ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΩΦΕΛΟ ΑΓΧΟΣ

π.Ανδρέα Κονάνου

Τι χτυπιέμαι έτσι;!..

Τι θέλω να προλάβω κι αγχώνομαι συνέχεια;

Αφού ξέρω πού τρέχω.

Το κάθε μου βήμα 

– το ξέρω - 

με πάει όλο και πιο κοντά 

στους δρόμους 

με τα παγωμένα μάρμαρα, 

τα λιβανάκια, τα λαδάκια, 

τα καντήλια, 

και τα ολόισια κυπαρίσσια.

Κύριε, Ιησού, ελέησέ με. 

Φρέναρέ μου το άγχος, 

αύξησέ μου την πίστη, 

πάρε με μαζί Σου 

στην Ανάσταση.

Να στο πω πιο απλά: 

αγάπα με 

περισσότερο.

Γονιός για πάντα...!

της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη

Έχω ακούσει πολλά όνειρα: «Να γεννήσω, να λευτερωθώ, να ησυχάσω», ή αργότερα: «Να ξεπεταχτούν τα παιδιά, να ησυχάσω», πιο έπειτα: «Να στρωθούν στο σχολείο, να μπουν σε μία ρέγουλα, να ησυχάσω» και απελπισμένες φωνές: «Αμάν! Να περάσει η εφηβεία που με παλάβωσε,
να ησυχάσω…».

Έχω ακούσει πολλά τέτοια όνειρα και τα καταλαβαίνω γιατί πρώτα τα έκανα εγώ. Τα παιδιά γεννήθηκαν, λευτερώθηκαν, αλλά... Και ξεπετάχτηκαν αλλά… Και στο σχολείο πήγαν, τα προβλήματα τα έλυναν μόνα τους, αλλά… Και η εφηβεία πέρασε -αμάν πιά- αλλά… Ναι, ναι, μη μεταθέτετε την ησυχία σας όταν όπως λένε θα αποκατασταθούν επαγγελματικά ή με γάμο.

Εγώ έκανα αυτό που από ένστικτο έκανε ο γονιός της Μεσογείου και έτσι πραγματικά ησύχασα. Τοποθέτησα τη φράση δηλαδή: γονιός για πάντα και από τότε… ησύχασα.

Γονιός για πάντα, κάτω από την ίδια στέγη για πάντα και δόξα τω Θεώ, γι’ αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο αν τα “παιδιά” είναι αποκαταστημένα, όπως λέμε, έφυγαν απ’ τη φωλιά τους κι έκτισαν δικιά τους. Ξέρουν πως το αποκούμπι του πατρικού σπιτιού υπάρχει κι αναπαύονται σ’ αυτό. Οι επαγγελματικές στεναχώριες υπάρχουν πάντα και βεβαίως θα τις πούμε στο γονιό. Θα τις μεγαλοποιήσουν κιόλας αν θέλετε από μία ασυνείδητη ανάγκη να ακούσουν ένα γλυκό λόγο όπως τότε που έπεφταν σαν παιδιά, χτυπούσαν και ο γονιός τους έλεγε: «Έλα, δεν είναι τίποτα, μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει».


Ρώτησα μία φίλη για τον νιόπαντρο γιο της τι κάνει. «Καλά» μου απάντησε. «Μόνο που κάθε φορά που ρωτώ, το πληρώνω σε λεφτά, γιατί δεν τα βγάζουν πέρα τα παιδιά. Σκέφτομαι να μην ξαναρωτήσω τι κάνουν, γιατί φαλίρισα».

Οι οικογενειακοί καβγάδες είναι κάτι συνηθισμένο και χρειαζούμενο, αν θέλετε… Το ζευγάρι, αν οι σχέσεις με το πατρικό σπίτι είναι καλές, θα φέρει αυτά τα προβλήματα προς λύσιν η σαν διέξοδο, στο γονικό σπίτι. Όταν ξεθυμάνουν, όταν με χιούμορ και εξυπνάδα τους απομυθοποιήσεις το… τραγικό τους αδιέξοδο και με την πείρα σου τους πείσεις πως η συνύπαρξη δυο χαρακτήρων έχει δυσκολίες για όλους, αλλά είναι γοητευτική η πορεία γνωριμίας και ένωσης μ’ αυτόν τον άλλον ξαναλάμπει ο ήλιος στα μάτια τους. Φεύγουν αγκαλιασμένοι κι εσύ βέβαια ψήνεις καφέ για να συνέλθεις από το σοκ που έπαθες.

Αργότερα τα εγγόνια θα βρίσκουν καταφύγιο σε σένα.. Η επαφή μαζί τους, μπορεί να μην είναι ποσοτική, δηλαδή να μη μένουμε κοντά κι έτσι να μη βλεπόμαστε και τακτικά ούτε για πολλές ώρες, αλλά ξέρουν πως σε κάθε δυσκολία θα τρέξουν σε σένα και είναι δύσκολος ο δρόμος σήμερα και για τα παιδιά.

Τα σκέφτηκα αυτά, ετούτο τον καιρό που κάποια εγγόνια μου μπήκαν στην εφηβεία. Στην εφηβεία από την οποία πίστευαν πως είχαν πια ξεμπλέξει και γλυτώσει.
Και αρχίσαμε ξανά, από την αρχή να κουβεντιάζουμε τα βάσανα του έρωτα, ή να προσπαθώ να ανασκευάσω την εφηβική βεβαιότητα πως «κανείς δεν με καταλαβαίνει». Έπρεπε να στηρίξω τον άλλον που έχει την αγωνία των εισαγωγικών στο Πανεπιστήμιο, αυτή τη χρονιά. «Θα τα καταφέρω γιαγιά;», όλο αγωνία ρώτησε, ερώτημα που το ‘χα ξανακούσει και από τα παιδιά μου.


«Το μωρό, μάνα, αρρώστησε·θα τα καταφέρει ο οργανισμός του να τα βγάλει πέρα;».
Πηγαίνεις, έρχεσαι, πηγαινοέρχονται στο σπιτικό σου τα παιδιά σου. Δεν είναι εκείνα τα παιδικά πρόσωπα που ήξερες. Τώρα σχηματίστηκαν οι πρώτες -αδιόρατες βέβαια, αλλά σχηματισμένες -ρυτίδες, έγνοιας. Και όλοι αυτοί περιμένουν να τους ενισχύσεις την κλονισμένη αυτοπεποίθηση, περιμένουν όχι σοφίες, όχι ρετσέτες και αποφθέγματα. Περιμένουν να τους δώσεις την πίστη για την αξία του αγωνιζόμενου ανθρώπου. Κάτω από την ίδια στέγη έρχονται να κουρνιάσουν τα όνειρα, οι φόβοι, οι αγωνίες και της καινούργιας γενιάς.

Τι είπατε;
Πώς μόλις μεγαλώσουν τα παιδιά σας ή όταν αποκατασταθούν θα ησυχάσετε; Μα ετοιμαστείτε για μία ευλογημένη αλήθεια:
«Γονιός για πάντα»! «Κάτω από την ίδια στέγη για πάντα».
Ευτυχώς!!!

ΠΗΓΗ

«Ας κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια»

Τα παρακάτω αποτελούν απόσπασμα από το βιβλίο του Κ. Γανωτή «Ας κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια» που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Αρχονταρίκι.

«Βλέποντας κανεὶς στὴν ἐποχή μας ζευγάρια ταιριασμένα κι ἀγαπημένα ἀπορεῖ πῶς τὰ κατάφεραν καὶ δὲν ἐχώρισαν ἀκόμα. Μά, θὰ πεῖτε, δὲν συντρέχουν προφανῶς οἱ λόγοι τοῦ χωρισμοῦ. Στὰ χρόνια τὰ δικά μας ἀκόμα πράγματι ὑπῆρχαν συμβατικοὶ λόγοι γιὰ τὸ διαζύγιο καὶ τέτοιοι ἦταν ἡ μοιχεία, ἡ ἀσωτία, ἡ κακομεταχείριση. Στὴ δική σας ἐποχὴ ἡ διάσταση τοῦ ζευγαριοῦ, ποὺ ὁδηγεῖ στὴ διάλυση τῆς οἰκογένειας, ἀποκαλύπτει τὴν πραγματικὴ αἰτία της, τὴν ἀπουσία τοῦ Θεοῦ. Χωρὶς ἄλλη αἰτία διαπιστώνουν ἕνα πρωὶ ὅτι δὲν ἀντέχουν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. ῾Η ἕλξη τῶν συζύγων χαλαρώνει καὶ σβήνει μὲ τρόπο, ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι δὲν τὸν καταλαβαίνουν. Δὲν μποροῦν νὰ ἐξηγήσουν τὸ γεγονὸς μὲ τὴ γλῶσσα, ποὺ ἔμαθαν νὰ χρησιμοποιοῦν, τὰ οἰκονομικὰ δηλ. αἴτια, τὰ βιολογικά, τὰ αἰσθητικὰ κ.λπ.

Κι ἐνῷ δὲν ἔχουν νὰ ἐπικαλεσθοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ συμβατικὰ αἴτια, βρίσκονται μὲ ἔκπληξη μπροστὰ στὸ ψυχολογικὸ φαινόμενο νὰ μὴν ἀντέχουν τὴν ὕπαρξη, τὴν παρουσία τοῦ ἄλλου, τοῦ συζύγου τους, δηλαδὴ νὰ μὴν ἀντέχουν τὴν ἴδια τὴ σχέση. Κοιτάξετε τὸ σημερινὸ ἄνθρωπο, ποὺ ἐνῷ καίγεται ἀπὸ τὴ μοναξιά, συγχρόνως ἐπιδιώκει τὴν ἀπόλυτη μοναξιά, τὴ μοναξιὰ νὰ μὴν προσδιορίζεται ἀπὸ καμμιὰ σχέση. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναξιὰ τῆς κόλασης.

῾Ο γάμος διαλύεται, γιατὶ δὲν προσφέρει στὸ ζευγάρι τὴν ἀπόλαυση, ποὺ προσδοκοῦσαν νὰ ἀπολαύσουν, ὅταν παντρεύονταν. Μόνον ἡ τέλεια παράδοση τοῦ ἑνὸς στὸν ἄλλον χωρὶς ἄλλες ὁποιεσδήποτε παρεμβολές, σκέψεων λ.χ. σκοπιμοτήτων, φόβων κ.λπ. μπορεῖ νὰ δώσει τὴν εὐτυχία τοῦ γάμου. Λέω «μπορεῖ», γιατὶ ὑπάρχει μιὰ προϋπόθεση ἀκόμα ποὺ δὲν ἰσχύει στὰ ζῶα. ῾Η αἴσθηση τοῦ χρόνου, τῆς τύχης, ἡ βεβαιότητα τοῦ προσωρινοῦ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου δηλητηριάζει τὴν εὐτυχία σὲ κάθε σχέση καὶ βέβαια καὶ τοῦ γάμου. Τὸ ἀβέβαιο τῶν προθέσεων τοῦ ἄλλου μπαίνει στὴ σχέση τοῦ ζευγαριοῦ. Ποιός θὰ ἐγγυηθεῖ τὴ συζυγικὴ πίστη, τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀντοχὴ τοῦ ἄλλου στοὺς πειρασμούς; ῎Ετσι ἡ συζυγικὴ σχέση προχωρεῖ κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῆς ἀποτυχίας. Καὶ τὸ διαζύγιο ἔρχεται σὰν ὥριμος καρπός.

Ο Στιβ Τζομπς δεν άφηνε τα παιδιά του να χρησιμοποιούν iPad

Αυστηρά περιορισμένη ήταν η χρήση προϊόντων της Apple για τα παιδιά του Στιβ Τζομπς, λόγω της ανησυχίας του ιδρυτή της εταιρείας για τις επιπτώσεις της τεχνολογίας στα παιδιά.
 
Μολονότι ο Τζομπς αποκαλούνταν παγκοσμίως «ο ευαγγελιστής της ψηφιακής εποχής», φαίνεται πως απέτρεπε τα παιδιά του να χρησιμοποιούν iPads, περιορίζοντας μάλιστα και την πρόσβασή τους στο Διαδίκτυο γενικότερα.

Η αποκάλυψη ότι τα παιδιά του ανθρώπου που έπειθε εκατομμύρια άλλους να αγοράσουν τα κομψά αλλά πανάκριβα προϊόντα της Apple, δεν ήταν με τη σειρά τους προσκολλημένα στα τεχνολογικά γκάτζετ έγινε από τον αμερικανό δημοσιογράφο Νικ Μπίλτον.
 
Ανακαλώντας μια συζήτηση που είχε το 2010 με τον Τζομπς, έναν χρόνο πριν τον θάνατό του, ο Μπίλτον αποκάλυψε πρόσφατα τις απόψεις του ιδρυτή της Apple που τού είχαν προκαλέσει μεγάλη έκπληξη.
 
Τότε, ο Τζομπς είχε επικοινωνήσει μαζί του τηλεφωνικά προκειμένου να παραπονεθεί για ένα άρθρο που μιλούσε για την επικείμενη αποτυχία του iPad που είχε μόλις κυκλοφορήσει στην αγορά.

Στο δημοσίευμα του στην αμερικανική εφημερίδα «New York Times», ο Μπίλτον αναφέρει ότι μετά την επίπληξη που δέχθηκε, έκανε στον Τζομπς μια ερώτηση για τα παιδιά του με στόχο να αλλάξει θέμα και τότε πήρε αυτή την μη αναμενόμενη απάντηση.
 
«Οπότε τα παιδιά σας θα λατρεύουν το iPad», είχε σχολιάσει τότε ο δημοσιογράφος για να σπάσει τον πάγο και ο Τζομπς απάντησε: «Δεν το έχουν χρησιμοποιήσει. Περιορίζουμε την πρόσβαση που έχουν τα παιδιά μας στην τεχνολογία».
 
Ακολούθησε μια παρατεταμένη σιωπή. Και σήμερα ο Μπίλτον εξηγεί γιατί η απάντηση του Τζομπς τον άφησε εμβρόντητο καταρρίπτοντας εντελώς την εικόνα που είχε στο μυαλό του για εκείνον και τη σχέση του με την τεχνολογία.
 
«Είχα φανταστεί ότι το σπίτι του θα ήταν ο παράδεισος κάθε φανατικού της τεχνολογίας με τοίχους καλυμμένους με γιγαντιαίες οθόνες αφής και τραπεζαρία κατασκευασμένη από iPads αντί για πλακάκια», γράφει ο Μπίλτον.
 
O βιογράφος του Τζομπς Γουόλτερ Αϊζακσον επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του αμερικανού δημοσιογράφου λέγοντας: «Κάθε βράδυ ο Στιβ αναδείκνυε τη σημασία τού να τρώει όλη η οικογένεια μαζί και ενώ γευμάτιζαν στο μεγάλο τραπέζι της κουζίνας τους συζητούσαν για βιβλία, ιστορία και πολλά άλλα θέματα. Ποτέ κανείς δεν ασχολούνταν με ένα iPad ή με τον υπολογιστή και τα παιδιά δεν είχαν εθιστεί καθόλου σε αυτές τις συσκευές».
 
Ο Κρις Αντερσον, εκδότης του τεχνολογικού περιοδικού Wired, συμφώνησε με την προσέγγιση του Τζομπς, ενώ έχοντας και ο ίδιος πέντε παιδιά ηλικίας 6 έως 17 ετών είπε σχετικά: «Τα παιδιά κατηγορούν εμένα και τη γυναίκα μου ότι ανησυχούμε υπερβολικά για την τεχνολογία αποκαλώντας μας φασίστες. Ομως είμαστε πιο αυστηροί με αυτό το θέμα γιατί ξέρουμε από πρώτο χέρι τους κινδύνους».
 
Ωστόσο, η ανησυχία των γονιών φαίνεται να είναι δικαιολογημένη καθώς πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να είναι επιβλαβής. Μια έρευνα σε παιδία 11 και 12 ετών που δημοσιεύθηκε τον προηγούμενο μήνα, απέδειξε ότι ακόμη και η πενθήμερη αποχή των παιδιών από τις τεχνολογικές συσκευές, οδηγεί στη βελτίωση των κοινωνικών τους δεξιοτήτων.

ΠΗΓΗ -Το είδα Εδώ

 

Η Ουγκάντα με έμαθε να εκτιμάω αλλά και να ευχαριστώ κάθε μέρα για όσα έχω.

Της Σταυρούλας Λαμπίδη
(μέλους της αποστολής στην Ουγκάντα τον Ιούλιο του 2013 και Αύγουστο του 2014)*

Όσες φορές και αν κατέβει κανείς τελικά στην Αφρική γυρνάει πάντα με γεμάτη την καρδιά. Αυτό το καλοκαίρι κατάφερα να ζήσω για 2η φορά την εμπειρία της Ουγκάντας. Μετά τις περσινές εικόνες και αναμνήσεις που είχα από τον τόσο διαφορετικό αυτό κόσμο περίμενα με μεγάλη χαρά και προσμονή αυτό το ταξίδι.
Πέρσι είδαμε την Ιεραποστολή αυτή να βάζει τα θεμέλια της. Φέτος κατεβήκαμε περιμένοντας να δούμε την εξέλιξή της. Αυτό που βρήκαμε όμως ήταν πολύ παραπάνω από ότι μπορεί να είχαμε φανταστεί. Βρήκαμε την....εκκλησία του Αγ.Σπυρίδωνα σχεδόν ολοκληρωμένη. Βρήκαμε ένα ιατρείο. Βρήκαμε ένα πολύ όμορφο και περιποιημένο χώρο. Αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν ότι βρήκαμε μια ενορία! Βρήκαμε μια πολύ μεγάλη οικογένεια! Άνθρωποι όλων των ηλικιών έτοιμοι να προσφέρουν και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Άνθρωποι που ζούνε με το τίποτα αλλά χαμογελούνε πάντα. Άνθρωποι που πιστεύουν με την ψυχή τους. Σε κάθε Θεία Λειτουργία βλέπαμε την Εκκλησία να ζωντανεύει! Από πολύ νωρίς είχε γεμίσει. Και όλοι έψελναν μαζί. Από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Ήταν μια συγκλονιστική εικόνα που στην Ελλάδα δεν έχω συναντήσει.

Οι άνθρωποι της Ουγκάντας μου έχουν προσφέρει πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσα εγώ να τους δώσω! Με βοήθησαν να γνωρίσω τον Θεό καλύτερα και μέσα από Αυτόν να γνωρίσω και τον εαυτό μου καλύτερα. Έμαθα να εκτιμάω αλλά και να ευχαριστώ κάθε μέρα για όσα έχω. Γιατί εκεί κάτω τίποτα από αυτά δεν είναι δεδομένο. Αυτοί οι άνθρωποι μου απέδειξαν πόσο απλό είναι να είσαι ευτυχισμένος. Πως μέσα σε τόσες κακουχίες και προβλήματα να έχεις την δύναμη να χαμογελάς. Πως δεν πρέπει ποτέ να πάψεις να ελπίζεις.
* Σημείωση της 3ης Αποστολής. Η Σταυρούλα Λαμπίδη, φοιτήτρια της Ιατρικής, βοήθησε και προσέφερε με αγάπη , εθελοντικά το 2013 και 2014 στη Ιεραποστολική δραστηριότητα της Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Μαζί με άλλα νέα παιδιά βοηθά στο πρόγραμμα αναδοχής σπουδών για τα παιδιά της Ουγκάντας κατά τη διάρκεια του χειμώνα.Ο Θεός να την ευλογεί!Την ευχαριστούμε «από καρδιάς» πολύ.

 πηγή

Αγάπη είναι η αίσθηση πως είμαστε δύο, αλλά και πως οι δύο είναι ένας.

  Εκείνος που αγαπά τον Θεό επιζητά να είναι μόνος. Όπως οι νιόπαντροι θέλουν να είναι μόνοι τους και να μη διαταράσσεται η εγγύτητα τους από άλλους, έτσι κι εκείνοι πού ένιωσαν την αγάπη του Θεού αποσύρονται στην σιωπή και την μόνωση.

 Η ψυχή δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την αγάπη. Εκείνος που δεν αγαπά τον Θεό αγαπά άλλα πράγματα. Η αγάπη που αισθανόμαστε για τον Θεό είναι ίδια με την αγάπη που νιώθαμε πριν για άλλα πράγματα. Και εκείνος που αγαπά μόνο τον Θεό, Τον αγαπά με την αγάπη που αισθανόταν παλιά για χιλιάδες πράγματα, και τώρα αγαπά με την δύναμη κάποιου που αγαπά μόνο ένα πράγμα σ΄ολόκληρο τον κόσμο, με μια απόλυτη και οικουμενική αγάπη.

Αγάπη είναι η ενοίκηση κάποιου άλλου εντός του δικού μας προσώπου. Αγάπη είναι μια παρουσία. Είναι ένα αίσθημα ότι ανήκουμε σε κάποιον άλλο και κάποιος άλλος ανήκει σε μάς. 

Αγάπη είναι η αίσθηση πως είμαστε δύο, αλλά και πως οι δύο είναι ένας. Αγάπη είναι η γνώση πως είμαστε αντικείμενο αγάπης, είναι η αίσθηση της παρουσίας τού άλλου που μάς αγαπά και μας χαμογελά. 

Αγάπη είναι η θέληση να γίνουμε κάποιος άλλος (το αγαπημένο μας πρόσωπο) και η γνώση πως είμαστε κάποιος άλλος κι ακόμα είναι κάποιος άλλος που θέλει να είναι ό,τι είμαστε εμείς και είναι ό,τι είμαστε εμείς. 

Αγάπη σημαίνει κένωση τού εαυτού μας και πλήρωσή του με τον άλλο. Όταν κοιτάζουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο, στο βλέμμα μας έχει ανέβει ολόκληρη η ψυχή μας. Όταν αναστενάζουμε ολόκληρη η ψυχή μας ανεβαίνει στον αναστεναγμό. 

Αγάπη είναι η γνώση πως αποτελούμε ζευγάρι και η αίσθηση πως είμαστε ένα με κάθε ζευγάρι που βλέπουμε -δυο εραστές, δύο σύννεφα, δύο περιστέρια που πετούν στον ουρανό, δύο αστέρια.

Το αίσθημα μοναξιάς και ο αναστεναγμός μου καταμεσής της νύχτας παλιά δεν έβγαζε ηχώ. Έπεφτε πάνω στο κενό.Ήμουν μόνος. 

Όμως τώρα ο αναστεναγμός μου βρήκε ηχώ, φτάνει σε κάποιον που τον ακούει, κάποιον που δε μπορώ ούτε να δώ, ούτε να ακούσω μέσα στο σκοτάδι. Κοντά μου, μέσα μου, βαθύτερα και από τον ίδιο μου τον εαυτό, σχεδόν ακούω τον αναστεναγμό του να αποκρίνεται.
Και αυτός ο κάποιος είναι ο Θεός. Καταλαβαίνω την αγάπη Σου και το πώς μού συγχωρείς τα πάντα, διότι παλιά όταν κι εγώ αγαπούσα όσο πολύ αγαπάς Εσύ τώρα, συγχωρούσα τα πάντα, «εβδομηκοντάκις επτά» φορές, και γνωρίζω το πώς αντιδράς, επειδή γνωρίζω τι σημαίνει να αγαπάς.

 Οι παλιές μου αγάπες με δίδαξαν τι σημαίνει να αγαπάς. Γνωρίζω πόσο με αγαπάς επειδή κι εγώ έχω αγαπήσει, και γνωρίζω πόσο παθιασμένη μπορεί να είναι η αγάπη, και τι σημαίνει να είναι κανείς τρελά ερωτευμένος με κάποιον.
Και ο Θεός είναι τρελός για μένα.
Με αγαπά με όλες μου τις αδυναμίες, με όλα μου τα κληρονομημένα και συσσωρευμένα μου ελαττώματα, με αγαπά όπως είμαι, με τις ιδιαιτερότητες και την ιδιοσυγκρασία μου, με τις συνήθειες και τα συμπλέγματα μου. Ακριβώς όπως είμαι.
Η ψυχή μου είναι ανοιχτή. Κάποιος άλλος κι όχι εγώ, έχει το κλειδί. Έρχεται και φεύγει όπως και όποτε θέλει

Απόσπασμα από το: Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας
Ερνεστο Καρντενάλ-Πηγή

Ο Ernesto Cardenal είναι ρωμαιοκαθολικός ιερέας και ιστορικό στέλεχος του δημοκρατικού κινήματος της Νικαράγουα 

Η Αγία μάρτυς του Χριστού Αγαθόκλεια-17 Σεπτεμβρίου

Μὲ τὴν μεγάλη της ὑπομονὴ στὸ μαρτύριο, στόλισε καὶ αὐτὴ τοὺς πρώτους αἰῶνες τοῦ χριστιανισμοῦ.

Ἂν καὶ ἀπὸ τὴ γέννησή της δούλα, ἔλαμψε διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐλεύθερη στὴν ψυχή. Ὁ κύριος της, ποὺ ὀνομαζόταν Νικόλαος, εἶχε γίνει χριστιανὸς καὶ φερόταν πρὸς τὴν Ἀγαθόκλεια μὲ πολλὴ φιλανθρωπία καὶ ἀγαθότητα. Ἀλλὰ ἡ κυρία της, Παυλίνα, γυναίκα σκληρόκαρδη, ἐπέμενε στὴν εἰδωλολατρία. Καὶ ὅπως ἦταν θυμώδης καὶ μέθυσος βασάνιζε πολλὲς φορὲς τὴν Ἀγαθόκλεια καὶ προσπαθοῦσε μὲ πεῖσμα νὰ τὴν ἐπαναφέρει στὴ θρησκεία τῶν εἰδώλων.

Οι Αγίες Σεβαστιανή και ΑγαθόκλειαΤοιχογραφία 14ου αιώνα.Μονή Γκρατσιάνιτσα-Σερβία

Ἐπὶ ὀκτὼ χρόνια ἔτσι, ἡ ταλαίπωρη καὶ συγχρόνως μακάρια δούλα, ὑπέφερε καθημερινὴ ζωὴ μαρτυρίου. Τὴν ἔβριζε, τὴν χτυποῦσε, κένταγε μὲ πιρούνια τὸ σῶμα της καὶ τὴν πλήγωνε μὲ ἀλύπητο μαστίγωμα. Καὶ ἐπειδὴ ὅλα αὐτὰ δὲν νικοῦσαν τὴν γνώμη τῆς εὐσεβέστατης χριστιανῆς, κάποια μέρα, ἄναψε φωτιὰ καὶ τὴν ἔσπρωξε μέσα σ’ αὐτή.

Το μαρτύριο της Αγίας Αγαθόκλειας.Μινιατούρα από το Μηνολόγιο του Βασιλείου του Β'(Κων/λη 985 μ.Χ)

Ἔτσι ἡ Ἀγαθόκλεια λυτρώθηκε ἀπὸ τὴν ἀσεβὴ καὶ κακούργα εἰδωλολάτρισσα κυρία της, καὶ ἀπεδήμησε στὰ μακάρια καὶ ἐλεύθερα σκηνώματα τῶν δικαίων.Η μνήμη της τιμάται στις 17 Σεπτεμβρίου.
ΠΗΓΗ

«Maleficent» του Disney: Το απόλυτο μάθημα Σατανισμού στα παιδιά

Με το Maleficent η βιομηχανία Disney ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Δεν χρειάζεται καν να την αποκωδικοποιήσεις. Είναι τόσο ξώφθαλμη, ένα απόλυτο σε φτύνω στα μούτρα που πλήρωσες κι έφερες το παιδάκι σου για να το (παρα)μορφώσω! 

Για την "Angelina" Jolie δεν έχω λόγια. Ήταν απλώς ο εαυτός της... 
Η ταινία αποτελεί μια "εναλλακτική" εκδοχή του κλασικού παραμυθιού η Ωραία Κοιμωμένη ή Η Ωραία του κοιμώμενου δάσους (La Βelle au bois dormant), είναι ένα από τα παραμύθια του συγγραφέα παραμυθιών Σαρλ Περό και ρίχνει νέο "φως" στην εικόνα της Κακιάς Μάγισσας.

Η επιλογή του ονόματος της Κακιάς Μάγισσας, Maleficent, δεν μένει απαρατήρητη. Σημαίνει πονηρό πνεύμα ή δαιμόνιο. Για άνθρωπο σημαίνει εγκληματίας ή κακοποιός. 
Εντάξει, για μια κακιά μάγισσα ίσως είναι ταιριαστό. Μόνο που ΑΥΤΉ δεν είναι μια τυχαία κακιά μάγισσα, είναι η αρχηγός όλων των ξωτικών του δάσους που βρίσκονται σε πόλεμο με τους κακούς ανθρώπους που θέλουν να το καταπατήσουν και να το λεηλατήσουν από τα πλούτη του. (Κάτι σε Ατζέντα 21, μου κάνει όλο αυτό, που ανέλαβε να βάλει "τάξη" στον κακό υπερπληθυσμό προστατεύοντας τον πλανήτη... Ή μάλλον... κρατώντας τον για πάρτη τους...)

Τι άλλο διαφορετικό έχει αυτή η εκδοχή; Έρχεται να πει την "αλήθεια". Τι ακριβώς προηγήθηκε και η Maleficent έγινε ξαφνικά κακιά: Της έκοψαν τα φτερά. Τα τεράστια κατάμαυρα φτερά κάτω από τα κέρατα, που όλο μαζί θυμίζει Εωσφόρο, τα "έχασε" από έναν "προδοτικό" κακό άνθρωπο. Και η ίδια λέει: «Υπάρχει κακό σε αυτόν τον κόσμο, μίσος κι εκδικητικότητα... » 

Κι αφού η ίδια κερδίζει την αγάπη της Aurora (Αυγή) που έχει καταραστεί να καταστρέψει, δηλαδή κερδίζει την αθωότητα της, ΜΑΖΊ εκδικούνται τον πατέρα της μικρής, ΜΑΖΊ καταστρέφουν το παλάτι και στο τέλος επέρχεται φιλία ανάμεσα στα ξωτικά και τους ανθρώπους, αφού η... "αγάπη" έχει κυριαρχήσει, αφού όμως πήραν την εκδίκησή τους!

Και το έργο τελειώνει με αυτή να πετάει πάνω από το Ηνωμένο Βασίλειο ξωτικών κι ανθρώπων ως η απόλυτος αρχηγός. 

Ακριβώς αυτό που τάζουν και οι Σατανιστές. Δεχτείτε τον Εωσφόρο και η "αγάπη" του θα σας ανταμείψει. 
Κι ενώ στο αρχικό παραμύθι, το οποίο έχει μεταφερθεί και στην μουσική σκηνή από τον Τσαϊκόφσκι, η κακιά μάγισσα καταστρέφεται, στις εκδοχές του Disney ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει. Και σε αυτό το έργο, η ωραία κοιμωμένη δεν ξυπνάει από το φιλί αγάπης του νεαρού πρίγκηπα, αλλά από το φιλί της ίδιας της Maleficent!!!

Κι αν αυτό δεν σας μοιάζει με πέταγμα Εωσφόρου σε απόλυτη ικανοποίηση, δεν ξέρω τι άλλο θα σας μοιάζει... 

Και τέλος το σατανιστικό τραγουδάκι ... ακούγεται και δεν ακούγεται, με αυτά τα λόγια κι αυτή τη χροιά στη φωνή.

Πηγή-Το είδα ΕΔΩ

Η 14η ημέρα του Σεπτέμβρη μοσχομυρίζει βασιλικό!

ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

Η 14η ημέρα του Σεπτέμβρη μοσχομυρίζει βασιλικό! Από μικρό παιδί τη θυμάμαι έντονα αυτή τη μέρα, γιατί η μάνα μου μας κυνηγούσε να μην αρτηθούμε και γιατί για την ημέρα του Σταυρού προετοιμαζόμαστε δυο μήνες πριν: Όλο το καλοκαίρι ποτίζαμε τις γλάστρες με τα βασιλικά για να φουντώσουν και να είναι έτοιμα για τη Σεπτεμβριάτικη γιορτή του Σταυρού – τα λέγαμε και ως σήμερα τα λέμε «βασιλικά του Σταυρού». 

Όταν μεγάλωσα μάλιστα και ήθελα βασιλικό για να επιχειρήσω σάλτσα pesto (τις ελάχιστες φορές που με έπιασε να προσποιηθώ τον σεφ) η μάνα μου με κυνηγούσε όταν της κουτσούρευα εκείνον το φουντωτό βασιλικό!
 «Πήγαινε κι αγόρασε άλλη γλάστρα! Αυτή θα πάει στην εκκλησία το Σεπτέμβρη» μου έλεγε ανένδοτη, μέχρι που το έμαθα και μου ‘γινε συνήθεια! 

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ τον είχα πάντα έννοια το Βασιλικό του Σταυρού (αν εξαιρέσει βέβαια κανείς εκείνες τις ελάχιστες κρίσεις μαγειρικής) και για το χατήρι του - επειδή αφιερώνω χρόνο στο πότισμά του- ποτίζω και τις άλλες γλάστρες στον κήπο στη διάρκεια του καλοκαιριού: στη δική μου περίπτωση δηλαδή όντως «για χάρη του βασιλικού, ποτίζονται και οι άλλες γλάστρες!»

Η αφορμή όμως είναι πάντα εκείνος ο βασιλικός! Και μόνο απ’ αυτό, σκέφτομαι ότι ίσως πράγματι ο βασιλικός του Σταυρού είναι ευλογημένος: κάνει έναν αδιάφορο άνθρωπο να ενδιαφερθεί για τα μικρά κομμάτια της πλάσης! 

Τι άλλο κρατάω από την ημέρα του Σταυρού; Πως η μάνα μου μετά την εκκλησία πιάνει πάντα το προζύμι για τα πρόσφορα της χρονιάς: από μικρό παιδί τη θυμάμαι να βάζει το βασιλικό σε σχήμα σταυρού πάνω στο πλαστικό μπολ με το προζύμι, με αναμμένο πάντα ένα καρβουνάκι με ένα σποράκι θυμίαμα και πως όσο κι αν αντιδρώ στο κάλεσμά της να δω το θαύμα, μέσα μου ηρεμώ όταν βλέπω πως αυτό το προζύμι σταδιακά αρχίζει να φουσκώνει και να χύνεται έξω από το μπόλ, πλούσιο κι ευλογημένο, και σαν το κέρας της Αμάλθειας να συμβολίζει στη σκέψη και την ψυχή μας μια ευημερία που δεν έχει σχέση με χρήματα αλλά με κάτι άλλο πιο δυνατό... θα μου πεις, ξέρεις στ΄αλήθεια και πιστεύεις ότι ο βασιλικός του Σταυρού κάνει το ζυμάρι να φουσκώσει χωρίς μαγιά;

 Δεν το ξέρω αλλά ναι το πιστεύω... κι επειδή το πιστεύω δε με νοιάζει να το ξέρω... η γνώση αφορά τη σκέψη ενώ η πίστη την καρδιά και για μερικά πράγματα μου αρκεί που τα ξέρει η καρδιά... για μένα ο Βασιλικός του Σταυρού δεν είναι γνωστικό αντικείμενο αλλά είναι ένα από τα πολλά ιδιαίτερα κομμάτια που κάνουν τη ζωή να ξεφεύγει από τη ρουτίνα, μια ανάμνηση και ένα γεγονός: δε θέλω να μάθω γιατί συμβαίνει, αλλά μου αρέσει όταν συμβαίνει: τη σφάζεις την κότα με τα χρυσά αυγά για να δεις τι έχει μέσα; Όχι! Απλά απολαμβάνεις εκείνο το ένα χρυσό αυγό που σε βγάζει από τη ρουτίνα και σε διδάσκει πως εκτος από τα προβλήματα υπάρχουν και οι ευλογίες ... άλλωστε όπως μας έλεγε ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο Ο Θεός στην ονομαστική δε μπορεί να αποδειχθεί... ο Θεός στην κλητική δε χρειάζεται απόδειξη... οπότε δε μου χρειάζεται να αποδείξω τίποτα: απλά απολαμβάνω την ημέρα που η αισιοδοξία του Ουρανού μοσχομυρίζει βασιλικό...

Προζύμι δίχως μαγιά με το βασιλικό του Τιμίου Σταυρού

Αρκετές νοικοκυρές πιστές στην παράδοση, που ακόμα ζυμώνουν στο σπίτι τους συνεχίζουν να συντηρούν ένα ευλογημένο έθιμο που είναι ταυτόχρονα και ένα θαύμα. Αυτό γίνεται δύο φορές το χρόνο. Στη γιορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού 14 Σεμπτεβρίου και την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών, δηλαδή της Σταυροπροσκυνήσεως. Ποιο είναι αυτό; Η παρασκευή νέου προζυμιού.

Πώς γίνεται αυτή;

Πέρνουν οι νοικοκυρές ένα κλαδί βασιλικό από τα χέρια του ιερέα. Σ’ ένα δοχείο βάζουν λίγο χλιαρό νερό. Μετά ρίχνουν μόνο αλεύρι και ανακατεύουν μέχρι να γίνει πηκτός χυλός και από πάνω βάζουν σε σχήμα σταυρού το ευλογημένο κλαδί του βασιλικού. Άλλες νοικοκυρές συνηθίζουν να βράζουν τον βασιλικό και αυτό το χλιαρό νερό να το χρησιμοποιούν στην παρασκευή του χυλού. Τυλίγουν το δοχείο με μια καθαρή πετσέτα και το αφήνουν μερικές ώρες «να γίνει». Το θαυμαστό είναι ότι το προζύμι γίνεται χωρίς την προσθήκη ενζύμου-μαγιάς, δηλαδή με την ενέργεια της χάριτος του Τιμίου Σταυρού.

Βρεθήκαμε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και είδαμε το εξής θαυμαστό και το μαρτυρούμε.

Πίσω από το προσκυνητάρι της εικόνας του Ευαγγελισμού πού βρίσκεται στο Καθολικό της Μονής βρίσκονται δύο ράφια. Οι πατέρες που έχουν το διακόνημα να ζυμώνουν τα πρόσφορα και τα ψωμιά έφεραν ένα δοχείο με το χυλό και το τοποθέτησαν στο κάτω ράφι. Στο πάνω ράφι βάζουν μετά την ακολουθία το βασιλικό με τον τίμιο σταυρό. Στο χυλό επάνω δεν βάζουν απολύτως τίποτε. Με την ενέργεια του Τιμίου Σταυρού μεταβάλλεται σε προζύμι. Μεγάλα και θαυμαστα τα έργα σου Κύριε!

Ένα αυτόπτης μάρτυρας.

ΠΗΓΗ

Νέοι και προγαμιαίες σχέσεις

Δεν είναι όμορφη και ευτυχισμένη πάντοτε η ζωή των εφήβων με τη γνωριμία και το σεξ, όπως δυστυχώς τη φαντάζονται. Έρχεται κάποτε η στιγμή να δεχθούν τον πόνο των ποικίλων προβλημάτων. Όπως:

1) Ερωτικές απογοητεύσεις με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν τραυματικές ψυχολογικές καταστάσεις στους νέους και νέες.
2) Δημιουργούνται πολλές φορές έντονες διαμάχες, όταν η σχέση μεταξύ τους δεν πηγαίνει καλά με επώδυνη τέλος κατάληξη τον χωρισμό.
3) Ψεύδη, θυμοί, νευρικότητες, ζηλοτυπίες, έριδες, πείσματα, ασυνέπειες, εκδικήσεις με καταφυγή στη μαγεία, ακόμα και εγκλήματα, δηλητηριάζουν συχνά τις σχέσεις των εφήβων.
4) Δημιουργείται τρομερό άγχος, συνέπεια ανεπιθύμητων εγκυμοσυνών.
5) Έρχονται αντιμέτωποι σε δίλημμα ή και εξαναγκασμό για πρόωρο γάμο.
6) Παίρνουν απόφαση για έκτρωση και ξεκινούν τη ζωή με φόνο και ξερίζωμα του καρπού της «αγάπης» των, με όλες τις σωματικές και ψυχικές συνέπειες ιδιαίτερα για τις κοπέλες.
7) Αν δεν γίνει γάμος μετά την εγκυμοσύνη και η κοπέλα δεν θελήσει να κάνει φόνο και γεννήσει το παιδί, τότε θα έχει να σηκώσει το βάρος μόνη της, χωρίς την ύπαρξη του πατέρα.
8) Υπάρχει η εκδοχή να προσβληθούν από αφροδίσια νοσήματα ή AIDS. Από στατιστικές έρευνες που έγιναν, απεδείχθη ότι το 80% των ανθρώπων που πάσχουν από AIDS είναι αυτοί που είχαν προγαμιαίες ευκαιριακές ερωτικές σχέσεις.
9) Καθώς η ηδονή φέρνει κάποτε κορεσμό, στρέφονται στη διαστροφή και αργότερα, όταν βαρεθούν κι αυτή, στην εξόντωση του συντρόφου.
10) Οι διαδοχικές εναλλαγές συντρόφων πριν το γάμο δημιουργούν αργότερα προβλήματα μέσα στο γάμο με αποτέλεσμα τον χωρισμό που έχει αυξηθεί τρομακτικά στις ημέρες μας. Σύμφωνα με μια στατιστική ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων που οι γάμοι τους διαλύθηκαν, είχαν προγαμιαίες σχέσεις.
11) Βασανίζονται οι νέοι μας από ενοχές και δημιουργείται μέσα τους ένα ψυχικό κενό που δεν αναπληρώνεται εύκολα.
12) Πολλοί νέοι παρά τις προγαμιαίες σχέσεις που έχουν, αισθάνονται πλήξη, μοναξιά που φθάνει μέχρι την απογοήτευση, την ψυχολογική διαταραχή και γιατί όχι και την αυτοκτονία. Δυστυχώς τόσοι και τόσοι ερωτικοί σύντροφοι δεν κατορθώνουν να διώξουν την ερημιά της ψυχής των.
13) Η πτώση στη σαρκική αμαρτία παίζει ενίοτε αρνητικό ρόλο και στην πίστη των εφήβων. Η πίστη τους υφίσταται σοβαρό κλονισμό. Για να σταματήσουν τον έλεγχο της συνειδήσεως, διαγράφουν τον ίδιο τον Θεό. Απομακρύνονται από την Εκκλησία. Δεν εξομολογούνται. Δεν προσεύχονται. Δεν κοινωνούν. Σιγά-σιγά οι ηθικές αντιστάσεις των εξασθενούν.
14) Αλλοιώνεται ο χαρακτήρας τους και η συμπεριφορά τους γίνεται αλλοπρόσαλλη. Ακόμα το μυαλό δεν συγκεντρώνεται στη μάθηση και τις σπουδές.
15) Με τις ελεύθερες σαρκικές σχέσεις πλήττεται θανάσιμα το αίσθημα της ντροπής. Οι νέοι σιγά-σιγά δεν ντρέπονται και μπορεί μπροστά σε άλλους μέσα σε οχήματα ή στο δρόμο να συμπεριφέρονται απρεπώς. Κι αν τυχόν τους παρατηρήσεις σε βρίζουν με αναίδεια και αναισχυντία.

Το βλέπουμε το φαινόμενο αυτό στις ημέρες μας. Και το χειρότερο είναι ότι η αμαρτία διαπράττεται με καύχηση. Καυχώνται γι’ αυτό που κάνουν.
Μπροστά σ’ αυτά τα προβλήματα είναι επιτακτική η ανάγκη της υπεύθυνης ενημέρωσης, της σωστής πληροφόρησης και τέλος της ορθής αγωγής των νέων πάνω στις προγαμιαίες σχέσεις.
Τι γνώσεις, τι αρετές και ποια προπαιδεία να έχουν οι έφηβοι, ώστε οι σχέσεις που δημιουργούν να στηρίζονται σε στέρεες βάσεις και να μη συντρίβονται σαν χάρτινοι πύργοι όλα τα όνειρα και οι ελπίδες τους;
Να βοηθήσουμε να καταλάβουν οι νέοι μας, ότι πάντοτε υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος που απασχολεί κάθε φυσιολογικό άνθρωπο: γενετήσιο ένστικτο- έτερο φύλο- σύντροφο της ζωής. Πάντοτε η γνώση της αλήθειας είναι εγγύηση για την επιτυχέστερη αντιμετώπισή του.
Να μάθουν πως η καλύτερη προφύλαξη είναι η εγκράτεια ως το γάμο, η αγνότητα, ο προσωπικός αγώνας. Να τονίσουμε τη συζυγική πίστη και αφοσίωση. Να καταπολεμήσουμε το διαδεδομένο ισχυρισμό, ότι η εγκράτεια οδηγεί σε νευροψυχικές διαταραχές και να επισημάνουμε ότι οι διαταραχές αυτές είναι αποτέλεσμα όχι της εγκράτειας, αλλά της έλλειψης εσωτερικής και ολοκληρωμένης αγνείας και σωφροσύνης.
Να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι την πραγματική ευτυχία και χαρά δεν τη δίδουν οι προγαμιαίες σχέσεις, αλλά τις χαρίζει ο Χριστός με τον ευλογημένο γάμο.
Είναι νόμος, ότι μόνο αυτοί που αγωνίζονται νόμιμα στη ζωή τους τον καλό αγώνα της πίστης και της ηθικής, θα λάβουν τελικά το ευλογημένο στεφάνι της νίκης.
Μόνο αυτοί θα απολαύσουν την ευτυχία και τη χαρά μέσα στον ευλογημένο γάμο τους.

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου
«Έφηβοι και προγαμιαίες σχέσεις»

ΠΗΓΗ

Η αγία Θεοδώρα Βάστας και η θαυμαστή εκκλησία της με τα 17 δέντρα στη στέγη

Η νεαρή Θεοδώρα ήταν το μεγαλύτερο κορίτσι μιας φτωχής και πολύ θρήσκας οικογένειας με πατέρα ηλικιωμένο και άρρωστο και ζούσε σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, τη Βάστα, λίγο έξω από τη Μεγαλόπολη. Το χρηματικό ποσό που απαιτείτο για την πληρωμή μισθοφόρου ήταν πολύ μεγάλο για τις δυνατότητες της οικογένειάς της και ο πατέρας της ανήμπορος να πάρει μέρος σε μάχη. Έτσι η Θεοδώρα σε ηλικία 17 ετών αποφάσισε να υποδυθεί τον άντρα και να συμμετέχει η ίδια στο στρατό του χωριού της.

Μια νεαρή κοπέλα δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη γοητεία του νεαρού στρατιώτη κι έτσι τον ερωτεύθηκε. Η Θεοδώρα δεν ήθελε να προδώσει το μυστικό της γιατί αυτό θα εξέθετε όλη την οικογένειά της.

Η συνεχής άρνηση της Θεοδώρας οδήγησε τη νεαρή κοπέλα να δηλώσει ότι η Θεοδώρα ήταν εκείνος που την άφησε έγκυο και θα έπρεπε να την παντρευτεί. Η άρνηση της Θεοδώρας, η οποία δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό της, στο συγκεκριμένο γάμο, δεν επέτρεπε παρά την καταδίκη της σε θάνατο λόγω ατίμωσης της νεαρής κοπέλας. Έτσι κι έγινε. Οδηγήθηκε έξω από το χωριό και εκτελέστηκε.

Καθώς ξεψυχούσε, είπε: «Κάνε, Κύριε, τα χρόνια μου να γίνουν δέντρα και το αίμα μου νερό να τα ποτίζει». και ξαφνικά, ένα ρυάκι σχηματίστηκε με ορμητικό νερό…

Μερικούς αιώνες αργότερα, γύρω στον 12ο αιώνα, στο σημείο αυτό φτιάχτηκε ένα εκκλησάκι εις μνήμη της Αγίας Θεοδώρας όπου μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν τα λείψανά της. Με την ολοκλήρωση του ναϊδρίου αυτού, φύτρωσαν 17 δέντρα στη στέγη του όσα και τα χρόνια της Θεοδώρας όταν θανατώθηκε και έτσι ολοκληρώθηκε ο θρύλος της Αγίας Θεοδώρας.

Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί μοναδικό φαινόμενο και είναι από τα πιο δημοφιλή και αξιόλογα αξιοθέατα της Αρκαδίας. Η εκκλησία κτίστηκε μεταξύ του 1050-1100 προς τιμήν της οσιομάρτυρος Θεοδώρας. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης σε μια κατάφυτη ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές. Η οδική πρόσβαση γίνεται από το Ίσαρι μετά από μια πανέμορφη κατηφορική διαδρομή.

Η μνήμη της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας από αμνημονεύτων ετών και μέχρι του έτους 1952 εορταζόταν κάθε Λαμπροτρίτη για λόγους που δεν διέσωσε η παράδοση ως τοπική Αγία και πανηγύριζε ο φερώνυμος ιερός ναΐσκος της. Έκτοτε καθιερώθηκε να εορτάζεται την ίδια μέρα, που η εκκλησία μας τιμά και την μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της εξ Αλεξάνδρειας.

Θαυμαστό ναΐδριο τιτλοφορείται από το βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες ο ναός της Αγίας Θεοδώρας στο χωριό Βάστα Μεγαλόπολης Αρκαδίας.

Εορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου.

ΠΗΓΗ

Ο Γέροντας Σωφρόνιος μιλά για την προσευχή κατά την ώρα του φαγητού

Όταν τρώμε θα πρέπει να προσευχόμαστε. Όλες οι τροφές έχουν μέσα τους την δημιουργική ενέργεια του Θεού. Έτσι με προσευχή πλησιάζουμε την υλική τροφή για να μας βοηθά.

Το φαγητό δίνει ενέργεια στο σώμα. Το χρειαζόμαστε και για να εργαζόμαστε, και για να έχουμε δυνάμεις για προσευχή. Στους προσευχομένους η ενέργεια του φαγητού μετατρέπεται σε πνευματική ενέργεια. Όσοι προσεύχονται λίγο, τότε η περισσότερη ενέργεια του φαγητού μετατρέπεται σε πάθος και γαστριμαργία. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται νηστεία.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου, «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ», σελ. 405

Πηγή