Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Το τζάμι...



 Κάποτε ήταν ένα νέο ζευγάρι που μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά.
 Καθώς έτρωγαν το πρώτο τους πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της.
 "Ά, τα ρούχα δεν είναι και πολύ καθαρά", σχολίασε, "η γειτόνισσα δεν ξέρει να πλένει καλά. Μάλλον χρειάζεται να χρησιμοποιεί περισσότερο σαπούνι".
 Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα αλλά δε είπε τίποτα.
 Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα της, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια. 
Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη, όταν είδε ότι τα ρούχα που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά και είπε στον άντρα της : "Για δες! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει! Αναρωτιέμαι ποιος την έμαθε".
 "Ξέρεις ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί και καθάρισα τα τζάμια μας!" γύρισε και της είπε ο άντρας της.
(Έτσι συμβαίνει και στη ζωή. Ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους εξαρτάται από το πόσο καθαρά είναι τα "τζάμια μας").

Δ.Φιλίππου-Π.Καραντάνα, Ιστορίες για να ονειρεύεσαι ... παιχνίδια για να μεγαλώνεις

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Γιατί δεν υπάρχουν συγγράματα Αγίων Γυναικών;




   Δεν υπάρχουν συγγράμματα γυναικών αγίων. Αυτό δεν συμβαίνει γιατί είναι λιγότερες άγιες γυναίκες από τους άνδρες. Είναι περισσότερες οι άγιες γυναίκες, αλλά οι άγιες γυναίκες έχουν κρυμμένη ζωή, μπορούν να διαφυλάξουν μυστική ζωή. Η Παναγία έλαβε μεγάλη Χάρη από τον Θεό. Δεν έχουμε αποκαλύψεις που προέρχονται από την Παναγία, αλλά ξέρουμε ότι έχει μεγάλη Χάρη και την αισθάνεται η Εκκλησία και όσοι προσεύχονται σε αυτήν.

  Έπειτα, οι γυναίκες δεν χρειάσθηκαν να καθοδηγήσουν ποίμνιο για να αποκαλύψουν τα βιώματά τους. Όσες μας άφησαν κάποια λόγια τους, ήταν Γερόντισσες. Αλλά και οι άγιοι θα σιωπούσαν και δεν θα είχαμε συγγράμματά τους, εάν δεν υπήρχε ανάγκη ως υπεύθυνα πρόσωπα, ως Ποιμένες της Εκκλησίας, να καθοδηγούν ποίμνια.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
«Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ»
Βίος και πολιτεία του Γέροντος Σωφρονίου του ησυχαστού και θεολόγου

Κι όμως, εν έτει 2012 φαίνεται πως είναι... έγκλημα για μια γυναίκα να κυκλοφορεί χωρίς τη συνοδεία ενός άνδρα.


Κι όμως, εν έτει 2012 φαίνεται πως είναι... έγκλημα για μια γυναίκα να κυκλοφορεί χωρίς τη συνοδεία ενός άνδρα.
Έτσι  την... έπαθαν περισσότερες από 1000 προσκυνήτριες, που ξεκίνησαν από τη Νιγηρία για να πάνε στη Σαουδική Αραβία και να προσκυνήσουν στη Μέκκα, αλλά όταν έφτασαν στον προορισμό τους, δε μπορούσαν να πιστέψουν τι τις περίμενε.
Η αστυνομία της Σαουδικής Αραβίας απέλασε 150 και έθεσε υπό κράτηση άλλες 1000 γιατί έφτασαν στη χώρα χωρίς τη συνοδεία ανδρών!
Ο Μοχάμεντ Μπέλο, ο Νιγηριανός υπεύθυνος για το προσκύνημα στη Μέκκα, δήλωσε ότι 150 γυναίκες κρατήθηκαν σε αεροδρόμιο στη Σαουδική Αραβία με τη δικαιολογία ότι "δεν συνοδεύονταν από άντρες προσκυνητές (...) αυτή η δυσάρεστη εξέλιξη συνεχίστηκε και με άλλες πτήσεις που προσγειώθηκαν στα Εμιράτα". Περίπου 1000 γυναίκες κρατούνται ακόμα στο αεροδρόμιο της Τζέντα.
Πολλές από τις προσκυνήτριες αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω στο αεροδρόμιο Κάνο της Νιγηρίας. "Δεν μας έδωσαν καν νερό να πιούμε, δεν είχαμε φαγητό και ήμασταν καθηλωμένες στις θέσεις του αεροπλάνου όλες αυτές τις ώρες", δήλωσε δακρυσμένη μία από τις γυναίκες, γράφει το Reuters.
Το κοινοβούλιο της Νιγηρίας αποφάσισε να στείλει επιτροπή στη Σαουδική Αραβία "προκειμένου να επικοινωνήσει με τις αρχές της χώρας σχετικά με το θέμα της απαγόρευσης των Νιγηριανών γυναικών".
Οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία, σύμφωνα με το Reuters, θεωρούνται κατώτερες των αντρών και είναι απαραίτητη η άδεια από κηδεμόνα -τον πατέρα, τον αδερφό ή τον σύζυγο- προκειμένου να ταξιδέψουν εκτός της χώρας, να δουλέψουν ή να έχουν πρόσβαση σε ορισμένα είδη ιατρικής περίθαλψης. Επίσης δεν τους επιτρέπεται να οδηγούν και συνήθως απαιτείται ανδρική συνοδεία.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Felix Berhard.Φρανκφούρτη-Ιερουσαλήμ με αναπηρικό καροτσάκι!

Ο 36χρονος Γερμανός Felix Berhard, διέρχεται αυτές τις μέρες την Ελλάδα κάνοντας με το αναπηρικό του καροτσάκι την διαδρομή Φρανκφούρτη – Ιεροσόλυμα. Το Σαββατοκύριακο 22-23/9 το πέρασε στο Αγρίνιο, όπου έκανε πολλούς νέους φίλους. Ο Felix Bernhard ξεκίνησε απ’ την Φρανκφούρτη με το χειροκίνητο αναπηρικό του καροτσάκι, για να φτάσει στους Άγιους Τόπους, όπου θα προσκυνήσει, θέλοντας να περάσει το δικό του μήνυμα.


Eiserner Steg


Τεράστια η διαδρομή του, αλλά και η επιμονή του αναπήρου από την Γερμανία που, εκτός από την δύναμη που αντλεί από την πίστη του, περνάει το μήνυμα της θέλησης και της αντίθεσης προς την παραίτηση.
 
Ο Felix Bernhard, είναι σήμερα 36 ετών, και στα 20 του, είχε ένα τροχαίο ατύχημα, που τον καθήλωσε στο αναπηρικό καροτσάκι. Εργαζόταν στην Γερμανική Τράπεζα και πλέον μετά το ατύχημα, έπρεπε να προσαρμόσει την ζωή του στα νέα δεδομένα και να μην παραιτηθεί.
 
Άρχισε να γράφει βιβλία και η μεγάλη του αγωνία είναι το παράδειγμα του, να το ακούσουν όσο το δυνατόν πιο πολλοί άνθρωποι, ανά την υφήλιο: Ότι η παραίτηση απ’ την ζωή δεν είναι επιλογή και ότι η πίστη μπορεί δώσει διέξοδο.
 
Ξεκίνησε από την πόλη του στις 18 Απριλίου και η πορεία του διά μέσω πολλών κρατών, γίνεται με το αναπηρικό καροτσάκι του και μόνο. Αφετηρία η Φρανκφούρτη και ακολούθως Μπρένερο στα σύνορα Αυστρίας και Γερμανίας, Πεσκάρα Ιταλίας, για να συνεχίσει στο Σπλίτ της Κροατίας, Μαυροβούνιο, από εκεί στην Αλβανία, για να φτάσει στην Ελλάδα και την Ηγουμενίτσα.
 
Κατά μέσο όρο διανύει αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα κι έτσι δεν άργησε να φτάσει και στο Αγρίνιο, ερχόμενος από Πρέβεζα, όπου το αμαξίδιο του παρουσίασε πρόβλημα, όταν έσκασαν και τα δυο του λάστιχα. Ρωτώντας, έφτασε στο κατάστημα του Δημήτρη Αντωνάκη, στην οδό Παλαμά, ώστε το πρόβλημα να αποκατασταθεί.
Έτσι κι έγινε, αλλά ο βροχερός καιρός του Σαββατοκύριακου, υποχρέωσε το Felix να παραμείνει στο Αγρίνιο για ένα διήμερο και παράλληλα να γνωρίσει την πόλη και τους κατοίκους της. Μαζί με τον κ. Αντωνάκη και την παρέα του, περιηγήθηκε στην πόλη, ενώ γνώρισε και τα ουζερί της και δοκίμασε μπόλικο από το τσίπουρο που σερβίρεται από εδώ, μαζί με τους νέους φίλους του.
 
Μόλις ο καιρός βελτιώθηκε, ο Felix αναχώρησε για τη συνέχεια του ταξιδιού του στους Άγιους Τόπους, μέσα από άλλες χώρες και διάφορους πολιτισμούς, μια διαδρομή περίπου πέντε χιλιάδων χιλιομέτρων!
 
Άλλωστε, ο ίδιος αποτελεί ζωντανή απόδειξη ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι…
 
Ο Felix έχει και τη δική του ιστοσελίδα, όπου αναρτά τις εντυπώσεις του από το ταξίδι, καθώς και τις φωτογραφίες από τους σταθμούς του σε δ
 
ιάφορες χώρες, στο
 


 
πηγή

«ΚΑΙ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΓΑΜΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ...» - Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος



Στὶς 26 Αὐγούστου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας οἱ ὁποῖοι ἦταν σύζυγοι. Ἀξίζει τὸν κόπο πρὶν ἀναφέρωμε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νὰ σημειώσωμε κάποια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ὡραία, συγκινητικὴ καὶ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν δύο Ἁγίων.
Ἔζησαν, στήν Νικομήδεια, στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ (298). Ἡ Ναταλία ἦτο Χριστιανή, ἐνῶ ὁ Ἀδριανὸς εἰδωλολάτρης. Παρὰ τὶς προσπάθειες τῆς συζύγου του, ὁ Ἀδριανὸς παρέμενε στὴν «πατρώαν ἀσέβειαν», ὡς ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἱερὸς Ὑμνογράφος.
Ὅμως, οἱ προσευχὲς τῆς θεοσεβοῦς συζύγου του ἔπιασαν τόπο, εἰσακούστηκαν ἀπό τόν Θεὸ καὶ ἔτσι ὁ Ἀδριανὸς, κατὰ τὴν τοῦ Θεοῦ οἰκονομία, ὁδηγήθηκε στὴν εὐσέβεια. Σὲ ἡλικία 28 ἐτῶν, εἶδε 23 νέους, πιστοὺς Χριστιανοὺς, νὰ ὁδηγοῦνται στὸ Μαρτύριο, ἐνῶ τὰ πρόσωπά τους ἔλαμπαν ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἐντυπωσιασμένος ὁ Ἀδριανὸς ἀπὸ ὅσα εἶδε καὶ ἄκουσε, εἶπε στοὺς εἰδωλολάτρες, ὅτι καὶ αὐτὸς πλέον πιστεύει στὸν ἀληθινό Θεό. Συνελήφθη, ἐφυλακίσθη καὶ ἐβασανίσθη φρικτά.
Ἡ εὐσεβὴς Ναταλία, γεμάτη χαρὰ γιὰ τὴν μεταστροφὴ τοῦ συζύγου της στὴν εὐσέβεια, μὲ προσευχὲς καὶ λόγια θερμὰ καὶ μὲ τὴν παρουσία της στὴ φυλακή, στήριξε τὸν σύζυγό της, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγαλλίαση καί θαυμαστή καρτερία ὑπέστη θάνατον μαρτυρικό. Ἡ Ναταλία ἔζησε ἀπό κοντά τό μαρτύριο τοῦ συζύγου της καί μέ εὐλάβεια ἀσπαζόταν τά δεσμά του. Οἱ εἰδωλολάτρες θέλησαν νὰ κάψουν τὸ μαρτυρικό του σῶμα, μαζί μέ τά λείψανα τῶν ἄλλων Μαρτύρων, ἀλλὰ δυνατὴ βροχή, σημεῖο μέγα καὶ αὐτό ἀπὸ τὸν Θεό, κατέσβεσε τὴν φωτιά. Ἔτσι ἡ Ναταλία ἔλαβε τὸ σῶμα τοῦ καλλινίνου Μάρτυρος συζύγου της καὶ τὸ ἐνταφίασε μὲ τὶς δέουσες χριστιανικὲς τιμές. Μετὰ ἀπὸ λίγο, ὑπέστη καὶ ἐκείνη θάνατον μαρτυρικὸ γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀγάπη καὶ ἐτάφη δίπλα στὸν Ἅγιο σύζυγό της.
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία γηθοσύνως ψάλλει κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τῶν δύο Ἁγίων Μαρτύρων:
«Γυναικὸς θεόφρονος τοὺς θείους λόγους ἐν καρδίᾳ θέμενος, Ἀδριανὲ μάρτυς Χριστοῦ ἐν τοῖς βασάνοις προσέδραμες, σὺν τῇ συζύγῳ τὸ στέφος δεξάμενος».

·                    Πολλοὶ ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι μόνο οἱ Μοναχοὶ ἁγιάζουν, ἢ γιὰ νὰ εἶμαι ἀκριβέστερος,  ὅτι εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ φτάσουν στὸν ἁγιασμὸ καὶ τὴν θέωση οἱ μοναχοὶ καὶ ἀσκητὲς καὶ πολὺ δύσκολο νὰ ἁγιάσουν οἱ ἔγγαμοι.
Τὸ ὅτι εἶναι δύσκολος ὁ δρόμος τῆς ἁγιότητος, εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό. Ὅπως ἐπίσης εἶναι γνωστὸ, ὅτι καί οἱ δύο δρόμοι, μοναχισμός δηλ. καί ἔγγαμος βίος, ὁδηγοῦν στὴν ἁγιότητα. Ὁ κάθε δρόμος ἔχει τὶς δικές του δυσκολίες, τὰ προβλήματά του, τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλὰ καὶ τὶς ὀμορφιές του∙ τὴν γλυκύτητά του καὶ τὶς ἀνεπανάληπτες πνευματικὲς στιγμές.
Τόσον οἱ Μοναχοὶ, ὅσον καὶ οἱ ἔγγαμοι ποὺ βιώνουν τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή καὶ πολιτεία εἶναι ἥρωες καὶ μάρτυρες μέσα στὴν κοινωνία καὶ μάλιστα στὴν ἐποχή μας, ἡ ὁποία οὐδόλως διευκολύνει τὶς προσπάθειες γιὰ πνευματικοὺς ἀναβαθμούς.
Δὲν θὰ ἀναφερθῶ σὲ Ἁγίους Ἀσκητὲς καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ θὰ ἀναφέρω παραδείγματα ἐγγάμων Ἁγίων, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ προαναφερθέν, τὰ ὁποῖα μᾶς βεβαιώνουν ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ περιλαμβάνει εὐωδέστατα ἄνθη, ζεύγη ἁγιόλεκτα, τὰ ὁποῖα μετά ἀπό ἀγῶνες καὶ θυσίες κατὰ Θεὸν, μετά ἀπό πνευματικὴ ζωή, ὁμολογία πίστεως, πόνους καὶ κόπους γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν τους καὶ πολλάκις μαρτύριο τοῦ αἵματος, κοσμοῦν τὸ οὐράνιο στερέωμα.
Τρανὰ παραδείγματα εἶναι:
1.      Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, οἱ γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
2.      Ὁ Ζαχαρίας καὶ ἡ Ἐλισάβετ, οἱ γονεῖς τοῦ Τιμίου Προδρόμου.
3.      Ὁ Ἀκύλας καὶ ἡ Πρίσκιλλα (ἑορτάζουν στὶς 13 Φεβρουαρίου).
4.      Οἱ Μητέρες τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Ἐμμέλεια, Νόνα καὶ Ἀνθοῦσα (Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη τους τὴν Κυριακή, μετὰ τὴν Ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς).
5.      Ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Εὐστάθιος μέ τήν σύζυγό του Θεοπίστη καί τά παιδιά τους (20 Σεπτεμβρίου).
Καὶ ἄλλους θὰ ἠδυνάμεθα νὰ ἀναφέρωμε, ἀλλὰ περιοριζόμεθα στοὺς παραπάνω καὶ θεωροῦμε πολὺ ὠφέλιμο νὰ κάνωμε λόγο γιὰ τόν ἀγῶνα καὶ τὶς ἀρετὲς ἐγγάμων Ἁγίων, διότι οἱ ἔγγαμοι ἀδελφοί μας σήμερα, ζοῦν σὲ δύσκολους καιροὺς καὶ σηκώνουν βαρὺ σταυρό, μεγαλώνοντας παιδιὰ μὲ δυσκολίες καί ἀντιμετωπίζοντας πλεῖστα προβλήματα.
Ὑποκλινόμεθα ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος καὶ ἐνθυμούμεθα τὸν ἀγῶνα τῶν ἰδικῶν μας γονέων, οἱ ὁποῖοι σὲ ἐποχὲς ἀκόμα πιὸ δύσκολες, ἀγωνίστηκαν καὶ κατώρθωσαν νὰ μᾶς ἀναθρέψουν μὲ τὰ νάματα τῆς πίστεως στὸ Θεὸ, ὥστε νὰ δυνηθοῦμε νὰ ὑπηρετήσωμε τὴν κοινωνία μας, ὁ καθεὶς ἀπὸ τὸ δικό του «μετερίζι» καὶ μὲ τὸν δικό του τρόπο κατὰ τὴν χάρη καὶ τὰ τάλαντα, τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δοσμένα.
Σημειώνομε, λοιπόν, τά ἐξῆς, ἐνδεικτικά ὡς πρός τά ἐφόδια πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά νὰ σταθῇ ἕνα ζευγάρι στὰ πόδια του καὶ νὰ προχωρήσῃ ὑπερνικώντας τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, φτάνοντας στόν ἁγιασμό καί τήν σωτηρία.
α)  Ἡ ἀκλόνητη πίστη στὸ Θεὸ. Ὅταν τό σπίτι στηρίζεται σ’ αὐτή τήν βάση, ποτέ δέν θά πέσῃ, ὅπως λέγει ὁ ποιητής, μέ τόν δικό του τρόπο:
«Μή φοβηθεῖς τό σπίτι π’ ἄνοιξε
στήν γῆ βαθειά τά θέμελά του
κι ἄς ἔλθουν χίλιοι ἀνεμοστρόβιλοι
καί τήν σκεπή του ἄς ρίξουν κάτω».
( Ἰ. Πολέμης)
Ἄν ἀντιθέτως ὑπάρχουν μόνο τά ὑλικά ἀγαθά καί δέν ὑπάρχει ὁ θεμέλιος, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός, τό οἰκοδόμημα εὔκολα κατακρημνίζεται καί σωριάζεται σέ φρικτά ἐρείπια.
Αὐτὴ ἡ πίστη γεννᾶ τὴν ἀσφάλεια, τὴν προσευχή, τὴν βεβαιότητα τῆς εὐτυχίας, ἡ ὁποία διασφαλίζεται μὲ τὴν μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπίσης ἡ πίστη στὸ Θεὸ γεννᾶ καὶ στηρίζει τὴν ἀγάπη μέσα στὸ γάμο, ἡ ὁποία κεῖται ὑπεράνω τῆς σαρκικῆς σχέσεως καί συναφείας καὶ ἐκφράζει τὴν θεμελιώδη ἀνθρώπινη ὑπόσταση σύμφωνα μὲ τὴν θεία Εἰκόνα. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὀνομάζει τὸν Γάμο,«Μυστήριο τῆς ἀγάπης». Κατ’ ἀντιστοιχίαν καὶ ὁ Μοναχισμὸς καλεῖται «θεῖον Μυστήριον τῆς ἀγάπης».
β) Ἡ ὑπομονή. Ἡ ζωή εἶναι δύσκολη και γι’ αὐτό χρειάζεται καρτερία, μέ τήν ὁποία τίποτε δέν μπορεῖ νά συγκριθῇ. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει περί τῆς ὑπομονῆς: «Ὑπομονῆς ἴσον οὐδέν, ἀλλά αὕτη μάλιστα ἐστίν ἡ βασιλίς τῶν ἀρετῶν, ὁ θεμέλιος τῶν κατορθωμάτων, λιμήν ὁ ἀκύμαντος, ἡ ἐν πολέμοις εἰρήνη, ἡ ἐν κλύδωνι γαλήνη» (Εἰς Ὀλυμπιάδα, Ἐπιστ. ΙΓ΄, 4δ, ΕΠΕ 37, 528)
Εἶναι ἄξιοι θαυμασμοῦ οἱ σύζυγοι, πού μέσα ἀπό πολλές θλίψεις καί δυσκολίες, ἀνέχεια ὑλικῶν ἀγαθῶν καί ἄλλα δεινά, ἔφτασαν νά ζήσουν μαζί δεκάδες ἐτῶν, ἕως τῆς τελευτῆς τοῦ βίου των, καυχώμενοι γιά τόν ἀγῶνα τους καί τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν τους. Εἶναι ἐπίσης ἄξιοι ἐπαίνου ὅσοι κατά τούς δύσκολους καιρούς μας, ἀνεβαίνουν μαζί τό δύσκολο δρόμο τῆς ζωῆς γιά νά φτάσουν, μέσα ἀπό τούς ἀγῶνες τῆς εὐλογημένης συζυγίας, στήν θέωση.
γ) Ἡ ταπείνωση, ἡ ὁποία εἶναι λίθος ἄσειστος στό οἰκοδόμημα τῆς οἰκογένειας. Δέν ζεῖ ὁ καθένας γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά ὅλοι μαζί, ὡς κοινωνία προσώπων, μέσα στήν οἰκογένεια. Ἡ ἀρετή αὐτή πρέπει νά ὑπηρετῆται καί νά καλλιεργῆται ἀπό τούς συζύγους πρῶτον, ὥστε καί τά παιδιά νά χαίρωνται στήν ἀτμόσφαιρα τῆς γαλήνης πού προσφέρει ἡ ταπείνωση, ἀφοῦ δι’ αὐτῆς κατανικῶνται τά πάθη.
«Πόσα οὖν τίκτει ὑμῖν ἀγαθά ἡ ταπεινοφροσύνη; Τί βούλει;Τό ἀνεξίκακον, τό ἀόργητον, τό φιλάνθρωπον, τό νήπτικόν, τό προσεκτικόν...» (Εἰς Φιλιπ., Ὁμιλ. Η΄, 5, ΕΠΕ 21, 554).  Ἀντιθέτως ὁ ἐγωϊσμός γκρεμίζει τίς σχέσεις, καταστρέφει τήν κοινωνία, ξεθεμελιώνει τά σπίτια, διαλύει τίς συζυγίες.
· Φαίνεται, λοιπόν, ἀπό ὅσα ἀναφέραμε παραπάνω, ἀλλά μαρτυρεῖται καί ἀπό τήν ἰδια τήν ζωή, ὅτι καί μέσα στό γάμο ὄχι μόνο εἶναι δυνατόν, ἀλλά ἐπιβάλλεται νά ὑπάρχῃ πνευματική ἄσκηση, ἀφ’ ἑνός μέν γιά τήν εὐτυχία καί τήν προκοπή τῶν συζύγων καί ὅλης τῆς οἰκογενείας, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιά τόν στέφανον παρά Κυρίου, πού δίδεται στούς ἀγωνιστάς, οἱ ὁποῖοι νομίμως ἀθλοῦνται στῆς ζωῆς τό στάδιο.
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, σχετικά μέ τό θέμα μας, πάλι γίνεται δάσκαλός μας. «Μή κώλυμα (τῆς ἁγιότητος) ὁ γάμος;... Ὁ Προφήτης οὐ γυναῖκα εἶχε; Καί οὐκ ἐγένετο κώλυμα τοῦ πνεύματος ὁ γάμος.. Ὁ Μωυσῆς οὐ γυναῖκα ἔσχε; Καί πέτρας ἔρρηξε καί ἀέρα μετέβαλε καί Θεοῦ διελέγετο καί θεήλατον ὀργήν ἀνέστειλεν. Τί δέ Πέτρος, ἡ κρηπίς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ μανικός ἐραστής τοῦ Χριστοῦ... ὁ τήν οἰκουμένην περιδραμῶν καί σαγηνεύσας τήν θάλασσαν... οὐκ εἶχε καί οὖτος γυναῖκα;Ναί εἶχεν» ( Εἰς Ἠσ. ὁμιλ. Δ΄, 2,3 ΕΠΕ 8Α,388).
Πιστεύομε, ὅτι πρέπει οἱ νέοι ἄνθρωποι νά πάρουν στά σοβαρά τήν ὑπόθεση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου καί νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ὁ Γάμος μέ ἀσφάλεια καί σιγουριά, ὅπως καί ἡ μοναχική Πολιτεία, ὁδηγεῖ στόν ἁγιασμό καί τήν κατά Χριστόν Ἰησοῦν τελείωση. Οἱ ἐπιπολαιότητες σχετικά μέ τό, ὡς εἴρηται θέμα, ὁδηγοῦν σέ τραγικά ναυάγια καί τούς συζύγους καί ὁλόκληρη τήν οἰκογένεια.
Ὁ Ἱερέας, ὅταν τελειώνῃ τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, λέγει τὴν εὐχή: «Παράλαβε ( Κύριε) τοὺς στεφάνους αὐτῶν ἐν τῇ Βασιλεία σου...».
Ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τοῦ Γάμου εἶναι νὰ βοηθήσῃ τοὺς συζύγους, διά τῆς ἀμοιβαίας καὶ ἀδιαπτώτου ἀγάπης, τῆς κοινῆς μαρτυρικῆς πορείας καὶ ἀσκητικῆς ζωῆς, διά τῆς δημιουργίας ἀπογόνων, ἐφ’ ὅσον δώσει ὁ Θεὸς αὐτὴ τὴν εὐλογία, ὥστε νὰ εἰσέλθουν στὴν Οὐράνια καὶ ἀτελεύτητη Βασιλεία Του.
Δέν μπορεῖ νά σταθῇ σπίτι χωρίς Χριστό, χωρίς ὑπομονή, ταπείνωση, ἀγάπη, προσευχή, πνευματικό ἀγῶνα. Νά λοιπόν, πῶς μέσα ἀπό τήν ἄσκηση τοῦ Γάμου ἁγίασαν, ἁγιάζουν καί θά ἁγιάζουν ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, τά εὐλογημένα ἀνδρόγυνα.
·        Τὶς σκέψεις αὐτὲς ἀφιερώνομε μὲ πολλὴ πατρικὴ ἀγάπη σὲ ὅλους τους ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται μέσα ἀπὸ τὸν τίμιο Γάμο γιὰ τόν ἁγιασμό καί τήν θέωση.
Τοὺς προβάλλομε ὡς παραδείγματα μιμήσεως σὲ ὅσους δὲν βλέπουν τὸν Γάμο ὡς δρόμο ἁγιότητος, ἀλλὰ ὡς ἕνα προσωρινὸ σταθμὸ, ἢ ὡς μιά πρόσκαιρη κατάσταση στὴ ζωή τους. Κυρίως στὰ παιδιά μας ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ ἔλθουν εἰς Γάμου κοινωνίαν, ὥστε νὰ ὁλοκληρωθοῦν ὡς προσωπικότητες, κερδίζοντας ὄχι μόνο τοὺς ἐπιγείους ἄθλους, ἀλλὰ καὶ τοὺς οὐρανίους στεφάνους.
Τέλος, παρακαλοῦμε ὅλους τούς, «ἐν τῷ μοναχικῷ βίῳ ἐνασκουμένους καὶ ἱερῶς ἡσυχάζοντας», στὶς προσευχὲς καὶ τὶς λιτὲς των, νὰ μνημονεύουν καὶ τῶν ἐν τιμίῳ Γάμῳ διαβιούντων ἀδελφῶν μας καὶ νά δέωνται ὑπὲρ σωτηρίας τῶν κλυδωνιζομένων ἕνεκα, ὀλιγοπιστίας, ἐλλείψεως ἀγάπης καὶ ὑπομονῆς οἰκογενειῶν, ὥστε νὰ ἔλθουν εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς Ἀληθείας καί νά σωθοῦν. 

Πηγή: "Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ"/αντιγραφή

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Όλα τα μωρά ανεξαρτήτως πάθησης έχουν δικαίωμα στη ζωή.

«Ήταν ο εκπληκτικότερος μικρός άνθρωπος που θα μπορούσαν να δουν ποτέ τα μάτια μου.. Την φίλησα και έκλαψα... αλλά το σημαντικότερο είναι ότι απλώς την αγαπούσα και την κρατούσα στην αγκαλιά μου.. Έζησα τις 3 καλύτερες ημέρες της ζωής μου με αυτό το μικρό κορίτσι και δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου δίχως να την είχα γνωρίσει».

-Αυτά είναι τα λόγια της Dawn, τo κοριτσάκι της οποίας γεννήθηκε με ανεγκεφαλία και έζησε μόνο για τρείς ημέρες.
Στις ημέρες μας, οι ειδικοί υπέρηχοι παρέχουν μία εντυπωσιακή ματιά στην μήτρα της εγκυμονούσας.. Είναι εκπληκτικό για τους γονείς να βλέπουν το μωρό τους να κινείται και να μεγαλώνει προτού έρθει στον κόσμο...


Όμως, η συγκεκριμένη τεχνολογία μας επιτρέπει να δούμε και αν υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα με το μωρό, και σε σπάνιες περιπτώσεις, να διαγνωσθούν διαταραχές όπως η ανεγκεφαλία ή η τρισωμία 18.
Αυτό, δυστυχώς, σημαίνει ότι το μωρό δεν θα ζήσει για πολύ μετά την γέννησή του – παρότι υπάρχουν ορισμένες πραγματικά εκπληκτικές και πανέμορφες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα – ή ότι ακόμη δεν θα επιβιώσει από την ίδια τη γέννα...

Πολύ φυσιολογικά, αυτές είναι πολύ τραυματικές και δυσάρεστες καταστάσεις, και οποιοσδήποτε θα αισθανόταν τεράστια συμπόνοια και συμπαράσταση για τους γονείς που αντιμετωπίζουν μία μοιραία διάγνωση για το μωρό τους. Τον τελευταίο μήνα, τα Ιρλανδικά μέσα ενημέρωσης έχουν κατακλυστεί από συγκλονιστικές εξομολογήσεις γυναικών οι οποίες έχοντας μάθει από τους ιατρούς τους για μία μοιραία διάγνωση για το μωρό τους μετέβησαν στη Βρετανία για να προβούν σε έκτρωση!!

Οι γυναίκες στην Ιρλανδία καλούν σε μία αλλαγή του Ιρλανδικού νόμου περί αμβλώσεων, και ζητούν να έχουν νόμιμη πρόσβαση στις ίδιες πρακτικές έκτρωσης που είναι διαθέσιμες στην Αγγλία. Οι συγκεκριμένες πρακτικές περιλαμβάνουν και αυτό που είναι γνωστό ως εμβρυοκτονία, όπου το μωρό δέχεται μία θανάσιμη ένεση στην καρδιά ενώ είναι ολοζώντανο στη μήτρα της μητέρας του!!!!

Είτε μέσω της εμβρυοκτονίας είτε μέσω κάποιας άλλης μεθόδου, οι ζωές των μωρών με θανατηφόρες αναπηρίες τερματίζονται, δίχως να αφήνουμε τη φύση να ακολουθήσει την πορεία της αλλά επιτρέποντας την ανθρώπινη-ιατρική παρέμβαση μέσω της δολοφονίας-έκτρωσης. Μπορεί αυτή να είναι η καλύτερη λύση για τους γονείς και το μωρό τους σε αυτές τις τόσο δυσάρεστες και στενάχωρες καταστάσεις;
Είναι σημαντικό να δούμε την πραγματικότητα της κατάσταση σε μία χώρα όπως η Ιρλανδία και την πραγματικότητα που υφίσταται για τα παιδιά που διαγνώσκονται με μία μοιραία αναπηρία..

Οι συγκεκριμένες διαγνώσεις είναι σπάνιες, αλλά όντως συμβαίνουν, και ένα από τα γεγονότα που έχουν επιβεβαιωθεί είναι ότι οι περισσότερες μητέρες στην Ιρλανδία συνεχίζουν κανονικά την πορεία της εγκυμοσύνης τους δίχως να προβαίνουν σε έκτρωση.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του The Irish Times που έψαξε για τους αναγνώστες του το pentapostagma.gr αναφέρεται ότι έως και το 90 τοις εκατό των μητέρων δεν επιλέγουν να προβούν σε έκτρωση ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες. Ενώ η κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι μεροληπτική και ύποπτη, η πραγματικότητα βρίσκεται στο ότι οι γονείς σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις χρειάζονται μία πολύπλευρη επαγγελματική και κοινωνική υποστήριξη...

Η σημασία της περιγεννητικής φροντίδας καθώς και της συνεργασίας μίας πλειάδας επαγγελματιών πρός την υποστήριξη των γονέων είναι τεράστια. Το μόνο που απαιτείται από τα νοσοκομεία είναι μόλις μερικά επιπλέον δωμάτια. Μία ολοκληρωμένη γκάμα υπηρεσιών υποστήριξης και συμβουλευτικής περιλαμβάνει ειδικούς νεογνολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς συμβούλους πένθους – ειδικούς ψυχολόγους ακόμη και έναν φωτογράφο ώστε να απαθανατιστούν οι σύντομες στιγμές ζωής του μωρού....
Οι κοινές στιγμές των μητέρων με τα μωρά τους είναι εξαιρετικά σημαντικές για τις πρώτες. Οι οικογένειες επιζητούν συνήθως το παιδί τους να γεννηθεί, να βαπτισθεί, θέλουν να έχουν την ευκαιρία να το αγκαλιάσουν και να του δώσουν όση αγάπη μπορούν μέσα στο τόσο μικρό χρονικό διάστημα που θα ζήσουν μαζί.
Όλα τα μωρά, ανεξαρτήτως πάθησης, πρόγνωσης, ή αναπηρίας (σωματικής ή πνευματικής) έχουν αναφαίρετο δικαίωμα στην ζωή και πρακτικές όπως η εμβρυοκτονία και η άμβλωση είναι απλώς δολοφονίες....

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Ένα παιδικό βιβλίο για το Πρόσφορο


Οι φίλοι μας Διονύσιος και Αίγλη-Αικατερίνη Ποταμίτου, ιδρυτές και διαχειριστές των ομώνυμων εκδόσεων Ποταμίτου, ετοίμασαν ένα ακόμη ενδιαφέρον βιβλίο για παιδιά, που όμως ταιριάζει και σε μεγαλύτερες ηλικίες, μάλλον δε σε παιδαριογέροντες, με κάθε έννοια!!! 

Το ανά χείρας βιβλίο των Ποταμιταίων, όπως και όλα τα προηγούμενα, αφορά στην Ορθόδοξη Πνευματικότητα και δη στην Παράδοση της κατ' Ανατολάς Εκκλησίας μας. Τιτλοφορείται "Η Γιαγιά και το Πρόσφορο" και ασχολείται -όπως γίνεται αμέσως αντιληπτό- με το ψωμί εκείνο, που παρασκευάζεται από τις ευσεβείς οικογένειες και προσφέρεται στον ναό, έτσι που να χρησιμοποιηθεί ως πρώτη ύλη -θα λέγαμε- μαζί με τον οίνο, για την Θεία Ευχαριστία. Τα υλικά τούτα προσφερόμενα, με την επίκληση από τον λειτουργό ιερέα και την μυστική επιδημία του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού και δια της μεταλήψεώς τους, οι πιστοί καθίστανται "σύσσωμοι" και "σύναιμοι" με τον Κύριο της Ζωής! 

Όλα τ' ανωτέρω θεολογικά εκλαϊκεύτηκαν στην ανά χείρας έκδοση από την Αίγλη-Αικατερίνη Ποταμίτου, η οποία υπογράφει το κείμενο και την εικονογράφηση. Μια γιαγιά ετοιμάζει το Πρόσφορο και, μαζί με τα εγγόνια της, το προσφέρουν στην Εκκλησία για την Θεία Λειτουργία. Μες από την σεμνή διήγηση περνούν τόσο η συνταγή, όσο και η προσευχή για την ετοιμασία και ζύμωση του Πρόσφορου. Σημειωτέον, το βιβλίο κυκλοφορεί επίσης στην αγγλική και ρουμανική γλώσσα. 

Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα! Για παραγγελίες, απευθύνεσθε: Σοφοκλέους 2 - 173 43 Άγιος Δημήτριος. Τηλέφωνο 2109750950. E-mail: orders@potamitis.info.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Ή εκλογή πρεσβυτέρας, διαζύγια Ιερέων. Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου


Ποιμαντική ανάλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει κάθε υποψήφιος ιερέας κατά την ιερατική του διακονία
Ή εκλογή πρεσβυτέρας - διαζύγια Ιερέων


Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος στην Εισήγησή του στην Έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος 11/5/2010 με θέμα: Ενδογενή και εξωγενή προβλήματα της Ιερατικής Διακονίας στην σημερινή κοινωνία ετόνισε μεταξύ άλλων στην ενότητα 2 της Εισηγήσεώς του τα κάτωθι:
Ένα από τά μεγαλύτερα ζητήματα της Ιερατικής ζωής είναι ή εκλογή τής μέλλουσας πρεσβυτέρας. Ή καλή έκβαση του προβλήματος αυτού προοιωνίζει τήν λαμπρή επιτυχία στην ιερατική του σταδιοδρομία. Ή κακή του έκβαση κάνει τή ζωή του Ιερέως τραγική με απρόβλεπτες εξελίξεις, οί όποιες μερικές φορές όδηγούν σέ τραγικά αδιέξοδα.

Ή ανάγκη επιβάλλει εις τόν υποψήφιο Ιερέα μετά τήν αποφοίτησή του άπό τήν Εκκλησιαστική Σχολή ή ακόμα και τήν Θεολογική Σχολή και μετά τήν εκπλήρωση των πρός τήν πατρίδα στρατιωτικών υποχρεώσεων νά αναζητήσει τό κατάλληλο πρόσωπο διά νά δημιουργήσει οικογένεια και έν συνεχεία νά εισέλθει εις τις τάξεις του Ίερού Κλήρου. 
Ατυχώς δέν εξετάζεται τό ζήτημα αυτό μετά περισκέψεως και τής δεούσης σοβαρότητος ούτε άπό τόν υποψήφιο, ό όποιος επείγεται νά τακτοποιηθεί, ούτε άπό τό οικογενειακό του περιβάλλον. Οί περισσότεροι γάμοι υποψηφίων Ιερέων είναι βιαστικοί και επιπόλαιοι. Ύπό τήν πίεση τής χειροτονίας και τής τακτοποιήσεως πείθεται ή τυχούσα, ή όποια ουδέποτε διανοήθηκε νά γίνει πρεσβυτέρα, γίνεται ό Γάμος, ακολουθεί ή χειροτονία και μετά αρχίζει ή ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα. Μερικές νέες προσαρμόζονται και γίνονται επιτυχημένες πρεσβυτέρες. Μερικές άλλες κατ' ανάγκην μένουν, χαράζουν τήν ζωη τους κατά τις επιθυμίες τους χωρίς ίχνος πνευματικότητος, ίεροπρέπειας και σεβασμού, μέ αποτέλεσμα ή και ό Ιερεύς νά χάνει τόν προσανατολισμό του και νά κάνει σοβαρές υποχωρήσεις ή νά σηκώνει διά βίου ένα βαρύ Σταυρό.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις μήν αναζητήσει κανείς τήν τήρηση των Ιερών Κανόνων, οί όποιοι απαιτούν όπως ή υποψήφια πρεσβυτέρα είναι παρθένος, δεν έχει προηγουμένως μνηστευθεί άλλον, δέν είναι χωρισμένη, δέν είναι χήρα.

Θά άντείπει κάποιος, ότι οί υποχωρήσεις δικαιολογούνται, διότι οί νέες σήμερα δέν δέχονται νά λάβουν σύζυγο μέλλοντα Ιερέα. Είναι γεγονός, ότι πολλά παιδιά της Εκκλησίας, έτοιμα διά νά εισέλθουν εις τόν ιερόν αμπελώνα, υγιή, έξυπνα, ικανά και καταρτισμένα, αναζητούν και δέν ευρίσκουν τήν κατάλληλη σύζυγο. Τούτο είναι σοβαρότατο πρόβλημα τής Εκκλησίας και θά πρέπει οί Ιερατικές οικογένειες, οί σοβαροί και ευσεβείς οικογενειάρχες, τά μέλη των θρησκευτικών συλλόγων, οί φίλοι τών Ιερών Μονών και όσοι γενικώς έναπέμειναν θρησκεύοντες έν πίστει νά μεριμνούν διά τήν επίλυση του μείζονος τούτου ζητήματος. Έάν άπό τή ζύμη αυτή τών εκκλησιαστικών οικογενειών δέν προέλθουν οί μέλλουσες πρεσβυτέρες, γιατί νά κακολογούμε και νά κατακρίνουμε τήν αναγκαστική λύση;

Γνωρίζουμε, ότι ή επιτυχία ενός Ιερέως οφείλεται κατά μέγα μέρος στήν πρεσβυτέρα του. Δυστυχώς ή σημερινή πρεσβυτέρα έχει τόσο έκκοσμικευθεί, πού δέν διακρίνεται ώς προς τό φρόνημα και τόν τρόπο ζωής άπό τις άλλες μοντέρνες γυναίκες. Οί παλαιές πρεσβυτέρες απέπνεαν τό άρωμα της ευσεβείας και της χρηστότητος. Οί σημερινές πρεσβυτέρες στήν πλειονότητά τους μπορεί νά είναι καλές μητέρες, άλλά δέν δρουν και, δέν ενεργούν ώς πρεσβυτέρες. Μένουν αμέτοχες εις τό έργο τών συζύγων τους και έχουν πολλές απαιτήσεις ωσάν νά είναι αδικημένες. Και όμως, θά ημπορούσαν νά δώσουν υψηλό περιεχόμενο στή ζωή τους εντασσόμενες στις δραστηριότητες τής ενοριακής ζωής και καθιστάμενες κέντρο πάσης πνευματικής, φιλανθρωπικής και κοινωνικής δραστηριότητος.

Ένα μεγάλο επίσης πρόβλημα πού άνεφάνη τις τελευταίες δεκαετίες στή πατρίδα μας, μέσα στό γενικό κλίμα τής κρίσεως του γάμου, είναι τά διαζύγια τών Ιερέων. Πολλές δεκάδες Ιερατικών οικογενειών έχουν διαλυθεί και τό πρόβλημα τών έν χηρεία Ιερέων είναι φλέγον, ακανθώδες και δυσεπίλυτο. Οι Ιερείς αυτοί, νέοι ώς έπί τό πλείστον, ζητούν νά νυμφευθούν πάλι, διότι έξ αρχής έταξαν τόν εαυτό τους εις τόν έγγαμο καί όχι εις τόν άγαμο κλήρο. Υπάρχουν καί μερικοί έν χηρεία λόγω θανάτου τής συζύγου, οί όποιοι παρακαλούν τήν Ιεραρχία νά επιτρέψει τόν γάμο μετά τήν χειροτονία.


Βεβαίως όποιος αναλαμβάνει ένα τόσο υψηλό έργο, όπως είναι ή Ίερωσύνη, ενημερώνεται έπί όλων τών περιπτώσεων καί ακόμη τών πιο απίθανων καί μετά αποφασίζει. Αναλαμβάνει όλη τήν ευθύνη του Σταυρού του υψίστου αξιώματος μέχρι θανάτου. Δι' αυτό τόν λόγο δέν επιτρέπεται νά λέγουν ότι αδικούνται άπό τήν Εκκλησία, ή οποία σεβομένη τούς Ιερούς Κανόνας, επιφυλάσσεται καί σιωπά.

Ωστόσο οί χηρεύσαντες Ιερείς σηκώνουν τόν Σταυρό τους καί γίνονται στόχοι πολλών συκοφαντιών καί περιφρονητικών σχολίων γιά κάθε κίνησή τους. Ζητούν τήν επιείκεια τής Εκκλησίας καί παρακαλούν νά γίνει καί στήν Εκκλησία τής Ελλάδος, ό,τι συνέβη καί στή Σερβία μετά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ή Εκκλησία σιωπηρώς αναγνώρισε τελεσθέντας γάμους Ιερέων.

Όρθώς ή Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος διετύπωσε τήν άποψη, ότι δύναται ή Ιεραρχία κατά περίπτωση νά λάβει θέση, άφού όμως προηγουμένως αυτό αποφασισθεί άπό Πανορθόδοξη Σύνοδο.


voiotosp.blogspot.gr/Αντέγραψα από...

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΝ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» ΣΑΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ…ΠΑΛΑΙΑ!


Ο κόσμος, έλεγε η Αλίκη Μπέϊλη, περνά τώρα μια «προπαρασκευαστική περίοδο και διάλειμμα προσαρμογής προς το νέο κόσμο και τη νέα τάξη, που αρχίζει να φαίνεται» και οι άνθρωποί της εργάζονται για να φέρουν σε ύπαρξη το «νέο κόσμο».
Με τέτοιες αποκρυφιστικές ‘προειδοποιήσεις’ μεγάλωσαν πολλές γενιές νέο-Ελλήνων οι οποίοι «καθοδηγήθηκαν» ώστε να χλευάζουν την Ανάσταση Του Κυρίου ως «μύθο» και την Εκκλησία Του ως «σκοταδιστική». Αφού πλανήθηκαν  σε επικίνδυνες ατραπούς με γνώμονα τον ρασιοναλισμό και τη «νέα» σοφία κατέληξαν στον παραλογισμό της μαγείας και του αποκρυφισμού. Τελικά η νέα αυτή γνώση δεν είναι τόσο νέα. Έχει τη μυρωδιά του αρχαίου όφεως, του σκότους και του εμπαιγμού των δαιμόνων…
Σε νεοεποχίτικο φυλλάδιο που μας έστειλαν με τίτλο «ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΦΟΡΤΩΘΕΙΤΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΣΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ» μαθαίνουμε το πώς κάνοντας συγκεκριμένο ξόρκι θα λυτρωθούμε από τα …χρέη μας. Αστείο εκ πρώτης όψεως αλλά τραγικό συνάμα! Πως δηλαδή ο άνθρωπος μπορεί να ξεχρεώσει με αιώνια χρέωση της ψυχής του; Αυτό δεν το γράφει το νεοεποχίτικο φυλλάδιο για ευνόητους λόγους αλλά και ο άνθρωπος το μαθαίνει όταν ήδη είναι αργά. Πραγματική τραγωδία!
Στις φωτογραφίες έχουμε θαμπώσει κάποια μέρη ώστε να μην γίνουμε αφορμή κάποιοι να εξασκηθούν στις μαγικές επικλήσεις. Σκοπός μας άλλωστε είναι η ενημέρωση και όχι η προβολή τέτοιων σατανικών μεθόδων.
ΠΗΓΗ

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Μια ιστορία αγάπης σε 22 φωτογραφίες!!


Είναι η ιστορία του Τέϊλορ και της Ντανιέλ. Δυο νέων ανθρώπων που ζουν στις ΗΠΑ. Γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν δυνατά και όταν ήρθαν τα δύσκολα δεν σταμάτησαν να στηρίζουν ο ένας τον άλλο.
Ο Τέϊλορ τραυματίστηκε σοβαρά στο Αφγανιστάν και αναγκάστηκαν να του ακρωτηριάσουν χέρια και πόδια. Αυτό όμως δεν πτόησε ούτε εκείνον, ούτε την αγαπημένη του. Με το ίδιο πάθος που απολάμβαναν πριν την ζωή, το κάνουν και σήμερα.
Δείτε κάποιες από τις στιγμές τους και θαυμάστε το μεγαλείο της αγάπης.
gallery thumb
gallery thumb
gallery thumb
gallery thumb
gallery thumb
gallery thumb
gallery thumb


Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Η συγκινητική ιστορία μιας γυναίκας που επέζησε μετά από έκτρωση


Είναι πραγματικά συγκινητική η ιστορία μιας γυναίκας που επέζησε μετά από έκτρωση.  Η Gianna γεννήθηκε μόλις 900 γραμμάρια. Μέχρι που την πήρε σπίτι της η Πένυ, βρισκόταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Τώρα καταθέτει την εμπειρία της ευαισθητοποιώντας πολιτικούς και θρησκευτικούς παράγοντες. Η Gianna Jessen είχε πει παλαιότερα :"Είμαι κατ 'εικόνα του Θεού. Αυτό μου δίνει αξία". 
Είναι δε σε έντονη αντιπαράθεση για το θέμα των εκτρώσεων με τον πρόεδρο Obama



Η συγκλονιστική της μαρτυρία 

Χαίρετε. Ονομάζομαι Gianna Jessen. Είμαι υιοθετημένη και η βιολογική μου μητέρα ήταν δεκαεφτά χρονών, όταν αποφάσισε να κάνει έκτρωση. Ήταν τότε εφτάμισι μηνών έγκυος και ο γιατρός τη συμβούλευσε να κάνει αυτό, που ονομάζεται saline abortion (αντικατάσταση του αμνιακού υγρού με αλατούχο διάλυμα, που καίει το παιδί μέσα και έξω). Έτσι η μητέρα μου ανέμενε να γεννήσει ένα νεκρό παιδί μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες.
Προς μεγάλη έκπληξη και αμηχανία όλων, δεν βγήκα νεκρή σ’ αυτό τον κόσμο αλλά ζωντανή(!), στις 6 Απριλίου του 1977 σε κλινική εκτρώσεων του Λος Άντζελες. Αυτό δε που αποτελεί τέλειο συγχρονισμό του ερχομού μου, είναι ότι ο μαιευτήρας που ενεργούσε την έκτρωση ήταν εκτός υπηρεσίας εκείνη τη στιγμή κι έτσι δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ολοκληρώσει το σχέδιό του, που ήταν ο τερματισμός της ζωής μου.
Την στιγμή αυτή που σας μιλώ, βρίσκομαι σ’ ένα όμορφο κυβερνητικό κτίριο και ξέρω ότι στην εποχή που ζούμε δεν είναι πολιτικά σωστό να πεις το όνομα του Χριστού σε μέρη σαν κι αυτό. Το να Τον φέρεις σε τέτοιες συναντήσεις, μπορεί να κάνει τους άλλους να νοιώσουν τρομακτικά άβολα. Αλλά, ….δεν επιβίωσα για να κάνω τον καθένα να νοιώθει άνετα. Επιβίωσα για να ανακατεύω τα πράγματα λίγο και αυτό το απολαμβάνω!
Και έτσι βγήκα ζωντανή, όπως ήδη είπα, μετά από δεκαοκτώ ώρες. Έπρεπε να ήμουν τυφλή, έπρεπε να ήμουν καμένη, έπρεπε να ήμουν νεκρή. Και δεν είμαι!
Ξέρετε τι εκπληκτική δικαίωση είναι το γεγονός ότι ο μαιευτήρας που έκανε την έκτρωση, ήταν υποχρεωμένος  να υπογράψει το πιστοποιητικό γεννήσεώς μου; Έτσι έμαθα ποίος είναι. Για όσους τυχόν όμως έχουν αμφιβολίες, το πιστοποιητικό γράφει: «γεννημένη κατά τη διάρκεια εκτρώσεως στο τελευταίο στάδιο της εγκυμοσύνης»… Δε νικήσανε!... Έκανα μία έρευνα για τον άνθρωπο αυτόν και οι κλινικές του είναι η μεγαλύτερη αλυσίδα κλινικών στις Ηνωμένες Πολιτείες, με μικτά έσοδα 70.000.000 δολάρια το χρόνο. Διάβασα ένα βιβλίο του που έλεγε πως έχει κάνει πάνω από 1.000.000 εκτρώσεις και θεωρεί  αυτό πάθος του. Σας τα λέω αυτά, Κυρίες και Κύριοι, γιατί δεν ξέρω αν συνειδητοποιήσατε ότι βρισκόμαστε σε μάχη σ’ αυτόν τον κόσμο. Είναι μία μάχη μεταξύ της ζωής και του θανάτου. Με ποια πλευρά είστε;…
Έτσι η νοσοκόμα κάλεσε ασθενοφόρο και με μετέφεραν σε νοσοκομείο. Αυτό είναι πραγματικό θαύμα, διότι συνήθιζαν τότε (μέχρι το 2002), να τερματίζουν την ζωή ενός επιβιώσαντος βρέφους, με στραγγαλισμό, ασφυξία, να το αφήνουν να πεθάνει ή να το πετούν. Το 2002 ο πρόεδρος Bush υπέγραψε νόμο για να σταματήσει αυτή η συνήθεια. Βλέπετε, παίζουμε εν ου παικτοίς…
…Εύχομαι να με μισούν την ώρα που θα πεθάνω, ώστε να αισθανθώ τον Θεό κοντά μου και να αισθανθώ πώς είναι να σε μισούν. Και τον Χριστό Τον μισούσαν. Και όχι ότι επιδιώκω να με μισούν, αλλά ξέρω ότι ήδη με μισούν γιατι κηρύττω ζωή. Και η αποστολή μου κυρίες και κύριοι, ανάμεσα σε πολλά άλλα πράγματα, είναι αυτή. Να δώσω ανθρωπιά σε μια αντιπαράθεση, που την ταξινομήσαμε με όλα τα άλλα ασήμαντα θέματα και την βάλλαμε να περιμένει την σειρά της στο ράφι. Αφαιρέσαμε τα αισθήματά μας κυρίες και κύριοι, γίναμε σκληρότεροι. Το θέλετε πραγματικά αυτό; Πόσο πραγματικά επιθυμείτε να ρισκάρετε για να πείτε την αλήθεια με αγάπη και μεγαλοψυχία, να είστε πρόθυμοι να σας μισούν;
Έτσι μετά από αυτό τοποθετήθηκα σε ίδρυμα έκτακτης φροντίδας όπου αποφάσισαν, διότι δεν τους άρεσα και πολύ.
Βλέπετε μισήθηκα από την στιγμή της συλλήψεώς μου από τόσους πολλούς, αλλά και αγαπήθηκα από ακόμα πιο πολλούς και προπάντων από τον Θεό. Είμαι κόρη Του.
Με πήραν λοιπόν από το «κακό σπίτι» και με πήγαν σε άλλο, όμορφο σπίτι. Στο σπίτι της Πένυ.
Είπε, ότι τότε ήμουν δέκα επτά μηνών και είχα διαγνωστεί με αυτό που εγώ θεωρώ δώρο, εγκεφαλική παράλυση, η οποία δημιουργήθηκε από την έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλό μου, καθώς προσπαθούσα να επιβιώσω.
Εάν η έκτρωση είναι αποκλειστικά θέμα των δικαιωμάτων των γυναικών, τότε ποία ήταν τα δικά μου δικαιώματα; Πώς δεν βρέθηκε ούτε μία ριζοσπαστική φεμινίστρια, να σηκωθεί και να φωνάξει για την καταπάτηση των δικαιωμάτων μου την ημέρα εκείνη! Στην πραγματικότητα η ζωή μου πνιγόταν στο όνομα των δικαιωμάτων της γυναίκας! Όταν δε ακούω το αηδιαστικό επιχείρημα ότι πρέπει να κάνουμε εκτρώσεις γιατί το παιδί ίσως γεννηθεί ανάπηρο, τότε η καρδιά μου γεμίζει από τρόμο.
Υπάρχουν πράγματα κυρίες και κύριοι, τα οποία θα μπορέσετε να μάθετε μόνο από τους αδύναμους ανάμεσά σας. Και όταν τους πνίγετε, εσείς είστε αυτοί που χάνετε. Ο Θεός τους φροντίζει, αλλά εσείς είστε αυτοί που θα υποφέρετε για πάντα! Και τι αλαζονεία, τι απόλυτη αλαζονεία! Και έχει γίνει καθεστώς σ’ αυτό τον κόσμο που ζούμε, οι δυνατοί να εξουσιάζουν τους αδύναμους, να αποφασίζουν ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Τι αλαζονεία! Δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν ήσαστε εσείς, που κάνετε την καρδιά σας να κτυπά; Δεν καταλαβαίνετε, ότι δεν κατέχετε τίποτε από όλη την εξουσία που νομίζετε ότι κατέχετε; Είναι το έλεος του Θεού που σας στηρίζει ακόμα και όταν τον μισείτε;
…Έτσι κοίταξαν την αγαπημένη μου Πένυ και της είπαν τα …πολύ ενθαρρυντικά λόγια: η Gianna θα είναι ένα τίποτα! Αλλά αυτή τους αγνόησε και άρχισε να δουλεύει μαζί μου 3 φορές την ημέρα, και άρχισα να σηκώνω το κεφάλι μου και μετά έλεγαν η Gianna ποτέ δεν θα κάνει αυτό, ποτέ δεν θα κάνει το άλλο. Και όμως στην ηλικία των τρεισήμισι χρόνων, άρχισα να περπατώ με περπατούρα και ορθοπεδικά στηρίγματα, και στέκομαι εδώ σήμερα μπροστά σας με ένα μικρό ορθοπεδικό πρόβλημα, χωρίς περπατούρα και ορθοπεδικά στηρίγματα. Πέφτω με χάρη μερικές φορές και μερικές άλλες άχαρα, εξαρτάται από την περίπτωση, αλλά εργάζομαι για την Δόξα του Θεού.
Είμαι πιο αδύναμη από τους περισσότερους από σας, αλλά αυτό είναι το κήρυγμά μου. Πληρώνω ένα μικρό τίμημα για να μπορώ να διαλαλώ στον κόσμο και να προσφέρω ελπίδα. Στην παρανόησή μας για το πώς δουλεύουν τα πράγματα, παρεξηγούμε πόσο όμορφο μπορεί να είναι το μαρτύριο! Δεν το προκαλώ, αλλά όταν έρχεται ο Θεός έχει την δυνατότητα να κάνει και τα πιο άθλια πράγματα όμορφα.

Έχω συναντήσει την βιολογική μου μητέρα, έχω συγχωρήσει την βιολογική μου μητέρα, είμαι Χριστιανή. Είναι πολύ ταραγμένη γυναίκα και ήρθε σε μία εκδήλωση, που είχα πριν δυο χρόνια, χωρίς προειδοποίηση και είπε: «Γεια σου, είμαι η μητέρα σου». Αυτή ήταν μία πολύ δύσκολη μέρα, και όμως καθώς ανεχόμουν όλα αυτά, πιθανόν να σκεφτείτε ότι ήμουν τρελή, αλλά καθόμουν εκεί και σκεφτόμουν: «Δεν σου ανήκω. Ανήκω στον Χριστό. Έτσι δεν έχει σημασία τι λες, ο θυμός σου, η ταραχή σου και η οργή, δεν είναι δικά μου να τα φυλάξω, δεν είναι δικά μου να τα κρατάω, και δε θα το κάνω».
Θα ήθελα προς στιγμήν να μιλήσω κατευθείαν στους άντρες. Άντρες είστε φτιαγμένοι για μεγαλοσύνη. Είστε φτιαγμένοι για να υψώνετε το ανάστημά σας και να φέρεστε αντρίκεια. Είστε φτιαγμένοι για να υπερασπίζεστε τις γυναίκες και τα παιδιά. Όχι να παραμερίζετε και να στρέφετε το κεφάλι σας στην άλλη μεριά, όταν γίνεται φόνος και να μην κάνετε τίποτε γι’ αυτό. Δεν είστε φτιαγμένοι για να εκμεταλλεύεστε εμάς τις γυναίκες και μετά να μας αφήνετε μόνες. Είστε φτιαγμένοι για να είστε ευγενικοί και χαριτωμένοι και μεγάλοι και δυνατοί και να στέκεστε ψηλά, διότι άντρες προσέξτε με: Είμαι πολύ κουρασμένη για να κάνω το δικό σας καθήκον.
Γυναίκες, δεν είστε φτιαγμένες για κακομεταχείριση, δεν είστε φτιαγμένες να κάθεστε αγνοώντας την αξία και την τιμή σας. Είστε φτιαγμένες να αγωνίζεσθε γι’ αυτό σε όλη σας την ζωή. Τώρα είναι η ευκαιρία σας, τώρα θα δείξετε τι άνθρωποι θα είστε. Έχω εμπιστοσύνη άντρες, ότι θα ανταποκριθείτε στην πρόκληση και θα αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων.
Στους πολιτικούς, που ακούν, ιδιαίτερα στους άντρες, θα πω το εξής: είστε φτιαγμένοι για μεγαλοσύνη και αφήστε την διπλωματία στην άκρη. Προορισμός σας είναι να υπερασπίζεστε, ότι είναι σωστό και καλό. Αυτή η νεαρή κοπέλα σάς λέει: τώρα είναι η ώρα σας. Τι είδους άνθρωποι θέλετε να είστε, άνθρωποι με εμμονή στην δική τους δόξα ή άνθρωποι με εμμονή στην δόξα Του Θεού; Έφτασε η στιγμή να πάρετε θέση. Αυτή είναι η δική σας ώρα. Ο Θεός θα σας βοηθήσει, ο Θεός θα είναι μαζί σας. Σας δίνεται η ευκαιρία να δοξάσετε και να τιμήσετε τον Θεό.
Θα τελειώσω με αυτό: Μερικοί ίσως είναι ενοχλημένοι διότι μιλώ συνέχεια για τον Θεό και τον Ιησού. Μα πώς είναι δυνατόν να περπατώ στην γη, έστω κουτσαίνοντας, και να μην δίνω όλη μου την καρδιά και το μυαλό και την ψυχή και όλο μου το είναι στον Χριστό που μου έδωσε την ζωή; Αν λοιπόν νομίσετε ότι είμαι ανόητη, αυτό θα είναι άλλο ένα κόσμημα στην κορώνα που φορώ. Όλος ο σκοπός της ζωής μου είναι να κάνω τον Θεό να χαίρεται.
Ελπίζω μερικά απ’ αυτά που είπα να έχουν νόημα. Απλά βγήκαν μέσα από την καρδιά μου.
Ο Θεός να σας ευλογεί.

Αξιοπρόσεκτες Θέσεις
και Μαρτυρίες για τις ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ

panagiaalexiotissa

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Αρρώστιες και ατυχήματα από κατάρες



Πολλές αρρώστιες που δεν βρίσκουν οι γιατροί από τι είναι, μπορεί να είναι από κατάρα. Τι να βρουν οι γιατροί, την κατάρα;
 Μια φορά μου έφεραν στο Καλύβι έναν παράλυτο. Ολόκληρος άνδρας ,δεν μπορούσε να καθήση. Το κορμί του ήταν τεντωμένο σαν ξύλο. Τον κουβαλούσε ένας στην πλάτη και ένας άλλος τον κρατούσε από πίσω. Του έβαλα δυο κούτσουρα και ακουμπούσε λίγο ο καημένος.
 Μου λένε αυτοί που τον συνόδευαν: «Από δεκαπέντε χρονών παιδί είναι σ’ αυτήν την κατάσταση και έχουν περάσει δεκαοχτώ χρόνια από τότε». 
«Μα πώς στα καλά καθούμενα να το πάθη αυτό; είπα. Δεν μπορεί∙ κάτι συμβαίνει».
 Έψαξα από ‘δω-από ‘κει και βρήκα ότι κάποιος τον είχε καταρασθή. Τι είχε συμβή; Κάποτε πήγαινε με το αστικό στην σχολή του και καθόταν σε μια θέση τεντωμένος. Σε κάποια στάση μπήκε ένας ηλικιωμένος παπάς και ένα γεροντάκι και στάθηκαν όρθιοι δίπλα του. Τότε του είπε ένας: «Σήκω , να καθήσουν οι μεγάλοι». Αυτός τεντώθηκε ακόμη περισσότερο στο κάθισμα, χωρίς να δώση σημασία. Οπότε το γεροντάκι που στεκόταν όρθιο του λέει: «Τεντωμένος να μείνης και ποτέ να μην μπορής να καθήσης». Και η κατάρα έπιασε. Βλέπεις, είχε αναίδεια ο νέος. Σου λέει: «Γιατί να σηκωθώ, αφού την πλήρωσα την θέση ;» Ναι, αλλά και ο άλλος πλήρωσε και είναι ηλικιωμένος, σεβάσμιος, και στέκεται όρθιος και εσύ είσαι μικρό παιδί, δεκαπέντε χρονών, και κάθεσαι. «Από αυτό είναι, του λέω. Κοίταξε να μετανοήσης για να γίνης καλά∙ χρειάζεται μετάνοια». Ο καημένος, μόλις το κατάλαβε λίγο και το αναγνώρισε, αμέσως τακτοποιήθηκε.
Πόσα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι από κατάρα, από αγανάκτηση. Και όταν εξοντώνωνται ολόκληρες οικογένειες ή πεθαίνουν πολλά άτομα από μία οικογένεια, να ξέρετε , είναι ή από αδικία ή από μάγια ή από κατάρα.
Ένας πατέρας είχε ένα παιδί που όλο γύριζε. Μια φορά του λέει αγανακτισμένος: «Να έλθης μια και καλή». Το παιδί εκείνο το βράδυ, καθώς ερχόταν στο σπίτι, ακριβώς έξω από την πόρτα, το χτύπησε ένα αυτοκίνητο και έμεινε στον τόπο. Τον πήραν οι φίλοι του σκοτωμένο και τον πήγαν μέσα στο σπίτι του. Ήρθε μετά ο πατέρας στο Καλύβι και έκλαιγε. «Το παιδί μου σκοτώθηκε έξω από την πόρτα του σπιτιού μου», έλεγε. Από ‘δω-από ΄κει, μετά μου λέει: «Του είχα πει και μια κουβέντα» . «Τι του είπες;», του λέω. «Αγανάκτησα που ξενυχτούσε και του είπα: “Να έρθης μια και καλή!”Μήπως ήταν απ’ αυτό»; «Εμ, από τι ήταν; Του λέω. Κοίταξε να μετανοήσης, να εξομολογηθής». «Αυτήν την φορά να έρθης μια και καλή», του είπε, και το παιδί το έφεραν νεκρό. Άντε μετά να χτυπιέται ο πατέρας, να κλαίη…

« Αποσπασμα απο το βιβλιο Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο»Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Η δασκάλα με τη χρυσή καρδιά


Τη θεωρούν μια μικρή ευεργέτιδα της περιοχής τους. Οι κάτοικοι της Κασσανδρείας Χαλκιδικής την αποκαλούν «η δασκάλα με τη χρυσή καρδιά». Η αγάπη της για τον συνάνθρωπου, τα μικρά παιδιά και για την ιδιαίτερη πατρίδα της δεν περιορίζεται μόνο στα αισθήματά της, καθώς γίνονται πράξεις. 

Η κ. Παναγιώτα Σταμπουλή έχει ξοδέψει ένα μεγάλο κομμάτι της περιουσίας της διαθέτοντάς το για το κοινωνικό σύνολο, ενώ πριν από λίγες ημέρες δώρισε σε αριστούχους μαθητές δημοτικού σχολείου τραπεζικά βιβλιάρια που περιείχαν χρηματικά ποσά.

Εργάστηκε 35 χρόνια ως δασκάλα σε δημοτικά σχολεία της Χαλκιδικής και της Θεσσαλονίκης. Η ίδια δεν μπόρεσε να κάνει οικογένεια, ούτε να γίνει μητέρα. Θεωρεί όμως δικά της παιδιά όσα πέρασαν από τις αίθουσες όπου δίδαξε κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας. 

Η συνταξιούχος εκπαιδευτικός Παναγιώτα Σταμπουλή τα τελευταία χρόνια κάνει δωρεές για το κοινό καλό, προσφέροντας μεταξύ άλλων ασθενοφόρα, πυροσβεστικά οχήματα, αλεξίσφαιρα γιλέκα σε αστυνομικούς και συμβατικά αυτοκίνητα σε Διευθύνσεις Ασφαλείας, ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ από την περιουσία της, την οποία έχει αποφασίσει να μοιραστεί με όσους έχουν πραγματική ανάγκη. 

Η τελευταία πράξη ανθρωπιάς της κ. Παναγιώτας Σταμπουλή έλαβε χώρα την πρώτη ημέρα της σχολικής χρονιάς, στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κασσανδρείας, όπου φοίτησε και η ίδια. Μετά τον αγιασμό παρέδωσε στους μαθητές και τις μαθήτριες που είχαν αριστεύσει πέρυσι, βιβλιάρια τραπέζης με χρηματικά ποσά ως έπαθλο για την απόδοσή τους. 

«Εχω καταθέσει ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό στη σχολική επιτροπή και κάθε χρόνο οι τόκοι που μαζεύονται δίδονται στους αριστεύσαντες της ΣΤ' τάξης ως έπαθλό για την απόδοσή τους. Αυτό θα αποτελέσει νομίζω κίνητρο και για τα υπόλοιπα παιδιά, να διαβάζουν πε
ερισσότερο. Κάποια, μάλιστα, με πλησίασαν και μου έλεγαν "κι εγώ, κυρία Παναγιώτα, θα πάρω 10 του χρόνου". Φέτος, δύο αγόρια και δύο κορίτσια, τα οποία συγκέντρωσαν άριστα, βραβεύτηκαν, ενώ αρκετοί είναι και οι μαθητές που βγήκαν με 9» τόνισε η κ. Παναγιώτα Σταμπουλή στην «Espresso» και συνεχίζοντας πρόσθεσε:
 
«Σε αυτό το σχολείο ήμουν και εγώ μαθήτρια, ενώ υπηρέτησα πολλά χρόνια την εκπαίδευση από τη θέση της εκπαιδευτικού στα Σήμαντρα Χαλκιδικής. Εχω, λοιπόν, μια ιδιαίτερη ευαισθησία με τα παιδιά».

Αυτό που επιθυμεί είναι να βρεθούν κι άλλοι που θα ακολουθήσουν τα βήματά της: «Θα ήθελα οι πράξεις μου να βρουν μιμητές. Ολοι μπορούμε να κάνουμε κάτι, μεγάλο ή μικρό. Ετσι, θα βοηθήσουμε όσους συνανθρώπους μας το έχουν ανάγκη και ο κόσμος ίσως να γίνει καλύτερος και τα χαμόγελα να πολλαπλασιαστούν».

Τη δασκάλα με τη χρυσή καρδιά, που έχει κάνει σκοπό της ζωής της την προσφορά, ευχαρίστησε ο διευθυντής του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κασσανδρείας Κώστας Παπαγιάννης, ο οποίος τόνισε ότι η κυρία Παναγιώτα Σταμπουλή αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, ενώ τη χαρακτήρισε εκπαιδευτικό - άνθρωπο, μακριά από υλικά αγαθά. 

Τα έργα της κυρίας Παναγιώτας 

Η κ. Παναγιώτα Σταμπουλή είναι συνταξιούχος εδώ και εννέα χρόνια. Ολο αυτό το διάστημα κάνει προσφορές, τη μία μετά την άλλη, γεγονός που της δίνει δύναμη, ενώ οι ευχαριστίες και η αγάπη που εισπράττει την κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Με δικά της χρήματα έχει δωρίσει από ασθενοφόρο μέχρι αλεξίσφαιρα γιλέκα σε αστυνομικούς: 

«Τον Αύγουστο του 2008 πρόσφερα ένα ασθενοφόρο το οποίο λειτουργεί και ως κινητή μονάδα διασωλήνωσης στο Κέντρο Υγείας Κασσανδρείας. Η μονάδα εξυπηρετεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ένα εκατομμύριο κόσμο (ντόπιους, κατοίκους γειτονικών περιοχών καιτουρίστες). Λίγους μήνες μετά προσέφερα μηχανολογικό εξοπλισμό στους εθελοντές πυροσβέστες της Χαλκιδικής ως δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς τους, ενώ στο τέλος του 2009 έκανα δωρεά στην πυροσβεστική υπηρεσία Χαλκιδικής ένα περιπολικό - ανακριτικό όχημα 4x4. Το όχημα αυτό έχει πενταμελές πλήρωμα, παίρνει 500 λίτρα νερό και μπορεί να ανέβει την πιο ψηλή κορυφή βουνού για να προλάβει και να σβήσει γρήγορα τις φωτιές». 

Οι δωρεές της όμως δεν τελειώνουν εδώ. Πέρυσι έδωσε χρήματα για να αγοραστούν 18 αλεξίσφαιρα γιλέκα για τους άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. στον νομό Χαλκιδικής, ενώ δωρεά της είναι και ένα συμβατικό αυτοκίνητο για τις ανάγκες της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Τέλος, τον Μάρτιο του 2012 πρόσφερε άλλα 35 αλεξίσφαιρα γιλέκα στους αστυνομικούς της Κεντρικής Μακεδονίας. 

Η γλυκιά δασκάλα, μεταξύ άλλων, έχει τιμηθεί για την προσφορά της από τον Δήμο Κασσάνδρας, τον Ροταριανό Ομιλο Θεσσαλονίκης, τη Πυροσβεστική Υπηρεσία, την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, την Ελληνική Αστυνομία, ενώ έχει δεχθεί συγχαρητήρια επιστολή του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια και έχει προταθεί για το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. 


ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ

Το προζύμι του Σταυρού.



Αρκετές νοικοκυρές πιστές ακόμη στις παραδόσεις μας, ζυμώνουν στο σπίτι τους και συνεχίζουν να συντηρούν ένα ευλογημένο έθιμο. Αυτό γίνεται δύο φορές το χρόνο, στη γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού 14 Σεπτεμβρίου και την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών, δηλαδή της Σταυροπροσκυνήσεως.
Ποιο είναι αυτό; Η παρασκευή νέου προζυμιού.
Πώς γίνεται αυτή;
Οι νοικοκυρές παίρνουν ένα κλαδί βασιλικό από τα χέρια του ιερέα. Σ’ ένα δοχείο βάζουν λίγο χλιαρό νερό. Μετά ρίχνουν μόνο αλεύρι και ανακατεύουν μέχρι να γίνει πηκτός χυλός και από πάνω βάζουν σε σχήμα σταυρού το ευλογημένο κλαδί του βασιλικού. Άλλες νοικοκυρές συνηθίζουν να βράζουν τον βασιλικό και αυτό το χλιαρό νερό να το χρησιμοποιούν στην παρασκευή του χυλού. Τυλίγουν το δοχείο με μια καθαρή πετσέτα και το αφήνουν μερικές ώρες «να γίνει». Το θαυμαστό είναι ότι το προζύμι γίνεται χωρίς την προσθήκη ενζύμου-μαγιάς, δηλαδή με την ενέργεια της χάριτος του Τιμίου Σταυρού.

Συγκλονιστικό: Απεγκλώβισε τη γυναίκα και το παιδί του και εξέπνευσε! ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ 36ΧΡΟΝΟΥ ΡΩΣΟΥ


Συγκλονίζει η αυτοθυσία του 36χρονου στο πολύνεκρο τροχαίο με Ρώσους ταξιδιώτες στη Θεσσαλονίκη που εξέπνευσε μόλις απεγκλώβισε τη γυναίκα και του παιδί του.
Λίγο μετά την ανατροπή του λεωφορείου με τους Ρώσους ταξιδιώτες, που στοίχισε τη ζωή σε τέσσερις επιβάτες, οι πυροσβέστες που έσπευσαν στο σημείο για τον απεγκλωβισμό των τραυματιών έγιναν μάρτυρες μιας σπάνιας πράξης αυτοθυσίας.
Μέσα στα συντρίμμια του λεωφορείου ξεπρόβαλε η φιγούρα ενός 36χρονου άνδρα, ο οποίος, αν και βαρύτατα τραυματισμένος, προσπαθούσε με όλες του τις δυνάμεις να απεγκλωβίσει το παιδί και τη σύζυγό του.
Μπροστά στα μάτια των σωστικών συνεργείων, που παρακολουθούσαν συγκλονισμένοι την απεγνωσμένη προσπάθεια του, ο 36χρονος κατάφερε να απελευθερώσει τα αγαπημένα του πρόσωπα, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή.
Συγκλονισμένοι οι πυροσβέστες από τις εικόνες που αντίκρισαν, περιέγραψαν με συγκίνηση την πράξη αυτοθυσίας του 36χρονου που εξέπνευσε στο σημείο του ατυχήματος λέγοντας ότι «δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο».