Σήμερα -μα ίσως και πάντοτε- μοιάζει δύσκολο να συναντηθούν ένας άνδρας και μια γυναίκα. Και πιο δύσκολο ακόμα φαντάζει ένα ζευγάρι να διαφύγει από τη διαβρωτική φθορά της σχέσης, από τις διαλυτικές δυνάμεις του χωρισμού.
Τούτο νομίζουμε ότι συμβαίνει, επειδή σήμερα -κι ίσως περισσότερο από οποτεδήποτε στο παρελθόν- ο άνδρας αγνοεί το τι σημαίνει θυσία και η γυναίκα ξεχνά το τι σημαίνει τιμή.
Ο άνδρας δεν θυσιάζεται για τη γυναίκα του, μα την παραμελεί, την χρησιμοποιεί και την εξουσιάζει, καθιστώντας την στείρα κι ανύμπορη να δώσει ζωή και τροφή στη σχέση.
Κι η γυναίκα δεν τιμά τον άνδρα της, μα τον υποτιμά, τον μειώνει, και τον αμφισβητεί, καθιστώντας τον αδύναμο και ανίκανο να δώσει σιγουριά και ασφάλεια στη σχέση.
Ας μην μας διαφεύγει πως η τιμή και η θυσία σχετίζονται με τη λατρεία του Θεού. Είναι συστατικά της ιερότητας και του μυστηρίου. Γι' αυτό είναι ικανά, ν' αποκαταστήσουν την ανθρώπινη φύση στην ακεραιότητά της, ενοποιώντας τα διεστώτα (τον άνδρα και τη γυναίκα) σ' αυτό που ο λαός μας καλεί "ανδρόγυνο".
Κάτι σαν υστερόγραφο...
"Μα τι είναι αυτά που μας λες;" θα αντιπούν κάποιοι. "Γιατί η θυσία αφορά τον άνδρα και η τιμή αρμόζει στη γυναίκα; Τέτοιες παρωχημένες ιδέες εδραιώνουν την ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων".
Φίλοι καλοί, ακόμα δεν προσέξατε πως η ψυχή του ανθρώπου, όταν ακούει θυσία κι όταν ακούει τιμή τ´ αναγνωρίζει ως συνώνυμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου