Ἀναστασίας Κουρῆ
Φιλολόγου
Στὰ χρόνια ποὺ ζοῦμε, χρόνια δύσκολα ἀπὸ τὴν ὕπουλη σκλαβιὰ τοῦ ἔθνους σὲ δόλιες καὶ ἀφανεῖς δυνάμεις ποὺ δὲν τὶς βλέπουμε ἄμεσα, καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ χειρότερο, εἶναι σημαντικὸ νὰ φέρνουμε στὴ μνήμη μας ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποὺ ἀντιστάθηκαν στὰ πλούτη καὶ τὴ δόξα, στὶς ὑποσχέσεις καὶ τὶς φοβέρες τοῦ κατακτητῆ. Μία ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ἡ Νεομάρτυς ἁγία Κυράννα. Ἡ Ἁγία γεννήθηκε πρὶν ἀπὸ λιγότερο τρεῖς αἰῶνες στὸ χωριὸ Ὄσσα ἢ Ἀβυσσώνα (Βυσσώκα) ΒΔ τοῦ Λαγκαδᾶ, σὲ ἀπόσταση περίπου 37 χλμ. ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη, ποὺ βρίσκεται στὶς πλαγιὲς τοῦ βουνοῦ Βερτίσκου, στὰ χρόνια τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ.
Ἡ Κυράννα ἦταν ἕνα σεμνὸ καὶ ὄμορφο κορίτσι, πιστὴ χριστιανή, ποὺ ἀγαποῦσε μὲ πάθος τὸν Χριστό. Ζοῦσε μὲ τοὺς γονεῖς της, Ἕλληνες στὴν καταγωγὴ καὶ χριστιανοὶ στὸ θρήσκευμα. Στὰ δύσκολα ἐκεῖνα χρόνια ὁ τύραννος ἐξουσίαζε τὰ πάντα, χωράφια καὶ περιουσίες, ἐνῷ ὁ ἄμοιρος ραγιὰς βρισκόταν στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἕλληνας καὶ ὁ Χριστιανὸς ἦταν πάντοτε ἀδικημένοι. Τίποτα δὲν ἐξουσίαζαν οὔτε τὴ γῆ τους, οὔτε τὴν οἰκογένειά τους. Ἔπρεπε νὰ πληρώνουν τοὺς φόρους καὶ τὰ χαράτσια στὸν ἀφέντη τύραννο, ποὺ ἐρχόταν νὰ τὰ μαζέψει ὁ Τοῦρκος σούμπασης.
Μιὰ μέρα τὴν εἶδε ἕνας Γενίτσαρος καὶ σατανικὸς ἔρωτας ρίζωσε στὴν καρδιὰ του γι’ αὐτὴν τὴν ἀθώα κόρη. Τῆς εἶπε ὅτι ἤθελε νὰ τὴν κάνει χανούμισσά του καὶ τῆς ἔταξε πολύτιμα στολίδια καὶ πανέμορφα φορέματα… Ὁ Τοῦρκος τὴν τυραννοῦσε νύχτα-μέρα, καὶ ἡ Ἁγία δὲν μποροῦσε νὰ βγεῖ στὸν δρόμο διότι ὁ Γενίτσαρος παραφύλαγε γιὰ νὰ τὴν καλοπιάσει. Ὅσο ὅμως ἐκεῖνος ἔλεγε καὶ ἔταζε, τόσο ἡ Ἁγία τὸν ἀποστρεφόταν, διότι εἶχε στὴν ψυχὴ της τὸν Χριστό. Ὥσπου μιὰ μέρα ὁ Τοῦρκος γεμάτος ὀργὴ καὶ θυμό, τὴν ἅρπαξε καὶ τὴ μετέφερε στὸν κριτὴ τῆς Θεσσαλονίκης. Ἔπρεπε τώρα ἡ Ἁγία ν’ἀποδείξει πὼς δὲν ὑποσχέθηκε ποτὲ στὸν Τοῦρκο ὅτι θὰ τὸν κάνει σύντροφό της, οὔτε εἶπε ποτὲ πὼς θὰ γίνει Τουρκάλα.
Τὴν ἔκλεισαν στὴ φυλακὴ καὶ κάθε μέρα ἐρχόταν ὁ γενίτσαρος καὶ μαζὶ μὲ ἄλλους γενιτσάρους τὴ βασάνιζαν ἀνελέητα. Ἡ Ἁγία ἔκλεινε τὰ μάτια καὶ εἶχε τὸ νοῦ της στὸν Χριστό, οὔτε τοὺς ἔβλεπε οὔτε τοὺς ἀπαντοῦσε. Στὴν ἀρχὴ τὴν καλόπιαναν, μετὰ τὴ χτυποῦσαν, τὴν κλωτσοῦσαν, τὴν πλήγωναν μὲ ξύλα καὶ μαχαίρια, καὶ ἀφοῦ τὴν ἄφηναν ἑτοιμοθάνατη ἔφευγαν. Τὰ ἴδια ἔκανε καὶ ὁ δεσμοφύλακας στὴ συνέχεια. Κάθε νύχτα τὴν κρεμοῦσε ἀπ’τὶς μασχάλες καὶ μ’ἕνα ξύλο τὴν χτυποῦσε ὥσπου νὰ κουραστεῖ. Τότε τὴν ἄφηνε καὶ πήγαινε νὰ κοιμηθεῖ. Ἕνας Χριστιανὸς ἐπιστάτης παρακαλοῦσε τὸν δεσμοφύλακα καὶ, ὅταν καταλάγιαζε κάπως ἡ λύσσα του, πήγαινε καὶ τὴν ξεκρέμαγε. Χριστιανοὶ φυλακισμένοι ἀλλὰ καὶ Τουρκάλες βαρυποινίτισσες διαμαρτύρονταν στὸν δεσμοφύλακα λόγῳ τῶν ἀφόρητων δοκιμασιῶν καὶ κραυγῶν τῆς Ἁγίας, ὅταν τὴ βασάνιζαν. Τὴ δέκατη νύχτα ἦταν τόσο τὸ ξύλο ποὺ τῆς ἔδωσε καθὼς τὴν εἶχε κρεμασμένη, ποὺ κουράστηκε ὅσο ποτὲ καὶ ζήτησε καφὲ γιὰ νὰ συνέλθει. Ὁ Χριστιανὸς τὸν φοβέρισε καὶ οἱ Τουρκάλες φυλακισμένες τοῦ φώναξαν πολύ, ποὺ ἔπεσε κάτω κλαίγοντας ἐνῷ ἔτρεμε ἀπ’τὴν ντροπή του. Ὅμως ξαφνικὰ μέσα στὸ σκοτάδι τῆς νύχτας οὐράνιο φῶς ἄστραψε στὴ φυλακὴ ποὺ ἔλουσε τὸ κρεμασμένο σῶμα τῆς Ἁγίας. Μπρούμυτα ἔπεσαν οἱ Ἑβραῖοι, οἱ Τουρκάλες χτυποῦσαν τὰ στήθη τους λέγοντας ὅτι τὸ κρίμα τῆς Ρωμηᾶς μᾶς βρῆκε σὰν ἀστραπὴ νὰ μᾶς κάψει.
Ὁ δεσμοφύλακας τότε, ἔδωσε ἐντολὴ στὸν Χριστιανὸ νὰ τὴν ξεκρεμάσει, κι ἔγινε πάλι σκοτάδι στὴ φυλακὴ καὶ χύθηκε παντοῦ ἄρρητη εὐωδία. Ὁ Χριστιανὸς ἔκανε τὸν σταυρό του καὶ ἀφοῦ φίλησε μ’εὐλάβεια τὰ μαρτυρικὰ ἐκεῖνα χέρια, τὰ σταύρωσε πάνω στὸ μακάριο σῶμα. Περιποιήθηκε τὸ ἅγιο λείψανο, ἄναψε φῶτα καὶ προσκύνησε. Τὴν ἑπομένη διαδόθηκε στὴν πόλη ἡ φήμη τοῦ Μαρτυρικοῦ τέλους τῆς Ἁγίας. Οἱ Τοῦρκοι ντροπιασμένοι ἔδωσαν ἄδεια νὰ παραλάβουν τὸ τίμιο Λείψανὸ της οἱ χριστιανοὶ καὶ νὰ τὸ κάνουν ὅ,τι θέλουν. Πομπὴ τῶν χριστιανῶν μετέφερε τὸ ἅγιο Λείψανό της στὸ κοιμητήριο τῶν χριστιανῶν, ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη. Τὸν Βίο καὶ τὸ Μαρτύριο τῆς Ἁγίας περιέλαβε ὁ ἃγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ «Νέο Μαρτυρολόγιο». Οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς Ὄσσας τιμοῦν μὲ ἰδιαίτερη εὐλάβεια τὴ μνήμη τῆς ἁγίας Κυράννας στὶς 8 Ἰανουαρίου κάθε χρόνο. Τὸ 1868/69 οἱ κάτοικοι τῆς Ὄσσας ἔχτισαν λαμπρὸ ἱερὸ ναὸ πρὸς τιμὴν τῆς Ἁγίας, στὸ κέντρο περίπου τοῦ σημερινοῦ Δημοτικοῦ Διαμερίσματος τῆς Ὄσσης Λαγκαδᾶ.
Τὴν προπαραμονὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τὸ 2011, ὁ ἥλιος ἀνέτειλε λαμπρότερος, ὅπως ποτὲ ἄλλοτε στὴν Ὄσσα. Τὰ θεμέλια τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν, ἐκεῖ ὅπου βαφτίστηκε καὶ ἐκκλησιαζόταν ἡ ἁγία Κυράννα, ταρακουνήθηκαν καὶ τὸ δάπεδο τοῦ ἱεροῦ Βήματος σκίστηκε στὰ δυό, ἀποκαλύπτοντας τὰ εὐωδιάζοντα καὶ χαριτόβρυτα Ἱερὰ Λείψανα τῆς ἁγνῆς κόρης, τῆς νύμφης τοῦ Χριστοῦ.
Στὶς 11 Ὀκτωβρίου 2011 τελέστηκε σ’αὐτὸν τὸν ναὸ μεγαλοπρεπέστατη Δοξολογία μὲ τὴν παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, γιὰ τὴν ἀνεύρεση τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τῆς Ἁγίας καὶ τὴν ἐπέτειο 260 ἐτῶν ἀπὸ τὸ Μαρτύριό της. Στὴν Δοξολογία ἦταν παρόντες ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμος μαζὶ μὲ 30 ἱεράρχες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ἐκπρόσωποι τῆς Πολιτείας, Μοναχοὶ καὶ Μοναχές, ἐκπρόσωποι τοῦ Ἁγίου Ὂρους καὶ πλῆθος κόσμου ποὺ προσέτρεξαν γιὰ νὰ τιμήσουν τὴ Μεγαλομάρτυρα Κυράννα. Ἃς ἔχουμε τὴ βοήθειά της καὶ νὰ θυμόμαστε τὴ θαυμαστὴ ἐπιμονὴ στὴν πίστη της στὸν Χριστὸ καὶ τὴ ρωμηοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου