ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ-Εγκαταλείπει τη Δαμασκό μέσα σ'ένα καλάθι

Τι είδε ό Σαούλ στο εκτυφλωτικό φως, πού τον τύλιξε στη Δαμασκό ; Το αποκαλύπτει στις Επιστολές του : δεν ήταν ακαθόριστο, θαμπό όνειρο. Ήταν ό ίδιος ό Χριστός, πού είχε ξεψυχήσει στο Σταυρό και είχε άναστηθή. Πολλοί πίστευαν τώρα στον άναστηθέντα Χριστό : όχι μονάχα εκείνοι πού τον εϊχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια (γι'αυτόν ακριβώς το λόγο ώνομάζονταν «μάρτυρες»). Ό Σαούλ διακηρύττει πώς ανήκει κι' αυτός στην ομάδα των «μαρτύρων» και διεκδικεί τον τίτλο του Αποστόλου : Γράφει προς τους Κορινθίους : «Ουκ ειμί απόστολος ; Ουχί Ίησούν Χριστόν, τον Κυριον ημών έώρακα ;» Θα μείνη για πάντα προσηλωμένος σ' Εκείνον, πού, όπως γράφει, «τον συνήρπασε και τον αιχμαλώτισε». "Αν ή μεταμέλεια του υπήρξε ακαριαία, το ίδιο έπρεπε να συμβή και με την πνευματική μεταμόρφωση του Ραββίνου, πού εϊχε προσκολληθή στην άκαμπτη ιδεολογία των Φαρισαίων. "Επρεπε να συνδυάση τις παλαιές αλήθειες με την καινούργια αλήθεια, πού του είχε άποκαλυφθή. "Επρεπε να έμβαθύνη τη σημασία της και να αναμόρφωση τη σκέψη του. Αυτή ή εσωτερική διεργασία τον ανάγκασε να άποσυρθή στην έρημο της Αραβίας. Δεν είναι γνωστό πόσο παρέμεινε εκεί. "Εξη μήνες, δύο χρόνια ; Ή ψυχή του πάσχιζε, στην έρημο, να συμβιβάση τον παλαιό και τον νέο άνθρωπο, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. "Ετσι θεμελίωσε τη διδασκαλία, πού ονομάζεται «θεολογία του Παύλου».Επανειλημμένως — μας λέει ό Παΰλος — του απεκάλυψε ό Θεός τα μυστήρια και τις βαθειές σχέσεις ανάμεσα στις αλήθειες, ώστε να μπορή να διαβεβαιώνη ότι είναι ό θεματοφύλακας «ενός θεϊκού Ευαγγελίου». Επιστρέφοντας στη Δαμασκό, παρουσιάζεται στις συναγωγές και μιλάει με τόση θέρμη και δύναμη, ώστε φέρνει σε δύσκολη θέση τους αντιπάλους του. Επειδή δεν μπορούν να τον αντιμετωπίσουν, στήνουν ενέδρα για να τον εξοντώσουν. Ό αντιπρόσωπος του βασιλιά Άρέτας, Κυβερνήτης (τοπάρχης) της Δαμασκού, διατάζει να φρουρούνται μέρα και νύχτα οί πύλες της πολιτείας, για να μη μπόρεση ό Σαούλ να δραπέτευση. Σώζεται όμως χάρι σ' ένα τέχνασμα, πού διηγείται ό ίδιος με χιούμορ : «Εν Δαμασκω, ό εθνάρχης Άρέτα του βασιλέως έφρούρει την Δαμασκηνών πάλιν πιάσαι με θέλων και δια θυρίδος εν σαργάνη (σ' ένα καλάθι) έχαλάσθην δια του τείχους και έξέφυγον τάς χείρας, αύτοΰ». "Ετσι αρχίζει ό Απόστολος Παΰλος το μεγάλο αποστολικό του έργο.

ΑΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ-Εβαπτίσθη και ανέβλεψε

Άφοΰ πέρασε τον πελώριο πύργο, πού φρουρούσε την είσοδο της πολιτείας, ό τυφλός Σαούλ οδηγήθηκε σε κάποιον Ιούδα, πού κατοικούσε στην «Ευθεία Όδό», τον δρόμο πού διασχίζει ακόμα και σήμερα σ' όλο της το μήκος τη Δαμασκό. Εκεί έμεινε τρεις μέρες, χωρίς να φάη, χωρίς να πιή, με τα μάτια στο σκοτάδι, αλλά με την καρδιά όλοφώτεινη και έτοιμη για προσευχή. Περιμένει να του άποκαλυφθή το θέλημα Εκείνου, πού του μίλησε και τώρα τον κρατάει αιχμάλωτο κοντά του. Και ή φωνή ξανακούγεται : «Ην δε τις μαθητής εν Δαμασκω ονόματι Άνανίας» — σίγουρα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα της χριστιανικής κοινότητος —, Και είπε προς αυτόν ό Κύριος : «Άναστάς πορεύθητι, έπϊ την ρύμην την καλουμένην Ευθείαν και ζήτησον εν οικία Ιούδα Σαΰλον ονόματι, Ταρσέα». Ό άγιος άνθρωπος ακούει το όνομα και νοιώθει τρόμο : «Κύριε», άπαντα, «άκήκοα από πολλών περί του ανδρός τούτου, όσα κακά έποίησε τοις άγίοις σου εν Ιερουσαλήμ" και ώδε έχων έξουσίαν παρά των αρχιερέων, δήσαι πάντας τους επικαλούμενους το όνομά σου». Ό Κύριος, όμως, τον καθησυχάζει : «Πορεύου, ότι σκεύος εκλογής μοι εστίν ούτος, του βαστάσαι το όνομα μου ενώπιον εθνών και βασιλέων. ..». Ό Άνανίας δεν διστάζει πια. Φθάνει στο σημείο του μεγάλου δρόμου πού του έχει ύποδειχθή και βρίσκει τον Σαούλ, βυθισμένο πάντα στο σκοτάδι και στην ταραχή : «Σαούλ, αδελφέ, ό Κύριος άπέσταλκέ με, Ίησοϋς ό όφθείς σοι εν τη όδώ ή ήρχου, όπως άναβλέψης και πλησθής Πνεύματος Άγιου». Κι' ενώ του μιλάει, αγγίζει με τα δάχτυλα του τα βλέφαρα του Σαούλ και «ευθέως άπέπεσον από των οφθαλμών αύτοΰ ώσεί λεπίδες, άνέβλεψέ τε παραχρήμα και άναστάς έβαπτίσθη».



"Ολα γίνονται με μυστηριώδη τρόπο, όπως τρεις μέρες πριν στο δρόμο της Δαμασκού. Ό Σαούλ εισάγεται στη χριστιανική κοινότητα, χάρη σε μιαν ανώτερη δύναμι, στην οποία δεν μπορεί ν' άντισταθή. Εκείνο το εκτυφλωτικό φως, είναι ή αλήθεια πού έχει πλημμυρίσει το πνεύμα του. Μόλις συνέρχεται από την ταραχή, θεριεύει μέσα του όλος ό δυναμισμός πού τον χαρακτηρίζει. Ό Λουκάς τελειώνει μ' αυτά τα λόγια το ημερολόγιο εκείνων των ήμερων : «... και ευθέως εν ταΐς συναγωγαίς έκήρυσσε τον Χριστόν, ότι αυτός εστίν ό υίός του Θεού». Ό ορμητικός του χαρακτήρας, προωρισμένος να μεταβάλλη σε δραση τις επιταγές του πνεύματος, δεν μπορεί να μείνη αργός. Και ό Σαούλ εισβάλλει στις συναγωγές, για να μαρτυρήση στους Ιουδαίους, όσα είδε και όσα άκουσε.

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

α). Ώσπερ ή γυνή εκ του ανδρός, οϋτω και ό άνήρ δια της γυναικός, τα δε πάντα εκ του Θεοϋ (Α' Κορ. ια' 12)
Όπως ή γυναίκα προήλθε από τον άντρα, έτσι και ό άντρας προέρχεται από τη γυναίκα και όλα προέρχονται από το Θεό.

β). Οί άνδρες ομοίως συνοικούντες κατά γνώσιν, ως άσθενεστέρω σκεύει τω γυναικείω απονέμοντες τιμήν, ως συγκληρονόμοι χάριτος ζωής (Α΄Πέτρ.γ,7)
Οί άντρες να συγκατοικείτε ως συνετοί με τίς συζύγους σας και να αποδίδετε σε αυτές την πρέπουσα τιμή και να μην λησμονείτε ότι ή γυναίκα είναι ασθενέστερη. Έξαλλου και οί γυναίκες σας είναι μαζί με σας κληρονόμοι της ίδιας χάρης και αιώνιας ζωής.

γ). Θα εξαρτιέσαι, Εύα, από τον άντρα σου και αυτός θα είναι κύριος σου.(Γεν.γ΄,16)


δ)Η ενάρετη γυναίκα είναι στεφάνι δόξας για τον άντρα της.Αντίθετα,όπως το σκουλήκι
κατατρώγει το δέντρο,έτσι και κακιά γυναίκα καταστρέφει τον άντρα της.(Παρ ιβ' 4)

ε). Δεν μπορούν οι άντρες να ζήσουν χωρίς τίς γυναίκες. (Α'Έσδρα δ' 17)

ς). "Αντρες είναι οί νομοθέτες και ή νομοθεσία είναι εναντίον των γυναικών.(Γρηγόριος ό Θεολόγος)

ζ). Έσταυρώθηκεν ό Θεός τόσον δι' έσέ, όσον και δι' έκείνην. Πατέρα λέγεις έσύ τον Θεόν, Πατέρα τον λέγει κι εκείνη. Έχετε μίαν πίστιν, ένα βάπτισμα. Δεν την έχει ό Θεός κατωτέραν. 
Αγ.Κοσμάς ο Αιτωλός

η). Κάστρα άπαρτα μιας πόλης είναι οί άντρες της (Αλκαίος)

θ). Γυναικός άρχε. (Πλάτων)
Να κυβερνάς τη γυναίκα σου.

ι). Ό γνωστικός άντρας δεν πρέπει ποτέ να παραδώσει τα ηνία στη γυναίκα καί, παρατώντας τα, ν' αφήσει αυτήν να κυβερνά.(Ευριπίδης)

ία). Οι άντρες κάνουν τα έργα καί οί γυναϊκες κάνουν τους άντρες. (Ισοκράτης)

ιβ). Ή αποστολή του άντρα είναι να κερδίζει και της γυναίκας ν' αποταμιεύει.(Αριστοτέλης)

ιγ). Είναι γνώρισμα του άντρα να υποφέρει με γενναιότητα τίς ατυχίες πού συμβαίνουν στη
ζωή του• (Μένανδρος)

ιδ). Διορθώστε τον άντρα καί θα διορθωθεί μαζί του αναγκαστικά καί ή γυναίκα.(Κικέρων)

ιέ). Ό άντρας αποβλέπει πάντα στο ωφέλιμο καί ή γυναίκα πάντα στο ωραίο.(Βάκων)

ιστ). Κανένας άντρας δεν επιθύμησε ποτέ να είναι γυναίκα. (Έμμαν. Κάντ)

ιζ. Οί μεγάλοι άντρες είναι οί φάροι της ανθρωπότητας. (Σοπενχάσυερ)

ιη). Οί μεγάλοι άντρες διακρίνονται στις δυσκολίες, όπως οί στρατιώτες στον πόλεμο.

ιθ. "Αν πέφτει ό άντρας, τότε πέφτει μόνο ό άντρας. Αν όμως πέφτει ή γυναίκα, τότε πέφτει
ολόκληρος λαός. (Πεσταλότσι)

ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ-Το κοντσέρτο της βουβουζέλας σε Σι Μπεμόλ

πηγή-www.madisonian.net

323 ιερείς από ένα μόνο χωριό!

Το μικρό χωριό Λού της Β. Ιταλίας βρίσκεται 90 χιλιόμετρα ανατολικά του Τορίνου. Το 1881 μερικές μητέρες επιθυμούσαν να δουν ένα από τα παιδιά τους, γιο ή κόρη, πού θα αφιέρωναν τον εαυτό τους οτην υπηρεσία του Κυρίου. Χάρη στίς προσευχές αυτών των μητέρων καί του πρώτου ιερέα π. Αλεξάνδρου, από αυτό το μικρό χωριό βγήκαν 323 κλήσεις προς την αφιερωμένη ζωή. 152 ιερείς καί ιερομόναχοι καί 171 μοναχές σε 41 μοναστικά τάγματα, όπως τα λένε οι Ρωμαιοκαθολικοί. Σέ μερικές μάλιστα, οικογένειες, υπήρξαν 3 ή 4 κλήσεις. Οί μητέρες είχανε μία πίστη, πού τίς έκανε να λένε; «Ό Κύριος μας χάρισε παιδία, κι αν Εκείνος τα καλεί, εμείς δεν μπορούμε ασφαλώς να πούμε όχι»! Κάθε δέκα χρόνια, μαζεύονταν απ'όλα τα μέρη σε μια ευχαριστιακή συνάντηση».

Πόσην ανάγκην ιερατικών κλήσεων έχομεν ημείς σήμερον! Αλλά έχομεν τοιαύτας μητέρας:

περιοδικό ΄΄ΝΕΙΑΤΑ'' αρ.373

Αναδημοσίευση από ''Ορθόδοξο Τύπο''

ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

Αναμφίβολα ή αποδοχή της αλήθειας καί της αγάπης ως υψηλών αρετών για τους περισσοτέρους ανθρώπους είναι κάτι το αυτονόητο. Σπάνια θα βρεθεί άνθρωπος όχι απλώς να αμφισβητήσει αλλά καί να υποβαθμίσει την αξία τους. Το πρόβλημα ανακύπτει από τη στιγμή πού θα θέσει κανείς το ερώτημα του περιεχομένου των αρετών αυτών καί της σχέσεως μεταξύ τους. Εκεί θα αρχίσει ή διαφοροποίηση, ή οποία σε γενικές γραμμές παίρνει την κατεύθυνση εϊτε της φιλοσοφικής είτε της χριστιανικής κατανοήσεως των αρετών αυτών.

Καί φιλοσοφικά μεν ή αλήθεια καί ή αγάπη κατανοούνται κυρίως ως έννοιες καί ίδέες, ως κάτι συνεπώς πού σχετίζεται πρωτίστως με την ανθρώπινη νόηση καί έπειτα με την ανθρώπινη πράξη, όπως καί ως καταστάσεις πού μπορούν να υφίστανται αυθύπαρκτα χωρίς άμεση σχέση της μιας με την άλλη. Χριστιανικά όμως ή αλήθεια καί ή αγάπη δεν κατανοούνται πρωτίστως "σε σχέση με τον άνθρωπο αλλά σε σχέση με το Θεό γι' αυτό ουδέποτε μπορούν να παρουσιαστούν ανεξάρτητες ή μία από την άλλη. Πάνω σ' αυτήν τη χριστιανική κατανόηση θα μείνουμε για λίγο στη συνέχεια.
Κατά την πίστη μας, λοιπόν, αλήθεια καί αγάπη δεν υφίστανται κατά αυθύπαρκτο τρόπο. Ή αλήθεια συνυπάρχει πάντοτε με την αγάπη, ή αγάπη συνυπάρχει πάντοτε με την αλήθεια. Κι αυτό συμβαίνει γιατί καί τα δύο έχουν κοινή πηγή; τον Ιησού Χριστό καί γενικά τον Τριαδικό Θεό πού μας απεκάλυψε ό Ίησοΰς Χριστός. Εκείνος πού είπε ότι είναι ή αλήθεια - «εγώ ειμί ή αλήθεια» -, ό Ίδιος είπε ότι είναι καί ή αγάπη - «ό Θεός αγάπη εστί». Έτσι, αλήθεια καί αγάπη είναι δύο όψεις της ίδιας πραγματικότητας: της θεϊκής, γεγονός πού σημαίνει ότι καί ή αλήθεια καί ή αγάπη δεν είναι απλές αρετές, αλλά φανερώσεις του προσώπου του Θεού καί άρα πρόκειται περί μυστηρίου, αδύνατου να κατανοηθεί από τον άνθρωπο με τις δικές του φτωχές δυνάμεις. Λέγει εν προκειμένω ό μεγάλος σύγχρονος Γέροντας π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ στο πολύ γνωστό έργο του «"Αγιος Σιλουανός του "Αθω»: «Ό όρος του Χριστού - ή αγάπη - θα παραμένη αιωνίως μυστήριο για όλους τους φιλολόγους. Ή λέξη αυτή είναι το όνομα του ίδιου του Θεού καί το αληθινό της νόημα δεν αποκαλύπτεται αλλιώς, παρά με την ενέργεια του ϊδιου του Θεοϋ». Καί σε άλλο σημείο στο ίδιο έργο τονίζει ότι ή σιωπή του Κυρίου Ιησού στον Πιλάτο, όταν εκείνος τον ρώτησε «τί εστίν αλήθεια;», οφείλεται ακριβώς σ' αυτόν το λόγο: την αδυναμία του Πιλάτου να κατανοήσει την προσωπική αλήθεια του Θεοϋ, δεδομένου ότι την προσήγγιζε φιλοσοφικά, δηλ. νοησιαρχικά: «Ό Πιλάτος είχε δίκιο στο ερώτημα: "Τί εστίν αλήθεια;" "Αν έννούσε την έσχατη αλήθεια που αποτελεί το θεμέλιο της όλης υπάρξεως του κόσμου, δεν υπάρχει απάντηση. "Αν όμως ό Πιλάτος, εννοώντας την Άρχιαλήθεια ή την Αύτοαλήθεια, έκανε το ερώτημα όπως πρέπει: ΤΙΣ εστίν ή αλήθεια», τότε θα έπαιρνε απάντηση. Καί ή απάντηση θα ήταν αυτό πού λίγο πιο πρίν, κατά το Μυστικό Δείπνο, προβλέποντας καί το ερώτημα του Πιλάτου, έλεγε ό Κύριος στους αγαπημένους Του μαθητές καί δι' αυτών σ' όλο τον κόσμο: "Εγώ ειμί ή αλήθεια" (Ίωάν. ιδ' 6, ιη' 37-38). Ή επιστήμη καί ή φιλοσοφία θέτουν στον εαυτό τους το ερώτημα Τί εστίν αλήθεια", ενώ ή γνήσια χριστιανική συνείδηση αποτείνεται προς την αλήθεια ρωτώντας ΤΙΣ".»

Αλήθεια καί αγάπη λοιπόν πάντοτε συνυπάρχουν πού θα πεί ότι καί για τον άνθρωπο τον πλασμένο κατ' εικόνα καί καθ' όμοίωσιν Θεού ή αλήθεια είναι αλήθεια στο βαθμό πού μετέχει καί στην αγάπη, όπως καί ή αγάπη είναι αγάπη στο βαθμό πού εκφράζει καί την αλήθεια. Γι' αυτό καί όποιος αγαπά είναι αληθινός φανερώνοντας στη ζωή του το Θεό, όπως αντιστρόφως όποιος παλεύει για την αλήθεια, παλεύει να ζήσει την αγάπη,ζώντας τον Θεό στην Ιδια του την ύπαρξη.


Κατά συνέπεια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ή βασικότερη εντολή του Χριστού ήταν ή αγάπη, ή προτροπή πάντοτε των Αποστόλων στο προκείμενο θέμα ήταν «να αληθεύουμε εν αγάπη», ενώ οποιαδήποτε αναφορά τους στο ένα ήταν ταυτοχρόνως αναφορά καί στο άλλο: «...ους εγώ αγαπώ εν αλήθεια καί ουκ εγώ μόνος, αλλά καί πάντες οι έγνωκότες την άλήθειαν... έσται, μεθ' υμών χάρις, έλεος, ειρήνη παρά Θεού πατρός καί παρά Κυρίου Ιησού Χρίστου του υιού του πατρός, εν αλήθεια καί αγάπη» (Β' Ίωάν. 1, 3).
Εάν κανείς θελήσει να διασπάσει την ενότητα αυτή, τότε δυστυχώς θα διαπιστώσει ότι διέστρεψε καί τα δύο. Γιατί καί ή χριστιανική αλήθεια - ή ορθή πίστη - αποκομμένη από την αγάπη καταντά ιδεολογία πού φθάνει έπειτα να γίνει καί καταστροφικός φανατισμός σαν τους κάθε είδους φανατισμούς στο κόσμο καί παλαιότερα καί τώρα - δεν είναι άγνωστο το φαινόμενο στην ιστορία του λεγομένου θεολογικού μίσους,  ιδιαιτέρως στους διάλογους μεταξύ των Εκκλησιών -, καί ή αγάπη από την άλλη αποκομμένη από την αλήθεια καταντά ένας γλυκερός συναισθηματισμός, ό οποίος τελικώς συνιστά έναν ωραιοποιημένο εγωισμό. Διότι καί το συναίσθημα αν δεν καθαρθεϊ από την αλήθεια, τότε γίνεται βρόγχος πού πνίγει καί αυτόν πού το έχει καί αυτόν πού το δέχεται. Τα παιδιά με τους υπερπροστατευτικούς γονείς θα είχαν ιδιαιτέρως πολλές τραυματικές εμπειρίες πάνω σ' αυτό να διη¬ηθούν.
Το συμπέρασμα νομίζουμε ότι είναι προφανές: Θα πρέπει να αγωνιζόμαστε ως χριστιανοί στην εν αλήθεια αγάπη. Ούτε υποχώρηση στην πίστη, αλλά ούτε υποχώρηση καί στην αγάπη. Ακόμη καί προς τους αιρετικούς πού διαστρεβλώνουν την πίστη καί διαστρέφουν την αγάπη, ή στάση μας πρέπει να είναι -ή εκκλησιαστική - πατερική: μίσος προς την πλάνη τους, αγάπη όμως προς τα πρόσωπα τους με προσευχή για να ανανήψουν καί να μετανοήσουν. Μ' ένα λόγο θα πρέπει με επίγνωση να ζούμε τη ζωή της Εκκλησίας μας. Γιατί αυτή ως το Σώμα του Χριστού διακρατεί, όπως είπαμε, πάντοτε καί προσφέρει τον Ιησού Χριστό: την αλήθεια καί την αγάπη.

πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Δορμπαράκη

ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΡΙΑ

Δεν ξέρω αλήθεια, πόσο προχώρησε το φεμινιστικό κίνημα. Εκείνο πού ξέρω, είναι πώς ξαφνικά ή γυναίκα εμφανίζεται στον αιώνα μας σαν ή σοβαρότερη καταναλώτρια. Οι διαφημιστές σ' αυτήν κυρίως αποτείνονται. Και το περίεργο είναι πώς όχι μόνο για το ύπεραυτόματο πλυντήριο πού θα την ξεκουράσει ούτε μόνο για τα ρουχαλάκια του παιδιού ή τα εϊδη γάλακτος για το μωρό, αλλά και για τα προσωπικά εϊδη του άντρα σ' αυτήν αποτείνονται.


Καί είναι πια κοινό μυστικό πώς της φόρτωσε ή σημερινή μας κοινωνία καί μια ευθύνη ακόμα. Να φροντίζει πρίν άπ' όλους για όλους. Γι' αυτό καί ευθύνεται για τον «ύπερκαταναλωτισμό» την καινούρια καί φοβερά επικίνδυνη αρρώστια της εποχής μας.
Μα ας δούμε την προϊστορία του θέματος.

Θυμάμαι, λοιπόν, τον πατέρα μου πού σαν με έβλεπε να τρώγω με συμβούλευε: «Φάε καί ψωμί, παιδί μου. Δεν χορταί¬ει ό άνθρωπος μόνο με κρέας»! Σήμερα ό γονιός τραβάει τη φρατζόλα μπροστά από το παιδί του, του κόβει μια φετούλα καί λέει: «Μη γεμίζεις την κοιλιά σου με ψωμιά. Φάε σκέτο το κρέας σου». Βλέπετε όπως κι εγώ τη διαφορά σκέψης ανάμεσα στο τόσο κοντινό χτες καί στο σήμερα. Καί μια πού κουβεντιάζουμε για το κρέας. Μήπως θυμάσαι πόσες φορές τη βδομάδα είχαμε κρέας στα σπίτια μας; Συνήθως Κυριακή καί Πέμπτη. Την Κυριακή θυμάσαι πώς περιμέναμε το ροσμπήφ πού μοσχομύριζε ή τη μπριζόλα με τα πατατάκια; Την Πέμπτη είχαμε κιμά. Ακόμα έχω τη γεύση της μακαρονάδας με κιμά ή των κεφτέδων. Θυμάσαι πώς το λαδερό το εκτιμούσαμε πολύ. Το χειμώνα ή φασολάδα με τις ελιές μας ζέσταινε. Καί τα χορταρικά της ελληνικής γης, τα φασολάκια, τα κολοκυθάκια, οι μελιτζάνες μας συντηρούσανε το καλοκαίρι. Τα ανόρεχτα παιδιά ήταν σπάνιο φαινόμενο. Τα τρέχαμε στο γιατρό γιατί σίγουρα τα δόλια ήταν άρρωστα. Θυμάσαι με τί βουλιμία τρώγαμε το δειλινό το βρεγμένο ψωμί με τη ζάχαρη ριγμένη απάνω στη φέτα, ή στην καλύτερη περίπτωση ψωμί με μαρμελάδα.


Το Σάββατο ή μητέρα έφτιαχνε ένα κέικ πού την Κυριακή μας το μοίραζε δίκαια. Όχι, δεν μοίραζε όλο το κέικ. Από ένα κομμάτι τρώγαμε. Το υπόλοιπο το έκρυβε, το κλείδωνε εκεί πού κλείδωνε καί τίς μαρμελάδες.

Το κλειδί το κουβαλούσε μαζί της πάντα.
Σήμερα το κρέας έχει γίνει ή βάση του διαιτολογίου μας. Όταν μάλιστα σου είπε ό γιατρός πώς βλάπτει το πολύ κρέας, εσύ κλονίστηκες. Αναρωτήθηκες απελπισμένη με τί άλλο μπορείς να συντηρήσεις την οικογένεια σου, μια καί τα όσπρια μας πειράζουν. Βλέπεις, μεταξένιο έχει γίνει το έντεράκι μας, άσε πού τα παιδιά μας δεν τρώνε τα λαδερά.

Γιατί καταφέραμε να μη νοιώθουν τα παιδιά καμία επιθυμία φαγητού, να μην ξέρουν το φυσιολογικό αίσθημα της πείνας. Τώρα δεν κλειδώνουμε πια τα γλυκά μας. Στό βάζο ζαχαρώνουν. Καί το κέικ πού αγοράσαμε από το γειτονικό ζάχαροπλαστείο ξεραίνεται καί πετιέται στο σκουπιδοτενεκέ. Ό κο-ρεσμός έχει μπει στην ψυχολογία της νεολαίας κι εμείς προσπαθούμε όλο καί με καινούρια αγαθά να της κεντροϋμε το ενδιαφέρον. Ή εποχή μας κατέβασε είδωλα από το βάθρο τους κι έβαλε ένα καινούριο είδωλο εκεί. Το είδωλο «Παιδί». Κι εμείς θυσιάζουμε σ' αυτό λογική καί τα πάντα. Έτσι μπήκαμε στην υπερκατανάλωση. Το ιστορικό μας, πού γι' αυτό μιλήσαμε από την αρχή, έπιβαρυμένο από στερήσεις χρόνων, από αναμνήσεις κατοχής, με γονείς πού το αναγκαίο το θεωρούσαν πολυτέλεια, έπιβαρυμένο από δικές μας ανεκπλήρωτες επιθυμίες, αντανακλά στο παιδί μας. Το παιδί μας πού μια καί δεν είναι κουτό είτε βολεύεται με αυτά πού του προσφέρουμε καί απαιτεί κι άλλα κι άλλα ή αντιδρά βίαια καί γίνεται άρνητής της κοινωνίας. Ξεκινά να γίνει άρνητής της καταναλωτικής κοινωνίας -οι χίπις: εύγλωττο παράδειγμα- μα επειδή τα νιάτα δεν γνωρίζουν το μέτρο, προχωρούν στον άναρχισμό.
Αγαπητή φίλη καταναλώτρια,

Ή καινούρια παιδαγωγική λέει πώς αν το παιδί σου ζητήσει μία σοκολάτα καί μία τσίχλα, να του πάρεις μόνο το ένα από τα δύο. Αυτό ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του σπιτιού σου.
Έτσι θα μπορεί ή μητέρα καί αύριο να προσφέρει κάτι στο παιδί. Άλλα καί για άλλο ένα σοβαρό λόγο. Να μάθει το παιδί την ύπαρξη του ΟΧΙ. Πού ή ζωή θα του λέει αύριο συχνότερα από το ΝΑΙ. Καί ή προετοιμασία καί ή παραδοχή πώς υπάρχει καί ΟΧΙ στη ζωή, ξεκινάει από το σπίτι.
Οι παιδαγωγοί μάλιστα προσθέτουν πώς το παιδί χρειάζεται αυτό το ΟΧΙ. Νοιώθει ασφάλεια όταν το συναντά. Στή διερεύνηση πού κάνει για να μάθει τίς προθέσεις μας καί την... αντοχή μας, σταματά στο ΟΧΙ όπως σταματά στους τοίχους του σπιτιού του. Καί νοιώθει ασφαλισμένο με τοίχους καί στέγη όλοτρόγυρα.
Ή υπερκατανάλωση, πού την παραδεχτήκαμε σαν τρόπο ζωής, κατάλαβε το, απειλεί την ψυχική υγεία του παιδιού σου καί κινδυνεύει ή επόμενη γενιά, το εγγόνι σου δηλαδή, να στερηθεί βασικά πράγματα.
Το να διαθέτεις άσυλλόγιστα τον οικονομικό σου προϋπολογισμό για αγορές όχι χρειαζούμενες, αγορές πού ή καταναλωτική κοινωνία σε έπεισε πώς σου είναι εντελώς απαραίτητες, θα αναγκάσει εσένα καί τον άντρα σου να δουλέψετε περισσότερο, θα σας πάρει χρόνο πολύτιμο από την ξεκούραση σας. Θα μηδενίσει την επαφή με τα παιδιά σας. Θα σας στεγνώσει σαν άτομα. Θα σας μετατρέψει εσένα τη Μητέρα σε στεγνό ρομπότ.

Αγαπητή φίλη καταναλώτρια,

Σού δόθηκε το δικαίωμα να αποφασίζεις για το τί χρειάζεται το σπίτι σου. Ανάλαβε την ευθύνη να αποφασίζεις σωστά

Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη
περιοδικό-''Πειραική Εκκλησία''

Μια ελληνίδα Εκπαιδευτικός(με το Ε κεφαλαίο)στο Μπρόνξ της Νέας Υόρκης

Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης


Αισθάνομαι πολύ τυχερός που γνώρισα την Πέπη Παναγιοσούλη. Είναι Ελληνίδα, γεννημένη στη Νέα Υόρκη και διευθύντρια του δημόσιου γυμνασίου «Κάπα», του Μπρονξ, μίας περιοχής με υψηλότατη εγκληματικότητα και τόσα ακόμη προβλήματα.

Πρόκειται για μία κορυφαία περίπτωση. Μητέρα τριών παιδιών, με βαθιά ελληνική...

καλλιέργεια και παιδεία, μάχεται καθημερινά απέναντι στις συμμορίες και την οικογενειακή εγκατάλειψη για να κρατήσει ζωντανές κάποιες παιδικές ψυχές.

«Εμείς είμαστε τα τελευταία εμπόδια που έχουν τα παιδιά του Μπρονξ πριν πέσουν, όπως και χιλιάδες άλλα στους δρόμους της ανέχειας, της παραβατικότητας, των ναρκωτικών, της βίας και της πορνείας. Αν θα αγωνιστούμε σκληρά θα εμποδίσουμε τα παιδιά να καταλήξουν εκεί. Γι' αυτό και πρέπει να δουλεύουμε συνεχώς και να μαθαίνουμε κάθε μέρα από τους ίδιους τους μαθητές μας για τους τρόπους που είναι περισσότερο αποδοτικοί. Και αυτό δεν είναι απλώς μία ακόμη δουλειά. Είναι ιεραποστολή, είναι κατάθεση ψυχής, δεν σχετίζεται, ούτε εξαρτάται από μισθούς, συμβόλαια ή ωράρια», λέει η υπέροχη αυτή γυναίκα όταν την καλούμε να μιλήσει για τη δουλειά της.



Άλλωστε στο κέντρο του διαβόητου Μπρονξ, το κυρίως ζήτημα δεν είναι τόσο να μάθουν τα παιδιά μαθηματικά ή ιστορία, είναι να μείνουν μακριά από τις συμμορίες, τη βία, τα ναρκωτικά.
Μοιραία, μιλώντας και ακούγοντας αυτήν τη γυναίκα το μυαλό πηγαίνει στην Ελλάδα, στην κατάσταση του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος. Στους δικούς μας δασκάλους, τις συντεχνίες και τα συνδικάτα τους, τον τραβηγμένο από τα μαλλιά συνδικαλισμό τους και τη φλόγα, που σπάνια βλέπει πλέον κανείς στα μάτια τους. Όλοι τους μιλούνε για προβλήματα, ελλείψεις, αιτήματα, κακή οργάνωση, εμπόδια, κακά βιβλία, ελλιπή κατάρτιση, μισθούς ντροπής, μηδενική υποστήριξη και εξωγενείς παράγοντες που ταλαιπωρούν την καθημερινότητά τους μέσα στις τάξεις. Αλήθεια, όσα προβλήματα κι αν παραθέσει κανείς θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι προσεγγίζει αυτά που αντιμετωπίζει κατάφατσα κάθε δευτερόλεπτο η Παναγιοσούλη; Ακόμη και με κίνδυνο της ίδιας της της ζωής. Άλλωστε η εγκληματικότητα είναι παρούσα. Στην είσοδο του σχολείου υπάρχει πύλη ελέγχου (βλέπε φωτογραφία) όμοια με αυτές των αεροδρομίων για τον εντοπισμό όπλων ενώ η αστυνομία το περίφημο NYPD έχει ιδρύσει ειδικό Σώμα προστασίας των μαθητών και πάταξης της ενδοσχολικής βίας .

Γνώρισα το γυμνάσιο «Κάπα» σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη, και το επισκεφθήκαμε με τη συνεργάτιδα της εκπομπής Εύα Τσουρέκα όταν πληροφορηθήκαμε ότι σε αυτό γίνονται μαθήματα ελληνικών. Εκεί γυρίσαμε ένα ρεπορτάζ για την εκπομπή μου, το «Δήγμα Δωρεάν». Στη διάρκεια όμως των γυρισμάτων πληροφορηθήκαμε ότι το «Κάπα» διευθύνει μία Ελληνίδα. Αμέσως αποφασίσαμε να της αφιερώσουμε μία ολόκληρη εκπομπή. Για να την ρωτήσουμε για τα παιδιά, τη συμπεριφορά τους, τους κινδύνους, τις προκλήσεις.


«Τα παιδιά μπορούν να σωθούν. Να μεταφορτωθούν. Είναι δύσκολο αλλά μπορεί να συμβεί. Το έχω δει, το έχω νιώσει», λέει η Παναγιοσούλη..

Δείτε περισσότερα εδώ: http://www.facebook.com/pages/Degma-Dorean-e-ekpompe-tou-Chrestou-Nikolaide/123320391025242

πηγή-www.tahalia.blogspot.com
















Διαβάστε περισσότερα: http://taxalia.blogspot.com/2010/06/blog-post_884.html#ixzz0rIovjwiO

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΕΡΒΙΑΣ ΠΑΥΛΟΥ

WARTBURG- Όταν ο πατριάρχης Παύλος ήταν επίσκοπος Raska και Prizren είχε μόνο ένα αυτοκίνητο ένα Wartburg .Χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες της επισκοπής. Ο επίσκοπος Παύλος σπάνια ανέβαινε σε αυτό αφού πήγαινε περπατώντας . Μια φορά τον επισκέφτηκε ένας παλιός του γνώριμος από το θεολογικό σεμινάριο , ο επίσκοπος Ζicej Στέφανος και με ένα Peugeot ξεκίνησαν για κάποιες επισκέψεις στην επισκοπή. Όταν ο πατριάρχης ανέβηκε του είπε «Αδερφέ Στέφανε ,πολύ ωραίο το Wartburg που έχεις»



ΔΥΟ ΕΛΙΕΣ - Κάποιο μεσημέρι γευμάτιζαν κάποιοι επίσκοποι με το πατριάρχη Παύλο. Μεταξύ άλλων στο τραπέζι είχαν σερβίρει ένα πιάτο με ελιές. Όλοι ήξεραν ότι ο πατριάρχης υποστήριζε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός χρειάζεται ως έξι ελιές.

-Παναγιώτατε ,εγώ πήρα δύο ελιές παραπάνω τι να κάνω;
-Εντάξει αλλά αύριο να πάρεις δύο λιγότερες απάντησε ο πατριάρχης.

ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ

Ο Πατριάρχης ξέρει να κάνει πολλές δουλείες. Στο μοναστήρι είχε μάθει να ράβει, να μπαλώνει, να πλένει, να επιδιορθώνει παπούτσια, να καλλιεργεί τη γη, να μπολιάζει δέντρα να δένει βιβλία, να κάνει μικρομαστορέματα και να φτιάχνει διάφορα αντικείμενα …Από τη φύση του είναι πολύ εργατικός και πάντα ασχολούνταν με κάτι.

-«Όταν έρχεται στο γραφείο ,αν προσέξει ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά ,αν μια πόρτα δεν κλείνει καλά, αν το φως κάνει διακοπές, ο ίδιος προσπαθεί να βρει τη λύση λέγοντας: «Έλα να το διορθώσουμε αυτό…» λέει ο γραμματέας της Συνόδου Gtdimir Stanic.

«Παντού συμπεριφερόταν σαν ένας καλός νοικοκύρης ,όχι μόνο στο Πατριαρχείο αλλά σε οποιοδήποτε μοναστήρι οποιαδήποτε εκκλησιά οπουδήποτε και αν βρισκόταν. Στη μονή Blagovesternie στο Drcarsko-Kablaiska όπου εκάρη μοναχός, πηγαίνει κάθε καλοκαίρι για μερικές μέρες .Όταν ερχόταν η ώρα να γυρίσει στο Βελιγράδι ,φώναζε τον ηγούμενο Γεώργιο για να «κάνουν λογαριασμό.»
-«Πατέρα Γεώργιε πέρασα εδώ μερικές μέρες . Δόξα τω Θεώ ήταν πολύ όμορφα. Έμεινα εδώ έφαγα πρωινό, έφαγα μεσημεριανό και όλα αυτά κοστίζουν έτσι δεν είναι;»
-«Εεε, ναι έτσι είναι Παναγιώτατε…»
-«Αλλά και εγώ σας βοήθησα έτσι δεν είναι πατέρα Γεώργιε;
-«Έτσι είναι Παναγιώτατε μας βοηθήσατε πολύ,λες και ήρθατε να εργαστείτε και όχι να ξεκουραστείτε…»
-«Λοιπόν να λογαριαστούμε : Σου έφτιαξα την υδρορροή , το παράθυρο, τη βρύση, τη κλειδαριά και σου καθάρισα το αμπέλι.. Αν τα υπολογίσουμε πατέρα Γεώργιε προκύπτει ότι εσείς πρέπει να με πληρώσετε!

ΓΙΑ ΤΟ MILOS CANJANSKI


Το ίδιο ενεργεί ο Πατριάρχης και με ότι λαμβάνει ως δώρο. Αν λάβει δώρο ένα ύφασμα, το φυλάει μέχρι να συναντήσει έναν ιερέα ή ένα μοναχό που δεν έχει δυνατότητα να το αγοράσει. Τότε υπολογίζει πόσο ύφασμα χρειάζεται για το ράσο , το κόβει και κρατάει και για άλλους. Ο διάσημος ιστορικός της λογοτεχνίας Zika Stoikovic, ο οποίος συνεργάστηκε μαζί του όταν ήταν επίσκοπος Ράσκας και Πρίζεν στην έκδοση του μνημειώδους έργου «Τα μνημεία του Κόσσοβου» μια φορά πήγε στη πατριαρχική κατοικία και παραπονέθηκε ότι δεν είχε χρήματα να συνεχίσει την έκδοση των έργων του μεγάλου Σέρβου συγγραφέα Milos Grnjanski. Ακούγοντας τον ο πατριάρχης σηκώθηκε πήγε στο δωμάτιο του έβγαλε το πορτοφόλι του και έδωσε στον Stojkovic τρεις χιλιάδες μάρκα «Ορίστε αυτή είναι η συνεισφορά μου στην εκτύπωση των έργων του Milos Grnjanski.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ- O Gradimir Stanic ο οποίος είναι διευθυντής του πατριαρχικού τυπογραφείου αναφέρει : «Δακτυλογραφεί μόνος τα κείμενά του. Τα φύλλα στα οποία γράφει δεν έχουν καθόλου κενό στις άκρες ενώ η απόσταση μεταξύ των γραμμών είναι η μικρότερη δυνατή. Δεν χάνει το χρόνο του να βάλλει συνέχεια φύλλα στη γραφομηχανή. Έτσι κάνει και οικονομία στο χαρτί , έτσι έμαθε, επειδή πρώτα το χαρτί ήταν ακριβό. Ενώ τα κειμενα του είναι τόσο καθαρά που δεν χρειάζονται διορθώσεις πριν από την εκτύπωση. Οι συνεργάτες του διηγούνται πως κρατάει κατά λέξη το στίχο της Κυριακάτικης Προσευχής «…τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον…» Μετά το φαγητό μαζεύει με προσοχή κάθε ψίχουλο αν και υπάρχει κάποιος να κάνει αυτή τη δουλειά


ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ -Ένας τύπος μποέμ ο οποίος σύχναζε σε μια καφετερία κοντά στο Πατριαρχείο διέσχιζε βιαστικά το δρόμο για να πάρει ευλογία, Κάποια φορά του είπε:


-Αγιότατε εμείς οι δυο πρέπει να είμαστε οι καλύτεροι άνθρωποι του Βελιγραδιού.
-Είμαστε αλλά αφού αδειάσουμε μερικά ποτήρια δεν είμαστε καλοί για τίποτε!

Κατά τη δύσκολη περίοδο του πολέμου ,μετά από μια συνάντηση στο Πατριαρχείο ,κατά την οποία έπρεπε να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις , ο Πατριάρχης αστειευόμενος άρχισε να λέει στους παρευρισκομένους:


-Εσείς πιστεύετε πως θα γλυτώσετε εύκολα από εμένα , Πιστεύετε πως είμαι αδύνατος και εύθραυστος…Αλλά δεν με ξέρετε καλά…
Τότε σηκώθηκε και έφερε μερικές σέρβικες εφημερίδες οι οποίες μέσω φωτομοντάζ τον παρουσίαζαν ως σούπερμαν με βόμβες και πυρομαχικά στη μέση.

Συμπωματικά εκείνη τη στιγμή μπήκε ο διάσημος φωτορεπόρτερ Vican Vicznovic.Για να βγάλει την επιθυμητή φωτογραφεία ,απευθυνόμενος στο Πατριάρχη είπε:( είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις στα σέρβικα)

Vasa svelosti- η Αγιοσύνη σας

Vasa svetlosti -η Εκλαμπρότητα σας

Οπότε ο Πατριάρχης του απαντάει:
-«Αφού είμαι τόσο λαμπρός (φωτεινός ) τότε τι σου χρειάζεται το φλάς;

Η μοναχικη υπόσχεση της ακτημοσύνης


Τελειώνοντας η σύνεδρίαση της Σερβικής Συνόδου στο Βελιγράδι,ο πατριάρχης Παύλος ξεκίνησε κατά τη συνήθεια του να πάει στον εσπερινό στον Καθεδρικό Ναό.Βγαίνοντας είδε στο πάρκινγκ ένα πλήθος από πολυτελή μαύρα αυτοκίνητα και ρώτησε:

-Σε ποιόν ανήκουν αυτά τα αυτοκίνητα;

-Είναι των επισκόπων που ήρθαν για τη σύνοδο μακαριώτατε,του απάντησε ένας ιερέας που τον συνόδευε.

Ω,ο Θεός να τους φυλάει.Με τι θα κυκλοφορούσαν άραγε εάν δεν είχαν δώσει τη μοναχική υπόσχεση της ακτημοσύνης;

Ο καθένας βλέπει ότι θέλει


Ο διάκονος που συνόδευε τον πατριάρχη στις εξόδους του στο Βελιγράδι διηγείται για το μάθημα που πήρε από αυτόν μια φορά που πήγαιναν στην εκκλησία Μπάνοβο Μπρντο.

-Με τι θα πάμε, με το αυτοκίνητο;ρώτησε ο διάκονος.

-Όχι,με το λεωφορείο!,απάντησε κατηγορηματικά ο Πατριάρχης.

-Μα το λεωφορείο είναι πάντα γεμάτο και η ζέστη είναι αποπνιχτική.Και δεν είναι και κοντά.

-Ετσι θα πάμε του λεει κοφτά ο πατριάρχης.

-Μακαριώτατε,προσπαθούσε να τον πείσει ο διάκονος.,είναι καλοκαίρι ο κοσμος πηγαίνει για μπάνιο στο νησάκι Τσιγκάλια και οι πιο πολλοί είναι ημίγυμνοι,δεν είναι σωστό…

-Πάτερ.του λέει ήσυχα ο πατριάρχης,ο καθένας βλέπει ότι θέλει!

Αύξηση;Για ποιόν λόγο;


Ο πατριάρχης αρνούνταν πολλές φορές να πάρει και το μισθό του και αρκούνταν στη σύνταξη που είχε ως πρώην επίσκοπος Ράσκα και Πρίζρεν.Τα ρούχα του και τα παπουτσια του τα διόρθωνε μόνος…Του έμεναν και χρήματα από τη μικρή του σύνταξη τα οποία έδινε στους φτωχους και σε άλλες αγαθοεργείες.
Διηγούνται κάποιοι ότι όταν οι ιεράρχες ζητησαν το 1962 αυξηση μισθών ο Παύλος-επίσκοπος τότε-είπε έκπληκτος:’’Γιατί να γίνει αύξηση αφου δε μπορουμε να ξοδεψουμε ούτε αυτά που έχουμε;

Πολυτέλεια Οι κάτοικοι του Βελιγραδίου συναντουσαν συχνά τον πατριάρχη Παύλο στο δρόμο,στο τραμ ή στο λεοφωρείοΜια φορά ενώ περπατούσε επί της λεοφώρου Πέτρος ο Α΄κατευθυνόμενος προς το πατριαρχείο σταματησε δίπλα του μια Μερσεντες,τελευταιο μοντέλο.Στο τιμόνι ήταν ο ιερέας μιας πλουσιας βελιγραδινής ενορίας


-Μακαριώτατε, παρακαλώ επιτρεψτε μου να σας πάω όπου επιθυμείτε του λέει περιποιητικά

Ο πατριάρχης μόλις ανέβηκε ρώτησε:

-Πατέρα, ποιανού είναι αυτό το πολυτελές αυτοκίνητο;

-Δικό μου μακαριώτατε!

-Σταματα αμεσως! τον διέταξε ο πατριαρχης

Κατέβηκε έκανε ταπεινά το σημείο του σταυρου,τον ευλογησε και του είπε:

O Θεός να σε προστατεύει!

Αρθρο του Jovan Janjic από την εφημεριδά ‘’Nasa Rec’’772/13-2-2004


πηγή-μετάφραση-http://proskynitis.blogspot.com/2010/04/2.html
http://proskynitis.blogspot.com/2009/11/blog-post_16.html

ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΜΠΑΜΠΑΚΑ...(Παγκόσμια ημέρα του πατέρα)

Το 'ξερες ότι τη δεύτερη Κυριακή του Ιουνίου γιορτάζεις; Τί πράγμα; Δεν το ήξερες; Λογικό, άφοϋ κι εγώ, πού τέλος πάντων τα πηγαίνω καλύτερα με γιορτές και ημερομηνίες (γυναίκα γαρ), αγνοούσα ότι υπάρχει επίσημη παγκόσμια γιορτή του πατέρα. Τις προάλλες όμως πού σέρφαρα στο διαδίκτυο είδα διαφημίσεις καί άρθρα αφιερωμένα στους μπαμπάδες. Καί τί δέν είχε! Δωράκια, καρτούλες. καρδούλες, μαξιλάρια με αποτυπωμένες ευχές απάνω τους "Daddy. Ι Ιονε yοιι!", Είδα κάτι δώρα φανταστικά, διάβασα συμβουλές για το πώς θα σου τα προσφέρω, ενημερώθηκα για το πώς θα σου μιλήσω εκείνη τη μέρα καί πώς θα διακοσμήσω το σπίτι για να τιμήσω τη γιορτή σου.
Καί ξαφνικά, εκεί πού πήγαινε να με συνεπάρει ή πανηγυρική ίστοσελίδα. ένοιωσα ένα τσίμπημα στην καρδιά καί τήν επιθυμία να παίξω τον ερευνητή.'Έτσι, κι ενώ στην οθόνη του υπολογιστή περνούσαν ακόμα ταμπακέρες. αναπτήρες, παντόφλες, πιτζάμες, αρκουδάκια, βιβλία κι ένα σωρό άλλα αγαθά.
Όδήγησα το βελάκι στο χώρο των αναζητήσεων καί τύπωσα αποφασιστικά το είδος πού ήθελα να βρω: «Εγκαταλειμμένοι υπερήλικες».

Καλέ μου μπαμπάκα,
Το αποτέλεσμα με έβαλε σε σκέφεις. Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα ή οθόνη μου γέμισε από άρθρα, έρευνες καί ποσοστά. Σάν να το έκανε επίτηδες ό υπολογιστής μου. επέτρεπε σε διαφημίσεις για τη γιορτή του πατέρα να ενοχλήσουν την περιήγηση μου καί να δυναμώσουν αυτή τη φωνούλα πού κρύβεται σαν τον κλέφτη στα κατάβαθα της ψυχής μας καί μας ελέγχει. Κι έτσι έμεινα να κοιτάζω την οθόνη με τα ποσοστά καί τα αρκουδάκια καί να σκέφτομαι: Μήπως είμαστε πολύ υποκριτές, βρε μπαμπάκα μου; Μήπως πράγματι διυλίζουμε κουνούπια καί καταπίνουμε καμήλες; Δεν ξέρω. Το μόνο πού μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι εσύ ποτέ δεν έφερες αρκουδάκια καί καρδούλες στο δικό σου μπαμπά όσο ζούσε. Δεν είδα ποτέ στο δωμάτιο του παππού κάρτες με την ευχή "Ηαρρy Daddy Day, ούτε μαξιλαράκια σε σχήμα καρδιάς, αλλά θυμάμαι ότι τίς Κυριακές στο τραπέζι καθόσουν εσύ στην κεφαλή και δίπλα σου ό παππούς.

 Θυμάμαι ότι εσύ του έφερνες τα φάρμακα είτε ήταν  Ιουνίος είτε όχι καί έμεινες στο προσκέφαλο του όσες μέρες νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Θυμάμαι ακόμα ότι τη νύχτα πού ξεψύχησε, λίγο πριν κλείσει τα μάτια του, είμαστε όλοι γύρω άπ' το κρεβάτι του. κι εσύ με τον αδερφό σου. του κρατούσατε τα χέρια. Θυμάμαι ότι έσβησε χαμογελώντας, λες κι ετοιμαζόταν για πάρτι κι ας μην είχε γιορτάσει ποτέ στη ζωή του τη γιορτή του πατέρα.

Μήπως είμαστε πολύ υποκριτές, όλοι εμείς πού γιορτάζουμε παγκόσμιες ημέρες, μπαμπά μου;


Γιορτάζουμε την ημέρα Περιβάλλοντος, όσοι πετάμε τα σκουπίδια μας όπου βρούμε, φέρνουμε δώρα στη μανούλα τη δεύτερη Κυριακή του Μάη, αλλά βαριόμαστε την παρέα της πολύ εύκολα, οργανώνουμε γιορτούλες τον Ιουνίο εκάστου έτους, για το «γέρο πού μας κούρασε με τίς
παραξενιές του»!

Καλέ μου μπαμπάκα,
Στήν παγκόσμια ημέρα του πατέρα, εγώ ντρέπομαι να σου πάρω δώρο. Ντρέπομαι για μένα καί γιά τα παιδία της ηλικίας μου, ντρέπομαι για όσα πιστεύουμε καί γιά όσα σκεφτόμαστε, ντρέπομαι γιατί πολύ εύκολα λέμε «ε, καί τί έγινε;». Ντρέπομαι πού φερόμαστε ευγενικά σε ανθρώπους για τους οποίους δεν αισθανόμαστε τίποτα καί απάνθρωπα στους δύο ανθρώπους πού ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε. Δε θα σου πάρω αρκουδάκι στη γιορτή σου, μπαμπά μου, ούτε κάρτες, ούτε λουλούδια.Τέτοια υποκρισία δεν την αντέχω πια! Αντί για αρκουδάκι θα σου δώσω μια αγκαλιά καί άντί γιά "Ι Ιονε yοιι!"θά σου πω «ΣΥΓΓΝΩΜΗ»!

Συγγνώμη πού θεωρώ δεδομένα όσα μου προσφέρεις. Συγγνώμη πού θεωρώ δεδομένο ότι δε σου χρωστάω.



Συγγνώμη πού σε σκέφτομαι μόνο μια ημέρα το χρόνο.


Συγγνώμη πού σε αναγκάζω να με σκέφτεσαι κάθε στιγμή.


Συγγνώμη πού δεν καταλαβαίνω πόσο μ' αγαπάς.


Συγγνώμη πού δε σ' αγαπάω όσο σου αξίζει.


Συγγνώμη πού απαιτώ να είσαι κοντά μου. όποτε εγώ θελήσω.


Συγγνώμη πού αγανακτώ όποτε εσύ με θέλεις κοντά σου.


Συγγνώμη πού κάθε μέρα θυμίζω τον άσωτο της παραβολής.


Συγγνώμη πού όποτε επιστρέφω, σφάζεις το μόσχο το σιτευτό πάντα με την ίδια χαρά.


Καλέ μου πατέρα,


Στή γιορτή σου δώρο μου θα είναι μόνο μια υπόσχεση: "Οτι θα προσπαθήσω να δώσω σε σένα, αυτά πού εσύ έδωσες στον πατέρα σου. για να δω κι εγώ κάποτε στα χείλη σου εκείνο το ύστατο χαμόγελο με το όποιο - λέει ο θρύλος - αποχαιρετούν τον κόσμο οι ευτυχισμένοι...

Με σεβασμό,

Ή κόρη σου

Μάρω Σιδέρη-Θεολόγος-Παιδαγωγός

Ο ΣΕΡΒΟΣ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΑΧΟΣ

Ο διεθνής Σέρβος ποδοσφαιριστής Ματέγια Κέζμαν (Mateja Kežman), δεν είναι μόνο ο αφιονισμένος επιθετικός που βλέπουμε μέσα στα γήπεδα.

Είναι και ένας πιστός Χριστιανός σε βαθμό που θυμίζει. Βραζιλιάνο.

Μάλιστα έχει κάνει το απίστευτο μέσα στην Τουρκία, να πανηγυρίσει, δείχνοντας την μπλούζα του με στάμπα μία εικόνα του Χριστού, ενώ ήταν ποδοσφαιριστής της τουρκικής Φενέρμπαχτσέ! (με προπονητή – τότε - τον Ζίκο)
Ο 30χρονος Κέζμαν σε όλο το δεξί του χέρι έχει ‘χτυπήσει’ πολλά τατουάζ του. Ένα γράφει στα σέρβικα : "Μόνο ο Θεός μπορεί να με κρίνει," και είναι μία φράση του πατέρα Tadej, ενός από τους σύγχρονους μοναχούς της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο Κέζμαν μάλιστα έχει αποκαλύψει πως του αρέσει πολύ η ζωή των μοναχών και σκέφτεται μετά το τέλος της καριέρας του να επιλέξει το δρόμο του μοναχισμού. Με πιθανό προορισμό το Άγιο Όρος.

"Όταν πιο παλιά έκανα επισκέψεις σε μοναστήρια λυπόμουν του καλόγερους. Τώρα ζηλεύω τον τρόπο ζωής τους. Είναι η μέγιστη προσφορά στον Κύριο. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε αυτόν τον κόσμο και να σέβεσαι όλες τις Εντολές του Θεού. Προσπαθώ να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο αναλογιζόμενος τον Θεό, που μου επέτρεψε να γνωρίζω την αλήθεια και να είμαι στο πλευρό ανθρώπων που τον υπηρετούν» είπε σε παλαιότερη συνέντευξή του ο υποψήφιος μεταγραφικός στόχος του ΠΑΟΚ ενώ δεν έκρυψε και την αδυναμία του: «Άλλοι έχουν εθισμό με το αλκοόλ, με το τσιγάρο, με τις γυναίκες, ενώ στην περίπτωσή μου είναι τα τατουάζ. Παρ' όλα αυτά, νιώθω ότι το πάθος μου ελαττώνεται μέρα με την μέρα, χάρη στη βοήθεια του Θεού".


Όταν είχε πανηγυρίσει στην Τουρκία γκολ με τον Χριστό στη φανέλα του είχε προκαλέσει πάταγο με τον κόσμο να αντιδρά και τις εφημερίδες να τον κάνουν πρωτοσέλιδο".


Πηγή-ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ Πηγές άρθρου: http://troktiko.blogspot.com/, http://www.telegraph.co.uk/ & http://www.diagontattoo.com/

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!

5 Οκτωβρίου . Σήμερα αρχίζει η ζωή μου. Οι γονείς μου δεν το ξέρουν ακόμη, είμαι πιο μικρή από ένα κουκούτσι μήλου, αλλά ωστόσο ζω. Θα είμαι ένα ξανθό κορίτσι με γαλανά μάτια Ήδη τα χαρακτηριστικά μου είναι εγγεγραμμένα ακόμα και το ότι θα μου αρέσουν τα λουλούδια.




19 Οκτωβρίου. Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι λένε ότι δεν είμαι πραγματικό πρόσώπο , ότι μόνο η μητέρα μου υπάρχει. Είμαι όμως ένα πραγματικό πρόσωπο όπως ένα ψίχουλο ψωμιού είναι ψωμί. Εγώ και η μαμά μου είμαστε δύο πραγματικά πρόσωπα.


23 Οκτωβρίου. Σήμερα άνοιξα πρώτη φορά το στοματάκι μου. Σε ένα περίπου χρόνο θα χαμογελάω. Αργότερα θα μπορώ να μιλήσω…Και ξέρω ότι η πρώτη λέξη μου θα είναι ΜΑΜΑ


25 Οκτωβρίου. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σήμερα. Μέχρι το τέλος της ζωής μου,θ' ακούγεται σιγά το ρυθμικό της χτύπημα . Μετά από πολλά χρόνια , όταν κουραστεί, θα σταματήσει και θα πεθάνω.

2 Νοεμβρίου Κάθε μέρα μεγαλώνω λίγο λίγο. Τα χεράκια και τα ποδαράκια μου αρχίζουν να διαγράφονται. Αλλά θα πρέπει να περιμένω πολύ καιρό μέχρι να με βοηθήσουν να φθάσω στη αγκαλιά της μαμάς ,μέχρι να φέρω ένα μπουκέτο λουλούδια και να αγκαλιάσω το μπαμπά μου.



12 Νοεμβρίου Στα χέρια άρχισαν να εμφανίζονται δάχτυλα . Είναι πολύ αστεία έτσι μικρά! Χαίρεσαι μαμά;


25 Νοεμβρίου Πιστεύω ότι ο μπαμπάς και η μαμά ψάχνουν ένα όνομα για μένα. Αλλά δεν ξέρουν ακόμη το φύλο μου. Θα ήθελα να με λένε Μαρία . Είμαι ήδη μεγαλούτσικη.


10 Δεκεμβρίου Μου βγήκαν τα πρώτα μαλλάκια και χρυσά μαλλιά. Αναρωτιέμαι τι χρώμα έχουν τα μαλλιά της μαμάς


13 Δεκεμβρίου. Βλέπω! Όλα είναι σκοτεινά γύρω μου, αλλά όταν θα με φέρει η μαμά στο κόσμο θα βλέπω τις ακτίνες του ηλίου και τα λουλούδια , αλλά πιο πολύ από όλα θέλω να δω τη μαμά μου…Πως είσαι άραγε μαμά;



24 Δεκεμβρίου. Θα ακούει η μαμά το ψίθυρο της καρδιάς μου; Μερικά παιδιά γέννιουνται άρρωστα . Η καρδούλα μου είναι δυνατή και υγιής. Χτυπάει συνεχώς : τικ –τακ, τικ-τακ. Μαμά θα έχεις ένα κοριτσάκι υγιές!

28 Δεκεμβρίου. Σήμερα οι γονείς μου με σκότωσαν!

Επιστολή ΠΡΟΣ...ΕΛΛΗΝΕΣ από μια ελληνίστρια

Τι είναι για μένα η Ελλάδα και οι Ελληνες; Τι είναι αυτό, το τόσο ελκυστικό και γοητευτικό ώστε να αφιερώσω δεκαετίες από τη ζωή μου στη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας; Τι είναι αυτό που θέλω να μεταφέρω και στους φοιτητές μου; Ποια είναι αυτά τα γοητευτικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων τα οποία ασκούν μαγική επίδραση και με έχουν σαγηνεύσει; Είναι η αγάπη για το συνάνθρωπο μας, για το διπλανό μας, που νιώθει ο Ελληνας και την εκφράζει με την ερώτηση "Τι κάνεις; Καλά είσαι;", που τη διατυπώνει σε κάθε του πρώτη συνάντηση.

Είναι η χαρά της ζωής. Είναι η αγάπη για τη ζωή που έχει μέσα του ο Ελληνας, και την εκφράζει στο απλό ερώτημα "πώς είσαι" με την απάντηση "μια χαρά, μια χαρούλα..." Είναι η ζωτικότητα που έχει αυτή η γλώσσα. Είναι η απέραντη αγάπη που νιώθει ο Ελληνας για την ελευθερία, τα ιδεώδη του, τη σκέψη του... που την περνάει μέσα στην έκφραση του, τη γλώσσα του.

Αυτά είναι μερικά που ως καθηγήτρια της Νεοελληνικής Γλώσσας θέλω να εμπνεύσω με τα κείμενα στα βιβλία μου, με το μάθημα μου. Να δείξω στους νέους να μπορούν πιο εύκολα να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής... Θα ήθελα να σας ευχηθώ, φίλοι Ελληνες, δύναμη και κουράγιο, να είστε καλά, να ανοίγετε δρόμους, όπως άνοιξαν δρόμους για την ανθρωπότητα οι αρχαίοι προγονοί σας, να είναι πάντα υψηλοί οι στόχοι σας...».

Η κ. Στόινα Πορόμανσκα είναι φανατική ελληνίστρια και υπεύθυνη καθηγήτρια του Νεοελληνικού Τμήματος, με μάνατζμεντ, στο ιδιωτικό Νέο Βουλγάρικο Πανεπιστήμιο, επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της πόλης Βελίκο Τίρνοβο, ενώ έχει αναλάβει και την ευθύνη της διδασκαλίας των Νεοελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Φιλιππούπολης.Μια αδύνατη, αεικίνητη γυναίκα που εδώ και δέκα χρόνια, στον τομέα της έρευνας, εργάζεται πάνω σ' ένα μεγάλο «στοίχημα», να μπορέσει να καταγράψει την ελληνική διάλεκτο της Μαύρης Θάλασσας. Μια έρευνα δύσκολη, με πολλά ταξίδια στην περιοχή της παλαιάς Αγχιάλου, που έχει όπως λέει «να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο εχθρό, το χρόνο, αφού οι γέροι φεύγουν... και μαζί τους χάνεται αυτή η ελληνική γλώσσα». Μια παράλληλη εργασία μαζί με ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, πάνω στην ελληνική γλώσσα για Βουλγάρους που συνέχεια συμπληρώνει και εκσυγχρονίζει. Εργο που κατατάσσεται σε δυο επίπεδα, το ένα στα εγχειρίδια για αρχαρίους, που δίνουν βαρύτητα σε αυτό που ονομάζουμε διαπολιτισμική εκπαίδευση, και στα εγχειρίδια της Νεοελληνικής Γλώσσας για Προχωρημένους, με βάση μια σειρά από παράλληλα ελληνοβουλγαρικά κείμενα, δουλεμένα με τη συγκριτική μέθοδο. Ενα μεγάλο μορφωτικό συγγραφικό έργο που αποτελεί για τους Βούλγαρους «παράθυρο» για την ελληνική γλώσσα

www.orthodoxigynaika.blogspot.com

ΑΓΙΑ ΙΟΥΛΙΑΝΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΕΒΟ-Η αγία με τα 13 παιδια και προστάτιδα της οικογένειας στη Ρωσία

Στις μέρες του Ιβαν του τρομερου(1553-1584),ζουσε στην τσαρική αυλή ένας ευλαβης και εύσπλαγχνος άνθρωπος,ο Ιουστίνος Νεντιούρεβ,που είχε παντρευτεί τη Στεφανίδα από την πόλη Μούρομ.Αυτοί απέκτησαν πολλά παιδιά,μεταξύ των οποίων και την μακάρια Ιουλιανή.Όταν ήταν έξι χρονών η μητέρα της πέθανε και την μεγάλωσε η γιαγιά της εν νουθεσιά Κυρίου.Όταν η Ιουλιανή ήταν δώδεκα χρονών πέθανε η γιαγιά της και το μεγάλωμά της το ανέλαβε η θεία της Ναταλία Αράποβα η οποία είχε οχτώ θυγατέρες και έναν γιό.Η Ιουλιανή ήταν υπάκουη στους θείους και τα ξαδέλφια της ,ήταν πολύ ταπεινή και αγαπούσε τη σιωπή.Νήστευε και προσευχόνταν και παρότι οι συγγενείς της την πίεζαν κάποιες φορές να φάει εκείνη δεν υποχωρούσε.Στα δεκαέξι της, την πάντρεψαν μ΄έναν ευγενή τον Γκεόρκι Οσόργκιν και μαζί απέκτησαν δεκατρία παιδιά,δέκα αγόρια και τρία κορίτσια.Απ’αυτά επέζησαν έξι αγόρια και ένα κορίτσι,επειδή η Αγία έζησε σε μία έποχη που χαρακτηρίστηκε από τη μεγάλη πείνα.


Μετά το γάμο της σκλύρηνε την άσκήση της και έτρωγε ελάχιστα μόνο το μεσημέρι.Εκανε πολλές ελεημοσύνες και βοηθούσε τους φτωχούς,τους ζητιάνους,τις χήρες και τις οικογένειες που είχαν ανάγκη.Είχε όμως και δοκιμασίες.Έναν γιό της τον σκότωσε ένας από τους υπηρέτες ενώ ένας άλλος σκοτώθηκε σε μια μάχη.Ο άνδρας της ,της έδιωξε κάποιες σκέψεις που είχε για να πάει στο μοναστήρι.Τότε αυτή άρχισε να ασκητεύει με μεγαλύτερη ένταση και ο βίος της ήταν ένα παράδειγμα για το πώς μπορείς να ζείς στην καθημερινή ζωή τον αυθεντικό χριστιανισμό.Προσευχόνταν πολύ τη νύχτα,την Παρασκευή δεν έτρωγε τίποτα,τη Δευτέρα και την Τετάρτη έτρωγε αλάδωτο και κάθε Σαββατοκύριακο τάιζε τους φτωχούς.Μετά το θάνατο του συζύγου της,άρχισε να κοιμάται πάνω σε μία σόμπα,χωρίς σκεπάσματα, ενώ τοποθετούσε μυτερά ξύλα προς το σώμα της και σιδερένια κλειδιά προς τα πλευρά της,για να σκληραγωγεί το σώμα της.


Συμμετείχε στις ακολουθίες της εκκλησίας και στη Θεία Λειτουργία αλλά πιο πολύ ασκήτευε σπίτι..Μία επέμβαση της Παναγιας την έκανε να συμμετεχει καθημερινά σ΄’ολες τις ακολουθίες της εκκλησίας: Μία μέρα ο ιερέας που λειτουργούσε στην εκκλησία,άκουσε από την εικόνα της Παναγίας μια φωνή που τον ρωτούσε που είναι η Ιουλιανή.Εκείνος πήγε και τη βρήκε και της το είπε και από τότε συμμετειχε ανελλιπώς στις ακολουθίες..


Υπέμεινε την πείνα δυο χρόνια δοξάζοντας το Θεό.Οι επιδρομές,οι επιδημίες,οι συμμορίτες,δεν την πτόησαν και έμεινε σταθερή στην πίστη της.

Εκοιμήθη στις 2 Ιανουαρίου του 1604.Μετα την κοίμησή της εμφανίστηκε σε μια υπηρέτρια και ζήτησε να τη μετακινήσουν στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου,στο χωριό Λαζάρεβο.

Όταν πέθανε ο γιός της Γεώργιος,και έσκαψαν τον λάκκο,βρέθηκαν τα λείψανα της άφθαρτα να ευωδιάζουν μύρο

Το 2004 καθιερώθηκε στη Ρωσία η 21η Αυγούστου ως ‘’Εθνική Ημέρα ελέους’’και είναι αφιερωμένη στην Αγία Ιουλιανή.

Επίσης θεωρείται στη Ρωσία προστάτιδα της οικογένειας.

Σήμερα τα λείψανα της βρίσκονται στην πόλη Μούρομ.

Πηγη- http://www.stjuliana.com/ η ιστοσελίδα του ναού που βρίσκεται στη Σάντα-Φε του Νέου Μεξικού-Η.Π.Α όπου βρισκεται ένα μικρό μέρος των λειψάνου της αγίας.Εκεί το μετέφερε ένας απογονος της αγίας μετά το 1917

πηγή-http://www.proskynitis.blogspot.com/

'ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ

 Την Πέμπτη η Μαρία όταν ήρθε από το σχολείο, έτρεξε στη σκάλα και μπήκε στο σαλόνι χτύπησε τη πόρτα και πήρε τη γάτα αγκαλιά…Μπήκε και η μαμά της να δει τι έχει. Το κοριτσάκι της είπε κλαίγοντας ότι δε μπορεί να λέει ότι η οικογένεια της είναι ολόκληρη , ότι αποτελείται από τρία μέλη : μπαμπά, μαμά και παιδί , ότι δεν μπόρεσε να πει την αλήθεια (ότι οι γονείς της ήταν χωρισμένοι) επειδή ήταν μπροστά η Άννα και ότι είναι ένα μεγάλο μυστήριο το διαζύγιο τους Επίσης ότι στο μέλλον δεν θέλει να ξαναπεί ψέματα.


Η μαμά και η κόρη της η Μαρία εκφράζουν πολύ όμορφα την αγάπη τους . Τι σημαίνει άραγε αυτή η συμπεριφορά του κοριτσιού; Είναι ξεκάθαρο ότι κάτι στερείται αλλά αυτή τη φορά δεν τρέχει στη μαμά της για να παρηγορηθεί. Τώρα μόνο η γάτα τη βοηθάει να περάσει το πόνο της. Όταν ένα παιδί ανοιχτό και τρυφερό συμπεριφέρεται έτσι, κάτι θέλει να πει.

Πως θέλουν τα παιδιά να μας μεταδώσουν κάτι.

Η μητέρα σε αυτή τη περίπτωση της έδωσε την ευκαιρία να εκφράσει ότι την λυπούσε. Αλλά πόσα παιδιά εισακούγονται τη στιγμή που εμφανίζουν μια ασυνήθιστη συμπεριφορά;

Συνήθως οι γονείς προσπαθούν να το αποφύγουν όταν τα παιδιά τους εμφανίζουν μια συμπεριφορά που τους στενοχωράει ή τους κάνει να αισθάνονται άβολα και προσπαθούν να το σταματήσουν χρησιμοποιώντας την εξουσία τους ακόμη και με βίαιο τρόπο.

Ένα παιδί που κάποια στιγμή έχει μια συμπεριφορά ασυνήθιστη , νιώθει την ανάγκη να εκφράσει κάτι σημαντικό για αυτόν .Αν δεν του δοθεί η ευκαιρία να εκφραστεί ή οι γονείς προσπαθήσουν να καταπνίξουν τη συμπεριφορά αυτή τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Το παιδί θα καταφύγει σε μια πιο ασυνήθιστη συμπεριφορά για να εξωτερικεύσει αυτό που θέλει να εκφράσει. Να μια περίπτωση . Ένα παιδί έχει την ανάγκη να του δείξουν οι γονείς του πιο πολύ αγάπη. Για να τους τραβήξει την προσοχή κάνει πιπί επάνω του ενώ ξέρει να χρησιμοποιεί τη τουαλέτα Όταν ο πατέρας βλέπει ότι του έγινε συνήθεια το χτυπάει για να κόψει αυτό το συνήθειο.

Μετά από λίγο καιρό το παιδί εμφανίζει κρίσεις βρογχικού άσθματος αρρώστια που το σημαδεύει σε ολόκληρη τη ζωή του. Το βρογχικό άσθμα προϋποθέτει σύσπαση της τραχείας αρτηρίας ενώ αυτή η σύσπαση με την αίσθηση της ασφυξίας εμφανίζεται κατά τη διάρκεια ενός πααροξυστικού κλάματος. Να πως τα «κατάφερε» το παιδί προκαλώντας μια «χρόνια ασθένεια»…

Βοήθησε το παιδί να εκφραστεί

Τι πρέπει να κάνουμε; Βοηθήστε το παιδί να εκφραστεί όταν παρουσιάζει ανεξήγητη συμπεριφορά. Μη ξεχνάτε ότι έχει την ανάγκη να εκφραστεί κάτι πολύ σημαντικό για εκείνο, όταν φθάνει στο σημείο να κάνει κάτι που του είναι δυσάρεστο. Όταν μπορεί να το κάνει με λόγια , όπως η Μαρία ,έχει καλώς. Όταν το παιδί είναι μικρό και δεν μπορεί να εκφραστεί βοηθήστε το με ερωτήσεις να σας δείξει που πονάει. Έπειτα αφήστε το να διαλέξει από ένα σωρό παιχνιδιών κάποιο που να μοιάζει με το πόνο του. Μάθε το να φροντίζει αυτό το παιχνίδι δηλαδή για την ίδια την ανάγκη του, μέχρι να μπορέσει να την ταυτοποιήσει και να την εκφράσει σωστά.

Αλλά να το ακούτε , να είστε συνεχώς «στη γραμμή». Μην αρχίσετε «δεν πρέπει να …», «δεν επιτρέπεται να κάνεις έτσι». Η επικοινωνία σταματάει εδώ και το παιδί θα αναγκασθεί να αμυνθεί μόνο του.

μετάφραση-www.orthodoxigynaika.blogspot.com

πηγή-www.sfarhangeli.ro