Παρασκευή 9 Αυγούστου 2019

Μια ζεστή κουβέντα

Της ΝΑΥΣΙΚΑΣ ΙΕΣΣΑΙ – ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Πόσο καιρό έχω να σε δω…Μου ‘λειψες…το ξέρεις; Μου ‘πε, κοιτώντας με στα μάτια, η γειτόνισσα μου, καθώς απαντηθήκαμε στον δρόμο. Και να σας πω…ξαφνιάστηκα. Είμαστε πια μαθημένοι στις βιαστικές φράσεις-κλισέ:
 «Τι κάνεις; Τι κάνεις; Καλά; Χαίρομαι…». Με την τελευταία λέξη, ν’ ακούγεται από απόσταση συνήθως. Γιατί εκείνος που την είπε, είχε κιόλας εξαφανιστεί. Ήταν ακόμα τόσο τρυφερός ο τρόπος που το είπε που δε σ’ άφησε υποψία, πως μπορεί να ήταν μια απλή φιλοφρόνηση. Το βράδυ, πριν κλείσω τα μάτια, καθώς γυροφέρνω τα περιστατικά της ημέρας στο νου μου, διαπίστωσα πως εκείνο το «μου ‘λειψες», είχε περάσει από τα αυτιά μου στην καρδιά μου κατευθείαν και την κράτησε ζεστή, όλες τις ώρες. Μου χε δώσει ένα ξέχωρο κέφι. Ναι, αυτή η ζεστή κουβέντα, είχε μια δυναμική, που με ενεργοποίησε ιδιαίτερα εκείνη την ημέρα. Για σκέψου…ψιθύρισα κι είναι τόσο απλό.

  Την Τρίτη, τρέχαμε στη φαρδιά λεωφόρο, μέσα στο αυτοκίνητο μιας ξαδέλφης, μας σταμάτησε το κόκκινο φανάρι. Η ξαδέλφη μου κατέβασε γρήγορα το τζάμι της. είχε δει το μικρό που ερχόταν βολίδα προς τα μας με τα χαρτομάντιλα που πουλούσε μέσα σε ένα ρηχό πανέρι. Έβγαλε το χέρι της, ακούμπησε ένα κέρμα ανάμεσα στα πακετάκια, ύστερα χάιδεψε – με μητρική θα ‘λεγα στοργή – το κεφαλάκι του μικρού και του είπε: «Άκουσε με…να προσέχεις… να προσέχεις πολύ σε παρακαλώ…έτσι;», και του ‘κλεισε το μάτι. Το παιδί χαμογέλασε. Να ‘χε άραγε εισπράξει άλλη παρόμοια ανησυχία για την «ασήμαντη» ζωούλα του; για σκέψου…συλλογιστικά κι είναι τόσο απλό…

 Στο σούπερ-μάρκετ, το Σάββατο, κάτι παρόμοιο. Ουρά στο ταμείο 5. Ένας – δύο ζητούσαν να περάσουν μπρός, για τι είχαν μόνο ένα κουτί γάλα στο χέρι ή ένα πακέτο ζάχαρη. Εμείς οι άλλοι υπερασπιζόμασταν με φωνές διαμαρτυρίας την πολύτιμη προτεραιότητα μας. Η ταμίας ανεβοκατέβαζε σβέλτα τα δάκτυλα πάνω στα πλήκτρα της ταμειακής, γεμάτη ένταση, προσπαθώντας να μας εξυπηρετήσει. «Τι είσαι εσύ κορίτσι μου, τι είσαι εσύ…αετός…δεν πιάνεσαι…είσαι το πιο γρήγορο ταμείο του σούπερ-μάρκετ…» είπε ο κύριος μπροστά από μένα, χαριτολογώντας. Η ταμίας κοκκίνισε ελαφρά και χαμογέλασε με ανακούφιση. Να που κάποιος πρόσεξε την προσπάθεια της. για σκέψου…και ήταν τόσο απλό…

«Μου αρέσει η επιλογή σου…έχεις φίνο γούστο…». «Με πόση δεξιοτεχνία το κάνεις αυτό….». «Τι έξυπνα το χειρίστηκες το θέμα…Πως τα κατάφερες; Δεν ήταν εύκολο…». «Καλό δρόμο να έχεις…Η Παναγιά μαζί σου…». Είναι λίγες ζεστές κουβέντες, που άρπαξε το αυτί μου και τις περιμάζεψα, στις μέρες που πέρασαν….Εγκλωβισμένοι στα δικά μας, δεν σηκώνουμε τα μάτια, να ανταμώσουμε τα μάτια του άλλου…Δεν νοιαζόμαστε για πέρα από τις δικές μας υποθέσεις. Παγιδευμένοι για καλά, στα γρανάζια της βιασύνης και του άγχους, βιαστικοί στο τηλέφωνο, βιαστικοί στο δρόμο, βιαστικοί στην κάθε συνάντηση με το άλλο πρόσωπο. Κι όμως είναι τόσο απλό. Να θυμίζουμε στον άλλον με μια μας ζεστή κουβέντα, πως είναι κάτι σπουδαίο. Μοναδικό και πολύτιμο. Το ‘χουμε ανάγκη όλοι. «Γεια σου χαρά μου…Πως σου πάει αυτό το χρώμα…».


*Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Δεκέμβριο του 2004
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Τρίτη 6 Αυγούστου 2019

Όσο και εάν σήμερα φαίνεται παράδοξο υπάρχουν ακόμα τέτοια ζευγάρια(μία μικρή ζύμη)που ''ανάμεσα'' τους έχουν τον Χριστό!



Και καθώς ο ιεροψάλτης  καταλήγει τον απόστολο του Γάμου με την γνωστή φράση«η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» βλέπεις στα πρόσωπα των καλεσμένων(ναι, δυστυχώς σαν καλεσμένοι σε ένα κοινωνικό γεγονός εκφράζονται μιας και ελάχιστοι είναι οι εν προσευχή σιωπούντες) μια λυσσασμένη αδημονία να πατήσει η νύφη το γαμπρό και εάν μάλιστα επιτευχθεί
απλώνεται διάχυτα στο εκκλησίασμα ένα χαιρέκακο χαμόγελο βγαλμένο από την ταινία ''Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα''(με το Αντωνάκη.....χωρίς το ''μου'' πλέον)......
  Το αποκορύφωμα φυσικά της εκκοσμίκευσης του μυστηρίου τούτου είναι το ρύζι (όχι δεν είναι παράδοση της Εκκλησία μας), είναι απίστευτη η αβυσσαλέα μανία μερικών που τεντώνονται για να βρουν καλύτερο ''στόχο''.....

Όλα όμως ξεκινούν από πριν...
Βλέπεις η Δύση έχει τα bachelor  η Ορθόδοξη Ανατολή (μας τον λέγει ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος) παρότρυνε τους μελλόνυμφους να περάσουν λίγο διάστημα ο άνδρας σε ανδρικό και η γυναίκα σε γυναικείο μοναστήρι (να δοκιμαστούν λίγο  στην υπακοή, στην κοπή του θελήματος-εγώ)

Όσο και εάν σήμερα φαίνεται παράδοξο υπάρχουν ακόμα τέτοια ζευγάρια(μία μικρή ζύμη)που ''ανάμεσα'' τους έχουν τον Χριστό!


Η φώτο  είναι μία δεύτερη εκκλησιολογική απάντηση στην κοσμική οπτική  του μυστηρίου του γάμου (η Πρώτη, όταν κάποτετο μυστήριο του Γάμου  γινόταν μέσα στην Θεία Λειτουργία!)

Ioannis Papadimitriou

Παρασκευή 2 Αυγούστου 2019

«Φέρτε τα παιδιά στην εκκλησία κι ας κάνουν φασαρία !»


 Όταν την περασμένη Παρασκευή, ο 34χρονος ελληνορθόδοξος ιερέας, πατέρας Μιχαήλ, έκανε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την οποία έστελνε μήνυμα προς τους νεαρούς γονείς, παρακινώντας τους να πηγαίνουν τα «φασαριόζικα» παιδιά τους στην εκκλησία, ούτε ο ίδιος φανταζόταν ότι τα λόγια του θα γίνονταν viral και θα χτυπούσαν μια τόσο «ευαίσθητη χορδή» για εκατοντάδες ελληνορθόδοξους γονείς, οι οποίοι αμέσως άρχισαν να μοιράζονται μαζί του τις εμπειρίες και τους φόβους τους που, τελικά, τους αποθαρρύνουν από το να φέρνουν τα παιδιά τους στην εκκλησία, γράφει σε εκτενές του άρθρο το neoskosmos.com.
 «Θέλω να ξέρετε ότι και παρατηρώ και βλέπω και νιώθω την αγωνία σας όταν τα παιδιά σας αρχίζουν να κάνουν φασαρία ή γίνονται ανυπόμονα μέσα στην εκκλησία και νιώθω την ανάγκη να σας εκφράσω τον σεβασμό και τον θαυμασμό μου για το θάρρος σας και την προσπάθεια που κάνετε να τα έχετε υπό έλεγχο κατά τη διάρκεια της λειτουργίας» λέει ο ιερέας, ο οποίος είναι σήμερα ένας από τους πιο δημοφιλείς και αγαπητούς ιερείς στην Αδελαΐδα. «Θαυμάζω το γεγονός πως κάνετε ό,τι περνά από το χέρι σας για να τα απασχολείτε και μην νομίζετε ότι κατά τη διάρκεια της λειτουργίας δεν βλέπω και εγώ τα βλέμματα που στέφονται προς το μέρος σας, αποδοκιμάζοντας τη συμπεριφορά των παιδιών σας και τα κεφάλια που γυρνούν επιδεικτικά και σας κάνουν να νιώθετε ντροπή όταν εσείς οι ίδιοι έχετε το θάρρος να έρθετε κοντά μας με τα παιδιά σας και, ταυτόχρονα, προσπαθείτε να συγκεντρωθείτε και να συμμετέχετε στο μυστήριο και την λειτουργία» λέει ο πατέρας Μιχαήλ.

Με αυτό το τρόπο στέλνει συνάμα το δικό του μήνυμα και σε εκείνους που πολλές φορές χάνουν την υπομονή τους όταν τα μικρά παιδιά δεν «κάθονται ήσυχα» μέσα στην εκκλησία καλώντας τους να έχουν περισσότερη υπομονή και να μην παθαίνουν «αμνησία» αλλά να έχουν πάντα στο μυαλό τους τα δικά τους παιδικά χρόνια και την εποχή που εκείνοι ήταν νεαροί γονείς και αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα.

«Τα παιδιά είναι ευλογία από το Θεό και δεν θα μπορούσα να νιώθω μεγαλύτερη περηφάνια από αυτή που νιώθω όταν τα βλέπω διστακτικά να μπαίνουν στον οίκο του Θεού την ίδια στιγμή που οι γονείς προσπαθούν να τα βοηθήσουν να καταλάβουν το νόημα της λειτουργίας» λέει ο πάτερ Μιχαήλ ο οποίος είναι γιος ενός από τους πρώτους ιερείς της Ελληνορθόδοξης εκκλησίας στη Νότια Αυστραλία.

«Ως ιερέας δεν υπάρχει μεγαλύτερη εσωτερική ευτυχία από το να δίνω στα μικρά παιδιά, την Θεία Κοινωνία, την οποία τελικά εκείνα αξίζουν περισσότερο από τον καθένα μας. Τα παιδιά σας με την αθωότητα τους μας διδάσκουν πώς ακριβώς πρέπει όλοι εμείς αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε μια θέση στο Βασίλειο του Θεού και είναι δική μας η χαρά και η τιμή να τα έχουμε κοντά μας γι’ αυτό πρέπει να στηρίζουμε τους νέους γονείς που παρά τις δυσκολίες και το άγχος που βιώνουν εκείνη την ώρα, επιλέγουν να φέρουν τα παιδιά τους στην εκκλησία και ας μοιάζει πολλές φορές ότι όλη αυτή η προσπάθεια είναι εν πολλοίς μάταιη».

Στο μήνυμά του ο ιερέας κάνει ιδιαίτερη μνεία σε εκείνους τους πιστούς που κατά την διάρκεια της λειτουργίας προσπαθούν, είτε με ένα χαμόγελο είτε με ένα νεύμα επιδοκιμασίας, να δώσουν θάρρος στους νέους γονείς και τους καλεί να συνεχίσουν να δείχνουν την καλοσύνη και την υποστήριξη τους σε εκείνους που την δεδομένη στιγμή τη χρειάζονται.

«Πολλοί είναι αυτοί που επιθυμούν διακαώς να σας βοηθήσουν, απλώς δεν ξέρουν τον τρόπο και να είστε σίγουροι ότι εκείνη την ώρα προσεύχονται για σας και τα παιδιά σας. Δεν είστε μόνοι και είμαστε όλοι εδώ μαζί σας. Να θυμάστε ότι χωρίς τα μικρά παιδιά, η εκκλησία μας θα χαθεί» καταλήγει ο κ. Μιχαήλ.

«Εγώ πρώτη παραδέχομαι ότι δεν φέρνω τον μικρότερο γιο μου στην εκκλησία γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Ντρέπομαι να αντικρύσω τα βλέμματα αποδοκιμασίας και τα σχόλια, αλλά πλέον νιώθω ανακούφιση διαβάζοντας αυτά τα λόγια και σίγουρα θα προσπαθήσω και πάλι να φέρω τα παιδιά μου στην εκκλησία» έγραψε μια χρήστης, μητέρα τριών ανήλικων παιδιών.

«Πριν ασπαστώ την ορθοδοξία, όταν έμπαινα σε μια εκκλησία συχνά αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν ένα παιδί να θέλει να έρθει μέσα στον οίκο του Θεού όταν νιώθει ότι δεν είναι ευπρόσδεκτο. Αν το απορρίψουμε από μικρό πώς περιμένουμε να θέλει να συμμετέχει όταν γίνει ενήλικας» λέει ακόμα ένας χρήστης που πρόσφατα αποφάσισε να γίνει χριστιανός ορθόδοξος.

«Τα παιδιά είναι πραγματική ευλογία. Εμείς οι ενήλικες γεμάτοι πάθη, κακίες και αμαρτίες είμαστε εκείνοι πρέπει να μιμηθούμε την αγνότητα και την αθωότητα των παιδιών και να είμαστε υπομονετικοί όταν μπορεί εκείνα να κουράζονται και να κάνουν φασαρία, να κλαίνε ή να μην κάθονται φρόνιμα μέσα στην εκκλησία. Όταν οι γονείς τα φέρνουν με ευλάβεια και ειλικρίνεια να λάβουν την θεία κοινωνία, εκεί καταλαβαίνουμε το μεγαλείο της ύπαρξης τους», έγραψε ένας άλλος χρήσης».

«Είχα ανάγκη να ακούσω αυτά τα λόγια. Ως μητέρα ενός δίχρονου αγοριού, το να έρθω στην εκκλησία την Κυριακή δεν είναι πάντα ό,τι πιο εύκολο. Σας παρακαλώ μη μας κρίνετε. Απλά και εμείς προσπαθούμε» έγραψε μια νεαρή μητέρα.
«Είμαστε πολύ τυχεροί που σας έχουμε κοντά μας πάτερ και ευχαριστούμε που μας υποδέχεστε στην εκκλησία με τόση αγάπη και κατανόηση. Ειδικά για εμάς που έχουμε παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και κάποιες φορές η παρουσία τους μπορεί να διακόπτει τη ροή της λειτουργίας, αυτά τα λόγια είναι βάλσαμο» έγραψε ο πατέρας ενός μικρού αγοριού.

https://www.orthodoxianewsagency.gr

Η υπεράσπιση της ζωής του αγέννητου παιδιού σκοταδιστικός μεσαίωνας ή ύψιστη έκφραση πολιτισμού και ανθρωπισμού; (Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 29η Ιουλίου 2019
Image result for abortion
Όταν σκοτώσεις ένα ζώο (κακώς αν το κάνεις) πας φυλακή και πληρώνεις υπέρογκο πρόστιμο, ενώ αν σκοτώσεις ένα παιδί, το οποίο δεν είχε την τύχη να γεννηθεί, παίρνεις εύσημα και θεωρείσαι«ανθρωπιστής», «δημοκράτης» και «υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»! Αυτή είναι η τραγική πραγματικότητα της σύγχρονης κοινωνίας, η οποία βιώνει προφανώς την χειρότερη πνευματική και ηθική κατάπτωση της ανθρώπινης ιστορίας, όπου η ανθρώπινη ζωή κατάντησε απίστευτα «φθηνή», τόσο φθηνή, η οποία υστερεί σε σχέση με τη ζωή των ζώων!
 Θέμα της παρούσας ανακοίνωσής μας είναι ο, ακατανόητος από υγιείς νόες, θόρυβος για την πρόσφατη καθιέρωση, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας μας, «ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΕΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ» και η οποία θα «εορτάζεται», σύμφωνα με την ανακοίνωσή της, την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα. 
Η αγία μας Εκκλησία αντιμετωπίζοντας με τρόμο, φρίκη και δέος την ανελέητη σφαγή χιλιάδων αθώων παιδιών στις μήτρες των «μανάδων» τους από δολοφονικά χέρια επαγγελματιών μαιευτήρων, με έξοδα των (αδειανών) ασφαλιστικών ταμείων, θέσπισε να θυμόμαστε μια μέρα του χρόνου αυτές τις τραγικές υπάρξεις και να προβληματιζόμαστε για το ανείπωτο αυτό έγκλημα. Η Εκκλησία μας ακόμη, θέσπισε αυτή την ημέρα μνήμης και για έναν άλλο σοβαρότατο λόγο, να μας κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για τον διαφαινόμενο αφανισμό του Γένους μας, καθ’ ότι, από τη μια μεριά οι περισσότερες από 300.000εκτρώσεις το χρόνο και η δραματική αποφυγή της τεκνογονίας κατέστησαν την πατρίδα μας «χώρα γερόντων», και μάλιστα σε ένα τρομακτικό και επικίνδυνο γεωστρατηγικό σημείο της γης.
 Επίσημες στατιστικές βεβαιώνουν ότι οι θάνατοι υπερβαίνουν κατά πολύ τις γεννήσεις. Ο πληθυσμός της Ελλάδος μειώνεται και γερνά με γοργούς ρυθμούς, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την διαιώνιση του Έθνους μας, την άμυνα της χώρας, την κοινωνική ασφάλεια, την αποτροπή εποικισμού από αλλοεθνείς, κλπ.!
Για να δείξουμε το φοβερό μέγεθος του προβλήματος των εκτρώσεων στην πατρίδα μας, μόνο ετούτο θα αναφέρουμε: από την μεταπολίτευση και δώθε, κατακρεουργήθηκαν και πετάχτηκαν στους υπονόμους, περισσότερα από 13.000.000 αγέννητα ελληνόπουλα! Μια Ελλάδα και πλέον, αφανίστηκε μέσα σε 45 χρόνια! Τέτοια ανείπωτη τραγωδία, εν καιρώ ειρήνης, δεν βίωσε ποτέ στο μακραίωνο παρελθόν της η Πατρίδα μας!

Αυτό λοιπόν το εφιαλτικό σκηνικό ώθησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδοςκ. Ιερώνυμο και τα μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας μας να πάρουν τέτοια απόφαση, πραγματικά ιστορικής σημασίας, τους οποίους συγχαίρουμε δημοσίως. Η ανακοίνωσή της χαροποίησε τους πιστούς, όχι όμως και τους απίστους και εκκλησιομάχους, οι οποίοι «φρόντισαν» να κάμουν βαρύγδουπα «διαβήματα» για την «οπισθοδρομικότητα» αυτή, όπως την χαρακτήρισαν. Η κριτική και η όποια αντίδραση στον ειδεχθή φόνο, στη κατακρεούργηση του ανυπεράσπιστου αγέννητου παιδιού, χαρακτηρίστηκε ως «καταπάτηση των δημοκρατικών κατακτήσεων», ως «καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των γυναικών να αυτοδιαθέτουν το σώμα τους», ως «επιστροφή στην ακροδεξιά», λες και η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής είναι «προνόμιο» πολιτικής επιλογής!

Η πρώτη και άμεση ανακοίνωση μας ήρθε από τον πολιτικό σχηματισμό ΚΙΝΑΛ,

Η αποδοχή της ατέλειας ως τελειότητα

Related image
Είσαι όμορφη όταν μπορώ να αποδεχτώ την ατέλεια σου ως τελειότητα και να μπορώ αυτό να το αποδεχτώ μέχρι θανάτου.

Αυτό είναι τελικά που αγαπάμε στον άλλον. Όταν όχι μόνο δεν με ενοχλεί η ατέλεια σου αλλά στα μάτια μου μοιάζει μια υπέροχη τελειότητα. Με μια τέτοια στάση αποδοχής οικοδομεί το ζευγάρι τα σκαλοπάτια για τη Βασιλεία των Ουρανών. 

Μην σε ενοχλεί αν νιώθεις ότι είσαι κοντή, χοντρή, με κάποια σημάδια ή αναπηρία.
Είσαι πανέμορφη στα μάτια του Θεού και εκεί έξω για κάποιον είσαι ό,τι ομορφότερο υπάρχει. Αν δεν τον έχεις βρει θα τον βρεις και να μην τον βρεις υπάρχει Εκείνος που είσαι τα πάντα γι’ Αυτόν...Ο Νυμφίος Χριστός . Στον καθρέφτη του Παραδείσου η ατέλεια μεταμορφώνεται σε τελειότητα διότι ο Δημιουργός τελειοποιεί τα πάντα.

Μην σε ενοχλεί η εμφάνιση σου , μην προσπαθείς να κάνεις αλλαγές για τα μάτια του κόσμου. Μείνε μέσα στην αυθεντικότητα και στην εσωτερική ομορφιά , η οποία είναι αυτή που θα τελειοποιήσει και το εξωτερικό κάλλος. Την ομορφιά δεν την βλέπουμε αλλά την μυρίζουμε όπως στα λουλούδια.
Ποιος είναι ο ορισμός στο τι είναι όμορφο; Δεν υπάρχει απάντηση...Η ομορφιά βιώνεται μέσα στην καρδιά και όχι στα περιοδικά. Μην σε απασχολεί λοιπόν το ερώτημα αν και πως μπορώ να βγω στην παραλία έτσι που είμαι. Μπορείς να αντικρίσεις τον Χριστό με την εσωτερική σου παρουσία ; Μπορείς να αγαπήσεις ; Να συγχωρέσεις; Είσαι τότε ο πιο όμορφος άνθρωπος στον κόσμο…. Μια ομορφιά που δεν έχει τα χρώματα από τα κοσμικά make-up αλλά έχει τα χρώματα από την παλέτα του παραδείσου….

π. Σπυρίδων Σκουτής

πηγή