«Μητέρα, απόψε είδα ένα όνειρο καί δέν φεύγει από τό μυαλό μου. Ήμουν στό σπίτι καί μπήκε ένας νεαρός, 2-3 χρόνια μικρότερος μου, καί μου είπε: Είμαστε αδέλφια. Αλλ' εμένα η μητέρα μας δέν μέ άφησε νά είμαι μαζί σου σήμερα. Δέν μέ άφησε νά παίξω ποτέ μαζί σας, νά γελάσω καί νά κλάψω.
Τότε εγώ του απάντησα ότι δέν έχω αδελφό. Μόνο μιά αδελφή 2 χρόνια μεγαλύτερη. Αυτός όμως επέμενε καί μου είπε νά σέ ρωτήσω τί έκανες κάποιο πρωινό του Μαρτίου καί νά σου πω ότι, όπως μεγαλώσαμε εμείς, θά μεγάλωνε κι αυτός»...
Η μητέρα, όταν άκουσε αυτά, λιποθύμησε! Καί, όταν συνήλθε, ομολόγησε στά παιδιά της τί είχε κάνει εκείνο τό πρωινό... Ότι δηλαδή, όταν έμεινε έγκυος στό 3ο «παιδί» τους, τό συζήτησαν μέ τόν άνδρα της, τήν αδελφή της καί μιά φίλη, όπως γίνεται συνήθως, καί αποφάσισαν νά μή γεννηθεί αυτό τό παιδί. Έτσι προχώρησαν στήν έκτρωσή του.
Η μητέρα αισθανόταν άσχημα καί γιά χρόνια ο Πνευματικός δέν της επέτρεπε τή θεία Κοινωνία. Αλλά καί συχνά, όταν τό θυμόταν, μελαγχολούσε καί έκλαιε γιά πολλά χρόνια, οπότε συνέβη τό προηγούμενο όνειρο στό γιό της...
Είναι τό μόνο θανάσιμο αμάρτημα, πού καί έξομολογούμενο μέ ταπείνωση καί ειλικρίνεια, συγχωρείται ασφαλώς, άλλά ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΑΙ. Παραμένουν καί επανέρχονται οι τύψεις ισόβια! Καί γίνεται αυτό, γιά νά μήν επαναλαμβάνεται, άλλά καί διηγούμενο νά προφυλάσσει καί σωφρονίζει τούς «αγνοούντας» καί ολιγοπίστους.
Περιοδικό "ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ", άρ. 128, Δεκέμβρη 2010
Πηγή:ellpalmos/Αντέγραψα από...
Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά με υγεία σε όλους σας και χαμόγελα. Η Παναγία να μας προστατεύει και να μας δείχνει τον δρόμο της σωτηρίας μας. Με εκτίμηση και αγάπη ΓΧΝ. http://church-taxiarchon-kernitsas.blogspot.com
ΑπάντησηΔιαγραφήΔάκρυσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μητέρα μου έκανε έκτρωση σε τρίτο παιδί, όταν γέννησε εμένα, τον επόμενο χρόνο τον αδερφό μου, και για τρίτον χρόνο στη σειρά ξαναέμεινε έγκυος αλλά δεν την άφησαν να το γεννήσει γιατί έλεγαν... πως θα τα καταφέρουν οικονομικά με τρία παιδιά!
Ακόμη το έχει βάρος, κι ας την πήγα σε εξομολόγο, δεν της έχει φύγει καθόλου το βάρος αυτό...
Πως μπορούμε να λέμε πως είμαστε πιστοί όταν φοβόμαστε τα ανθρώπινα με τον Θεό δίπλα μας; Δεν έχει μεριμνήσει ο Θεός για όλους μας; Ο Χριστός μας δεν μας είπε πως ακόμη και για τα πτηνά του ουρανού νοιάζεται ο Θεός, πόσο μάλλον για τον άνθρωπο..;
Βάζω σαφώς και τον εαυτό μου μέσα...
...
Μου έλειψε πάντως και μου λείπει αυτό το αδερφάκι κι ας μην το έχω δει ποτέ... Δεν το έχω πει ποτέ στη μητέρα μου,
για να μην την στενοχωρήσω κι άλλο...
Ξύλινε Ιππότη.Εαν είχαμε πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό,όλα γύρω μας θα ήταν καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή