Στη χρυσή αλυσίδα των αγίων ενδόξων Νεομαρτύρων δεν υπάρχουν μόνο ονόματα ανδρών αλλά και γυναικών, που ομολόγησαν με παρρησία δυνατή την πίστη τους προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Μια τέτοια θαρραλέα μορφή είναι και η αγία νεομάρτυς Αργυρή από τη Μικρά Ασία.
Γεννήθηκε στην Προύσα της Βιθυνίας το 1688 από ευσεβείς γονείς, τον Γεώργιο και τη Σωσάνα. Ο Θεός την είχε προικίσει με εξωτερική ωραιότητα συνδυασμένη με φυσική ευγένεια και καλοσύνη. Η μικρή αυτή αγνή κόρη αγαπούσε πολύ τον Θεό. Τον σεβόταν βαθιά και τηρούσε με ακρίβεια τις ευαγγελικές αρετές. Ήταν για πολλούς ένα παράδειγμα φωτεινό.
Όμως ο διάβολος την εφθόνησε. Κάποιος προύχοντας γείτονάς της Μουσουλμάνος τη συμπάθησε. Και προσπαθούσε μάταια με πονηρές προτάσεις και ενοχλήσεις να την αποσπάσει από τη χριστιανική της πίστη και ζωή.
Η επιθυμία του πονηρού αυτού ανθρώπου κορυφώθηκε όταν πληροφορήθηκε ότι η ευσεβής Αργυρή έκανε τους γάμους της. Λίγες μέρες λοιπόν μετά το Μυστήριο και ενώ τελούσαν οι νεόνυμφοι – κατά την παράδοσή τους – Παράκληση στην Yπεραγία Θεοτόκο, εισόρμησε στο Ναό ο αλλόθρησκος αυτός εχθρός της με άλλους μαζί Μωαμεθανούς και την άρπαξαν βίαια. Φορούσε μάλιστα την ημέρα εκείνη και το νυφικό της. Και την οδήγησαν στον κριτή της Προύσας. Την κατηγόρησαν εκεί όλοι μαζί και τη συκοφάντησαν στον δικαστή λέγοντας γι’ αυτήν «ότι είπε ότι θα αλλάξει πίστη και θα γίνει Τούρκα».
Αλλά και στην Κωνσταντινούπολη δυστυχώς έφθασε ο φθονερός προύχοντας υποκινούμενος από τον διάβολο και κατέθεσε τα ίδια ψέματα, ενώ η αγία ατάραχη βεβαίωνε: «Ουδέποτε σκέφθηκα ή είπα κάτι τέτοιο, να αρνηθώ την πίστη μου. Είμαι Χριστιανή και Χριστιανή θέλω να αποθάνω.»
Με νέα διαταγή του Τούρκου κριτή έδειραν την αγία Αργυρή και τη φυλάκισαν στην υγρή φυλακή της περιοχής Χάσκιοϊ. Ακολούθησαν και άλλες ανακρίσεις χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Οι γονείς της ευσεβούς νεόνυμφης κατέφυγαν μέχρι και σ’ αυτόν τον Σουλτάνο, αλλά δυστυχώς όλες οι προσπάθειες απέβησαν άκαρπες. Η απόφαση του δικαστηρίου παρέμενε μία και έπρεπε να εκτελεσθεί με ακρίβεια: «Ή θα αλλαξοπιστήσει και θα παντρευτεί τον υιό του προύχοντα ή θα κλεισθεί ισόβια στη φυλακή». Η Αγία προτίμησε το δεύτερο. Αυτό της υπαγόρευε η συνείδησή της και η αγάπη της προς τον Χριστό. Να παραμείνει πιστή στον Κύριο «άχρι θανάτου».
Οι συνθήκες στη φυλακή ήταν σκληρές. Υπήρχαν συγκρατούμενες Τουρκάλες καταδικασμένες για βαριά παραπτώματα. Αυτές ενοχλούσαν την Αγία, την πείραζαν, την έβριζαν, τη χλεύαζαν. Εκεί η αγία δεχόταν ραβδισμούς και άλλα βάσανα. Κακοπαθούσε για την αγάπη του Χριστού. Για το άγιο ήθος της και το υπομονετικό της παράδειγμα μίλησαν αυτόπτες μάρτυρες – γυναίκες χριστιανές που ήταν και αυτές φυλακισμένες και είχαν ελευθερωθεί.
17 ολόκληρα χρόνια έμεινε στις φυλακές η αγία Αργυρή «δεσμία Ιησού Χριστού».
Όλα τα υπέφερε εκεί με χαρά και αγαλλίαση. Η φυλακή ήταν γι’ αυτήν Παράδεισος και ουρανός! Ανέπνεε τον Χριστό και ζούσε μέσα σε πλούσια Χάρη ειρήνης. Συνέχεια δοξολογούσε τον Κύριο.
Όταν κάποτε την ειδοποίησαν ότι ένας ευλαβής πλούσιος, ο Μανώλης Κιουρτζίμπασης μεσολαβεί για την απελευθέρωσή της, αυτή αρνήθηκε να δεχθεί την πρότασή του.
Προτίμησε να παραμείνει στη φυλακή, «το βασιλικόν παλάτιον» – όπως το ονόμαζε – του βασιλέως Χριστού.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η Αργυρή – μετά από 17 συνολικά χρόνια εγκλεισμού – παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο στις 5 Απριλίου 1721, αφού προηγουμένως κοινώνησε τα Άχραντα Μυστήρια που κρυφά τις έφεραν μέσα σε σταφίδα.
Το μαρτυρικό της σκήνωμα-σώμα ευσεβείς Χριστιανοί το έθαψαν κατά την επιθυμία της σε μία άκρη στον περίβολο του ναού της Αγίας Παρασκευής στο Χάσκιοϊ (Πικρίδιο), που τότε ήταν νεκροταφείο. Στις 30 Απριλίου 1725 έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων της. Ο βιογράφος της άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης καταγράφει ότι το ιερό λείψανο της αγίας βρέθηκε ακέραιο, σώο, πλημμυρισμένο από θεία ευωδία. Ιερείς και πιστοί με ευλάβεια και συγκίνηση το απέθεσαν μέσα σε λάρνακα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής με την άδεια του τότε Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Παϊσίου. Και η Αγία ετιμάτο με επισημότητα και με ευλάβεια κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου, ημέρα της ανακομιδής των ιερών Λειψάνων της. Στα δραματικά γεγονότα του 1955 που έγιναν στον Πόλη, φανατικοί και εμπαθείς Τούρκοι κατέστρεψαν και λεηλάτησαν μεταξύ των άλλων και τον ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής. Έκαψαν δε και την αγία λάρνακα. Σήμερα σώζονται σε μικρή λειψανοθήκη ελάχιστα υπολείμματα ιερών Λειψάνων της ενδόξου Νεομάρτυρός μας.
Ναΰδριο της Αγίας Αργυρής εγκαινιασμένο από τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο Γ’ υπάρχει στην κωμόπολη Παναγιούδα Λέσβου, όπου και τιμάται με λαμπρότητα.
Η αγία Νεομάρτυς Αργυρή δίκαια ονομάσθηκε «προστάτης του Γάμου και της ευσεβούς νεότητος». Ένας από τους σύγχρονους υμνογράφους της, ο π. Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης, στον Παρακλητικό Κανόνα που συνέθεσε προς τιμήν της, έβαλε ως ακροστιχίδα του την τόσο εκφραστική ικεσία «Τὴν σωφροσύνην, Ἀργυρή, δὸς ἡμῖν δῶρον».
Και με έναν από τους ωραίους ύμνους την υμνεί και την παρακαλεί να στηρίζει με τις ευχές της τους πιστούς συζύγους σε θεάρεστη συζυγία: «Συζυγίαν ἐτήρησας ἄμωμον ἐκ φθόνου τοῦ πολεμήτορος· διό μάρτυς τήρει πάντοτε, εὐλαβεῖς συζύγους ἐν ἁγνότητι». Είθε με τις πρεσβείες της αγίας ενδόξου Νεομάρτυρος Αργυρής οι νέες οικογένειες της πατρίδος μας να απολαμβάνουν ειρήνη και χαρά και να μένουν θεμελιωμένες στον ασάλευτο βράχο της πίστεώς μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου