Η ιερωσύνη κατά τον Αγ.Ιωάννη τον Χρυσόστομο

Κατά τον άγιο Ιωάννη τό Χρυσόστομο τό ύψος καί ή περιεκτικότητα σε χα­ρίσματα της Ίερωσύνης γίνονται φανερά στην τέλεση τών άλλων Μυστηρίων από τους ιερείς. 

Αυτοί, μολονότι παραμένουν στην ανθρωπινή τούς κατάσταση, με σάρκα καί ποικίλες αδυναμίες, αξιώνονται να τελούν το μυστήριο της θείας Εύχαριστίας καί με την Επίκληση να έρχεται το ίδιο το άγιο Πνεύμα στα «τίμια δώρα», στην «θυσία», καί μετά στίς ψυχές τών πιστών. Διότι, μεταδιδό­μενης της θείας Ευχαριστίας, μεταδίδεται καί ή θεία χάρη πού δια τού αγίου Πνεύματος έρχεται στην Ευχαριστία. Στέκονται, άνθρωποι αυτοί, πλησίον της «ακήρατης» θεωμένης ανθρώπινης φύσεως τού Χρίστου, έχουν ενώπιον τους τον θυσιασθέντα Κύριο, βλέπουν με τα μάτια της πίστεως, αίμάσσονται τόν ίδιο τόν Κύριο στόν άρτο καί τον οίνο, με τα σαρκικά τους χέρια προσφέρουν στους πιστούς τόν Κύριο πού «κάθηται» «άνω» «μειά του Πατρός» καί συγχρόνως βρί­σκεται στα χέρια καί τα στόματα ιών πιστών. 

Ό ιερέας ενεργεί τόσο υψηλό καί θείο έργο, πού δεν μπορούν ούτε οι άγγελοι να ενεργήσουν, εφόσον δεν έδω­κε σ' αυτούς ό Θεός το τελείν τα Μυστήρια. Κι ενώ συχνά ό Χρυσόστομος επι­σημαίνει τήν ώς προς τά Μυστήρια άνωτερόιητα των ιερέων, προκαλεί τους μεν πιστούς να βλέπουν τους ιερείς ως αγγέλους, τούς δε ιερείς να γίνονται κα­θαροί ως άγγελοι (ΡG 48, 642). Αυτό συμβαίνει, διότι οι άγγελοι διατήρησαν την καθαρότητα καί την άϋλότητα, πού είχαν κατά την δημιουργία τους.

Επειδή τα πανίερα Μυσιήρια αποτελούν «χάρη», με την οποία το άγιο Πνεύμα «ήξίωσε» ιόν ιερέα, αυτός αλλά καί ό πιστός μπορούν πνευματικά να «μετανίστανται» στον ουρανό. Μπορούν, απαλλασσόμενοι από σαρκικά δια­νοήματα, να ζουν καί να βλέπουν με τον καθαρμένο τους νου καταστάσεις ουράνιας μακαριότητας, γεγονός πού συνιστά δωρεά («φιλανθρωπία») του Θε­ού σε όσους αγωνίζονται πνευματικά.