Οσία Mαρία Σκομπτσοβα η δια Χριστόν σαλή

Μαρία Σκόμπτσοβα, ή δια Χριστόν σαλή


Χαράματα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού.

Ο λαμπτήρες ακόμη αναμμένοι

αντιδικούν με το φως της αυγής

που άχνοφέγγει πίσω άπ' τη θολή τζαμαρία.

Στό πρώτο πλάνο του καμβά.

στοιβαγμένοι πάνω στους ξύλινους πάγκους

σαν αποσκευές αφηρημένων επιβατών,

οί άστεγοι.

Την έχουνε δει να πλησιάζει

και πασχίζουν να μαζέψουν στη στιγμή

σαν γόπα πεταμένη από τις πλάκες

λιγοστά ψίχουλα αξιοπρέπειας.

Κάποιος τσαλακώνει βιαστικά την προχτεσινή

εφημερίδα πού είχε τυλιχτεί για το κρύο

άλλος σηκώνει το αδειανό μπουκάλι με το σπίρτο

ένας τρίτος τρίβει τα μάτια του με σάλιο.

Εκείνη, στο βάθος

— το σώμα της πέφτει, βαρύ

στο κέντρο του πίνακα-

καμώνεται πώς δεν τους βλέπει,.

Το βλέμμα της πίσω από τα μυωπικά γυαλιά

σκύβει -με περίσκεψη τάχα ή θυμό ;-

κατά τη μεγάλη πάνινη τσάντα

που κρατάει στο ένα της χέρι

(Μες στο σκοτάδι, σεργιάνισε τη λαϊκή αγορά

για να τρυγήσει από τη γενναιοδωρία των χωρικών

παραγινωμένα φρούτα, σάπια λαχανικά,

κρέας φτηνό για τη μεσημεριάτικη σούπα)

ή μήπως σημαδεύει το ανοικονόμητο ρούχο

πού σκαλώνει στα πόδια απειλώντας

να την σωριάσει;

Κι ας τη στένευε το ράσο από πάντα,

όπως καΐ το κελί, ανήμπορο να χωρέσει

την πραμάτεια της καρδιάς της.

Στό άλλο της χέρι μέσα σε δάχτυλα

κίτρινα από χύμα καπνό

περασμένο κομποσχοίνι πηγαινοέρχεται

ακολουθώντας θαρρείς χωλή λιτανεία.

Φαίνεται πώς την περίμεναν οι ανέστιοι

να τους καλέσει με τα αστεία

σπαστά γαλλικά της

σε γεύμα.

Αν κι αγνοούν τ' όνομα της,

με τα τσιμπλιασμένα

αλειτούργητα μάτια τους

τη μαρτυρούνε βουβά:

«Μητέρα ξένων παιδιών

αδελφή αλλοφύλων

απίστων αγία».

Παναγιώτη Αρ.Υφαντή
περιοδικό΄΄Σύναξη''τ.87-2003