Τα επτά αδέλφια που μαρτύρησαν μαζί με τους γονείς τους(+28 0κτωβρίου)

Στης 28 Οκτωβρίου ή Εκκλησία μας,Μητέρα μονα­δική και μονάκριβη, τίμα και εορτάζει μια οικογένεια Μαρτύρων, πού θυσιάστηκε ολόκληρη για τον Χριστό. Είναι οί δυο άριστοι γονείς και τα επτά παιδιά τους, πού ή πίστι στον Χριστό τους είχε αλλάξει την ζωή, αλλα και τον θάνατο τους.Γιατί ό Χριστός μεταμορφώνει και ευλογεί κάθε στιγμή του ανθρώπου και τον ανεβάζει συνεχώς «προς τα άνω», προς την τελειότητα, προς την θεοποίησιν «κατά χάριν».

Στό σύντομο Συναξάρι τους, πού σώζεται μέχρι σήμερα, διαβάζουμε τους στίχους, οί όποιοι βρίσκονται πάντα στην αρχή κάθε βιογραφίας Αγίου και φανερώνουν με πολλή συντομία, σε δυο - τρεις στίχους, το κυριότερο στοιχείο του μαρτυρίου τους, το όνομα τους καϊ την ημερομηνία της θυσίας τους:
«Σύν επτά τέκνοις ή δυάς των συζύγων τιμήν τομήν ήγεΐτο την εκ του ξίφους. Δειρήν όγδοάττη γε Τερέντιος εϊκάδι κάρθη».
Καΐ σε απλή μετάφρασι αναφέρει:
«Μαζί με τα επτά παιδιά ή δυάδα των συζύγων έθεώρησε τιμή τον αποκεφαλισμό της με ξίφος. Ό λαιμός του Τερεντίου κόπηκε την εικοστή ογδόη».

Δεν έχουμε πολλές λεπτομέρειες για την ολοκληρωτική αυτή θυσία της πίστης οικογενείας, που δεν έδίστασε ούτε στιγμή να προσφέρη τα πάντα. Δεν ξέρουμε λοιπόν με ακρίβεια ούτε το πότε έζησαν, ούτε που έμαρτύρησαν, ούτε ποιος τους βασάνισε, οΰτε άλλες σχετικές πληροφορίες, έξω από τα ονόματα τους, την ήμερα του μαρτυρίου τους και τον τρόπο της θυσίας τους.
Από τα ονόματα και τα βασανιστήρια τους μπορούμε να υπολογίσουμε ότι έμαρτύρησαν τον τρίτο αίώνα, σε κάποια χώρα της Μεσογείου, ή οποία βρισκόταν τότε υπό την εξουσία της απέραντης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ό πατέρας λεγόταν Τερέντιος, ή μητέρα Νεονίλλη και τα επτά παιδιά τους Σαρβήλος, Νιτας, Ίέρακας, Θεόδουλος, Φώτιος, Βήλη και Ευνίκη. "Ολοι ζούσαν μαζί σαν μία οικογένεια αγαπημένη και έλάτρευαν τον Θεό κρυφά στο σπίτι τους, γιατί φοβόντουσαν τους άγριους διωγμούς των ειδωλολατρών, πού έψαχναν παντού με λύσσα να βρουν τους Χριστιανούς και να τους παραδώσουν στην εξουσία των αρχόντων. "Ετσι έγινε και με τον Τερέντιο καί την οικογένεια του. Τον κατηγόρησαν στον ηγεμόνα καί εκείνος τον κάλεσε στο δικαστήριο για να κριθή αν ήταν Χριστιανός ή όχι. Έκεί από την πρώτη έρώτηση γονείς και παιδιά ώμολόγησαν ολόψυχα κι' ανεπιφύλακτα τον Χριστό.

— Ναί, άρχοντα, είμαστε όλοι μας Χριστιανοί, γιατί ό Χριστός είναι ό μόνος αληθινός Θεός, πού ενσαρκώθηκε για να σώση τον κόσμο. Τα είδωλα είναι άψυχα, ψεύτικα και δαιμονικά κατασκευάσματα. Κι ό αυτοκράτορας δεν εΐναι Θεός, αλλά ένας κοινός άνθρωπος σαν καί μας όλους. Μόνος αληθινός Θεός εΐναι ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός ό Παντοδύναμος και Πανάγαθος.
Ή συνέχεια της δίκης απλή καί γνωστή σ' αυτές τις περιπτώσεις, θύμωσε ό ηγεμόνας καί διέταξε τον ανελέητο βασανισμό τους. Καί οί δήμιοι εκτέλεσαν αμέσως την διαταγή του. Κρέμασαν όλη την οικογένεια πάνω από μια φωτιά καί άρχισαν με σιδερένια νύχια να τους ξεσχίζουν τις σάρκες τους. Καί δεν έφτανε το διπλό αυτό μαρτύριο, αλλά έρριχναν πάνω στις πληγές τους ξύδι καί αλάτι, για να κάνουν να υποφέρουν πιο πολύ. Εκείνοι οί μακάριοι ύπέμεναν χωρίς παράπονο για την πίστη τους καί προσεύχονταν προς τον Κύριο να τους δίνη κουράγιο. Καί ό ένας έστήριζε τον άλλον με θαυμαστό ζήλο καί έλεγε να υπομείνουν όλοι ως το τέλος καί κανείς να μη λυγίση από τα φοβερά βασανιστή ρια.
Ό Πολυέλαιος Κύριος μας, πού παρακολουθούσε την τρομερή αυτή άναμέτρησι, όπως παρακολουθεί καί την ζωή όλων μας πάντοτε (κι εμένα, πού γράφω αυτήν την ώρα κι εσένα, πού διαβάζεις αυτήν την Ιστορία), έστέλνε τους αγγέλους του καί ελευθέρωναν τους Μάρτυρες από τα δεσμά τους και θεράπευαν αμέσως θαυματουργικά όλες τις πληγές τους. Οι άπιστοι, πού έβλεπαν τα θαύματα τούτα ξαφνιάστηκαν και φοβήθηκαν πολύ. Σταμάτησαν τα μαρτύρια και έκλεισαν τους πιστούς όμολογητές στην φυλακή.

Την άλλη μέρα οι δήμιοι άρχισαν να τους δέρνουν καί πάλι με ρόπαλα και μετά τους έδεσαν στους μεγάλους τροχούς καί συνέχισαν τον ξυλοδαρμό. Με την χάρι του Θεού όμως οί εννέα Αγιοι, πού προσεύχονταν συνεχώς, έμεναν άβλαείς. Τότε δόθηκε ή διαταγή να τους ρίξουν στα κλουβιά με τα πεινασμένα λιοντάρια. Άλλα καί πάλι ό Κύριος τους έπροστάτευσε καί τα θηρία δεν τους πείραξαν.
"Εκπληκτοι καί σαστισμένοι οί δήμιοι με τα πολλά θαύματα, πού εβλεπαν, δεν ήξεραν τι κάνουν. Ό άρχοντας ούρλιαζε από θυμό. Τότε σκέφθηκαν τα καζάνια με την βραστή πίσσα καί τους έρριξαν όλους μέσα έκεί. Ή δύναμι του Θεού όμως είναι υπέρτερη από κάθε άλλη δύναμη καί θαυματουργικά μετέτρεψε την πίσσα σε καθαρό καί δροσερό νερό καί οί πιστοί Μάρτυρες του έμειναν για άλλη μια φορά υγιείς καί απείραχτοι καί δόξαζαν συνεχώς τον ύπερένδοξο Κύριο μας.
Καί το σύντομο Συναξάρι της αγίας οικογενείας τελειώνει με αυτά τα λόγια: «Βλέποντες δε οί άσεβείς ότι διαφυλάττονται οί "Αγιοι αβλαβείς από τα βάσανα, απέκοψαν με το ξίφος τάς κεφάλας των καί οΰτως ελαβον οί μακάριοι τους στεφάνους του μαρτυρίου». Ηταν ή 28η του μηνός ,Οκτωβρίου.
"Ω, αγία οικογένεια του Τερεντίου καί της Νεονίλλης, μη παύσετε να ικετεύετε καί για μας τους αμαρτωλούς καί ό Θεός μας ό Πανάγαθος να μας αξίωση να έχουμε εσάς ως πρότυπον της οικογενειακής μας ζωής καί να δίνουμε όλοι παντου καί πάντοτε την καλήν όμολογίαν της Πίστεως. Αμήν.

Από το βιβλίο του Π.Μ.Σωτήρχου''Παιδομάρτυρες''