Σας γράφω κατ' ευλογία του παππούλη, ο οποίος στέλνει την ευλογία του Θεού σε σας και τη Μ., καθώς και στους πάσχοντες γονείς σας.
Σας εύχεται για την τρέχουσα Μεγάλη Τεσσαρακοστή κι επιθυμεί η λύπη κι η συμπόνια σας για τη μαμά σας να φτάσουν στο σημείο, ώστε επιτέλους να την πλησιάσετε όχι μόνο στον δρόμο, αλλά να εκδηλώσετε τη θερμότερη συμμετοχή και να της δώσετε πρακτική βοήθεια σε όλα, όσα χρειάζεται.
Αν την είχες αφήσει προηγουμένως, ίσως αυτό έγινε λόγω του ότι δεν ήταν σε θέση να αποτελεί για σένα πρέπον παράδειγμα. Τώρα όμως, που δεν χρειάζεσαι κάτι τέτοιο, πρέπει να τη βοηθήσεις, έστω και για χάρη του χριστιανικού καθήκοντος: «τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου».
Για τις δικές τους πράξεις θα δώσουν λόγο οι ίδιοι και για τη δική μας στάση προς αυτούς θα ζητηθεί λόγος από εμάς. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Και το να αφήνουμε τη μητέρα χωρίς προσοχή σε δύσκολη για μας στιγμή, δεν αρμόζει ούτε κατά τον αστικό, ούτε κατά τον χριστιανικό νόμο.
Πολλές περιστάσεις στη ζωή μας εξαρτώνται από συλλογισμούς βαθύτερους απ' ότι φαίνεται σε μας που είμαστε έξω απ' τον χορό.
Γι' αυτό είναι εύκολο κι απλό να κατακρίνουμε, αλλά το να βοηθήσουμε, να προλάβουμε είναι πάνω από τις δυνάμεις μας. Χρειάζεται να συμπονούμε, πόσο μάλλον τους εξ αίματος πλησίον ανθρώπους μας.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι η «όμορφη θεία» δεν θα μπορέσει να υποκαταστήσει για σας τη μαμά, άρα είναι απαραίτητο να αποκαταστήσετε τις θερμές, συγγενικές σχέσεις και να μην την αποφεύγετε στον δρόμο, επειδή μπόρεσε τόσο πολύ να πέσει, να ασχημύνει.
Ας το κάνουν οι άλλοι αυτό, δεν μπορείς να πείσεις τους πάντες, αλλά η κόρη πρέπει να δείξει συγκατάβαση και να τη δει όπως ήταν, όταν περνούσε άυπνες νύχτες πάνω από την κούνια σας, καλοκάγαθη, όπως στα πρώτα παιδικά σας χρόνια, όπως τη θυμάστε.
Λοιπόν, αξιότιμη I., πρέπει να ξαναβρείτε τη μαμά σας. Η ζωή, βεβαίως, θα είναι διαφορετική απ' ότι στην παιδική ηλικία, όμως τώρα είναι τόσο αβοήθητη, σαν παιδί, της χρειάζεται επίβλεψη και φροντίδα και μη λυπάσαι, αν υποχρεωθείς να θυσιάσεις κάτι για χάρη της' είναι βαριά άρρωστος άνθρωπος, τον οποίο χωρίς παράπλευρη βοήθεια απειλεί πρόωρος θάνατος.
Πάρτε πάνω σας αυτή τη φροντίδα ως καθήκον, και θα εκτελέσετε μία από τις εντολές του Θεού. Παρόλο που δεν είναι εύκολο, αυτό είναι που θα καθαρίζει τη συνείδηση σας, όταν μέσα στην καρδιά σας θα αναθερμάνετε το συναίσθημα της συγγενείας, που είχε χαθεί όχι από δικό σας φταίξιμο ίσως. 0 Κύριος δέχεται την προσευχή μόνο των ελεημόνων και γι' αυτό δεν είναι προς όφελος σας να αποφεύγετε τις συναντήσεις.
Υγεία να έχουμε και να μας φυλάει ο Θεός.
Από το βιβλίο «ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΠΣΚΩΦ»Με λεπτότητα και αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου