Η ζωή μου χωρίς τέλος.
Ακούω την αναπνοή μου.
Σαν ήχος θλιμμένου βιολιού.
Μέχρι να'ρθει η στιγμή
να συντονιστώ με τ'άλλα όργανα.
Μέχρι να'ρθει αυτή η μοναδική
καινούρια μελωδία.
Να μ'επισκεφτεί μυστικά
ν'αγγίξει αληθινά
τις χορδές της ψυχής μου.
Η ζωή μοιάζει να'ναι
υπέροχη
όταν ακούς
όταν αφουγκράζεσαι
όταν συντονίζεσαι
με τη μουσική που παίζουν
οι ψυχές των ανθρώπων.
Πόσες ιστορίες ακόμα
περιμένουν για να γραφτούν...
Η ζωή είναι μουσική.
Και παίζει το δικό της
ανεπανάληπτο κουιντέτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου