Victoria Prooday Καναδή εργοθεραπεύτρια με 10 χρόνια εμπειρίας στην εργασία με παιδιά, γονείς και δασκάλους.
Με τα χρόνια, έχω παρατηρήσει μια τρομακτική τάση μείωσης της κοινωνικής, συναισθηματικής και εκπαιδευτικής (ακαδημαϊκής) λειτουργίας των παιδιών, καθώς και μια απότομη αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών, των προβλημάτων συγκέντρωσης και άλλων προβλημάτων.Τα σημερινά παιδιά ξεκινούν το σχολείο συναισθηματικά μη διαθέσιμα για μάθηση, και ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας συμβάλλει σε αυτό. Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλος είναι πλαστικός και εύπλαστος. Μπορούμε να κάνουμε τον εγκέφαλό μας πιο δυνατό ή πιο αδύναμο μέσω του περιβάλλοντός μας. Πιστεύω ειλικρινά ότι, παρά τις καλύτερες προθέσεις μας, δυστυχώς κατευθύνουμε την ανάπτυξη των παιδιών μας προς τη λάθος κατεύθυνση. Να γιατί:Ο αντίκτυπος της τεχνολογίας
Η χρήση της τεχνολογίας (τηλεόραση, tablet, smartphone) ως δωρεάν μπέιμπι σίτερ δεν είναι στην πραγματικότητα δωρεάν. Το τίμημα έρχεται. Πληρώνουμε με το νευρικό σύστημα των παιδιών μας, την προσοχή τους και την ικανότητά τους να καθυστερούν την ικανοποίηση.
Σε σύγκριση με την εικονική πραγματικότητα, η καθημερινή ζωή είναι βαρετή. Όταν τα παιδιά έρχονται στην τάξη, συναντούν ανθρώπινες φωνές και επαρκή οπτική διέγερση, σε αντίθεση με τις πανταχού παρούσες γραφικές εκρήξεις και τα ειδικά εφέ που έχουν συνηθίσει να βλέπουν στις οθόνες. Μετά από συνεχή έκθεση στην εικονική πραγματικότητα, η επεξεργασία πληροφοριών στην τάξη γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για τα παιδιά μας, καθώς ο εγκέφαλός τους συνηθίζει στα υψηλά επίπεδα διέγερσης που παρέχονται από τα βιντεοπαιχνίδια. Η αδυναμία επεξεργασίας χαμηλότερων επιπέδων διέγερσης μειώνει την ικανότητα των παιδιών να λύνουν εκπαιδευτικά προβλήματα. Η τεχνολογία απομακρύνει επίσης συναισθηματικά τα παιδιά μας από τις οικογένειές τους. Η πρόσβαση στο γονικό συναίσθημα είναι ένα απαραίτητο θρεπτικό συστατικό για τον εγκέφαλο ενός παιδιού. Δυστυχώς, σταδιακά στερούμε από τα παιδιά μας αυτό το θρεπτικό συστατικό.Τα παιδιά παίρνουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν.
“Πεινάω!!” “Θα σου αγοράσω ένα σνακ σε λίγο.” “Διψάω!” “Ορίστε η μηχανή αναψυκτικών.” “Βαριέμαι!” “Παίζω με το τηλέφωνό μου!”
“Πεινάω!!” “Θα σου αγοράσω ένα σνακ σε λίγο.” “Διψάω!” “Ορίστε η μηχανή αναψυκτικών.” “Βαριέμαι!” “Παίζω με το τηλέφωνό μου!”
Η ικανότητα να αναβάλλουμε την ικανοποίηση είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες για τη μελλοντική επιτυχία. Έχουμε τις καλύτερες προθέσεις να κάνουμε τα παιδιά μας χαρούμενα, αλλά δυστυχώς, τα κάνουμε χαρούμενα τη στιγμή και δυστυχισμένα μακροπρόθεσμα. Η ικανότητα αναβολής της ικανοποίησης σημαίνει την ικανότητα να λειτουργεί κανείς υπό άγχος. Τα παιδιά μας σταδιακά γίνονται λιγότερο προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν ακόμη και μικρές αγχωτικές καταστάσεις, οι οποίες τελικά γίνονται τεράστια εμπόδια στην επιτυχία τους στη ζωή.
Η αδυναμία αναβολής της ικανοποίησης συχνά εκδηλώνεται σε τάξεις, εμπορικά κέντρα, εστιατόρια και καταστήματα παιχνιδιών τη στιγμή που ένα παιδί ακούει «Όχι», επειδή οι γονείς έχουν εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο του παιδιού τους να παίρνει αυτό που θέλει αμέσως.Τα παιδιά κυβερνούν τον κόσμο
Να τι ακούω από γονείς συνέχεια: «στο γιο μου δεν του αρέσουν τα λαχανικά». «Δεν της αρέσει να κοιμάται νωρίς». «Δεν του αρέσει το πρωινό». «Δεν της αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά τα πάει περίφημα με το iPad της». «Δεν θέλει να ντυθεί μόνος του». «Είναι πολύ τεμπέλα για να ταιστεί μόνη της».
Η αδυναμία αναβολής της ικανοποίησης συχνά εκδηλώνεται σε τάξεις, εμπορικά κέντρα, εστιατόρια και καταστήματα παιχνιδιών τη στιγμή που ένα παιδί ακούει «Όχι», επειδή οι γονείς έχουν εκπαιδεύσει τον εγκέφαλο του παιδιού τους να παίρνει αυτό που θέλει αμέσως.Τα παιδιά κυβερνούν τον κόσμο
Να τι ακούω από γονείς συνέχεια: «στο γιο μου δεν του αρέσουν τα λαχανικά». «Δεν της αρέσει να κοιμάται νωρίς». «Δεν του αρέσει το πρωινό». «Δεν της αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά τα πάει περίφημα με το iPad της». «Δεν θέλει να ντυθεί μόνος του». «Είναι πολύ τεμπέλα για να ταιστεί μόνη της».
Από πότε τα παιδιά λένε στους γονείς τους πώς να τα μεγαλώσουν; Αν τα αφήσουμε στην τύχη τους, το μόνο που θα κάνουν θα είναι να τρώνε μακαρόνια με τυρί και κρέμα, να βλέπουν τηλεόραση, να παίζουν στα τάμπλετ τους και να πηγαίνουν για ύπνο στις 12:00 π.μ. Τι καλό τους κάνουμε δίνοντάς τους αυτό που ΘΕΛΟΥΝ, αν ξέρουμε ότι ΔΕΝ τους είναι ΚΑΛΟ; Χωρίς σωστή διατροφή και έναν υγιεινό ύπνο, τα παιδιά μας θα εμφανίζονται στο σχολείο ευερέθιστα, ανήσυχα και απρόσεκτα. Επιπλέον, τους στέλνουμε λάθος μήνυμα. Μαθαίνουν ότι μπορούν να κάνουν αυτό που θέλουν και να μην κάνουν αυτό που δεν θέλουν. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως το “πρέπει να κάνουμε”.
Δυστυχώς, για να πετύχουμε τους στόχους μας στη ζωή, πρέπει να κάνουμε αυτό που είναι απαραίτητο, και αυτό δεν είναι πάντα αυτό που μας αρέσει να κάνουμε. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί θέλει να γίνει άριστος μαθητής, πρέπει να μελετά σκληρά. Αν θέλει να γίνει επιτυχημένος ποδοσφαιριστής, πρέπει να προπονείται κάθε μέρα. Τα παιδιά μας ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν, αλλά δυσκολεύονται πολύ να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να το πετύχουν. Το αποτέλεσμα είναι ανέφικτοι στόχοι και απογοήτευση.Ατελείωτη Διασκέδαση
Έχουμε δημιουργήσει έναν τεχνητό κόσμο για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχει βαρετή στιγμή. Όταν ένα παιδί ηρεμεί, σπεύδουμε να το διασκεδάσουμε ξανά, γιατί διαφορετικά νιώθουμε ότι δεν εκπληρώνουμε το καθήκον μας να μεγαλώσουμε παιδιά. Ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους: αυτά έχουν τον δικό τους κόσμο της «διασκέδασης» και εμείς έχουμε τον δικό μας κόσμο της «εργασίας». Γιατί τα παιδιά δεν μας βοηθούν πια στην κουζίνα ή στο πλύσιμο των ρούχων; Γιατί δεν μαζεύουν και δεν τακτοποιούν τα παιχνίδια τους; Αυτή η μονότονη εργασία εκπαιδεύει τον εγκέφαλο, αναπτύσσοντας την εργασιακή ηθική και την ικανότητα να λειτουργεί σε περιόδους «πλήξης» – τους ίδιους «μύες» που τελικά απαιτούνται για το σχολείο. Όταν τα παιδιά έρχονται στο σχολείο και χρειάζονται να γράψουν κάτι, λένε: «Δεν μπορώ. Είναι πολύ δύσκολο. Και πολύ βαρετό». Γιατί; Επειδή η ατελείωτη διασκέδαση δεν αναπτύσσει την εργασιακή ηθική. Η εργασία την αναπτύσσει.
5. Περιορισμένη Κοινωνική Αλληλεπίδραση
Είμαστε όλοι απασχολημένοι, οπότε δίνουμε στα παιδιά μας gadgets για να τα κρατάμε απασχολημένα. Τα παιδιά παλιά έπαιζαν έξω, όπου ανέπτυσσαν τις κοινωνικές τους δεξιότητες σε ένα φυσικό, αδόμητο περιβάλλον. Δυστυχώς, η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους. Επιπλέον, η τεχνολογία έχει κάνει τους γονείς λιγότερο διαθέσιμους για κοινωνική αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους. Σαφώς, τα παιδιά μας μένουν όλο και πιο πίσω… επειδή η ψηφιακή φύλαξη παιδιών δεν έχει σχεδιαστεί για να βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες. Οι κοινωνικές δεξιότητες είναι απαραίτητες για τη μελλοντική επιτυχία στη ζωή!
Ο εγκέφαλος, όπως οι μύες, μαθαίνει και εκπαιδεύεται. Αν θέλετε το παιδί σας να κάνει ποδήλατο, του μαθαίνετε πώς να κάνει ποδήλατο. Αν θέλετε το παιδί σας να περιμένει, πρέπει να του διδάξετε υπομονή. Αν θέλετε το παιδί σας να επικοινωνεί, πρέπει να του διδάξετε κοινωνικές δεξιότητες. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις άλλες δεξιότητες. Δεν έχει καμία διαφορά!
Μπορείτε να μεταμορφώσετε τη ζωή του παιδιού σας εκπαιδεύοντας τον εγκέφαλό του ώστε να μπορεί να ευδοκιμήσει σε κοινωνικές, συναισθηματικές και ακαδημαϊκές δραστηριότητες. Δείτε πώς:Περιορίστε την πρόσβαση στην τεχνολογία και επανασυνδεθείτε με τα παιδιά σας.
Εκπλήξτε τα με λουλούδια, μοιραστείτε ένα χαμόγελο, γαργαλήστε τα, αφήστε ένα γλυκό σημείωμα στο σακίδιό τους ή κάτω από το μαξιλάρι τους, εκπλήξτε τα παίρνοντάς τα για μεσημεριανό, χορέψτε μαζί, μπουσουλήστε μαζί, κάντε μαξιλαροπόλεμο. Διοργανώστε οικογενειακά δείπνα, παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια τα βράδια (δείτε τη λίστα με τα αγαπημένα μου επιτραπέζια παιχνίδια στην προηγούμενη ανάρτηση), πηγαίνετε βόλτες με το ποδήλατο ή κάντε μια βόλτα σε εξωτερικούς χώρους με φακό το βράδυ.Εξασκηθείτε στην καθυστερημένη ικανοποίηση.
Αφήστε το να περιμένει! Εξηγήστε στο παιδί σας ότι η πλήξη είναι φυσιολογική. Οι πιο δημιουργικές ιδέες εμφανίζονται συχνά κατά τη διάρκεια της βαρεμάρας.
Αυξήστε σταδιακά τον χρόνο μεταξύ του “θέλω” και του “παίρνω”.
Αποφύγετε τη χρήση συσκευών σε αυτοκίνητα και εστιατόρια – αντίθετα, μάθετε το να περιμένει ενώ μιλάει και παίζει.
Περιορίστε τα συνεχή σνακ.Μην φοβάστε να θέσετε όρια. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και υγιή!
Δημιουργήστε ένα πρόγραμμα για τις ώρες γευμάτων, τις ώρες ύπνου και τον χρόνο μπροστά σε οθόνες.
Σκεφτείτε τι είναι ΚΑΛΟ για αυτά, όχι τι ΘΕΛΟΥΝ/ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ. Θα σας ευγνωμονούν αργότερα. Η ανατροφή των παιδιών είναι δύσκολη δουλειά. Πρέπει να είστε δημιουργικοί για να τα κάνετε να κάνουν αυτό που είναι καλό για αυτά, γιατί τις περισσότερες φορές, θα είναι το εντελώς αντίθετο από αυτό που θέλουν.
Τα παιδιά πρέπει να τρώνε πρωινό και θρεπτικά τρόφιμα. Πρέπει να περνούν χρόνο σε εξωτερικούς χώρους και να πηγαίνουν για ύπνο σε μια καθορισμένη ώρα, ώστε να έρχονται στο σχολείο την επόμενη μέρα έτοιμα για μάθηση!
Μετατρέψτε τα πράγματα που δεν τους αρέσουν/θέλουν να κάνουν σε διασκεδαστικό, συναισθηματικά διεγερτικό παιχνίδι.Διδάξτε στο παιδί σας να εκτελεί μονότονες εργασίες από μικρή ηλικία, καθώς αποτελούν τη βάση για μελλοντική «εργατικότητα».
Διπλώστε τα ρούχα, βάλτε τα παιχνίδια, κρεμάστε τα ρούχα, ξεπακετάρετε τα ψώνια, στρώστε το τραπέζι, μαγειρέψτε το δείπνο, πλύνετε τα πιάτα, στρώστε το κρεβάτι.
Να είστε δημιουργικοί. Προσθέστε ένα παιχνιδιάρικο στοιχείο στη δραστηριότητα για να συνδέσετε τον εγκέφαλο με κάτι θετικό.Διδάξτε τους κοινωνικές δεξιότητες
Διδάξτε τους να εναλλάσσονται, να μοιράζονται, να μαθαίνουν να χάνουν/κερδίζουν, να συμβιβάζονται, να επαινούν τους άλλους και να λένε «παρακαλώ» και «ευχαριστώ».
Από την εμπειρία μου ως εργοθεραπεύτρια, μπορώ να πω ότι τα παιδιά αλλάζουν όταν οι γονείς τους αλλάζουν την οπτική τους για τη γονική μέριμνα. Βοηθήστε τα παιδιά να πετύχουν στη ζωή διδάσκοντας και εκπαιδεύοντας τον εγκέφαλό τους το συντομότερο δυνατό!
dimpenews.com
Έχουμε δημιουργήσει έναν τεχνητό κόσμο για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχει βαρετή στιγμή. Όταν ένα παιδί ηρεμεί, σπεύδουμε να το διασκεδάσουμε ξανά, γιατί διαφορετικά νιώθουμε ότι δεν εκπληρώνουμε το καθήκον μας να μεγαλώσουμε παιδιά. Ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους: αυτά έχουν τον δικό τους κόσμο της «διασκέδασης» και εμείς έχουμε τον δικό μας κόσμο της «εργασίας». Γιατί τα παιδιά δεν μας βοηθούν πια στην κουζίνα ή στο πλύσιμο των ρούχων; Γιατί δεν μαζεύουν και δεν τακτοποιούν τα παιχνίδια τους; Αυτή η μονότονη εργασία εκπαιδεύει τον εγκέφαλο, αναπτύσσοντας την εργασιακή ηθική και την ικανότητα να λειτουργεί σε περιόδους «πλήξης» – τους ίδιους «μύες» που τελικά απαιτούνται για το σχολείο. Όταν τα παιδιά έρχονται στο σχολείο και χρειάζονται να γράψουν κάτι, λένε: «Δεν μπορώ. Είναι πολύ δύσκολο. Και πολύ βαρετό». Γιατί; Επειδή η ατελείωτη διασκέδαση δεν αναπτύσσει την εργασιακή ηθική. Η εργασία την αναπτύσσει.
5. Περιορισμένη Κοινωνική Αλληλεπίδραση
Είμαστε όλοι απασχολημένοι, οπότε δίνουμε στα παιδιά μας gadgets για να τα κρατάμε απασχολημένα. Τα παιδιά παλιά έπαιζαν έξω, όπου ανέπτυσσαν τις κοινωνικές τους δεξιότητες σε ένα φυσικό, αδόμητο περιβάλλον. Δυστυχώς, η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους. Επιπλέον, η τεχνολογία έχει κάνει τους γονείς λιγότερο διαθέσιμους για κοινωνική αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους. Σαφώς, τα παιδιά μας μένουν όλο και πιο πίσω… επειδή η ψηφιακή φύλαξη παιδιών δεν έχει σχεδιαστεί για να βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες. Οι κοινωνικές δεξιότητες είναι απαραίτητες για τη μελλοντική επιτυχία στη ζωή!
Ο εγκέφαλος, όπως οι μύες, μαθαίνει και εκπαιδεύεται. Αν θέλετε το παιδί σας να κάνει ποδήλατο, του μαθαίνετε πώς να κάνει ποδήλατο. Αν θέλετε το παιδί σας να περιμένει, πρέπει να του διδάξετε υπομονή. Αν θέλετε το παιδί σας να επικοινωνεί, πρέπει να του διδάξετε κοινωνικές δεξιότητες. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις άλλες δεξιότητες. Δεν έχει καμία διαφορά!
Μπορείτε να μεταμορφώσετε τη ζωή του παιδιού σας εκπαιδεύοντας τον εγκέφαλό του ώστε να μπορεί να ευδοκιμήσει σε κοινωνικές, συναισθηματικές και ακαδημαϊκές δραστηριότητες. Δείτε πώς:Περιορίστε την πρόσβαση στην τεχνολογία και επανασυνδεθείτε με τα παιδιά σας.
Εκπλήξτε τα με λουλούδια, μοιραστείτε ένα χαμόγελο, γαργαλήστε τα, αφήστε ένα γλυκό σημείωμα στο σακίδιό τους ή κάτω από το μαξιλάρι τους, εκπλήξτε τα παίρνοντάς τα για μεσημεριανό, χορέψτε μαζί, μπουσουλήστε μαζί, κάντε μαξιλαροπόλεμο. Διοργανώστε οικογενειακά δείπνα, παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια τα βράδια (δείτε τη λίστα με τα αγαπημένα μου επιτραπέζια παιχνίδια στην προηγούμενη ανάρτηση), πηγαίνετε βόλτες με το ποδήλατο ή κάντε μια βόλτα σε εξωτερικούς χώρους με φακό το βράδυ.Εξασκηθείτε στην καθυστερημένη ικανοποίηση.
Αφήστε το να περιμένει! Εξηγήστε στο παιδί σας ότι η πλήξη είναι φυσιολογική. Οι πιο δημιουργικές ιδέες εμφανίζονται συχνά κατά τη διάρκεια της βαρεμάρας.
Αυξήστε σταδιακά τον χρόνο μεταξύ του “θέλω” και του “παίρνω”.
Αποφύγετε τη χρήση συσκευών σε αυτοκίνητα και εστιατόρια – αντίθετα, μάθετε το να περιμένει ενώ μιλάει και παίζει.
Περιορίστε τα συνεχή σνακ.Μην φοβάστε να θέσετε όρια. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και υγιή!
Δημιουργήστε ένα πρόγραμμα για τις ώρες γευμάτων, τις ώρες ύπνου και τον χρόνο μπροστά σε οθόνες.
Σκεφτείτε τι είναι ΚΑΛΟ για αυτά, όχι τι ΘΕΛΟΥΝ/ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ. Θα σας ευγνωμονούν αργότερα. Η ανατροφή των παιδιών είναι δύσκολη δουλειά. Πρέπει να είστε δημιουργικοί για να τα κάνετε να κάνουν αυτό που είναι καλό για αυτά, γιατί τις περισσότερες φορές, θα είναι το εντελώς αντίθετο από αυτό που θέλουν.
Τα παιδιά πρέπει να τρώνε πρωινό και θρεπτικά τρόφιμα. Πρέπει να περνούν χρόνο σε εξωτερικούς χώρους και να πηγαίνουν για ύπνο σε μια καθορισμένη ώρα, ώστε να έρχονται στο σχολείο την επόμενη μέρα έτοιμα για μάθηση!
Μετατρέψτε τα πράγματα που δεν τους αρέσουν/θέλουν να κάνουν σε διασκεδαστικό, συναισθηματικά διεγερτικό παιχνίδι.Διδάξτε στο παιδί σας να εκτελεί μονότονες εργασίες από μικρή ηλικία, καθώς αποτελούν τη βάση για μελλοντική «εργατικότητα».
Διπλώστε τα ρούχα, βάλτε τα παιχνίδια, κρεμάστε τα ρούχα, ξεπακετάρετε τα ψώνια, στρώστε το τραπέζι, μαγειρέψτε το δείπνο, πλύνετε τα πιάτα, στρώστε το κρεβάτι.
Να είστε δημιουργικοί. Προσθέστε ένα παιχνιδιάρικο στοιχείο στη δραστηριότητα για να συνδέσετε τον εγκέφαλο με κάτι θετικό.Διδάξτε τους κοινωνικές δεξιότητες
Διδάξτε τους να εναλλάσσονται, να μοιράζονται, να μαθαίνουν να χάνουν/κερδίζουν, να συμβιβάζονται, να επαινούν τους άλλους και να λένε «παρακαλώ» και «ευχαριστώ».
Από την εμπειρία μου ως εργοθεραπεύτρια, μπορώ να πω ότι τα παιδιά αλλάζουν όταν οι γονείς τους αλλάζουν την οπτική τους για τη γονική μέριμνα. Βοηθήστε τα παιδιά να πετύχουν στη ζωή διδάσκοντας και εκπαιδεύοντας τον εγκέφαλό τους το συντομότερο δυνατό!
dimpenews.com
