«ΧΑΙΡΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΘΥΡΩΝ ΑΝΟΙΚΤΗΡΙΟΝ»

Ό υμνογράφος, αγαπητοί μου αδελφοί, απευθυνόμε­νος προς την Ύπεραγία Θεοτόκο, την χαρακτηρίζει ως «παραδείσου θυρών άνοικτήριον». Και πράγματι, έτσι εί­ναι διότι με τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου πραγματοποι­είται το κοσμοσωτήριο έργο του Υίού και Λόγου του Θεού, με την θεία ενσάρκωση.

Ό παράδεισος είναι λαχτάρα κάθε ανθρώπινης ψυ­χής. Ή ευτυχία, ή γαλήνη, ή αιώνια χαρά καί αγαλλίαση είναι βαθύτατοι πόθοι κάθε ανθρώπου.

Δεν μπορούσε όμως να πραγματοποιηθεί ό μεγάλος αυτός πόθος προ Χρίστου. Ό άνθρωπος αναζητούσε τον Θεό ευθύς μετά την έξοδο του από τον παράδεισο της τρυφής. Περιπλανήθηκε σ' όλα τα είδη της αμαρτίας, βρέθηκε μέσα στο βάθος της οδύνης, των θλίψεων και των αναστεναγμών, αλλά ή ψυχή ως προερχομένη από τον Θεό, αναζητώντας τον Θεό, προσπάθησε να στηρι­χτεί σε κάτι πιο πάνω από αυτήν.

Όμως το στήριγμα πού βρήκε και γενικά τα στηρίγ­ματα δια μέσου των αιώνων ήσαν δημιουργήματα της σκέψης των ανθρώπων, γι' αυτό έχουμε την ειδωλολατρεία, την πολυθεΐα καί μέσα στις θεότητες πού δημιούρ­γησαν έβαλαν καί τις ανθρώπινες αδυναμίες, έτσι ώστε να μην ελέγχονται για τα διάφορα πάθη και τίς αδυναμίες της ζωής.

Άλλα δεν έμεινε ικανοποιημένη ή ανθρώπινη ψυχή, αναζητούσε τον Θεό χωρίς να μπορεί να τον ανακαλύψει.

'Ετσι ο Κύριος μας αποκαλύπτεται πρώτα στον Ισραηλι­τικό λαό και προσφέροντας τον νόμο τον Μωσαϊκό, τις δέκα εντολές, έστειλε τους προφήτες πού προετοίμασαν τον δρόμο για τον ερχομό του Μεσσίου και εν συνεχεία, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου «έξαπέστειλε τον Υίόν αύτού γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγόραση, ίνα την υίοθεσίαν άπολάβομεν».

Αυτή ή φράση την οποία είπε ό απόστολος Παύλος, μαρτυρεί την αγάπη την απέραντη του Θεού στον άνθρω­πο, ώστε να μην ταλαιπωρείται πλέον άλλο, αλλά να έχει την δυνατότητα της σωτηρίας και της αιώνιας ευτυ­χίας

Έτσι, με τον ερχομό του Υιού και Λόγου του Θεού εγκαινιάζεται μία νέα εποχή, μία νέα κτίση. Και ό Κύ­ριος μας με το απαράμιλλο παράδειγμα Του, με την θεία αλήθεια πού αποκάλυψε, με τον ερχομο Του, αλλά και με τις θαυμαστές ενέργειες Του άνοιξε την πόρτα του παρα­δείσου. Πρόσφερε τον εαυτό Του θυσία, «λύτρον αντί πολλών».

Κι εδώ δεν θα πρέπει ό άνθρωπος πλέον εγωιστικά να λέει, ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. «Ουκ έστέ εαυ­τών», λέει το πνεύμα του Θεού δια του αποστόλου Παύ­λου, «ήγοράσθητε γαρ τιμής». Έχετε εξαγοραστεί με το τίμιο αίμα.

Όποιος πιστεύει, λοιπόν,στον Ίησοΰ Χριστό ως Σωτήρα της ψυχής του και πιστεύει στην σταυρική θυσία και την ανάσταση Του, αυτός ό άνθρωπος ανοίγει τον δρόμο για τον παράδεισο.

Έτσι, ή Ύπεραγία Θεοτόκος ή όποια πρόσφερε την γαστέρα κι έγινε «πλατυτέρα των ουρανών» και κυοφόρη­σε τον Υίό και Λόγο του Θεού,έγινε ή αίτια να ανοίγουν οί θύρες του παραδείσου. Δέχτηκε οικειοθελώς να γίνει μητέρα του Θεού.

Παρ' όλο πού ή λογική αντιδρούσε και ή Παναγία μας απόρησε και ρώτησε, «πώς είναι δυνατόν να απο­κτήσω παιδί χωρίς άνδρα», τότε ό άγγελος απάντησε: «Το γαρ εν σοι εκ πνεύματος άγιου εστί». Κι έτσι πεί­στηκε ή Παναγία μας φωτιζόμενη από τον Θεό, γιατί είναι ή «αγία άγιων μείζων» και απάντησε: «Ιδού ή δού­λη Κυρίου γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου».

Αύτη ή συγκατάθεση, λοιπόν, δίνει στον υμνογράφο την έμπνευση καί μαρτυρεί: «Χαίρε παραδείσου θυρών ανοικτήριον».

Μπορεί, επομένως, να μπει ό κάθε άνθρωπος στον παράδεισο· και ξεκινάει ό παράδεισος από δω, από την καλή χρήση της θελήσεως μας, από την σωστή χρήση των μέσων της σωτηρίας, από τον συνεχή αγώνα και από την πεποίθηση της παρουσίας του Θεού καί της αγάπης Του για την σωτηρία του ανθρώπου.

Όταν, λοιπόν, έχουμε αυτά ύπ' όψιν, τότε ή πορεία μας σ' αυτόν τον δρόμο της ζωής, τον δρόμο του κλαύθ­μωνος, των εμποδίων, των πειρασμών, των δυσκολιών, του πόνου και της θλίψεως, θα πραγματοποιείται με το να στηριζόμαστε συνεχώς, τόσο στον Υιό καί Λόγο του Θεού βασικά, όσο και στο μεγάλο και μοναδικό παρά­δειγμα ανθρώπου, στο πρόσωπο της Παναγίας μας, για να έχουμε καλή πνευματική σταδιοδρομία σ' αύτη τη ζωή, αλλά και ν' ανοίγουμε σιγά-σιγά την πόρτα του παραδείσου.

Από δω ξεκινάει ό παράδεισος κι από δω ξεκινάει και ή κόλαση. Ή Παναγία μας μας ανοίγει τις πόρτες του παραδείσου. Πρέπει να εισέλθουμε.

Βεβαίως, είναι «στενή ή πύλη και τεθλιμμένη ή όδός», όμως «ή άπάγουσα εις την ζωήν».Οι ευρύχωροι δρόμοι σ' αυτόν τον κόσμο οδηγούν στην απώλεια.Ας προτιμήσουμε τον ανηφορικό δρόμο του Γολγοθά πού οδηγεί στην ανάσταση.

Ας αγωνιστούμε όλοι μαζί, γιατί θα είναι κρίμα να χάσουμε τον παράδεισο πού μας προσφέρεται. Να χρησι­μοποιούμε στον αγώνα μας σωστά τα μέσα της σωτηρίας, αλλά καί να παρακαλούμε συγχρόνως τον Υιό και Λόγο του Θεού να μας σώσει, αφού εμείς κάνουμε το κατά δύναμη και απευθυνόμενοι προς την Ύπεραγία Θεοτόκο να λέμε κι εμείς με όλη την συναίσθηση καί με όλη, την αγάπη και με όλο τον σεβασμό: «Χαίρε παραδείσου θυ­ρών ανοικτήριον».

Πρωτοπρεσβύτερου Θ.Παπαδοπουλου«Ο Λόγος του Θεού»