Ή εκλογή πρεσβυτέρας, διαζύγια Ιερέων. Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου

Ποιμαντική ανάλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει κάθε υποψήφιος ιερέας κατά την ιερατική του διακονία

Ή εκλογή πρεσβυτέρας - διαζύγια Ιερέων

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος στην Εισήγησή του στην Έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος 11/5/2010 με θέμα: Ενδογενή και εξωγενή προβλήματα της Ιερατικής Διακονίας στην σημερινή κοινωνία ετόνισε μεταξύ άλλων στην ενότητα 2 της Εισηγήσεώς του τα κάτωθι:
Ένα από τά μεγαλύτερα ζητήματα της Ιερατικής ζωής είναι ή εκλογή τής μέλλουσας πρεσβυτέρας. Ή καλή έκβαση του προβλήματος αυτού προοιωνίζει τήν λαμπρή επιτυχία στην ιερατική του σταδιοδρομία. Ή κακή του έκβαση κάνει τή ζωή του Ιερέως τραγική με απρόβλεπτες εξελίξεις, οί όποιες μερικές φορές όδηγούν σέ τραγικά αδιέξοδα.

Ή ανάγκη επιβάλλει εις τόν υποψήφιο Ιερέα μετά τήν αποφοίτησή του άπό τήν Εκκλησιαστική Σχολή ή ακόμα και τήν Θεολογική Σχολή και μετά τήν εκπλήρωση των πρός τήν πατρίδα στρατιωτικών υποχρεώσεων νά αναζητήσει τό κατάλληλο πρόσωπο διά νά δημιουργήσει οικογένεια και έν συνεχεία νά εισέλθει εις τις τάξεις του Ίερού Κλήρου. 
Ατυχώς δέν εξετάζεται τό ζήτημα αυτό μετά περισκέψεως και τής δεούσης σοβαρότητος ούτε άπό τόν υποψήφιο, ό όποιος επείγεται νά τακτοποιηθεί, ούτε άπό τό οικογενειακό του περιβάλλον. Οί περισσότεροι γάμοι υποψηφίων Ιερέων είναι βιαστικοί και επιπόλαιοι. Ύπό τήν πίεση τής χειροτονίας και τής τακτοποιήσεως πείθεται ή τυχούσα, ή όποια ουδέποτε διανοήθηκε νά γίνει πρεσβυτέρα, γίνεται ό Γάμος, ακολουθεί ή χειροτονία και μετά αρχίζει ή ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα. Μερικές νέες προσαρμόζονται και γίνονται επιτυχημένες πρεσβυτέρες. Μερικές άλλες κατ' ανάγκην μένουν, χαράζουν τήν ζωη τους κατά τις επιθυμίες τους χωρίς ίχνος πνευματικότητος, ίεροπρέπειας και σεβασμού, μέ αποτέλεσμα ή και ό Ιερεύς νά χάνει τόν προσανατολισμό του και νά κάνει σοβαρές υποχωρήσεις ή νά σηκώνει διά βίου ένα βαρύ Σταυρό.

Σ' αυτές τις περιπτώσεις μήν αναζητήσει κανείς τήν τήρηση των Ιερών Κανόνων, οί όποιοι απαιτούν όπως ή υποψήφια πρεσβυτέρα είναι παρθένος, δεν έχει προηγουμένως μνηστευθεί άλλον, δέν είναι χωρισμένη, δέν είναι χήρα.

Θά άντείπει κάποιος, ότι οί υποχωρήσεις δικαιολογούνται, διότι οί νέες σήμερα δέν δέχονται νά λάβουν σύζυγο μέλλοντα Ιερέα. Είναι γεγονός, ότι πολλά παιδιά της Εκκλησίας, έτοιμα διά νά εισέλθουν εις τόν ιερόν αμπελώνα, υγιή, έξυπνα, ικανά και καταρτισμένα, αναζητούν και δέν ευρίσκουν τήν κατάλληλη σύζυγο. Τούτο είναι σοβαρότατο πρόβλημα τής Εκκλησίας και θά πρέπει οί Ιερατικές οικογένειες, οί σοβαροί και ευσεβείς οικογενειάρχες, τά μέλη των θρησκευτικών συλλόγων, οί φίλοι τών Ιερών Μονών και όσοι γενικώς έναπέμειναν θρησκεύοντες έν πίστει νά μεριμνούν διά τήν επίλυση του μείζονος τούτου ζητήματος. Έάν άπό τή ζύμη αυτή τών εκκλησιαστικών οικογενειών δέν προέλθουν οί μέλλουσες πρεσβυτέρες, γιατί νά κακολογούμε και νά κατακρίνουμε τήν αναγκαστική λύση;

Γνωρίζουμε, ότι ή επιτυχία ενός Ιερέως οφείλεται κατά μέγα μέρος στήν πρεσβυτέρα του. Δυστυχώς ή σημερινή πρεσβυτέρα έχει τόσο έκκοσμικευθεί, πού δέν διακρίνεται ώς προς τό φρόνημα και τόν τρόπο ζωής άπό τις άλλες μοντέρνες γυναίκες. Οί παλαιές πρεσβυτέρες απέπνεαν τό άρωμα της ευσεβείας και της χρηστότητος. Οί σημερινές πρεσβυτέρες στήν πλειονότητά τους μπορεί νά είναι καλές μητέρες, άλλά δέν δρουν και, δέν ενεργούν ώς πρεσβυτέρες. Μένουν αμέτοχες εις τό έργο τών συζύγων τους και έχουν πολλές απαιτήσεις ωσάν νά είναι αδικημένες. Και όμως, θά ημπορούσαν νά δώσουν υψηλό περιεχόμενο στή ζωή τους εντασσόμενες στις δραστηριότητες τής ενοριακής ζωής και καθιστάμενες κέντρο πάσης πνευματικής, φιλανθρωπικής και κοινωνικής δραστηριότητος.

Ένα μεγάλο επίσης πρόβλημα πού άνεφάνη τις τελευταίες δεκαετίες στή πατρίδα μας, μέσα στό γενικό κλίμα τής κρίσεως του γάμου, είναι τά διαζύγια τών Ιερέων. Πολλές δεκάδες Ιερατικών οικογενειών έχουν διαλυθεί και τό πρόβλημα τών έν χηρεία Ιερέων είναι φλέγον, ακανθώδες και δυσεπίλυτο. Οι Ιερείς αυτοί, νέοι ώς έπί τό πλείστον, ζητούν νά νυμφευθούν πάλι, διότι έξ αρχής έταξαν τόν εαυτό τους εις τόν έγγαμο καί όχι εις τόν άγαμο κλήρο. Υπάρχουν καί μερικοί έν χηρεία λόγω θανάτου τής συζύγου, οί όποιοι παρακαλούν τήν Ιεραρχία νά επιτρέψει τόν γάμο μετά τήν χειροτονία.

Βεβαίως όποιος αναλαμβάνει ένα τόσο υψηλό έργο, όπως είναι ή Ίερωσύνη, ενημερώνεται έπί όλων τών περιπτώσεων καί ακόμη τών πιο απίθανων καί μετά αποφασίζει. Αναλαμβάνει όλη τήν ευθύνη του Σταυρού του υψίστου αξιώματος μέχρι θανάτου. Δι' αυτό τόν λόγο δέν επιτρέπεται νά λέγουν ότι αδικούνται άπό τήν Εκκλησία, ή οποία σεβομένη τούς Ιερούς Κανόνας, επιφυλάσσεται καί σιωπά.

Ωστόσο οί χηρεύσαντες Ιερείς σηκώνουν τόν Σταυρό τους καί γίνονται στόχοι πολλών συκοφαντιών καί περιφρονητικών σχολίων γιά κάθε κίνησή τους. Ζητούν τήν επιείκεια τής Εκκλησίας καί παρακαλούν νά γίνει καί στήν Εκκλησία τής Ελλάδος, ό,τι συνέβη καί στή Σερβία μετά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ή Εκκλησία σιωπηρώς αναγνώρισε τελεσθέντας γάμους Ιερέων.

Όρθώς ή Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος διετύπωσε τήν άποψη, ότι δύναται ή Ιεραρχία κατά περίπτωση νά λάβει θέση, άφού όμως προηγουμένως αυτό αποφασισθεί άπό Πανορθόδοξη Σύνοδο.

voiotosp.blogspot.gr/Αντέγραψα από...