Ο Άγ.Ιωάννης της Κρονστάνδης ως παιδαγωγός

Ἐπὶ 32 χρόνια ὁ π. Ἰωάννης ἐργάστηκε σὰν παιδαγωγὸς (1857-1862 στὴν περιφερειακὴ σχολὴ Κρονστάνδης καὶ 1862-1889 στὸ Γυμνάσιό της). Βασική του ἀρχὴ ἦταν ἡ ἁπλότητα στὴ διδασκαλία. Θεωροῦσε πῶς ἡ γνώση εἶναι ἀπέραντη, γι᾿ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐκλεγεῖ γιὰ τὰ παιδιὰ μόνο τὸ πιὸ ἀπαραίτητο τμῆμα της. Γιὰ νὰ δημιουργηθεῖ ἕνα ἁρμονικὸ σύστημα, θεωροῦσε πὼς ἡ μόρφωση εἶναι ἀχώριστη ἀπὸ τὴν ἀγωγὴ τῆς καρδιᾶς, ἡ ὁποία καὶ προηγεῖται.

Σὰν δάσκαλος ἀπέφευγε νὰ τιμωρεῖ, δίδασκε μὲ συζήτηση, ἐπαναλάμβανε τὶς ἐκλεκτὲς περικοπὲς ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, προκαλοῦσε ἐρωτήματα, ἐνθάρρυνε τὴν παιδικὴ ἐλευθερία καὶ πρωτοβουλία. Τὰ παιδιὰ ἐνθουσιασμένα μαζί του ἐλεύθερα τὸν ἔκαναν συχνὰ ἐξομολόγο τους.

Προσωπικές του παιδαγωγικὲς ἀρχές:

• Ἡ ἀρχὴ τῆς ἁπλότητας τῆς διδασκαλίας.
• Ἡ μόρφωση ὀφείλει νὰ εἶναι ἀχώριστη ἀπὸ τὴν ἀγωγὴ τῆς καρδιᾶς.
• Νὰ μὴ τιμωρεῖ.
• Νὰ διδάσκει μὲ διαλογικὴ συζήτηση.
• Νὰ ἐπαναλαμβάνει μὲ τρόπο ζωντανὸ ἀναλύσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς συνοδεύοντας τὴν ἐπανάληψη μὲ ἀναγνώσεις ἐκλεκτῶν περικοπῶν.
• Νὰ ἐπιτρέπει τὶς ἐρωτήσεις τῶν μαθητῶν καὶ νὰ προκαλεῖ συζητήσεις, στὶς ὁποῖες ἔπαιρναν μέρος πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτούς.
• Ἡ ἐνθάρρυνση τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς πρωτοβουλίας τῶν μαθητῶν.
• Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀκολουθία μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ εἶναι τὸ καλύτερο μέσον ἀγωγῆς γιὰ τὴν μόρφωση τῆς χριστιανικῆς ψυχῆς.

Συγκλονιστικές εικόνες Ρουμάνου φωτογράφου από εκτρώσεις - Προσοχή σκληρές εικόνες

Περισσότερα στο

http://www.freepen.gr/2013/11/blog-post_2860.html

Ὁ μακαριστός π. Νικόλαος Ἀ. Πέττας καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή.

Ἄρθρο τοῦ κ. Φωτίου Ἀρ. Δημητρακοπούλου, καθηγητοῦ Βυζαντινῆς Φιλολογίας στό Τμῆμα Φιλολογίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνάμεσά μας καί ἐμεῖς ὀφείλουμε νά ἔχουμε τά σωματικά καί τά πνευματικά μάτια ἀνοιχτά γιά νά τούς ἐντοπίσουμε. Δέν ἀρκεῖ ὅμως νά τούς βροῦμε, ἀλλά πρέπει καί νά τούς μιμηθοῦμε, ἀφοῦ ἡ ζωή τους ἦταν μία δοξολογία στόν ἐν Τριάδι Θεό. Μελετώντας τήν ζωή τους ἐμβολιαζόμεθα ἀπό τήν πίστη, τήν ἐλπίδα, τήν ἀγάπη τους. Τό ἀεικίνητο καί ἀδαπάνητο ποτάμι τῆς Θείας Χάριτος, δέν ὁριοθετεῖται μόνο μέσα στήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Ποτίζει καί ἀρδεύει τό ἴδιο νερό, ἀφοῦ προέρχεται ἀπό τήν ἴδια οὐράνια πηγή, τούς βίους τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ἡ βιωτή τους δύναται νά ὀνομαστεῖ δεύτερο Εὐαγγέλιο καί ἀειθαλές ἄνθος τοῦ παραδείσου. Γιατί μέσα ἀπό τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ ἐπαναλαμβάνεται ἔμπρακτα ὁλόκληρο τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, ἀφοῦ ἡ θαυμαστή ζωή τους εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ μελετητής τῆς βιωτῆς τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ ὅσο μελετᾶ μέ προθυμία, μέ ζῆλο καί μέ ἄδολη ἀγάπη τήν ζωή καί τά ὑπεράνθρωπα κατορθώματα, θαύματα καί θαυμάσια ἔργα, τίς διδαχές τους καί τούς λόγους τους, γίνεται ἕνας ἄλλος ζωγράφος. Γιατί, ὅπως οἱ ζωγράφοι, ἀναφέρει ὁ Μέγας Βασίλειος, ὅταν θέλουν νά ἀντιγράψουν μία εἰκόνα ἀπό τήν ἄλλη, βλέπουν συχνά τό πρωτότυπο, ἔτσι καί οἱ Χριστιανοί, ὅσοι θέλουν νά μιμηθοῦν τίς ἀρετές τῶν χριστομίμητων ἀνθρώπων, μελετοῦν συχνά τό βίο τους.  

Τό γεγονός ὅτι ὅπως καί σέ παλαιότερες ἐποχές, ἔτσι καί στίς πτωχές ἀπό πνευματικότητα μέρες μας ὑπάρχουν τέτοιες πνευματικές μορφές, ὅπως τό λευιτικό ζεῦγος Πέττα ἀπό τήν Πάτρα, εἶναι παρήγορο καί ἐλπιδοφόρο.

Ὅπου καί ἄν βρεθῶ πολλά ἀκούω γιά τήν δίκαιη καί θαυμαστή ζωή τους, μέσα ἀπό τίς ἀρχές καί παραδόσεις πού κληρονόμησαν ἀπό τίς οἰκογένειές τους, ἀλλά καί ἀπό τούς πνευματικούς τους διδασκάλους. Ἔτσι κατόρθωσαν μέσα ἀπό τήν καθημερινή ἄσκηση καί τό ἀργό μαρτύριο πού ζεῖ κάθε ἀληθινά ἀγωνιζόμενος χριστιανός, νά ἀνέβουν τά σκαλοπάτια πού ὁδηγοῦν στήν Θέωση!

Ἡ γνωριμία μου μέ τόν ἡγιασμένο π. Νικόλαο ἔχει γίνει μέ τρόπο μοναδικό καί ἀποκαλυπτικό. Τόν γνώρισα καί συνεχίζω νά τόν γνωρίζω κάθε φορά καί σήμερα, ἀπό τήν ἀληθινή ζωή, ἀφοῦ συχνά μοῦ ἑρμηνεύει καί μέ καθοδηγεῖ στήν πνευματική πρόοδο. Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά μήν γράψω κάτι παραπάνω γι’ αὐτό πού βιώνω, πάντως εἶναι μοναδικό καί μοῦ τό ἔχουν ἐμπιστευτεῖ ὡς παρόμοιο γεγονός, σεβάσμιοι κληρικοί καί ἀγωνιστές λαϊκοί. Νά ἔχει δόξα ὁ Θεός πού τόν ἡγιασμένο π. Νικόλαο καί τήν πολύαθλο Πρεσβυτέρα του Ἀνθή τούς ἔχει ἀναπαύσει καί ἀπολαμβάνουν ὡς Οὐρανοπολίτες τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Πολλά θαυμαστά καί ἐξαίσια ἔχω ἀκούσει ἀπό αὐτόπτες μάρτυρες πού ἔζησαν τίς κοιμήσεις καί τίς ἐξοδίους στιγμές τοῦ εὐλογημένου ζεύγους αὐτοῦ, γεγονότα πού συναντῶνται σέ ἁγίες μορφές. Ἕνας βυζαντινός βίος τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου τοῦ Φιλεώτη (+ 2 Δεκεμβρίου 1110), εἶναι παράλληλος μέ τήν ζωή τοῦ ζεύγους Πέττα. Στή μοναδική λεπτομέρεια πού διαφοροποιεῖται εἶναι ὅτι ἡ πρεσβυτέρα τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου διαφωνοῦσε μέ τήν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου νά μονάσει, ἐνῶ στό ζεῦγος Πέττα ἡ πρεσβυτέρα Ἀνθή δέν ἔφερνε ποτέ ἀντιρρήσεις στόν π. Νικόλαο, ἀλλά τόν ἀκολουθοῦσε σέ ὅλη τήν πνευματική του πορεία μέ μεγάλο σεβασμό.

Μάλιστα ἡ παρακάτω κατανυκτική προσευχή τοῦ Ὁσίου Κυρίλλου, τήν ὁποία ὁ ἅγιος ἔλεγε ἔνδακρυς καθημερινά, περικλείει καί τόν βίο καί τήν ἀκράδαντη πίστη τοῦ λευιτικοῦ ζεύγους Πέττα. Ἡ προσευχή αὐτή λέει: «Ἐλέησον, ἐλέησον, ἐλέησόν με, Χριστέ μου καρδιογνώστα, ἥμαρτον, μή με καταδικάσης. Πρόσδεξαι τόν κλαυθμόν μου ἐκ τῆς πικρίας τῆς ψυχῆς μου, τήν ὁποίαν ὁ ἰός, οἴμοι, τῆς ἁμαρτίας ἐνέβαλε. Τοῖς πάθεσί σου Κύριε, ἴασαι τά πάθη τῆς ψυχῆς μου. Τοῖς τραύμασί Σου, τά τραύματα θεράπευσον τοῦ νοός μου. Τῶ τιμίῳ Αἵματί Σου τό ἐμόν αἷμα καθάγνισον, ὡς γνωρίζεις, καί μέτοχον ποίησόν με τοῦ θείου Σώματός Σου. Ἡ χολή τήν ὁποίαν παρά τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθης, Χριστέ μου, ἄς μέ λυτρώση τό ταχύτερον ἐκ τῆς πικρίας τοῦ ὄφεως. Τό Σῶμά Σου τό τανυσθέν ἐπί τοῦ ξύλου τοῦ Σταυροῦ Σου, ἄς ἀναπετάση τόν νοῦν μου πρός τήν Σήν θεωρίαν. Ἡ κεφαλή Σου, τήν ὁποίαν ἔκλινας ἐπί τοῦ Σταυροῦ, αὐτή ἄς ὑψώση τήν κεφαλήν μου κατά τῶν ἀντιπάλων. Αἱ καθηλωθεῖσαι παναμώμητοι χεῖρές Σου, ἄς μέ ἀναγάγουν ἐκ τοῦ λάκκου τῆς ἀπωλείας, καί ἄς μέ ὡδηγήσουν ἐνώπιόν Σου.

Τό ῥαπισθέν καί ἐμπτυσθέν ὑπό τῶν καταράτων πρόσωπόν Σου τό Ἅγιον, αὐτό ἄς μοῦ στιλβώση τό πρόσωπον τό μιανθέν ὑπό τῆς ἀνομίας. Ἡ ψυχή Σου, τήν ὁποίαν ἐπί τοῦ Σταυροῦ παρέθεσες εἰς τόν Πατέρα Σου, αὐτή ἄς μέ ὁδηγήση πρός Σέ διά τῆς Χάριτός Σου, ὅπως ἐκλυτρωθῶ τῆς γλυκυπίκρου τροφῆς, εἰς τήν ὁποίαν οἱ ὡς ἐμέ χοῖροι, μετ’ εὐχαριστήσεως ἐντρυφῶσιν. Ἀξιωθῶ δέ διά Σοῦ, νά τραφῶ, ὦ Χριστέ μου, μέ τό θέλημά Σου τό ἅγιον νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας».

Στήν πόλη πού εἶδα τό φῶς τῆς ζωῆς, στήν Πάτρα, ἀλλά καί σέ ἄλλες περιοχές τῆς Ἑλλάδας, μέχρι καί τό Ἅγιο Ὅρος, ἀλλά καί στό ἐξωτερικό, ἀκούω ἀπό ἔγκριτα πρόσωπα, λαϊκῶν καί κληρικῶν γιά τούς ἀγῶνες τοῦ ζεύγους αὐτοῦ, τίς δυσκολίες πού περνοῦσαν καί πού ἔλπιζαν μόνο στόν Χριστό, τήν ἀναγνώριση καί καταξίωση πού εἶχαν ἀπό τούς γνήσιους ἀνθρώπους, εὐρισκόμενοι ἀκόμα ἐν ζωῇ. Ἀλλά καί τόν φθόνο καί τό ἀδικαιολόγητο μίσος ἀπό ἀνθρώπους πού ὑπηρετοῦσαν τό σκότος. 

Ὅπως καί σέ ἄλλες περιπτώσεις, σάν τόν Κωστή Μπαστιά πού ἔγραφε σέ φυλλάδες ἐφημερίδων τόν «Παπουλάκο», ἔτσι καί τώρα κάποιοι πνευματικοί ἄνθρωποι πού γνώριζαν τό ζευγάρι καί ἔχουν ἔγκυρα καί ἰσχυρά ἀκούσματα καί γραπτές μαρτυρίες γιά τό διάβα τους ἀπό αὐτή τήν ζωή, θά παρουσιάσουν πρός δόξα Θεοῦ καί μήνυμα αἰσιοδοξίας στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας, τόν βίο αὐτό τῶν εὐλαβῶν Νικολάου ἱερέως καί Ἀνθῆς πρεσβυτέρας. Ἡ πνευματική αὐτή συντροφιά θά καταγράφει ὅλα αὐτά μέ τήν ὀνομασία «Φιλόκαλοι Χριστιανοί».

Τελειώνοντας θά κλείσω μέ τό ἱερό ἐγκώμιο πού ἐποίησε ὁ πανοσιολογιώτατος Πρωτεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Γέρων Μάξιμος Ἰβηρίτης στό ἱστορικό καί ἄκρο ἀποκαλυπτικό πόνημά του πού φέρει τόν τίτλο: «Νέαι ἡγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου: Ὁ π.  Νικόλαος Πέττας (1941-4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6.12.2012)» στό ὁποῖο ἀναφέρει ἀκριβῶς: «Χαῖρε καί ἀγάλλου περιώνυμε πόλις τῶν Ἀχαιῶν, πόλις τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, διότι ἐβλάστησας νέα ἀειθαλῆ δένδρα, χρυσίζοντα εἰς τόν ἥλιον, χρυσίζοντα εἰς τούς αἰῶνας!».

Δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα τῆς Ἑλληνορθόδοξης Κοινωνίας Προσώπων: ΔΙΨΩ, ἀρ. φύλλου 189, Σεπτέβριος 2013, σ. 8.

ΠΗΓΗ

Μια γλυκιά μικρούλα απαγγέλει το αποστολικό ανάγνωσμα(βίντεο)

Ο Καλλίστρατος και το χωράφι της καρδιάς

Βασιλική Νευροκοπλή
εικονογράφηση: Αθηνά Ρομπιέ

Ελληνική Βιβλική Εταιρία, 2012

της Ελένης Σαραντίτη

Δεν συναντά κανείς συχνά το όνομα Καλλίστρατος. Είχα κάποτε διαβάσει για έναν σπουδαίο Αθηναίο άρχοντα και για έναν, επίσης, Αθηναίο στρατηγό αλλά και ρήτορα φημισμένο, το πρότυπο του οποίου ακολούθησε ο Δημοσθένης.
Πολύ αργότερα, στη Ρώμη, και επί Διοκλητιανού (284-305), ένας νέος από την Καρχηδόνα, ονόματι Καλλίστρατος, από οικογένεια ευσεβών και σεβαστών ανθρώπων, κατετάγη στον ρωμαϊκό στρατό. Παιδιόθεν χριστιανός, καθώς οι γονείς του τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», δεν έκρυψε ούτε εγκατέλειψε την πίστη του μήτε και τις προσευχές του. Τις νύχτες, όταν βεβαιωνόταν ότι ο στρατώνας ησύχαζε, σηκωνόταν κι έπεμπε τις προσευχές του ήσυχα, δίχως να ενοχλεί κανέναν. Εξάλλου, το κλίμα κάθε άλλο παρά φιλικό ήταν προς τους χριστιανούς.
Ο Καλλίστρατος οδηγήθηκε στον στρατηγό, ο οποίος διέταξε και τον βασάνισαν σκληρά κι έπειτα τον έδεσαν μέσα σε σάκο και τον πέταξαν βορά στα αγριεμένα κύματα και στα κήτη. Έντρομοι, σαράντα εννέα συστρατιώτες του παρακολουθούσαν. Έτσι όλοι μπόρεσαν και είδαν τον σάκο να σχίζεται εγκάρσια και δυο δελφίνια να μεταφέρουν σώο τον Καλλίστρατο στη στεριά. Έκθαμβοι τότε έκαναν το σημείο του σταυρού. Ο στρατηγός Περσεντίνος διέταξε τον αποκεφαλισμό όχι μόνον του Καλλίστρατου αλλά και των σαράντα εννέα στρατιωτών που προσεχώρησαν στην καινούργια θρησκεία.
Τώρα η συγγραφέας Βασιλική Νευροκοπλή (Θεσσαλονίκη, 1968), με γνωστή προσφορά στα γράμματα γενικώς, μας γνωρίζει έναν άλλο Καλλίστρατο. Ωραίο! Γεμάτο ψυχή και έλεος. Πλημμυρισμένο από την πίστη στο καλό. Τον είχε, λέει, ρωτήσει η γιαγιά του μικρό ποιον δρόμο θα αποφασίσει να ακολουθήσει ανάμεσα Καλού και Κακού, κι εκείνος, δίχως δισταγμό επέλεξε τον δρόμο του Καλού. Που τον οδήγησε σε μια ζωή γεμάτη πράξεις θαυμαστές και υγιείς, με μερόνυχτα προσφοράς και στήριξης του πλησίον, ζωή άξια να τη ζεις. Ευλογημένη. Κατόπιν, στο γέρμα του ο Καλλίστρατος, που είχε περπατήσει χρόνια και χρόνια στη στράτα την καλή –εξού και το όνομά του– είδε να ανοίγονται και άλλοι δρόμοι εμπρός του: έξω εκεί στον μεγάλο κόσμο υπήρχαν τα παιδιά που διψούσαν για ιστορίες. Διψούσαν και για πρόσωπα έμπιστα, καλά, ανθρώπους που θα τα πλησίαζαν με αγάπη και ευθύνη. Από ιστορίες, γεμάτη η μακρόχρονη ζωή του Καλλίστρατου. Και από παραμύθια, ο νους του γεννούσε ακατάπαυστα.
Στο ακρογιάλι όπου είχε σταματήσει να θαυμάσει το ηλιοβασίλεμα, άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα παιδιά. Γνώριζαν γι' αυτόν και ήθελαν ν' ακούσουν ιστορίες. Τον τριγύρισαν κι εκείνος άρχισε: «Ζούσε κάποτε ένας γεωργός που όμοιός του δεν γεννήθηκε στον κόσμο. Τόση αγάπη είχε για τους ανθρώπους, που, όταν ήρθε ο καιρός της σποράς, διάλεξε τους καλύτερους σπόρους και πήγε να τους σπείρει σε όλα τα χωράφια, για να μη μείνει κανείς πεινασμένος. Όταν θα βλάσταινε το σιτάρι, θα το θέριζαν, θα το άλεθαν στους μύλους να το κάνουν αλεύρι κι ύστερα ψωμί, να φάνε, να χορτάσουν και να είναι ευχαριστημένοι...»
Η Βασιλική Νευροκοπλή εγκαινιάζει μια καινούργια, ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη σειρά στην οποία αφηγείται με τον δικό της, παραμυθένιο τρόπο παραβολές του Ευαγγελίου.
Στο βιβλίο της'' Ο Καλλίστρατος και το χωράφι της καρδιάς'' κάνει λόγο για την παραβολή του Καλού Σπορέα. Στην ιστορία της, τα παιδιά περιτριγύρισαν τον Καλλίστρατο στην αμμουδιά.
Στο Ευαγγέλιο, ο λαός που είχε συγκεντρωθεί για να ακούσει τον λόγο του Ιησού, στο ακρογιάλι τον είχε ακολουθήσει. Τόσος ο κόσμος, ώστε ο Κύριος ανέβηκε σε πλοιάριο για να είναι ορατός από το μέγα πλήθος.
«Ακούετε, ιδού εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι· και εγένετο εν τω σπείρειν ό μεν έπεσεν επί την οδόν, και ήλθον τα πετεινά και κατέφαγον αυτό...» (Το Κατά Μάρκον – Κεφάλαιον Δ', στίχοι 1-25.)
Από τους σπόρους που έπεσαν στον δρόμο, κάποιους τους πάτησαν οι περαστικοί κι άλλους τους έφαγαν τα διαβατάρικα πουλιά, μεταφέρει στα παιδιά η συγγραφέας.
«Και άλλο έπεσεν επί το πετρώδες, όπου ουκ είχε γην πολλήν», το Ευαγγέλιο.
Για να συνεχίσει το παιδικό ανάγνωσμα: «Από αυτούς πάλι που έπεσαν στις πέτρες, ποιος να φυτρώσει;»
«Καλλίστρατε», ρώτησε κάποιο από τα παιδιά, αφού ο σοφός άνδρας είχε τελειώσει την ιστορία και είχε στρέψει τη ματιά τους προς τον λαμπερό ουράνιο θόλο, «αυτή την ιστορία την έβγαλες απ' το μυαλό σου;» Και ο Καλλίστρατος: «Όχι, παιδί μου, είναι μια από τις παραβολές που πριν από δυο χιλιάδες χρόνια διηγήθηκε ο Χριστός στους ανθρώπους». Και αμέσως μετά: «O γεωργός είναι ο Χριστός που σπέρνει τον λόγο του σαν σπόρο στις καρδιές των ανθρώπων». Και το παιδί: «Άρα τα χωράφια είναι οι καρδιές μας».
Αλλά ο Καλλίστρατος είχε φυλαγμένες κι άλλες ιστορίες για τα παιδιά. Έτσι, εκείνα έμαθαν για τον ψαρά που περπατούσε και περπατούσε γυρεύοντας τον Θεό για να τον φιλοξενήσει στο γόνιμο χωράφι της καρδιάς του, άκουσαν για τον βασιλιά Ακίνδυνο, τον καταπληγωμένο, κυνηγημένο, μα με καρδιά γεμάτη φως, ένα ευλογημένο χωραφάκι κι αυτή, έως ότου ο ύπνος κατέβηκε γλυκός για να ανταμώσει παιδιά και Καλλίστρατο, όλους μαζί, πλάι πλάι, επάνω στη μαλακιά, ζεστή άμμο.
Ένα ενδιαφέρον εγχείρημα – για τα παιδιά, βέβαια, μα και για αρκετούς από τους γονείς, που θα κοινωνήσουν ξανά λόγους παλιούς και χρηστούς. Και έννοιες ξεχασμένες ή καταχωνιασμένες, πάντοτε όμως αρωγούς στις δοκιμασίες.
Στο πνεύμα του βιβλίου και στην αντίληψη χρόνων παλαιότερων, εύστοχη και ζωντανή η εικονογράφηση της Αθηνάς Ρομπιέ.
Ηλικία: 8-11 ετών, αναλόγως.
ΥΓ. Στη θεολογία, ως γνωστόν, παραβολή ονομάζεται η αφήγηση γεγονότων τα οποία περιέχουν με αλληγορικό τρόπο υψηλή ηθική ή θρησκευτική διδασκαλία. Στην Αγία Γραφή η παραβολή χρησιμοποιείται πολύ συχνά για την απεικόνιση του λόγου του διδασκάλου. Οι παραβολές τις οποίες αφηγείτο ο Ιησούς Χριστός είχαν σκοπό να διαδώσουν κάποια θρησκευτική αλήθεια και σε μερικές περιπτώσεις να την καλύψουν, όπως στην παραβολή του Σπορέα.
πηγή

"Μαμά, η ψήφος μου μετράει;!"

Η Ιταλίδα ευρωβουλευτής Licia Ronzulli τα τελευταία τρία χρόνια συθηθίζει να παίρνει την κόρη της μαζί της στις συνεδριάσεις της Βουλής για να προβάλλει με αυτόν τον τρόπο τα προβλήματα των εργαζόμενων μητέρων. Η μικρή Vittoria έχει μεγαλώσει στην κυριολέξια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τώρα τελευταία μάλιστα έχει αποφασίσει ότι μεγάλωσε αρκετά ότι να λαμβάνει ενεργά μέρος στις ψηφορίες μαζί με τη μητέρα της! Απολαύστε την πολιτική της καριέρα στις παρακάτω φωτογραφίες από την ηλικία των τεσσάρων εβδομάδων μέχρι σήμερα που είναι περίπου τριών ετών.

ΠΗΓΗ

Όταν πρόκειται να βγεις έξω από το σπίτι σου

Όταν πρόκειται να βγεις έξω από το σπίτι σου είπε πρώτα αυτά τα λόγια. Σε αποτάσσομαι Σατανά, εσένα και την λογική σου και την λατρεία σου και 
συντάσσομαι με εσένα Χριστέ. Ποτέ να μην εξέλθεις χωρίς να ειπείς αυτά τα λόγια. Αυτό για σένα είναι βακτηρία, αυτό είναι όπλο, αυτό είναι πύργος άμαχος.
Με αυτά τα λόγια τον Τίμιο Σταυρό διατύπωσε στο μέτωπο σου. Έτσι όχι μόνον ο άνθρωπος δεν θα ημπορέσει να σε βλάψει, αλλά ούτε ο διάβολος, βλέποντας σε οπλισμένο με αυτό το όπλο.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
πηγή

«Χάνω το παιδί μου»Κωνστ.Γανωτής (video)

Στο "ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ", στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Ενορία εν δράσει..." του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, ο κ. Νίκος Σαμπαζιώτης, διευθυντής του Παιδικού Σταθμού και του Νηπιαγωγείου της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς φιλοξενεί και συζητά το θέμα «Χάνω το παιδί μου» με τον Φιλόλογο-Συγγραφέα, Παραγωγό του Ραδιοφωνικού Σταθμού "Πειραϊκή Εκκλησία" κ. Κωνσταντίνο Γανωτή.

πηγή

Χαρακτηρίστηκε ως ''ανεύθυνος γονέας επειδή δεν πήγε το παιδί του στα ΜακΝτόναλντς!

 ''Ανεύθυνος γονέας'' είναι ο χαρακτηρισμός που έδωσε ένας ψυχολόγος σ'έναν Αμερικάνο επειδή αρνήθηκε να πάει τον 5χρονο γιό του στα ΜακΝτόναλντς!

Ευρισκόμενος στην διαδικασία του διαζυγίου,με έκπληξη έμαθε πως ένας ψυχολόγος ζήτησε από τον δικαστή να μειώσει τις ημέρες όπου έχει δικαίωμα να βλέπει το παιδί του χαρακτηρίζοντάς τον ως ανεύθυνο γονέα αφού αρνήθηκε στον γιό του ένα γεύμα στα ΜακΝτόναλντς.

  Οπάδος της υγιεινής διατροφής και επιθυμώντας να εμφυσήσει τις αρχές του και στον γιό του,του είπε πως μπορούν να φάνε οπουδήποτε αλλού εκτός από τα ΜακΝτόναλντς.Το παιδάκι πείσμωσε,δεν ήθελε να παέι πουθενά αλλού και έτσι τον επέστρεψε στην  πρώην σύζυγό του νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα.

  Παρότι ο ψυχολόγος έχει γνώση των συνεπειών της διατροφής φαστ-φούντ στα παιδιά,επείσθη από την μητέρα του παιδιού να προβεί στον παραπάνω χαρακτηρισμό κατόπιν συμβουλής δικηγόρου ο οποίος της είπε πως μπορεί να χρησιμοποιήσει το παραπάνω συμβάν προς ώφελός της!

Ο Αμερικανός,θεωρώντας την επέμβαση του ψυχολόγου ως βλαπτική για τις σχέσεις του με τον γιό του,έκανε μύνηση

ΠΗΓΗ  /orthodoxigynaika.

Προσευχή στο τραπεζι ( Γεροντας Παϊσιος )

(Ο Γέροντας θυμάται τα παιδικά του χρόνια). 
Στο τραπέζι καθόμασταν όλοι μαζί. Κάναμε πρώτα προσευχή και υστέρα αρχίζαμε να τρώμε. Αν άρχιζε κανείς να τρώει, πριν ευλογηθεί το τραπέζι, λέγαμε: «αυτός πόρνευσε». Την έλλειψη εγκράτειας την θεωρούσαμε πορνεία. 
Είναι διάλυση της οικογενείας να έρχεται ο καθένας στο σπίτι, οποία ώρα θέλει, και να τρώει μόνος του χωρίς να υπάρχει λόγος. 

Εσείς γέροντα την έλλειψη της εγκράτειας στο φαγητό τη θεωρούσατε πορνεία 
Όσοι από εμάς θεωρούμε την πορνεία αρετή, άλλά και τα κουσούρια τα ονομάσαμε υπέρβαση και απελευθέρωση σε τι σειρά αρετής κατατασσόμαστε; 
Αν αυτό που τότε λέγατε εσείς ήταν το αποκορύφωμα της εγκράτειας, αυτό που τώρα κάποιοι λένε από εμάς είναι προφανως το αποκορύφωμα... της διαφθοράς!

Γεροντας Παϊσιος
Agapi en Xristo

«Αναζήτηση ψυχικής ταυτότητας στην εφηβεία». - Πρωτοπρεσβύτερος Αντώνιος Καλλιγέρης.

«Αναζήτηση ψυχικής ταυτότητας στην εφηβεία».

 Πρωτοπρεσβύτερος
Αντώνιος Καλλιγέρης.

Ι.Ν. Αγ. Δημητρίου Πετρουπόλεως

Από το intv.gr εδώ

Ο βίος της Γερόντισσας Νεκταρίας και τα θαυμαστά γεγονότα που έζησε

Καθώς διηγείται η ίδια η γερόντισσα, κατά κόσμον Δέσποινα Διακονικολάου του π.Γεωργίου και της Μαρίας, γεννήθηκε στο ευλογημένο νησί της Δωδεκανήσου, την Ρόδο, στο χωριό Αρχίπολη, το έτος 1929, στις 23 Ιανουαρίου. Η Ρόδος, παρά τον σκληρό ζυγό και τις καταπιέσεις των Ιταλών κατακτητών, κατόρθωσε να σταθεί σταθερή και αμετακίνητη στις ελληνορθόδοξες παραδόσεις της. Δεν πήγε στο ιταλικό σχολείο, αλλά, κρυφά, με τ' άλλα τα παιδιά μάθαιναν τα ελληνικά γράμματα, στον νάρθηκα της εκκλησίας του χωριού τους, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, από τον ιερέα πατέρα της. Η μαρτυρική της πορεία αρχίζει σε ηλικία τριών ετών, όταν προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε η ίδια: «τριών χρονών με χτύπησε η πολιομυελίτιδα». Θυμόταν τις περιγραφές της μητέρας της για εκείνη την νύχτα: «ψηνόμουν στον πυρετό. Το τί με κάνανε! μ' έπλυναν με το ξύδι, τίποτα! Αφού κοιμήθηκα, το πρωί σηκώθηκε ο μπαμπάς μου και αυτό το πόδι μου κρεμόταν!»... 

Διαβάστε εδώ όλο τον βίο της Γερόντισσας και θαυμαστά γεγονότα που έζησε:

Ο βίος της                            Θαυμαστά γεγονότα

Το είδα ΕΔΩ

π.Ανδρέας Κονάνος:«Άσε τον άνεμο,θα σε πάει αυτός»

Αξίζεις. Αξίζεις, επειδή είσαι πλάσμα του Θεού, δημιούργημά Του. Επειδή ο Θεός σ’ αγαπάει και όλος ο ουρανός ασχολείται μαζί σου, σε φροντίζει και σου δίνει σημασία. Ακόμα και αν δε σε πάρει κανένας τηλέφωνο για μια μέρα, ακόμα και αν δε σου μιλήσει κανείς, έχεις μια φοβερή δυναμική μέσα σου. Είσαι ένα πλάσμα που όμοιό του δεν υπάρχει σ’ όλη τη γη. Κανείς δεν είναι σαν κι εσένα, δεν έχει τα γνωρίσματά σου, τα χαρίσματά σου μα και τα προβλήματά σου. Ο Χριστός σ’ αγαπάει και σου δίνει σημασία. Θέλει να σε δυναμώσει.

Πώς θα γίνει αυτό; Με τα σκαμπανεβάσματα. Τη μιά στιγμή νιώθεις πως έχεις τον Χριστό και την άλλη Τον χάνεις. Τη μια έρχεται και την άλλη φεύγει. Όπως ακριβώς ένιωσαν και οι μαθητές Του μετά την Ανάσταση, όταν περπάταγαν περίλυποι και χαμένοι στις σκέψεις τους προς Εμμαούς. Μόλις άρχισαν να νιώθουν την καρδιά τους να φλέγεται κι άρχισαν να καταλαβαίνουν τον Κύριο, Εκείνος έφυγε πάλι μακριά τους. Γιατί; Για να τους κάνει πιο δυνατούς. Τους άφησε μόνο τη γλυκιά γεύση στην ψυχή τους, τη θερμότητα, την πίστη και τη δύναμη. Να πιστεύουν, ν’ αγγίζουν και να νιώθουν παρόντα τον αόρατο. Να νιώθουν ότι κρατούν Αυτόν που όλο τους φεύγει, αφήνοντας όμως πίσω Του την ευωδία Του, τη γλυκύτητά Του, το ζήλο και τον πόθο.

Ο Χριστός θέλει να Τον αγαπάμε, χωρίς όμως να νιώθουμε τη βεβαιότητα ότι Τον κρατούμε. Δε θέλει να μας δώσει σιγουριά, αλλά να μας αφήσει σ’ ένα μετέωρο κενό, στο οποίο μπορούμε να κάνουμε τις ωραιότερες πτήσεις, τα ομορφότερα σχέδια στον ουρανό της αγάπης Του, στο πέλαγος της ζωής, αφημένοι στους κυματισμούς Του. Μπορεί να νομίζεις ότι δεν ξέρεις που πας μέσα στο πέλαγος. Τότε, Εκείνος σου λέει: 
“Άσε τον άνεμο, θα σε πάει αυτός”, 
“Μα δεν έχω πυξίδα. Νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτα”,
 “Αφέσου και θα βγει κάτι καλό”.

Από το βιβλίο « Δυνάμωσε την ψυχή σου» – του π. Ανδρέα Κονάνου
πηγή

Μητέρες,λύπην πάσαν αποθέμεναι,χαρμονικώς συνακολουθήσατε,υμνούσαι την Μητέρα Θεού και της χαράς του κόσμου πρόξενον

Σήμερον τὰ στίφη τῶν Πιστῶν συνελθόντα, πνευματικῶς πανηγυρίσωμεν, καὶ τὴν θεόπαιδα Παρθένον καὶ Θεοτόκον, ἐν Ναῷ Κυρίου προσαγομένην, εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν· τὴν προεκλεχθεῖσαν ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν, εἰς κατοικητήριον τοῦ Παντάνακτος Χριστοῦ, καὶ Θεοῦ τῶν ὅλων

Παρθένοι λαμπαδοφορούσαι  προπορεύεσθε,της αειπαρθένου τιμώσαι την σεβάσμιον πρόοδον.Μητέρες,λύπην πάσαν αποθέμεναι,χαρμονικώς συνακολουθήσατε,υμνούσαι την Μητέρα Θεού και της χαράς του κόσμου πρόξενονἍπαντες οὖν χαρμονικῶς, τὸ χαῖρε σὺν τῷ Ἀγγέλῳ ἐκβοήσωμεν, τῇ Κεχαριτωμένῃ, τῇ ἀεὶ πρεσβευούσῃ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

 Δοξαστικό των Αποστίχων της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου

Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου - Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

..Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής, πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο;

Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία για χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση πού σύρθηκε στον Άδη και να την ανακαινίσει, γιατί είχε παλαιωθεί και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός του.

Και βρίσκει αυτήν την αειπάρθενη η οποία υμνείται από μας σήμερα που γιορτάζουμε την παράδοξη είσοδό της στα άγια των αγίων και την εκλέγει ανάμεσα από όλους ανά τους αιώνες εκλεκτούς και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση και σε λόγια και σε έργα.

Ήταν αδύνατο η υψίστη και υπεράνω του νου καθαρότης, ο σαρκωθείς Λόγος, να ενωθεί με μολυσμένη φύση, γιατί ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στο θεό, το να έλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαρισθεί. Γι' αυτό και χρειαζόταν κατ' ανάγκη μια τελείως αμόλυντη και καθαρότατη παρθένο για κυοφορία και γέννηση εκείνου που είναι και εραστής της και δοτήρας της καθαρότητας, η οποία και προορίσθηκε και φανερώθηκε και το σχετικό με αυτήν μυστήριο τελέσθηκε, με πολλά παράδοξα γεγονότα.

Πρώτα η γέννησή της από το ζεύγος που ζητούσε με άσκηση και προσευχή τη λήξη της ατεκνίας τους και έλαβαν την υπόσχεση και συνέλαβαν τη τωρινή Θεομήτωρ. Και επειδή οι πολυάρετοι γονείς της πέτυχαν το ζητούμενο, έσπευσαν να εκπληρώσουν την προς το Θεό υπόσχεσή τους και μετά τον απογαλακτισμό την οδηγούν στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που ευρίσκετο εκεί, αλλά και αυτή μόνη της με ελεύθερη γνώμη προσήλθε στο Θεό και διέμενε στα άγια των αγίων. Τρεφόταν δε από πάνω με άγγελο με απόρρητη τροφή που δυνάμωνε καλύτερα τη φύση της και τελειοποιούσε τον εαυτό της κατά το σώμα, ώστε το κατάλληλο καιρό να ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αιώνια κατοίκηση σε όσους πιστεύουν στη παράδοξη γέννα της.

Έχοντας πλέον από τη μητρική ακόμη κοιλιά τέτοια θεία χαρίσματα και φυσικά δώρα, δεν δέχθηκε ούτε καμιά άλλη επίκτητη φύση (διότι έτσι νομίζω ότι πρέπει να ονομάζουμε τα από τους δασκάλους αποκτήματα) να εισφέρει μέσα της φοιτώντας σε δασκάλους. Αντίθετα, αφού παρέδωσε στο Θεό τον ηγεμονικό νου ως υπήκοο σε όλα, εγκατέλειψε δε τελείως τα διδάγματα των ανθρώπων και έτσι δέχθηκε άφθονη την από τα άνω σοφία, στο σημείο της ηλικίας που οι γονείς τοποθετούν τα παιδιά χωρίς τη θέλησή τους ως νήπια κάτω από τη καθοδήγηση νηπιαγωγού και τα παραδίδουν σε γραμματοδιδασκάλους, αυτή παρακάθεται μαζί με το Θεό σε άγια άδυτα σαν θεσπέσια ανάκτορα, ως βασιλικός έμψυχος θρόνος ανώτερος από κάθε έδρα, στολισμένος ολόκληρος με αρετές που πρέπουν σε τέτοιο βασιλέα που κάθεται σε αυτόν.

Μόλις τριών ετών που μόλις είχε αποκοπεί από το θήλασμα και τη δίαιτα της αγκαλιάς δείκνυε το πρέπον σε όσους γνωρίζουν να κρίνουν αλάθευτα. Όταν έφθασε κοντά στα πρόθυρα του ιερού, ενώ νεάνιδες ευγενείς ντυμένες επάξια προς το γένος τους την περιστοίχιζαν κρατώντας λαμπάδες και έτσι με επισημότατη πομπή την προέπεμπαν με ευταξία προς το εσωτερικό, σε αυτό το σημείο φάνηκε ότι αισθανόταν καλύτερα από όλους όσα συμβαίνουν και πρόκειται να της συμβούν. Σεμνή τότε και χαρούμενη και θαυμαστή με το κατάλληλο παράστημα και ήθος και φρόνημα προχωρούσε και έρχεται σε συνάντηση με τον αρχιερέα.

Και αμέσως εγκατέλειψε όλους γονείς, τροφούς, συνομήλικες και αποχωρίσθηκε από τους συναγμένους, μόνη εντελώς, χαρούμενη προχωρεί στον αρχιερέα ο οποίος την εισήγαγε στα άγια των αγίων και έπεισε όλους τους τότε ζώντας να δέχονται το γεγονός αυτό, με τη σύμπραξη και τη συναπόφαση του Θεού. Διότι επρόκειτο να γίνει σκεύος εκλογής, όχι όπως η κιβωτός γεμάτο σκιές και τύπους, αλλά γεμάτο αλήθεια, για να βαστάει κυοφορώντας εκείνον τον ίδιο, του οποίου το όνομα είναι θαυμαστό. Τι σπουδαίο  θαύμα;

Ας δούμε λοιπόν, πως τίθεται τέλος στους τύπους, πως πάνω σε εκείνη ακριβώς τη σκιαγραφία τελετουργείται η μορφή της αλήθειας. Εισήλθε στα πρόσκαιρα άγια των αγίων η παντοτινή αγία των αγίων. Εισήλθε η αχειροποίητη σκηνή του Λόγου, η λογική και έμψυχη κιβωτός του άρτου της ζωής που αληθινά αποστάλθηκε σε εμάς από τους ουρανούς. Εισήλθε η βίβλος της ζωής, που δεν δέχθηκε τύπους λόγου, αλλά τον ίδιο το Λόγο του Πατρός απορρήτως. Σε αυτήν την αληθινή κιβωτό παρίστανται όχι οι τύποι των αγγέλων, αλλά οι ίδιοι οι άγγελοι και το σπουδαιότερο είναι ότι δεν επεσκίαζαν απλά, αλλά διακονούσαν και υπηρετούσαν στη διατροφή. Διατροφή που δεν είναι δυνατό να πούμε ούτε τι ήταν, τόσο ξεπερνούσε σε θαυμασμό και το πολυθρύλητο εκείνο μάννα.

Ο διακομιστής  ήταν καθαρό σύμβολο της αγγελικής πολιτείας της Παρθένου σε αυτό το στάδιο της ηλικίας την υπηρετούσε συνεχώς και δεν την επεσκίαζε, υποσχόμενος σε αυτήν το μελλοντικό μεγαλείο. Αυτήν άλλωστε πρόκειτο να επισκιάσει, όχι άγγελος ούτε αρχάγγελος ούτε τα ίδια τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ, αλλά η ίδια η ενυπόστατη δύναμη του Υψίστου. Τούτο μάλιστα δεν είναι επισκίαση αλλά καθαρά ένωση, όχι μόνο στη γαστέρα αλλά και μόρφωση. Και το μορφωμένο από τα δύο, δηλαδή από τη δύναμη του Υψίστου και στη παναγία και παρθενική εκείνη γαστέρα ήταν ο Λόγος Θεού σαρκωμένος.

Πω πω, σε ποιό βάθος μυστηρίου κατεβάσαμε το λογο! Και έτσι ζούσε λοιπόν σαν στο παράδεισο, βίο απαράσκευο, αφρόντιστο, αμέριμνο, αμέτοχο αγενών παθών, ζώντας μόνο για το Θεό, βλεπόμενη μόνο από το Θεό, τρεφόμενη μόνο από το Θεό και γενικά αφιερωμένη συνεχώς στο Θεό.

Ζούσε την ιερά ησυχία, τη στάση του νου και του κόσμου, τη λησμονιά των κάτω, την μύηση των άνω, την απόθεση των νοημάτων προς το καλύτερο, δια της παιδείας από την ησυχία που θεωρούμε μέσα το Θεό. Αφού λύθηκε από κάθε υλικό δεσμό ανυψώθηκε πάνω και από αυτή τη συμπάθεια προς το σώμα της, σύνηψε το νου της με τη προς τον εαυτό στροφή και προσοχή και με τη αδιάλειπτο θεία προσευχή. Και δι' αυτής ερχόμενη τελείως στον εαυτό της και υπερβαίνοντας το πολύμορφο συρφετό των λογισμών, διέκρινε νέα και απόρρητη οδό στους ουρανούς, που θα την έλεγα νοητή σιγή.

Αφού έτσι μυήθηκε στα ανώτατα μυστήρια με αυτές τις ακρότατες θεωρίες και κατά το τρόπο αυτόν ενώθηκε και αφομοιώθηκε με το Θεό, μόνη αυτή στους αιώνες επετέλεσε αυτή την υπερφυά πρεσβεία για χάρη μας και μόνη της την αποπεράτωσε, πραγματοποιώντας το μέγα και το πάνω από το μέγα κατόρθωμα. Διότι δεν έγινε μόνο καθ' ομοίωση Θεού, αλλά και έκαμε το Θεό καθ' ομοίωση ανθρώπου. Και δεν το έκανε αυτό πείθοντάς τον, αλλά και τον κυοφόρησε ασπόρως και τον γέννησε αφράστως, κατά την χάρη από το Θεό (γι' αυτό και προσαγορεύθηκε από τον αρχάγγελο, κεχαριτωμένη).

Ποιος μπορεί να περιγράψει τα μεγαλεία σου, παρθένε; Έγινες Θεομήτωρ, ένωσες το νου με το Θεό, ένωσες το Θεό με τη σάρκα, έκανες το Θεό υιό ανθρώπου και τον άνθρωπο υιό Θεού, συμφιλίωσες τον κόσμο με τον ποιητή του κόσμου. Μας δίδαξες με έργα ότι το θεωρείν δεν προσγίνεται μόνο με αίσθηση ή και λογισμό στους πραγματικούς ανθρώπους (διότι τότε θα ήσαν λίγο μόνο καλύτεροι από τα άλογα), αλλά πολύ περισσότερο με τη κάθαρση του νου και τη μέθεξη της θείας χάριτος, κατά την οποία εντρυφούμε στα θεοειδή κάλλη όχι με λογισμούς, αλλά με άυλες επαφές. Έκαμες τους ανθρώπους ομοδίαιτους με τους αγγέλους, ή μάλλον αξίωσες και μεγαλύτερων βραβείων, αφού συνέλαβες από το άγιο Πνεύμα θεανδρική μορφή και την γέννησες παράδοξα και κατέστησες την ανθρώπινη φύση απορρήτως συμφυή και, θα λέγαμε, ομόθεη με τη θεία φύση.

Ας φυλάττουμε επομένως τη προς το Θεό και προς αλλήλους ενότητα, που έχει εντυπωθεί σ' εμάς από το Θεό θείως, δια των δεσμών της αγάπης. Ας βλέπουμε πάντοτε προς τον άνω γεννήτορα. Ας υψώσουμε άνω προς αυτόν τη καρδιά μας. Ας παρατηρήσουμε το μέγα τούτο θέαμα, τη φύση μας να συνδιαιωνίζει αύλως με το πυρ της Θεότητος, και, αποβάλλοντας τους δερμάτινους χιτώνες, που έχουμε ενδυθεί από τη παράβαση, ας σταθούμε σε αγία γη, αναδεικνύοντας ο καθένας μας τη δική του γη αγία δια της αρετής και της προς το Θεό σταθερής αφοσιώσεως, να φωτισθούμε και φωτιζόμενοι να συνδιαιωνίσουμε σε δόξα της τρισηλίας Θεότητος που πρέπει κάθε δόξα, κράτος, τιμή και προσκύνηση τώρα και στους ατέλειωτους αιώνες. Γένοιτο...».

 Απόσπασμα από τις Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», τόμος 11ος

πηγή

Ένα πολύ συγκινητικό ΣΥΓΝΩΜΗ έστω και αργά, που μία γυναίκα έγραψε στο βιβλίο των κοιμηθέντων του Ι.Ναού μας προς μνημόνευση

Διονύσιος Ταμπάκης

πηγή

Στο χρώμα της πορφύρας-π.Ανδρέας Κονάνος

Είδα ένα κατακόκκινο κυκλάμινο σήμερα.Στης πολυκατοικίας μας τον κήπο.

Πανέμορφο. Ολομόναχο.Χωρίς άλλα λουλούδια γύρω του.

Μα αυτό, ζούσε το μεγαλείο και την ομορφιά του.Χωρίς να ξέρει τίποτε απ' όλα αυτά.

Είτε το κοίταξα είτε όχι,είτε το παίνεψα είτε όχι,αυτό εκεί! Kατακόκκινο, στο χρώμα της πορφύρας.

Κάπως έτσι θέλω να 'μαι κι εγώ.Να μη με επηρρεάζει ο κόσμος γύρω μου,

να μη χαλιέμαι εύκολα. Όσο γίνεται.Να 'μαι αυτός που είμαι.

Να ζω ενώπιον του Θεού και μόνο.Ασχέτως αν εσύ με πρόσεξες ή όχι,αν με τιμάς ή προσπερνάς.

Κι η χαρά μου να 'ναι αυτή: η επίγνωση πως ζω για την αλήθεια,η ομορφιά που μέσα μου έχω,η καταξίωση που δίνει ο Χριστός.Και μόνο.

Σαν το κυκλάμινο στης πολυκατοικίας μας τον κήπο.

π.Ανδρέας Κονάνος (15-11-2013)

πηγή

Συγκινητικές εικόνες! Ζωγράφισαν πεταλούδες στα σημεία που έχουν γίνει θανατηφόρα τροχαία

Μια διαφορετική προσπάθεια ανάδειξης του θέματος των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπινων ζωών που χάθηκαν και χάνονται στους δρόμους της Ελλάδας ξεκίνησε ο σύλλογος “SOS Τροχαία Εγκλήματα“.

Λευκές πεταλούδες στην άσφαλτο θα συναντήσει κάποιος σε πολλά σημεία του οδικού δικτύου της Κρήτης αλλά και όλης της Ελλάδας, εκεί που ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του μετά από τροχαίο δυστύχημα.
  
Τις πεταλούδες στη μνήμη νέων ανθρώπων που χάθηκαν, ζωγράφισαν συγγενείς και φίλοι των θυμάτων στα σημεία που σημειώθηκαν τα τροχαία.

"Δεν είναι απλά μια οφειλή σ αυτούς που έφυγαν. Είναι, θα είναι, μια διαρκής υπόμνηση της παρουσίας τους, μια υπενθύμιση του προσωρινού και του μόνιμου της κάθε ύπαρξης μέσα από ένα σύμβολο που σ όλους τους πολιτισμούς συνδέθηκε με την ψυχή του ανθρώπου με την μεταμόρφωση σαν απάντηση στην στατικότητα με το πέταγμα σαν απάντηση στην καθήλωση με την ομορφιά σαν απάντηση στην ασκήμια.", αναφέρει η ανακοίνωση του συλλόγου και συνεχίζει:

"Προϋπόθεση για την αναπαραγωγή των τροχαίων εγκλημάτων είναι να διατηρούμε το πρόβλημα κρυμμένο κάτω απ το χαλί. 

Βέβαια για να κρυφτούν πάνω από σαράντα χιλιάδες νεκροί που καταγράφουν οι επίσημες στατιστικές από το 1990 μέχρι σήμερα το χαλί πρέπει να μεγαλώνει διαρκώς. 

Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες το πρόβλημα έχει αρχίσει να γίνεται ορατό. Κυρίως από την προσπάθεια των οικογενειών των θυμάτων και λίγων ακόμα ανθρώπων που ασχολούνται (ανιδιοτελώς) με το θέμα.

Σήμερα πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Να σπάσουμε την σιωπή που συνοδεύει/σημαδεύει τη ζωή μας, να σπάσουμε την σιωπή που ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων με την αμέριστη συμπαράσταση της πλειοψηφίας των ΜΜΕ επιβάλουν.

Δεν είναι μόνο οφειλή προς τους απόντες αλλά και ένα χρέος προς τους παρόντες. Ποτέ δεν θα μειωθούν τα τροχαία όσο εξακολουθούμε να τα κρύβουμε ή να λέμε ψέμματα γι αυτά. Παρόντες και απόντες δεν είναι εντέλει διαφορετικά πρόσωπα αλλά κοινοί πρωταγωνιστές μιας εξελισσόμενης μέσα στο αίμα και στον πόνο ιστορίας."

O Δημήτρης Βουρβαχάκης, διευθυντής του ΕΚΑΒ Κρήτης, και ο Βαγγέλης Κελαράκης, πρόεδρος των εργαζομένων του ΕΚΑΒ, βρήκαν τραγικό θάνατο στις 12 Δεκεμβρίου 2012 όταν το ασθενοφόρο στο οποίο επέβαιναν τυλίχτηκε στις φλόγες ύστερα από τροχαίο.





Η Γεωργία Χριστοδουλάκη, 35 ετών, χτυπήθηκε από 4x4 που με υπερβολική ταχύτητα μπήκε στο αντίθετο ρεύμα στις 11 Ιουλίου 2008, στη Λεωφόρου Μαν.Κεφαλογιάννη στο ύψος του ΜΑΚΡΟ Ηρακλείου. Πάλεψε στην εντατική 24 ώρες. Ο οδηγός δεν είχε άδεια οδήγησης.







Ο Πολύβιος Φουκαράκης, 17 ετών, οδηγός μηχανής, έχασε τη ζωή του στις 23 Μαΐου 2013 στην Επισκοπή Ηρακλείου.






ΠΗΓΗ

Το ξέρατε αυτό για το ΝουΝου που πίνουμε τόσα χρόνια;

Το θυμάστε το γάλα ΝΟΥΝΟΥ με σήμα την Ολλανδέζα, με το οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ελλήνων; Στη μέση και λίγο προς τα κάτω υπήρχε μία εικόνα με μία...
Oλλανδέζα η οποία θήλαζε ένα μωρό. Τώρα η εικόνα έχει αλλάξει και η Ολλανδέζα δεν θηλάζει πια ένα μωρό αλλά κρατάει στην αγκαλιά της μία ανθοδέσμη από τουλίπες.

Ναι, καλά διαβάσατε - αν δεν το έχετε δει ήδη.
Γιατί όλα αυτά;
Στα τόσα γάλατα δεν ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρχει μόνον ένα Noυvoύ. Το τεκμήριο δεύτερο Νουνού (βλέπε φώτο) βέβαια, δεν έδωσε τις απαραίτητες απαντήσεις στο πλήθος των ερωτημάτων, που στο, μεταξύ είχαν κατακλύσει τον κοινό νου µου.

"Όπως το γιατί η νεαρά Ολλανδέζα (της ετικέτας του) ανασκουμπώθηκε αιφνιδίως, στερώντας µας έτσι τη θέα του υπέροχου µμητρικού στήθους της. Ή, ποιοι ακριβώς λόγοι εξανάγκασαν την Friesland Frico Domo-Holland (την παραγωγό εταιρεία, δηλαδή) σε αυτή την αναδρομική...κρίση σεμνοτυφίας;

Ο λόγος είναι απλός...!
Δεν γουστάρουν να πατρονάρουν τον θηλασμό από την στιγμή που έχουν πάρα πολλά προϊόντα για αντικατάσταση του. Οι καιροί αλλάζουν και όλα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους.Έτσι αντικατέστησαν το...μωρό με...τουλίπες κάνοντας εσκεμμένη...στείρωση στην μικρή Oλλανδέζα.
ΠΗΓΗ