Τον καιρό που τα παγωτά ήταν πιο φθηνά απ’ότι σήμερα,ένα παιδάκι δέκα ετών μπήκε στο ζαχαροπλαστείο και κάθησε σ’ένα τραπέζι.Η σερβιτόρα τον σέρβιρε μ΄ένα ποτήρι νερό.’’Πόσο κάνει ένα παγωτό σοκολάτα και με αμύγδαλα από επάνω;’’τη ρώτησε το παιδί.’’Εξήντα δραχμές ‘’απάντησε εκείνη.Το παιδι έβγαλε από την τσέπη μία χούφτα νομίσματα και άρχισε να μετράει.’’Και πόσο κάνει χωρίς αμύγδαλα;’’ρωτησε πάλι σχεδόν ντροπιασμένος.
Άλλοι πελάτες περίμεναν να δώσουν παραγγελία και η κοπέλα άρχισε να χάνει την υπομονή της.’’Σαράντα πέντε δραχμές’’του είπε κάπως απότομα.
Το παιδί άρχισε να μετράει πάλι τα νομίσματα και είπε αποφασιστικά’’Θέλω ένα παγωτό σοκολάτα χωρίς αμύγδαλα από επάνω’’.Η σερβιτόρα του έφερε τη παραγγελία μαζί με την απόδειξη και έφυγε.
Το παιδί έφαγε το παγωτό,πλήρωσε στο ταμείο και έφυγε.
Όταν η σερβιτόρα ήρθε να μαζέψει κόμπιασε και τα μάτια της δάκρυσαν.Εκεί δίπλα από το άδειο πιατάκι και το ποτήρι με το νερό βρισκόνταν ,όμορφα τακτοποιημένα,νομίσματα αξίας δεκαπέντε δραχμών.Ήταν το φιλοδώρημά της(συνεπώς το παιδί είχε χρήματα για να βάλει και αμύγδαλα από πάνω,αλλά δεν θα είχε να αφήσει κάτι και ούτε θύμωσε για την αγένεια)
ΠΟΤΕ ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ
πηγη-www.cristianstavriu.wordpress.com
Ου κρίνεις να μην κριθείς. Κι όμως, όλοι ή αν όχι όλοι οι πιο πολλοί πέφτομε σε αυτό το αμάρτημα, σε αυτό το λάθος. Κρίνομε και μετά το μετανοιώνομε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι βοηθός σε μία απ'τις κατηχητικές ομάδες της Ενορίας μου. Σήμερα μιλήσαμε με τα παιδιά για την ανιδιοτελή αγάπη και την συγχωρητικότητα, εν όψει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ανάμεσα στα πολλά που είπαμε και σε παραδείγματα απ'το γεροντικό, διηγηθήκαμε στα παιδιά κ την ιστορία με το παγωτό και τα αμύγδαλα και το φιλοδώρημα της απότομης σερβιτόρας. Τα παιδιά συγκινήθηκαν πολύ και ρωτούσαν με πολύ ενδιαφέρον αν η ιστορία είναι πραγματική. Σας ευχαριστούμε πολύ για το πολύ ωραίο ιστολόγιο.
Με αγάπη Χριστού
Καλό στάδιο!