Γιατί,γέροντα,χωρίζουν τα ανδρόγυνα;

 

πηγή

Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων: Ο αντίκτυπος της πορνογραφίας στα παιδιά

Συνοπτική έκθεση από το American College of Pediatricians

American College of Pediatricians - Αύγουστος 2024

Η προσέγγιση και η χρήση της πορνογραφίας μεταξύ των ενηλίκων και εφήβων γίνεται στις μέρες μας εύκολα και μέσα από πολλές πηγές. Η κατανάλωση όμως της πορνογραφίας συνδέεται με πολλές άσχημες συναισθηματικές, ψυχολογικές, κοινωνιολογικές, σωματικές και πνευματικές συνέπειες.

Οι κίνδυνοι για τα παιδιά περιλαμβάνουν αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης, άγχους, υποκριτική και βίαιη συμπεριφορά, νεότερη ηλικία έναρξης σεξουαλικής δραστηριότητας, σεξουαλική ανηθικότητα και κατάχρηση, αυξημένο κίνδυνο εγκυμοσύνης εφήβων κοριτσιών, σεξουαλική κακοποίηση άλλων παιδιών, εμπορική σεξουαλική δραστηριότητα και διαστρεβλωμένη άποψη για τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Για τους ενήλικες, η πορνογραφία οδηγεί σε αυξημένη πιθανότητα διαζυγίου που είναι επίσης βλαβερό για τα παιδιά.

Το Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων προτρέπει τους επαγγελματίες υγείας να κοινοποιήσουν τους κινδύνους της χρήσης πορνογραφίας στους ασθενείς και τις οικογένειές τους και να προσφέρουν λύσεις και καθοδήγηση τόσο για την προστασία των παιδιών από την χρήση της πορνογραφίας όσο και για τη θεραπεία των ατόμων που υποφέρουν από τις αρνητικές επιπτώσεις της.

Τα δεδομένα με συντομία (αφορούν στις ΗΠΑ)Το 2023, οι ΗΠΑ είχαν έσοδα 13 δις δολαρίων από τη βιομηχανία πορνό.
Ο μεγαλύτερος ιστότοπος πορνογραφίας στον κόσμο, το Pornhub, διεκδικεί 28,5 δις επισκέψεις ετησίως στον ιστότοπό του ενώ καταγράφει κατά μέσο όρο 800 αναζητήσεις ανά δευτερόλεπτο.
Η μέση ηλικία έκθεσης στη πορνογραφία (ΗΠΑ) είναι τα 12 έτη.
Το 58% των εφήβων λένε ότι έχουν δει πορνογραφία στο διαδίκτυο κατά λάθος.
Η πλειοψηφία, το 73% των εφήβων, λέει ότι έχει καταναλώσει πορνογραφία.
Το 52% των εφήβων αναφέρουν ότι βλέπουν βίαιη ή επιθετική συμπεριφορά στην πορνογραφία.
Η συχνή χρήση πορνογραφίας μπορεί να οδηγήσει σε συναισθήματα κοινωνικής απομόνωσης και μοναξιάς, χαμηλότερα επίπεδα αυτοπεποίθησης, άγχος, στρες και κατάθλιψη.

Η χρήση πορνογραφίας είναι εθιστική στη φύση και οι νευρικές αλλαγές στον εγκέφαλο των χρηστών είναι παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται σε άτομα εθισμένα στην κοκαΐνη, το αλκοόλ και τις μεθαμφεταμίνες.
Η παραγωγή και η προβολή παιδικής πορνογραφίας αποτελεί σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών και οδηγεί τα θύματα σε περαιτέρω εκμετάλλευση και συνεχές ψυχικό τραύμα.
Ανήλικοι δράστες σεξουαλικής κακοποίησης αναφέρουν (από μόνοι τους) στα αίτια της δραστηριότητάς τους τη χρήση πορνογραφίας σε υψηλότερα ποσοστά από τους ανήλικους εγκληματίες άλλων μη σεξουαλικών εγκλημάτων.
Λογισμικό γονεϊκού ελέγχου και παρακολούθησης στα κινητά τηλέφωνα και τους οικιακούς υπολογιστές μπορεί να συμβάλλουν στον περιορισμό της έκθεσης παιδιών ή εφήβων στην πορνογραφία.

Και πάνω από όλα: Η ζωντανή ένταξη των παιδιών (και όλης της οικογένειας) στη ζωή της εκκλησίας μέσα από το κατηχητικό, την εξομολόγηση, τα μυστήρια της εκκλησίας, η Ορθόδοξη προσέγγιση του θέματος της σεξουαλικής δραστηριότητας και η ενασχόληση των παιδιών με άλλες δημιουργικές δραστηριότητες, τα ενημερώνει, τα εκτονώνει και τα αποσπά από αυτόν το καταστροφικό εθισμό της ψυχής και του σώματος

Πηγές :

BedBible.com. Porn Industry Revenue – Numbers & Stats. May 2024. https://bedbible.com/porn-industry-revenue-statistics/ λήφθηκε την 19/04/23

Covenant Eyes. Pornography Statistics. https://covenanteyes.com/pornstats// λήφθηκε την 19/05/23

Common Sense. Teens and Pornography. 2022.

www.commonsensemedia.org/sites/default/files/research/report/2022-teens-and-pornography-final-web.pdf accessed 20/05/23

Survey Center of American Life. Politics, Sex, and Sexuality. The Growing Gender Divide. April 2022.

https://www.americansurveycenter.org/research/march-2022-aps/ λήφθηκε την 15/03/2024.

Camilleri C, Perry J and Sammut S. Compulsive Internet Pornography Use and Mental Health: A Cross-Sectional Study in a Sample of University Students in the United States. Frontiers in Psychology, January 2021.

Kuhn S, Gallinat, J. Brain Structure and Connectivity Associated with Pornography Consumption, JAMA Psychiatry, May 2014

Wright P, Tokunaga R and Kraus A. A Meta-Analysis of Pornography Consumption and Actual Acts of Sexual Aggression in General Population Studies. Journal of Communication 66 (2016) 183-205.

https://mumdadandkids.gr/vioithiki-iatriki/o-antiktypos-tis-pornografias-sta-paidia

aktines

Η Κυριακή των Μυροφόρων θα έπρεπε να είναι η κατ’ εξοχήν Εορτή των Γυναικών.

Η Κυριακή των Μυροφόρων θα έπρεπε να είναι η κατ’ εξοχήν Εορτή των Γυναικών.
Για πρώτη φορά στην ιστορία η Γυναίκα αναγνωρίζεται ως ισότιμο ανθρώπινο πρόσωπο με τον άνδρα.
Για πρώτη φορά έγινε η Μαρτυρία της Αξιόπιστη, μέχρι τότε ούτε στα δικαστήρια δεν γινόταν δεκτή ως Μάρτυρας.
Και τί Μαρτυρία!!!Η Μέγιστη όλων των Εποχών και Ολοκλήρου του Κόσμου!!!
Η Ανάσταση του Χριστού η οποία έφερε την Συνανάσταση του πεπτωκότος ανθρώπου.
Θα πρότεινα οι Συνειδητές Χριστιανές αυτή την ημέρα να εορτάζουν ως Εορτή της Γυναίκας και όχι τις ανούσιες και άθεες Παγκόσμιες Ημέρες, τις οποίες κάποιοι θέσπισαν και προβάλλουν για άλλους λόγους και σκοπούς.

Πηγή

Για να φτάσει κάποιος στο σημείο να ματιάζει, πρέπει να έχει κάνει πλήθος μεγάλων αμαρτημάτων

 Γεννιέται ένα παιδί και παρατηρούμε την ανοησία πολλών, να κρεμάνε στο χέρι και στα ρούχα του παιδιού «φυλαχτά», για να μην το ματιάξουν.
Τί πιο γελοίο υπάρχει απ’ αυτό, από το να εμπιστεύονται την ασφάλεια του παιδιού σε κλωστές και νήματα και σε άλλα παρόμοια «φυλαχτά» και όχι στον Κύριο; Δεν θα έπρεπε να κρεμάνε «φυλαχτά», παρά μόνο το σταυρό, που κατακεραύνωσε τον διάβολο. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

 Πρώτος βαθμός μαγείας, της πιο μικρής που μπορεί να υποστεί ένας Ορθόδοξος, είναι η βασκανία, το μάτιασμα. Το μάτιασμα, είναι το μαύρο φως του διαβόλου που σκοτώνει τον άνθρωπο. Το φως αυτό είναι σαν ακτίνες Χ και περνούν από τα μάτια αυτού που βασκαίνει, στα μάτια αυτού που βασκαίνεται. Αυτοί που ματιάζουν, έχουν άπειρο μίσος, είναι πολύ κακοί άνθρωποι, στους οποίους υπάρχουν δαιμόνια στον εγκέφαλο και μέσω των ματιών τους, τα δαιμόνια διαχέουν το μαύρο φως του διαβόλου στα μάτια αυτών που βασκαίνουν. Για να φτάσει κάποιος στο σημείο να ματιάζει, πρέπει να έχει κάνει πλήθος μεγάλων αμαρτημάτων. Αυτός που ματιάζεται, έχει ένα μόνο πρόβλημα: Έχει τουλάχιστον μία ανεξομολόγητη αμαρτία, η οποία τον κάνει ευάλωτο στο μάτιασμα. Επομένως κάνοντας κανείς καθαρή εξομολόγηση, κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να τον ματιάσει. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)

Η βασκανία είναι μια μορφή δαιμονισμού, αλλά πάρα πολύ μικρή, διότι ο δαίμονας της βασκανίας είναι νάνος, πάρα πολύ μικρός σε σχέση με τα άλλα δαιμόνια. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)

Όταν τα παιδιά τα μικρά συμβεί να ματιαστούν, θα παίρνετε λίγο βαμβάκι, θα το βουτάτε στο κανδήλι που έχετε στις εικόνες σας και θα αλείφετε το παιδί στο μέτωπο και το πρόσωπο σταυροειδώς και θα λέτε τα εξής τροπάρια: «Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός Αγγέλων η δόξα καί των δαιμόνων το τραύμα. Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ημίν Σωτήρ ημών Δόξα Σοι.» Μπορείτε και με ένα Σταυρό μικρό να τα σταυρώνετε και να λέγετε τα ανωτέρω τροπάρια. Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνει εκείνος και να λέει την ευχή της βασκανίας. Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά και έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους. Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ο άνθρωπος που τον πιάνει το «μάτι» και ματιάζεται είναι άοπλος, γιατί δεν έχει Χριστό πάνω του και δεν ζει τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας. Μοιάζει με έναν αδύναμο οργανισμό, που με την παραμικρή αφορμή αρρωσταίνει, γιατί δεν έχει τα ανάλογα αντισώματα. (Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας)

Η Εκκλησία λύνει τα μάγια κατά της ψυχής και του σώματος, ενώ οι μάγοι και οι μάγισσες λύνουν τα μάγια του σώματος, όχι όμως και της ψυχής και έτσι παραμένει σκλαβωμένη η ψυχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μάτιασμα, η βασκανία, που η Εκκλησία την παραδέχεται και έχει ευχές για να «λύσει» το μάτιασμα. Όταν όμως οι άνθρωποι δεν καταφεύγουν στην Εκκλησία, δια των ιερέων Της, αλλά πάνε στην κυρία «Κατίνα» που ξεματιάζει και που είναι όργανο του σατανά, ο σατανάς αποσύρεται. Έτσι η κυρία Κατίνα γίνεται «αγία» στα μάτια του κόσμου και αυτός που θεραπεύτηκε από αυτήν, την βλέπει σαν σωτήρας της. Είναι τέχνασμα του σατανά. Ο σατανάς είναι αυτός που προκάλεσε το όλο ζήτημα του ματιάσματος και αυτός είναι πάλι που αποσύρεται. Και οι άνθρωποι πηγαίνοντας στον διάβολο (στην κυρία Κατίνα) και όχι στην Εκκλησία, χαίρεται, γιατί συλλαμβάνει την ψυχή κάνοντας καλά το σώμα. (Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας)

Βλέπουμε πολλές κατεξοχήν γυναίκες να «ξεματιάζουν» και να υποκαθιστούν έτσι την Εκκλησία, που έχει ειδική ευχή για την βασκανία. Πίσω από αυτήν την ενέργεια του «ξεματιάσματος» κρύβεται ο διάβολος. Μα το «Πάτερ ημών…» λέει η κυρία Κατίνα και «ξεματιάζει» που είναι το κακό, λένε πολλοί. Κανένα αγκρίστρι δεν πιάνει ψάρι, χωρίς δόλωμα. «Πάτερ ημών» θέλει ο διάβολος να του βάλεις, μα είναι δικό του το αγκίστρι. Και φεύγει ο διάβολος από τον ματιασμένο από σκοπού, για να φανεί στον άλλον, ότι η Εκκλησία δεν έχει δύναμη, «να η κυρία Κατίνα την έχει την δύναμη», αλλά και η κυρία Κατίνα, που είναι όργανο του σατανά, χωρίς να το καταλαβαίνει, να πιστέψει ότι είναι κάποια. Μ’ αυτόν τον πονηρό τρόπο, ο διάβολος λύνει τα μάγια του σώματος εκείνου που «ματιάστηκε», αλλά παράλληλα σκλαβώνει την ψυχή του.
(Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας)

ΕΔΩ

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ

Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης (+)
«Πάτερ Γρηγόριε…»

Αν στον βίο απλών Χριστιανών που προσπα­θούν να εναρμονίζουν την ζωή τους με τις επιταγές της Εκκλησίας, παρατηρούνται αρκετά θαυμαστά γεγονότα, τι να πούμε για τους κληρικούς, τι να πούμε για τους μεγάλους πατέρες της Εκκλησίας.

Σήμερα θα περιδιαβάσουμε μερικές σελίδες από την ζωή του λαμπρού φωστήρας της Εκκλησίας Γρηγορίου του Θεολόγου.

Εν πρώτοις θα δούμε κάποια υπερφυσικά ση­μεία που συνδέονται με τους γονείς του.

Ο πατέρας του ωνομαζόταν κι εκείνος Γρη­γόριος. Κατ’ αρχήν είχε μπλέξει με την θρησκευ­τική κίνησι των Υψισταρίων, ένα κράμα εθνικής και ιουδαϊκής θρησκείας. Με την επίδρασι της ευσεβούς συζύγου του Νόννας έγινε Χριστιανός. Ό­ταν η Νόννα τον ωδήγησε στον μητροπολίτη της Καισαρείας Λεόντιο για να του διαβάση την ευχή εις κατηχούμενον, συνέβη κάτι το θαυμαστό, το προφητικό. Να σημειώσουμε ότι ο μητροπολίτης Λεόντιος ήταν διερχόμενος από την Ναζιανζό, με προορισμό την Νίκαια, όπου θα γινόταν η Α’ Οι­κουμενική Σύνοδος.

Ο ιερεύς της Ναζιανζού είχε κανονίσει τα της τελετής στο κατηχουμενείο. Πάντοτε όταν διαβαζόταν αυτή η ευχή, οι κατηχούμενοι στέκον­ταν όρθιοι. Εδώ όμως ο επίσκοπος είπε στον Γρηγόριο να γονατίση ή ο Γρηγόριος από μόνος του γονάτισε. Οι παρισταμένοι όλοι εντυπωσιάσθηκαν. Όλοι ήξεραν ότι μόνο, όταν επρόκειτο για το μυ­στήριο της ιερωσύνης, διαβαζόταν έτσι η ευχή. Τότε από τα χείλη των παρισταμένων ακούσθηκε ο λόγος: «Ο Γρηγόριος προορίζεται για ιερεύς». 

Ο γυιός του, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, θα γράψη αργότερα: «Προτυποί το μέλλον η χάρις και τύπος ιερωσύνης τη κατηχήσει μίγνυται». Δηλαδή ο μη­τροπολίτης διαβάζοντας ευχή κατηχήσεως την διά­βασε ως προς την εξωτερική πλευρά του πρά­γματος, σαν να διάβαζε ευχή για ιερωσύνη. Τα μεν λόγια ήταν για κατηχούμενο, ενώ η στάσις του υποψηφίου νεοφώτιστου ήταν στάσις υποψηφίου κλη­ρικού. Ο μητροπολίτης Λεόντιος δεν σκέφθηκε ότι γίνεται μία παρατυπία. Ο Θεός δεν άφησε το μυα­λό του να το σκεφθή, αλλά επέτρεψε να παραπλανηθή. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος σχολίασε αρ­γότερα το περιστατικό ως εξής: «Πλανώνταί τινα πλάνην πνευματικήν οι της ακριβείας διδάσκαλοι και προτυποί το μέλλον η χάρις». Η πλάνη του μη­τροπολίτου επετράπη από την θεία χάρι, για να προτυπωθή, να προφητευθή κάποιο μελλοντικό γεγονός, η ιερατική ιδιότης που θα αποκτούσε στο μέλλον ο τωρινός κατηχούμενος.

Έκτακτο ήταν και το γεγονός που συνέβη κατά την βάπτισι του πατέρα του αγίου Γρηγορίου. Δηλαδή καθώς ο Γρηγόριος-πατέρας βγήκε από το νερό του βαπτίσματος, τα μάτια ενός παρισταμένου γέμισαν έκπληξι, διότι έβλεπαν τον νεο­φώτιστο να λάμπη με θεϊκό φως. Νομίζοντας ό­μως ότι αυτός μόνο το βλέπει, δεν μίλησε. Αλλά αυτό έγινε ορατό σε όλους. Ο καθένας όμως, νο­μίζοντας ότι μόνο αυτός βλέπει το εξαίσιο θέαμα, σιωπούσε.

Ύστερα από λίγο όμως διαπιστώθηκε ότι η λάμψις του νεοφώτιστου έγινε αισθητή σε όλους. Ο γυιός αργότερα θα γράψη σχετικώς: «Εξελθόντα δε αυτόν εκ του ύδατος, φως περιαστράπτει και δόξα της διαθέσεως αξία, μεθ’ ης προσήλθε τω χαρίσματι της πίστεως» (Επιτάφιος εις τον Πατέρα, ιγ’). Δη­λαδή, «μόλις αυτός εξήλθε από το νερό, τον περιλάμπει ένα αστραφτερό φως και τον περιλούζει μία δόξα, η οποία αντιστοιχούσε στην ένθερμη ψυχική του διάθεσι, με την οποία προχώρησε στην χριστιανική πίστι και στο μυστήριο του βαπτίσματος».

Εν τω μεταξύ ο ιερεύς ή ο επίσκοπος που ετέλεσε το μυστήριο δεν μπόρεσε να συγκρατήση τον εαυτό του και με ενθουσιασμό φώναξε: «Αυτός που βαπτίσθηκε σήμερα πρόκειται να γίνη διάδοχός μου. Σήμερα δηλώθηκε από το Άγιο Πνεύμα ότι έ­χρισα τον διάδοχό μου».

Η μητέρα του Αγίου Γρηγορίου, η Νόννα, ήταν στολισμένη με όλες τις χάρες, με σωματική ομορ­φιά, με ευγενική καταγωγή, με κάθε είδος αρετής και μάλιστα με την ελεημοσύνη, με εξαίρετο ήθος, με ισχυρή θέλησι, με μεγάλη ευσέβεια. Είχε κατά την φράσι συγχρόνου συγγραφέως: «Εύκλειαν γέ­νους, ευσέβειαν και ήθος και κάλλος και πασών των αρετών το σύμπλεγμα».

Περνούσαν αρκετά χρόνια συζυγικής ζωής, και παιδοποιία πουθενά. Αλλά η Νόννα δεν απελπιζόταν. Με επίμονες και δακρύβρεχτες προσευχές πέ­τυχε το ποθούμενο. Έτσι σε προχωρημένη ηλικία αποκτά κατ’ αρχήν μία κόρη, την Γοργονία. Η στείρωσις λύθηκε. Και οι δοξολογίες για το μεγά­λο θαύμα ήταν ακατάπαυστες.

Στην συνέχεια η Νόννα ήθελε να αποκτήση ένα γυιό. Είχε καημό να προσφέρη στην Εκκλησία ένα κληρικό, ένα αφωσιωμένο εργάτη στον ιερό αμπελώνα. «Δώσε μου, Θεέ μου, ένα γυιό, για να σού τον δώσω». Έτσι προσευχόταν.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: «ΘΕΛΕΙ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ»

Κάποτε ὁ παπα-Γιάννης τὴν ἐπισκέφθηκε. Τὸν ὑπεραγαποῦσε ἡ Γερόντισσα, ὅπως καὶ ὅλη τὴν εὐλογημένη, πολύτεκνη οικογένειά του. Ήταν μαζί του καὶ ὁ γιός του καὶ ἔψαλλε σὰν ἄγγελος. Παρὼν καὶ ὁ π. Ἀντώνιος καὶ ὁ Ἀντώνης Μωραϊτάκης. 

Τὴ ρώτησε ὁ παπα-Γιάννης: 

«Πολλά διαζύγια στην ἐποχή μας Γερόντισσα. Γιατί αὐτὸ τὸ φαινόμενο. Τί νομίζεις γι' αὐτά;» καὶ ἡ Γερόντισσα τοῦ ἀπαντᾶ: 

«Ὁ ἐγωισμὸς παιδί μου. Ἅμα θέλει νὰ ὑποτάξει ὁ ἕνας τὸν ἄλλο γίνεται πόλεμος... καὶ ὁ πόλεμος διαλύει τὰ πάντα... Ποῦ ἀγάπη, θυσία, ὑπομονή, ὄμορφη κουβέντα, συνεννόηση σὰν μία φορά... Εἶναι καὶ τὰ πεθερικὰ ποὺ ἀνακατώνουν παιδί μου... Προπαντὸς ἐμεῖς οἱ γυναίκες... Καὶ παντρεύονται, μετὰ ξεβαργιοῦνται εὔκολα ὁ ἕνας τὸν ἄλλο γιατὶ θυμοῦνται τὴν παλιά ζωή... 

Σοῦ λένε “μία φορὰ εἶχα ἐραστὲς ὅσους ἤθελα. Ἐδὰ θὰ γεράσω μετὰ τούτη ἢ μετὰ τούτονε;” Καὶ ἀρχίζουν τὰ μαγαρίσματα... Δὲν ἔχουν ἀγάπη παιδί μου καὶ νοιώθουνε κρέατα... Καὶ ὅπως ξεβαριέσαι τὸ κρέας ὅταν τὸ τρῶς κάθε μέρα καὶ δὲν θὲς μετὰ νὰ τὸ ξαναδεῖς, ἐτσὰ κι αὐτοί... Θένε ἄλλα πράματα γιατί θαρροῦνε πὼς θὰ χορτάσουνε... Καὶ σολυσσοῦνε (λυσσάνε) οἱ κακομοίρηδες... καὶ ἵντα δὲν κάνουνε... Βρομιές, ἀνωμαλίες, ἐκτρώσεις, μοιχεῖες, καὶ φτάνουνε στὰ διαζύγια καὶ στὰ σκοτώματα. 

Πῶς νὰ μὴ φτάξουνε ἐκιά; Ὁ δαίμονας εἶναι στὰ σπίτια ντος (τους)... Ποῦ ὁ γάμος; Ὁ γάμος εἶναι ἄγιο πράμα. Ναί, μά, θέλει νὰ συμπαίνεις τη φωτιά γιὰ νὰ καίει στη σόμπα (να βάζεις ξύλα στη φωτιά γιὰ νὰ ἐξακολουθεί να ανάβει στην πυροστιά). Έτσι καὶ ἡ χάρη τοῦ γάμου, θέλει ἀγώνα γιὰ νὰ αὐξάνεται καὶ νὰ ἁγιάζει το ζευγάρι... 

Μία φορά τη Μεγάλη Σαρακοστή τουλάχιστον και τον δεκαπεντάρη (Δεκαπενταύγουστο) είχανε αλάδωτο τραπέζι τσί πλιά (στὶς πιό) πολλὲς μέρες καὶ καθαρό κρεβάτι. Έδινε γραμμή καὶ ὁ παππούς μου ὁ παπα-Νικόλας ἀπὸ τὴν ὡραία πύλη. Καὶ εἴχανε παιδί μου πειθαρχία καὶ δὲ τσὶ (δὲν τοὺς) κάνανε τὰ πάθη κουμάντο. Ἡ καρδιὰ τῶν ἀνθρώπων έκανε κουμάντο ὅλο τὸ ἀποδέλοιπο (ὑπόλοιπο) κορμί. Καὶ δὲν ἐξεβαργιότανε ἐτσὰ ὁ ἕνας τὸν ἄλλο γιατί ἀνανεούντανε μεταξύ ντος. Έδα (τώρα) ὁ κόρος (κορεσμός) φέρνει σκόρο...».

Πηγή: “Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης”, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου, εκδ. Θεομόρφου, Β΄ έκδοση, σελ. 158-159

Εάν ήμασταν απλοί σάν τά παιδιά...

  Εὰν ήμασταν απλοὶ σάν τά παιδιά, ὁ Κύριος θά ἔδειχνε σ' ἐμᾶς τόν Παράδεισο, θά ἐβλέπαμε Αυτὸν ἐν τῆ δόξῃ τῶν Χερουβεὶμ καί τῶν Σεραφεὶμ καί πασῶν τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων καί τῶν Ἁγίων! Αλλὰ δέν εἴμαστε ταπεινοί καί γιά αυτὸ βασανίζουμε καί τούς εαυτοὺς μας καί τούς ἄλλους, ὅσοι ζοῦν μαζί μας.

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

εδώ

«Λες του άλλου σ’ αγαπώ και φρικάρει»

Κωνσταντίνος Γανωτής

 Βλέπω τους νέους να στέκονται μουδιασμένοι μπροστά στην κλήση να κάνουν οικογένεια. Ίσως λαχταρούν ν’ αγαπήσουν και φοβούνται. 

Μια κοπέλα εξομολογείται: «Λες του άλλου σ’ αγαπώ και φρικάρει». Ακούτε; Φρικάρει! Πώς μπόρεσε η αγάπη να συνδυαστεί με τη φρίκη!

Έτσι αρκούνται σε μια επιδερμική επισκόπηση και λογαριάζουν τις στιγμές (στιγμές!) ηδονής, που μπορούν ν’ αποσπάσουν. Κι ύστερα ν’ ακολουθεί η βασανιστική διάρκεια του τίποτα, του κενού της πλήξης, πρόξενου της κατάθλιψης.
Όλοι σχεδόν οι σημερινοί νέοι κατέχονται από τη θλίψη της αποτυχίας του έρωτα. Και η θλίψη γίνεται έκπληξη ύστερα από την τόση διαφήμιση του μόνου σχεδόν προϊόντος της απελευθέρωσης των ηθών, που επεδίωξε και πέτυχε ο σύγχρονος προοδευτισμός.

Γι’ αυτό δεν στοχάζονται οι νέοι μας σήμερα, δεν θέλουν να σκέφτονται ειλικρινά και παραδίδονται μόνο στα κλισέ των συνθημάτων ή ρεμβάζουν με ή χωρίς ναρκωτικά.

Και ο πιο ψυχρόαιμος στοχαστής της σημερινής πολιτιστικής πραγματικότητας δεν μπορεί να μην εκπλαγεί με τη γενική και θεαματική αποτυχία του ανθρώπου να διασώσει την ευτυχία του. Και είναι τόσο φυσικό, λ.χ. στο τόσο ευαίσθητο αίσθημα του έρωτα, να περιμένει ο άνθρωπος να βρει την ευτυχία του, ώστε η αποτυχία του αυτή ακριβώς σ’ αυτό το θέμα να είναι κεφαλαιώδης. Ο άνθρωπος του πολιτισμού είναι ο εραστής της μοναξιάς του. Σκαρώνει μια βιοθεωρία για την ευτυχία του και πάει ν’ αναγκάσει τον κόσμο να επαληθέψει τη θεωρία του.

Για την ειρήνη στην οικογένεια (Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα)

  Σύμφωνα με τον γέροντα Θαδδαίο, οι σχέσεις στην οικογενειακή ζωή εξαρτώνται πολύ από το πόσο τα μέλη της οικογένειας περιφρουρούν τις σκέψεις τους.

 Δημοσιεύουμε επιστολή του Γέροντα που απευθύνεται σε μια γυναίκα που θλιβόταν για τη σχέση της με τον αδερφό και την κουνιάδα της, καθώς αυτοί φέρονταν άσχημα στη μητέρα της και την πεθερά της. Η γυναίκα έστειλε γράμμα στον π. Θαδδαίο και εκείνος τη συμβούλεψε αποκαλύπτοντας τα βαθύτερα συναισθήματα και τις ενδόμυχες σκέψεις των μελών της οικογένειας. Η γυναίκα υπάκουσε και η κατάσταση στην οικογένεια άλλαξε ριζικά.

Η επιστολή του Γέροντα:
Ευγενική ψυχή, αγαπημένη στον Κύριο,
Διάβασα το μεγάλο γράμμα σου. Είσαι υπερευαίσθητη και όλοι όσοι είναι υπερευαίσθητοι υποφέρουν πολύ στη ζωή τους, γιατί δίνουν υπερβολική σημασία στις συνθήκες και τις ταλαιπωρίες που τους έρχονται στη ζωή.
Επειδή περιμένεις ενδιαφέρον και κατανόηση από όλους, ειδικά από τη δική σου οικογένεια, γι’ αυτό υποφέρεις πολύ.

Πρέπει όμως πάντα να εμβαθύνεις. Όταν μια μητέρα παντρεύει τον γιο της, η νύφη της μπορεί να είναι ένας άγγελος καλοσύνης, αλλά η πεθερά δεν μπορεί να την αντέξει, επειδή η νύφη «απήγαγε» τον γιο της. Είναι φυσικό για τον σύζυγο να στραφεί στη γυναίκα του, και οι γονείς να μένουν έξω από αυτή τη σχέση, αλλά η μάνα αυτό δεν το υποφέρει. Στην ψυχή της δεν αντέχει τη νύφη της. Εξωτερικά μπορεί να φαίνεται σαν η καλύτερη σχέση νύφης- πεθεράς, αλλά δυστυχώς, κανείς δεν χρειάζεται να μας πει με λόγια εάν κάποιος μας αγαπά ή δεν μας αγαπάει. Είναι κάτι που απλά το νιώθεις και πράγματι μεταξύ της πεθεράς και νύφης δημιουργείται συχνά ένας πνευματικός πόλεμος μπορεί να διαρκεί μέχρι το τέλος της ζωής της.

Αυτό συμβαίνει γιατί η νύφη δεν ξέρει το μυστικό της ζωής, ότι πρέπει να αγαπά την πεθερά της περισσότερο από τη μητέρα της. Η πεθερά θα συνεχίσει να κάνει ψυχολογικό πόλεμο στη νύφη της για κάποιο διάστημα, αλλά στο τέλος θα αναγκαστεί να καταθέσει τα όπλα της, γιατί δεν υπάρχει δύναμη που θα μπορεί για πολύ να αντιστέκεται στην αγάπη. Όταν η πεθερά δει ότι δεν υπάρχει αντίσταση από τη νύφη της, αλλά ότι την περιβάλλει συνεχώς με αγάπη, τότε θα αγαπήσει την νύφη της πολύ περισσότερο από τον γιο της, γιατί τώρα βλέπει στη νύφη της άλλο ένα παιδί που την αγαπάει πολύ.

Δύσκολα κανείς συνειδητοποιεί και αποδέχεται αυτό το μυστικό, αλλά υπάρχουν τέτοιες νύφες όπου ανάμεσα σε αυτές και τις πεθερές τους βασιλεύει η τέλεια θεϊκή αγάπη.

Ακόμη θα πρέπει να καταλάβεις ότι η κουνιάδα σου δεν μπορεί να αντέξει ότι ο σύζυγός της, ο αδερφός σου δηλαδή, είναι ευγενής και φιλόξενος προς εσένα και τη μητέρα σου. Οπότε να αποδεχθείς ότι ο αδερφός σου πρέπει να δείχνει αγενής με εσένα και τη μητέρα του, προκειμένου να διατηρήσει την αρμονία του γάμου του.
Εσύ, ως ευσεβής ψυχή, πρέπει να συλλάβεις και να κατανοήσεις όλα αυτά, και να μην παίρνεις κατάκαρδα τις προσβολές που σου κάνουν οι συγγενείς, οι στενοί φίλοι και οι εχθροί σου, αλλά να τους συγχωρήσεις από τα βάθη της καρδιάς σου και έτσι θα είσαι σε θέση να διατηρήσεις την ειρήνη στην καρδιά και την ψυχή σου.

Συγχώρεσε τους πάντες μέσα από την καρδιά σου και από εδώ και πέρα μην κάνεις πνευματικό πόλεμο με καμία ψυχή και τότε θα έχεις την ειρήνη του Θεού μέσα σου και αυτή η ειρήνη θα ακτινοβολεί από εσένα προς όλες τις κατευθύνσεις, ειδικά προς αυτούς με τους οποίους έρχεσαι συχνά σε επαφή.
Εύχομαι ειρήνη και χαρά και ό,τι καλύτερο σε όλους από τον Κύριό μας και την Υπεραγία Μητέρα του Θεού.
Αρχιμ. Θαδδαίος και οι αδελφοί αυτού.
(Πηγή: ifamnews.com)

* Ο γέρων Θαδδαίος γεννήθηκε στην πόλη Πέτροβατς της Σερβίας το 1914. Η ζωή του υπήρξε γεμάτη δοκιμασίες. Χειροτονήθηκε ιερομόναχος το 1938. Διακόνησε σε πολλές μονές και επαρχίες της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας καταλήγοντας στη μονή της Βιτόβνιτσα. Ο γέρων καλούσε διαρκώς το λαό του σε μετάνοια, προσευχή και νηστεία με στόχο την πνευματική και ηθική κάθαρση. Επέμενε στο διαρκή πόλεμο κατά των λογισμών και των κακών πράξεων καλώντας στην προσήλωση στις αγαθές σκέψεις και έργα έναντι των συνανθρώπων μας. Η μεγάλη πνευματική εμπειρία του, η πραότητά του και η καλοσύνη του τον ανέδειξαν ως έναν από τους πλέον φημισμένους πνευματικούς πατέρες τόσο στη Σερβία όσο και σε άλλες ορθόδοξες χώρες. Απεβίωσε το 2003 έχοντας προσφέρει ανεκτίμητο έργο στην πνευματική διακονία του λαού του.

πηγή

Η ποδιά της γιαγιάς (αφιερωμένο, σε όλες τις αγαπημένες γιαγιάδες μας)

Μέσα στην ποδιά της γιαγιάς,κρύβεται ολάκερη Θεολογία.....
Πόσα χτυποκάρδια δεν έχει αφουγκραστεί.....
Πόσα δάκρυα δεν έχει σκουπίσει....
Πόσα χαμόγελα δεν έχει σκορπίσει...
Πόση θαλπωρή δεν έχει προσφέρει...
Η ποδιά της γιαγιάς, δεν είναι απλά ένα πανί που μυρίζει νοστιμιές,
είναι μια αγκαλιά που μοσχοβολά Αγάπη!!!..

Ioannis Papadimitriou

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

  Αν ρωτήσετε εφήβους τι είναι έρωτας, πιθανότατα θα δυσκολευτούν να σας απαντήσουν. Οι περισσότεροι θα μείνουν στο "μου αρέσει κάποιος/α", "θέλω κάποιον/α", "είμαι κολλημένος/η σε κάποιον/α", "τον/την σκέφτομαι συνέχεια", αλλά δύσκολα θα ακούσετε την απάντηση "δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν/ή". Και ακόμη πιο δύσκολα θα μπορέσετε να πάρετε απάντηση που να συνδέει τον έρωτα με την αγάπη. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Κι όμως, σε "γιορτές" ερωτευμένων οι περισσότεροι/τες δεν θα αρνηθούν να συμμετάσχουν, ούτε θα λείψουν τα κρυφόγελα, όταν τους ρωτήσεις.

  Όλα αυτά δεν έχουν προκύψει τυχαία. Ζούμε σε μια εποχή στην οποία ο έρωτας έχει ταυτιστεί με το σώμα, με την εμφάνιση, με την σεξουαλικότητα και μόνο. Το "μαζί" δεν συνδέεται με την ολότητα του ανθρώπου, με το σώμα και την ψυχή ως ενότητα. Έτσι, ο έρωτας δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από την σωματική, την σαρκική του απολυτότητα. Ίσως δεν χρειάζεται και συναισθήματα. Αρκεί το γούστο. Όταν ένας ολόκληρος κόσμος, και τηλεοπτικός και διαδικτυακός και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, ασχολείται μόνο με την προβολή ζευγαριών χωρίς έκφραση συναισθημάτων, αλλά μόνο με την παρουσία τους σε κοινωνικές εκδηλώσεις ή με χωρισμούς, όταν παραδείγματα πιστότητας σε ζευγάρια γίνονται ολοένα και πιο σπάνια, τότε γιατί η νεώτερη γενιά, η οποία λειτουργεί μιμητικά, να νοιαστεί να δει, να μάθει, να νιώσει τι σημαίνει έρωτας αληθινά;

Ας μην ξεχνούμε και την φοβία της Εκκλησίας να μιλήσει για τον έρωτα ως συστατικό στοιχείο του γάμου, της σχέσης, της από κοινού ζωής, μήπως και κατηγορηθεί για ήττα από το κοσμικό φρόνημα. Αν ο Δημιουργός του κόσμου και του ανθρώπου μάς ήθελε ανέραστους, δεν θα έλεγε "ποιήσωμεν τω ανθρώπω βοηθόν κατ' αυτόν", αλλά θα αρκούνταν στη δημιουργία ενός μηχανισμού αναπαραγωγής. Δεν θα ευλογούσε τον έρωτα και την αγάπη στα πρόσωπα του άνδρα και της γυναίκας, όχι για να πληθυνθεί μόνο ο άνθρωπος, αλλά για να μπορέσει να συνοδοιπορήσει στην οδό της βασιλείας του Θεού, κατεξοχήν οδό αγάπης. Όταν ιδανικό των πολλών στην εκκλησιαστική ζωή είναι ο μοναχισμός και μόνο αυτός, τότε ποια αντίβαρα στην ανέραστη ή την ταυτισμένη με την σωματικότητα εποχή μας, μπορούμε να αντιτάξουμε ως πρότυπα για τα παιδιά μας;

"Τίμιος ο γάμος και η κοίτη αμίαντος", μας λέει η φωνή του αποστόλου Παύλου. Έχει τιμή ο γάμος διότι είναι καρπός του έρωτα και χαρακτηρίζεται από την πιστότητα του ενός απέναντι στον άλλον. Ότι ο άλλος είναι ο άνθρωπός του. Η χαρά της ομόνοιας και της ενότητας. Ότι μέσα από τον έρωτα που γίνεται συνύπαρξη ευλογημένη από τον Θεό ο άνθρωπος μαθαίνει να εκκόπτει το ίδιον θέλημα. Μαθαίνει να ανέχεται εν αγάπη. Μαθαίνει να βαστάζει τα βάρη του άλλου. Κι αυτός είναι ο σκοπός κάθε ασκητικότητας μέσα στην Εκκλησία. Αλλά τούτο δεν γίνεται χωρίς συναίσθημα. Χωρίς λαχτάρα κοινωνίας. Χωρίς υπέρβαση του εγώ. Χωρίς λόγο με τον άλλο. Χωρίς μετοχή όλης της ύπαρξης, του σώματος και της ψυχής στην ηδονή και την οδύνη της σχέσης. Χωρίς νίκη κατά του θανάτου που μας λέει "εγώ και μόνο εγώ".

Αντί για φοβικά σύνδρομα λοιπόν ή για προσποίηση με το πρόσχημα ότι ο έρωτας είναι της αμαρτωλότητας, ας επιλέξουμε να μιλήσουμε και να δείξουμε τον πληρωτικό της ύπαρξης έρωτα, που γεννά νόημα αγαθότητας και ζωής που μοιράζεται για να μην είναι κλεμμένη (Στ. Σπανουδάκης).

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"στο φύλλο της Τετάρτης 15 Φεβρουαρίου 2023

πηγή