• Κάποτε περιηγηταί επισκέφθηκαν το σπίτι του Μπετόβεν στην Βιέννη. Ένα, μόλις εικοσάχρονο κορίτσι από την ομάδα, κάθισε στο πιάνο του μεγάλου μουσουργού και έπαιξε μια από τις Σονάτες του…. Όταν τελείωσε, σηκώθηκε με περηφάνια και είπε στον γέρο-φύλακα:
- Φαντάζομαι πως πολλοί μεγάλοι μουσικοί θα ήρθαν εδώ και θα έπαιξαν στο περίφημο αυτό πιάνο.
- Ο μόνος που θυμάμαι, δεσποινίς, είναι ο Παντερέβσκυ, απάντησε λυπημένος ο γέρος. Ήταν πέρσι εδώ, αλλά παρά την επιμονή των φίλων του να παίξει κάτι αρνήθηκε:
- Όχι, φίλοι μου. Δεν είμαι άξιος να καθίσω στο πιάνο του Μπετόβεν.
• Πόσο δίκιο έχει ο λόγος του Θεού, όταν μας συνιστά «μη υπερφρονείν παρ‘ ο δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν» (Ρωμ. ιβ’ 3)
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου