και την οποία προσφωνεί Κύριο και αυτή η αποδοχή και η προσκύνηση συμπληρώνεται από ένα ακόμη θαυμαστό γεγονός που αφορά την ύπαρξη ενός εμβρύου. Η Ελισάβετ είναι έγκυος στον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο οποίος είναι μερικούς μήνες μεγαλύτερος σε ηλικία από τον εξάδελφό του, τον Ιησού. Τη στιγμή εκείνη λοιπόν που η Παναγία προσεγγίζει την Ελισάβετ, το έμβρυο Ιωάννης αντιλαμβανόμενο την ύπαρξη του εμβρύου Ιησού, αρχίζει με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο χοροπηδώντας μέσα στην κοιλιά της μητέρας του να δηλώνει την προσκύνηση του προς τον Κύριό του.

Τα δύο έμβρυα επικοινωνούν με τρόπο θαυμαστό, αντιλαμβάνονται το ένα την παρουσία του άλλου και αποδεικνύουν σε όλους τους πιστούς χριστιανούς ότι δεν είναι μια συγκέντρωση κυττάρων αλλά δύο προσωπικότητες, οι οποίες απλώς βρίσκονται στη διαδικασία της ανάπτυξης μέσα στην κοιλιά της μητέρας τους.

Την αλήθεια αυτή, το ότι δηλαδή το έμβρυο Ιησούς εξ άκρας συλλήψεως από τη στιγμή δηλαδή που γίνεται η σύλληψη μέσα στη μήτρα της Παναγίας είναι Θεός και άνθρωπος, εκφράζει κατά τον πιο πανηγυρικό τρόπο η τέταρτη Οικουμενική Σύνοδος, η οποία συγκλήθηκε στην Χαλκηδόνα το 451 μετά Χριστόν και η οποία ορίζει ξεκάθαρα ότι ο Κύριος είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος από τη στιγμή της σύλληψης του. Είναι δηλαδή ένα έμβρυο το οποίο φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του Θεανθρώπου από τη στιγμή που συλλαμβάνεται μέσα στην κοιλιά της Παναγίας.

Έμβρυο και ορθόδοξη πίστη. Το έμβρυο από τη στιγμή της σύλληψης του είναι ένας άνθρωπος .
Τι σημαίνουν όλα αυτά σε σχέση με την θέση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης απέναντι στην οντότητα ενός εμβρύου: Το έμβρυο από τη στιγμή της σύλληψης του είναι ένας άνθρωπος που μπορεί βιολογικά να αναπτύσσεται σταδιακά, αλλά στην πραγματικότητα έχει όλα τα χαρακτηριστικά, την αιώνια ψυχή και την καταβολή του σώματος και θα πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν ένα αξιοσέβαστο άνθρωπο. Είναι ένα πρόσωπο το οποίο έχει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχει ο καθένας από μας και το οποίο είναι προορισμένο να μεγαλώσει, να περάσει μέσα από τον κόσμο και να αφήσει το δικό του στίγμα μέχρι τη στιγμή εκείνη που απερχόμενο θα προσδοκά όπως όλοι οι χριστιανοί τη Δευτέρα παρουσία και την τελική κρίση του Θεού.

Αν εμείς οι άνθρωποι παρασυρμένοι από την βιολογική του κατάσταση ή και από το μέγεθος του του συμπεριφερόμαστε με έναν τρόπο βίαιο και βάναυσο θα πρέπει να χρεωθούμε ότι συμπεριφερόμαστε κατ’ αυτό τον τρόπο σε έναν άνθρωπο με πλήρη χαρακτηριστικά και πλήρη δικαιώματα. Δεν ξέρω πόσο πολύ πιστεύουμε πραγματικά στο Θεό, αλλά όλοι εμείς που αυτές τις ημέρες προσκυνήσαμε την εικόνα της Παναγίας θα πρέπει να προβληματιστούμε πάρα πολύ εάν και κατά πόσο στη ζωή μας είμαστε συνειδητά ταγμένοι στην προστασία των εμβρύων και στο συμβιβασμό της ύπαρξής τους. Γιατί αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, τότε βέβαια κατά παράδοση είμαστε προσκυνητές κατ’ ουσίαν, όμως είμαστε αρνητές του μηνύματος που κομίζει η Παναγία σε εμάς και κατά συνέπεια και της ίδια της Θεοτόκου.

Ν. Παναγιωτόπουλος – Καρδιολόγος
cardiodoctor.gr

Σεμνό ντύσιμο και Αγία Γραφή

 Η ενδυμασία, το πώς ντυνόμαστε, δεν μπορεί να νοηθεί ανεξάρτητα από τον λόγο και τις εντολές του Θεού. Καθετί στην ζωή του Χριστιανού σχετίζεται με το θέλημα του Θεού, γι’ αυτό και πρέπει να μελετάμε αδιάκοπα την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας, ώστε να μαθαίνουμε την αλήθεια και να μην ενεργούμε με βάση το τί νομίζουν ο κόσμος και η κοινωνία, αλλά με βάση την διδασκαλία του Χριστού.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Θεός έπλασε τους πρώτους ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα, χωρίς ρούχα, γυμνούς. Έτσι, αντίστοιχα, γεννιέται κάθε άνθρωπος από την κοιλιά της μητέρας του. Δυστυχώς η αγνότητα, που είχαν οι Πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο, έσβησε, η αμαρτία μπήκε στην ζωή των ανθρώπων και οι άνθρωποι βρέθηκαν αλλοιωμένοι έξω από τον Παράδεισο.

Ωστόσο, ο Θεός έκανε ένα δώρο στους ανθρώπους, πριν τους απομακρύνει από τον κήπο της Εδέμ, τους έδωσε ρούχα, τους έντυσε! Τα ρούχα είναι το πρώτο εφόδιο, το οποίο δίνει ο Θεός στον άνθρωπο, για την ζωή έξω από τον Παράδεισο.

Συνεπώς, είναι θέλημα Θεού να φοράμε ρούχα και να κρύβουμε το σώμα μας. Και ας προσέξουμε την λεπτομέρεια του ιερού κειμένου: «Και ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός τῷ Ἀδάμ καί τῇ γυναικί αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καί ἐνέδυσεν αὐτούς.» (Γέν. 3,21). Τους έντυσε με δερμάτινους χιτώνες, ολόσωμα ρούχα από δέρμα. Και ο δερμάτινος χιτώνας έχει την ιδιότητα να είναι αδιαφανής και να μην κολλάει πάνω στο σώμα. Έτσι βλέπουμε την διπλή ιδιότητα του (σεμνού) ρούχου: κρύβει την θέα του σώματος, την επιφάνεια του δέρματος, αλλά και τον όγκο, τις καμπύλες του σώματος.

Αντίστοιχα, αν κάποιο ρούχο σκεπάζει το σώμα, αλλά είναι φτιαγμένο από ημιδιαφανές ύφασμα, δεν είναι σεμνό, αλλά προκλητικό. Ομοίως, αν ένα ρούχο κολλάει, εφαρμόζει πλήρως στο σώμα (κολάν), πάλι είναι προκλητικό, διότι το ανθρώπινο σώμα είναι τρισδιάστατο! Δεν προκαλεί μόνο το δέρμα, αλλά προκαλούν και οι καμπύλες του σώματος.

Στην συνέχεια, πάλι στο βιβλίο της Γενέσεως, βλέπουμε ότι η γύμνια του σώματος συνδέεται με τον εξευτελισμό του ανθρώπου, την ντροπή. Στην εδάφιο 9,21 ο Νώε μέθυσε και καθώς έχασε τον έλεγχο του εαυτού του, έβγαλε τα ρούχα του και γυμνώθηκε. Οι ενάρετοι γιοι του, ο Σημ και ο Ιάφεθ, προκειμένου να ντύσουν τον πατέρα τους, χωρίς να δουν την γύμνια του, κινήθηκαν με βήματα πίσω (ἐπορεύθησαν ὀπισθοφανῶς) και κατάφεραν να τον σκεπάσουν, χωρίς να τον δουν γυμνό.

Σε πολλά άλλα σημεία της Παλαιάς Διαθήκης η γυμνότητα του σώματος περιγράφεται με μελανά χρώματα, όπως "ατιμία" (Ιερ. 13,26), "ασχημοσύνη" (Έξ. 20,26) και "αισχύνη" (Ησ. 47,3, Ιεζ. 23,29 και Ναούμ 3,5). Το ίδιο βλέπουμε και στην Αποκάλυψη, στην Καινή Διαθήκη, σε φράσεις όπως «καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου» (Αποκ. 3,18) και «ἵνα μή γυμνός περιπατῇ καὶ βλέπωσι τήν ἀσχημοσύνην αὐτοῦ» (Αποκ. 16,15).

Ως εδώ είδαμε το θέμα του σεμνού ντυσίματος γενικά στην ζωή των ανθρώπων, ανεξάρτητα από την ιδιωτική ή δημόσια ζωή τους. Υπάρχουν, όμως, και ιδιαίτερες διατάξεις στην Βίβλο, όπου προσδιορίζεται το ντύσιμο στον χώρο της λατρείας του Θεού. Για παράδειγμα, ο Θεός δίνει εντολή για το τί θα φορούν οι ιερείς και ο αρχιερέας, για να είναι σεμνοί. Θα φορούν ποδήρη χιτώνα, δηλαδή χιτώνα που θα φτάνει σχεδόν μέχρι το πάτωμα (Έξ. 28,4 και 28,27) και ταυτόχρονα από μέσα θα φορούν "περισκελές", δηλαδή εσώρουχο, σορτσάκι μέχρι τα γόνατα «καὶ ποιήσεις αὐτοῖς περισκελῆ λινᾶ καλύψαι ἀσχημοσύνην χρωτὸς αὐτῶν· ἀπὸ ὀσφύος ἕως μηρῶν ἔσται» (Έξ. 28,38 και Λευιτ. 16,4).

Το στοιχείο του ποδήρους χιτώνα είναι σταθερό και στον κόσμο της Καινής Διαθήκης. Χιτώνα ποδήρη και χειριδωτό (με μανίκια) φορούσε ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, όπως φαίνεται στις αρχαιότερες χριστιανικές τοιχογραφίες, αλλά και στην Αποκάλυψη, όπου ο Κύριος εμφανίζεται στον Ευαγγελιστή Ιωάννη φορώντας ποδήρη (Αποκ. 1,13).

Αυτή η παράδοση διατηρήθηκε μέχρι σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, όπου οι κληρικοί και οι μοναχοί φορούν το ζωστικό (ή αντερί), το οποίο είναι εξέλιξη αυτού του αρχαίου χιτώνα. Επιπλέον, στην λατρευτική ζωή προστίθεται και το στιχάριο, το οποίο είναι επίσης ένας ολόσωμος χιτώνας.

Για να εμβαθύνουμε περισσότερο στην έννοια του σεμνού ντυσίματος, θα δούμε επιπλέον εδάφια από την Καινή Διαθήκη. Κατ' αρχάς, βλέπουμε ότι η σεμνή ενδυμασία ισχύει και για άνδρες και για γυναίκες, ιδίως όταν είμαστε ενώπιον του Θεού. Ο απόστολος Πέτρος, σε ένα περιστατικό μετά την ανάσταση του Κυρίου, ψάρευε με την βάρκα στην θάλασσα και είχε βγάλει τον χιτώνα του (επενδύτη, Ιω. 21,7). Μόλις συνειδητοποίησε ότι ο αναστάς Ιησούς στεκόταν στην ακρογιαλιά και περίμενε τους ψαράδες-μαθητές Του, φόρεσε αμέσως το ρούχο του και ντυμένος κολύμπησε μέχρι την αμμουδιά, για να μη σταθεί ημίγυμνος μπροστά στον Χριστό!

Σε άλλα σημεία, βλέπουμε τους Αποστόλους να συμβουλεύουν τις γυναίκες να έχουν σεμνό και σοβαρό ντύσιμο και να αποφεύγουν την επιτηδευμένη κόμμωση, τα χρυσά κοσμήματα και τα πολυτελή ρούχα (Α' Πέτρ. 3,9 και Α' Τιμ. 2,9). Ιδίως στην λατρεία του Θεού ( Α' Κορ. 11,5), ο Απόστολος Παύλος ορίζει ότι η γυναίκα πρέπει να φοράει κάλυμμα στο κεφάλι της.

Συνεπώς, είναι θέλημα και εντολή του Θεού να ντυνόμαστε σεμνά και μέσω της σεμνής εμφάνισης να εμπνέουμε ιεροπρέπεια, αγνότητα και σοβαρότητα. Αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό βέβαια και με την καθαρότητα της ψυχής, είναι απαραίτητα σε κάθε Χριστιανό, υποχρεωτικά και όχι προαιρετικά.

Η αντίθετη κατάσταση, που κυριάρχησε στην εποχή μας, με την "ξαφνική" αλλαγή της μόδας από το 1990 και έπειτα, δηλαδή το προκλητικό έως και πρόστυχο ντύσιμο, είναι αμαρτία ή και ασέβεια. Αμαρτία είναι όταν βρισκόμαστε εκτός του Ιερού Ναού, εκτός της λατρείας του Θεού, και ασέβεια (δηλαδή ακόμη πιο βαριά αμαρτία), όταν είμαστε μέσα στην Εκκλησία. Και αυτό που διαπιστώνουμε συνέχεια είναι ότι η χριστιανική μας συνείδηση ισοπεδώθηκε, δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ότι το άσεμνο ντύσιμο είναι αμαρτία, είναι σκάνδαλο.

Τί είπε, ωστόσο, ο Χριστός για τα σκάνδαλα; Δυστυχώς τα σκάνδαλα θα συμβαίνουν, αλλά αλίμονο στον άνθρωπο που προκαλεί το σκάνδαλο! «Οὐαί τῷ κόσμῳ ἀπό τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τά σκάνδαλα· πλήν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται.» (Μτ. 18,7 και Λκ. 17,1).

Το ότι μας αγαπάει ο Χριστός και μας έπλασε ελεύθερους δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι θέλουμε και να παίζουμε με την αμαρτία. Η εξουσία, που έχουμε από τον Θεό, δεν πρέπει να γίνεται αφορμή να σκανδαλίζουμε άλλους ανθρώπους (Α' Κορ. 8,9). Ούτε με πρόσχημα την ελευθερία να κάνουμε το κακό (Α' Πέτρ. 2,16).

Κλείνουμε αυτήν την αναφορά στο σεμνό ντύσιμο, με την υπενθύμιση ότι ο Χριστός είναι αγάπη, αλλά είναι και δίκαιος. Και ο ίδιος είπε: "Αν δεν μετανοήσετε, θα καταστραφείτε", «ἐάν μή μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε» (Λκ. 13,5). Να μετανοήσουμε, αδελφοί μου, να διορθώσουμε την ζωή μας και να γίνουμε όπως μας θέλει ο Χριστός.

π. Διονύσιος Κατσούλης, Εφημέριος Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής Ν. Σμύρνης

«Εἰς ἀεί»

Η βέρα, ο κυκλικός χρυσός κρίκος, είναι στην παράδοση της Εκκλησίας και του ελληνικού κόσμου περισσότερο από ένα σύμβολο κοινωνικής συμβίωσης, είναι σημείο αοράτου δέσμευσης. Εντός της, εκεί όπου το μάτι δεν συναντά παρά η αφή, χαρασσόταν παλαιότερα μια λέξη σχεδόν ξεχασμένη σήμερα: «εἰς ἀεί». Μια φράση απλή, αλλά με την πυκνότητα αιώνων.

Η λέξη «ἀεί», ήδη από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, δηλώνει το άχρονο, αυτό που δεν κατατρώγεται από τη φθορά του χρόνου. Ο Αριστοτέλης θα μιλήσει για το «ἀεί ὄν», το οποίο μένει αμετάβλητο, σε αντίθεση με το γίγνεσθαι που αλλοιώνεται. Όταν χαράσσεται «εἰς ἀεί» στη βέρα, η ένωση δύο προσώπων τοποθετείται σε εκείνο το πεδίο όπου ο χρόνος δεν είναι πια διαδοχή στιγμών, αλλά κύκλος χωρίς αρχή και τέλος. Το ίδιο το σχήμα του δαχτυλιδιού, ατέρμονο, γίνεται εικόνα της λέξης που το εσωτερικό του σώζει.

Η Εκκλησία, στη μυσταγωγία του γάμου, δεν μιλά για μια ένωση κοινωνικού χαρακτήρα μόνο, αλλά για τη μετάβαση από το πρόσκαιρο στο εσχατολογικό. Η φράση «καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν» (Γεν. 2,24· Ματθ. 19,5) συνδέεται άμεσα με την εμπειρία του «εἰς ἀεί». Διότι το «μία σάρξ» δεν είναι απλώς βιολογική ενότητα, αλλά μετοχή στην αιωνιότητα της σχέσης. Έτσι το «εἰς ἀεί» λειτουργεί ως συμπύκνωση όλης της θεολογίας του γάμου: η αγάπη δεν είναι στιγμιαία, ούτε εξαντλείται στην ιστορικότητα, αλλά εκτείνεται «εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος».

Στην πατερική γραμματεία η λέξη επανέρχεται συνεχώς. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος μιλά για την αγάπη ως «τὸ ἀεί καλόν», ενώ ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής βλέπει στην ένωση ανδρός και γυναικός «εἰκόνα τῆς ἀεί μένουσας ἑνώσεως Χριστοῦ καὶ Ἐκκλησίας». Εδώ η βέρα παύει να είναι ένα απλό κοινωνικό σήμα και γίνεται εικονισμός της αιώνιας ἐκκλησιολογικής σχέσεως.

Σήμερα, η φράση έχει λησμονηθεί. Οι περισσότεροι χαράζουν απλώς ονόματα και ημερομηνίες, σημεία χρονολογικής μνήμης που εύκολα φθείρονται. Η μνήμη έγινε χρονική καταγραφή, όχι εσχατολογική μαρτυρία. Έτσι η λέξη «εἰς ἀεί» μοιάζει ξένη, σαν να ανήκει σε έναν πολιτισμό που ακόμη μπορούσε να μιλήσει για αιωνιότητα χωρίς ειρωνεία.

Όμως ακριβώς εδώ βρίσκεται η επικαιρότητά της. Το «εἰς ἀεί» δεν είναι ρομαντική υπερβολή, αλλά αντίσταση στον χρόνο που φθείρει. Είναι η χαραγμένη υπόσχεση ότι η αγάπη δεν θα εγκλωβιστεί σε μία βιολογική φθορά, αλλά θα ανοιχθεί σε μια μνήμη άφθαρτη, «ὅπου οὐκ ἔστι πόνος οὐ λύπη, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος». Η βέρα με το «εἰς ἀεί» γίνεται έτσι μικρή εσχατολογική λειτουργία, καθημερινό μυστήριο που υπενθυμίζει ότι το πεπερασμένο μπορεί να φέρει μέσα του την αιωνιότητα.

Το γεγονός ότι η φράση χάθηκε, δείχνει τη μετάπτωση του γάμου από το πεδίο του «μυστηρίου» στο πεδίο του «συμβολαίου». Το συμβόλαιο αρκείται σε ημερομηνία και ονόματα ενώ το μυστήριο ζητά λέξη ικανή να διαπεράσει τον χρόνο. Και η ελληνική γλώσσα, με τη μονοσύλλαβη βαρύτητα του «ἀεί», είχε δώσει αυτή τη λέξη.

Το «εἰς ἀεί» είναι, λοιπόν, όχι απλώς μια αρχαία συνήθεια, αλλά ένα χαμένο θεολογικό αποτύπωμα. Είναι η μνήμη ενός κόσμου που τολμούσε να θέτει την αγάπη του κάτω από το βλέμμα της αιωνιότητας, και όχι απλώς να την περιορίζει στη χρονική διάρκεια της συμβίωσης. Στην επαναφορά αυτής της φράσης κρύβεται μια μορφή αντίστασης: αντίσταση στην επιτάχυνση, στην λήθη, στην φθορά.

Η βέρα χωρίς το «εἰς ἀεί» είναι απλώς ένας χρυσός κύκλος. Με το «εἰς ἀεί», γίνεται τόπος μνήμης του ατελευτήτου.

Φωτό: Βούλα Παπαϊωάννου, Γάμος τραυματία του Αλβανικού Μετώπου με νοσοκόμα, Αθήνα, 1940 © Μουσείο Μπενάκη - Φωτογραφικά Αρχεία

 Manos Lambrakis

Στον γάμο ή θα σωθείς ή θα χαθείς.

  Σε αρκετούς γάμους, συμβαίνει οι άνθρωποι να προσπαθούν να ζήσουν το όνειρο τους και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και τις φαντασιώσεις τους σε βάρος του άλλου. 

Σε έναν πνευματικό γάμο όμως, με τη χάρη του Θεού, το ζευγάρι ως μια ενότητα ζωγραφίζει τον Παράδεισο, ζώντας τη Βασιλεία του Θεού από τώρα. Στον γάμο διεκδικούμε τον άλλον καθημερινά, είναι ο συνοδοιπόρος μας για τον Παράδεισο. Είναι το κομμάτι που μας λείπει για να συναρμολογήσουμε έναν καλύτερο εαυτό μέσα από την καλλιέργεια του «εμείς». 

Τα δάκρυα ή το χαμόγελο βγαίνουν στην ουσία από το δικό μου σώμα. Δεν είναι ο γάμος συμβίωση δύο κόσμων, αλλά η ένωση δύο κόσμων προς έναν συγκεκριμένο σκοπό. Δεν έχει σκοπό ο γάμος τη συμπλήρωση κοινωνιολογικών δεδομένων που μας μπόλιασαν από παιδιά.

Στον γάμο ή θα σωθείς ή θα χαθείς. Να γίνεις η ανάπαυση και σκαλοπάτι του άλλου και όχι ο γκρεμός του. Η φράση «να ανοίξετε σπιτικό» αφορά το σπίτι στον Παράδεισο του οποίου η ανοικοδόμηση ξεκινάει από εδώ. Μου δίνεις υλικά που μου λείπουν, σου δίνω υλικά που σου λείπουν και ό,τι χαλάει το φτιάχνουμε μαζί.
Όλα αυτά θέλουν ωριμότητα, αυτογνωσία και συνείδηση…
Λοιπόν; Τα έχεις;

π.Σπυριδων Σκουτής - euxh. gr

Κάποιοι σε αγαπούν...

Κάποιοι σε αγαπούν γι’αυτό που είσαι
καί άλλοι σε αγαπούν γι’αυτό που θέλουν να είσαι.

Κάποιοι σε αγαπούν με την ψυχή τους
καί άλλοι σε αγαπούν όσο τους εξυπηρετείς.

Κάποιοι ανιδιοτελώς σε αγαπούν
καί άλλοι κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.

Τελικά ο καθένας φτάνει μέχρι εκεί που μπορεί καί θέλει.

Θεόκτιστος Δικταπανίδης

Για να φτάσει κάποιος στο σημείο να ματιάζει, πρέπει να έχει κάνει πλήθος μεγάλων αμαρτημάτων.

Γεννιέται ένα παιδί και παρατηρούμε την ανοησία πολλών, να κρεμάνε στο χέρι και στα ρούχα του παιδιού «φυλαχτά», για να μην το ματιάξουν.

Τί πιο γελοίο υπάρχει απ’ αυτό, από το να εμπιστεύονται την ασφάλεια του παιδιού σε κλωστές και νήματα και σε άλλα παρόμοια «φυλαχτά» και όχι στον Κύριο;

Δεν θα έπρεπε να κρεμάνε «φυλαχτά», παρά μόνο το σταυρό, που κατακεραύνωσε τον διάβολο. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Πρώτος βαθμός μαγείας, της πιο μικρής που μπορεί να υποστεί ένας Ορθόδοξος, είναι η βασκανία, το μάτιασμα. Το μάτιασμα, είναι το μαύρο φως του διαβόλου που σκοτώνει τον άνθρωπο.

Το φως αυτό είναι σαν ακτίνες Χ και περνούν από τα μάτια αυτού που βασκαίνει, στα μάτια αυτού που βασκαίνεται.

Αυτοί που ματιάζουν, έχουν άπειρο μίσος, είναι πολύ κακοί άνθρωποι, στους οποίους υπάρχουν δαιμόνια στον εγκέφαλο και μέσω των ματιών τους, τα δαιμόνια διαχέουν το μαύρο φως του διαβόλου στα μάτια αυτών που βασκαίνουν.

Για να φτάσει κάποιος στο σημείο να ματιάζει, πρέπει να έχει κάνει πλήθος μεγάλων αμαρτημάτων.

Αυτός που ματιάζεται, έχει ένα μόνο πρόβλημα: Έχει τουλάχιστον μία ανεξομολόγητη αμαρτία, η οποία τον κάνει ευάλωτο στο μάτιασμα. Επομένως κάνοντας κανείς καθαρή εξομολόγηση, κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να τον ματιάσει. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)

Η βασκανία είναι μια μορφή δαιμονισμού, αλλά πάρα πολύ μικρή, διότι ο δαίμονας της βασκανίας είναι νάνος, πάρα πολύ μικρός σε σχέση με τα άλλα δαιμόνια. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)

Όταν τα παιδιά τα μικρά συμβεί να ματιαστούν, θα παίρνετε λίγο βαμβάκι, θα το βουτάτε στο κανδήλι που έχετε στις εικόνες σας και θα αλείφετε το παιδί στο μέτωπο και το πρόσωπο σταυροειδώς και θα λέτε τα εξής τροπάρια:

«Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός Αγγέλων η δόξα καί των δαιμόνων το τραύμα.

Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ημίν Σωτήρ ημών Δόξα Σοι.»

Μπορείτε και με ένα Σταυρό μικρό να τα σταυρώνετε και να λέγετε τα ανωτέρω τροπάρια. Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνει εκείνος και να λέει την ευχή της βασκανίας.

Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά και έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους.
Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ο άνθρωπος που τον πιάνει το «μάτι» και ματιάζεται είναι άοπλος, γιατί δεν έχει Χριστό πάνω του και δεν ζει τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας.

Μοιάζει με έναν αδύναμο οργανισμό, που με την παραμικρή αφορμή αρρωσταίνει, γιατί δεν έχει τα ανάλογα αντισώματα. (Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας)

Η Εκκλησία λύνει τα μάγια κατά της ψυχής και του σώματος, ενώ οι μάγοι και οι μάγισσες λύνουν τα μάγια του σώματος, όχι όμως και της ψυχής και έτσι παραμένει σκλαβωμένη η ψυχή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μάτιασμα, η βασκανία, που η Εκκλησία την παραδέχεται και έχει ευχές για να «λύσει» το μάτιασμα.

Όταν όμως οι άνθρωποι δεν καταφεύγουν στην Εκκλησία, δια των ιερέων Της, αλλά πάνε στην κυρία «Κατίνα» που ξεματιάζει και που είναι όργανο του σατανά, ο σατανάς αποσύρεται.
Έτσι η κυρία Κατίνα γίνεται «αγία» στα μάτια του κόσμου και αυτός που θεραπεύτηκε από αυτήν, την βλέπει σαν σωτήρας της. Είναι τέχνασμα του σατανά. Ο σατανάς είναι αυτός που προκάλεσε το όλο ζήτημα του ματιάσματος και αυτός είναι πάλι που αποσύρεται.
Και οι άνθρωποι πηγαίνοντας στον διάβολο (στην κυρία Κατίνα) και όχι στην Εκκλησία, χαίρεται, γιατί συλλαμβάνει την ψυχή κάνοντας καλά το σώμα. (Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας)

Βλέπουμε πολλές κατεξοχήν γυναίκες να «ξεματιάζουν» και να υποκαθιστούν έτσι την Εκκλησία, που έχει ειδική ευχή για την βασκανία. Πίσω από αυτήν την ενέργεια του «ξεματιάσματος» κρύβεται ο διάβολος. Μα το «Πάτερ ημών…»
λέει η κυρία Κατίνα και «ξεματιάζει» που είναι το κακό, λένε πολλοί. Κανένα αγκρίστρι δεν πιάνει ψάρι, χωρίς δόλωμα. «Πάτερ ημών» θέλει ο διάβολος να του βάλεις, μα είναι δικό του το αγκίστρι.

Και φεύγει ο διάβολος από τον ματιασμένο από σκοπού, για να φανεί στον άλλον, ότι η Εκκλησία δεν έχει δύναμη, «να η κυρία Κατίνα την έχει την δύναμη», αλλά και η κυρία Κατίνα, που είναι όργανο του σατανά, χωρίς να το καταλαβαίνει, να πιστέψει ότι είναι κάποια.

Μ’ αυτόν τον πονηρό τρόπο, ο διάβολος λύνει τα μάγια του σώματος εκείνου που «ματιάστηκε», αλλά παράλληλα σκλαβώνει την ψυχή του. 

(Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας).

Ας μην βγάζουμε εμείς οι μεγαλύτεροι δικούς μας κανόνες...

 

 Εορτάσαμε με μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη τη Μεγαλομάρτυρα Αγία Παρασκευή, που ήταν ολόκληρη η ζωή της μια προπαρασκευή, μια προετοιμασία για να συναντήσει Τον Θεό!

 Στη σημερινή εποχή αγαπητοί μου, δυσκολευόμαστε πραγματικά να μιλήσουμε για αυτή την προετοιμασία. Δεν είναι έτοιμος ο άνθρωπος να δεχτεί μια τέτοια συγκλονιστική αλήθεια, δεν είναι έτοιμος να δεχτεί τον Λόγο Του Θεού παρόλο που έχει πίστη. Έχει πίστη στην Ύπαρξη και όχι στο θέλημά Του! 

Ζώντας τα νέα παιδιά μέσα σε αυτήν την κατάσταση, θεωρούν ότι όλα είναι φυσιολογικά! Φυσιολογικός ο χωρισμός, φυσιολογική η γύμνια, φυσιολογική η αισχρολογία! Τι να πεις σε ένα παιδί που δεν έχει ιδέα για το βίο της Αγίας Παρασκευής;

 Πώς να του εξηγήσεις; Πώς να έλθεις αντιμέτωπος με την ευρύτερη οικογένεια που διδάσκει το ακριβώς αντίθετο;

 Και να μιλήσεις δεν γίνεται να σε ακούσει, γι'αυτό πρέπει να μιλάμε στον Παντοδύναμο Κύριο για όλους και για όλα και μέσα από την καρδιοστάλακτη προσευχή φωτίζεται ο νους! Όπου καλή προαίρεση εκεί και η αρχή σωτηρίας! 

Ας μην βγάζουμε εμείς οι μεγαλύτεροι δικούς μας κανόνες λέγοντας ότι δεν χρειάζεται η νηστεία και η σεμνότητα, ας είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ότι λέμε!

 Γιατί δεν υπάρχει Άγιος και Αγία που δεν νήστευε και δεν πρόσεχε την ενδυμασία και τα λόγια του! Δεν υπάρχουν Άγιοι που δεν τσάκισαν τον εγωισμό τους! Άγιοι γίνεστε γιατί Εγώ Άγιος Είμαι είπε ο Χριστός, ας κάνουμε τον αγώνα μας προς αυτήν την κατεύθυνση! 

Παρασκευή Τ.

Facebook

Ἡ εὐποιΐα τῶν γυναικῶν καί ἡ ἁγία Ἑλένη

α) Οἱ γυναῖκες ἔπαιξαν καθοριστικὸ ρόλο τόσο στὴ διάδοση τοῦ χριστιανικοῦ μηνύματος τῆς Ἀναστάσεως, ὅσο καὶ στὴν πρακτικὴ ἐφαρμογὴ τῆς κορυφαίας εὐαγγελικῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης. Ἀπὸ τὴν λαμπροφόρο ἡμέρα τῆς ἐγέρσεως τοῦ Χριστοῦ, ποὺ οἱ μυροφόρες βρέθηκαν «λίαν πρωί» στὸ μνῆμα καὶ ἄκουσαν ἀπὸ «φαεσφόρο ἄγγελο», τὸ «ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε» μέχρι τὶς μέρες μας, οἱ γυναῖκες κόσμησαν τὸ ἁγιολόγιο, ἀνάθρεψαν ἁγίους, διακόνησαν τὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας καὶ πρωτοστάτησαν σὲ ἔργα εὐποιΐας.

β) Ἡ ἐκκλησία τίμησε καὶ ἀνύψωσε ἠθικὰ τὴ γυναῖκα. Ἀπὸ πράγμα καὶ κτῆμα τοῦ ἄνδρα τὴν ἀντιμετώπισε ὡς κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασμένο ἄνθρωπο μὲ ἰδιαίτερα χαρίσματα. Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ἀποκτᾶ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον, ἂν σκεφθεῖ κάποιος, ὅτι ἀκόμη καὶ ὁ μεγάλος σοφός τῆς ἀρχαιότητας, Θαλῆς ὁ Μιλήσιος, ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸ γενικότερο κλίμα ὑποτίμησης τῶν γυναικῶν στὴν ἐποχή του, θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ του τυχερὸ γιὰ τρία πράγματα: «Πρῶτον, ὅτι ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ὄχι θηρίο, ἔπειτα ἄνδρας κι ὄχι γυναῖκα καὶ τρίτον ἕλληνας κι ὄχι βάρβαρος».

γ) Ἀπὸ τὴν ἄλλη, στὰ Εὐαγγέλια βλέπουμε τὸ Χριστὸ νὰ προστατεύει τὴ μοιχαλίδα, νὰ δέχεται τὴ μετάνοια τῆς πόρνης, νὰ συνομιλεῖ γιὰ ὑψηλὲς θεολογικὲς ἀλήθειες μὲ τὴ Σαμαρείτιδα καὶ ἐκτὸς ἀπὸ μαθητὲς νὰ ἔχει καὶ μαθήτριες, ποὺ ἀξιώνονται αὐτὲς πρῶτες νὰ δεχθοῦν καὶ νὰ διαδώσουν τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως. Οἱ πατέρες ἐν συνεχείᾳ ὑπερασπίζονται τὶς γυναῖκες ἔναντι τῶν ἄδικων νόμων καὶ ἀναθέτουν σὲ αὐτὲς διάφορα διακονήματα.

δ) Ἀναφέρεται, λ.χ. ὅτι ἡ διακόνισσα Ὀλυμπιάδα ποὺ ὑπηρετοῦσε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔγινε στενὴ κοινωνικὴ συνεργάτιδα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἀφιέρωσε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς περιουσίας της σὲ ἀγαθοεργίες. Παράλληλα, ὀργάνωσε δίκτυο 250 περίπου γυναικῶν, οἱ ὁποῖες ἐπιδίδονταν σὲ ἔργα κοινωνικῆς προσφορᾶς. Μιμούμενη καὶ ἀκολουθώντας τὶς μαθήτριες τοῦ Χριστοῦ, ποὺ Τὸν διακονοῦσαν ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά τους, ἡ Ὀλυμπιάδα φρόντιζε τὸν ἅγιο Ἰωάννη καὶ τοὺς συνεργάτες του.

ε) Ἀνάλογο κοινωνικὸ ἔργο ἀνέπτυξε ἡ ἁγία Ἑλένη, μητέρα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ποὺ ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ στὶς 21 Μαΐου. Ἀπὸ μαρτυρίες ποὺ διασώζει ὁ ἱστορικὸς Εὐσέβιος φαίνεται, ὅτι ἡ ἁγία Ἑλένη ἦταν ἰδιαίτερα μεγαλόψυχη καὶ γενναιόδωρη. Σὲ ἄλλους πρόσφερε χρήματα, σὲ ἄλλους προμήθευε τὰ ἀναγκαῖα ἐνδύματα, φρόντιζε πένητες, γυμνοὺς καὶ ἀπροστάτευτους ἀνθρώπους. Ἄλλους ἀπάλλασσε ἀπὸ τὰ δεσμὰ ἢ τὴν κακοπάθεια τῶν μεταλλείων, ἄλλους ἐλευθέρωνε ἀπὸ τὴν καταπίεση καὶ ἄλλους ἀνακαλοῦσε ἀπὸ τὴν ἐξορία.

στ) Σημαντικὴ ἦταν ἡ συμβολὴ τῆς ἁγίας Ἑλένης στὴν ἀνέγερση καὶ διακόσμηση χριστιανικῶν ναῶν στὰ Ἱεροσόλυμα ἀλλὰ καὶ στὴ Βηθλεέμ. Σύμφωνα μὲ τὸν Συναξαριστὴ, ἡ ἁγία Ἑλένη ἐρεύνησε καὶ βρῆκε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου στὸν φρικτὸ Γολγοθά. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τῆς προξένησε μεγάλη χαρά. Κατὰ τὴν παράδοση, ἐνῶ ἔπλεε πρὸς τὴν Κωνσταντινούπολη κομίζοντας τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πέρασε ἀπὸ τὴν νῆσο Κύπρο, ὅπου ἵδρυσε τὴ Μονὴ Σταυροβουνίου. Τεμάχιο τοῦ τιμίου ξύλου ἅφησε ἡ ἁγία Ἑλένη στὰ Ἱεροσόλυμα, ἄλλο μετέφερε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἄλλα διαμοιράσθηκαν σὲ πολλὰ μέρη τοῦ κόσμου, ὅπως μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων.

ζ) Ἡ Ἁγία Ἑλένη, μὲ τὴ συνδρομὴ καὶ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, συνέχισε τὴν ἀποστολικὴ παράδοση τῆς φροντίδας τῶν ἐνδεῶν καὶ τῶν ἐμπερίστατων ἀνθρώπων μέχρι τὰ βαθειά της γεράματα, κληροδοτώντας τὴ συνήθεια αὐτὴ στοὺς μεταγενεστέρους. Ἔτσι, γυναῖκες σὲ κάθε ἐποχὴ ἀπὸ κοινοῦ μὲ ἁγίους ἄνδρες συνέβαλαν στὴν πρακτικὴ ἐφαρμογὴ τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης. Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ στὶς μέρες μας, ἀφού στὸ κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας δραστηριοποιοῦνται χιλιάδες ἐθελόντριες. Καὶ τὸ ὄφελος εἶναι διπλό. Ἀφενὸς βοηθοῦνται τὰ ἀδύναμα μέλη τῆς κοινωνίας καὶ ἀφετέρου παρέχεται ἡ εὐκαιρία στὶς γυναῖκες νὰ νοηματοδοτήσουν τὴν καθημερινότητά τους, νὰ ἀποφύγουν τὴν ἀπομόνωση καὶ νὰ ἐνισχυθοῦν ψυχολογικὰ καὶ πνευματικά.

π.Βασίλειος Καλλιακμάνης
Καθηγητοῦ Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.

πηγή

Οι έγγαμοι θα κριθούν με το κατά πόσο ανέπαυσαν τον άνθρωπο τους!

   Τόνοι μελάνι χύθηκαν για να περιγράψουν τι σχέση μεταξύ ανδρός και γυναικός και κατ'επεκταση αυτή την ευλογημένη σχέση μέσα στο γάμο! Τον έρωτα που οδηγεί δύο ανθρώπους να ενωθούν και την επιλογή! 

  Ο γάμος είναι δρόμος, όπως δρόμος είναι και ο Μοναχισμός. Τον επιλέγει κάποιον με συγκεκριμένα κριτήρια που ο Ίδιος ο Θεός όρισε!

   Ένας που επιλέγει τον έγγαμο βίο επιλέγει τη συντροφικότητα διά βίου! Η γυναίκα επιλέγει την ασφάλεια και ο άνδρας την αγάπη. Είναι υποχρεωμένοι και οι δύο να παρέχουν ο ένας στον άλλον αυτά για τα οποία υποσχέθηκαν ενώπιον Του Θεού! 

  Στην Κουρά ο Μοναχός δίνει υπόσχεση έτσι λοιπόν δίνει και ο άνθρωπος κατά την ώρα του Μυστηρίου. Πάμε τώρα να δούμε το συγκλονιστικό που συμβαίνει στην πορεία και σχεδόν κανείς δεν καταλαβαίνει. 

  Αν ο ένας εκ των δύο συζύγων αρχίσει να αναιρεί αυτά τα οποία υποσχέθηκε, αναγκάζει διά της "βίας" τον άλλον να ζήσει εκτός της επιλογής του! Όποιος δεν νιώθει την αγάπη και τη συντροφικότητα μέσα στο γάμο είναι σαν τον Μοναχό που δεν έχει κελί! Που δεν έχει ράσο και τόπο ηρεμίας! Σαν να τον αναγκάζουν να είναι Μοναχός χωρίς να φέρει το Σχήμα. 

 Αυτό να λάβουν σοβαρά υπόψη όσοι δίνουν συμβουλές σε ζευγάρια και σε όσους ανθρώπους στερούνται χωρίς να το θέλουν θεμελιώδη δικαιώματα!

 Το δικαίωμα του έγγαμου είναι το δοσιμο του άλλου του μισού! Το δικαίωμα του Μονάχου είναι η ξενιτεία του! 

 Ποιός μπορεί να τολμήσει να πει ότι κακώς κάνουν παράπονα όσοι δεν έχουν αυτό το δικαίωμα; Ποιός θα συστήσει υπομονή σε έναν άνθρωπο που επέλεξε συνειδητά τη συντροφιά και είναι μόνος; Δεν είναι θέμα υπομονής λοιπόν αυτό και λανθασμένα συστήνουν άπαντες την υπομονή! Όποιος αναγκάζει κάποιον να ζήσει κάτι άλλο από αυτό που επέλεξε, να ζήσει έναν γάμο σαν μοναχός και το αντίστροφο θα δώσει φοβερό λόγο στον Θεό! Οι έγγαμοι θα κριθούν με το κατά πόσο ανέπαυσαν τον άνθρωπο τους! Ας το έχουμε υπόψιν αυτό.

Από ανάρτηση στο Facebook της Παρ.Π.

"Πώς Γράφεται η Λέξη Μητέρα;"

Αγγελική Βαρελά

"-Για να γράψουμε τη λέξη Μητέρα,από πού πήραμε το Μ;
-Από το Μέλι.
-Και ποιος έδωσε το Ήττα του;
-Ο Ήλιος.
-Και ποιος μας δάνεισε το Ταυ;
-Το Τραγούδι.
-Και από πού πήραμε το Έψιλον;
-Από το Ευχαριστώ.
-Και ποιος μας χάρισε το Ρο;
-Το Ρόδο.
-Και το 'Αλφα;
-Από την Αγάπη."

Γιατί όταν τελικά γνωρίσεις τον Χριστό η οπτική που έχεις για όλα τα πράγματα του κόσμου αλλάζει.

 Έχει και η Εκκλησία τα δικά της μοντέλα τα οποία έζησαν μέσα σε παλάτια και ανέσεις αλλά διαπίστωσαν ότι αποκλειστικά η κοσμική ομορφιά δεν οδηγεί πουθενά και επέλεξαν να στολιστούν για να αρέσουν όχι στον κόσμο αλλά στον εραστή του σύμπαντος κόσμου.

Γιατί όταν τελικά γνωρίσεις τον Χριστό η οπτική που έχεις για όλα τα πράγματα του κόσμου αλλάζει. Είναι ένα βίωμα που δεν εξηγείται με λόγια αλλά βιώνεται με την καρδιά. Αυτές οι γυναίκες λοιπόν, επέλεξαν να δώσουν στην ύπαρξη τους μια ομορφιά που οράται όχι μόνο με τον γήινο οφθαλμό αλλά και με τα μάτια της καρδιάς. Μια ομορφιά που δεν ακτινοβολεί σε κτιστούς καθρέφτες και σε φλας φωτογράφων αλλά ακτινοβολεί μέσα στους αιώνες και μάλιστα θεραπευτικά για κάθε άνθρωπο. Τέτοια είναι η ομορφιά των Αγίων. Όπου το σωματικό κάλλος δεν εμπόδισε το στόλισμα της ψυχής.

Η ομορφιά του σώματος αν δεν συνοδεύεται με την ομορφιά της ψυχής τότε μυρίζει δυσωδία ακόμα και αν η γυναίκα αυτή έχει χρησιμοποιήσει όλα τα καλλυντικά και έχει κάνει πλαστικές για τις οποίες έχει αξιοποιηθεί όλη η επιστημονική γνώση της σημερινής εποχής.

Για αυτό μας «ελκύουν» πνευματικά οι Άγιοι και οι Αγίες ακόμα και όταν βρίσκονται σε λασπόνερα μέσα στις σπηλιές. Μας ελκύει και μας καλεί μια ομορφιά και δεν μπορείς να απαντήσεις γιατί και πως, αλλά ακολουθείς και ερωτεύεσαι πνευματικά αυτό το πρόσωπο.

Μια σταγόνα αρώματος τέτοιας ευωδίας μπορούμε να βιώσουμε στον κτιστό κόσμο όταν τελικά γνωρίσουμε τον άνθρωπο της ζωής μας. Τον ερωτευόμαστε και μας καλεί κάτι σε αυτό το πρόσωπο που δεν μπορούμε να το περιγράψουμε με λέξεις κανενός λεξικού του κόσμου. Είναι αυτό το «Κάτι» ….Είναι δηλαδή το κομμάτι του Θεού σε αυτόν τον άνθρωπο που ταιριάζει με το δικό μας κομμάτι που έχουμε μέσα μας. Ένα σπασμένο διαμάντι συναντάει το άλλο του μισό και ολοκληρώνεται σε ένα σώμα. Είναι το κομμάτι από το διαμάντι που λείπει από το στέμμα του ουρανού.

Οι Αγίες της Εκκλησίας είναι τέκνα του κόσμου αλλά έγινε η ζωή τους προετοιμασία για τον ουράνιο κόσμο. Δεν αρνήθηκαν τον κόσμο , αλλά την ψευτιά αυτού του κόσμου και έτσι επέλεξαν την ομορφιά του ουρανού.

Ο Στάρετς Σαμψών Σίβερς, ένας μεγάλος σύγχρονος ομολογητής της Ρωσίας, επισημαίνει: «Δεν υπάρχουν άσχημες κοπέλες. Μία κοπέλα που πραγματικά αγαπά τον Θεό φαντάζει όμορφη έστω κι αν ακόμα έχει πρόσωπο αλόγου». Σε ένα ανάλογο ύφος ο πατήρ Γεώργιος Σαβέλσκι, βιογράφος του αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης, αναφέρει: «Ο άγιος είχε ένα συνηθισμένο πρόσωπο. Όμως η χάρη του Θεού που κατοικούσε μέσα του τον ομόρφυνε και τον έκανε να φαντάζει σαν επίγειος άγγελος».

Ας δώσουμε λοιπόν στις νέες κοπέλες αυτό που χρειάζονται. Όχι επίγεια στολίδια και ψεύτικα πρότυπα αλλά ουράνια πρότυπα. Οι κοπέλες πολλές φορές στεναχωριούνται και παλεύουν με χίλιους τρόπους να αρέσουν εξωτερικά στον κόσμο. Την αποκλειστική όμως ομορφιά την τρώει ο θάνατος της φθοράς ενώ ο στολισμός της ψυχής παραμένει αναλλοίωτος και λάμπει πάντοτε. Να μην αμελούμε το σώμα και ιδιαίτερα την υγεία αυτού αλλά να στολίσουμε την ψυχή μας και τότε θα λάμψει και το σώμα με την ομορφιά που δίνει η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος . Μια ομορφιά που δεν ελκύει μόνο τους ανθρώπους αλλά η γυναίκα γίνεται εκλεκτή προσκεκλημένη από τον Νυμφίο Χριστό στο Ουράνιο Παλάτι του παραδείσου.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh, gr

Περί Παιδιῶν

Τό πῶς θά σώσει ὁ Θεός τό παιδί μας, αὐτό δέν χρειάζεται νά τό ποῦμε στόν Θεό. Μερικοί τό κάνουν καί αὐτό στή νηπιακή κατάσταση πού βρίσκονται. Τό ἀκούει καί αὐτό ὁ Χριστός. Λές καί ὁ Χριστός δέν ξέρει τί θά κάνει…
Τό πιό τέλειο εἶναι νά ποῦμε «Θέε μου, νά γίνει τό θέλημά Σου στό παιδί μου». Ξέρει ὁ Θεός μέ ποιόν τρόπο θά τό φέρει. Μπορεῖ ὁ τρόπος νά εἶναι ἕνα ἀτύχημα, νά χρειαστεῖ νά κάτσει ἕνα χρόνο στό κρεβάτι γιά νά σώσει τήν ψυχή του.
Μήν ἀρχίσουμε νά λέμε: «Γιατί Θέε μου τό παιδί μου» καί τέτοια καί ἀρχίσουμε τά τηλέφωνα καί τά γράμματα στούς Γεροντάδες κ.λπ. Ξέρει ὁ Θεός. Μή δυσανασχετεῖς.
Ἀκόμα καί αὐτό πού φαίνεται κακό, δέν εἶναι. Δέν εἶναι τίποτα κακό ἀπό αὐτά πού δίνει ὁ Θεός. Τό μόνο κακό εἴπαμε εἶναι ἡ ἁμαρτία.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 28 – 10 – 2016)