Ένωση ψυχοσωματική

Η ζωή βγαίνει μέσα απο το γάμο.Είναι μια μήτρα ο γάμος που γεννά ζωή, γεννάει τα παιδιά
Θα σας πω δυο-τρία πραγματάκια για αυτό, που νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικά σχετικά με το πως ορίζεται η οικογένεια .
Σήμερα πολύ συχνά λέγεται ότι δύο άνθρωποι αγαπιούνται, συνεπώς γιατί να μην παντρευτούν ακόμη και αν είναι του ίδιου φύλου;Όχι! 
Σκοπός είναι η αγάπη να δώσει Ένωση.
Για να γίνει Ένωση ψυχοσωματική, Ένωση και ψυχών και σωμάτων.
Ας ξεκινήσουμε από των σωμάτων.
Πρέπει να είναι συμπληρωματικοί οι άνθρωποι.Όχι οι ίδιοι.Συμπληρωματική η ένωση εννοώ Δεν ενώνονται οι δύο άντρες μαζί
Συγνώμη αν παραπέμπω σε άλλο πράγμα, ούτε δύο γυναίκες.
Πρώτον:Συμπληρωματική, ανατομικά είναι ένας άντρας και μία γυναίκα.
Δεύτερον:Η φυσιολογία τους.
Δέστε τι ωραία που είναι η φυσιολογία των σωμάτων
Όλα τα συστήματα των ανθρώπινων σωμάτων είναι ίδια στον άντρα και στη γυναίκα.Η νεφρική λειτουργία είναι η ίδια και στον άντρα και στη γυναίκα
Η αναπνευστική λειτουργία.Το πεπτικό σύστημα.Η ηπατική λειτουργία!
Όλα.Η μόνη διαφορά είναι στο αναπαραγωγικό σύστημα.
Και κάτι ακόμα.Η πεπτική, όλες οι λειτουργίες γίνονται για το ίδιο το σώμα. Ολοκληρώνονται καθώς υπηρετούν το ίδιο το σώμα.
Η αναπαραγωγική λειτουργία δεν μπορεί να λειτουργήσει για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Και ένα τρίτο
Όλες οι λειτουργίες γίνονται αντανακλαστικά.
Εγώ δεν μπορώ να σταματήσω αυτή τη στιγμή τη νεφρική μου λειτουργία!
Κάτι να κάνω και να σταματήσουν τα νεφρά να λειτουργούν. Δεν γίνεται
Αυτή η λειτουργία ( αναπαραγωγική λειτουργία) υπόκειται στον ανθρώπινο έλεγχο.

Άρα λοιπόν μπορεί ο άνθρωπος αυτεξουσίως να την ελέγξει.
Απαιτεί και δεύτερο άνθρωπο συμπληρωματικής ανατομίας και φυσιολογίας και βιολογίας.
Όλα τα κύτταρα είναι ίδια περίπου.Τα γεννητικά κύτταρα διαφέρουν.
Έτσι έχουμε ωάρια,τα οποία έχουνε απλοειδές γονιδίωμα, ενώ όλα τα κύτταρα έχουν την διπλοειδές.Είναι συμπληρωμένα
Και τα σπερματοζωάρια που και αυτά έχουν απλοειδές γονιδίωμα.
Και τι θέλουνεΔεν πάει μαζί ωάριο με ωάριο ούτε σπερματοζωάριο σπερματοζωάριο.
Αλλά θα πάει σπερματοζωάριο με ωάριο.Έτσι γίνεται!
Δεν τα κατάφερε κανείς να τα κάνει αλλιώς
Αυτό είναι η φυσιολογία των σωμάτων και αυτό είναι το βιολογικό τους υπόβαθρο.
Και πώς θα γίνει αυτό το πράγμα;Με την ένωση
Άρα οι ετεροφυλικότητα είναι απαραίτητος όρος για την ένωση των ανθρώπων.
Σωματικά και ψυχικά μετά!Πώς γίνεται η ψυχική Ένωση;
Η ψυχική Ένωση γίνεται με την αγάπη!
Ποιά αγάπη όμως; Την καινοτική αγάπη!
Τι θα πει αγαπώ;
Όταν λέει μία γυναίκα ότι ο άντρας μου δεν είναι αυτός ο οποίος με ικανοποιεί (κατά χριστιανική αντίληψη), είναι αυτός στον οποίο δίνομαι, για τον όποιο ζώ, που αποτελεί το δώρο του Θεού στη ζωή μου.
Γιατί να απέχουμε τόσο πολύ από το να τα καταλαβαίνουμε τα πράγματα έτσι;
Ένας άντρας όταν πει οτι αυτη ειναι η γυναικα μου, ζω για να την κάνω ευτυχισμένη, όχι ευχαριστημένη.
Ζω για να αναπαύσω τον Θεό .Ζω για να δούμε την παρουσία Του στη ζωή μας.
Ας είμαστε αταίριαστοι πολλές φορές!
Αρκεί να υπάρχει πολύ δυνατή αγάπη. Μια δυνατή αγαπημένη ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΑΜΗΝ.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Τι να κάνω αν η οικογένειά μου δεν συμφωνεί με τη Χριστιανική ζωή μου;

Ερώτηση που λάβαμε:

Οικογένεια και πίστη.
Όλοι αγαπάμε την οικογένειά μας. Είναι ένα από τα άγια δώρα που μας έδωσε ο Κύριος. Τα παιδιά κάνουν ασφαλώς υπακοή στους γονείς συνάμα με την αγάπη που τους τρέφουν. Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς δεν έχουν άμεση σχέση με την εκκλησία, την αποφεύγουν ή ακόμα-ακόμα -Θεός φυλάξοι – δεν πιστεύουν στον Κύριο και θεωρούν «υπερβολή» τις εκάστοτε επιλογές του χριστιανού, όπως να πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, να νηστεύει, να απέχει από νυχτερινές εξόδους κ.ο.κ.; Στην ενδεχόμενη παρότρυνσή τους για να μιμηθεί το παιδί τη συμπεριφορά αυτή και εφόσον πρέπει να τους υπακούει, τι στάση μπορεί να κρατά;
Η απάντηση της ιστοσελίδας μας:

Τη στάση που πρέπει να έχουν τα παιδιά απέναντι στους γονείς τους παρουσιάζει με σαφήνεια ο απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή: “Τα παιδιά να υπακούτε τους γονείς σας σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Διότι αυτό είναι δίκαιο. Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Η εντολή αυτή είναι η πρώτη στο δεκάλογο που συνοδεύεται με υπόσχεση ανταμοιβής. Διότι στη συνέχεια λέει η Αγία Γραφή: για να βρεις καλό, να ευτυχήσεις και να ζήσεις πολλά χρόνια στη γη” (στ΄ 1-4).

Ο απόστολος Παύλος στη επιστολή αυτή μιλάει στους πρώτους Χριστιανούς ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν και νέοι με γονείς ειδωλολάτρες. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά θα διαπιστώσουμε ότι δεν κάνει λόγο για “άνευ όρων” υπακοή αλλά για υπακοή “εν Κυρίω”! Υπακοή δηλαδή σύμφωνη με το θέλημα του Κυρίου και στο σημείο αυτό μας υπενθυμίζει την πέμπτη κατά σειρά θεϊκή εντολή του δεκαλόγου “τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου…”.

Σε περίπτωση όμως που το θέλημα των γονέων εναντιώνεται στο θέλημα του Θεού, στην τήρηση του Ευαγγελίου και στη συνείδηση ενός Χριστιανού τότε ισχύουν οι λόγοι της Αγίας Γραφής “Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος (Ματθ. ι 37)” και “πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις (Πράξ. ε΄29)”. Σε θέματα συνειδήσεως, ηθικής και πίστεως δε χωρούν συμβιβασμοί και υποχωρήσεις! “Εδραίοι γίνεσθε αμετακίνητοι (Α Κορ. ιε στ 58)”!

Αυτό όμως δε σημαίνει πως χάνει την αξία της η εντολή της τιμής προς τους γονείς! Έχουμε το δικαίωμα να μην υπακούσουμε σε εντολές των γονιών μας που είναι αντίθετες με τις εντολές του Θεού, δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να υποτιμήσουμε, να περιφρονήσουμε ή να ειρωνευτούμε τους γονείς μας. Η επιμονή μας στην τήρηση του Ευαγγελίου γίνεται αφενός από αγάπη στο Θεό, Δημιουργό και Σωτήρα μας και αφετέρου από αγάπη και προς τους γονείς μας, προκειμένου να γευτούν και οι ίδιοι το θησαυρό που έχουμε και εμείς γευτεί μέσα στην Εκκλησία.

Σε περίπτωση που ο γονιός ζητάει κάτι αντίθετο με τη συνείδησή μας ας προσευχηθούμε σύντομα μέσα μας ώστε με το φωτισμό του Θεού να μπορέσουμε να χειριστούμε με διάκριση τη λεπτή αυτή και δύσκολη θέση. Μήπως μπορούμε να αντιπροτείνουμε μια άλλη λύση που να ικανοποιεί το αίτημα του γονιού μας χωρίς να αντικρούει σε κάποια εντολή του Θεού; Ας αποφύγουμε όσο είναι δυνατό τη ρήξη και τη σύγκρουση αν μπορούμε να παραμείνουμε με κάποιο τρόπο σταθεροί στα θέματα της πίστης και του ορθόδοξου ήθους. Σε περίπτωση όμως που αυτό δεν είναι εφικτό τότε ας πούμε με ειλικρίνεια, απλότητα και σταθερότητα “συγνώμη αλλά αυτό που μου ζητάς δεν μπορώ να το κάνω. Λυπάμαι αλλά είναι αντίθετο στη συνείδησή μου!”

Ποιος γονιός δε θα εκτιμήσει βαθιά μέσα του αυτό το ήθος και φρόνημα του παιδιού του ακόμη και αν αυτό γίνεται σε κάτι με το οποίο δε συμφωνεί ο ίδιος!

Θα μπορούσαμε ίσως σε δεύτερο χρόνο με περισσότερη ψυχραιμία και σε κατάλληλη περίσταση να απαντήσουμε και εμείς με διάκριση με τα δικά μας επιχειρήματα. Κυρίως όμως και σε κάθε περίσταση πρέπει να μιλάει το παράδειγμά μας. Θα έρθει στιγμή που και οι επιφυλακτικοί γονείς βιώνοντας καθημερινά το τι είναι ο Χριστός και η Εκκλησία μέσα από τη ζωή των αγωνιζόμενων παιδιών τους θα αφήσουν κατά μέρος τις επιφυλάξεις τους και θα αναζητήσουν και αυτοί τη μόνη “Οδό και Αλήθεια και Ζωή” (Ιω. ιδ΄ 6)!

Στο σημείο αυτό, ας αναλογιστούμε πρώτον πως στην εποχή μας υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση για τα θέματα της πίστεως, για το τι είναι Εκκλησία και το τι διδάσκει το Ευαγγέλιο. Ως αποτέλεσμα συμβαίνει κάποιοι γονείς να αποκτούν λανθασμένη εικόνα της Εκκλησίας και προσπαθούν να προστατέψουν τα παιδιά τους από αυτό που νομίζουν επικίνδυνο ή επιβλαβές λόγω της παραπληροφόρησης.

Δεύτερον, δεν είναι λίγες οι φορές που βλέποντας οι γονείς το παιδί τους να κινείται αντίθετα σε αυτό που κάνουν οι πολλοί, ανησυχούν για το αν και κατά πόσο το παιδί τους θα μπορέσει να ενταχθεί ομαλά στην κοινωνία. Αγωνιούν μήπως ο γνήσιος εκκλησιαστικός τρόπος ζωής οδηγήσει τα παιδιά τους στην απομόνωση και θέλουν να τα προστατεύσουν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο ξεχνώντας ίσως, προς στιγμήν, ότι ο χριστιανικός βίος είναι ο μόνος που οδηγεί σε πραγματική κοινωνία με το Θεό και τους ανθρώπους.

Τρίτον, υπάρχει το πιθανό ενδεχόμενο οι γονείς στην πραγματικότητα να μην εναντιώνονται στην πίστη των παιδιών τους αλλά στον τρόπο που αυτή η πίστη εκφράζεται, πιθανόν με μια δόση υπερβολικού εφηβικού ζήλου.

Ας μην είμαστε λοιπόν βιαστικοί στο να παρεξηγήσουμε και να απορρίψουμε μέσα μας ως πρόσωπα τους γονείς μας ακόμη και στην περίπτωση που θεωρούμε ότι αντιδρούν στην πίστη μας! Κατά κανόνα ό,τι μας λένε το κάνουν με καλή διάθεση, από αγάπη και σύμφωνα με αυτό που εκείνοι θεωρούν ως το καλύτερο για εμάς ακόμη και αν ως άνθρωποι συμβαίνει να κάνουν λάθος.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πολύ θα βοηθήσει η τακτική επικοινωνία του νέου με τον πνευματικό του πατέρα ο οποίος θα μπορέσει με διάκριση να τον καθοδηγήσει προκειμένου να χειριστεί ο νέος με λεπτότητα την αντίδραση που συναντάει στην οικογένειά του.

Με αυτές τις προϋποθέσεις η καλοπροαίρετη και με αγάπη επιφύλαξη των γονέων απέναντι στην εκκλησιαστική ζωή των παιδιών τους δε θα αποτελέσει εμπόδιο για τους πνευματικά αγωνιζόμενους νέους, αλλά αντίθετα αφορμή για εντονότερο, πιο συνειδητό και πιο ελεύθερο πνευματικό αγώνα, για πιο γνήσια πνευματική ζωή, για πιο σταθερό και πιο ώριμο ορθόδοξο φρόνημα. Ο Θεός ο οποίος βλέπει την καλή διάθεση των γονέων και των παιδιών θα σκεπάσει με τη Χάρη Του γονείς και παιδιά ώστε οι μεν νέοι να εδραιώνονται στην πίστη περισσότερο, οι δε γονείς να ανακαλύπτουν την παρουσία Του σιωπηλά, αργά και σταθερά μέσα από τη ζωή των παιδιών τους.

agonistes/αντιγραφή

Η γονεϊκότητα στην ψηφιακή εποχή

Η γονεϊκότητα ήταν ήδη δύσκολη πριν ανακαλυφθούν τα smartphone. Πώς μπορούν να ανταποκριθούν οι γονείς στις απαιτήσεις της ανατροφής των παιδιών τους στην ψηφιακή εποχή;

Η γονεϊκότητα είναι δύσκολη και ουσιαστικά ο γονέας έχει συνήθως μόνο μια φορά στη ζωή του για να πετύχει το έργο του. Και τα πράγματα ήταν πιο εύκολα πριν ανακαλυφθούν τα smartphones. Αυτή η ηλεκτρονική συσκευή, που είναι μικρή, χωράει παντού και είναι συνέχεια συνδεδεμένη στο διαδίκτυο, θέτει ακόμα περισσότερες προκλήσεις στην ανατροφή των παιδιών.

Αναλογιστείτε πως είναι να είσαι σήμερα έφηβος. Ο νεαρός σου εγκέφαλος δημιουργεί συνεχώς νέες συνάψεις, είναι έτοιμος να δοκιμάσει τα όρια του, να συνδεθεί με τους συνομηλίκους και να πάρει κακές αποφάσεις χωρίς να νοιάζεται για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες – και υπάρχει και αυτό το smartphone στην κατοχή του. Φαίνεται σχεδόν άδικο. Κάθε παιδί που μπορεί να επιβιώσει στην σύγχρονη εφηβεία χωρίς να κάνει ένα ψηφιακό λάθος, θα πρέπει να κερδίζει ολυμπιακό μετάλλιο.

Μήπως η διαρκής πίεση να είμαστε συνδεδεμένοι ζορίζει τα παιδιά μας;
Μια νέα μελέτη στο Journal of Abnormal Psychology1 αναφέρει ότι η κατάθλιψη των εφήβων αυξήθηκε περισσότερο από 60% μεταξύ του 2009 και του 2017. Στα παιδιά ηλικίας 12 έως 13 ετών, τα ποσοστά κατάθλιψης αυξήθηκαν κατά 47%. Οι ερευνητές σημείωσαν την ίδια ανοδική τάση στις αυτοκτονίες, τις απόπειρες αυτοκτονίας και τη σοβαρή ψυχολογική δυσφορία μεταξύ των νέων. Αν και δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν με σαφήνεια την αιτία αυτής της εφηβικής δυσφορίας, οι συγγραφείς της μελέτης ζητούν περισσότερη έρευνα για να κατανοήσουν το ρόλο παραγόντων όπως η τεχνολογία και η χρήση ψηφιακών μέσων.

Είναι εύκολο να κατηγορήσεις την αγωνία του εφήβου για την τεχνολογία. Στο κάτω κάτω, η αιφνίδια έκταση της τεχνολογίας είναι η προφανής ένοχος. Αλλά δεν είναι επίσης πιθανό η τεχνολογία απλά να ενισχύει τα υπόλοιπα προβλήματα του κόσμου, όπως η κλιματική αλλαγή, η βία, η δυσκολία εισόδου στα πανεπιστήμια και άλλα; Επιπλέον, η τεχνολογία παρέχει στους νέους ένα μέρος να αποδράσουν από αυτά τα προβλήματα και να μοιραστούν πράγματα με τους συνομηλίκους τους. Είναι περίπλοκο και υπάρχουν πολλά ακόμα που δεν γνωρίζουμε.

Οι ψυχολόγοι συγκλίνουν σε τρία ευρεία θέματα ανησυχίας σχετικά με την εφηβεία και την τεχνολογία:

1. Η ενσυναίσθηση είναι απαραίτητη

Σχεδόν όλοι οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν πως αν μπορούσαν να δώσουν στα παιδιά μόνο μια υπερδύναμη, αυτή θα ήταν η ενσυναίσθηση. Ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να μπαίνει κάποιος στην θέση του άλλου. Περιλαμβάνει την δυνατότητα αλλαγής της οπτικής γωνίας και επιτρέπει σε κάποιον να μπορεί να νιώσει ό,τι νιώθει και ο άλλος. Η ενσυναίσθηση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για να γίνεις ένας έφηβος, ένας χαρούμενος και επιτυχημένος ενήλικας, που προσαρμόζεται εύκολα. Κάνει τα παιδιά πιο συμπαθητικά, με ενδιαφέρον για διάφορες δραστηριότητες, πιο ανθεκτικά, καλύτερους ηγέτες, ευσυνείδητα και αυξάνει το προσδόκιμο ζωής τους.

Δυστυχώς, μεταξύ 1979 και 2009 οι έρευνες ενσυναίσθησης σε νέους φοιτητές σημείωσαν καθοδική πορεία κατά 40%, με την πιο απότομη πτώση να συμβαίνει από το 2000 και μετά.

Αυτή η πτώση στην ενσυναίσθηση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική σε συγκεκριμένα παιδιά που είναι «συνδεδεμένα τις περισσότερες ώρες της ημέρας» επειδή θα πρέπει να είναι σε θέση να χαλαρώσουν και να είναι ανθρώπινοι και όχι να ανησυχούν για τον αν κάποιος θα τους βγάλει φωτογραφία ή θα τους βιντεοσκοπήσει και μετά να το δημοσιεύσουν κάπου.

Η ενσυναίσθηση είναι επίσης το αντίδοτο του διαδικτυακού εκφοβισμού, διότι μπορεί να τον κατευνάσει πριν ξεκινήσει. Η στρατηγική των σχολικών ψυχολόγων για την πρόληψη του διαδικτυακού εκφοβισμού, επικεντρώνεται σε ιστορίες που έχουν ως θέμα την ενσυναίσθηση. Αυτές περιλαμβάνουν ιστορίες για ήρωες, αξιότιμους ανθρώπους, πρότυπα ρόλων και άλλους ανθρώπους της πραγματικής ζωής. Οι ιστορίες καλλιεργούν την ενσυναίσθηση μεταξύ των νέων για να βεβαιωθούν ότι μπορούν να καταλάβουν συναισθηματικά τη βλάβη που μπορούν να προκαλέσουν με κάποιες από τις ενέργειές τους στο διαδίκτυο.

2. Sexting, μία διαρκώς αυξανόμενη ανησυχία

Το sexting, η διαδικτυακή αποστολή και/ή λήψη σεξουαλικών μηνυμάτων ή μηνυμάτων που υποδηλώνουν σεξουαλικότητα, αναδύεται συνεχώς ως ένα από τα πιο ανησυχητικά και ταχέως αναπτυσσόμενα προβλήματα της σημερινής νεολαίας. Στις αρχές του 2018, μια μελέτη σχετικά με το sexting των εφήβων που δημοσιεύθηκε στην Journal of the American Medical Association (JAMA)2 απεκάλυψε ότι περίπου το 15% των παιδιών μεταξύ 11 και 17 ετών στέλνουν ερωτικά μηνύματα και 28% αυτών λαμβάνουν.

Πρόκειται για ένα πολύ έντονο φαινόμενο εκκολαπτόμενης σεξουαλικότητας σε συνδυασμό με την πρώτη ελευθερία του παιδιού στη δική του τεχνολογική συσκευή, υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι. Εκτός από όλα αυτά, αυτή η εκκολαπτόμενη σεξουαλικότητα διαδραματίζεται πολύ πριν ο προμετωπιαίος φλοιός, το μέρος του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο των παρορμήσεων, να αναπτυχθεί πλήρως.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το πόσο πολύ λίγα παιδιά (και οι ενήλικες, για το θέμα αυτό) κατανοούν ή μάλιστα γνωρίζουν, τις σοβαρές συνέπειες της ανταλλαγής τέτοιων μηνυμάτων. Η αποστολή ή λήψη σεξουαλικών μηνυμάτων μεταξύ ατόμων ηλικίας κάτω των 18 ετών, ακόμη και μεταξύ δύο εφήβων σε μια σχέση, είναι παράνομη στα περισσότερα κράτη και εγείρει ποινικές συνέπειες.

Το sexting είναι σήμερα μία εμπειρία τυπικής εφηβικής και πρώιμης ενήλικης ζωής. Επομένως, είναι πολύ συνηθισμένο για τους εφήβους να στέλνουν σεξουαλικά μηνύματα μέσα από το κινητό τους. Και από τη στιγμή που φτάνουν στην πρώιμη ενηλικίωση, περισσότεροι από τους μισούς στέλνουν σεξουαλικές φωτογραφίες.

Αυτό είναι το πρόβλημα. Τα σχολεία και οι γονείς αποτυγχάνουν να εκπαιδεύσουν τη νεολαία για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν αυτοί ή ένας φίλος τους ανακαλυφθεί ότι κάνουν sexting. Τα σχολεία δεν γνωρίζουν σε μεγάλο βαθμό πώς να χειριστούν ένα περιστατικό sexting. Και πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν ότι, σε πολλά κράτη, η κατοχή σεξουαλικού υλικού που απεικονίζει ανηλίκους, εμπίπτει στους υφιστάμενους νόμους περί παιδικής πορνογραφίας.

3. Τι χρειάζονται τα σημερινά ψηφιακά παιδιά: Υποστήριξη.

Οι ψυχολόγοι συμφωνούν σε αυτό: τα παιδιά χρειάζονται υποστήριξη. Αυτό που πραγματικά τους εκπλήσσει είναι ότι τα παιδιά ζητούν με τον τρόπο τους βοήθεια και ενημέρωση σε όλα αυτά τα θέματα και το έχουν έντονη ανάγκη.

Οι γονείς, βέβαια, βρίσκονται στην καλύτερη θέση για να βοηθήσουν, όμως εδώ είναι το πρόβλημα: οι γονείς ανησυχούν τόσο πολύ που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.

Υπάρχουν γονείς που ξεσπούσαν σε δάκρυα γιατί το μόνο που έκαναν ήταν να μαλώνουν με τα παιδιά τους για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στην συνέχεια τα παιδιά γίνονται νευρικά για την ψηφιακή ζωή και όλα αυτά επειδή οι γονείς τους είναι τρομοκρατημένοι. Πραγματικά δεν χρειάζεται να γίνεται τόσο δύσκολο.

Οι γονείς πρέπει να ανοίξουν ένα διάλογο σχετικά με αυτά τα θέματα στις κοινότητές τους και να βρουν υποστήριξη. Οι γονείς και τα σχολεία πρέπει να συνεργαστούν γιατί δεν ζουν πλέον σε έναν κόσμο όπου μπορούν να διαχωρίσουν το σπίτι με το σχολείο. Οι διευθυντές των σχολείων πρέπει να υποστηρίξουν τους εκπαιδευτικούς να αναπτυχθούν επαγγελματικά, διότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να κατανοήσουν και αυτά τα θέματα. Όλοι πρέπει να αναρωτηθούν αν κάνουν αυτές τις συζητήσεις στις κοινότητές τους.

Ο επίλογος

Αν τα παιδιά δεν παίρνουν τη βοήθεια που χρειάζονται από τους γονείς τους και τα σχολεία τους, τότε ίσως ευθυνόμαστε εμείς για την αύξηση των ποσοστών κατάθλιψης στην εφηβεία και όχι η τεχνολογία.


Πηγή: psychologytoday.com
Απόδοση: Γεωργιάννα Βιολάτου, Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: PsychologyNow.gr
Έρευνες: 1. Age, Period, and Cohort Trends in Mood Disorder Indicators and SuicideRelated Outcomes in a Nationally Representative Dataset, 2005–2017
2. Prevalence of Multiple Forms of Sexting Behavior Among Youth
https://antikleidi.com