ΤΑ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΠΤΙΚΑ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΗΘΙΚΗ

Η φιλοσοφική και η χριστιανική Ηθική έχουν λόγο παντού όπου υπάρχουν διανθρώπινες σχέσεις, θέτουσαι το ερώτημα, -επί τη βάσει των δικών της η κάθε μία προϋποθέσεων- αν οι σχέσεις αυτές είναι ορθές, δηλ. σύστοιχες προς το ανθρώπινο.

Part One

Η ερωτική είναι μία από τις πλέον καίριες και αποφασιστικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Επομένως όχι μόνον η ιατρική, ψυχολογία, κοινωνιολογία κλπ., αλλά και η Ηθική, ή μάλλον, κατ΄ εξοχήν η Ηθική, έχει λόγον επί του θέματος τούτου, διότι, όπου υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις, είναι προς αυτές αρρήκτως συνυφασμένα και θέματα ηθικής συμπεριφοράς και τάξεως.

Από πλευράς της Ηθικής ο έρωτας δεν είναι μια ανεύθυνη και ασύδοτη σχέσι, αλλά μια ελεύθερη και υπεύθυνη σχέσι, που βρίσκει την ορθή της πραγμάτωσι μόνο μέσα στο χώρο της αμοιβαίας αγάπης μεταξύ δύο προσώπων διαφορετικού φύλου. Η αγάπη δε είναι μια πολύ ευρύτερη έννοια και σχέσι από τον έρωτα, καλύπτουσα όλο το φάσμα των σχέσεων μεταξύ δύο προσώπων. Ως εκ τούτου εμπερικλείει μεν την ερωτική σχέσι, αλλ΄ όμως δεν ταυτίζεται προς αυτήν. Στην αγάπη ο ή η σύντροφος δεν αποβλέπει σε ωρισμένα «χαρίσματα» μόνον του άλλου, αλλά καταφάσκει το άλλο πρόσωπο ως όλο. Δεν ζητάει μόνο να «πάρει» από το άλλο πρόσωπο, αλλά πρωτίστως ζητάει να το κάνει ευτυχισμένο διά προσφοράς του εαυτού του. Η αγάπη είναι συνυφασμένη με την έννοια της προσφοράς και της θυσίας, και μόνο στην προσφορά και στη θυσία πραγματοποιείται το ανθρώπινο ως προορισμός και ως ευτυχία. Η αγάπη είναι αμοιβαία περιχώρησις προσώπων ως αυτο-θυσία. Στην αυτοθυσία σκέπτεται κανείς πρώτα τον άλλο και μετά τον εαυτό του, και θέλει πρώτα το καλό και την ευτυχία του άλλου προσώπου, και μετά τα δικά του, παρ΄ όλον ότι αυτοθυσία και προσωπική ευτυχία δεν μπορούν να διαχωρισθούν απολύτως ή λογικώς. Με τη θυσία ως προσφορά είναι συνυφασμένη και η ευτυχία ως πλήρωμα του ανθρωπίνου.
 

Μέσα στα πλαίσια αυτά της αγάπης τοποθετείται και η ειδικώτερη σχέσι του έρωτα, ο οποίος βρίσκει την ορθή και τέλεια πραγμάτωσί του μόνο σαν κατάφασι και έκφρασι μιας αληθινής αγάπης. Το αχαλίνωτο και ασύδοτο στον έρωτα δεν είναι πάντα και ελευθερία ούτε ενδεικτικό στενών και ορθών σχέσεων.

 

 Η ερωτική σχέσι όμως είναι συνυφασμένη με πολλά επί μέρους προβλήματα, τα οποία άπτονται τόσον της ιδιωτικής όσον και της κοινωνικής ζωής των συνερχομένων, κατ΄ εξοχήν δε προς την τεκνοποιίαν και προς το θέμα των εκτρώσεων, οι οποίες είναι αναγκαίο συνεπακόλουθο σε περίπτωσι που γίνεται σύλληψι και η απόκτησι τέκνου δεν είναι επιθυμητή. Στα θέματα αυτά, όμως είναι ευνόητο, δεν μπορούμε να υπεισέλθομε^. θα περιορισθούμε στο θέμα των αντισυλληπτικών.

Τα αντισυλληπτικά είναι διάφορα τεχνητά μέσα, τα οποία «παρεμβάλλονται» κατά την φυσική πράξι της ερωτικής συνουσίας προς αποφυγήν πρωτίστως συλλήψεως. Υπάρχουν διαφόρων ειδών αντισυλληπτικά: μηχανικά, τα γνωστά ως «προφυλακτικά», χρησιμοποιούμενα κυρίως υπό των ανδρών, αλλά και υπό των γυναικών, χημικά: διάφορα υπόθετα ή πλύσεις, που κάνουν αποκλειστικώς οι γυναίκες, και τέλος τα διάφορα φαρμακευτικά «χάπια», τα οποία είναι βασικά ορμόνες, που είτε εμποδίζουν την έξοδο του ωαρίου εκ της ωοθήκης και την ωρίμασι αυτού, είτε παρακωλύουν την επιστροφή αυτού στην μήτρα, αφού γίνει η σύλληψι. Για τα διάφορα είδη αντισυλληπτικών και τους τρόπους χρήσεως αυτών το λόγο έχει πρωτίστως η ιατρική.
 

Γύρω από το θέμα των αντισυλληπτικών και ιδίως της τελευταίας κατηγορίας έχουν γραφεί πάρα πολλά και έχουν γίνει πολλές συζητήσεις σε διεθνή κλίμακα και από διάφορες σκοπιές, οι οποίες εξαίρουν τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές όψεις αυτών. Ανάλογες απόψεις διετυπώθησαν και μέσα στο χώρο της χριστιανικής θεολογίας, ως και των διαφόρων χριστιανικών εκκλησιών. Επίσημη θέσι κατά των αντισυλληπτικών έλαβε μέχρι τώρα μόνο η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία με τη γνωστή εγκύκλιο του Πάπα Παύλου VI. Humanae Vitae της 25ης Ιουλίου 1968, η οποία απορρίπτει τα αντισυλληπτικά, διότι αντιστρατεύονται τους νόμους της φύσεως. Η θέσις όμως αυτή δεν μπορεί να σταθεί από έποψι ηθική, διότι κάθε τι το «φυσικό» δεν είναι πάντοτε και καλό ή χριστιανικό. Ο χριστιανισμός δέχεται ότι η «φύσις» δεν είναι κατά πάντα υγιής, διότι, μετά την αμαρτία, διεφθάρη^. και συνεπώς δεν γίνεται αποδεκτή μια ηθική του «φυσικού δικαίου». Εξ άλλου, όπως μαρτυρεί και η εξέλιξι της ανθρωπότητος, δεν είναι ανήθικο να μην πραγματοποιείται κάθε έμφυτη σωματική ορμή. Τούτο υπεμφαίνει και το μοντέλλο της «ασκήσεως», η οποία σημαίνει βασικά παραίτησι ή παρεμπόδισι πληρώσεως ωρισμένων φυσικών ορμών και τάσεων.
 

Οι περί των αντισυλληπτικών απόψεις μου θα μπορούσαν να συνοψισθούν στις ακόλουθες σκέψεις:
 

Ως πρώτιστος σκοπός των αντισυλληπτικών τίθεται η επιθυμία προς αποφυγήν της τεκνοποιίας. Από πλευράς χριστιανικής αποτελεί παρεξήγησι η ταύτισις της ερωτικής σχέσεως προς την τεκνοποιία μέσα στο γάμο. Εδώ υποφώσκει όχι η χριστιανική, αλλά η νεοπλατωνική-στωική αντίληψις ότι το «πάθος» είναι κακό, και συνεπώς η ερωτική ηδονή είναι καθ΄ αυτήν κάτι το κακό, και πρέπει να αποφεύγεται, τότε δε μόνον επιτρέπεται, όταν συνδυασθεί με άλλα κίνητρα ή μάλλον με το της τεκνοποιίας. Από πλευράς της χριστιανικής θεολογίας ο γάμος ως σύζευξις ανδρός και γυναικός αποτελεί καθ΄ αυτόν πλήρωμα και τελείωσι σχέσεως, και χωρίς παιδιά. Τα παιδιά εμπερικλείονται μεν στη σχέσι της αγάπης των συζύγων, η συζυγική όμως σχέσις δεν είναι εκεί για τα παιδιά ή μόνο για τα παιδιά, αλλά πρωτίστως για τους συζύγους και την αμοιβαία τελείωσί τους. Η μομφή κατά της «άκληρης», που επερρίπτετο παλαιότερα, εν μέρει δε και σήμερα, από την κοινωνία, προήρχετο βασικά από την αντίληψι ότι η γυναίκα παντρεύεται, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια «μηχανή» για να παράγει παιδιά.
 

Η υπεράσπισις της τεκνοποιίας, και ιδιαιτέρως της πολυτεκνίας, είχε παλαιότερα, αλλά και σήμερα, και ιδεολογικά ελατήρια, των οποίων γινόταν συνήγορος, συνειδητά ή μη συνειδητά, και η χριστιανική εκκλησία και θεολογία. Κυρίως κοινωνικοί λόγοι επέβαλαν την τεκνοποιία: το κράτος χρειαζόταν στρατιώτες και εργάτες, χωρίς όμως παράλληλα και να ενδιαφέρεται για τις δυσκολίες, με τις οποίες μεγαλώνουν τα παιδιά των «φτωχών» (εδώ δηλ. τα παιδιά μεταβάλλονται σε «μέσα» προς άλλους σκοπούς). ΄Ενας άλλος λόγος υπέρ της τεκνοποιίας ήταν και η μεγάλη θνησιμότης μωρών, που συνέβαινε παλαιότερα. ΄Οπως είπαμε: τα παιδιά συνανήκουν στο γάμο, το νόημα όμως του γάμου δεν είναι μόνο τα παιδιά, αλλά και η προσωπική ζωή των συζύγων, που πραγματοποιείται ως αμοιβαιότης τελειώσεως και ικανοποιήσεως στους ποικίλους τομείς της ζωής των. Η εκ της τεκνοποιίας προφύλαξι δεν αντίκειται προς το πνεύμα της χριστιανικής ηθικής, ούτε και η ερωτική συνάφεια των συζύγων ανεξαρτήτως του κινήτρου αποκτήσεως παιδιών, κακώς δε πράττουν ωρισμένοι «πνευματικοί», οι οποίοι απαγορεύουν σε συζύγους να κοινωνούν, διότι έχουν ερωτικές σχέσεις χωρίς να κάνουν παιδιά, με αποτέλεσμα τελικά να τους διώχνουν από την εκκλησία. Εξ επόψεως χριστιανικής το δικαίωμα της ευτυχίας είναι νόμιμον, αρκεί να εντάσσεται στο θέλημα του θεού.
 

Συνεπώς δεν υπάρχει βασική αντίρρησις ούτε ως προς το θέμα τής και άνευ παιδοποιίας ερωτικής σχέσεως των συζύγων ούτε και ως προς το θέμα προφυλάξεως αυτών προς αποφυγήν συλλήψεως εκ μέρους της γυναίκας, εφ΄ όσον η απόκτησις ενός παιδιού είναι ανεπιθύμητη ή επιβάλλεται για λόγους ανεξαρτήτους της θελήσεως των συζύγων (υγείας, οικονομικούς, βιασμού κλπ.). Η παρά την θέλησι των συζύγων ή του ενός εκ των δύο σύλληψις οδηγεί, ως γνωστό, σε πολύ πιο οδυνηρές συνέπειες, όπως π.χ. στην έκτρωσι ή στην απόκτησι ενός ανεπιθυμήτου παιδιού, το οποίο θα μπορούσε να γίνει δυστυχισμένο ή να αποβεί καταλυτικός παράγων για το γάμο των γονέων του.Εκείνο, το οποίο μας προβληματίζει σοβαρά, είναι τα χρησιμοποιούμενα μέσαπροφυλάξεως, δηλ. τα διάφορα είδη των αντισυλληπτικών, τα οποία βασικά και απορρίπτω για τους ακόλουθους λόγους: 

1. Δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνομε στην ανθρώπινη φύσι ποτέ και με κανένα τεχνητό μέσο (φάρμακο, ορμόνες, χάπια, εργαλεία κλπ.), όταν η φύσις είναι υγιής. Τότε και μόνον επιτρέπεται και επιβάλλεται η παρέμβασις στον αν
   
   θρώπινο οργανισμό, όταν ούτος είναι φύσει ελαττωματικός ή εξασθενήσει αργότερα, οπότε χρειάζεται τη βοήθεια του γιατρού, ψυχολόγου κλπ., με φάρμακα, χειρουργικές επεμβάσεις και τα παρόμοια. Η άνευ λόγου παρέμβασις στην ανθρωπίνη φύσι οπωσδήποτε δεν την ωφελεί, μπορεί όμως να έχει σαν συνέπεια την άμεση ή έμμεση καταστροφή ή διαστροφή αυτής. Το «χάπι», λοιπόν, και τα άλλα τεχνητά προφυλακτικά αποτελούν παρά φύσιν παρέμβασιν στον υγιή οργανισμό, και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να απορριφθούν. Πολλώ μάλλον δε, αφού οι γνώμες των ειδικών διίστανται, αν και κατά πόσον τα διάφορα φαρμακευτικά παρασκευάσματα των αντισυλληπτικών βλάπτουν τον οργανισμό από άποψι υγείας. Η ιατρική δεν μπορεί βασικά να μας πει ότι τα αντισυλληπτικά «χάπια» δεν βλάπτουν την υγεία του προσώπου που κάνει χρήσι αυτών, αφού δεν μπορεί να γνωρίζει όλο το πλέγμα των συναφειών του ανθρωπίνου οργανισμού, αλλά και κάθε ατόμου προσωπικά. Διότι, όπως είναι γνωστό, τα διάφορα άτομα αντιδρούν διαφόρως στα αυτά φάρμακα που λαμβάνουν, τα δε αντισυλληπτικά «χάπια» είναι ορμόνες που «βομβαρδίζουν» κυριολεκτικά τον ανθρώπινο οργανισμό και προκαλούν προσωρινή ή και τελεσίδικη αναστολή ωρισμένων λειτουργιών του. Η ιατρική δεν δικαιούται να συνιστά την λήψι αντισυλληπτικών φαρμάκων με την διαβεβαίωσι ότι δεν βλάπτουν, διότι, όπως είπαμε, δεν μπορεί να γνωρίζει κάτι τέτοιο. Ο ιατρός, που έχει συνείδησι ανθρώπου ηθικού και επιστήμονος, μπορεί μεν να δίδει «συνταγήν» για αντισυλληπτικά «χάπια», οφείλει όμως συγχρόνως να εφιστά την προσοχή και επί των ενδεχομένων κινδύνων, που θα προέκυπταν απ΄ αυτά.
    
2. Από πλευράς της χριστιανικής Ηθικής δεν επιτρέπεται η παρέμβασις στις βιολογικές λειτουργίες του ανθρωπίνου οργανισμού με φάρμακα, τεχνητά μέσα κλπ. Η ανθρωπίνη φύσις και ζωή αποτελεί ένα κλειστό κύκλο μυστηρίου από την αρχή μέχρι το τέλος της (γέννησις, εξέλιξις, θάνατος), στον οποίο ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει, ούτε και μπορεί, εάν παρέμβει, να αλλάξει κάτι, προς το καλύτερο. Ο Ιησούς Χριστός λέγει σχετικώς: «Τίς δε εξ υμών μεριμνών δύναται προσθείναι επί την ηλικίαν αυτού πήχυν ένα» (Μτθ. 6, 27); Αλήθεια: ποιός θα μπορούσε, παρεμβαίνων στη φύσι του, να αλλάξει κάτι από τον εαυτό του: να γίνει πιο ψηλός, πιο νέος, πιο όμορφος, να αλλάξει το χρώμα των ματιών του κλπ.; Ο άνθρωπος δεν ορίζει την φύσι του ούτε και μπορεί να προσδιορίσει αυτήν. Την φύσι του την έλαβε «έξωθεν» ως δώρον, -κανείς δεν τον ρώτησε, αν ήθελε να έλθει στον κόσμο, και κανείς δεν θα τον ρωτήσει, αν και πότε θα ήθελε να φύγει από αυτόν-, και οφείλει να φέρεται προς αυτήν σύμφωνα με τους νόμους της και με το θέλημα Εκείνου, που του την έδωσε και την ορίζει. Η παρέμβασις του ανθρώπου στην υγιή ανθρωπίνη φύσι είναι έκφρασις εγωισμού, αλαζονείας και εωσφορισμού: ο άνθρωπος προσπαθεί να «διορθώσει» τη φύσι του, να την φκιάξει καλύτερη απ΄ ότι ο Δημιουργός, και, παρ΄ όλον ότι δεν είναι, φέρεται ως «κύριος» της φύσεώς του, σφετεριζόμενος έτσι την επ΄ αυτής κυριότητα του Θεού.
    
3. Ως προς το θέμα της αποφυγής συλλήψεως και τεκνογονίας, είναι μεν αληθές ότι τα διάφορα είδη προφυλακτικών, που χρησιμοποιούνται, συμβάλλουν στην αποφυγή συλλήψεως, ιδίως δε τα φαρμακευτικά «χάπια», τα οποία έχουν αποδειχθεί ότι είναι πολύ αποτελεσματικά. Εν τούτοις έχει συγχρόνως διαπιστωθεί ότι κανένα είδος προφυλακτικών ή αντισυλληπτικών δεν είναι απολύτως ασφαλές, αλλά συμβαίνουν συχνά «τυχαίες» συλλήψεις.
   
   Η ανθρωπότης επί χιλιάδες χρόνια μπορούσε να ρυθμίζει το πρόβλημα αποφυγής των συλλήψεων με «φυσιολογικό» τρόπο και μέσα. Εδώ εις το θέμα δηλ. αποφυγής της συλλήψεως, ευθύνεται κυρίως ο άνδρας: ο άνδρας -ο normal, ο φυσιολογικός- πρέπει να είναι σε θέσι να ικανοποιεί την γυναίκα, να ικανοποιείται ο ίδιος ερωτικά, και συγχρόνως να ελέγχει τον εαυτό του και το σπέρμα του. Η ερωτική σχέσι πρέπει να είναι υπεύθυνη σχέσι σε όλες τις φάσεις και τις εκδηλώσεις της, διότι τότε και μόνον είναι συνειδητή η ευτυχία, άλλως παύει να είναι ανθρωπίνη και περνάει στο χώρο του ζωώδους. ΄Οταν παίρνει κάποια γυναίκα «χάπια» για να μην κάνει παιδιά, είναι σαν να παίρνει «χάπια» για να αποκοιμηθεί. Αλλά τί σχέσι έχει ο ύπνος, που προέρχεται από τη νάρκωσι, με το φυσιολογικό; Η γρήγορη εκσπερμάτωσι ή η εκ μέρους του ανδρός αδυναμία αυτοσυγκρατήσεως δείχνει ανδρική αδυναμία και μάλλον ψυχασθένεια. Τα μη normal άτομα καταφεύγουν σε «βοηθητικά μέσα» για να τελειώσουν την πράξι του έρωτα, την οποία τελικά μεταβάλλουν σε ασχήμια και διαστροφή. Η ψυχολογία διαπιστώνει ότι μόνον τα normal άτομα, τα οποία είναι διαμορφωμένα συγχρόνως σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες, μπορούν να κάνουν και σωστό έρωτα (΄Εριχ Φρομ). Το σεξ δεν είναι μόνο κίνησις προς ικανοποίησι και τελείωσι, αλλά και έκφρασις ωρίμου ψυχικο-πνευματικά προσωπικότητος. Οι νέοι κάνουν σεξ, αλλά, διότι δεν έχουν και την αντίστοιχη πνευματική ωριμότητα, δοκιμάζουν πολλές πικρίες, απογοητεύσεις και «τραύματα». ΄Οχι μόνο όσοι δεν κάνουν σεξ, αλλά και όσοι εκ των νέων κάνουν σεξ έχουν πολλά ψυχικά τραύματα και ανωμαλίες. Εξ άλλου η δύναμις αυτοσυγκρατήσεως ουδόλως στερεί τον άνδρα του πληρώματος της ερωτικής ηδονής, αφού η εκσπερμάτωσις δεν είναι το αποκορύφωμα, αλλά η συνέπεια και το τέλος της ερωτικής εξάρσεως.

4. ΄Ενας άλλος λόγος, που προβάλλεται υπέρ των αντισυλληπτικών συνήθως, είναι η ερωτική αναστολή, η οποία δημιουργείται από την έγνοια και το διαρκή φόβο εκ της τυχόν συλλήψεως, και η οποία αποβάλλεται με τη χρήσι των αντισυλληπτικών. Και εδώ όμως οι γνώμες μεταξύ των ειδικών διχάζονται, αφού κατά τινας εξ αυτών όχι η μη χρήσις ή μόνον η μη χρήσις, αλλ΄ ακριβώς το αντίθετο: η χρήσις των αντισυλληπτικών προκαλεί ερωτική αναστολή είτε διότι με τα διάφορα «μέσα» καταργείται το άμεσο της συνουσίας είτε και διότι με τις διάφορες ορμόνες ο
   
   γυναικείος οργανισμός περνάει, συν τω χρόνω, σε «αναφροδισία» και έτσι μεταβάλλεται η γυναίκα ερωτικώς σε «φυτό», κάνει δηλ. έρωτα, αλλά δεν μπορεί να φθάσει σε οργασμό και σε πλήρωσι.
   Αλλά και αν υποθέσομε ότι με τα αντισυλληπτικά μειώνονται οι ερωτικές αναστολές και ότι αυτά συμβάλλουν στην έντασι της ερωτικής ηδονής, και πάλιν δεν δικαιολογείται εκ του λόγου αυτού η χρήσις αυτών.  ΄Οπως είπαμε, μια σχέσις αγάπης έχει μέσα της την έννοια της προσφοράς και της θυσίας, και επομένως τα πρόσωπα που αγαπώνται πραγματικά, παραιτούνται με ευχαρίστησι από ωρισμένες ηδονές, οι οποίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να έχουν αρνητικές επιπτώσεις και να βλάψουν το άλλο πρόσωπο. Θα έδιδε άραγε ποτέ μια καλή μητέρα στο παιδί της ένα φάρμακο, το οποίο ενδεχομένως θα μπορούσε να του προκαλέσει καρκίνο, εάν δεν θα υπήρχε απόλυτος λόγος ανάγκης, δηλ. σοβαρός κλονισμός της υγείας και ελπίδας δι΄ αυτού θεραπείας του παιδιού της;  Πώς όμως μπορεί κάποιος που αγαπά μια γυναίκα να την αφήνει να παίρνει «χάπια», καίτοι γνωρίζει το ενδεχόμενο ότι μπορούν να της προκαλέσουν καρκίνο του στήθους ή της μήτρας; -Διότι δεν είναι λίγοι οι ειδικοί, που υποστηρίζουν ότι τα φαρμακευτικά αντισυλληπτικά προκαλούν ποικίλες αρρώστιες στον οργανισμό της γυναίκας. ΄Οχι η γυναίκα, αλλά ο άνδρας θα έπρεπε να αρνείται στη γυναίκα του να παίρνει «χάπια». Εξ άλλου, τελευταία, υπάρχουν αντισυλληπτικά χάπια και για άνδρες.  Γιατί όμως οι πολλοί εκ των ανδρών αρνούνται να παίρνουν αυτά για τον εαυτόν των, δεν έχουν δε αντίρρησι για το γεγονός ότι κάνουν χρήσι αυτών οι γυναίκες;
   
   
   Αλλά και αν ακόμη τα αντισυλληπτικά χάπια συμβάλλουν στην έντασι της ερωτικής ηδονής, στον έρωτα δεν επιτρέπεται να τα κάνομε όλα, όσα μπορούμε, ή όσα προσφέρουν έντασι ηδονής. Η ανθρωπίνη φύσις έχει αντικειμενικές δομές, που δεν επιτρέπεται να τις υπερβούμε, σε περίπτωσι δε υπερβάσεως καταστρέφομε ή διαφθείρομε αυτήν. Εάν συμβάλλουν στην έντασι της ηδονής η ομοφυλοφιλία ή ο λεσβιασμός ή εκείνα τα τεχνητά σεξουαλικά όργανα, που βλέπομε στις βιτρίνες των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, τότε γιατί όχι όλοι οι άνδρες ομοφυλόφιλοι, όλες οι γυναίκες λεσβίες, η χρήσις υφ΄ όλων των τεχνητών τούτων μέσων;  Στις περιπτώσεις αυτές όμως δεν έχομε έντασι ηδονής, αλλά διαστροφή της ανδρικής και της γυναικείας φύσεως.
   
    
5. Ακόμη υπάρχει μια ανθρωπιστική αρχή και χριστιανική συγχρόνως, η οποία δεν επιτρέπει τη χρήσι των αντισυλληπτικών και η οποία είναι: ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται να γίνεται μέσον προς άλλους σκοπούς.  Η γυναίκα, η οποία παίρνει το «χάπι»,
   
   δεν μειονεκτεί άραγε στην ερωτική σχέσι έναντι του ανδρός, υποκειμένη συγχρόνως στον κίνδυνο διαφθοράς του οργανισμού και κλονισμού της υγείας της;  Και, εάν συμβαίνει τούτο, δεν μεταβάλλεται εδώ σε «αντικείμενο» ικανοποιήσεως των ερωτικών ορέξεων του ανδρός;  Και μια συνείδησις κατωτερότητος έναντι του ανδρός εκ μέρους της γυναίκας δεν θα μπορούσε άραγε να δημιουργήσει πολλά κόμπλεξ και ψυχικά τραύματα με επιπτώσεις και επ΄ αυτής της ερωτικής ζωής του ζευγαριού;  Το «χάπι» απάδει προς την αξιοπρέπεια της γυναίκας. Οι γυναίκες ζητούν κοινωνική χειραφέτησι^. συχνά όμως στην ιδιωτική των ζωή αφήνουν να γίνονται «εξαρτήματα» των θελήσεων του ανδρός. 
6. Θα τολμούσαμε να πούμε, ότι όσοι χρησιμοποιούν «τεχνητά» μέσα ή παίρνουν «χάπια» για τον έρωτα δεν είναι μοντέρνα, αλλά άρρωστα ψυχικά ή σωματικά άτομα, τα οποία χρειάζονται για την ερωτική πράξι «υποστηρίγματα», «τονώσεις», ερεθισμούς κλπ. Βασικά, ό,τι «παρεμβάλλεται» στον έρωτα, διαστρέφει τη σχέσι, κατά το λαϊκό τραγούδι: «ο έρωτας γεννήθηκε για δύο» και συνεπώς όχι μόνο «τρίτος», αλλά και τίποτα το «τρίτο» δεν χωράει σ΄ αυτόν  Αλλοιώς δεν είναι έρωτας, αλλά διαστροφή του έρωτα. Η επινόησις των τεχνητών μέσων και των μεθοδεύσεων στον έρωτα συχνά δεν αποτελεί πρόοδο και πολιτισμό, αλλά πηγάζει από ερωτικές αδυναμίες ή διαστροφές. Οι πορνο-βιομηχανίες προβάλλουν συνήθως τα προϊόντα των με το πρόσχημα, ότι απευθύνονται δήθεν προς μοντέρνους, ενώ γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα απευθύνονται προς τον άρρωστο άνθρωπο της εποχής μας (όπως π.χ. τα πορνο-περιοδικά για τον αυνανισμό). Με τα τεχνητά και φαρμακευτικά αντισυλληπτικά μέσα ο άνθρωπος απελευθερώνεται μεν εκ της φύσεως, γίνεται όμως σκλάβος της τεχνικής και της βιομηχανίας. Με τα παρα-πάνω δεν θέλομε να ισχυρισθούμε δογματικά ότι, όσα άτομα παίρνουν το «χάπι», είναι κατ΄ ανάγκην και άρρωστα ψυχικά ή σωματικά. Απλώς θέλομε να τονίσομε ότι τα υγιή άτομα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του έρωτος με φυσικούς τρόπους, στους οποίους εκφράζεται η αμοιβαιότης υπευθυνότητος και αγάπης.
   
    
7. Τέλος θα πρέπει να λεχθεί ότι η ιατρική ούτε φρουρός ούτε και ρυθμιστής της ηθικής είναι.  ΄Εχει ευθύνη για τα «χάπια», που συνιστά, εφ΄ όσον δεν μπορεί να μας πείσει με βεβαιότητα για τις παρενέργειές των.  ΄Ισως θα έπρεπε να διώκονται, όσοι δίδουν και παίρνουν «χάπια», -και ίσως συμβεί κάποτε, εφ΄ όσον ήθελεν αποδειχθεί το βλαβερό αυτών για τον ανθρώπινο οργνανισμό, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ναρκωτικά.  Ο άνθρωπος είναι και κοινωνικό ον και η φθορά της ζωής του δεν βλάπτει μόνο τον ίδιο, αλλά έχει επιπτώσεις και επί του κοινωνικού συνόλου.  Γι΄ αυτό και η κοινωνία είναι υποχρεωμένη να προστατεύει τα μέλη της.
   
    
8. Με τα όσα ανέφερα παρα-πάνω ελπίζω να μη δημιουργήθηκε η εντύπωσις ότι πιστεύω ότι, όσα άτομα κάνουν χρήσι αντισυλληπτικών ή παίρνουν χάπια είναι οπωσδήποτε ψυχασθενή ή αμαρτωλά, ή ότι δεν έχουν αγάπη μεταξύ των ή ότι απαγορεύεται ηθικώς η χρήσις των αντισυλληπτικών, όταν υπάρχει απόλυτος ανάγκη και αμοιβαία συμφωνία και πρόκειται περί αποφυγής ανεπιθυμήτου αποκτήσεως τέκνων, οπότε αποφεύγεται και η έκτρωσις.  Με τις παραπάνω σκέψεις θελήσαμε περισσότερο να προβληματίσομε γύρω από το ζωτικό θέμα του έρωτος και της χρήσεως αντισυλληπτικών, παρά να θέσομε ηθικούς κανόνες και απαγορεύσεις ή να επιρρίψομε μομφές, παρ΄ ότι -πρέπει να το πούμε- από άποψι θεολογική τα αντισυλληπτικά και ειδικώτερα τα «χάπια» υποκρύπτουν μία πρόθεσι φόνου. Και ο Ιησούς Χριστός λέγει ότι, όστις είναι κατά πρόθεσι φονιάς, είναι πραγματικός φονιάς.  Τα αντισυλληπτικά κρίνονται υπό το φως των ορθών ερωτικών σχέσεων, τις οποίες όμως προσδιορίζει η αμοιβαιότης της αγάπης και της υπευθυνότητος μεταξύ δύο προσώπων διαφορετικού φύλου.  Ο έρωτας, ως έκφρασις και κατάφασις αγάπης και υπευθυνότητος, δεν πρέπει να προσκρούει σε θεμελιώδεις δομές και φραγμούς τού ανθρωπίνου και των διανθρωπίνων σχέσεων ούτε και να μεταβάλλεται σε ωμό ερωτισμό, ο οποίος βλέπει στο άλλο άτομο, το αντικείμενο ικανοποιήσεως μόνο των ορέξεών του^. ο ερωτισμός αποτελεί έκφρασι εγωισμού και προσβολή της αξιοπρεπείας του συντρόφου.  Στα πλαίσια αυτά της αγάπης και του αλληλο-σεβασμού νομίζω ότι δεν είναι εντελώς αδύνατο ένα ζευγάρι να βρίσκει «φυσικούς» τρόπους αποφυγής της τεκνοποιίας, χωρίς να στερείται τη χαρά του έρωτος, και συγχρόνως χωρίς να καταφεύγει στα διάφορα είδη των αντισυλληπτικών, των οποίων οι αρνητικές επιπτώσεις και οι παρενέργειες είναι συχνά πολύ οδυνηρές.

Καθηγητής Μέγας Φαράντος

ΠΗΓΗ