Η μητέρα Μάρθα

«Αυτός, όταν ανοίγει το στόμα του,
πετάει κάτι διαμάντια…
Αρκεί, να μην σε πάρουν στο κεφάλι!»
Άγιος Παΐσιος

Μετά την Κυριακάτικη Λειτουργία, και τις πρώτες θερμές καλημέρες με το αντίδωρο στο χέρι, σαν επιστρέφαμε σπίτι, ο καθείς έμπαινε σιγά-σιγά στους δικούς του κόσμους της κυριακάτικης ρέμβης, άλλος με εφημερίδα, άλλος με μουσική, άλλος με καφέ σε φίλους.
Κι η μητέρα, πάντα στην κουζίνα, για το πιο λαμπρό τραπέζι της εβδομάδας. Πότε με κόσμο, συγγενείς, φίλους, πότε μόνοι, πότε με ποικιλία εδεσμάτων, πότε χωρίς, πάντα όμως με το καλό τραπεζομάντιλο στρωμένο στο σαλόνι. Μας ξαναφώναζε το μεσημέρι από τους κόσμους μας, για να γίνουμε πάλι οικογένεια και καθόμασταν τριγύρω με φασαρία «ελληνική», με γέλια, σχόλια και κουβέντες ζωντανές.

Κι εκείνη, με την αιώνια έγνοια:
–Φάγατε; Να φέρω κάτι άλλο;

Κάποτε την αποπαίρναμε:
–Κάτσε και εσύ να φας να πεις δύο κουβέντες σαν άνθρωπος…

Κάναμε και καμία –προσωρινή πάντοτε– κίνηση καλής θέλησης, σηκωνόμασταν να την βοηθήσουμε, ανοίγαμε καμία βρύση να πλύνουμε, φέρναμε κανένα πιάτο – βέβαια δεν την φτάναμε, ώσπου να κινηθούμε μας είχε ήδη προσπεράσει.

Και έτσι κύλαγε το γεύμα εν μέσω θορύβου καρδιακού και παρατηρήσεων προς την μητέρα:
–Κάτσε μία στιγμή, όλο πέρα δώθε είσαι!

Μια φορά μάλιστα κάποιος –φίλος, συγγενής ήταν;– έδωσε και θεολογικό υπόβαθρο στην παρατήρηση:
–Αχ, Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾶς καί τυρβάζῃ περί πολλά˙ ἑνός δέ ἐστι χρεία…, είπε με ύφος, και κούνησε το κεφάλι.

Δεν θυμάμαι αν επικροτήσαμε το σχόλιο εξωστρεφώς, ούτε της μητέρας την αντίδραση θυμάμαι σε τούτη την ευαγγελική «κατραπακιά» που της ρίξαμε στα καλά καθούμενα. Πάντως, μας βόλευε εκείνα τα κυριακάτικα γεύματα, τόσο ο λόγος του Κυρίου –και είναι καμιά φορά άσχημο πολύ να σε βολεύει το Ευαγγέλιο–, όσο και η ύπαρξη της Μάρθας… Βλέπεις, πάντα υπάρχει για όλους ένα άλλοθι, κι ακόμα χειρότερο αν είναι και ιερό, για να φεύγουμε εκείνου το «ἑνός» που «ἔστι χρεία».

Εκείνο το ένα χρειαζούμενο, που ακόμα εμείς κυνηγάμε να το μάθουμε, μα που κάποιες «Μάρθες» που μεριμνούν περί πολλά αφανώς, ίσως να το ξέρουν…

Ορφέας
από το περιοδικό Η Δράση μας,
τεύχ. Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2018

πηγή